0:00:07.770,0:00:11.369
ลึกเข้าไปในป่าแอมะซอน[br]ในแม่น้ำเนียโอโคยา

0:00:11.369,0:00:13.364
ตามตำนานของชาวเซียโคไพ

0:00:13.364,0:00:17.464
เป็นที่อยู่อาศัยของฝูงปลา[br]ที่ทั้งตัวใหญ่และอร่อยเป็นพิเศษ

0:00:19.184,0:00:23.885
ครั้นฝนตกและน้ำเอ่อขึ้นสูง[br]ฝูงปลาปรากฏตัว

0:00:23.885,0:00:27.335
ก่อนจะว่ายหายไปเมื่อน้ำลดอีกครั้ง

0:00:27.335,0:00:31.723
ชาวบ้านริมฝั่งน้ำอิ่มหนำสำราญ[br]กับอาหารอันโอชะนาน ๆ ครั้ง

0:00:31.723,0:00:33.553
และนึกอยากได้อีก

0:00:33.553,0:00:36.923
พวกเขาเลาะแม่น้ำตามฝูงปลาลึกเข้าไปในป่า

0:00:36.923,0:00:41.426
กระทั่งถึงบึงน้ำ[br]ซึ่งมีเสียงปลาแหวกว่ายดังสนั่น

0:00:42.866,0:00:46.129
ชาวบ้านตั้งค่ายข้างบึงน้ำ

0:00:46.129,0:00:51.489
นำบาร์บาสโก[br]ยาพิษสำหรับจับปลามาด้วย

0:00:51.489,0:00:54.489
ขณะร่างทรงหนุ่มประจำหมู่บ้าน[br]กำลังออกเดินสำรวจ

0:00:54.489,0:00:58.329
เขาสัมผัสได้ว่า[br]เขาอาจไม่ได้อยู่เพียงลำพัง

0:00:58.329,0:01:03.214
เมื่อเจอกับต้นมอนเซ[br]เขาได้ยินเสียงฮึมฮัมดังลั่นออกมา

0:01:03.214,0:01:06.744
ดังเหนือเสียงกระหึ่มของปลา

0:01:06.744,0:01:12.876
เขาจึงมั่นใจว่าเหล่าภูตอาศัยอยู่ที่นี่

0:01:12.876,0:01:16.876
ร่างทรงกลับไปเตือนชาวบ้านที่ค่าย[br]ว่าปลาเหล่านี้มีเจ้าของ

0:01:16.876,0:01:18.416
เขาจะตามหาเจ้าของปลา

0:01:18.416,0:01:22.898
จนกว่าเขาจะกลับมา ห้ามไม่ให้ใครจับปลา

0:01:22.898,0:01:25.198
เขาไปยังต้นไม้ส่งเสียงต้นนั้น

0:01:25.198,0:01:30.651
ภายในต้นมีโพรงขนาดใหญ่เท่าบ้าน[br]เต็มไปด้วยภูตกำลังจักสาน

0:01:30.651,0:01:32.961
หัวหน้าของเหล่าภูตเชื้อเชิญเขาเข้าไป

0:01:32.961,0:01:37.166
เล่าว่าผลซีรีเปียลูกฉ่ำ ๆ กำลังสุกงอม

0:01:37.166,0:01:40.996
และพวกมันกำลังสานตะกร้า[br]สำหรับเตรียมเก็บผลไม้

0:01:40.996,0:01:43.496
แม้พวกมันจะมีหน้าตาและท่าทางเหมือนมนุษย์

0:01:43.496,0:01:47.793
ร่างทรงก็รู้ดีว่าพวกมันคือฮูรี หรือภูตลม

0:01:47.793,0:01:51.233
ที่สามารถบินและควบคุมลมได้

0:01:51.233,0:01:54.143
เหล่าภูตสอนวิธีจักสานให้เขา

0:01:54.143,0:01:55.963
ก่อนร่างทรงจะไป

0:01:55.963,0:02:00.355
หัวหน้าภูตกระซิบบอกคำสั่งแปลก ๆ[br]ข้างหู

0:02:00.355,0:02:05.495
สุดท้ายจึงบอกร่างทรงว่าคืนนี้[br]ให้ผูกหน่อสับปะรดไว้นอกขอนไม้กลวง

0:02:05.495,0:02:07.579
และนอนหลับข้างในนั้น

0:02:16.730,0:02:23.701
เมื่อกลับถึงค่ายชาวบ้านได้ใช้บาร์บาสโก[br]จับปลาและนำไปทำอาหารกินไปแล้ว

0:02:24.200,0:02:28.907
มีเพียงน้องสาวของร่างทรงเท่านั้น[br]ที่ไม่เอาด้วย

0:02:28.907,0:02:33.596
และแล้วทุกคนก็หลับสนิท

0:02:33.596,0:02:37.284
ร่างทรงกับน้องสาวตะโกนปลุก[br]และเขย่าให้พวกเขาตื่น

0:02:37.284,0:02:38.564
แต่พวกเขาก็ไม่ตื่น

0:02:40.514,0:02:43.490
เวลาค่ำใกล้เข้ามา ร่างทรงกับน้องสาว

0:02:43.490,0:02:48.245
จึงผูกหน่อสับปะรดนอกขอนไม้กลวง[br]และคลานเข้าไปข้างใน

0:02:48.245,0:02:52.690
ลมแรงโหมเป็นสัญญาณของเหล่าภูตลม

0:02:52.690,0:02:55.780
กิ่งไม้หักและต้นไม้โค่น

0:02:55.780,0:02:59.190
จระเข้เคแมน งูเหลือม[br]และเสือจากัวร์คำราม

0:02:59.190,0:03:01.690
น้ำเริ่มขึ้นสูง

0:03:01.690,0:03:03.982
ปลาดิ้นหนีออกจากที่ตากปลา[br]และว่ายหายไป

0:03:06.275,0:03:08.865
หน่อสับปะรดกลายร่างเป็นสุนัข

0:03:08.865,0:03:14.390
เห่าไล่สัตว์ป่าให้ห่างจากขอนไม้ตลอดทั้งคืน

0:03:14.390,0:03:17.760
เมื่อรุ่งสาง น้ำจึงลด

0:03:17.760,0:03:21.300
พวกปลาหายไปหมด เช่นเดียวกับชาวบ้านส่วนมาก

0:03:21.300,0:03:23.819
พวกเขาถูกสัตว์ป่ากิน

0:03:25.919,0:03:28.829
เหลือเพียงญาติ ๆ ของร่างทรงเท่านั้น[br]ที่รอดชีวิต

0:03:28.829,0:03:31.269
เมื่อญาติ ๆ หันหน้ากลับมาเจอเขา

0:03:31.269,0:03:36.616
ร่างทรงก็เข้าใจความหมายของภูตลมที่ว่า[br]ผลซีรีเปียกำลังสุกงอม

0:03:36.616,0:03:40.707
จริง ๆ แล้วพวกมันไม่ได้ตั้งใจ[br]จะเก็บผลซีรีเปียเลย

0:03:40.707,0:03:42.987
แต่ดวงตาของมนุษย์ต่างหาก

0:03:42.987,0:03:45.397
พี่สาวของร่างทรงเรียกเขาให้มาหา

0:03:45.397,0:03:49.615
พยายามจะจับหน้าของเขาด้วยเล็บยาวแหลม

0:03:49.615,0:03:54.475
เขาร่นถอยกลับ[br]แล้วโยนเมล็ดปาล์มใส่หน้าพี่สาว

0:03:54.475,0:03:57.325
ตามคำสั่งของหัวหน้าภูต

0:03:57.325,0:03:59.385
เมล็ดพันธุ์กลายเป็นดวงตา

0:03:59.385,0:04:05.009
แต่แล้วเธอก็กลายร่างเป็นหมูเพกคารีปากขาว[br]แล้ววิ่งหนีหายไป

0:04:05.009,0:04:08.839
ยังมีชีวิตอยู่ แต่ไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไป

0:04:08.839,0:04:13.224
หมู่บ้านของร่างทรงกับน้องสาวไม่เหลือใครเลย

0:04:13.224,0:04:15.174
ทั้งสองไปอาศัยอยู่กับหมู่บ้านอื่น

0:04:15.174,0:04:20.034
และสอนชาวบ้านสานตะกร้า[br]อย่างที่ภูตลมได้สอนเขามา

0:04:20.034,0:04:24.034
แต่เขาไม่อาจลืมคำของหัวหน้าภูต

0:04:24.034,0:04:26.634
ที่บอกเขาถึงวิธีการล้างแค้น

0:04:26.634,0:04:32.398
ร่างทรงกลับไปยังบ้านของภูตลม[br]นำพริกขี้หนูห่อใบไม้ไปด้วย

0:04:32.398,0:04:34.968
ขณะที่เหล่าภูตแอบมอง[br]ออกมาทางรูส่อง

0:04:34.968,0:04:38.608
ร่างทรงจุดไฟและโยนพริกขี้หนูตามลงไป

0:04:38.608,0:04:41.648
เปลวไฟค่อย ๆ แผดเผาต้นไม้

0:04:41.648,0:04:45.198
ภูตที่กินดวงตามนุษย์เข้าไปตาย

0:04:45.198,0:04:48.638
ส่วนภูตที่ไม่ได้กินนั้นตัวเบาพอจะบินหนี

0:04:48.638,0:04:53.413
เหล่าภูตก็ต้องจ่ายบทเรียนราคาแพง[br]ไม่ต่างจากชาวบ้าน

0:04:53.413,0:04:57.203
แต่ก็ยังมีภูตส่วนหนึ่งรอดชีวิต[br]บอกเล่าเรื่องราวต่อไปเหมือนกับร่างทรง

0:04:57.203,0:04:58.676
ตามตำนานของชาวเซียโคไพ

0:04:58.676,0:05:03.703
ที่ซึ่งโลกของภูติและโลกมนุษย์มาพบกัน[br]ย่อมไม่มีผู้ชนะที่แท้จริง

0:05:03.703,0:05:07.631
และแม้กระทั่งความตาย[br]ยังเป็นโอกาสสำหรับการเริ่มต้นใหม่