WEBVTT

00:00:01.190 --> 00:00:02.851
นี่คือแผนที่รัฐนิวยอร์ค

00:00:02.875 --> 00:00:06.393
ที่ทำขึ้นในปี ค.ศ. 1937
โดยบริษัทเจเนอรัล ดราฟติง

00:00:06.417 --> 00:00:09.914
มันเป็นแผนที่ที่โด่งดัง
สำหรับเหล่าเนิร์ดด้านแผ่นที่

00:00:09.938 --> 00:00:12.659
เพราะว่าข้างล่างตรงนี้
ที่เชิงเขาแคทสกิล

00:00:12.683 --> 00:00:14.562
มีเมืองเล็กๆ ที่เรียกว่า โรสโคล --

00:00:14.586 --> 00:00:17.284
ที่จริง มันคงจะง่ายกว่าถ้าผมเอาไว้ตรงนี้ --

00:00:17.308 --> 00:00:20.838
ตรงนั้นมี โรสโคล และทางขวาเหนือโรสโคล
คือร็อคแลนด์ นิวยอร์ค

00:00:20.862 --> 00:00:24.675
และจากนั้นเหนือนจากตรงนั้น
คือเมืองเล็กของ แอ๊กโลว นิวยอร์ค

00:00:24.699 --> 00:00:27.758
แอ๊กโล นิวยอร์ค เป็นที่นิยมมาก
สำหรับคนทำแผนที่

00:00:27.782 --> 00:00:30.058
เพราะมันเป็นเมืองกระดาษ

00:00:30.082 --> 00:00:32.304
มันยังเป็นที่รู้จักกันในนาม หลุมพรางลิขสิทธิ์

00:00:32.328 --> 00:00:35.682
คนทำแผนที่ -- เพราะว่าแผนที่นิวยอร์คของผม
และแผนที่นิวยอร์คของคุณ

00:00:35.706 --> 00:00:39.372
คงออกมาดูคล้ายกัน ตามรูปร่างของนิวยอร์ค --

00:00:39.396 --> 00:00:44.169
บ่อยครั้ง นักทำแผนที่จะแทรกภาพปลอมๆ
เข้าไปในแผนที่ของเขา

00:00:44.193 --> 00:00:45.955
เพื่อที่จะปกป้องลิขสิทธิของเขา

00:00:45.979 --> 00:00:48.867
เพราะจากนั้น ถ้าสถานที่ปลอมของผม
โผล่ขึ้นมาในแผนที่ของคุณ

00:00:48.891 --> 00:00:52.546
ผมก็จะสามารถบอกได้อย่างมั่นใจ
ว่าคุณขโมยของของผม

00:00:52.570 --> 00:00:57.211
แอ๊กโลว เป็นลายเซ็นต์หวัดๆ 
ของชายสองคนที่สร้างแผนที่นี้

00:00:57.235 --> 00:01:00.156
เอิร์ลเนส อัลเพอร์ และอ๊อตโต [จี.] ลินด์เบอร์ก

00:01:00.180 --> 00:01:03.456
และพวกเขาออกแผนที่นี้ในปี ค.ศ. 1937

00:01:03.480 --> 00:01:06.799
หลายศตวรรษต่อมา แรนด์ แม็คแนลลี่ ออกแผนที่

00:01:06.823 --> 00:01:10.847
ที่มีแอ๊กโลว นิวยอร์ค ในนั้น
ที่จุดตัดเดียวกันแป๊ะๆ

00:01:10.871 --> 00:01:13.139
ของถนนลูกรังทั้งสอง ตรงที่ร้างว่างเปล่า

00:01:14.205 --> 00:01:17.466
ครับ คุณคงจินตนาการออกถึงความกระหยิ่มใจ
ของบริษัทเจเนอรัล ดราฟติง

00:01:17.490 --> 00:01:20.702
พวกเขาโทรไปหา แรนด์ แม็คแนลลี่ ในทันที
และพูดว่า

00:01:20.726 --> 00:01:24.320
"พวกเราจับคุณได้แล้ว 
คุณกุสถานที่ชื่อ แอ๊คโลว นิวยอร์ค ขึ้น

00:01:24.344 --> 00:01:26.398
มันเป็นสถานที่ปลอมๆ มันเป็นเมืองกระดาษ


00:01:26.422 --> 00:01:28.123
เรากำลังจะฟ้องคุณให้หนักเลยทีเดียว"

00:01:29.003 --> 00:01:33.490
และ แรนด์ แม็คแนลลี่ก็พูดว่า
"ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ แอ๊คโลว มีจริงๆ"

00:01:34.616 --> 00:01:39.160
เพราะว่าคนไปกันยังจุดตัด
ของถนนลูกรังสองเส้นนั้นเสมอๆ

00:01:39.184 --> 00:01:40.208
(เสียงหัวเราะ)

00:01:40.232 --> 00:01:44.728
ตรงที่ร้างว่างเปล่า โดยคาดหวังว่า
จะมีสถานที่ที่เรียกว่า แอ๊คโลว --

00:01:44.752 --> 00:01:47.985
ใครบางคนสร้างสถานที่ชื่อว่า
แอ็คโลว นิวยอร์ค

00:01:48.009 --> 00:01:49.048
(เสียงหัวเราะ)

00:01:49.072 --> 00:01:52.453
มันมีปั๊มน้ำมัน ร้านค้า
และบ้านมากที่สุดสองหลัง

00:01:52.477 --> 00:01:54.747
(เสียงหัวเราะ)

00:01:55.596 --> 00:02:00.074
และแน่นอน นี่ก็เป็นการเปรียบเปรย
ที่นักเขียนนิยายไม่อาจต้านทานได้


00:02:00.098 --> 00:02:04.709
เพราะว่าพวกเราอยากจะเชื่อว่า
เจ้าสิ่งนั้นที่เราเขียนลงบนกระดาษ

00:02:04.733 --> 00:02:07.525
จะสามารถเปลี่ยนโลกแห่งความเป็นจริง
ที่เราอาศัยอยู่

00:02:07.549 --> 00:02:09.938
นั่นเป็นเหตุว่าทำไมผมจึงเรียก
หนังสือเล่มที่สามของผมว่า "เปเปอร์ทาวน์"

00:02:09.962 --> 00:02:14.501
แต่ที่ผมสนใจมากที่สุดกว่าคือสิ่งที่มันเกิดขึ้น

00:02:14.525 --> 00:02:16.906
คือตัวปรากฏการณ์นั้นเอง

00:02:17.521 --> 00:02:21.598
มันง่ายที่จะบอกว่า โลกรังสรรค์แผนที่โลกของเรา
ใช่ไหมครับ

00:02:21.622 --> 00:02:26.049
เช่นรูปทรงโดยรวมของโลก
มีผลกระทบต่อโลกของเราอย่างชัดเจน

00:02:26.503 --> 00:02:29.818
แต่ที่ผมได้พบว่ามันน่าสนใจมากกว่า

00:02:29.842 --> 00:02:33.383
คือการที่เราทำแผนที่นั้นเปลี่ยนโลกของเรา

00:02:33.872 --> 00:02:38.563
เพราะว่าโลกคงจะดูไม่เหมือนเดิม
ถ้าขั้วโลกเหนืออยู่ข้างล่าง

00:02:38.587 --> 00:02:40.765
และโลกก็คงจะดูต่างออกไป

00:02:40.789 --> 00:02:43.808
ถ้าอะลาสก้าและรัสเซียไม่ได้อยู่ตรงข้ามกัน

00:02:43.832 --> 00:02:45.758
และโลกคงจะดูต่างออกไป

00:02:45.782 --> 00:02:48.942
ถ้าเราทำให้ยุโรปมีขนาดที่แท้จริง

00:02:49.930 --> 00:02:54.083
โลกถูกทำให้เปลี่ยนโดยแผนที่โลกของเรา

00:02:54.410 --> 00:02:59.265
การที่เราเลือก -- อะไรทำนองนั้น
โครงการเกี่ยวกับการทำแผนที่ส่วนตัว



00:02:59.289 --> 00:03:01.924
ยังรังสรรค์แผนที่ชีวิตของเรา

00:03:01.948 --> 00:03:04.066
และในทางกลับกันก็รังสรรค์ชีวิตเราด้วย

00:03:04.090 --> 00:03:08.745
ผมเชื่อว่าสิ่งที่เราได้ทำแผนที่
เปลี่ยนชีวิตที่เราดำเนินอยู่

00:03:08.769 --> 00:03:13.183
และผมไม่ได้หมายถึงอะไรแบบ
เครือข่ายลับนางฟ้าของโอปรา อะไรแบบนั้น

00:03:13.207 --> 00:03:16.177
แบบ ความรู้สึก
ที่คุณคิดหาทางหายจากโรคมะเร็งได้เอง

00:03:16.201 --> 00:03:22.734
แต่ผมเชื่อว่าในขณะที่แผนที่ไม่ได้แสดงให้คุณเห็น
ว่าชีวิตคุณจะดำเนินไปทางไหน

00:03:22.758 --> 00:03:24.749
พวกมันแสดงให้คุณเห็นว่าคุณอาจเดินไปทางไหน

00:03:24.773 --> 00:03:29.246
คุณแทบจะไม่ได้ไป
ในสถานที่ซึ่งไม่อยู่ในแผนที่ส่วนตัว

00:03:29.853 --> 00:03:32.968
ผมเป็นนักเรียนที่แย่จริงๆ ตอนที่ผมเป็นเด็ก

00:03:32.992 --> 00:03:35.664
เกรดเฉลี่ยสะสมของผมต่ำกว่า 2 ตลอด

00:03:36.535 --> 00:03:39.296
และผมคิดว่าเหตุผลที่ผมเป็นนักเรียนแสนแย่แบบนั้น

00:03:39.320 --> 00:03:42.475
ก็เพราะว่าผมรู้สึกว่าการศึกษา
เป็นเหมือนการวิ่งกระโดดข้ามรั้วต่อเนื่อง

00:03:42.499 --> 00:03:44.656
ที่ตั้งขึ้นอยู่เบื้องหน้าผม

00:03:44.680 --> 00:03:48.307
และผมต้องกระโดดข้ามไปเพื่อที่จะได้เป็นผู้ใหญ่

00:03:48.331 --> 00:03:50.815
และผมไม่ต้องการ
ที่จะกระโดดข้ามสิ่งกีดขวางเหล่านั้นเลยจริงๆ

00:03:50.839 --> 00:03:53.773
เพราะว่าพวกมันเหมือนจะเป็นตัวกำหนดเบ็ดเสร็จ
ผมก็มักจะไม่ต้องการทำแบบนั้น

00:03:53.797 --> 00:03:55.874
และคนก็จะมาขู่ผม

00:03:55.898 --> 00:03:58.827
พวกเขาจะมาขู่ด้วยประโยคที่ว่า
"จะไปอยู่ในประวัติถาวร [ของผม]"

00:03:58.851 --> 00:04:01.060
หรือ "คุณจะไม่ได้งานดีๆ แน่"

00:04:01.084 --> 00:04:02.563
และผมไม่ได้ต้องการงานดีๆ

00:04:03.003 --> 00:04:05.599
เท่าที่ผมรู้ตอนอายุสิบเอ็ดหรือสิบสองปี

00:04:05.623 --> 00:04:08.775
แบบว่า คนที่มีงานดีๆ ตื่นเช้ามากๆ


00:04:08.799 --> 00:04:10.804
(เสียงหัวเราะ)

00:04:10.828 --> 00:04:15.400
และคนที่ได้งานดีๆ
สิ่งแรกๆ ที่พวกเขาทำก็คือ

00:04:15.424 --> 00:04:19.347
ผูกผ้ารัดรอบคอแน่ๆ

00:04:19.924 --> 00:04:21.972
พวกเขาเอาบ่วงคล้องรอบคอ

00:04:21.996 --> 00:04:24.722
และจากนั้นก็เผ่นออกไปทำงาน
ไม่ว่าจะเป็นงานอะไรก็เหอะ

00:04:25.455 --> 00:04:27.485
นั่นไม่ได้เป็นตำรับสำหรับชีวิตที่มีสุขเลย

00:04:27.918 --> 00:04:31.837
คนเหล่านี้ -- ในจินตนาการของเด็กสิบสองปี
ที่บ้าสัญลักษณ์อย่างผม --

00:04:31.861 --> 00:04:34.420
คนเหล่านี้กำลังทำให้ตัวเองยากลำบาก

00:04:34.444 --> 00:04:36.800
เมื่อสิ่งแรกที่เขาทำในทุกๆ เช้า

00:04:36.824 --> 00:04:38.584
ไม่อาจทำให้พวกเขามีความสุขได้

00:04:38.608 --> 00:04:41.020
ทำไมพวกเขาจึงอยากกระโดด
ผ่านสิ่งกีดขวางทั้งหมดนี้ไป

00:04:41.044 --> 00:04:43.044
และนั่นมันเป็นจุดจบแล้วหรือ

00:04:43.068 --> 00:04:44.235
นั่นมันเป็นตอนจบที่แย่ที่สุด

00:04:45.454 --> 00:04:48.632
และจากนั้น เมื่อผมอยู่เกรดสิบ
ผมไปโรงเรียนนี้

00:04:48.656 --> 00:04:51.418
อินเดียน สปริง สกูล
เป็นโรงเรียนประจำเล็กๆ

00:04:51.442 --> 00:04:53.252
นอกเบอร์มิงแฮม อาลาบามา

00:04:53.276 --> 00:04:56.791
และทันใดนั้นเองผมก็กลายเป็นผู้เรียนรู้

00:04:56.815 --> 00:04:59.011
และผมกลายเป็นผู้เรียนรู้
เพราะว่าผมพบกับตัวเอง

00:04:59.035 --> 00:05:01.059
ในสังคมของผู้เรียนรู้

00:05:01.083 --> 00:05:02.846
ผมพบว่าผมถูกรายล้อม

00:05:02.870 --> 00:05:06.100
ด้วยคนที่บูชาความรู้และการเข้าร่วม

00:05:06.124 --> 00:05:10.297
และผู้ที่คิดว่าการแตกต่าง ช่างแดกดันของผม

00:05:10.321 --> 00:05:12.175
ไม่ฉลาด หรือว่าขำ

00:05:12.199 --> 00:05:15.961
แต่ แบบว่า มันเป็นการตอบสนองที่เรียบง่าย
ไม่หวือหวา

00:05:15.985 --> 00:05:18.259
ต่อปัญหาที่น่าสนใจและซับซ้อน

00:05:18.692 --> 00:05:21.185
และผมก็เริ่มเรียนรู้
เพราะว่าการเรียนรู้มันเจ๋ง

00:05:21.209 --> 00:05:24.512
ผมเรียนรู้เรื่องเซทอนันต์บางเซท
ใหญ่ว่าบางเซทอนันต์

00:05:24.536 --> 00:05:28.630
และผมได้เรียนรู้ว่ามาตราไอแอมบ์คืออะไร
และทำไมมันถึงฟังดูเข้าท่า

00:05:28.654 --> 00:05:32.096
ผมได้เรียนรู้ว่าสงครามกลางเมือง
เป็นความขัดแย้งระดับชาติ

00:05:32.120 --> 00:05:33.287
ผมได้เรียนฟิสิกส์

00:05:33.311 --> 00:05:36.467
ผมได้เรียนว่าไม่ควรสับสนเรื่องความสัมพันธ์
กับเหตุและผล

00:05:36.491 --> 00:05:38.284
สิ่งเหล่านี้

00:05:38.308 --> 00:05:42.560
เสริมสร้างชีวิตของผมในแต่ละวัน

00:05:42.584 --> 00:05:46.170
และมันก็จริง ที่ผมไม่ได้ใช้พวกมันในการงาน

00:05:46.194 --> 00:05:48.108
แต่ผมก็ไม่ได้มองความสำคัญของมันแบบนั้น

00:05:48.132 --> 00:05:50.083
มันเกี่ยวกับการทำแผนที่

00:05:50.107 --> 00:05:52.368
กระบวนการทำแผนที่คืออะไร

00:05:52.392 --> 00:05:55.553
มันคือการแล่นเรือไปในสักดินแดนหนึ่ง
และคิดว่า

00:05:55.577 --> 00:05:57.678
"ผมคิดว่าผมจะวาดส่วนหนึ่งของแผ่นดิน"

00:05:57.702 --> 00:06:01.025
และจากนั้นก็คิดว่า "บางที 
มันยังมีดินแดนอื่นๆ ให้วาดอีก"

00:06:01.049 --> 00:06:03.256
และนั่นแหละ 
การเรียนที่แท้จริงสำหรับผมจึงเริ่มขึ้น

00:06:03.280 --> 00:06:05.916
มันจริงครับ ที่ผมมีครูที่เคยหน่ายกับผม

00:06:05.940 --> 00:06:08.258
และผมก็โชคดีที่มีครูเหล่านั้น

00:06:08.282 --> 00:06:12.456
เพราะว่าผมมักจะเป็นเหตุให้พวกเขาคิดว่า
ไม่ควรที่จะมาคาดหวังอะไรกับผม

00:06:12.924 --> 00:06:16.030
แต่การเรียนมากมายที่เกิดขึ้นที่โรงเรียนมัธยม

00:06:16.054 --> 00:06:19.233
ไม่ได้เกี่ยวกับว่า มันเกิดอะไรขึ้นในห้องเรียน

00:06:19.257 --> 00:06:21.715
มันเกี่ยวกับว่า เกิดอะไรขึ้นนอกห้องเรียน

00:06:21.739 --> 00:06:23.096
ยกตัวอย่างเช่น ผมพูดบทกลอนได้ว่า

00:06:23.120 --> 00:06:25.953
"มีแสงที่เบียงเบน ในตอนบ่ายของฤดูหนาว

00:06:25.977 --> 00:06:28.430
ที่กดอย่างกับน้ำหนักของโบสถ์ใหญ่ทูนส์ "

00:06:28.454 --> 00:06:31.770
ไม่ใช่เพราะว่าผมจำบทประพันธ์
ของเอมิลี ดิคินสันได้

00:06:31.794 --> 00:06:33.070
เมื่อผมเรียนอยู่ในระดับมัธยม

00:06:33.094 --> 00:06:35.689
แต่เพราะว่ามีเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
ตอนที่ผมเรียนมัธยม

00:06:35.713 --> 00:06:38.200
และชื่อของเธอก็คือ อแมนด้า
และผมแอบชอบเธอ

00:06:38.224 --> 00:06:40.598
และเธอชอบบทกลอนของ เอมิลี ดิคินสัน


00:06:40.622 --> 00:06:43.306
เหตุผลที่ผมบอกคุณได้ว่า
โอกาสมีค่าแค่ไหน

00:06:43.330 --> 00:06:46.982
ก็เพราะว่าวันหนึ่งเมื่อผมกำลังเล่น
ซุปเปอร์มาริโอ้คาร์ท อยู่บนเก้าอี้นวม

00:06:47.006 --> 00:06:48.878
เพื่อนของผม เอ็มเมด เดินเข้ามาและบอกว่า


00:06:48.902 --> 00:06:51.260
"แกเล่นซุปเปอร์โมริโอคาร์ทมานานแค่ไหนแล้วเนี่ย"

00:06:51.284 --> 00:06:54.754
และผมก็บอกว่า "ไม่รู้สิ 
สัก หกชั่วโมงได้มั้ง" และเขาก็บอกว่า

00:06:54.778 --> 00:06:58.146
"แกไม่คิดหรอว่า ถ้าแกใช้เวลาหกชั่วโมงนั่น
ทำงานที่ร้านบาสกิน-ร็อบบิน

00:06:58.170 --> 00:07:00.428
แกคงจะได้เงินสัก 30 ดอลล่าร์

00:07:00.452 --> 00:07:03.372
แกเพิ่งจะเสียเงินเพื่อเล่นซุปเปอร์มาริโอคาร์ท
ไปสามสิบดอลล่าร์"

00:07:03.396 --> 00:07:05.654
และผมก็แบบว่า "เออ ฉันยอมว่ะ"

00:07:05.678 --> 00:07:08.027
(เสียงหัวเราะ)

00:07:08.051 --> 00:07:11.976
แต่ผมก็ได้เรียนรู้ว่าค่าของโอกาสคืออะไร

00:07:13.079 --> 00:07:16.761
และตลอดทางนั้น แผนที่ชีวิตของผมก็ดีขึ้น

00:07:16.785 --> 00:07:19.642
มันใหญ่ขึ้น มีสถานที่ต่างๆ มากขึ้น

00:07:19.666 --> 00:07:21.631
มีอะไรมากมายมากขึ้นที่อาจเกิดขึ้น


00:07:21.655 --> 00:07:23.614
มีอนาคตที่ผมอาจจะมีมากขึ้น

00:07:24.662 --> 00:07:27.949
กระบวนการเรียนรู้ มันไม่เป็นทางการ
ไม่ได้ถูกจัดระเบียบ

00:07:27.973 --> 00:07:29.704
และผมก็สุขใจที่จะได้พูดถึงมันอย่างนั้น

00:07:29.728 --> 00:07:32.860
มันเป็นด่างๆ มันไม่สม่ำเสมอ
มันมีอะไรหลายอย่างที่ผมไม่รู้

00:07:32.884 --> 00:07:35.178
ผมอาจจะรู้ ถึงความคิดของเซนทอร์

00:07:35.202 --> 00:07:38.035
ว่าเซตอนันต์บางเซต มีขนาดใหญ่กว่า
เซตอนันต์บางเซต

00:07:38.059 --> 00:07:40.956
แต่ผมก็ไม่เข้าใจจริงๆ 
ถึงแคลคูลัสที่อยู่เบื้องหลังความคิดนั้น

00:07:40.980 --> 00:07:42.995
ผมอาจรู้เรื่องแนวคิดคุณค่าของโอกาส

00:07:43.019 --> 00:07:45.329
แต่ผมไม่รู้ถึงกฎการย้อนกลับมาที่ลดลง

00:07:45.353 --> 00:07:48.326
แต่สิ่งที่ยอดเยี่ยมสำหรับการจินตนาการ
ถึงการเรียนรู้ในฐานะที่มันเป็นการวาดแผนที่

00:07:48.350 --> 00:07:50.438
แทนที่จะเป็นการจินตนาการมัน
ในฐานะการข้ามสิ่งกีดขวางอย่างไรกฎเกณฑ์

00:07:50.462 --> 00:07:51.820
ที่คุณจะต้องกระโดดข้ามไป

00:07:51.844 --> 00:07:55.316
คือคุณเห็นแนวหาดบางส่วน
และนั่นทำให้คุณอยากจะเห็นมากกว่านั้น

00:07:55.340 --> 00:07:57.777
และตอนนี้ ผมรู้แคลคูลัสบางส่วน

00:07:57.801 --> 00:07:59.533
ที่เป็นพื้นฐานของทั้งหมดนี้

00:07:59.557 --> 00:08:01.327
ฉะนั้น ผมมีสังคมการเรียนรู้แห่งหนึ่ง

00:08:01.351 --> 00:08:03.965
ในโรงเรียนมัธยม จากนั้น
ผมก็ไปอีกแห่งเมื่อผมไปเรียนในมหาวิทยาลัย

00:08:03.989 --> 00:08:05.289
และจากนั้นผมไปยังอีกแห่งหนึ่ง

00:08:05.313 --> 00:08:07.909
เมื่อผมเริ่มทำงานให้กับนิตยสารที่เรียกว่า
"บุคลีส"

00:08:07.933 --> 00:08:11.286
ที่ซึ่งผมเป็นผู้ช่วย ที่รายล้อมไปด้วย
นักอ่านที่น่าทึ่ง

00:08:11.310 --> 00:08:12.836
และเมื่อผมเขียนหนังสือ

00:08:12.860 --> 00:08:15.060
และเหมือนกับนักเขียนอื่นๆ ฝันที่จะทำ

00:08:15.084 --> 00:08:17.013
ผมลาออกในทันที

00:08:17.037 --> 00:08:18.626
(เสียงหัวเราะ)

00:08:18.650 --> 00:08:20.626
และเป็นครั้งแรกตั้งแต่จากโรงเรียนมัธยม

00:08:20.650 --> 00:08:25.253
ผมพบว่าผมไม่ได้อยู่ในสังคมเรียนรู้
และมันก็น่าเศร้า

00:08:25.277 --> 00:08:26.711
ผมเกลียดมัน

00:08:26.735 --> 00:08:30.109
ผมอ่านหนังสือมากมาย ระหว่างช่วงสองปีนั่น

00:08:30.133 --> 00:08:31.896
และหนังสือเกี่ยวกับสตาลิน

00:08:31.920 --> 00:08:35.411
และหนังสือเกี่ยวกับคนอูซเบค
ที่ถูกจัดเป็นชาวมูสลิม

00:08:35.435 --> 00:08:37.785
และผมอ่านหนังสือเกี่ยวกับการทำระเบิดอะตอม

00:08:37.809 --> 00:08:40.958
แต่รู้สึกเหมือนว่าสร้างอุปสรรค์ให้กับตัวเอง

00:08:40.982 --> 00:08:44.338
และจากนั้นก็กระโดดข้ามพวกมันด้วยตัวเอง
แทนที่จะรู้สึกได้ถึงความตื่นเต้น

00:08:44.362 --> 00:08:48.011
ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของสังคมการเรียนรู้
สังคนของคน

00:08:48.035 --> 00:08:51.018
ที่เข้ามาเกี่ยวดองกัน
ในองค์กรการทำแผนที่

00:08:51.042 --> 00:08:54.598
ที่พยายามทำความเข้าใจและ
ทำแผนที่โลกของเราให้ดีขึ้น

00:08:54.979 --> 00:08:58.068
และจากนั้น ใน ค.ศ. 2006 ผมได้พบกับคนคนนี้

00:08:58.092 --> 00:08:59.243
เขามีชื่อว่า เซ แฟรงค์

00:08:59.267 --> 00:09:01.904
ผมไม่ได้พบเขาจริงๆ หรอก
แค่ทางออนไลน์

00:09:02.455 --> 00:09:07.458
เซ แฟรงค์ เป็นผู้จัดรายการที่ตอนนั้นมีชื่อว่า
"เดอะ โชว์ วิท เซ แฟรงค์"

00:09:07.482 --> 00:09:08.956
และผมได้ค้นพบรายการดังกล่าว

00:09:08.980 --> 00:09:12.214
และนั่นเป็นการเดินทางกลับไปยัง
สังคมการเรียนรู้อีกครั้งหนึ่งของผม

00:09:12.238 --> 00:09:14.393
นี่คือ เซ ที่พูดเกี่ยวกับ ลาส เวกัส ครับ

00:09:15.823 --> 00:09:19.342
(วีดีโอ) เซ แฟรงค์: ลาส เวกัส ถูกสร้างขึ้น
ท่ามกลางทะเลทรายร้อนแสนกว้างใหญ่

00:09:19.366 --> 00:09:22.062
เกือบจะทุกอย่างที่นี่ถูกนำมาจากที่อื่น

00:09:22.086 --> 00:09:24.262
พวกหิน ต้นไม้ น้ำตก

00:09:24.286 --> 00:09:27.295
ปลาเหล่านี้ดูแปลกประหลาด
เหมือนกับหมูที่บินได้

00:09:27.319 --> 00:09:30.185
แตกต่างกับทะเลทรายร้อนระอุ
ที่ล้อมรอบที่แห่งนี้

00:09:30.209 --> 00:09:31.363
คนเหล่านี้ก็เช่นกัน

00:09:31.387 --> 00:09:35.318
สิ่งต่างๆ จากทั่วโลกถูกสร้างขึ้นใหม่ที่นี่
ห่างไกลจากประวัติศาสตร์ของพวกเขา

00:09:35.342 --> 00:09:38.090
และห่างไกลจากผู้คน
ที่มีประสบการณ์ต่อมันแตกต่างกัน

00:09:38.114 --> 00:09:41.294
บางครั้งก็มีการดัดแปลง
แม้กระทั่งสฟิงค์ก็มีจมูก

00:09:41.318 --> 00:09:44.209
ที่นี่ มันไม่มีเหตุผลที่จะรู้สึกว่า
คุณมีอะไรขาดหายไป

00:09:44.233 --> 00:09:47.203
นิวยอร์คนี้มีความหมายเช่นเดียวกันต่อผม
ดังเช่นต่อคนอื่นๆ

00:09:47.227 --> 00:09:50.784
ทุกๆ อย่างมันแปลกประหลาด
และนั่นหมายถึงในทุกๆ บริบท

00:09:50.808 --> 00:09:52.738
บริการจอดรถด้วยตนเอง, ศูนย์จัดนิทรรศการ,
ศูนย์เลี้ยงปลาฉลาม


00:09:52.762 --> 00:09:56.360
การทอประสานของสถานที่นี้
อาจเป็นหนึ่งในความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

00:09:56.384 --> 00:09:58.405
เพราะว่าไม่มีใครเหมาะกับที่นี่
ทุกๆ คนเป็นเช่นนั้น

00:09:58.429 --> 00:10:01.453
เมื่อผมเดินไปรอบๆ เช้านี้
ผมสังเกตว่าตึกส่วนใหญ่

00:10:01.477 --> 00:10:04.217
เป็นกระจกขนาดใหญ่
ที่สะท้อนแสงแดดกลับไปยังทะเลทราย

00:10:04.241 --> 00:10:05.402
แต่ที่ไม่เหมือนกันกระจกส่วนใหญ่

00:10:05.426 --> 00:10:08.801
ซึ่งแสดงให้เห็นถึงทิวทัศน์ภายนอกตัวคุณ
ที่ฝังอยู่ในสถานที่นี้

00:10:08.825 --> 00:10:10.270
กระจกเหล่านี้สะท้อนสิ่งว่างเปล่ากลับมา

00:10:10.294 --> 00:10:12.473
จอห์น กรีน: ทำเอาผมคิดถึงบ้านไปหลายวัน

00:10:12.497 --> 00:10:14.679
เมื่อคุณเห็นพิกเซลในวีดีโอออนไลน์

00:10:14.703 --> 00:10:15.710
(เสียงหัวเราะ)

00:10:15.734 --> 00:10:19.820
เซ ไม่ได้เก่งแค่เรื่องให้ความรู้กับสาธารณะชน
เขายังเก่งในเรื่องการสร้างสังคมอีกด้วย

00:10:19.844 --> 00:10:22.705
และสังคมของผู้คนที่ก่อตัวขึ้นรอบๆ วีดีโอเหล่านี้

00:10:22.729 --> 00:10:24.741
เป็นสังคมของผู้เรียนรู้ ในหลายๆ แง่มุม

00:10:24.765 --> 00:10:28.289
ฉะนั้น เราเปิดวีดีโอ เซ แฟรงค์ เล่นหมากรุก
และผมชนะเขา

00:10:28.313 --> 00:10:32.726
เราจัดการพาเด็กหนุ่มท่องไปทั่วอเมริกา

00:10:32.750 --> 00:10:34.701
เราเปลี่ยนโลกเป็นแซนวิช

00:10:34.725 --> 00:10:38.434
โดยให้คนหนึ่งถือขนมปังไว้ที่จุดหนึ่งบนโลก

00:10:38.458 --> 00:10:40.587
และที่จุดตรงข้ามกันพอดีอีกข้างหนึ่งของโลก

00:10:40.611 --> 00:10:43.123
ก็มีอีกคนหนึ่งถือขนมปังเอาไว้

00:10:43.593 --> 00:10:49.601
ผมตระหนักว่า นั่นเป็นความคิดเพี้ยนๆ
แต่พวกมันเป็นความคิดแห่ง "การเรียนรู้" เช่นกัน

00:10:49.625 --> 00:10:51.547
และนั่นก็น่าตื่นเต้นสำหรับผม

00:10:51.571 --> 00:10:55.161
และถ้าคุณออนไลน์ คุณสามารถพบกับ
สังคมอย่างนี้ได้เต็มไปหมด

00:10:55.185 --> 00:10:57.066
ตาม แท็ก แคลคูลัส ในทัมเบลอร์ (Tumblr)

00:10:57.090 --> 00:10:59.741
ใช่ คุณจะเห็นคนบ่นเรื่องแคลคูลัส

00:10:59.765 --> 00:11:02.435
แต่คุณจะยังเห็นคนแชร์การบ่นเหล่านั้น

00:11:02.459 --> 00:11:05.643
ทำให้การถกเถียงเรื่องแคลคูลัส
น่าสนใจและสวยงาม

00:11:05.667 --> 00:11:09.620
และนั่นเป็นวิธีที่จะคิดถึงปัญหา
ที่คุณคิดว่ามันแก้ไม่ได้

00:11:09.644 --> 00:11:12.240
คุณสามารถไปยังเว็บอย่าง เรดดิท
และเจอ เรดดิทย่อย

00:11:12.264 --> 00:11:14.882
เช่น "ถามนักประวัติศาสตร์" 
หรือ "ถามนักวิทยาศาสตร์"

00:11:14.906 --> 00:11:18.137
เมื่อคุณถามผู้คน
ว่าใครอยู่ในสายวิชาการเหล่านี้บ้าง

00:11:18.161 --> 00:11:19.629
คำถามหลากหลายมากมาย

00:11:19.653 --> 00:11:21.994
ตั้งแต่คำถามเครียดๆ ถึงคำถามที่บ้าบอ

00:11:22.018 --> 00:11:24.950
แต่สำหรับผม สิ่งที่น่าสนใจที่สุด
สำหรับสังคมผู้เรียนรู้

00:11:24.974 --> 00:11:27.837
ที่กำลังเติบโตขึ้นในอินเทอร์เน็ตในตอนนี้
คือในยูทิวบ์ (Youtube)

00:11:27.861 --> 00:11:29.457
และบอกได้เลยว่า ผมลำเอียง

00:11:29.481 --> 00:11:34.015
แต่ผมคิดว่า ในหลายๆ แง่มุม
เพจ ยูทิวบ์ คล้ายกับห้องเรียน

00:11:34.039 --> 00:11:35.863
ยกตัวอย่างเช่น ลองหา 
"นาทีฟิสิกส์" (Minute Physics)

00:11:35.887 --> 00:11:38.680
ชายคนนี้สอนคนทั่วโลกเกี่ยวกับฟิสิกส์

00:11:38.704 --> 00:11:40.205
(วีดีโอ) พูดกันอย่างเปิดอกเลย

00:11:40.229 --> 00:11:43.587
เมื่อวันที่ 4 กรกฎาคม ค.ศ. 2012 
ฮิกโบซอน เป็นชิ้นส่วนพื้นฐานสุดท้าย

00:11:43.611 --> 00:11:47.091
ของแบบจำลองมาตราฐานทางฟิสิกส์อนุภาค
ที่ถูกค้นพบโดยการทดลอง

00:11:47.115 --> 00:11:49.169
แต่ คุณอาจตั้งคำถามว่า
ทำไมฮิกโบซอน

00:11:49.193 --> 00:11:50.679
ถึงถูกรวมเข้าในแบบจำลองมาตราฐาน

00:11:50.703 --> 00:11:53.973
เคียงข้างกับอนุภาคที่เป็นที่รู้จักอื่นๆ
อย่างอิเล็กตรอน และโปรตอน และคว๊าค

00:11:53.997 --> 00:11:56.517
ถ้ามันไม่ได้ถูกค้นพบ
ย้อนกลับไปเมื่อยุค 1970

00:11:56.541 --> 00:11:58.541
ถามได้ดีครับ มันมีสองเหตุผล

00:11:58.565 --> 00:12:01.824
อย่างแรก เช่นเดียวกับอิเล็กตรอน
ที่เป็นการกระตุ้นในสนามอิเล็กตรอน

00:12:01.848 --> 00:12:04.642
ฮิกโบซอนเป็นอนุภาค
ซึ่งเป็นการถูกกระตุ้น

00:12:04.666 --> 00:12:06.649
ของสนามฮิกซ์ที่ซึมแทรกอยู่ทุกหนแห่ง

00:12:06.673 --> 00:12:08.917
สนามฮิกส์มีบทบาทสำคัญ

00:12:08.941 --> 00:12:10.870
ในแบบจำลองของเรา
สำหรับแรงนิวเคลียร์อย่างอ่อน

00:12:10.894 --> 00:12:14.054
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สนามฮิกส์ช่วยอธิบายว่า
ทำไมมันถึงอ่อนนัก

00:12:14.078 --> 00:12:16.142
เราจะพูดถึงมันในวีดีโอถัดไป

00:12:16.166 --> 00:12:20.000
แต่แม้ว่าด้วยทฤษฎีนิวเคลียร์อย่างอ่อน
ได้รับการยืนยันในยุค 1980 ในสมการ

00:12:20.024 --> 00:12:23.736
สนามฮิกส์ ถูกผสมปนเปอยู่กับแรงอย่างอ่อน
จนถึงกระทั่งตอนนี้

00:12:23.760 --> 00:12:26.927
เราไม่สามารถที่จะยืนยันได้
ถึงการมีอยู่ของมันได้อย่างมั่นใจและเป็นอิสระ

00:12:26.951 --> 00:12:28.726
จอห์น: หรือวีดีโอที่ผมได้ทำขึ้น

00:12:28.750 --> 00:12:31.959
เป็นส่วนหนึ่งของรายการของผม "ครัช คอร์ส"
ที่พูดถึงสงครามโลกครั้งที่ 1

00:12:31.983 --> 00:12:35.354
(วีดีโอ) การเกิดขึ้นโดยฉับพลัน แน่นอน
คือการสังหารในซาราเยโว

00:12:35.378 --> 00:12:37.389
ของอาร์คดุ๊ค ฟรานซ์ เฟอร์ดินัน แห่งออสเตรีย

00:12:37.413 --> 00:12:41.839
ในวันที่ 28 มิถุนายน ค.ศ. 1914 โดยนักชาตินิยม
บอสเนีย-เซอร์บ ชื่อ กาฟริโล พรินซิป (Gavrilo Princip)

00:12:41.863 --> 00:12:43.305
กระเถิบมาดูตรงนี้ มันไม่มีค่าอะไรเท่าไร

00:12:43.329 --> 00:12:45.821
ที่สงครามใหญ่ครั้งแรกในศตวรรษที่ยี่สิบ


00:12:45.845 --> 00:12:47.066
เริ่มต้นด้วยการก่อการร้าย

00:12:47.090 --> 00:12:49.421
ฉะนั้น ฟรานซ์ เฟอร์ดินัน
ไม่ได้เป็นที่รักสักเท่าไร

00:12:49.445 --> 00:12:53.079
สำหรับลุงของเขา จักรพรรดิ์ ฟรานซ์ โจเซป
โอ้ นั่นหนวด

00:12:53.103 --> 00:12:56.878
แต่ถึงกระนั้น การสังหารนำออสเตรียไปสู่
การยื่นคำขาดต่อเซอร์เบีย


00:12:56.902 --> 00:13:00.114
ซึ่งเซอร์เบียตอบรับความต้องการของออสเตรีย
แต่บางส่วนไม่ใช่ทั้งหมด

00:13:00.138 --> 00:13:02.698
ทำให้ออสเตรียประกาศสงครามกับเซอร์เบีย

00:13:02.722 --> 00:13:06.103
และจากนั้นรัสเซียก็ระดมกำลัง ด้วยเหตุที่ประเทศนี้
เป็นพวกเดียวกับเซอร์บ

00:13:06.127 --> 00:13:08.437
เยอรมันที่เป็นพวกเดียวกับออสเตรีย

00:13:08.461 --> 00:13:09.958
ก็บอกรัสเซียให้หยุดระดมกำลัง

00:13:09.982 --> 00:13:13.241
ซึ่งรัสเซียไม่ทำตาม 
ฉะนั้นเยอรมันก็เลยระดมกำลังตัวเอง

00:13:13.265 --> 00:13:16.334
ประกาศสงครามกับรัสเซีย
กระชับความสัมพันธ์กับพรรคพวกออตโตมัน

00:13:16.358 --> 00:13:19.937
และจากนั้นก็ประกาศสงครามกับฝรั่งเศส
เพราะคุณก็รู้ๆ อยู่ว่าฝรั่งเศสเป็นยังไง

00:13:19.961 --> 00:13:23.414
(เสียงหัวเราะ)

00:13:23.438 --> 00:13:25.682
และมันก็ไม่ใช่แค่ฟิสิกส์
และประวัติศาสตร์โลก

00:13:25.706 --> 00:13:28.838
ที่คนเลือกจะเรียนผ่านยูทิวบ์

00:13:28.862 --> 00:13:31.240
นี่เป็นวีดีโอที่เกี่ยวกับคณิตศาสตร์

00:13:33.914 --> 00:13:36.598
(วีดีโอ) ฉะนั้น คุณคือผม 
และคุณก็อยู่ในห้องเรียนคณิตศาสตร์อีกแล้ว

00:13:36.622 --> 00:13:38.624
เพราะว่ามันทำบังคับให้คุณไปทุกวัน

00:13:38.648 --> 00:13:41.915
และคุณก็เรียนเกี่ยวกับ ไม่รู้สิ
ผลรวมของอนุกรมอนันต์

00:13:41.939 --> 00:13:43.565
นั่นเป็นหัวข้อที่ได้เรียนในโรงเรียนมัธยม
ใช่ไหมครับ

00:13:43.589 --> 00:13:47.505
ซึ่งก็น่าแปลก เพราะว่ามันเป็นวิชาที่เจ๋งมาก
แต่พวกเขาก็ทำมันพังเสียจนได้

00:13:47.529 --> 00:13:50.687
ฉะนั้น ผมคิดว่านั่นเป็นเหตุว่าทำไม
พวกเขาจึงยอมให้มีอนุกรมอนันต์ในหลักสูตร

00:13:50.711 --> 00:13:53.863
ก็พอเข้าใจได้ว่าคุณต้องการจะเบนความสนใจ
ก็เลยวาดอะไรเรื่อยเปื่อย

00:13:53.887 --> 00:13:56.819
และคิดไปว่า พหูพจน์ของคำว่า "series" คืออะไร

00:13:56.843 --> 00:14:00.485
จากนั้นก็คิดถึงหัวข้อในมือนั้น: "serieses"
"seriese", "seriesen" และ "serii"

00:14:00.509 --> 00:14:03.808
หรือว่าเอกพจน์ของมันควรจะเปลี่ยนเป็น
: หนึ่ง "serie" หรือ "serum"

00:14:03.832 --> 00:14:06.276
เหมือนกับเอกพจน์ของ "sheep"
ควรจะเป็น "shoop"

00:14:06.300 --> 00:14:07.793
แต่แนวคิดองค์รวม

00:14:07.817 --> 00:14:11.278
ของวิธีการของ 1/2 + 1/4 + 1/8 + 1/16 และต่อไป
มีประโยชน์

00:14:11.302 --> 00:14:13.065
ถ้าคุณต้องการวาดรูปช้าง

00:14:13.089 --> 00:14:14.905
ที่แต่ละตัวจูงหางตัวถัดไป

00:14:14.929 --> 00:14:18.097
ช้างทั่วๆ ไป ช้างเด็ก ช้างทารก
ช้างที่มีขนาดเท่าหมา

00:14:18.121 --> 00:14:21.092
ช้างที่มีขนาดเท่าลูกหมา ลงไปเรื่อยๆ
จนถึง คุณสีดอ และต่อๆ ไป

00:14:21.116 --> 00:14:22.897
ซึ่งอย่างน้อยมันก็เจ๋งไม่เบา

00:14:22.921 --> 00:14:25.868
เพราะว่าคุณสามารถได้เลขที่เป็นอนันต์
ของช้างในแถว

00:14:25.892 --> 00:14:28.345
และยังใส่มันลงไปให้สมุดหนึ่งหน้าได้

00:14:28.369 --> 00:14:30.991
และสุดท้าย นี่คือ แดสติน
จาก "ฉลาดขึ้นทุกวัน" (Smarter Every Day)

00:14:31.015 --> 00:14:33.424
ที่พูดถึงการสนทนาของโมเมนตัมเชิงมุม

00:14:33.448 --> 00:14:34.925
และเมื่อมันเป็นแมวแห่ง ยูทิวบ์

00:14:34.949 --> 00:14:38.060
(วีดีโอ) เฮ่ ฉันเอง เดสติน
ยินดีต้อนรับสู่ "ฉลาดขึ้นทุกวัน"

00:14:38.084 --> 00:14:41.426
คุณคงสังเกตว่าแมวเอาขาลงพื้นเสมอ

00:14:41.450 --> 00:14:43.410
คำถามวันนี้คือ ทำไม

00:14:43.434 --> 00:14:46.190
เหมือนคำถามพื้นๆ ทั่วไป
มันมีคำตอบที่ซับซ้อนมาก

00:14:46.214 --> 00:14:48.224
ยกตัวอย่างเช่น ให้ผมลองถามใหม่นะ

00:14:48.248 --> 00:14:53.443
แมวเปลี่ยนจากขาชี้ฟ้ามาเป็นเอาขาลง
ภายในกรอบเวลาที่กำลังตกลงมา

00:14:53.467 --> 00:14:56.432
โดยไม่รบกวนการอนุรักษ์
ของโมเมนตัมเชิงมุมได้อย่างไร

00:14:56.456 --> 00:14:57.467
(เสียงหัวเราะ)

00:14:57.491 --> 00:15:00.968
จอห์น: นี่คือสิ่งที่วีดีโอทั้งสี่มีร่วมกัน

00:15:01.397 --> 00:15:04.516
พวกมันมีคนเข้าชมมากกว่าครึ่งล้านใน ยูทิวบ์

00:15:04.540 --> 00:15:07.609
และนั่นคือคนที่ไม่ได้ดูมันในชั้นเรียน

00:15:07.633 --> 00:15:11.274
แต่เพราะว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่ง
ของสังคมการเรียนรู้

00:15:11.298 --> 00:15:13.313
ที่ถูกสร้างขึ้นโดยช่องทางเหล่านี้


00:15:13.686 --> 00:15:16.417
และผมไว้ก่อนหน้านี้ว่า 
ยูทิวบ์ เป็นเหมือนห้องเรียนสำหรับผม

00:15:16.441 --> 00:15:19.124
และในหลายๆ แง่มุม มันก็เป็นอย่างนั้น
เพราะว่านี่คือผู้สอน --

00:15:19.148 --> 00:15:22.166
มันเหมือนห้องเรียนดั้งเดิม
นี่คือผู้สอน

00:15:22.190 --> 00:15:24.513
และจากนั้นใต้ผู้สอนก็มีนักเรียน

00:15:24.537 --> 00:15:26.608
และพวกเขาก็มีการพูดคุยกัน

00:15:26.632 --> 00:15:30.661
และผมรู้ว่าการแสดงความคิดเห็นในยูทิวบ์
มีชื่อเสียงที่ไม่ดีมากๆ

00:15:30.685 --> 00:15:32.080
ในโลกของอินเทอร์เนต

00:15:32.104 --> 00:15:35.175
แต่อันที่จริงแล้ว 
ถ้าคุณไปดูความเห็นของช่องเหล่านี้

00:15:35.199 --> 00:15:38.354
สิ่งที่คุณจะได้พบคือคนที่เข้าถึงกับเนื้อหาบทเรียน

00:15:38.378 --> 00:15:42.625
ถามคำถามยากๆ คำถามที่ซับซ้อน
ที่เกี่ยวข้องการเนื้อหาบทเรียน

00:15:42.649 --> 00:15:45.387
และจากนั้น คนอื่นๆ ก็มีตอบคำถามเหล่านั้น

00:15:45.411 --> 00:15:50.245
และเพราะว่าเพจ ยูทิวบ์ ถูกสร้างขึ้น
ฉะนั้น เพจที่ผมเล่าให้คุณฟัง

00:15:50.269 --> 00:15:54.112
อยู่บน -- ที่ซึ่งผมกำลังพูดถึง
คือบนเพจเดียวกัน

00:15:54.136 --> 00:15:55.294
กับที่คุณให้ความคิดเห็น

00:15:55.318 --> 00:16:00.950
คุณกำลังมีส่วนร่วมในการสนทนาที่สดและจริง
และเป็นมีรวดเร็ว

00:16:00.974 --> 00:16:04.545
และเพราะส่วนใหญ่ผมมักอยู่ใน
การแสดงความเห็น ผมก็จะมีส่วนร่วมกันคุณ

00:16:04.569 --> 00:16:07.023
และคุณจะพบมัน
ไม่ว่ามันจะเป็นประวัติศาสตร์โลก

00:16:07.047 --> 00:16:10.109
หรือคณิตศาสตร์ หรือวิทยาศาสตร์
หรืออะไรก็ตามแต่

00:16:10.133 --> 00:16:15.751
คุณยังเห็นคนหนุ่มสาวใช้เครื่องมือ
และอินเทอร์เน็ตชนิดต่างๆ

00:16:15.775 --> 00:16:18.852
เพื่อที่จะสร้างสถานที่สำหรับ
การเข้าถึงเข้าร่วมในเชิงสร้างสรรค์

00:16:18.876 --> 00:16:20.476
แทนที่จะเป็นการแบ่งแยกแดกดัน

00:16:20.500 --> 00:16:25.197
และบางทีพวกเราส่วนใหญ่
ก็เกี่ยวข้องกับรูปตัดต่อ และการชุมนุมทางอินเทอร์เน็ต --

00:16:25.221 --> 00:16:27.745
อย่าง "เบื่อ ก็เลยประดิษฐ์แคลคูลัส"

00:16:27.769 --> 00:16:31.220
หรือ นี่คือ ฮันนี่ บูบู
กำลังวิจารณ์ทุนนิยมอุตสาหกรรม

00:16:31.244 --> 00:16:33.910
["ทุนนิยมเสรีนิยมไม่ได้เป็นความดี
แห่งมวลมนุษยชาติเลย

00:16:33.934 --> 00:16:37.493
ตรงข้าม มันเป็นพาหนะของคติทำลายล้าง
ที่ป่าเถื่อนและบ่อนทำลาย"]

00:16:37.517 --> 00:16:39.801
ถ้าคุณไม่เห็นว่าเธอพูดว่าอะไร 
... อืม

00:16:40.325 --> 00:16:43.982
ผมเชื่อจริงๆ เลยว่า ที่เหล่านี้

00:16:44.006 --> 00:16:49.039
สังคมเหล่านี้ ได้กลายเป็น
ที่สำหรับผู้เรียนรู้รุ่นใหม่

00:16:49.063 --> 00:16:53.428
ในสังคมแบบที่
เป็นสังคมในแบบการทำแผนที่

00:16:53.452 --> 00:16:57.995
ที่ผมมีเมื่อผมเป็นนักเรียนมัธยม
และจากนั้นอีกครั้งเมื่อผมเข้าวิทยาลัย

00:16:58.019 --> 00:17:01.288
และเมื่อเป็นผู้ใหญ่
การกลับมาพบสังคมเหล่านั้น


00:17:01.312 --> 00:17:04.622
ได้แนะนำให้ผมรู้จักกับสังคมของผู้เรียนรู้
อีกครั้งหนึ่ง

00:17:04.646 --> 00:17:09.544
และมันได้ผลักดันให้ผมสานต่อ
การเป็นผู้เรียน แม้ในช่วงที่ผมเป็นผู้ใหญ่

00:17:09.568 --> 00:17:14.279
ฉะนั้น ผมไม่รู้สึกอีกแล้วว่า
การเรียนเป็นสิ่งที่เป็นของคนหนุ่มสาวเท่านั้น

00:17:14.303 --> 00:17:16.526
วิ ฮาร์ท (Vi Hart) "นาทีฟิสิกส์" 
แนะนำให้ผม

00:17:16.550 --> 00:17:19.350
รู้จักกับสิ่งต่างๆ มากมายที่ผมไม่เคยรู้มาก่อน

00:17:19.754 --> 00:17:21.433
และผมรู้ว่าเราทุกคนฟังอย่างสนใจ

00:17:21.457 --> 00:17:24.543
ถึงเรื่องราวของการชุมนุมสังสรรค์ของชาวปารีส
ในยุคเรืองปัญญา

00:17:24.567 --> 00:17:26.596
หรือโต๊ะกลมของอินเดียนแดงแองกองคิน
และหวังว่า

00:17:26.620 --> 00:17:28.745
"โอ้ ฉันฝันอยากเป็นส่วนหนึ่งของพวกเขาจัง

00:17:28.769 --> 00:17:31.614
ฉันอยากจะหัวเราะไปกับมุขตลกของ
โดโรธี ปาร์คเกอร์"

00:17:31.638 --> 00:17:36.416
แต่ผมอยู่ตรงนี้เพื่อจะบอกคุณว่า
สถานที่เหล่านั้นมีอยู่ พวกมันยังมีอยู่

00:17:36.440 --> 00:17:40.969
พวกมันอยู่ในมุมต่างๆ ในอินเทอร์เนต
ที่ซึ่งคนแก่ๆ ไม่กล้าย่างกรายเข้าไป

00:17:40.993 --> 00:17:41.996
(เสียงหัวเราะ)

00:17:42.020 --> 00:17:48.845
และผมเชื่อจริงๆ เลยครับว่า 
เมื่อผมประดิษฐ์ แอ๊กโลว นิวยอร์ค ในยุค 1960

00:17:48.869 --> 00:17:52.667
เมื่อผมสร้าง แอ๊กโลว ขึ้นมาจริงๆ
เพวาะเราเพิ่งเริ่มต้นกันเองครับ

00:17:53.246 --> 00:17:54.398
ขอบคุณครับ

00:17:54.422 --> 00:17:57.003
(เสียงปรบมือ)