1
00:00:07,770 --> 00:00:11,369
ลึกเข้าไปในป่าแอมะซอน
ในแม่น้ำเนียโอโคยา

2
00:00:11,369 --> 00:00:13,364
ตามตำนานของชาวเซียโคไพ

3
00:00:13,364 --> 00:00:17,464
เป็นที่อยู่อาศัยของฝูงปลา
ที่ทั้งตัวใหญ่และอร่อยเป็นพิเศษ

4
00:00:19,184 --> 00:00:23,885
ครั้นฝนตกและน้ำเอ่อขึ้นสูง
ฝูงปลาปรากฏตัว

5
00:00:23,885 --> 00:00:27,335
ก่อนจะว่ายหายไปเมื่อน้ำลดอีกครั้ง

6
00:00:27,335 --> 00:00:31,723
ชาวบ้านริมฝั่งน้ำอิ่มหนำสำราญ
กับอาหารอันโอชะนาน ๆ ครั้ง

7
00:00:31,723 --> 00:00:33,553
และนึกอยากได้อีก

8
00:00:33,553 --> 00:00:36,923
พวกเขาเลาะแม่น้ำตามฝูงปลาลึกเข้าไปในป่า

9
00:00:36,923 --> 00:00:41,426
กระทั่งถึงบึงน้ำ
ซึ่งมีเสียงปลาแหวกว่ายดังสนั่น

10
00:00:42,866 --> 00:00:46,129
ชาวบ้านตั้งค่ายข้างบึงน้ำ

11
00:00:46,129 --> 00:00:51,489
นำบาร์บาสโก
ยาพิษสำหรับจับปลามาด้วย

12
00:00:51,489 --> 00:00:54,489
ขณะร่างทรงหนุ่มประจำหมู่บ้าน
กำลังออกเดินสำรวจ

13
00:00:54,489 --> 00:00:58,329
เขาสัมผัสได้ว่า
เขาอาจไม่ได้อยู่เพียงลำพัง

14
00:00:58,329 --> 00:01:03,214
เมื่อเจอกับต้นมอนเซ
เขาได้ยินเสียงฮึมฮัมดังลั่นออกมา

15
00:01:03,214 --> 00:01:06,744
ดังเหนือเสียงกระหึ่มของปลา

16
00:01:06,744 --> 00:01:12,876
เขาจึงมั่นใจว่าเหล่าภูตอาศัยอยู่ที่นี่

17
00:01:12,876 --> 00:01:16,876
ร่างทรงกลับไปเตือนชาวบ้านที่ค่าย
ว่าปลาเหล่านี้มีเจ้าของ

18
00:01:16,876 --> 00:01:18,416
เขาจะตามหาเจ้าของปลา

19
00:01:18,416 --> 00:01:22,898
จนกว่าเขาจะกลับมา ห้ามไม่ให้ใครจับปลา

20
00:01:22,898 --> 00:01:25,198
เขาไปยังต้นไม้ส่งเสียงต้นนั้น

21
00:01:25,198 --> 00:01:30,651
ภายในต้นมีโพรงขนาดใหญ่เท่าบ้าน
เต็มไปด้วยภูตกำลังจักสาน

22
00:01:30,651 --> 00:01:32,961
หัวหน้าของเหล่าภูตเชื้อเชิญเขาเข้าไป

23
00:01:32,961 --> 00:01:37,166
เล่าว่าผลซีรีเปียลูกฉ่ำ ๆ กำลังสุกงอม

24
00:01:37,166 --> 00:01:40,996
และพวกมันกำลังสานตะกร้า
สำหรับเตรียมเก็บผลไม้

25
00:01:40,996 --> 00:01:43,496
แม้พวกมันจะมีหน้าตาและท่าทางเหมือนมนุษย์

26
00:01:43,496 --> 00:01:47,793
ร่างทรงก็รู้ดีว่าพวกมันคือฮูรี หรือภูตลม

27
00:01:47,793 --> 00:01:51,233
ที่สามารถบินและควบคุมลมได้

28
00:01:51,233 --> 00:01:54,143
เหล่าภูตสอนวิธีจักสานให้เขา

29
00:01:54,143 --> 00:01:55,963
ก่อนร่างทรงจะไป

30
00:01:55,963 --> 00:02:00,355
หัวหน้าภูตกระซิบบอกคำสั่งแปลก ๆ
ข้างหู

31
00:02:00,355 --> 00:02:05,495
สุดท้ายจึงบอกร่างทรงว่าคืนนี้
ให้ผูกหน่อสับปะรดไว้นอกขอนไม้กลวง

32
00:02:05,495 --> 00:02:07,579
และนอนหลับข้างในนั้น

33
00:02:16,730 --> 00:02:23,701
เมื่อกลับถึงค่ายชาวบ้านได้ใช้บาร์บาสโก
จับปลาและนำไปทำอาหารกินไปแล้ว

34
00:02:24,200 --> 00:02:28,907
มีเพียงน้องสาวของร่างทรงเท่านั้น
ที่ไม่เอาด้วย

35
00:02:28,907 --> 00:02:33,596
และแล้วทุกคนก็หลับสนิท

36
00:02:33,596 --> 00:02:37,284
ร่างทรงกับน้องสาวตะโกนปลุก
และเขย่าให้พวกเขาตื่น

37
00:02:37,284 --> 00:02:38,564
แต่พวกเขาก็ไม่ตื่น

38
00:02:40,514 --> 00:02:43,490
เวลาค่ำใกล้เข้ามา ร่างทรงกับน้องสาว

39
00:02:43,490 --> 00:02:48,245
จึงผูกหน่อสับปะรดนอกขอนไม้กลวง
และคลานเข้าไปข้างใน

40
00:02:48,245 --> 00:02:52,690
ลมแรงโหมเป็นสัญญาณของเหล่าภูตลม

41
00:02:52,690 --> 00:02:55,780
กิ่งไม้หักและต้นไม้โค่น

42
00:02:55,780 --> 00:02:59,190
จระเข้เคแมน งูเหลือม
และเสือจากัวร์คำราม

43
00:02:59,190 --> 00:03:01,690
น้ำเริ่มขึ้นสูง

44
00:03:01,690 --> 00:03:03,982
ปลาดิ้นหนีออกจากที่ตากปลา
และว่ายหายไป

45
00:03:06,275 --> 00:03:08,865
หน่อสับปะรดกลายร่างเป็นสุนัข

46
00:03:08,865 --> 00:03:14,390
เห่าไล่สัตว์ป่าให้ห่างจากขอนไม้ตลอดทั้งคืน

47
00:03:14,390 --> 00:03:17,760
เมื่อรุ่งสาง น้ำจึงลด

48
00:03:17,760 --> 00:03:21,300
พวกปลาหายไปหมด เช่นเดียวกับชาวบ้านส่วนมาก

49
00:03:21,300 --> 00:03:23,819
พวกเขาถูกสัตว์ป่ากิน

50
00:03:25,919 --> 00:03:28,829
เหลือเพียงญาติ ๆ ของร่างทรงเท่านั้น
ที่รอดชีวิต

51
00:03:28,829 --> 00:03:31,269
เมื่อญาติ ๆ หันหน้ากลับมาเจอเขา

52
00:03:31,269 --> 00:03:36,616
ร่างทรงก็เข้าใจความหมายของภูตลมที่ว่า
ผลซีรีเปียกำลังสุกงอม

53
00:03:36,616 --> 00:03:40,707
จริง ๆ แล้วพวกมันไม่ได้ตั้งใจ
จะเก็บผลซีรีเปียเลย

54
00:03:40,707 --> 00:03:42,987
แต่ดวงตาของมนุษย์ต่างหาก

55
00:03:42,987 --> 00:03:45,397
พี่สาวของร่างทรงเรียกเขาให้มาหา

56
00:03:45,397 --> 00:03:49,615
พยายามจะจับหน้าของเขาด้วยเล็บยาวแหลม

57
00:03:49,615 --> 00:03:54,475
เขาร่นถอยกลับ
แล้วโยนเมล็ดปาล์มใส่หน้าพี่สาว

58
00:03:54,475 --> 00:03:57,325
ตามคำสั่งของหัวหน้าภูต

59
00:03:57,325 --> 00:03:59,385
เมล็ดพันธุ์กลายเป็นดวงตา

60
00:03:59,385 --> 00:04:05,009
แต่แล้วเธอก็กลายร่างเป็นหมูเพกคารีปากขาว
แล้ววิ่งหนีหายไป

61
00:04:05,009 --> 00:04:08,839
ยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป

62
00:04:08,839 --> 00:04:13,224
หมู่บ้านของร่างทรงกับน้องสาวไม่เหลือใครเลย

63
00:04:13,224 --> 00:04:15,174
ทั้งสองไปอาศัยอยู่กับหมู่บ้านอื่น

64
00:04:15,174 --> 00:04:20,034
และสอนชาวบ้านสานตะกร้า
อย่างที่ภูตลมได้สอนเขามา

65
00:04:20,034 --> 00:04:24,034
แต่เขาไม่อาจลืมคำของหัวหน้าภูต

66
00:04:24,034 --> 00:04:26,634
ที่บอกเขาถึงวิธีการล้างแค้น

67
00:04:26,634 --> 00:04:32,398
ร่างทรงกลับไปยังบ้านของภูตลม
นำพริกขี้หนูห่อใบไม้ไปด้วย

68
00:04:32,398 --> 00:04:34,968
ขณะที่เหล่าภูตแอบมอง
ออกมาทางรูส่อง

69
00:04:34,968 --> 00:04:38,608
ร่างทรงจุดไฟและโยนพริกขี้หนูตามลงไป

70
00:04:38,608 --> 00:04:41,648
เปลวไฟค่อย ๆ แผดเผาต้นไม้

71
00:04:41,648 --> 00:04:45,198
ภูตที่กินดวงตามนุษย์เข้าไปตาย

72
00:04:45,198 --> 00:04:48,638
ส่วนภูตที่ไม่ได้กินนั้นตัวเบาพอจะบินหนี

73
00:04:48,638 --> 00:04:53,413
เหล่าภูตก็ต้องจ่ายบทเรียนราคาแพง
ไม่ต่างจากชาวบ้าน

74
00:04:53,413 --> 00:04:57,203
แต่ก็ยังมีภูตส่วนหนึ่งรอดชีวิต
บอกเล่าเรื่องราวต่อไปเหมือนกับร่างทรง

75
00:04:57,203 --> 00:04:58,676
ตามตำนานของชาวเซียโคไพ

76
00:04:58,676 --> 00:05:03,703
ที่ซึ่งโลกของภูติและโลกมนุษย์มาพบกัน
ย่อมไม่มีผู้ชนะที่แท้จริง

77
00:05:03,703 --> 00:05:07,631
และแม้กระทั่งความตาย
ยังเป็นโอกาสสำหรับการเริ่มต้นใหม่