1
00:00:01,012 --> 00:00:03,539
در زمانهای قدیم، یک غولی 
زندگی میکرد،

2
00:00:04,353 --> 00:00:09,167
یک غول خودخواه که باغش،
در تمام آن سرزمین زیباترین بود.

3
00:00:10,072 --> 00:00:12,053
یک روز غروب، وفتی غول به خانه آمد

4
00:00:12,077 --> 00:00:14,519
و متوجه شد که کودکان در باغ
در حال بازی کردن هستند،

5
00:00:14,543 --> 00:00:16,136
بسیار عصبانی شد.

6
00:00:16,773 --> 00:00:20,128
« باغ من فقط مال من است!»

7
00:00:20,152 --> 00:00:21,570
غول گفت.

8
00:00:22,359 --> 00:00:24,720
ودیوار بلندی دور تا دور باغش کشید.

9
00:00:25,886 --> 00:00:30,881
نویسنده اُسکار وایلد داستان 
«غول خودخواه» را در سال ۱۸۸۸ نوشت.

10
00:00:31,947 --> 00:00:37,060
تقریبا صد سال بعد، داستان این غول به کودکی
من در شهر بروکلین راه پیدا کرد.

11
00:00:37,084 --> 00:00:38,261
و ماندگار شد.

12
00:00:39,060 --> 00:00:41,085
من در خانواده ای مذهبی بزرگ شدم،

13
00:00:41,109 --> 00:00:43,887
و با خواندن انجیل و قرآن بزرگ شدم.

14
00:00:44,566 --> 00:00:47,990
ساعتهایی که صرف خواندن کتابهای مذهبی 
و تفریحی میکردم

15
00:00:48,014 --> 00:00:51,078
بسیار بیشتر از ساعاتی بود که
به تماشای تلویزیون میگذشت.

16
00:00:51,102 --> 00:00:54,315
هر روز، شما می توانستید من
و خواهران و برادرانم را بیابید،

17
00:00:54,339 --> 00:00:57,460
که درگوشهای از آپارتمانمان کز کردهایم
و مطالعه میکنیم؛

18
00:00:57,484 --> 00:00:59,022
گاهی اوقات با ناراحتی،

19
00:00:59,046 --> 00:01:02,802
زیرا در روزهای تابستانی نیویورک،
شیر آتشنشانی باز میشد،

20
00:01:02,826 --> 00:01:05,993
و با حسادت زیادی، صدای دوستانمان را 
از پایین میشنیدیم که مشغول

21
00:01:06,017 --> 00:01:07,551
بازی با آب پرفشار بودند،

22
00:01:07,575 --> 00:01:11,048
و صدای لذت بردنشان از پنجرههای 
بازمان به گوش میرسید.

23
00:01:11,588 --> 00:01:14,716
اما آموختم که هر چه در کتابهایم
بیشتر غرق میشوم،

24
00:01:14,740 --> 00:01:16,875
هرچه زمان بیشتری صرف هرجمله میکنم،

25
00:01:16,899 --> 00:01:19,524
صدای دنیای بیرون اطرافم را کمتر میشنوم.

26
00:01:19,960 --> 00:01:22,952
و برخلاف همشیرهایم که سر 
سریع خواندن کتابها رقابت میکردند،

27
00:01:22,976 --> 00:01:24,565
من به آرامی مطالعه میکردم --

28
00:01:24,589 --> 00:01:26,943
خیلی خیلی کند.

29
00:01:27,816 --> 00:01:31,146
من کودکی بودم که انگشتانم را 
زیر کلمات حرکت میدادم،

30
00:01:31,170 --> 00:01:35,672
تا یاد گرفتم این کار را نکنم؛ بچههای بزرگ
که از انگشتانشان استفاده نمیکنند.

31
00:01:36,138 --> 00:01:39,879
در کلاس سوم، ما را مجبور میکردند
دست به سینه بنشینیم،

32
00:01:39,903 --> 00:01:44,241
و فقط برای عوض کردن صفحه کتاب 
میتوانستیم از هم بازشان کنیم.

33
00:01:45,061 --> 00:01:47,552
معلم ما آدم بی رحمی نبود.

34
00:01:47,576 --> 00:01:49,258
آن موقع سال ۱۹۷۰ بود،

35
00:01:49,282 --> 00:01:52,256
و هدفش این بود که نه تنها 
به اندازه ی سطح کلاس

36
00:01:52,280 --> 00:01:53,767
بلکه فراتر از آن بخوانیم.

37
00:01:54,199 --> 00:01:56,722
و همیشه مجبور میشدیم 
که تندتر بخوانیم.

38
00:01:57,769 --> 00:02:01,459
اما در سکوت آپارتمانم، به دور
از نگاه خیره معلمم،

39
00:02:01,483 --> 00:02:03,914
انگشتانم را زیر تک تک آن کلمات میگذاشتم.

40
00:02:03,938 --> 00:02:06,804
و آن غول خودخواه دوباره داستانش
را برایم تعریف می کرد،

41
00:02:06,828 --> 00:02:10,704
اینکه چگونه کودکان با دزدکی وارد شدن 
به باغچه اش به او خیانت کردند،

42
00:02:10,728 --> 00:02:12,747
چگونه او این دیوار بلند بالا را ساخته بود،

43
00:02:12,771 --> 00:02:15,262
دیواری که بچه ها را
خارج از باغ نگه میداشت،

44
00:02:15,286 --> 00:02:17,660
اما زمستاتی خاکستری بر
سر باغش آوار شد،

45
00:02:17,684 --> 00:02:20,247
و آنجا ماندگار شد.

46
00:02:20,784 --> 00:02:23,338
با هر بار دوباره خواندن 
چیز جدیدی یاد میگرفتم،

47
00:02:23,362 --> 00:02:26,950
راجع به سنگهای سخت جادههایی که کودکان
به ناچار روی آنها بازی میکردند

48
00:02:26,974 --> 00:02:29,084
وقتی که از آن باغ رانده شدند،

49
00:02:29,108 --> 00:02:32,496
راجع به نجابت پسر بچهای
که یک روز ظاهر شد،

50
00:02:32,520 --> 00:02:34,662
و حتی درمورد خود غول خودخواه.

51
00:02:34,686 --> 00:02:37,737
شاید حرفهایش اصلا غضبناک نبودند.

52
00:02:37,761 --> 00:02:40,032
شاید درخواستی برای همدلی بودند.

53
00:02:40,056 --> 00:02:41,600
برای درک شدن.

54
00:02:42,438 --> 00:02:45,738
«باغ من فقط مال من است. »

55
00:02:47,566 --> 00:02:50,300
چند سال بعد، با نویسندهای 
به اسم جان گاردنر آشنا شدم،

56
00:02:50,324 --> 00:02:52,601
او از این موضوع با عنوان «رویای ساختگی»

57
00:02:52,625 --> 00:02:54,345
یا «رویایی افسانه ای» یاد کرد؛

58
00:02:54,369 --> 00:02:57,580
و متوجه شدم که درون آن کتاب،
نقطهای بود که من قرار داشتم.

59
00:02:57,604 --> 00:03:01,391
با شخصیتها و دنیایی که نویسنده 
ساخته بود وقت میگذراندم،

60
00:03:01,415 --> 00:03:03,007
و به درون آن دعوت شده بود.

61
00:03:03,031 --> 00:03:06,119
به عنوان یک کودک میدانستم که 
داستانها باید دوست داشته شده،

62
00:03:06,143 --> 00:03:08,723
و آرام خوانده شوند،

63
00:03:08,747 --> 00:03:13,568
و برخی از نویسندگان ماهها حتی سالها 
وقت صرف نوشتن آن آثار کردهاند.

64
00:03:13,592 --> 00:03:14,939
و کارم بعنوان خواننده کتاب-

65
00:03:14,963 --> 00:03:18,169
مخصوصا خوانندهای که میخواهد 
روزی نویسنده شود--

66
00:03:18,193 --> 00:03:20,280
این بود که به آن قصه و شرح احترام بگذارم.

67
00:03:21,445 --> 00:03:27,179
خیلی وقت قبل از اینکه تلگراف،
اینترنت یا حتی تلفنی وجود داشته باشد،

68
00:03:27,203 --> 00:03:31,764
مردمی بودند که از طریق داستان نظرات،
اطلاعات و خاطرات را به اشتراک میگذاشتند.

69
00:03:31,788 --> 00:03:35,359
و این یکی از ابتداییترین از
اشکال تکنولوژی پیوندی ما، میباشد.

70
00:03:35,953 --> 00:03:38,377
و این داستان راجع به چیزی 
حتی بهتر از رود نیل بود

71
00:03:38,401 --> 00:03:40,833
که مصریان را در امتداد آن به حرکت درآورد،

72
00:03:40,857 --> 00:03:43,041
داستانی راجع به یک راه بهتر برای حفظ متوفی

73
00:03:43,065 --> 00:03:46,462
که بقایای پادشاه توت را تا قرن ۲۱ حفظ کرد.

74
00:03:46,486 --> 00:03:48,431
و بیش از دو میلیون سال پیش،

75
00:03:48,455 --> 00:03:52,084
زمانی که انسانهای اولیه شروع به
ساخت ابزار از سنگ کردند،

76
00:03:52,108 --> 00:03:53,759
شخصی باید گفته باشد:«چه میشد اگر؟»

77
00:03:54,203 --> 00:03:57,203
و فرد دیگری آن قصه را بیاد آورد.

78
00:03:57,227 --> 00:04:00,765
و یا از طریق کلمات یا اشارات و یا نقاشی،

79
00:04:00,789 --> 00:04:03,754
به نسلهای دیگر انتقال داده شد؛
به خاطر آورده شد:

80
00:04:03,778 --> 00:04:06,646
با چکش ضربه بزن و داستانش را بشنو.

81
00:04:07,536 --> 00:04:09,472
دنیا رو به پر سر و صداتر شدن است.

82
00:04:09,496 --> 00:04:11,497
از رادیوکاستها رسیدهایم به

83
00:04:11,521 --> 00:04:15,839
واکمن و پخش سیدی قابل حمل

84
00:04:15,863 --> 00:04:17,807
و بعدها آیپد و هر آهنگی که بخواهیم

85
00:04:17,831 --> 00:04:20,489
و هر زمان که بخواهیم.

86
00:04:20,513 --> 00:04:23,863
از چهار کانال تلویزیونی دوران کودکی من

87
00:04:23,887 --> 00:04:27,416
به استریم کردن ویدئو و تلویزیونهای
کابلی بینهایت رسیدیم.

88
00:04:27,440 --> 00:04:32,192
و فناوری ما را زمان و فضا 
سریعتر و سریعتر پیش میبرد،

89
00:04:32,216 --> 00:04:35,452
ظاهرا اینطور حس میشود که داستان 
از مسیر خارج میشود،

90
00:04:35,476 --> 00:04:37,918
منظورم این است که از خط روایی 
خارج میشود.

91
00:04:38,640 --> 00:04:42,256
اما حتی مدیریت ما با داستانها
تغییر میکند،

92
00:04:42,280 --> 00:04:47,847
یا جلوههای پیرامونش از کتاب صوتی گرفته 
تا اینستاگرام و اسنپچت تغییر شکل میدهد.

93
00:04:47,871 --> 00:04:50,416
باید انگشتانمان در زیر کلمات را 
به یاد بیاوریم.

94
00:04:50,440 --> 00:04:53,059
به خاطر بسپارید که داستان
فارغ از ساختاری که دارد،

95
00:04:53,083 --> 00:04:56,374
همیشه ما را به مکانهایی میبرد که
هرگز فکر نمیکردیم برویم،

96
00:04:56,398 --> 00:04:59,249
به کسانی معرفی میکند که هر گز فکر 
دیدنشان را نمیکردیم

97
00:04:59,273 --> 00:05:02,432
و دنیاهایی را نشان ما میدهد که 
احتمالا گذرمان نمیافتاد.

98
00:05:03,043 --> 00:05:06,956
پس در حالی که فناوری تندتر و تندتر 
به حرکتش ادامه میدهد،

99
00:05:06,980 --> 00:05:09,116
من به چیزی آهستهتر دلخوشم.

100
00:05:09,562 --> 00:05:13,216
انگشتانم در زیر کلمهها باعث شده 
برای همه سنین

101
00:05:13,240 --> 00:05:15,636
کتاب بنویسم، کتابهایی که لازم هستند

102
00:05:15,660 --> 00:05:17,500
به آهستگی خوانده شوند،

103
00:05:17,524 --> 00:05:19,008
تا لذت برده شوند.

104
00:05:19,805 --> 00:05:23,508
عشق من به نگرش عمیق و نزدیک
به جهان،

105
00:05:23,532 --> 00:05:26,799
این که همه وجودم را صرف این کار کنم
و با انجام این کار،

106
00:05:26,823 --> 00:05:30,403
احتمالات خیلی خیلی زیادی را برای 
روایت کردن ببینم،

107
00:05:30,427 --> 00:05:32,086
معلوم شد که یک جور استعداد داشت،

108
00:05:32,110 --> 00:05:34,203
چون سپری کردن اوقات شیرینم

109
00:05:34,227 --> 00:05:37,062
به من هر آنچه که برای
نوشتن لازم بود آموخت .

110
00:05:37,086 --> 00:05:40,738
و نوشتن به من هر آنچه لازم
داشتم برای آفرینش دنیاهایی که آدمها در

111
00:05:40,762 --> 00:05:44,247
آنجا میتوانستند شنیده و دیده شوند،
آموخت،

112
00:05:44,271 --> 00:05:47,624
جایی که تجربههایشان میتوانست 
معقول و موجه جلوه کند،

113
00:05:47,648 --> 00:05:51,065
و جایی که داستانم، از سوی 
شخصی دیگر خوانده یا شنیده میشد،

114
00:05:51,089 --> 00:05:54,284
الهامبخش چیزی در آنها میشد 
که ارتباط بین ما میشد،

115
00:05:54,308 --> 00:05:55,716
یک گفتگو.

116
00:05:56,352 --> 00:05:59,004
و آيا این همه آن چیزی نیست
که به دنبالش هستیم--

117
00:05:59,028 --> 00:06:03,725
یافتن روشی که در خاتمه روز 
احساس تنهایی در این دنیا نکنیم،

118
00:06:03,749 --> 00:06:07,647
و روشی که حس کنیم چیزی را 
قبل از ترک آن، تغییر دادهایم؟

119
00:06:08,242 --> 00:06:11,364
سنگ به چکش، آدمی به مومیایی.

120
00:06:11,388 --> 00:06:15,352
ایده به داستان--

121
00:06:16,641 --> 00:06:19,576
گاهی میخوانیم تا
آینده را بفهمیم.

122
00:06:20,211 --> 00:06:23,132
گاهی میخوانیم تا گذشته را بفهمیم.

123
00:06:23,156 --> 00:06:27,155
میخوانیم تا گم شویم، ایام سختی را 
که میگذرانیم فراموش کنیم،

124
00:06:27,179 --> 00:06:30,128
و میخوانیم تا آدمهای قبل از ما را به 
خاطر بیاوریم، آنهایی که

125
00:06:30,152 --> 00:06:31,969
در شرایط سختتری زندگی کردهاند.

126
00:06:32,643 --> 00:06:34,990
من به همین دلایل مینویسم.

127
00:06:35,893 --> 00:06:40,006
قبل از آمدن به بروکلین، خانوادهام در
گرینویل، کارولینای جنوبی،

128
00:06:40,030 --> 00:06:42,849
در منطقهای جدا افتاده به اسم 
نیکولتاون ساکن بود.

129
00:06:43,749 --> 00:06:46,176
همه ما بازماندگان مردمی بودیم که

130
00:06:46,200 --> 00:06:48,997
اجازه خواندن و نوشتن نداشتند.

131
00:06:49,651 --> 00:06:51,081
فکرش را بکنید:

132
00:06:51,105 --> 00:06:55,076
خطر فهمیدن این که حروف 
چطور کلمات را تشکیل میدهند،

133
00:06:55,100 --> 00:06:58,224
خطر خود کلمهها،

134
00:06:58,248 --> 00:07:02,333
خطر آدمهای باسواد و داستانهای آنها.

135
00:07:03,666 --> 00:07:06,835
اما خلاف این پیشینه تهدید به مرگ شدن

136
00:07:06,859 --> 00:07:09,151
به خاطر ادامه دادن به روایت کردن،

137
00:07:09,175 --> 00:07:11,470
داستانهای ما نمردند،

138
00:07:11,494 --> 00:07:14,540
چون هنوز داستان دیگری در زیر آن است.

139
00:07:14,564 --> 00:07:16,675
و همیشه همینطور بوده است.

140
00:07:16,699 --> 00:07:18,778
تا مادامی که ارنباط برقرار کردهایم،

141
00:07:18,802 --> 00:07:20,903
روایت ما لایههایی داشته است،

142
00:07:20,927 --> 00:07:24,593
داستانهایی در زیر داستانها.

143
00:07:24,617 --> 00:07:29,239
به این شکل بوده و هست که داستانها
زنده میمانند.

144
00:07:29,263 --> 00:07:33,573
و شروع کردم به وصل کردن نقطههایی
که باعث شدند نوشتن

145
00:07:33,597 --> 00:07:35,326
و خواندن را برای مردمان تقریبا

146
00:07:35,350 --> 00:07:37,511
خاموش بیاموزم،

147
00:07:38,336 --> 00:07:43,473
پی بردم که داستان من از خودم همواره
بزرگتر، قدیمیتر

148
00:07:43,497 --> 00:07:45,253
و عمیقتر خواهد بود.

149
00:07:45,277 --> 00:07:47,522
و به همین خاطر ادامه خواهد یافت.

150
00:07:48,722 --> 00:07:51,286
و در میان این مردم تقریبا خاموش،

151
00:07:51,310 --> 00:07:54,100
کسانی بودند که هرگز خواندن یاد نگرفتند.

152
00:07:55,433 --> 00:07:58,933
بازماندگان آنها،نسلهای تازه بیرون آمده 
از بردهداری،

153
00:07:59,798 --> 00:08:00,966
اگر در رفاه کافی بودند

154
00:08:00,990 --> 00:08:04,325
کالج و دانشگاه میرفتند.

155
00:08:04,758 --> 00:08:08,463
برخی مثل مادربزرگ و همشیرهایم
ظاهرا با مطالعه به دنیا میآیند.

156
00:08:08,487 --> 00:08:10,872
جوری که انگار تاریخ از سر راهشان
بیرون رفته است.

157
00:08:11,546 --> 00:08:15,267
برخی مثل مادرم، سوار واگن مهاجرت کبیر
میشوند--

158
00:08:15,291 --> 00:08:17,772
که در واقع واگنی نبوده--

159
00:08:17,796 --> 00:08:19,754
و بوسه وداع را نثار جنوب میکنند.

160
00:08:20,362 --> 00:08:23,272
اما در اینجا داستانی درون آن داستان هست:

161
00:08:23,296 --> 00:08:25,805
کسانی که رفتند و آنهایی که ماندند

162
00:08:25,829 --> 00:08:28,269
تاریخ یک روایت را با خود حمل کردند،

163
00:08:28,293 --> 00:08:32,776
با این دانش که نوشتن تنها روش ادامه دادن 
آن نبود،

164
00:08:32,800 --> 00:08:37,028
این که میتوانستند در خاتمه روز 
طولانی در ایوانها یا روی سه پایههای خود

165
00:08:37,052 --> 00:08:39,581
بنشیند و برای بچههایشان
قصهای آرام ببافند.

166
00:08:40,330 --> 00:08:44,524
آنها میدانستند که در گرمای داغ
چیدن پنبه و برداشت تنباکو

167
00:08:44,548 --> 00:08:46,302
داستانهای خود را آواز بخوانند،

168
00:08:46,326 --> 00:08:50,274
می توانستند داستانها را موعظه کرده و 
در لحافهای چهل تکه وصله و پینه کنند،

169
00:08:50,298 --> 00:08:54,128
دردناکترین قصهها را به
چیزی خندهدار بدل کنند،

170
00:08:54,152 --> 00:08:56,836
و از طریق آن خنده، تاریخ یک مملکت را به 
بیرون بدمند

171
00:08:56,860 --> 00:08:59,485
که بارها و باره سعی کرد

172
00:08:59,509 --> 00:09:01,033
جسم و روح و

173
00:09:01,057 --> 00:09:02,676
داستانهایشان را

174
00:09:02,700 --> 00:09:04,032
بدزدد.

175
00:09:05,954 --> 00:09:09,536
بنابراین به عنوان یک کودک آموختم
انگشتی نامرئی را تصور کنم

176
00:09:09,560 --> 00:09:12,956
که من را از کلمهای به کلمهی دیگر می برد،

177
00:09:12,980 --> 00:09:15,356
از جملهای به جملهی دیگر،

178
00:09:15,380 --> 00:09:17,908
از ناآگاهی به دانستن.

179
00:09:18,742 --> 00:09:22,322
بنابراین در حالی که فناوری با سرعت رو به
حرکت است،

180
00:09:22,346 --> 00:09:24,268
من به کندی به خواندن ادامه میدهم،

181
00:09:26,054 --> 00:09:29,809
با این دانش که به اثر نویسنده
و قدرت مانای داستان

182
00:09:29,833 --> 00:09:32,422
احترام می گذارم.

183
00:09:32,446 --> 00:09:35,673
و به آرامی میخوانم تا صدای 
رسایی باشم

184
00:09:35,697 --> 00:09:39,468
و کسانی را که قبل از من بودند 
به خاطر بیاورم،

185
00:09:39,492 --> 00:09:45,698
که احتمالا نخستین مردمی بودند که
بالاخره یاد گرفتند آتش را مهار کنند

186
00:09:45,722 --> 00:09:48,117
و دور نیروی جدید خود حلقهای از

187
00:09:48,926 --> 00:09:52,713
زبانه آتش و نور و گرما بکشند.

188
00:09:53,853 --> 00:09:57,546
و به آرامی میخوانم تا غول از خود راضی 
را به یاد بیاورم

189
00:09:57,570 --> 00:09:59,872
که چطور سرانجام آن دیوار را خراب کرد

190
00:09:59,896 --> 00:10:02,356
و اجازه داد بچه ها در باغش آزادانه بدوند.

191
00:10:03,325 --> 00:10:07,377
و به آرامی میخوانم تا به اجدادم 
ادای احترام کنم.

192
00:10:07,401 --> 00:10:09,517
که به هیچ وجه اجازه خواندن نداشتند.

193
00:10:10,171 --> 00:10:12,760
آنها هم باید حلقه های آتشین داشته باشند،

194
00:10:12,784 --> 00:10:16,154
که به آرامی صحبت از رویاها،

195
00:10:16,178 --> 00:10:18,726
امیدها و آینده آنها کند.

196
00:10:20,417 --> 00:10:25,001
هر بار که داستانی را میخوانیم، مینویسیم 
یا بازگو میکنیم

197
00:10:25,025 --> 00:10:27,300
به داخل حلقه آنها گام میگذاریم

198
00:10:28,339 --> 00:10:30,509
و آن شکست ناپذیر باقی میماند.

199
00:10:31,515 --> 00:10:35,098
و قدرت داستان ادامه پیدا میکند.

200
00:10:36,047 --> 00:10:37,200
متشکرم.

201
00:10:37,224 --> 00:10:40,407
(تشویق)