WEBVTT

00:00:01.012 --> 00:00:03.539
در زمانهای قدیم، یک غولی 
زندگی میکرد،

00:00:04.353 --> 00:00:09.167
یک غول خودخواه که باغش،
در تمام آن سرزمین زیباترین بود.

00:00:10.072 --> 00:00:12.053
یک روز غروب، وفتی غول به خانه آمد

00:00:12.077 --> 00:00:14.519
و متوجه شد که کودکان در باغ
در حال بازی کردن هستند،

00:00:14.543 --> 00:00:16.136
بسیار عصبانی شد.

00:00:16.773 --> 00:00:20.128
« باغ من فقط مال من است!»

00:00:20.152 --> 00:00:21.570
غول گفت.

00:00:22.359 --> 00:00:24.720
ودیوار بلندی دور تا دور باغش کشید.

NOTE Paragraph

00:00:25.886 --> 00:00:30.881
نویسنده اُسکار وایلد داستان 
«غول خودخواه» را در سال ۱۸۸۸ نوشت.

00:00:31.947 --> 00:00:37.060
تقریبا صد سال بعد، داستان این غول به کودکی
من در شهر بروکلین راه پیدا کرد.

00:00:37.084 --> 00:00:38.261
و ماندگار شد.

00:00:39.060 --> 00:00:41.085
من در خانواده ای مذهبی بزرگ شدم،

00:00:41.109 --> 00:00:43.887
و با خواندن انجیل و قرآن بزرگ شدم.

00:00:44.566 --> 00:00:47.990
ساعتهایی که صرف خواندن کتابهای مذهبی 
و تفریحی میکردم

00:00:48.014 --> 00:00:51.078
بسیار بیشتر از ساعاتی بود که
به تماشای تلویزیون میگذشت.

00:00:51.102 --> 00:00:54.315
هر روز، شما می توانستید من
و خواهران و برادرانم را بیابید،

00:00:54.339 --> 00:00:57.460
که درگوشهای از آپارتمانمان کز کردهایم
و مطالعه میکنیم؛

00:00:57.484 --> 00:00:59.022
گاهی اوقات با ناراحتی،

00:00:59.046 --> 00:01:02.802
زیرا در روزهای تابستانی نیویورک،
شیر آتشنشانی باز میشد،

00:01:02.826 --> 00:01:05.993
و با حسادت زیادی، صدای دوستانمان را 
از پایین میشنیدیم که مشغول

00:01:06.017 --> 00:01:07.551
بازی با آب پرفشار بودند،

00:01:07.575 --> 00:01:11.048
و صدای لذت بردنشان از پنجرههای 
بازمان به گوش میرسید.

00:01:11.588 --> 00:01:14.716
اما آموختم که هر چه در کتابهایم
بیشتر غرق میشوم،

00:01:14.740 --> 00:01:16.875
هرچه زمان بیشتری صرف هرجمله میکنم،

00:01:16.899 --> 00:01:19.524
صدای دنیای بیرون اطرافم را کمتر میشنوم.

00:01:19.960 --> 00:01:22.952
و برخلاف همشیرهایم که سر 
سریع خواندن کتابها رقابت میکردند،

00:01:22.976 --> 00:01:24.565
من به آرامی مطالعه میکردم --

00:01:24.589 --> 00:01:26.943
خیلی خیلی کند.

NOTE Paragraph

00:01:27.816 --> 00:01:31.146
من کودکی بودم که انگشتانم را 
زیر کلمات حرکت میدادم،

00:01:31.170 --> 00:01:35.672
تا یاد گرفتم این کار را نکنم؛ بچههای بزرگ
که از انگشتانشان استفاده نمیکنند.

00:01:36.138 --> 00:01:39.879
در کلاس سوم، ما را مجبور میکردند
دست به سینه بنشینیم،

00:01:39.903 --> 00:01:44.241
و فقط برای عوض کردن صفحه کتاب 
میتوانستیم از هم بازشان کنیم.

00:01:45.061 --> 00:01:47.552
معلم ما آدم بی رحمی نبود.

00:01:47.576 --> 00:01:49.258
آن موقع سال ۱۹۷۰ بود،

00:01:49.282 --> 00:01:52.256
و هدفش این بود که نه تنها 
به اندازه ی سطح کلاس

00:01:52.280 --> 00:01:53.767
بلکه فراتر از آن بخوانیم.

00:01:54.199 --> 00:01:56.722
و همیشه مجبور میشدیم 
که تندتر بخوانیم.

00:01:57.769 --> 00:02:01.459
اما در سکوت آپارتمانم، به دور
از نگاه خیره معلمم،

00:02:01.483 --> 00:02:03.914
انگشتانم را زیر تک تک آن کلمات میگذاشتم.

00:02:03.938 --> 00:02:06.804
و آن غول خودخواه دوباره داستانش
را برایم تعریف می کرد،

00:02:06.828 --> 00:02:10.704
اینکه چگونه کودکان با دزدکی وارد شدن 
به باغچه اش به او خیانت کردند،

00:02:10.728 --> 00:02:12.747
چگونه او این دیوار بلند بالا را ساخته بود،

00:02:12.771 --> 00:02:15.262
دیواری که بچه ها را
خارج از باغ نگه میداشت،

00:02:15.286 --> 00:02:17.660
اما زمستاتی خاکستری بر
سر باغش آوار شد،

00:02:17.684 --> 00:02:20.247
و آنجا ماندگار شد.

00:02:20.784 --> 00:02:23.338
با هر بار دوباره خواندن 
چیز جدیدی یاد میگرفتم،

00:02:23.362 --> 00:02:26.950
راجع به سنگهای سخت جادههایی که کودکان
به ناچار روی آنها بازی میکردند

00:02:26.974 --> 00:02:29.084
وقتی که از آن باغ رانده شدند،

00:02:29.108 --> 00:02:32.496
راجع به نجابت پسر بچهای
که یک روز ظاهر شد،

00:02:32.520 --> 00:02:34.662
و حتی درمورد خود غول خودخواه.

00:02:34.686 --> 00:02:37.737
شاید حرفهایش اصلا غضبناک نبودند.

00:02:37.761 --> 00:02:40.032
شاید درخواستی برای همدلی بودند.

00:02:40.056 --> 00:02:41.600
برای درک شدن.

00:02:42.438 --> 00:02:45.738
«باغ من فقط مال من است. »

NOTE Paragraph

00:02:47.566 --> 00:02:50.300
چند سال بعد، با نویسندهای 
به اسم جان گاردنر آشنا شدم،

00:02:50.324 --> 00:02:52.601
او از این موضوع با عنوان «رویای ساختگی»

00:02:52.625 --> 00:02:54.345
یا «رویایی افسانه ای» یاد کرد؛

00:02:54.369 --> 00:02:57.580
و متوجه شدم که درون آن کتاب،
نقطهای بود که من قرار داشتم.

00:02:57.604 --> 00:03:01.391
با شخصیتها و دنیایی که نویسنده 
ساخته بود وقت میگذراندم،

00:03:01.415 --> 00:03:03.007
و به درون آن دعوت شده بود.

00:03:03.031 --> 00:03:06.119
به عنوان یک کودک میدانستم که 
داستانها باید دوست داشته شده،

00:03:06.143 --> 00:03:08.723
و آرام خوانده شوند،

00:03:08.747 --> 00:03:13.568
و برخی از نویسندگان ماهها حتی سالها 
وقت صرف نوشتن آن آثار کردهاند.

00:03:13.592 --> 00:03:14.939
و کارم بعنوان خواننده کتاب-

00:03:14.963 --> 00:03:18.169
مخصوصا خوانندهای که میخواهد 
روزی نویسنده شود--

00:03:18.193 --> 00:03:20.280
این بود که به آن قصه و شرح احترام بگذارم.

NOTE Paragraph

00:03:21.445 --> 00:03:27.179
خیلی وقت قبل از اینکه تلگراف،
اینترنت یا حتی تلفنی وجود داشته باشد،

00:03:27.203 --> 00:03:31.764
مردمی بودند که از طریق داستان نظرات،
اطلاعات و خاطرات را به اشتراک میگذاشتند.

00:03:31.788 --> 00:03:35.359
و این یکی از ابتداییترین از
اشکال تکنولوژی پیوندی ما، میباشد.

00:03:35.953 --> 00:03:38.377
و این داستان راجع به چیزی 
حتی بهتر از رود نیل بود

00:03:38.401 --> 00:03:40.833
که مصریان را در امتداد آن به حرکت درآورد،

00:03:40.857 --> 00:03:43.041
داستانی راجع به یک راه بهتر برای حفظ متوفی

00:03:43.065 --> 00:03:46.462
که بقایای پادشاه توت را تا قرن ۲۱ حفظ کرد.

00:03:46.486 --> 00:03:48.431
و بیش از دو میلیون سال پیش،

00:03:48.455 --> 00:03:52.084
زمانی که انسانهای اولیه شروع به
ساخت ابزار از سنگ کردند،

00:03:52.108 --> 00:03:53.759
شخصی باید گفته باشد:«چه میشد اگر؟»

00:03:54.203 --> 00:03:57.203
و فرد دیگری آن قصه را بیاد آورد.

00:03:57.227 --> 00:04:00.765
و یا از طریق کلمات یا اشارات و یا نقاشی،

00:04:00.789 --> 00:04:03.754
به نسلهای دیگر انتقال داده شد؛
به خاطر آورده شد:

00:04:03.778 --> 00:04:06.646
با چکش ضربه بزن و داستانش را بشنو.

NOTE Paragraph

00:04:07.536 --> 00:04:09.472
دنیا رو به پر سر و صداتر شدن است.

00:04:09.496 --> 00:04:11.497
از رادیوکاستها رسیدهایم به

00:04:11.521 --> 00:04:15.839
واکمن و پخش سیدی قابل حمل

00:04:15.863 --> 00:04:17.807
و بعدها آیپد و هر آهنگی که بخواهیم

00:04:17.831 --> 00:04:20.489
و هر زمان که بخواهیم.

00:04:20.513 --> 00:04:23.863
از چهار کانال تلویزیونی دوران کودکی من

00:04:23.887 --> 00:04:27.416
به استریم کردن ویدئو و تلویزیونهای
کابلی بینهایت رسیدیم.

00:04:27.440 --> 00:04:32.192
و فناوری ما را زمان و فضا 
سریعتر و سریعتر پیش میبرد،

00:04:32.216 --> 00:04:35.452
ظاهرا اینطور حس میشود که داستان 
از مسیر خارج میشود،

00:04:35.476 --> 00:04:37.918
منظورم این است که از خط روایی 
خارج میشود.

00:04:38.640 --> 00:04:42.256
اما حتی مدیریت ما با داستانها
تغییر میکند،

00:04:42.280 --> 00:04:47.847
یا جلوههای پیرامونش از کتاب صوتی گرفته 
تا اینستاگرام و اسنپچت تغییر شکل میدهد.

00:04:47.871 --> 00:04:50.416
باید انگشتانمان در زیر کلمات را 
به یاد بیاوریم.

00:04:50.440 --> 00:04:53.059
به خاطر بسپارید که داستان
فارغ از ساختاری که دارد،

00:04:53.083 --> 00:04:56.374
همیشه ما را به مکانهایی میبرد که
هرگز فکر نمیکردیم برویم،

00:04:56.398 --> 00:04:59.249
به کسانی معرفی میکند که هر گز فکر 
دیدنشان را نمیکردیم

00:04:59.273 --> 00:05:02.432
و دنیاهایی را نشان ما میدهد که 
احتمالا گذرمان نمیافتاد.

00:05:03.043 --> 00:05:06.956
پس در حالی که فناوری تندتر و تندتر 
به حرکتش ادامه میدهد،

00:05:06.980 --> 00:05:09.116
من به چیزی آهستهتر دلخوشم.

00:05:09.562 --> 00:05:13.216
انگشتانم در زیر کلمهها باعث شده 
برای همه سنین

00:05:13.240 --> 00:05:15.636
کتاب بنویسم، کتابهایی که لازم هستند

00:05:15.660 --> 00:05:17.500
به آهستگی خوانده شوند،

00:05:17.524 --> 00:05:19.008
تا لذت برده شوند.

NOTE Paragraph

00:05:19.805 --> 00:05:23.508
عشق من به نگرش عمیق و نزدیک
به جهان،

00:05:23.532 --> 00:05:26.799
این که همه وجودم را صرف این کار کنم
و با انجام این کار،

00:05:26.823 --> 00:05:30.403
احتمالات خیلی خیلی زیادی را برای 
روایت کردن ببینم،

00:05:30.427 --> 00:05:32.086
معلوم شد که یک جور استعداد داشت،

00:05:32.110 --> 00:05:34.203
چون سپری کردن اوقات شیرینم

00:05:34.227 --> 00:05:37.062
به من هر آنچه که برای
نوشتن لازم بود آموخت .

00:05:37.086 --> 00:05:40.738
و نوشتن به من هر آنچه لازم
داشتم برای آفرینش دنیاهایی که آدمها در

00:05:40.762 --> 00:05:44.247
آنجا میتوانستند شنیده و دیده شوند،
آموخت،

00:05:44.271 --> 00:05:47.624
جایی که تجربههایشان میتوانست 
معقول و موجه جلوه کند،

00:05:47.648 --> 00:05:51.065
و جایی که داستانم، از سوی 
شخصی دیگر خوانده یا شنیده میشد،

00:05:51.089 --> 00:05:54.284
الهامبخش چیزی در آنها میشد 
که ارتباط بین ما میشد،

00:05:54.308 --> 00:05:55.716
یک گفتگو.

00:05:56.352 --> 00:05:59.004
و آيا این همه آن چیزی نیست
که به دنبالش هستیم--

00:05:59.028 --> 00:06:03.725
یافتن روشی که در خاتمه روز 
احساس تنهایی در این دنیا نکنیم،

00:06:03.749 --> 00:06:07.647
و روشی که حس کنیم چیزی را 
قبل از ترک آن، تغییر دادهایم؟

00:06:08.242 --> 00:06:11.364
سنگ به چکش، آدمی به مومیایی.

00:06:11.388 --> 00:06:15.352
ایده به داستان--

NOTE Paragraph

00:06:16.641 --> 00:06:19.576
گاهی میخوانیم تا
آینده را بفهمیم.

00:06:20.211 --> 00:06:23.132
گاهی میخوانیم تا گذشته را بفهمیم.

00:06:23.156 --> 00:06:27.155
میخوانیم تا گم شویم، ایام سختی را 
که میگذرانیم فراموش کنیم،

00:06:27.179 --> 00:06:30.128
و میخوانیم تا آدمهای قبل از ما را به 
خاطر بیاوریم، آنهایی که

00:06:30.152 --> 00:06:31.969
در شرایط سختتری زندگی کردهاند.

00:06:32.643 --> 00:06:34.990
من به همین دلایل مینویسم.

NOTE Paragraph

00:06:35.893 --> 00:06:40.006
قبل از آمدن به بروکلین، خانوادهام در
گرینویل، کارولینای جنوبی،

00:06:40.030 --> 00:06:42.849
در منطقهای جدا افتاده به اسم 
نیکولتاون ساکن بود.

00:06:43.749 --> 00:06:46.176
همه ما بازماندگان مردمی بودیم که

00:06:46.200 --> 00:06:48.997
اجازه خواندن و نوشتن نداشتند.

00:06:49.651 --> 00:06:51.081
فکرش را بکنید:

00:06:51.105 --> 00:06:55.076
خطر فهمیدن این که حروف 
چطور کلمات را تشکیل میدهند،

00:06:55.100 --> 00:06:58.224
خطر خود کلمهها،

00:06:58.248 --> 00:07:02.333
خطر آدمهای باسواد و داستانهای آنها.

00:07:03.666 --> 00:07:06.835
اما خلاف این پیشینه تهدید به مرگ شدن

00:07:06.859 --> 00:07:09.151
به خاطر ادامه دادن به روایت کردن،

00:07:09.175 --> 00:07:11.470
داستانهای ما نمردند،

00:07:11.494 --> 00:07:14.540
چون هنوز داستان دیگری در زیر آن است.

00:07:14.564 --> 00:07:16.675
و همیشه همینطور بوده است.

00:07:16.699 --> 00:07:18.778
تا مادامی که ارنباط برقرار کردهایم،

00:07:18.802 --> 00:07:20.903
روایت ما لایههایی داشته است،

00:07:20.927 --> 00:07:24.593
داستانهایی در زیر داستانها.

00:07:24.617 --> 00:07:29.239
به این شکل بوده و هست که داستانها
زنده میمانند.

NOTE Paragraph

00:07:29.263 --> 00:07:33.573
و شروع کردم به وصل کردن نقطههایی
که باعث شدند نوشتن

00:07:33.597 --> 00:07:35.326
و خواندن را برای مردمان تقریبا

00:07:35.350 --> 00:07:37.511
خاموش بیاموزم،

00:07:38.336 --> 00:07:43.473
پی بردم که داستان من از خودم همواره
بزرگتر، قدیمیتر

00:07:43.497 --> 00:07:45.253
و عمیقتر خواهد بود.

00:07:45.277 --> 00:07:47.522
و به همین خاطر ادامه خواهد یافت.

NOTE Paragraph

00:07:48.722 --> 00:07:51.286
و در میان این مردم تقریبا خاموش،

00:07:51.310 --> 00:07:54.100
کسانی بودند که هرگز خواندن یاد نگرفتند.

00:07:55.433 --> 00:07:58.933
بازماندگان آنها،نسلهای تازه بیرون آمده 
از بردهداری،

00:07:59.798 --> 00:08:00.966
اگر در رفاه کافی بودند

00:08:00.990 --> 00:08:04.325
کالج و دانشگاه میرفتند.

00:08:04.758 --> 00:08:08.463
برخی مثل مادربزرگ و همشیرهایم
ظاهرا با مطالعه به دنیا میآیند.

00:08:08.487 --> 00:08:10.872
جوری که انگار تاریخ از سر راهشان
بیرون رفته است.

00:08:11.546 --> 00:08:15.267
برخی مثل مادرم، سوار واگن مهاجرت کبیر
میشوند--

00:08:15.291 --> 00:08:17.772
که در واقع واگنی نبوده--

00:08:17.796 --> 00:08:19.754
و بوسه وداع را نثار جنوب میکنند.

NOTE Paragraph

00:08:20.362 --> 00:08:23.272
اما در اینجا داستانی درون آن داستان هست:

00:08:23.296 --> 00:08:25.805
کسانی که رفتند و آنهایی که ماندند

00:08:25.829 --> 00:08:28.269
تاریخ یک روایت را با خود حمل کردند،

00:08:28.293 --> 00:08:32.776
با این دانش که نوشتن تنها روش ادامه دادن 
آن نبود،

00:08:32.800 --> 00:08:37.028
این که میتوانستند در خاتمه روز 
طولانی در ایوانها یا روی سه پایههای خود

00:08:37.052 --> 00:08:39.581
بنشیند و برای بچههایشان
قصهای آرام ببافند.

00:08:40.330 --> 00:08:44.524
آنها میدانستند که در گرمای داغ
چیدن پنبه و برداشت تنباکو

00:08:44.548 --> 00:08:46.302
داستانهای خود را آواز بخوانند،

00:08:46.326 --> 00:08:50.274
می توانستند داستانها را موعظه کرده و 
در لحافهای چهل تکه وصله و پینه کنند،

00:08:50.298 --> 00:08:54.128
دردناکترین قصهها را به
چیزی خندهدار بدل کنند،

00:08:54.152 --> 00:08:56.836
و از طریق آن خنده، تاریخ یک مملکت را به 
بیرون بدمند

00:08:56.860 --> 00:08:59.485
که بارها و باره سعی کرد

00:08:59.509 --> 00:09:01.033
جسم و روح و

00:09:01.057 --> 00:09:02.676
داستانهایشان را

00:09:02.700 --> 00:09:04.032
بدزدد.

NOTE Paragraph

00:09:05.954 --> 00:09:09.536
بنابراین به عنوان یک کودک آموختم
انگشتی نامرئی را تصور کنم

00:09:09.560 --> 00:09:12.956
که من را از کلمهای به کلمهی دیگر می برد،

00:09:12.980 --> 00:09:15.356
از جملهای به جملهی دیگر،

00:09:15.380 --> 00:09:17.908
از ناآگاهی به دانستن.

NOTE Paragraph

00:09:18.742 --> 00:09:22.322
بنابراین در حالی که فناوری با سرعت رو به
حرکت است،

00:09:22.346 --> 00:09:24.268
من به کندی به خواندن ادامه میدهم،

00:09:26.054 --> 00:09:29.809
با این دانش که به اثر نویسنده
و قدرت مانای داستان

00:09:29.833 --> 00:09:32.422
احترام می گذارم.

00:09:32.446 --> 00:09:35.673
و به آرامی میخوانم تا صدای 
رسایی باشم

00:09:35.697 --> 00:09:39.468
و کسانی را که قبل از من بودند 
به خاطر بیاورم،

00:09:39.492 --> 00:09:45.698
که احتمالا نخستین مردمی بودند که
بالاخره یاد گرفتند آتش را مهار کنند

00:09:45.722 --> 00:09:48.117
و دور نیروی جدید خود حلقهای از

00:09:48.926 --> 00:09:52.713
زبانه آتش و نور و گرما بکشند.

00:09:53.853 --> 00:09:57.546
و به آرامی میخوانم تا غول از خود راضی 
را به یاد بیاورم

00:09:57.570 --> 00:09:59.872
که چطور سرانجام آن دیوار را خراب کرد

00:09:59.896 --> 00:10:02.356
و اجازه داد بچه ها در باغش آزادانه بدوند.

00:10:03.325 --> 00:10:07.377
و به آرامی میخوانم تا به اجدادم 
ادای احترام کنم.

00:10:07.401 --> 00:10:09.517
که به هیچ وجه اجازه خواندن نداشتند.

00:10:10.171 --> 00:10:12.760
آنها هم باید حلقه های آتشین داشته باشند،

00:10:12.784 --> 00:10:16.154
که به آرامی صحبت از رویاها،

00:10:16.178 --> 00:10:18.726
امیدها و آینده آنها کند.

00:10:20.417 --> 00:10:25.001
هر بار که داستانی را میخوانیم، مینویسیم 
یا بازگو میکنیم

00:10:25.025 --> 00:10:27.300
به داخل حلقه آنها گام میگذاریم

00:10:28.339 --> 00:10:30.509
و آن شکست ناپذیر باقی میماند.

00:10:31.515 --> 00:10:35.098
و قدرت داستان ادامه پیدا میکند.

NOTE Paragraph

00:10:36.047 --> 00:10:37.200
متشکرم.

NOTE Paragraph

00:10:37.224 --> 00:10:40.407
(تشویق)