1
00:00:01,012 --> 00:00:03,539
ရှေးရှေးတုန်းက ဘီလူးကြီး
တစ်ကောင် ရှိခဲ့တယ်၊

2
00:00:04,353 --> 00:00:09,167
အတ္တကြီးတဲ့ ဘီလူးကြီး သူ့ရဲ့အံ့မခန်းဖွယ် 
ဥယျာဉ်ဟာ တစ်ပြည်လုံးမှာ အလှဆုံးပဲတဲ့။

3
00:00:10,072 --> 00:00:12,053
တစ်ညနေခင်း ဒီဘီလူးကြီး အိမ်ပြန်လာတဲ့အခါ

4
00:00:12,077 --> 00:00:14,519
ဥယျာဉ်ထဲမှာ ဒီကလေးတွေအားလုံး
ကစားနေတာ တွေ့လိုက်ရတော့

5
00:00:14,543 --> 00:00:16,136
သူ ဒေါသထွက်သွားတယ်။

6
00:00:16,773 --> 00:00:20,128
"ငါ့ကိုယ်ပိုင် ဥယျာဉ်ဟာ ငါ့ဥယျာဉ်ပဲ"

7
00:00:20,152 --> 00:00:21,570
လို့ ဘီလူကြီးက ပြောတယ်။

8
00:00:22,359 --> 00:00:24,720
ပြီးတော့ တံတိုင်းအမြင့်ကြီး 
ခတ်လိုက်တယ်။

9
00:00:25,886 --> 00:00:30,881
စာရေးဆရာ Oscar Wilde က "The Selfish Giant"
ဆိုတဲ့ ဒီဝတ္ထုကို ၁၈၈၈ မှာ ရေးခဲ့တယ်။

10
00:00:31,947 --> 00:00:37,060
နှစ် ၁၀၀ နီးပါး အကြာမှာ ဒီဘီလူးကြီးက
ကျွန်မရဲ့ Brooklyn ကလေးဘဝဆီ ပြောင်းလာတာ

11
00:00:37,084 --> 00:00:38,261
လုံးဝ ပြန်မသွားတော့ဘူး။

12
00:00:39,060 --> 00:00:41,085
ဘာသာရေးလိုက်စားတဲ့
မိသားစုက ပျိုးထောင်ကာ

13
00:00:41,109 --> 00:00:43,887
သမ္မာကျမ်းနဲ့ ကိုရန်ကျမ်းဖတ်ပြီး
ကြီးပြင်းလာခဲ့တာပါ။

14
00:00:44,566 --> 00:00:47,990
စာဖတ်ချိန်တွေဟာ
ဘာသာရေးနဲ့ အပန်းဖြေရာ နှစ်ခုစလုံးဟာ

15
00:00:48,014 --> 00:00:51,078
ရုပ်မြင်သံကြား ကြည့်ချိန်တွေထက်
အပုံကြီး ပိုများတယ်။

16
00:00:51,102 --> 00:00:54,315
ကဲ ပေးထားတဲ့ နေ့တိုင်းမှာ
ကျွန်မတို့ မောင်နှမတွဟာ တိုက်ခန်းရဲ့

17
00:00:54,339 --> 00:00:57,460
တစ်ပိုင်းပိုင်းမှာ ခွေပြီး စာဖတ်နေတာ
တွေနိုင်ပါတယ်၊

18
00:00:57,484 --> 00:00:59,022
တစ်ခါတစ်လေ မပျော်မရွှင်နဲ့ပေါ့၊

19
00:00:59,046 --> 00:01:02,802
အကြောင်းက New York City ရဲ့ နွေရက်တွေမှာ
မီးသတ် ရေပိုက်ခေါင်းက ပေါက်ထွက်ပြီး

20
00:01:02,826 --> 00:01:05,993
ကျွန်မတို့ အတော်ကြီး မနာလိုဖြစ်တာက
သူငယ်ချင်းတွေက ဆင်းသွားပြီး

21
00:01:06,017 --> 00:01:07,551
ပန်းနေတဲ့ရေမှာ ကစားတာကြားရလို့ပါ

22
00:01:07,575 --> 00:01:11,048
သူတို့ရဲ့ပကတိပျော်ရွှင်မှုက ဖွင့်ထားတဲ့
ကျွန်မတို့ရဲ့ ပြတင်းဆီ ရောက်လာတယ်။

23
00:01:11,588 --> 00:01:14,716
ဒါပေမဲ့ သိလိုက်တာက စာအုပ်တွေထဲကို
ပိုနက်နက် ဝင်သွားလေလေ၊

24
00:01:14,740 --> 00:01:16,875
ဝါကျတိုင်းမှာ အချိန်ပိုယူရလေလေ၊

25
00:01:16,899 --> 00:01:19,524
ပြင်ပလောကရဲ့ အသံတွေကို 
သိပ်မကြားရလေလေ ဆိုတာပါ။

26
00:01:19,960 --> 00:01:22,952
ဒီလိုနဲ့ စာအုပ်တွေကို အပြေအလွှားဖတ်တဲ့
မောင်နှမတွေနဲ့ မတူဘဲ

27
00:01:22,976 --> 00:01:24,565
ကျွန်မက ဖြည်းဖြည်းပဲ ဖတ်တယ်။

28
00:01:24,589 --> 00:01:26,943
အင်မတန်ကို ဖြည်းဖြည်းလေးပါ။

29
00:01:27,816 --> 00:01:31,146
ကျွန်မဟာ စာလုံးတွေအောက်မှာ
ပြေးနေတဲ့ လက်ချောင်းနဲ့ ကလေးပါ၊

30
00:01:31,170 --> 00:01:35,672
ဒီအကျင့် မဖျောက်ခံရတဲ့အထိပေါ့ ၊ကလေးကြီး
တွေဟာ လက်ချောင်းတွေမသုံးဘူးလို့ပြောတာလေ။

31
00:01:36,138 --> 00:01:39,879
တတိယတန်းမှာ ကျွန်မတို့ကို
စာရေးခုံမှာ လက်ပိုက်ပြီး ထိုင်ခိုင်းတယ်၊

32
00:01:39,903 --> 00:01:44,241
စာရွက်တွေလှန်ဖို့ပဲ ဖြေခိုင်းပြီဂ
နောက် ဒီပုံစံမှာ ပြန်နေခိုင်းတာပါ။

33
00:01:45,061 --> 00:01:47,552
ကျွန်မတို့ဆရာမက နှိပ်စက်နေတာ မဟုတ်ဘူး။

34
00:01:47,576 --> 00:01:49,258
ဒါက ၁၉၇၀ နှစ်လွန်တွေဖြစ်ပြီး

35
00:01:49,282 --> 00:01:52,256
သူ့ရည်မှန်းချက်က ကျွန်မတို့ကို အတန်းစာ
အဆင့်သာ ဖတ်နေဖို့မဟုတ်ဘဲ

36
00:01:52,280 --> 00:01:53,767
ဒါထက် ပိုမြင်တာကိုရောပါ။

37
00:01:54,199 --> 00:01:56,722
ကျွန်မတို့ဟာ အမြဲ အမြန်ဖတ်ဖို့
တွန်းအားပေးခံနေရတယ်။

38
00:01:57,769 --> 00:02:01,459
ဒါပေမဲ့ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ကျွန်မရဲ့တိုက်ခန်း၊
ဆရာမရဲ့ အကြည့် အပြင်မှာတော့

39
00:02:01,483 --> 00:02:03,914
စာလုံးတွေအောက်မှာ လက်ချောင်းကို
ပြေးခွင့်ပေးတယ်။

40
00:02:03,938 --> 00:02:06,804
ဒါနဲ့ ဒီအတ္တကြီးတဲ့ ဘီလူးကြီးက 
သူ့ပုံပြင်ကို ထပ်ပြောပြန်ရော၊

41
00:02:06,828 --> 00:02:10,704
သူ့ဥယျာဉ်ထဲကို ခိုးဝင်လာတဲ့ ကလေးတွေကြောင့်
သစ္စာဖောက်ခံတယ်လို့ခံစားရပုံ၊

42
00:02:10,728 --> 00:02:12,747
သူဆောက်ထားတဲ့ တံတိုင်းက
ဘယ်လို မြင့်ပြီး

43
00:02:12,771 --> 00:02:15,262
ကလေးတွေကို တားဆီးပေးပုံ၊

44
00:02:15,286 --> 00:02:17,660
ဒါပေမဲ့ မိုးမှောင်တဲ့ ဆောင်းတစ်ခု
ဥယျာဉ်ပေါ်ကျတော့

45
00:02:17,684 --> 00:02:20,247
ဆက်ပြီး နေနေခဲ့တယ်။

46
00:02:20,784 --> 00:02:23,338
တစ်ခါပြန်ဖတ်တိုင်း အသစ်တစ်ခုခု သိရတယ်၊

47
00:02:23,362 --> 00:02:26,950
ဥယျာဉ်ကနေ မောင်းထုတ်ခံရတဲ့အခါ 
ကလေးတွေကို အတင်းကို ကစားဖြစ်စေတဲ့

48
00:02:26,974 --> 00:02:29,084

လမ်းတွေရဲ့ ကျောက်တုံးမာမာတွေ အကြောင်း၊

49
00:02:29,108 --> 00:02:32,496
တစ်နေ့မှာ ပေါ်လာတဲ့ ကောင်သေးသေးလေး
တစ်ယောက်ရဲ့ သိမ်မွေ့မှုနဲ့

50
00:02:32,520 --> 00:02:34,662
ဘီးလူကြီး အကြောင်းကိုတောင်ပါ။

51
00:02:34,686 --> 00:02:37,737
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဖြစ် သူစကားလုံးတွေဟာ 
ဒေါသူပန်ထနေပါစေ။

52
00:02:37,761 --> 00:02:40,032
စာနာမှုအတွက်၊ နားလည်မှုအတွက်

53
00:02:40,056 --> 00:02:41,600
မေတ္တာရပ်ခံချက်တစ်ခု ဖြစ်ပါစေ၊

54
00:02:42,438 --> 00:02:45,738
"ငါ့ကိုယ်ပိုင် ဥယျာဉ်ဟာ ငါ့ဥယျာဉ်ပဲ။"



55
00:02:47,566 --> 00:02:50,300
နှစ်တွေကြာပြီးနောက်မှာ ဒါကို 
"ဖန်တီးထားတဲ့ အိပ်မက်

56
00:02:50,324 --> 00:02:52,601
(သို့) စိတ်ကူးယဉ် အိပ်မက်လို့ ရည်ညွှန်းသူ 


57
00:02:52,625 --> 00:02:54,345
John Gardner လို့ခေါ်တဲ့

58
00:02:54,369 --> 00:02:57,580
စာရေးဆရာတစ်ဦးကို သိရှိခဲ့ပြီး 
ကျွန်မဟာ ဒီစာအုပ်ထဲမှာ ရောက်နေပြီး

59
00:02:57,604 --> 00:03:01,391
ဇာတ်ကောင်တွေနဲ့ စာရေးဆရာက ဖန်တီးခဲ့ပြီး
ကျွန်မကို ဖိတ်ခေါ်ခဲ့တဲ့ ကမ္ဘာနဲ့

60
00:03:01,415 --> 00:03:03,007
အချိန်ကုန်ဆုံးတာလို့ သိလိုက်ရတယ်။

61
00:03:03,031 --> 00:03:06,119
ကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ သိခဲ့တာက
ပုံပြင်တွေဟာ အရသာခံဖို့၊

62
00:03:06,143 --> 00:03:08,723
ပုံပြင်တွေက နှေးစေချင်ပြီး

63
00:03:08,747 --> 00:03:13,568
ဒါတွေ ရေးဖို့ စာရေးသူ တစ်ယောက်ဟာ လတွေ၊
ဖြစ်နိုင်တာက နှစ်ချီကာအချိန်ကုန်ခဲ့တာပါ။

64
00:03:13,592 --> 00:03:14,939
စာဖတ်သူအနေနဲ့ ကျွန်မအလုပ်က

65
00:03:14,963 --> 00:03:18,169
အထူးသဖြင့် တစ်နေ့မှာ စာရေးဆရာ
ဖြစ်လာချင်တဲ့ စာဖတ်သူအနေနဲ့က

66
00:03:18,193 --> 00:03:20,280
အဲဒီဇာတ်လမ်းကို တလေးတစားရှိဖို့ပါ။

67
00:03:21,445 --> 00:03:27,179
ကြေးနန်း(သို့) အင်တာနက်(သို့) 
တယ်လီဖုန်းတောင် မရှိခင် အတော်ကြာကြာက

68
00:03:27,203 --> 00:03:31,764
လူတွေဟာ စိတ်ကူးတွေ၊ သတင်းအချက်အလက်တွေ
အမှတ်တရတွေကို ပုံပြင်ကနေ မျှဝေခဲ့ကြတယ်။

69
00:03:31,788 --> 00:03:35,359
ဒါဟာ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဆက်သွယ်မှု နည်းပညာရဲ့
အစောဆုံး ပုံစံတွေထဲက တစ်ခုပါ။

70
00:03:35,953 --> 00:03:38,377
ဒါက နိုင်းမြစ်အောက်ဘက်က အီဂျစ်တွေ 
မြစ်တစ်လျှောက်မှာ

71
00:03:38,401 --> 00:03:40,833
ရွှေပြောင်းနေတာကို ပို့ပေးတဲ့
ပိုကောင်းတဲ့ ပုံပြင်ပါ

72
00:03:40,857 --> 00:03:43,041
King Tut ရဲ့ရုပ်ကြွင်းကို 
၂၁ ရာစုထဲ ယူလာတဲ့

73
00:03:43,065 --> 00:03:46,462
လူသေကို တာရှည်ထိန်းသိမ်းဖို့
ပိုကောင်းတဲ့ နည်းတစ်ခုရဲ့ ဇာတ်လမ်းပါ။

74
00:03:46,486 --> 00:03:48,431
လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နှစ်သန်းကျော်က

75
00:03:48,455 --> 00:03:52,084
ပထမဆုံး လူသားတွေ ကျောက်တုံးကနေ
လက်နက်တွေ စတင်ဖန်တီးတဲ့အခါ တယောက်ယောက်

76
00:03:52,108 --> 00:03:53,759
ပြောခဲ့မှာက
"ဒါဆိုရင်ရော" လို့ပါ။

77
00:03:54,203 --> 00:03:57,203
ပြီးတော့ အခြားတစ်ယောက်က 
ဇာတ်လမ်းကို မှတ်မိခဲ့တယ်။

78
00:03:57,227 --> 00:04:00,765
သူတို့တွေဟာ စကားလုံးတွေ၊ အမူရာတွေ
(သို့) ရုပ်ပုံတွေကနေ ပြောတာဖြစ်ဖြစ်

79
00:04:00,789 --> 00:04:03,754
ဒါက လက်ဆင့်ကမ်းခဲ့တာပါ၊

80
00:04:03,778 --> 00:04:06,646
အမှတ်ရစေတာ၊တူတစ်ချောင်းကို
ထုပြီး ဒီဇာတ်လမ်းကို ကြားစေတာပါ။

81
00:04:07,536 --> 00:04:09,472
ကမ္ဘာကြီးဟာ ပိုဆူညံလာနေတယ်။

82
00:04:09,496 --> 00:04:11,497
အသံချဲ့ပုံးတွေကနေ Walkmen 


83
00:04:11,521 --> 00:04:15,839
သယ်လို့ရတဲ့ CD iPods တွေ၊

84
00:04:15,863 --> 00:04:17,807
ကိုယ်လိုချင်တဲ့

85
00:04:17,831 --> 00:04:20,489
သီချင်းတိုင်းထိ ရောက်သွာပါပြီ။

86
00:04:20,513 --> 00:04:23,863
ကလေးဘဝ ရုပ်မြင်သံကြား လေးလိုင်းကနေ 
မရေတွက်နိုင်တဲ့ ကြေးနန်းလိုင်းတွေ၊

87
00:04:23,887 --> 00:04:27,416
အင်တာနက်ကအဆက်မပြတ်
ထုတ်လွှင့်မှုတွေအထိ ရောက်သွားပါပြီ။

88
00:04:27,440 --> 00:04:32,192
အချိန်နဲ့ နေရာကနေ နည်းပညာဟာ ကျွန်မတို့ကို
မြန်သထက် ပိုမြန်အောင် ရွေ့ရှားစေတယ်၊

89
00:04:32,216 --> 00:04:35,452
ပုံပြင်ဟာ တွန်းထုတ်ခံနေရသလို ထင်ရတယ်။

90
00:04:35,476 --> 00:04:37,918
ဆိုလိုတာက တကယ်တော့ ဇာတ်လမ်းကနေ
တွန်းထုတ်ခံရတာပါ။

91
00:04:38,640 --> 00:04:42,256
ဒါပေမဲ့ ပုံပြင်တွေနဲ့ ကျွန်မတို့ပတ်သက်မှု 
ပြောင်းတာ(သို့) အနားက အဆောင်အယောင်

92
00:04:42,280 --> 00:04:47,847
စာအုပ်ကနေ အသံ၊ Instagram Snapchat အထိ
သိမ်မွေ့စွာ ပြောင်းသွားတာတောင်မှ

93
00:04:47,871 --> 00:04:50,416
စာလုံးတွေအောက်က
လက်ချောင်းတွေကို အမှတ်ရရမှာပါ။

94
00:04:50,440 --> 00:04:53,059
ပုံစံက ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပုံပြင်ဟာ 
အမြဲတမ်းပဲ ကျွန်မတို့

95
00:04:53,083 --> 00:04:56,374
သွားမယ်လို့ ဘယ်တုန်းကမှ တွေးမထားဖူးတဲ့
နေရာတွေကို ခေါ်ဆောင်သွားတာ၊

96
00:04:56,398 --> 00:04:59,249
ဆုံမယ်လို့ တစ်ခါမှ မတွေးဖူးတဲ့ 
လူတွေနဲ့မိတ်ဆက်ပေးတာ၊

97
00:04:59,273 --> 00:05:02,432
ကျွန်မတို့ လွဲခဲ့လောက်မယ့် ကမ္ဘာတွေကို
ပြသလိမ့်မယ်ဆိုတာ သတိရပါ။

98
00:05:03,043 --> 00:05:06,956
ဒီတော့ နည်းပညာက ဆက်လက်
ပိုမြန်မြန် ရွေ့နေသလို

99
00:05:06,980 --> 00:05:09,116
ပိုနှေးကွေးတာတစ်ခုနဲ့ ကျွန်မ အဆင်ပြေနေတယ်။

100
00:05:09,562 --> 00:05:13,216
စာလုံးတွေအောက်က ကျွန်မမရဲ့လက်ချောင်းဟာ
အရွယ်စုံလူတွေအတွက် စာအုပ်တွေရေးတဲ့

101
00:05:13,240 --> 00:05:15,636
ဘဝတစ်ခုကို ဦးတည်စေခဲ့ပါတယ်။

102
00:05:15,660 --> 00:05:17,500
စာအုပ်တွေဆိုတာက ဖြည်းဖြည်း ဖတ်ဖို့၊

103
00:05:17,524 --> 00:05:19,008
အရသာခံဖို့ပဲလေ။

104
00:05:19,805 --> 00:05:23,508
ကမ္ဘာကို နက်ရှိုင်းစွာ၊ နီးကပ်စွာ 
ကြည့်တဲ့ ကျွန်မရဲ့အချစ်ပါ၊

105
00:05:23,532 --> 00:05:26,799
ကျွန်မအတ္တတစ်ခုလုံးကို ဒီအထဲမှာ 
ထားခြင်း အတွက်ပါ၊ ဒီလိုလုပ်ခြင်းက

106
00:05:26,823 --> 00:05:30,403
ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ရဲ့ များစွာသော 
ဖြစ်နိုင်ခြေတွေကို မြင်ခြင်းက

107
00:05:30,427 --> 00:05:32,086
လက်ဆောင်တစ်ခု ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။

108
00:05:32,110 --> 00:05:34,203
အကြောင်းက ကျွန်မရဲ့ချိုမြတဲ့ 
အချိန်ယူခြင်းက

109
00:05:34,227 --> 00:05:37,062
စာရေးတာနဲ့ပတ်သက်တဲ့ ကျွန်မသိဖို့လိုတာ 
မှန်သမျှကိုသင်ပေးတယ်။

110
00:05:37,086 --> 00:05:40,738
စာရေးခြင်းက လူတွေကို မြင်နိုင်၊ 
ကြားနိုင်တဲ့၊ သူတို့ရဲ့အတွေ့အကြုံတွေကို

111
00:05:40,762 --> 00:05:44,247
တရားဝင်ဖြစ်စေတဲ့

112
00:05:44,271 --> 00:05:47,624
ကမ္ဘာတွေ ဖန်တီးခြင်းအကြောင်း 
သိဖို့လိုတာ မှန်သမျှကို သင်ပေးခဲ့တယ်။

113
00:05:47,648 --> 00:05:51,065
ကျွန်မရဲ့ပုံပြင်ကို အခြားလူတစ်ယောက်က 
ဖတ်တဲ့၊ ကြားတဲ့aနရာပါး

114
00:05:51,089 --> 00:05:54,284
သူတို့တွေဆီမှာ စေ့ဆော်ပေးတဲ့ တစ်ခုခု 
ကျွန်မတို့ကြား ဆက်သွယ်ပေးတဲ့

115
00:05:54,308 --> 00:05:55,716
စကားဝိုင်းတစ်ခုပါ။

116
00:05:56,352 --> 00:05:59,004
ဒါတွေချည်းပဲမဟုတ်ပါဘူး၊

117
00:05:59,028 --> 00:06:03,725
အဆုံးမှာတော့ ဒီကမ္ဘာထဲမှာ အထီးမကျန်ဖို့ 
နည်းတစ်ခု ရှာတာ၊ ကျွန်မတို့ ထွက်မသွားခင်

118
00:06:03,749 --> 00:06:07,647
ဒီကမ္ဘာကို ပြောင်းလဲလိုက်သလို ခံစားမိဖို့
နည်းလမ်းတစ်ခု ရှာနေတာပဲမဟုတ်ဘူးလား။

119
00:06:08,242 --> 00:06:11,364
ကျောက်တုံးကနေ တူး၊
လူသားကနေ မမ်မီ၊

120
00:06:11,388 --> 00:06:15,352
စိတ်ကူးကနေ ပုံပြင်၊
ဒါအားလုံးကို မှတ်မိတာပါ။

121
00:06:16,641 --> 00:06:19,576
တစ်ခါတစ်လေမှာ အနာဂတ်ကို 
နားလည်ဖို့ ကျွန်မတို့ စာဖတ်ကြတယ်၊

122
00:06:20,211 --> 00:06:23,132
တစ်ခါတစ်လေကျတော့ အတိတ်ကို
နားလည်ဖို့ စာဖတ်ကြတယ်။

123
00:06:23,156 --> 00:06:27,155
ကျွန်မတို့ ရှင်သန်နေတဲ့ ခက်ခဲတဲ့ အချိန်တွေ
ကို ဖျောက်ဖို့၊ မေ့ပစ်ဖို့ စာဖတ်ကြတယ်။

124
00:06:27,179 --> 00:06:30,128
ကျွန်မတို့ အရင်က လာခဲ့သူတွေ၊
ပိုခက်ခဲတာတစ်ခုခုကို ဖြတ်ကျော်

125
00:06:30,152 --> 00:06:31,969
ရှင်သန်ခဲ့သူတွေကို
အမှတ်ရဖို့ စာဖတ်တယ်။

126
00:06:32,643 --> 00:06:34,990
ဒီအကြောင်းရင်းတွေအတွက်
ကျွန်မ စာရေးတယ်။

127
00:06:35,893 --> 00:06:40,006
Brooklyn ကို မလာခင် ကျွန်မရဲ့မိသားစုဟာ
South Carolina က Greenville မှာနေခဲ့တယ်။

128
00:06:40,030 --> 00:06:42,849
Nicholtown လို့ခေါ်တဲ့ ခွဲခြားခံရတဲ့ 
ဝန်းကျင်တစ်ခုပါ။

129
00:06:43,749 --> 00:06:46,176
ကျွန်မတို့အားလုံးဟာ စာဖတ်၊စာရေး
သင်ယူခွင့်မရှိခဲ့တဲ့

130
00:06:46,200 --> 00:06:48,997
လူမျိုးတစ်စုရဲ့သားစဉ်မြေးဆက်တွေပါ။


131
00:06:49,651 --> 00:06:51,081
ဒါကို စိတ်ကူးကြည့်ပါ၊

132
00:06:51,105 --> 00:06:55,076
အက္ခရာတွေက စကားလုံးတွေ
ဖွဲ့ပုံကို နားလည်ခြင်းရဲ့ စိုးရိမ်စရာ၊

133
00:06:55,100 --> 00:06:58,224
စကားလုံးတွေ ကိုယ်၌ရဲ့ စိုးရိမ်စရာ၊

134
00:06:58,248 --> 00:07:02,333
စာတတ်တဲ့ လူတွေနဲ့ သူတို့ရဲ့ပုံပြင်တွေရဲ
စိုးရိမ်စရာပေါ့။

135
00:07:03,666 --> 00:07:06,835
ဒါပေမဲ့ ဇာတ်လမ်းတစ်ခု ဆုပ်ကိုင်တာရဲ့ 
မရဏနဲ့ ခြိမ်းခြောက်ခံနေရတဲ့

136
00:07:06,859 --> 00:07:09,151
ဒီနောက်ခံဖြစ်ရပ်နဲ့ ဆန့်ကျင်ပြီး

137
00:07:09,175 --> 00:07:11,470
ကျွန်မတို့ ပုံပြင်တွေ သေမသွားခဲ့ဘူး၊

138
00:07:11,494 --> 00:07:14,540
အကြောင်းက ဒီတစ်ခုရဲ့အောက်မှာ 
နောက်ထပ် ပုံပြင်ရှိသေးလို့ပါ။

139
00:07:14,564 --> 00:07:16,675
ဒါက အမြဲတမ်း အလုပ်ဖြစ်ခဲ့ပုံပါ။

140
00:07:16,699 --> 00:07:18,778
အကြောင်းက ကျွန်မတို့ ဆက်သွယ်နေသရွေ့

141
00:07:18,802 --> 00:07:20,903
ဇာတ်လမ်းကို အလွှာထပ်တာရှိတယ်၊

142
00:07:20,927 --> 00:07:24,593
ပုံပြင်တွေအောက်က ပုံပြင်တွေ၊
တစ်ခုပေါ် တစ်ခုထပ်နေတာမို့ပါ။

143
00:07:24,617 --> 00:07:29,239
ဒါက ပုံပြင်တွေ ရှင်ကျန်ခဲ့၊ ဆက်လက်
ရှင်ကျန်နေမယ့်ပုံပါ။

144
00:07:29,263 --> 00:07:33,573
ကျွန်မ အရေး သင်ယူပုံနဲ အဖတ်သင်ယူပုံကို 
ဆက်သွယ်ပေးတဲ့ အစက်တွေကို

145
00:07:33,597 --> 00:07:35,326
လုံးဝနီးပါး နှုတ်ဆိတ်ခံရတဲ့

146
00:07:35,350 --> 00:07:37,511
လူမျိုးတစ်စုနဲ့ စတင် ဆက်သွယ်ခိုက်မှာ

147
00:07:38,336 --> 00:07:43,473
ကျွန်မရဲ့ ပုံပြင်ဟာ ကျွန်မဖြစ်ခဲ့ဖူးမှာထက်
ပိုကြီးမား၊ ပို ရှေးကျပြီး

148
00:07:43,497 --> 00:07:45,253
ပိုနက်ရှိုင်းတာ သိရှိခဲ့တယ်။

149
00:07:45,277 --> 00:07:47,522
ဒါကြောင့်ပဲဒါဟာ ဆက်နေပါလိမ့်မယ်။

150
00:07:48,722 --> 00:07:51,286
ဒီလုံးဝနီးပါး နှုတ်ဆိတ်ခံရတဲ့ လူတွေကြားမှာ


151
00:07:51,310 --> 00:07:54,100
တစ်ခါမှာ စာဖတ်တာ မသင်ဘူးတဲ့ လူတွေရှိတယ်။

152
00:07:55,433 --> 00:07:58,933
သူတို့ရဲ့ သားစဉ်မျိုးဆက်ဟာ 
ကျွန်ပြုခြင်းက လွတ်တဲ့ အခု မျိုးဆက်တွေဟာ

153
00:07:59,798 --> 00:08:00,966
အတန်အသင့် ချမ်းသာရင်တော့


154
00:08:00,990 --> 00:08:04,325
ကောလိပ်၊ ဘွဲ့လွန်သင်တန်းနဲ့ ဒီထက်
လွန်တာကို တက်ခဲ့ကြတာပေါ့။

155
00:08:04,758 --> 00:08:08,463
တချို့က အဖွားနဲ့ ကျွန်မရဲ့ မောင်နှမတွေလို
စာဖတ်ရင်း မွေးလာပုံရတဲ့သူတွေပါ၊

156
00:08:08,487 --> 00:08:10,872
သမိုင်းက သူ့တို့ရဲ့လမ်းကနေ သွေဖည်
သွားတာမျိုးပေါ့။

157
00:08:11,546 --> 00:08:15,267
တချို့က ကျွန်မရဲ့ အမေလို Great Migration 
ကားကို ကားကြုံစီးခဲ့တာပေါ့။

158
00:08:15,291 --> 00:08:17,772
တကယ်တော့ ကားတစ်စီး မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။

159
00:08:17,796 --> 00:08:19,754
ပြီးတော့ South ကို အပြီး နှုတ်ဆက်ခဲ့တယ်။

160
00:08:20,362 --> 00:08:23,272
ဒါပေမဲ့ ဒီဟာက ပုံပြင်ထဲက ပုံပြင်ပါ။


161
00:08:23,296 --> 00:08:25,805
ထွက်သွားခဲ့တဲ့ လူတွေနဲ့
ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ရဲ့သမိုင်းကို

162
00:08:25,829 --> 00:08:28,269
သူတို့နဲ့အတူ ဆက်လက် သယ်ဆောင်ခဲ့သူတွေဟာ

163
00:08:28,293 --> 00:08:32,776
ဒါကို ရေးချတာဟာသူတို့ ဆုပ်ကိုင်နိုင်ရုံ
မဟုတ်ဘူးဆိုတာ အလေးအနက်သိခဲ့တယ်၊

164
00:08:32,800 --> 00:08:37,028
နေ့တာရှည်ကြီး အဆုံးမှာ ဆင်ဝင်တွေမှာ
ထိုင်တာ (သို့) ကိုယ်တွေ ကိုင်းနေပြီး

165
00:08:37,052 --> 00:08:39,581
ကလေးတွအတွက် ပုံပြင် အနှေးတစ်ပုဒ် 
ဖွဲနိုင်တာ သိခဲ့တယ်။

166
00:08:40,330 --> 00:08:44,524
ဝါကောက်ခြင်း၊ ဆေးရွက်ကြီးခူးခြင်းရဲ
အပူထူထူကနေ သူတို့ရဲ့ ပုံပြင်တွေကို

167
00:08:44,548 --> 00:08:46,302
ဆိုပြနိုင်တာ သိခဲ့တယ်၊

168
00:08:46,326 --> 00:08:50,274
သူတို့ရဲ့ ပုံပြင်တွေကို ဟောပြော၊ ဒါတွေကို 
အိပ်ရာလွှမ်းအဖြစ် ချုပ်ပြီး

169
00:08:50,298 --> 00:08:54,128
အနာကျင်ဆုံး အရာတွေကို ရယ်မောစရာ
တစ်ခုအဖြစ် ပြောင်းကာ

170
00:08:54,152 --> 00:08:56,836
ဒီရယ်မောစရာကနေ 
သူတို့ ခန္ဓာကိုယ်တေွ၊စိတ်ဓာတ်နဲ့

171
00:08:56,860 --> 00:08:59,485
သူတို့ရဲ့ ပုံပြင်ကို ခိုးယူဖို့

172
00:08:59,509 --> 00:09:01,033
ထပ်ကာထပ်ကာ ကြိုးစားခဲ့တဲ့

173
00:09:01,057 --> 00:09:02,676
သမိုင်း၊ နိုင်ငံတစ်ခုကို

174
00:09:02,700 --> 00:09:04,032
ရှူထုတ်နိုင်တာ သိခဲ့တယ်။

175
00:09:05,954 --> 00:09:09,536
ဒီတော့ ကလေးတစ်ယောက်အနေနဲ့ 
စကားလုံး တစ်လုံးချင်း၊ စာတစ်ကြောင်းချင်း

176
00:09:09,560 --> 00:09:12,956
မသိမှုကနေ နားလည်မှုအထိ 
ကျွန်မကို ခေါ်သွားတဲ့

177
00:09:12,980 --> 00:09:15,356
မမြင်ရတဲ့ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းကို

178
00:09:15,380 --> 00:09:17,908
မြင်ယောင်ဖို့ သိလာခဲ့တယ်။

179
00:09:18,742 --> 00:09:22,322
ဒီတော့ နည်းပညာက ရှေ့ကိုတိုးပြီး 
ဆက်အရှိန်မြင့်သလို

180
00:09:22,346 --> 00:09:24,268
ကျွန်မဟာ ဖြည်းဖြည်းလေး ဆက်ဖတ်တယ်၊

181
00:09:26,054 --> 00:09:29,809
စာရေးဆရာရဲ့ လက်ရာနဲ့ ပုံပြင်ရဲ့
ရေရှည်ခံတဲ့ အစွမ်းကို

182
00:09:29,833 --> 00:09:32,422
လေးစားနေတာကို သိရင်းနဲ့ပါ။

183
00:09:32,446 --> 00:09:35,673
ဆူညံသံကို ဖုံးလွှမ်းပြီး 
ကျွန်မရှေ့မှာ ရောက်လာသူတွေကို

184
00:09:35,697 --> 00:09:39,468
မှတ်မိဖို့ ဖြေးဖြေးလေး ကျွန်မဖတ်တယ်။

185
00:09:39,492 --> 00:09:45,698
ဒီလူတွေက နောက်ဆုံးမှာ မီးကို 
ထိန်းချုပ်ကာ သူတို့ရဲ့မီးလျံ၊ အလင်းနဲ့အပူ

186
00:09:45,722 --> 00:09:48,117
စွမ်းအားသစ်ကို လည်ပတ်ဖို့

187
00:09:48,926 --> 00:09:52,713
ပထမဆုံး သိရှိသူတွေဖြစ်လောက်တယ်။

188
00:09:53,853 --> 00:09:57,546
အတ္တကြီးတဲ့ ဘီလူးကြီးနဲ့ နောက်ဆုံးမှာ 
သူ့တံတိုင်းတွေကို ဖြိုချပြီး

189
00:09:57,570 --> 00:09:59,872
သူ့ဥယျာဉ်ထဲမှာ ကလေးတွေ လွတ်လပ်စွာ

190
00:09:59,896 --> 00:10:02,356
ပြေးဆော့စေပုံကို မှတ်မိဖို့ 
ဖြေးဖြေးလေး ဖတ်တယ်။

191
00:10:03,325 --> 00:10:07,377
စာဖတ်ခွင့် လုံးဝ မရှိခဲ့ကြတဲ့ ကျွန်မရဲ့
ဘိုးဘွားတွေကို ဂါရဝပြုဖို့

192
00:10:07,401 --> 00:10:09,517
ဖြည်းဖြည်းလေး ဖတ်တယ်။

193
00:10:10,171 --> 00:10:12,760
သူတို့တွေလည်း မီးကို လည်ပတ်ခဲ့ကြမှာပဲ၊

194
00:10:12,784 --> 00:10:16,154
သူတို့ရဲ့အိပ်မက်တွေ၊ မျှော်လင့်ချက်တွေ၊


195
00:10:16,178 --> 00:10:18,726
အနာဂတ်တွေကို တိုးတိုးလေးပြောရင်းပေါ့။

196
00:10:20,417 --> 00:10:25,001
ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ကို ရေးတိုင်း၊ 
ဖတ်တိုင်း၊ ပြောတိုင်း

197
00:10:25,025 --> 00:10:27,300
သူတို့ရဲ့စက်ဝိုင်းထဲ ကျွန်မတို့လှမ်းဝင်တယ်

198
00:10:28,339 --> 00:10:30,509
ဒါက မကျိုးမပျက် ရှိနေတယ်။

199
00:10:31,515 --> 00:10:35,098
ဒါနဲ့ ပုံပြင်ရဲ့စွမ်းအားဟာ 
ဆက်ရှင်သန်နေတယ်။

200
00:10:36,047 --> 00:10:37,200
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

201
00:10:37,224 --> 00:10:40,407
(လက်ခုပ်သံများ)