WEBVTT

00:00:00.960 --> 00:00:03.659
การพูดถึงการให้อำนาจ (empowerment) 
นั้นแปลก

00:00:03.659 --> 00:00:05.761
เพราะเมื่อเราพูดถึงการให้อำนาจ

00:00:05.761 --> 00:00:07.187
สิ่งที่มีผลต่อเรามากที่สุดคือเรื่องราว

00:00:10.039 --> 00:00:12.179
ฉันเลยอยากเริ่มด้วยเรื่องราวชีวิตประจำวัน

00:00:12.179 --> 00:00:16.702
เรื่องจริงของชีวิตหญิงสาวในอินเดีย

NOTE Paragraph

00:00:16.702 --> 00:00:18.974
ตลอดเวลา 27 ปีที่ผ่านมาของชีวิต

00:00:18.974 --> 00:00:21.073
ฉันอยู่ที่อินเดีย ในเมืองเล็ก 3 เมือง

00:00:21.073 --> 00:00:22.889
ในเมืองใหญ่ 2 เมือง

00:00:22.889 --> 00:00:26.118
และมีประสบการณ์หลายครั้ง

00:00:26.118 --> 00:00:27.974
ตอนฉันอายุ 7 ขวบ

00:00:27.974 --> 00:00:29.931
ครูสอนพิเศษที่มาที่บ้าน

00:00:29.931 --> 00:00:34.646
เพื่อสอนวิชาเลข ได้ลวนลามฉัน

00:00:34.646 --> 00:00:37.363
เขาล้วงมือเข้าไปในกระโปรงฉัน

00:00:40.794 --> 00:00:43.970
เขาล้วงมือเข้าไปในกระโปรงฉัน และบอกฉันว่า

00:00:43.970 --> 00:00:47.930
เขารู้วิธีที่จะทำให้ฉันรู้สึกดี

00:00:47.930 --> 00:00:51.060
ตอนอายุ 17 เด็กผู้ชายคนนึงที่โรงเรียน

00:00:51.060 --> 00:00:52.507
ส่งอีเมล์กระจายไปทั่ว

00:00:52.507 --> 00:00:54.940
พูดถึงสิ่งรุนแรงต่างๆ ทางเพศ

00:00:54.940 --> 00:00:57.704
ที่เขาจะทำกับฉัน

00:00:57.704 --> 00:01:01.789
เพียงเพราะฉันไม่สนใจเขา

00:01:01.789 --> 00:01:05.500
ตอนอายุ 19 ฉันช่วยเหลือเพื่อนคนหนึ่ง

00:01:05.500 --> 00:01:08.592
ที่ถูกพ่อแม่บังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่แก่กว่า

00:01:08.592 --> 00:01:12.259
ให้หลบหนีออกจากการแต่งงานแบบคลุมถุงชน

00:01:12.259 --> 00:01:14.401
ตอนอายุ 21 เมื่อฉันกำลังเดินอยู่กับเพื่อน

00:01:14.401 --> 00:01:18.734
บนถนนตอนบ่ายวันหนึ่ง

00:01:18.734 --> 00:01:20.273
ผู้ชายคนหนึ่งดึงกางเกงลง

00:01:20.273 --> 00:01:23.483
แล้วช่วยตัวเองต่อหน้าพวกเรา

00:01:23.483 --> 00:01:27.910
พวกเราร้องขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีใครช่วย

00:01:27.910 --> 00:01:32.900
ตอนอายุ 25 ฉันกำลังเดินกลับบ้านตอนเย็น

00:01:32.900 --> 00:01:35.726
ผู้ชายสองคนบนรถมอเตอร์ไซค์ทำร้ายฉัน

00:01:35.726 --> 00:01:37.843
ฉันใช้เวลาสองคืนในโรงพยาบาล

00:01:37.843 --> 00:01:41.085
เพื่อรักษาตัวจากอาการช็อกและบาดแผล

NOTE Paragraph

00:01:41.085 --> 00:01:46.305
ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของฉัน ฉันเห็นผู้หญิง

00:01:46.305 --> 00:01:48.171
ครอบครัว เพื่อน เพื่อนร่วมงาน

00:01:48.171 --> 00:01:50.964
ใช้ชีวิตที่ต้องพบเจอกับประสบการณ์แบบนี้

00:01:50.964 --> 00:01:54.137
โดยไม่ค่อยพูดถึงมัน

00:01:54.137 --> 00:01:58.777
สรุปง่ายๆ ก็คือ ชีวิตในอินเดียนั้นลำบาก

00:01:58.777 --> 00:02:02.295
แต่วันนี้ฉันไม่ได้จะมาพูดเรื่องความกลัวนี้

00:02:02.295 --> 00:02:04.049
ฉันจะพูดเกี่ยวกับเส้นทางที่น่าสนใจ

00:02:04.049 --> 00:02:08.427
เส้นทางการเรียนรู้ที่ความกลัวนี้พาฉันไป

NOTE Paragraph

00:02:08.427 --> 00:02:11.930
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเดือนธันวาคม 2555

00:02:11.930 --> 00:02:13.704
ได้เปลี่ยนชีวิตฉัน

00:02:13.704 --> 00:02:17.000
หญิงสาวคนหนึ่ง นักศึกษาอายุ 23 ปี

00:02:17.000 --> 00:02:21.904
ได้ขึ้นรถเมล์ในกรุงเดลีกับเพื่อนชายของเธอ

00:02:21.904 --> 00:02:24.513
บนรถเมล์มีผู้ชายหนุ่มอีก 6 คน

00:02:24.513 --> 00:02:27.591
ที่คุณอาจจะเจอได้ในทุกๆ วันในอินเดีย

00:02:27.591 --> 00:02:29.923
เรื่องราวเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อจากนั้น

00:02:29.923 --> 00:02:31.667
ถูกเอามาพูดถึงซ้ำแล้วซ้ำอีก

00:02:31.667 --> 00:02:34.491
ทั้งในสื่อของอินเดียและนานาชาติ

00:02:34.491 --> 00:02:37.765
หญิงสาวคนนั้นถูกข่มขืนหลายครั้ง

00:02:37.765 --> 00:02:40.745
ถูกล่วงละเมิดทางเพศด้วยแท่งเหล็กทื่อๆ

00:02:40.745 --> 00:02:43.996
ถูกทุบตี ถูกกัด และถูกทิ้งไว้ให้ตาย

00:02:43.996 --> 00:02:46.000
เพื่อนของเธอถูกอุดปาก ถูกทำร้าย

00:02:46.000 --> 00:02:49.577
และถูกทำให้หมดสติ

00:02:49.577 --> 00:02:53.761
เธอตายในวันที่ 29 ธันวาคม

00:02:53.761 --> 00:02:55.739
และช่วงเวลาที่พวกเราส่วนมาก

00:02:55.739 --> 00:02:58.242
กำลังเตรียมตัวฉลองปีใหม่

00:02:58.242 --> 00:03:01.479
อินเดียตกอยู่ในความมืดมิด

00:03:01.479 --> 00:03:04.645
เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของเรา

00:03:04.645 --> 00:03:06.823
ที่ชายและหญิงในเมืองต่างๆของอินเดีย

00:03:06.823 --> 00:03:09.014
ได้ตื่นขึ้นมาพบความจริงที่โหดร้าย

00:03:09.014 --> 00:03:12.536
เกี่ยวกับสถานการณ์ที่แท้จริง
ของผู้หญิงในประเทศนี้

00:03:12.536 --> 00:03:14.955
เช่นเดียวกับหญิงสาวคนอื่นๆ

00:03:14.955 --> 00:03:17.149
ฉันรู้สึกกลัวเป็นที่สุด

00:03:17.149 --> 00:03:18.416
ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่า

00:03:18.416 --> 00:03:21.591
เหตุการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้น
ในเมืองหลวงของประเทศ

00:03:21.591 --> 00:03:24.144
ฉันรู้สึกโกรธ และรู้สึกผิดหวัง

00:03:24.144 --> 00:03:28.247
แต่ที่มากที่สุดคือฉันรู้สึกไร้อำนาจ

00:03:28.247 --> 00:03:30.388
แต่ก็นั่นแหละ เราจะทำอะไรได้

00:03:30.388 --> 00:03:32.413
บางคนเขียนบล็อก บางคนไม่สนใจ

00:03:32.413 --> 00:03:34.145
บางคนร่วมประท้วง

00:03:34.145 --> 00:03:36.710
ฉันทำทุกอย่างที่พูดมา เหมือนที่ทุกๆคนทำ

00:03:36.710 --> 00:03:38.388
เมื่อสองปีที่แล้ว

00:03:38.388 --> 00:03:41.367
ในสื่อเต็มไปด้วยเรื่องราว

00:03:41.367 --> 00:03:43.133
เกี่ยวกับการกระทำโหดร้ายต่างๆ

00:03:43.133 --> 00:03:45.237
ที่ผู้ชายอินเดียสามารถทำได้

00:03:45.237 --> 00:03:46.472
พวกเขาถูกเปรียบเทียบเป็นสัตว์

00:03:46.472 --> 00:03:48.659
สัตว์ร้ายที่เก็บกดทางเพศ

00:03:48.659 --> 00:03:52.663
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันช่างไม่คาดฝัน

00:03:52.663 --> 00:03:53.977
ในความคิดของคนอินเดีย

00:03:53.977 --> 00:03:56.393
จนปฏิกิริยาจากสื่ออินเดีย

00:03:56.393 --> 00:04:00.300
จากสังคมและนักการเมือง แสดงให้เห็นว่า

00:04:00.300 --> 00:04:02.179
ไม่มีใครรู้ว่าต้องทำอย่างไร

00:04:02.179 --> 00:04:04.776
และไม่มีใครต้องการจะรับผิดชอบ

00:04:04.776 --> 00:04:07.260
มีความคิดเห็นที่ไม่ละเอียดอ่อนจำนวนหนึ่ง

00:04:07.260 --> 00:04:08.441
ถูกนำเสนอในสื่อ

00:04:08.441 --> 00:04:10.468
ที่ถูกกล่าวโดยบุคคลที่มีชื่อเสียง

00:04:10.468 --> 00:04:14.624
เกี่ยวกับความรุนแรงทางเพศต่อผู้หญิง
โดยทั่วไป

00:04:14.624 --> 00:04:17.826
ความเห็นแรกเป็นของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร

00:04:17.826 --> 00:04:21.219
ความเห็นที่สองเป็นของผู้นำทางศาสนา

00:04:21.219 --> 00:04:23.930
และความเห็นที่สามเป็นของ
ทนายความฝั่งจำเลย

00:04:23.930 --> 00:04:25.776
เมื่อหญิงสาวกำลังต่อสู้เพื่อชีวิต

00:04:25.776 --> 00:04:28.630
และเธอเสียชีวิต

NOTE Paragraph

00:04:28.630 --> 00:04:32.483
ในฐานะผู้หญิงที่เห็นแบบนี้วันแล้ววันเล่า

00:04:32.483 --> 00:04:34.283
ฉันเหนื่อย

00:04:34.283 --> 00:04:35.927
ในฐานะนักเขียนและนักเคลื่อนไหวเรื่องเพศ

00:04:35.927 --> 00:04:39.176
ฉันได้เขียนโดยละเอียดเกี่ยวกับผู้หญิง

00:04:39.176 --> 00:04:41.822
แต่ครั้งนี้ ฉันพบว่ามันต่างออกไป

00:04:41.822 --> 00:04:43.403
เพราะส่วนหนึ่งของฉันค้นพบว่า

00:04:43.403 --> 00:04:45.751
ฉันเป็นส่วนหนึ่งของหญิงสาวคนนั้นเหมือนกัน

00:04:45.751 --> 00:04:47.929
และฉันตัดสินใจว่าฉันต้องการจะเปลี่ยน

00:04:47.929 --> 00:04:51.960
ฉันเลยทำอะไรบางอย่างเอง แบบรีบๆ

00:04:51.960 --> 00:04:54.506
ฉันเข้าไปในระบบข่าวสารโดยประชาชน

00:04:54.506 --> 00:04:55.962
ที่เรียกว่าไอรีพอร์ท (iReport)

00:04:55.962 --> 00:04:58.713
และบันทึกวิดีโอที่พูดถึง

00:04:58.713 --> 00:05:00.693
สถานการณ์ในบังกาลอร์

00:05:00.693 --> 00:05:02.380
ฉันพูดว่าฉันรู้สึกอย่างไร

00:05:02.380 --> 00:05:03.722
พูดเรื่องความจริงในพื้นที่

00:05:03.722 --> 00:05:09.227
และพูดเกี่ยวกับความลำบากในการอยู่อินเดีย

00:05:09.227 --> 00:05:12.845
ในไม่กี่ชั่วโมง บล็อกถูกแชร์อย่างกว้างขวาง

00:05:12.845 --> 00:05:14.680
และความคิดเห็นหลั่งไหลเข้ามา

00:05:14.680 --> 00:05:16.340
จากทั่วโลก

00:05:16.340 --> 00:05:20.015
ในขณะนั้น ฉันได้รู้บางสิ่งบางอย่าง

00:05:20.015 --> 00:05:23.743
อย่างแรก เทคโนโลยีนั้นเป็นเครื่องมือ

00:05:23.743 --> 00:05:26.960
สำหรับผู้หญิงสาวหลายๆ คน เหมือนอย่างฉัน

00:05:26.960 --> 00:05:30.504
อย่างที่สอง เช่นเดียวกับฉัน ผู้หญิงส่วนมาก

00:05:30.504 --> 00:05:33.925
ไม่ค่อยใช้เทคโนโลยี
แสดงความเห็นของตัวเอง

00:05:33.925 --> 00:05:37.849
อย่างที่สาม ฉันค้นพบเป็นครั้งแรก

00:05:37.849 --> 00:05:40.707
ว่าเสียงของฉันก็มีความสำคัญ

NOTE Paragraph

00:05:40.707 --> 00:05:43.440
ดังนั้น ในช่วงเดือนต่อๆ มา

00:05:43.440 --> 00:05:45.487
ฉันรายงานเกี่ยวกับเหตุการ์ต่างๆ ในบังกาลอร์

00:05:45.487 --> 00:05:49.469
ที่ไม่ถูกพูดถึงในสื่อข่าวหลักๆ

00:05:49.469 --> 00:05:52.240
ในสวนคับเบิน สวนสาธารณะใหญ่ในบังกาลอร์

00:05:52.240 --> 00:05:53.840
ฉันเข้าร่วมกับคนกว่าร้อยคน

00:05:53.840 --> 00:05:55.749
โดยมีผู้ชายหนุ่มกลุ่มหนึ่งได้แสดงออก

00:05:55.749 --> 00:05:57.561
ด้วยการใส่กระโปรง เพื่อแสดงว่าเสื้อผ้า

00:05:57.561 --> 00:06:01.241
ไม่ได้เชื้อเชิญการข่มขืน

00:06:01.241 --> 00:06:03.075
เมื่อฉันรายงานเหตุการณ์เหล่านี้

00:06:03.075 --> 00:06:06.168
ฉันรู้สึกมีเรี่ยวแรง รู้สึกว่ามีช่องทาง

00:06:06.168 --> 00:06:10.337
ให้ระบายความรู้สึกทั้งหมดที่ฉันมี

00:06:10.337 --> 00:06:12.409
ฉันเข้าร่วมการชุมนุมที่ศาลากลางของเมือง

00:06:12.409 --> 00:06:14.343
ที่ๆนักเรียนถือป้ายข้อความอย่าง

00:06:14.343 --> 00:06:16.872
"ฆ่ามัน แขวนคอมัน"

00:06:16.872 --> 00:06:20.699
"คุณคงไม่ทำแบบนี้กับแม่หรือพี่สาวน้องสาว"

00:06:20.699 --> 00:06:22.177
ฉันไปงานรำลึกใต้แสงเทียน

00:06:22.177 --> 00:06:24.280
ที่ประชาชนมารวมตัวกัน

00:06:24.280 --> 00:06:28.237
เพื่อพูดเรื่องความรุนแรงทางเพศอย่างเปิดเผย

00:06:28.237 --> 00:06:30.277
และฉันก็บันทึกในบล็อกหลายครั้ง

00:06:30.277 --> 00:06:32.980
เกี่ยวกับความน่าเป็นห่วงของสถานการณ์

00:06:32.980 --> 00:06:34.249
ในอินเดีย ณ ขณะนั้น

00:06:34.249 --> 00:06:35.898
["ฉันมีพี่สาวน้องสาว และลูกพี่ลูกน้องที่อยู่ในเมือง
และต่างประเทศ แต่ไม่มีใครบ่นหรือพูดถึงปัญหา
ในชีวิตประจำวันอย่างที่คุณบอกเลย"]

00:06:35.898 --> 00:06:37.357
เสียงสะท้อนที่เกิดทำให้ฉันสับสน

00:06:37.357 --> 00:06:40.227
ในขณะที่ความคิดเห็นให้กำลังใจ
หลั่งไหลเข้ามาจากทั่วโลก

00:06:40.227 --> 00:06:42.241
ความเห็นที่โหดร้ายก็เข้ามาเช่นกัน

00:06:42.241 --> 00:06:43.675
บางคนว่าว่าฉันปากว่าตาขยิบ

00:06:43.675 --> 00:06:46.438
บางคนเรียกฉันว่าเหยื่อ
ที่แก้ต่างให้การข่มขืน

00:06:46.438 --> 00:06:49.403
บางคนว่าแม้กระทั่งว่า
ฉันมีเป้าหมายทางการเมือง

00:06:49.403 --> 00:06:51.523
แต่ความคิดเห็นนี้ค่อนข้างอธิบายได้ดี

00:06:51.523 --> 00:06:56.330
เกี่ยวกับสิ่งที่เราพูดถึงวันนี้

NOTE Paragraph

00:06:56.330 --> 00:06:59.440
แต่ฉันกำลังจะได้รู้ว่านี่ไม่ใช่ทั้งหมด

00:06:59.440 --> 00:07:01.429
ถึงแม้ฉันจะรู้สึกมีอำนาจ

00:07:01.429 --> 00:07:02.879
ด้วยเสรีภาพที่

00:07:02.879 --> 00:07:05.236
ช่องทางข่าวสารโดยประชาชนได้ให้ฉัน

00:07:05.236 --> 00:07:08.570
ฉันก็ยังตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคย

00:07:08.570 --> 00:07:11.737
เดือนสิงหาคมปีที่แล้ว ฉันเข้าเฟซบุ๊ก

00:07:11.737 --> 00:07:13.140
ขณะที่ฉันกำลังเลื่อนดูฟีดข่าว

00:07:13.140 --> 00:07:15.183
ฉันก็เจอลิงค์

00:07:15.183 --> 00:07:16.856
ที่เพื่อนๆ ของฉันแชร์มา

00:07:16.856 --> 00:07:19.039
ฉันคลิกลิงค์นั้น และมันพาฉันไปที่

00:07:19.039 --> 00:07:23.114
บทความที่เขียนโดยเด็กสาวอเมริกาคนหนึ่ง

00:07:23.114 --> 00:07:25.322
ชื่อว่ามิเคลา ครอส

00:07:25.322 --> 00:07:26.710
บทความนั้นมีหัวข้อว่า

00:07:26.710 --> 00:07:29.951
"อินเดีย: เรื่องที่คุณไม่เคยอยากได้ยิน"

00:07:29.951 --> 00:07:33.096
ในเนื้อความ เธอเล่าประสบการณ์ที่เธอ

00:07:33.096 --> 00:07:36.796
ถูกล่วงละเมิดทางเพศในอินเดีย

00:07:36.796 --> 00:07:40.763
เธอเขียนว่า "มันไม่มีทางที่จะ
เตรียมรับมือได้เลยกับสายตา

00:07:40.763 --> 00:07:42.850
สายตาที่จ้องมาทุกๆ วัน

00:07:42.850 --> 00:07:45.574
ที่แสดงสิทธิ์ในร่างกายของฉัน

00:07:45.574 --> 00:07:47.424
โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงในสีหน้า

00:07:47.424 --> 00:07:50.072
ไม่ว่าฉันจะสบตาพวกเขาหรือไม่

00:07:50.072 --> 00:07:53.210
ไม่ว่าจะเดินไปร้านขายผลไม้หรือร้านตัดเสื้อ

00:07:53.210 --> 00:07:55.309
ฉันโดนจ้องเขม็ง

00:07:55.309 --> 00:07:58.746
จนเหมือนมันจะเฉือนฉันออกมาได้เป็นชิ้นๆ"

00:07:58.746 --> 00:08:02.640
เธอเรียกอินเดียว่าสวรรค์ของนักเดินทาง
และนรกของผู้หญิง

00:08:02.640 --> 00:08:04.656
เธอเล่าว่าเธอถูกสะกดรอยตาม ถูกลูบไล้

00:08:04.656 --> 00:08:06.253
และถูกแสดงการช่วยตัวเองให้เธอเห็น

NOTE Paragraph

00:08:06.253 --> 00:08:08.692
ตกเย็นวันนั้น สิ่งที่เธอเขียนกลายเป็นกระแส

00:08:08.692 --> 00:08:12.304
ถูกพูดถึงโดยช่องทางข่าวสารต่างๆ ทั่วโลก

00:08:12.304 --> 00:08:13.910
ทุกๆ คนพูดถึงมัน

00:08:13.910 --> 00:08:15.018
และมีคนเห็นกว่าล้านคน

00:08:15.018 --> 00:08:16.923
มีคนให้ความเห็นและส่งต่อเป็นพัน

00:08:16.923 --> 00:08:18.837
และฉันพบว่าฉันกำลังเป็นพยาน

00:08:18.837 --> 00:08:21.401
ในเหตุการณ์ที่คล้ายเดิม

00:08:21.401 --> 00:08:24.097
สื่อตกอยู้ในวงจรอุบาทว์

00:08:24.097 --> 00:08:26.395
ของความคิดเห็นและการระเบิดอารมณ์

00:08:26.395 --> 00:08:29.700
โดยไม่มีผลลัพธ์

00:08:29.700 --> 00:08:32.105
ในคืนนั้น ในขณะที่ฉันกำลังนั่งสงสัย

00:08:32.105 --> 00:08:33.437
ว่าฉันจะตอบสนองอย่างไรดี

00:08:33.437 --> 00:08:35.847
ฉันพบว่าตัวเองเต็มไปด้วยข้อสงสัย

00:08:35.847 --> 00:08:39.208
ในฐานะนักเขียน ฉันมองเรื่องนี้

00:08:39.208 --> 00:08:41.586
แบบตัวเองเป็นผู้สังเกตการณ์

00:08:41.586 --> 00:08:45.964
ในฐานะคนอินเดีย ฉันรู้สึกอาย
และไม่อยากเชื่อ

00:08:45.964 --> 00:08:50.443
ในฐานะนักเคลื่อนไหว 
ฉันเป็นผู้ต่อสู้เพื่อสิทธิ

00:08:50.443 --> 00:08:52.578
แต่ในฐานะนักข่าวพลเมือง

00:08:52.578 --> 00:08:55.852
ฉันรู้สึกอ่อนแอขึ้นมาทันที

00:08:55.852 --> 00:08:58.183
คือเธอเป็นหญิงสาวคนหนึ่ง

00:08:58.183 --> 00:08:59.583
ที่ใช้ช่องทางเพื่อพูดถึง

00:08:59.583 --> 00:09:01.721
ประสบการณ์ของเธอ เหมือนที่ฉันเคยทำ

00:09:01.731 --> 00:09:04.545
แต่ฉันก็ยังรู้สึกไม่สบายใจ

00:09:04.545 --> 00:09:06.467
ไม่เคยมีใครบอกคุณว่า

00:09:06.467 --> 00:09:09.407
การให้อำนาจที่แท้จริงนั้น
มาจากการให้ตัวคุณเอง

00:09:09.407 --> 00:09:11.783
ให้ซึ่งสิทธิ์ในการคิดและแสดงออก

00:09:11.783 --> 00:09:14.245
การให้อำนาจมักจะถูกทำให้ฟังเหมือนกับ

00:09:14.245 --> 00:09:17.442
มันให้จะผลลัพธ์ที่ดีเลิศ

00:09:17.442 --> 00:09:19.274
เมื่อเราพูดถึงการให้อำนาจ

00:09:19.274 --> 00:09:22.559
เรามักพูดถึงการให้ผู้คนเข้าถึงข้อมูล

00:09:22.559 --> 00:09:25.295
ให้เข้าถึงเครื่องมือ

00:09:25.295 --> 00:09:27.744
แต่ที่จริงแล้ว การให้อำนาจนั้น
เป็นเรื่องของความรู้สึก

00:09:27.744 --> 00:09:29.206
รู้สึกว่าเรามีอำนาจ

00:09:29.206 --> 00:09:31.938
ก้าวแรกในการมีอำนาจ

00:09:31.938 --> 00:09:34.818
ก็คือการให้อำนาจแก่ตัวคุณเอง

00:09:34.818 --> 00:09:36.793
ให้กุญแจเพื่อไขเปิดความต้องการของคุณเอง

00:09:36.793 --> 00:09:38.393
และสำหรับผู้หญิงในทุกๆ ที่แล้ว

00:09:38.393 --> 00:09:40.941
ไม่ว่าเราจะเป็นใครหรือมาจากไหน

00:09:40.941 --> 00:09:44.261
นั่นเป็นก้าวที่ยากที่สุด

00:09:44.261 --> 00:09:46.870
เรากลัวเสียงของเราเอง

00:09:46.870 --> 00:09:49.656
เพราะมันหมายถึงการยอมรับ 
แต่นั่นแหละ มันคือการ

00:09:49.656 --> 00:09:52.740
ให้พลังแก่เรา เพื่อเปลี่ยนแปลงสภาพแวดล้อม

00:09:52.740 --> 00:09:54.581
ในสถานการณ์ที่ฉันกำลังเผชิญอยู่นั้น

00:09:54.581 --> 00:09:57.267
ด้วยความที่มีความจริงหลากหลายแบบ

00:09:57.267 --> 00:09:58.753
ฉันไม่แน่ใจว่าจะตัดสินมันอย่างไร

00:09:58.753 --> 00:10:01.838
เพราะฉันไม่รู้ว่ามัน
จะหมายความว่าอย่างไรต่อตัวฉัน

00:10:01.838 --> 00:10:04.843
ฉันกลัวที่จะตัดสินเพราะว่า
ฉันไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร

00:10:04.843 --> 00:10:08.124
ถ้าฉันคิดไม่เหมือนเด็กสาวคนนี้

00:10:08.124 --> 00:10:09.490
ฉันไม่รู้ว่ามันจะเป็นอย่างไร

00:10:09.490 --> 00:10:14.370
ถ้าฉันโต้แย้งความจริงของคนอื่น

00:10:14.370 --> 00:10:15.863
แต่ที่จริงแล้ว มันก็ง่าย

00:10:15.863 --> 00:10:17.312
ฉันแค่ต้องตัดสินใจว่า

00:10:17.312 --> 00:10:20.502
จะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่พูด

00:10:20.502 --> 00:10:22.786
หลังจากที่ได้ไตร่ตรอง

00:10:22.786 --> 00:10:25.282
ฉันได้อัดบล็อกวีดีโอเพื่อแสดงความเห็น

00:10:25.282 --> 00:10:27.252
และฉันบอก มิเคลา ว่า

00:10:27.252 --> 00:10:29.955
อินเดียนั้นมีหลายด้าน

00:10:29.955 --> 00:10:35.364
และฉันก็พยายามอธิบาย

00:10:35.364 --> 00:10:37.425
ว่ามันจะไม่เป็นไร

00:10:37.425 --> 00:10:40.091
และแสดงความเสียใจต่อสิ่งที่เธอได้เจอ

00:10:40.091 --> 00:10:42.692
สองสามวันถัดมา ฉันได้รับเชิญให้ไปพูดคุย

00:10:42.692 --> 00:10:44.061
ออกอากาศกับเธอ

00:10:44.061 --> 00:10:48.181
และเป็นครั้งแรก 
ที่ฉันได้ยื่นมือเข้าไปหาเด็กสาวคนนี้

00:10:48.181 --> 00:10:50.982
คนที่ฉันไม่เคยเจอ คนที่เคยอยู่ไกล

00:10:50.982 --> 00:10:53.820
แต่เป็นคนที่ฉันรู้สึกใกล้ชิดด้วย

NOTE Paragraph

00:10:53.820 --> 00:10:56.350
เมื่อบทความนี้ได้รับความสนใจ

00:10:56.350 --> 00:10:58.655
หนุ่มสาวจำนวนมากกว่าที่เคย

00:10:58.655 --> 00:11:02.006
เริ่มพูดเรื่องการล่วงละเมิดทางเพศ
ในมหาวิทยาลัย

00:11:02.006 --> 00:11:04.797
และมหาวิทยาลัยที่มิเคลาเรียนอยู่

00:11:04.797 --> 00:11:08.645
ให้ความช่วยเหลือที่เธอต้องการ

00:11:08.645 --> 00:11:10.990
มหาวิทยาลัยยังได้ริเริ่ม

00:11:10.990 --> 00:11:13.049
การอบรมนักเรียนเพื่อช่วยให้พวกเขา

00:11:13.049 --> 00:11:14.685
มีทักษะที่จำเป็นเพื่อรับมือ

00:11:14.685 --> 00:11:18.155
สถานการณ์ที่ท้าทาย เช่น การถูกล่วงละเมิด

00:11:18.155 --> 00:11:22.448
เป็นครั้งแรกที่ฉันไม่รู้สึกโดดเดี่ยว

00:11:22.448 --> 00:11:24.534
ถ้าจะมีอะไรที่ฉันได้เรียนรู้

00:11:24.534 --> 00:11:27.169
ในฐานะนักข่าวพลเมือง

00:11:27.169 --> 00:11:30.252
ในช่วงเวลาสองสามปีที่ผ่านมา

00:11:30.252 --> 00:11:34.225
ก็คือความขาดแคลนของสังคมที่จะค้นพบ

00:11:34.225 --> 00:11:37.222
ช่องทางที่จะทำให้ได้ยินเสียงของพวกเรา

00:11:37.222 --> 00:11:41.526
เราไม่ได้ระลึกว่าเมื่อเราลุกขึ้นสู้

00:11:41.526 --> 00:11:43.368
เราไม่ได้ทำในฐานะปัจเจกบุคคล

00:11:43.368 --> 00:11:46.605
แต่เราทำเพื่อชุมชนของเรา

00:11:46.605 --> 00:11:48.464
เพื่อเพื่อนของเรา

00:11:48.464 --> 00:11:51.837
พวกเราส่วนมากพูดว่า
ผู้หญิงถูกปฎิเสธสิทธิ์ต่างๆ

00:11:51.837 --> 00:11:54.213
แต่ความจริงคือ บ่อยครั้ง

00:11:54.213 --> 00:11:57.613
ที่ผู้หญิงปฏิเสธสิทธิ์เหล่านั้นของตัวเอง

00:11:57.613 --> 00:12:00.250
ในการสำรวจเมื่อเร็วๆ นี้ในอินเดีย

00:12:00.250 --> 00:12:04.781
95 % ของผู้หญิงที่ทำงานด้านไอที

00:12:04.781 --> 00:12:08.197
การบิน การโรงแรม 
และศูนย์บริการทางโทรศัพท์

00:12:08.197 --> 00:12:10.764
บอกว่าพวกเธอไม่รู้สึกปลอดภัย
เมื่อกลับบ้านคนเดียว

00:12:10.764 --> 00:12:14.150
หลังเลิกงานดึกหรือตอนกลางคืน

00:12:14.150 --> 00:12:15.551
ในบังกาลอร์ ที่ที่ฉันอยู่

00:12:15.551 --> 00:12:18.017
ตัวเลขนี้คือ 85 %

00:12:18.017 --> 00:12:20.563
ในพื้นที่ชนบทในอินเดีย

00:12:20.563 --> 00:12:23.720
หากดูตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วๆ นี้

00:12:23.720 --> 00:12:26.287
การข่มขืนหมู่ในบุดายุน
และการทำร้ายด้วยน้ำกรด

00:12:26.287 --> 00:12:28.308
ในโอริสสาและอลิการ์

00:12:28.308 --> 00:12:31.885
เราต้องทำอะไรบางอย่างแล้ว

NOTE Paragraph

00:12:31.885 --> 00:12:33.578
อย่าเข้าใจผิด

00:12:33.578 --> 00:12:36.285
ความท้าทายที่ผู้หญิงต้องเจอ

00:12:36.285 --> 00:12:39.077
ในการบอกเล่าเรื่องราวนั้นมีจริง

00:12:39.077 --> 00:12:41.782
แต่เราจะต้องเริ่มติดตาม

00:12:41.782 --> 00:12:44.269
และพยายามชี้ช่องทาง

00:12:44.269 --> 00:12:45.760
ในการมีส่วนร่วมในระบบ

00:12:45.760 --> 00:12:50.124
ไม่ใช่แค่ใช้สื่อแบบสะเปะสะปะ

00:12:50.124 --> 00:12:53.122
วันนี้ ผู้หญิงมากกว่าที่เคย

00:12:53.122 --> 00:12:54.767
กำลังลุกขึ้นสู้และตั้งคำถาม

00:12:54.767 --> 00:12:56.146
กับรัฐบาลอินเดีย

00:12:56.146 --> 00:12:59.169
และนี่เป็นผลของความกล้านั้น

00:12:59.169 --> 00:13:02.222
มีจำนวนผู้หญิงมากขึ้นถึง 6 เท่า

00:13:02.222 --> 00:13:03.784
ที่แจ้งการถูกล่วงละเมิดทางเพศ

00:13:03.784 --> 00:13:05.173
และรัฐบาลได้ออก

00:13:05.173 --> 00:13:08.149
กฏหมายอาญา (แก้ไข) ในปี 2556

00:13:08.149 --> 00:13:11.968
เพื่อปกป้องผู้หญิงจากการถูกทำร้ายทางเพศ

NOTE Paragraph

00:13:11.968 --> 00:13:13.920
ก่อนจะจบ

00:13:13.920 --> 00:13:16.040
ฉันอยากจะบอกว่า

00:13:16.040 --> 00:13:21.620
ฉันรู้ว่าพวกเราหลายคนในห้องนี้มีความลับ

00:13:21.620 --> 00:13:23.572
แต่อยากให้เราออกมาพูด

00:13:23.572 --> 00:13:26.241
ให้เราสู้กับความอายและพูดถึงมันกันเถอะ

00:13:26.241 --> 00:13:29.761
มันอาจจะเป็นพื้นที่ เป็นสังคม

00:13:29.761 --> 00:13:33.648
คนที่คุณรัก ใครก็ตาม
หรืออะไรก็ตามที่คุณเลือก

00:13:33.648 --> 00:13:35.740
แต่ให้เรามาพูดกันเถอะ

00:13:35.740 --> 00:13:38.800
เพราะเป็นความจริงคือ การจะหยุดปัญหานี้

00:13:38.800 --> 00:13:40.542
เริ่มต้นจากเราทุกคนเอง

NOTE Paragraph

00:13:40.542 --> 00:13:42.187
ขอบคุณค่ะ

NOTE Paragraph

00:13:42.187 --> 00:13:45.748
(เสียงปรบมือ)