เจมมี่ โอลิเวอร์: ความปรารถนาของผม...

คือการที่คุณสนับสนุน
การเคลื่อนไหวที่แข็งแกร่งและยั่งยืน

เพื่อให้ความรู้แก่เด็กทุกคน

เกี่ยวกับอาหาร

(เสียงดนตรี)

เพื่อสร้างแรงบันดาลใจให้กับหลายครอบครัว
ในการทำอาหารอีกครั้ง

เพื่อให้พลังกับทุกคนทุกที่

เพื่อสู้กับโรคอ้วน

ผมมาที่นี่เพื่อเริ่มการปฏิวัติด้านอาหาร

ที่ผมเชื่ออย่างลึกซึ้ง

(เสียงปรบมือ)

[เรื่องราวที่ยิ่งใหญ่
ร่วมกับ TED]

ผู้บรรยาย: พวกเขามีไอเดียยิ่งใหญ่
ที่จะเปลี่ยนโลก

แต่พวกเขาทำเพียงลำพังไม่ได้

(เสียงพูดซ้อนกัน)
ความปรารถนา...ความปรารถนาของฉัน

และนี่คือความปรารถนาของฉัน

[ผู้นำแรงบันดาลใจ]

[ไอเดียสู่การปฏิบัติ]

(เสียงมีดหั่น)

(เสียงเพลง)

เจมมี่: อาหารเป็นเรื่องไม่ซับซ้อน
มันก็คือวัตถุดิบ

แต่มันเป็นฆาตรกรที่ทรงพลังที่สุดในโลก

เด็กทุกคนมีสิทธิเท่าเทียม
ที่จะถูกสอนเกี่ยวกับอาหาร

มันมาจากไหน และส่งผลอย่างไร
กับร่างกายของพวกเขา

พวกเขาจะต้องได้เรียนรู้จากโรงเรียน

เพราะนั่นคือด่านแรกที่เราจะสู้กับโรคอ้วน

[กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ]

[โรงเรียนประถมชาร์ลตัน 
มาเนอร์]

สิ่งที่เกิดขึ้นที่ชาร์ลตัน มาเนอร์

คือครูใหญ่ผู้ซึ่งน่าทึ่งมาก
ได้ยกเรื่องนี้ไปอีกระดับ

[ทิโมที เบเกอร์ 
ครูใหญ่]

ทิโมธี เบเกอร์: ในอดีต

เด็ก ๆ ไม่ได้กินอาหารอย่างถูกต้อง

ผมได้แรงบันดาลใจจากเจมมี่
ในการให้ความรู้ในโรงเรียนนี้

เกี่ยวกับความจริงที่ว่าเราให้เด็ก ๆ 
กินอาหารอย่างไม่ถูกต้อง

ผมคิดว่า ตารางเรียนที่มีอยู่
ก็แน่นมากอยู่แล้ว --

มีบทเรียนมากมายตามหลักสูตรหลัก

แล้วเราจะเพิ่มบทเรียน
ให้ครูสอนเพิ่มได้อย่างไร

เราไปดูวิชาภาษาอังกฤษ

เราดูวิชาเลข วิทยาศาสตร์
ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์

แล้วเราก็เห็นว่าเราจะแทรก
เรื่องอาหารเข้าไปได้อย่างไร

(เด็กหัวเราะ)

อลิซาเบธ: เมื่อคุณสอดแทรกเรื่องการทำอาหาร
มันกลายเป็นเรื่องที่ทุกคนตั้งตารอ

ครูผู้ชาย: วันนี้เรามาเรียน
วิทยาศาสตร์เล็ก ๆ น้อย ๆ ในครัว

ครูผู้หญิง: เรากำลังจะผสมผสาน
บทเรียนเกี่ยวกับเทศกาลดิวาลี

แต่บทเรียนจะเกี่ยวกับรูปทรงและความสมดุล

ครูผู้ชาย: นี่คือการเปลี่ยนแปลง
ทางกายภาพหรือทางเคมี

เด็ก ๆ: ทางกายภาพ!

ครูผู้ชาย: ทางกายภาพ 
ถูกต้องแล้ว

ทิโมธี: สำหรับประวัติศาสตร์
เราพูดถึงประวัติศาสตร์ของช็อกโกแลต

แล้วเราก็ตั้งประเด็นเกี่ยวกับเรื่องนั้น

ครูผู้ชาย: ชาวแอสเทค
ใช้ช็อกโกแลตในการทำอาหาร

ทิโมธี: มันน่าสนใจเพราะว่า
มันไม่ได้ทำในแบบที่คุณคิด

แบบที่ใส่นมลงไป
แบบที่ควรจะเป็น --

รสชาติก็ต่างกันมาก ๆ

เด็กบางคนชอบ
บางคนไม่ชอบ

(เสียงหัวเราะ)

ในวิชาเลข เรื่องการชั่งน้ำหนักและการวัด

ครูผู้หญิง: เราจะวัดสิ่งต่าง ๆ กัน

เพราะเราจะวัดปริมาณของเหลว

ซึ่งเราเคยทำเมื่อเทอมที่แล้ว
เราเรียนเรื่องการวัด

เจมมี่: สิ่งที่เขาทำคือเอาเรื่องอาหาร
เป็นศูนย์กลางของการเรียนที่นี่

และเขาเติมเต็มท้องและสมอง

(เด็ก ๆ ตะโกนอย่างตื่นเต้น)

ทิโมธี: ชาร์ลตัน มาเนอร์เป็นโรงเรียนรัฐ

เด็กกว่า 80 เปอร์เซ็นต์อาศัยอยู่ในเขต

ที่ถูกจำกัดความว่ายากจน

เด็ก ๆ มีประสบการณ์
การอยู่ในเขตชนบทน้อยมาก ๆ

และเรียนรู้เกี่ยวกับการปลูกอาหาร

ระยะเวลาที่ผ่านมา

เราสามารถสร้างสวนขึ้นมาได้

(เด็ก ๆ ตะโกน)

นักเรียน: ขอต้อนรับเข้าสู่สวนแห่งความลับ

ไคอินเด: นี่คือเรือนกระจกของเรา

นี่คือถังปุ๋ยของเรา

นี่คือภาชนะใส่หนอนและเศษอาหาร

(เสียงเพลง)

นี่คือแปลงผักของเรา

นี่คือไก่ของเรา

ฌอน: พวกไก่จะออกมาและพยายามจะไล่ตาม

ผมต้องหนีสุดชีวิต

ทิโมธี: ที่สวนของชุมชนนั้น

เรามีอุโมงค์เรือนกระจกสองอัน
ทำให้สามารถปลูกพืชได้ทั้งปี

ฌอน: ผมเก็บหัวหอม

บล็อกโคลี่และแครอท

เพราะว่ามันเป็นอาหารสุขภาพ

และทำให้คุณแข็งแรง --

ชัดเจน --

และทำให้ผมมีความสุข

ใช่ครับ

(เสียงนกร้อง)

ทิโมธี: 12 หรือ 13 ปีที่แล้ว

ยังมีความลังเลที่จะใส่
เรื่องพวกนี้เข้าไปในหลักสูตร

มีหลายคนที่ไม่เห็นว่าเป้าหมายของเราคืออะไร

และไม่เห็นว่าเราพยายามทำอะไร

โรคอ้วนตอนนั้นไม่ได้มีความรุนแรงเท่าตอนนี้

เรากำลังทำให้เด็ก ๆ ของเรา
มีสุขภาพที่ดีขึ้น

เด็ก ๆ มีสมาธิมากขึ้น

ปัญหาด้านพฤติกรรมลดลงอย่างมาก
กว่าที่เคยเป็นเมื่อก่อน

อลิซาเบธ: สิ่งที่ยิ่งใหญ่มาก
ที่พวกเขาทำให้กับเรา คือการทำให้เรารู้จัก

โลกที่เต็มไปด้วยอาหารสุขภาพ

ไคอินเด: เมื่อก่อน ผมเป็นพวกเลือกกิน

ฌอน: ผมรู้สึกดีขึ้นเมื่อกินอาหารสุขภาพ

ทิโมธี: เมื่อคุณไม่ได้เอในวิชาเลข

มันไม่ได้ทำให้คุณอายุสั้นไป 10 ปี

เจมมี่: คุณจะไม่อายุสั้นเพราะ
คุณไม่ได้ทำการบ้านภูมิศาสตร์

เด็ก ๆ เสียชีวิตเมื่อยังอายุน้อย
ถ้าไม่รู้จักวิธีกินอาหารที่ถูกต้อง

ผมคิดว่าทิมและทีมจะเป็นแรงบันดาลใจ
ให้กับครูใหญ่ทั่วโลก --

และพ่อแม่

ครูทุกคนมีความสามารถ
ที่จะเก่งได้เหมือนเขา

เราอยากจะสร้างเรื่องราวของเขาซ้ำ ๆ

แต่ความจริงก็คือ
เรายังมีสิ่งที่ต้องทำอีกมากมาย

ทิโมธี: เจมมี่เปลี่ยนการทานอาหาร
ในโรงเรียนเราไปอย่างมาก

และมันส่งผลกับเด็ก ๆ มาก

ในแบบที่ลึกซึ้ง

ซึ่งมันจะติดตัวพวกเขาไปตลอดชีวิต

เมื่อคุณเปลี่ยนชีวิตคนไปแบบนั้น
มันคุ้มค่า

จากใจพวกเราที่ชาร์ลตัน มาเนอร์

ขอบคุณมาก เจมมี่

นักเรียน: ขอบคุณ เจมมี่

นักเรียน: ขอบคุณ เจมมี่

[เข้าร่วมการปฏิวัติด้านอาหารที่
JamiesFoodRevolution.org]