1
00:00:09,801 --> 00:00:13,967
อรุณสวัสดิ์ สหายธรรมทุกท่าน วันนี้เราจะสื่อสารกันด้วยภาษาอังกฤษ

2
00:00:15,467 --> 00:00:19,483
วันนี้เป็นวันที่ 10 มีนาคม พศ 2556

3
00:00:19,990 --> 00:00:24,621
และเราอยู่ในห้องประชุมใหญ่เพื่อการภาวนา ห้องStill-water หมู่บ้านพลัม

4
00:00:27,330 --> 00:00:30,766
มีกี่ท่านที่จะรับฟังเป็นภาษาอังกฤษได้โดยตรง

5
00:00:34,971 --> 00:00:36,233
คนส่วนใหญ่ยกมือ

6
00:00:42,067 --> 00:00:47,133
จะมีคนประมาณ 600 ท่านจะมาร่วมงาน French Retreat ในอีกไม่กีวันข้างหน้า

7
00:00:50,033 --> 00:00:53,233
ท่าน ไฮ เหงียม ได้นำเสนอ

8
00:00:58,830 --> 00:01:05,271
บางหัวข้อ บางสาระสำคัญของการเรียนการสอนและการปฏิบัติเอาไว้

9
00:01:06,968 --> 00:01:08,425
ประการแรกคือ

10
00:01:10,658 --> 00:01:16,925
"ความสุขเป็นสิ่งที่เป็นไปได้"

11
00:01:19,875 --> 00:01:25,000
ประการที่สองคือ "การรักษาเยียวยาเป็นสิ่งที่เป็นไปได้"

12
00:01:27,309 --> 00:01:32,114
เนื่องจากคนจำนวนมากต้องการ การเยียวยา

13
00:01:33,533 --> 00:01:37,872
คนส่วนมากที่มาที่นี่ มาเพื่อการเยียวยาบำบัด

14
00:01:41,566 --> 00:01:46,167
ดังนั้น ทำอย่างไรให้มีชีวิตอยู่อย่างล้ำลึก ในช่วงเวลาชีวิตหนึ่งของเรา

15
00:01:50,297 --> 00:01:55,733
อีกแนวคิดหัวข้อหนึ่งคือ "การกลับบ้าน" (การกลับสู่ใจตน)

16
00:01:56,867 --> 00:02:00,267
ไม่ต้องเที่ยวไปหาจากที่อื่น แต่คือการกลับบ้าน

17
00:02:01,833 --> 00:02:07,269
นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่สำคัญ

18
00:02:09,244 --> 00:02:10,467
การฝึกฝนตนเอง

19
00:02:12,000 --> 00:02:13,222
และก็

20
00:02:14,547 --> 00:02:18,553
"การไหลรวมไปเป็นหนึ่งเดียวกับสายน้ำ"

21
00:02:18,774 --> 00:02:20,875
ไม่ใช่การเป็นแค่หยดน้ำ

22
00:02:21,233 --> 00:02:24,200
นี่เป็นเรื่องที่สำคัญมากสำหรับนักปฏิบัติ

23
00:02:26,067 --> 00:02:29,067
เราไม่สามารถฝึกหัดได้จนกว่าเราจะมี กลุ่มคณะสงฆ์

24
00:02:29,867 --> 00:02:32,532
และร่วมกับกลุ่มสงฆ์ เราสามารถไหลรวมกันไปเหมือนสายน้ำเดียวกัน

25
00:02:35,167 --> 00:02:39,267
ดังนั้น ไม่ใช่แค่ผู้คนที่จะมาร่วมที่ต้องการสิ่งนั้น

26
00:02:39,569 --> 00:02:44,016
แต่เป็นเราทั้งหมดที่อยู่ในหมู่บ้านพลัมแห่งนี้ด้วย

27
00:02:44,450 --> 00:02:47,283
เราเองก็ต้องฝึกฝนปฏิบัติเช่นเดียวกัน

28
00:02:54,206 --> 00:02:57,400
สำหรับสหายผู้ที่กำลังจะมาร่วมงาน

29
00:02:58,842 --> 00:03:04,700
เขากำลังจะเข้าร่วมในการเตรียมงาน

30
00:03:05,367 --> 00:03:12,000
เขาจะมาช่วยเหลือด้านการปฏิบัติ การชำระล้าง การทำความสะอาดปัดเป่า และอื่นๆ

31
00:03:12,900 --> 00:03:17,426
หลายคนเต็มใจทำ

32
00:03:19,225 --> 00:03:25,192
เต็มใจช่วยเหลือคณะสงฆ์ในระหว่างช่วงเวลาแห่งความสงบ

33
00:03:29,143 --> 00:03:35,867
ดังนั้นเราต้องแสดงให้เห็นถึงการปฏิบัติ การชำระล้าง การทำความสะอาดปัดเป่า อย่างสงบเย็นเป็นสุข

34
00:03:36,400 --> 00:03:40,767
เพราะว่านี่เป็นส่วนหนึ่งของการฝึกหัดและเรียนรู้

35
00:03:41,833 --> 00:03:44,584
เราควรจะมีตัวอย่างให้ดู

36
00:03:44,918 --> 00:03:50,451
เพราะว่าเราเป็นผู้อยู่อาศัยถาวรใต้ร่มบวรศาสนา

37
00:04:01,752 --> 00:04:08,400
ผมจะให้มีการซักถามในภาษาฝรั่งเศษสักสามข้อ

38
00:04:09,367 --> 00:04:15,133
อาจจะมีบางคนถามบางคนตอบ

39
00:04:18,068 --> 00:04:22,067
ดังนั้นจึงมีสามครั้งที่เราจะร่วมกันเป็นหนึ่งเดียว

40
00:04:26,600 --> 00:04:30,493
หรือเรียกอีกอย่างว่าเราเป็นเจ้าบ้าน

41
00:04:32,326 --> 00:04:36,659
นอกเหนือจากการสนทนาธรรมและการอภิปราย และอื่นๆ

42
00:04:47,585 --> 00:04:49,530
หลังจากการเยียวยาบำบัดแล้ว

43
00:04:49,834 --> 00:04:54,323
ผมและคณะสงฆ์จำนวนหนึ่งจะบินไปเอเชีย

44
00:05:02,026 --> 00:05:08,333
เรามีตารางงานที่แน่นมากในเกาหลี ฮ่องกง

45
00:05:10,700 --> 00:05:12,400
และที่ประเทศไทย

46
00:05:21,533 --> 00:05:27,300
เพราะว่าคนที่นั่นต้องการเราเป็นอย่างมากในการปรากฏตัวครั้งนี้ เพื่อก่อให้เกิดประโยชน์สูงสุด

47
00:05:50,500 --> 00:05:53,131
เรารู้ว่าการฝึกหัดที่หมู่บ้านพลัม

48
00:05:54,598 --> 00:06:01,665
สามารถเห็นได้เป็นสองแง่มุม

49
00:06:03,231 --> 00:06:06,864
มุมแรกคือ เราจะตระหนักรู้ถึงความทุกข์ได้อย่างไร

50
00:06:08,064 --> 00:06:09,597
และการโอบกอดรับความรู้สึกนั้นไว้ให้ได้

51
00:06:11,230 --> 00:06:15,430
การเปลี่ยนมุมมองของเราที่มีต่อทุกข์นั้น และนี่เป็นเรื่องของศิลปะการดำรงชีวิต

52
00:06:16,673 --> 00:06:21,713
เพราะการมีชีวิตนั้น เป็นเรื่องที่ต้องเกี่ยวข้องกับความทุกข์และความสุขอยู่ตลอดเวลา

53
00:06:23,100 --> 00:06:25,075
เราไม่สามารถหลีกพ้นเรื่องของความทุกข์ได้

54
00:06:26,662 --> 00:06:31,462
ดังนั้นเราก็จึงต้องยอมรับว่ามีความทุกข์เกิด เราต้องเรียนรู้วิธีการรับมือกับความเจ็บปวด

55
00:06:33,631 --> 00:06:37,038
ซึ่งถ้าเรารู้วิธีการรับมือได้ จะทำให้เรามีความทุกข์น้อยลง

56
00:06:38,233 --> 00:06:41,543
และเราก็จะได้เรียนรู้เป็นอย่างมากจากความทุกข์ที่จรเข้ามา

57
00:06:46,017 --> 00:06:51,233
และเรารู้วิธีดับทุกข์และใช้ความทุกข์นั้นให้เกิดประโยชน์

58
00:06:51,867 --> 00:06:54,871
เพื่อก่อให้เกิดความสุข

59
00:06:55,900 --> 00:06:58,633
เหมือนกับวิธีที่เราปลูกดอกบัว

60
00:06:59,167 --> 00:07:02,560
ถ้าเราต้องการให้ดอกบัวเบิกบาน เราต้องมีโคลนตม

61
00:07:03,026 --> 00:07:05,993
ความเจ็บปวดหรือความทุกข์ก็เหมือนโคลนตมที่เราต้องการ

62
00:07:07,095 --> 00:07:11,033
เพื่อให้เราได้ตระหนักรับรู้ถึงความเบิกบานและความสงบสุข

63
00:07:13,267 --> 00:07:19,205
สิ่งแรกของการฝึกปฏิบัติคือทำอย่างไรที่จะให้ตระหนักถึงความทุกข์

64
00:07:22,238 --> 00:07:23,763
และทำอย่างไรจึงจะโอบกอดความทุกข์นั้นไว้ได้

65
00:07:25,164 --> 00:07:27,030
และแปลงร่างทุกข์นั้นใหม่

66
00:07:28,330 --> 00:07:34,012
เราจะพูดถึงเรื่องศิลปะแห่งการจัดการกับความทุกข์

67
00:07:35,063 --> 00:07:38,568
ดูเหมือนว่า ท่านดาไลลามะ

68
00:07:38,922 --> 00:07:43,169
ได้เขียนหนังสือหัวข้อว่า ศิลปะแห่งความสุข

69
00:07:44,533 --> 00:07:50,700
เราต้องมีหนังสืออีกเล่มว่า ศิลปะแห่งการเป็นทุกข์

70
00:07:52,767 --> 00:07:57,733
เป็นเพราะว่า ถ้าเรารู้วิธีการจัดการกับความทุกข์ เราจะเจ็บปวดน้อยลง

71
00:07:58,066 --> 00:08:03,767
และเราก็จะได้เรียนรู้จากมันด้วย เป็นการใช้ประโยชน์จากความทุกข์นั่นเอง

72
00:08:09,066 --> 00:08:13,671
สำหรับนักปฏิบัติที่แท้จริงแล้ว เราตระหนักถึงสิ่งนั้นแล้ว

73
00:08:14,626 --> 00:08:19,663
เรามีประสบการณ์ตรงในการจัดการกับความทุกข์

74
00:08:21,684 --> 00:08:24,600
เราต้องเรียนรู้วิธีการเป็นทุกข์อย่างมีศิลปะ

75
00:08:26,133 --> 00:08:30,767
เราต้องสามารถยิ้มได้กับความทุกข์

76
00:08:34,032 --> 00:08:35,789
อย่างสงบร่มเย็น

77
00:08:36,844 --> 00:08:39,256
เหมือนเรายิ้มให้กับโคลนตม

78
00:08:39,355 --> 00:08:44,274
เมื่อเรารู้แล้วว่าทำอย่างไรให้โคลนตมเป็นประโยชน์

79
00:08:44,409 --> 00:08:46,233
เพื่อที่จะให้ดอกบัวได้เบิกบาน

80
00:09:14,433 --> 00:09:16,675
เจ็บปวดเพียงเล็กน้อย

81
00:09:20,467 --> 00:09:23,400
วิธีการจัดการกับความทุกข์ทรมาน

82
00:09:26,133 --> 00:09:29,833
ถ้าเรารู้วิธีการจัดการกับความทุกข์เล็ก ๆ น้อยๆ เราก็ไม่ต้องเจ็บปวด

83
00:09:30,633 --> 00:09:33,233
มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

84
00:09:44,966 --> 00:09:50,500
เรารู้วิธีการจัดการกับความทุกข์ในทุกห้วงขณะที่มันยังเล็ก ๆ อยู่

85
00:09:51,533 --> 00:09:58,233
เราควรได้แบ่งปันประสบการณ์การฝึกฝนของเราให้กับผู้ที่เข้ามาร่วมงาน

86
00:10:04,067 --> 00:10:13,133
เราไม่ตื่นกลัวกับความเศร้าสร้อยเพียงเล็กน้อย ความเจ็บปวดเพียงเล็กน้อย เพราะเรารู้วิธีการจัดการกับมัน

87
00:10:13,667 --> 00:10:16,433
มันเป็นส่วนหนึ่งของการดำรงชีวิตอยู่ในทุกๆ วัน

88
00:10:17,300 --> 00:10:20,631
และเมื่อความรู้สึกเจ็บปวดถูกหยุดไว้ได้

89
00:10:22,831 --> 00:10:27,819
เราควรเรียนรู้จากมัน โอบกอดมัน

90
00:10:28,264 --> 00:10:34,131
ใช้ประโยชน์จากพลังแห่งคณะสงฆ์

91
00:10:34,527 --> 00:10:36,453
เพื่อที่จะกอดรับมันไว้

92
00:10:37,327 --> 00:10:43,000
ในฐานะนักฝึกฝนมือใหม่

93
00:10:45,122 --> 00:10:47,300
เพิ่งเริ่มต้นการฝึก

94
00:10:48,373 --> 00:10:51,099
เราอาจจะไม่สามารถจับความรู้สึกเป็นทุกข์ได้ทัน

95
00:10:51,400 --> 00:10:55,203
เพราะจิตใจของเรายังไม่พร้อม

96
00:10:57,315 --> 00:11:01,704
ไม่เบิกบาน ไม่มีพลังเพียงพอ

97
00:11:02,426 --> 00:11:06,967
ดังนั้น เราสามารถหยิบยืมพลังจากความสงบภายในใจมาเป็นเครื่องช่วย

98
00:11:07,299 --> 00:11:08,793
พลังจากคณะสงฆ์

99
00:11:09,560 --> 00:11:14,367
เพื่อที่จะได้รับรู้และตระหนักในการหยุดความทุกข์ที่มีอยู่ในตัวเรา

100
00:11:15,333 --> 00:11:20,532
ความเจ็บปวดเหล่านั้น อาจจะถูกแปลงร่างโดยบิดา

101
00:11:21,033 --> 00:11:23,333
มารดา หรือบรรพบุรษของเรา

102
00:11:30,900 --> 00:11:36,198
ถ้าเรารู้วิธีการ ที่จะตระหนัก รับรู้ และเปลี่ยนมัน

103
00:11:36,668 --> 00:11:41,203
เราก็สามารถทำเผื่อให้กับบิดา มารดา และบรรพบุรุษเราได้

104
00:11:41,859 --> 00:11:50,367
เป็นสิ่งดีมากที่เราจะทำให้พ่อแม่ของเรา และเพื่อบรรพบุรุษของเรา

105
00:11:50,933 --> 00:11:55,067
และเราจะไม่ต้องส่งต่อความทุกข์นี้ผ่านไปให้ลูกหลาน

106
00:11:56,232 --> 00:11:58,200
เป็นการจบสิ้นของวัฏสงสาร

107
00:12:06,767 --> 00:12:11,467
ผู้คนมากมาย ที่อ่านหนังสือเกี่ยวกับเรื่องความสงบสุขของหมู่บ้านพลัม

108
00:12:14,000 --> 00:12:17,567
ได้ยินได้ฟังเรื่องความสงบ เรื่องพลังของนักบวช แม่ชี

109
00:12:20,700 --> 00:12:26,300
เมื่อเขาได้มาที่หมู่บ้านพลัมแล้ว อย่างน้อยได้นั่งคุยกับเรา เดินไปกับเรา

110
00:12:28,900 --> 00:12:33,032
เขาสามารถรับรู้ถึงพลังสงบอันนั้น ซึ่งเป็นความจริงที่สามารถสัมผัสได้

111
00:12:34,533 --> 00:12:37,433
ไม่ใช่เป็นเพียงแค่เรื่องที่คนพูดถึงกันเฉยๆ

112
00:12:39,767 --> 00:12:42,385
เมื่อเราอนุญาติให้ตัวเองได้ตระหนัก

113
00:12:42,732 --> 00:12:45,632
ได้เก็บเกี่ยวความรู้สึกถึงพลังแห่งความสงบ

114
00:12:46,535 --> 00:12:48,392
ท่านจะรู้สึกดีขึ้นมาก

115
00:12:48,600 --> 00:12:53,032
ท่านจะรู้สึกว่า ความทุกข์นั้นได้เริ่มต้นเปลี่ยนแปลง

116
00:12:55,633 --> 00:13:00,633
ดังนั้นการเป็นหมู่คณะสงฆ์เป็นเรื่องที่สำคัญมาก

117
00:13:04,333 --> 00:13:07,967
พระ แม่ชี นักปฏิบัติ ที่นั่งอยู่รวมกัน

118
00:13:09,167 --> 00:13:15,200
เขามาด้วยความสงบ และความตระหนักรู้ของเขาเหล่านั้นก็เป็นสิ่งที่มีพลังมาก

119
00:13:15,400 --> 00:13:18,302
ถ้าเรารู้วิธีที่จะนั่งอยู่ร่วมกันท่ามกลางท่านเหล่านั้น

120
00:13:18,513 --> 00:13:23,410
เราสามารถขจัดทุกข์ได้ด้วยการตระหนักรู้

121
00:13:23,600 --> 00:13:30,032
เราจะเหมือนหยดน้ำหยดหนึ่งที่ไหลหลวมไปกับห้วงมหานที และเราจะรู้สึกดีขึ้นมาก

122
00:13:31,067 --> 00:13:34,099
เราไม่ต้องทำอะไรเลย

123
00:13:34,500 --> 00:13:37,666
แค่อนุญาติให้ตัวเราเองได้เปิดใจยอมรับ

124
00:13:38,067 --> 00:13:42,467
อนุญาติให้ความทุกข์ได้เป็นที่ตระหนัก ด้วยการร่วมภาวนาไปกับคณะสงฆ์

125
00:13:43,567 --> 00:13:50,438
นั่นเองเป็นสิ่งยอดเยี่ยมที่สุดที่คณะสงฆ์จะให้ได้กับคนทั่วไปที่มาเข้าร่วม

126
00:14:04,633 --> 00:14:10,300
แน่นอนว่าเราต้องเตรียมการหลายอย่าง

127
00:14:11,400 --> 00:14:12,833
เพื่อการบำบัดรักษา

128
00:14:14,133 --> 00:14:16,374
เราต้องทำหลายสิ่งหลายอย่าง

129
00:14:20,827 --> 00:14:23,828
เราได้ชำระล้าง เราได้ทำความสะอาด

130
00:14:25,231 --> 00:14:27,974
ได้ปฏิบัติ ได้ทำอีกหลายสิ่งเพื่อการบำบัดรักษา

131
00:14:28,128 --> 00:14:30,725
เราสามารถเป็นที่พึ่งให้กับผู้คน

132
00:14:32,072 --> 00:14:33,876
เราสามารถช่วยเขาได้

133
00:14:35,344 --> 00:14:38,772
สิ่งที่สำคัญที่สุดที่เราจะให้เขาได้

134
00:14:39,303 --> 00:14:41,488
สิ่งที่มีค่ามากที่สุดที่จะให้เขาได้

135
00:14:42,665 --> 00:14:44,564
ไม่ใช่เรื่องของแรงงาน

136
00:14:45,144 --> 00:14:48,512
การทำงานหนัก

137
00:14:49,133 --> 00:14:51,376
สิ่งที่ดีที่สุดที่เราจะทำให้ได้นั้น

138
00:14:51,933 --> 00:14:56,462
คือการสะสมพลังจิตและความสงบ

139
00:14:58,701 --> 00:15:02,109
นั่นเป็นเหตุผลทีว่า ระหว่างที่เรานั่งทำสมาธิ เดินจงกรม

140
00:15:02,449 --> 00:15:04,844
เราต้องพยายามให้ถึงที่สุดให้อยู่กับปัจจุบันขณะ

141
00:15:06,469 --> 00:15:12,078
เพราะการสะสมการปฏิบัตินั้นจะช่วยให้พวกเขาสงบลง

142
00:15:13,139 --> 00:15:15,282
ช่วยให้เขาตระหนักรู้ถึงความทุกข์ที่มีอยู่

143
00:15:15,904 --> 00:15:19,776
เพื่อให้เขาได้เดิน ได้นั่ง ได้หายใจ

144
00:15:20,216 --> 00:15:22,983
หลายคนยังไม่เคยหายใจอย่างถูกต้อง

145
00:15:23,937 --> 00:15:27,843
ไม่เคยเดิน ไม่เคยนั่ง

146
00:15:28,639 --> 00:15:32,170
และที่เราจะรวมพลังแห่งการมีสติระลึกรู้

147
00:15:32,473 --> 00:15:34,405
ในฐานะของกลุ่มสงฆ์

148
00:15:35,039 --> 00:15:38,207
เราสามารถช่วยให้พวกเขามีโอกาส

149
00:15:38,604 --> 00:15:41,833
ช่วยให้เขาได้ฝึกหายใจเป็น

150
00:15:42,658 --> 00:15:45,137
เดินเป็น นั่งเป็น

151
00:15:45,532 --> 00:15:51,917
นี่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่เราในฐานะสงฆ์จะกระทำได้

152
00:15:53,532 --> 00:15:55,401
มันจึงไม่ใช่เรื่องของการใช้แรงงาน

153
00:15:55,598 --> 00:15:58,761
แต่เป็นสิ่งที่ดีที่สุดทีเราจะทำให้ได้

154
00:15:59,050 --> 00:16:03,978
พลังแห่งความสงบและเบิกบานของนักบวช

155
00:16:30,752 --> 00:16:33,435
ผู้คนที่มาร่วมนั้นเป็นคนที่โชคดีมาก

156
00:16:33,993 --> 00:16:37,978
เพราะว่าเขาสามารถที่จะจัดการเวลาในชีวิตได้

157
00:16:40,783 --> 00:16:43,167
เพื่อมาเข้าร่วมพิธีกับเรา

158
00:16:43,728 --> 00:16:46,308
หลายคนอาจจะอยากมา

159
00:16:46,905 --> 00:16:49,007
แต่ไม่สามารถมาได้

160
00:16:49,202 --> 00:16:53,615
ไม่มีเวลา ไม่มีปัจจัย

161
00:16:54,688 --> 00:16:58,887
ดังนั้นคนที่จะมาร่วมนั้น

162
00:16:59,375 --> 00:17:01,097
เป็นกลุ่มคนที่โชคดีแล้ว

163
00:17:01,861 --> 00:17:04,682
ที่จะได้เข้าร่วมพิธีกับคณะสงฆ์ถึงเจ็ดวัน

164
00:17:09,417 --> 00:17:11,664
เราต้องตระหนักในข้อนี้

165
00:17:13,971 --> 00:17:16,261
เราต้องพยายามให้ถึงที่สุดที่จะ

166
00:17:16,600 --> 00:17:20,531
มอบโอกาสในการเปลี่ยนแปลงชีวิตและบำบัดรักษาจิตใจ

167
00:17:25,680 --> 00:17:27,835
ผมจะบอกพวกเขาว่า

168
00:17:28,411 --> 00:17:30,445
ในวันแรกของการบำบัด

169
00:17:30,844 --> 00:17:32,491
การเยียวยาเป็นสิ่งที่เป็นไปได้

170
00:17:33,147 --> 00:17:35,038
ในห้วงขณะที่ได้กระทำทันที

171
00:17:37,837 --> 00:17:40,902
มิใช่หลังจากกระทำแต่เป็นขณะที่ได้กระทำ

172
00:17:42,479 --> 00:17:44,745
เพราะว่าถ้าเขารู้วิธีการทำตาม

173
00:17:46,347 --> 00:17:48,726
การหายใจ การนั่ง การเดิน

174
00:17:49,048 --> 00:17:52,701
การบำบัดจะเกิดขึ้นได้ในทุกอิริยาบถ

175
00:17:53,072 --> 00:17:55,568
การบำบัดปลดทุกข์สามารถเกิดขึ้นได้ในทุกลมหายใจ

176
00:18:01,073 --> 00:18:02,877
และนี่เป็นสัจธรรมความจริง

177
00:18:03,600 --> 00:18:06,877
ไม่มีทางอื่นในการปลดทุกข์ การบำบัดเป็นหนทางเดียว

178
00:18:12,003 --> 00:18:16,462
เราต้องบอกเขาว่า เพื่อให้การปลดทุกข์เป็นไปได้ เขาต้องหยุด

179
00:18:22,776 --> 00:18:26,254
ถ้าเขาไม่หยุด ก็ไม่มีหวังที่จะได้บำบัดรักษา

180
00:18:30,730 --> 00:18:36,158
เขาไม่ได้ชำระจิตใจอะไรเลยถ้าเขาไม่หยุด

181
00:18:37,086 --> 00:18:40,330
ดังนั้นการสอนห้าบัญญัติ การมีสติสัมปชัญญะจึงเป็นเรื่องที่สำคัญมาก

182
00:18:41,813 --> 00:18:46,569
เพื่อให้เกิดการหยุด

183
00:18:48,042 --> 00:18:52,645
การกระทำต่างๆ การคิดที่จะก่อให้เกิดการปรุงแต่ง

184
00:18:55,170 --> 00:18:56,744
การเป็นผู้ป่วย

185
00:18:57,332 --> 00:18:58,870
ความเจ็บป่วย

186
00:19:00,676 --> 00:19:06,621
บัญญัติการฝึกห้าประการ ยังเป็นเรื่องของกระบวนการคิดและการกระทำ

187
00:19:07,387 --> 00:19:09,482
ที่จะมีผลต่อการบำบัดรักษา

188
00:19:10,803 --> 00:19:15,714
ดังนั้นจึงเลี่ยงการฝึกฝนห้าประการนี้ไม่ได้

189
00:19:20,608 --> 00:19:23,281
การหยุด เป็นเรื่องที่สำคัญมาก

190
00:19:25,492 --> 00:19:27,451
หยุด และ บำบัด

191
00:19:28,479 --> 00:19:35,340
นั่นก็เป็นหัวข้อใหญ่ที่เราอยากนำเสนอ ในการสอนที่เกาหลีใต้

192
00:19:41,483 --> 00:19:46,603
ถ้าเรารู้วิธีหยุด วิธีการรักษาสามารถเกิดขึ้นได้เลยทันที

193
00:19:47,021 --> 00:19:48,604
ในทุกช่วงของการฝึกปฏิบัติ

194
00:19:51,901 --> 00:19:54,079
ทุกลมหายใจเข้าออก

195
00:19:55,176 --> 00:19:57,595
เราต้องให้เขาเชื่อให้ได้

196
00:19:58,518 --> 00:20:00,051
ให้เขาหยุด

197
00:20:01,766 --> 00:20:04,108
หยุดในทุกการกระทำทุกอย่างที่ดำเนินไป

198
00:20:04,665 --> 00:20:06,313
ที่จะนำไปสู่

199
00:20:07,077 --> 00:20:08,735
ความเจ็บปวด

200
00:20:10,236 --> 00:20:12,243
ความโกรธเคือง ความผิดหวัง

201
00:20:18,943 --> 00:20:21,453
เขาต้องรู้ว่าจะหยุดอะไร

202
00:20:22,772 --> 00:20:24,451
เพื่อการบำบัดเยียวยา

203
00:20:27,204 --> 00:20:28,764
เราจะเป็นผู้บอกหนทาง

204
00:20:29,575 --> 00:20:35,283
เราได้เคยหยุดมาแล้ว

205
00:20:36,435 --> 00:20:38,336
และได้เริ่มการบำบัดรักษา

206
00:20:38,959 --> 00:20:42,105
เราต้องแบ่งปันประสบการณ์

207
00:20:44,807 --> 00:20:49,320
ในขณะที่เราตัดสินใจที่จะหยุดทันที เราจะรู้สึกสงบเบาบาง

208
00:20:49,980 --> 00:20:52,951
การบำบัดรักษาก็เกิดขึ้นทันใด

209
00:20:53,786 --> 00:20:55,775
เป็นช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยม

210
00:20:56,146 --> 00:20:58,606
การตัดสินใจที่จะหยุด

211
00:21:15,734 --> 00:21:17,841
แล้วเราก็จะบอกพวกเขาว่า

212
00:21:18,625 --> 00:21:24,179
เป็นเรื่องที่เป็นไปได้ที่จะสร้างปัจจุบันขณะแห่งความสงบร่มเย็นในชีวิตปกติประจำวัน

213
00:21:26,185 --> 00:21:27,507
มี

214
00:21:30,279 --> 00:21:32,045
ความสุข

215
00:21:32,910 --> 00:21:34,594
เล็ก ๆ

216
00:21:35,121 --> 00:21:38,527
ที่เราสามารถสร้างได้ในชีวิตประจำวัน

217
00:21:38,912 --> 00:21:40,819
เป็นศิลปะ

218
00:21:42,048 --> 00:21:43,538
ศิลปะ

219
00:21:44,428 --> 00:21:46,248
แห่งความสุข

220
00:21:47,670 --> 00:21:50,261
ไม่ว่าท่านจะดื่มชาสักถ้วย

221
00:21:50,973 --> 00:21:54,127
หรือท่านจะเดินไปตามทาง หรือนั่งลง และจ้องมอง

222
00:21:54,440 --> 00:21:58,476
ท่านสามารถที่จะมีความสุขได้ในทุกช่วงเวลา

223
00:21:59,813 --> 00:22:04,917
องค์ประกอบที่จะทำให้เกิดช่วงขณะแห่งความเบิกบาน

224
00:22:05,547 --> 00:22:07,494
สามารถสังเกตุได้

225
00:22:13,132 --> 00:22:18,110
เรารู้ว่าการมีสติเป็นจุดเริ่มต้นของความสดชื่นเบิกบาน เป็นจุดเริ่มต้นของความสุข

226
00:22:23,285 --> 00:22:25,147
ผู้คนชอบบ่นว่า

227
00:22:26,335 --> 00:22:28,644
เขาไม่มีความสุข

228
00:22:31,080 --> 00:22:32,904
เราต้องสามารถบอกกล่าวแก่เขาได้

229
00:22:33,313 --> 00:22:37,270
ว่าเขามีเงื่อนไขในการทำให้ตัวเองมีความสุข

230
00:22:37,705 --> 00:22:42,650
เราสามารถช่วยเขาให้จดจำสภาวะแห่งความสุข

231
00:22:45,839 --> 00:22:48,888
ดอกไม้ในใจจะเบิกบาน

232
00:22:56,676 --> 00:23:00,427
แต่เขาไม่สามารถ

233
00:23:02,611 --> 00:23:05,916
พินิจพิจารณา มีความสุขเบิกบาน

234
00:23:08,267 --> 00:23:10,396
แสงอาทิตย์สาดส่องอยู่ตรงนั้น

235
00:23:10,856 --> 00:23:13,179
ฤดูใบไม้ผลิที่กำลังเข้ามา สิ่งเหล่านี้

236
00:23:14,353 --> 00:23:16,553
คือปาฏิหารย์แห่งชีวิต

237
00:23:16,879 --> 00:23:19,581
เขาถูกตรึงอยู่ในบางสิ่งบางอย่าง

238
00:23:20,042 --> 00:23:21,874
เขาไม่สามารถที่จะ

239
00:23:23,379 --> 00:23:25,271
ตระหนักรู้ได้

240
00:23:27,583 --> 00:23:29,481
ถึงเงื่อนไขแห่งความสุข

241
00:23:29,809 --> 00:23:32,152
เขามีร่างกาย

242
00:23:33,138 --> 00:23:35,857
แต่ไม่สามารถเข้าถึงการมีของกายเนื้อได้

243
00:23:36,570 --> 00:23:40,245
มันน่าขำ เธอมีร่างกาย แต่เข้าไม่ถึงเนื้อกาย

244
00:23:43,647 --> 00:23:45,983
เธอไม่สามารถเข้าถึงบ้านอันเป็นร่างกายของเธอได้

245
00:23:46,655 --> 00:23:49,668
เธอไม่สามารถที่จะแตะกายแล้วบอกได้

246
00:23:49,952 --> 00:23:51,745
ว่านี่คือกายของฉัน

247
00:23:52,875 --> 00:23:55,010
เพราะเขาไม่มีความตื่่นรู้

248
00:24:00,109 --> 00:24:02,840
ในขณะที่เขานั่งอยู่ที่หน้าคอมพิวเตอร์

249
00:24:03,269 --> 00:24:05,752
เขาลืมว่าเขามีร่างกาย

250
00:24:07,515 --> 00:24:09,215
เขาตกอยู่ใน

251
00:24:10,699 --> 00:24:12,415
ห้วงแห่ง

252
00:24:14,834 --> 00:24:16,775
โลกสมมุติ

253
00:24:23,271 --> 00:24:25,522
และนี่คือเหตุผลว่าทำไมหมู่บ้านพลัม

254
00:24:27,908 --> 00:24:29,974
พี่น้องผองเรา

255
00:24:32,629 --> 00:24:37,438
จึงมีความปรารถนาที่จะปลุกความตื่นรู้หน้าจอคอมพิวเตอร์

256
00:24:37,951 --> 00:24:42,033
เพื่อที่ว่าในแต่ละขณะเวลา เราได้คอยเตือน

257
00:24:42,510 --> 00:24:45,045
ให้เขาหยุด และกลับไปยังการตระหนักของการมีอยู่ของกาย

258
00:24:45,736 --> 00:24:47,393
มีลมหายใจเข้า

259
00:24:50,042 --> 00:24:53,720
โดยใช้การมีสติในการหายใจเพื่อที่จะ

260
00:24:53,995 --> 00:24:57,797
จดจำได้ว่าเรายังมีร่ายกาย และสามารถรู้ถึงการมีอยู่

261
00:24:59,545 --> 00:25:01,880
บางครั้งร่างกายอาจจะร้องเตือนอะไรบางอย่าง

262
00:25:04,160 --> 00:25:06,541
แต่เราไม่ได้ยิน

263
00:25:07,806 --> 00:25:10,646
กายของเราต้องการให้เราดูแล แต่เราไม่ได้ยิน

264
00:25:13,053 --> 00:25:15,369
ถ้าเราสามารถเข้าถึงการมีอยู่ของกายได้

265
00:25:16,232 --> 00:25:18,629
เราก็สามารถเข้าถึงความรู้สึกได้ด้วย

266
00:25:18,786 --> 00:25:21,257
มีความรู้สึกอยู่หลายอย่างที่เรียกร้องความสนใจจากเรา

267
00:25:22,002 --> 00:25:29,181
ความเจ็บปวดทุกข์ทรมานเหมือนเสียงของเด็กน้อยที่เรียกร้องให้เราสนใจ

268
00:25:31,060 --> 00:25:36,842
แต่เรากลับเพิกเฉยเสียงเด็กคนนั้น

269
00:25:37,846 --> 00:25:40,749
เพราะความรู้สึกทุกอย่างที่เกิดขึ้นเปรียบเหมือนเด็กน้อย

270
00:25:48,205 --> 00:25:51,384
ดังนั้นการตื่นรู้จึงช่วยให้เราเข้าถึง

271
00:25:52,334 --> 00:25:56,452
ไม่เฉพาะแค่ความทุกข์ แต่เพื่อที่จะเรียนรู้กับมันและเปลี่ยนแปลง

272
00:25:56,990 --> 00:25:59,183
สติจะช่วยเราบรรเทาทุกข์

273
00:26:01,227 --> 00:26:04,504
ตระหนักรู้ถึงปาฏิหารย์ของชีวิต รวมถึงกายของเรา

274
00:26:07,980 --> 00:26:09,985
การหายใจเข้า

275
00:26:13,743 --> 00:26:15,388
สามารถเป็นเรื่องที่ชื่นบานได้

276
00:26:17,042 --> 00:26:19,317
การหายใจออก ก็เป็นเรื่องที่น่ายินดี

277
00:26:19,858 --> 00:26:21,706
เธอสามารถรื่นรมย์กับลมหายใจ

278
00:26:24,497 --> 00:26:28,579
ลองนึกภาพพระสงฆ์ที่่นั่งอยู่บนพื้นหญ้า

279
00:26:29,312 --> 00:26:34,949
ท่านไม่ได้ทำอะไรเลย แค่หายใจเข้า และเบิกบานกับลมหายใจนั้น แต่ท่านกลับเป็นอิสระ

280
00:26:35,627 --> 00:26:37,764
อิสระจากความกังวลทั้งปวง

281
00:26:40,911 --> 00:26:42,504
อิสระจากความโกรธเคือง

282
00:26:43,655 --> 00:26:45,411
อิสระจากความโหยหา

283
00:26:47,953 --> 00:26:51,346
ท่านสามารถตระหนักรู้ถึงการมีอยู่ของร่างกาย

284
00:26:52,060 --> 00:26:53,842
และตระหนักรู้ถึงการมีอยู่ของท้องฟ้าสีคราม

285
00:26:54,349 --> 00:26:59,802
สีเขียวขจีของใบไม้ ในฤดูใบไม้ผลิที่กำลังย่างกรายเข้ามา

286
00:27:01,676 --> 00:27:07,833
เราสามารถฝึกแบบนั้นได้ เพื่อที่จะตักเตือนผู้คนที่จะเข้าร่วมกิจการ

287
00:27:08,501 --> 00:27:12,118
เพื่อให้เขาเข้าถึงช่วงขณะแห่งความเป็นสุข

288
00:27:20,866 --> 00:27:24,302
เรียนรู้วิธีการมีความรื่นรมย์

289
00:27:24,861 --> 00:27:29,514
เรียนรู้วิธีที่จะมีความสุขเบิกบานเล็ก ๆ น้อย ๆ

290
00:27:30,073 --> 00:27:31,812
ในกิจกรรมประจำวัน

291
00:27:32,214 --> 00:27:33,811
และเป็นเรื่องที่เป็นไปได้

292
00:27:59,616 --> 00:28:01,538
มีคนที่มีพรสวรรค์มากมาย

293
00:28:03,118 --> 00:28:05,615
ที่ไม่สามารถเรียนหนังสือจนรับปริญญา

294
00:28:06,979 --> 00:28:13,684
เขากลับสามารถสร้างสรรค์เครื่องมือเครื่องจักร

295
00:28:15,873 --> 00:28:17,900
เขาสามารถทำอะไรได้หลายอย่าง

296
00:28:23,632 --> 00:28:25,482
เราจะถามเขาว่า

297
00:28:27,225 --> 00:28:30,364
คุณสามารถสร้างสรรค์ห้วงเวลาแห่งความสุขได้หรือไม่

298
00:28:32,352 --> 00:28:34,431
คุณสามารถใช้ประโยชน์จากร่างกายได้ไหม

299
00:28:36,553 --> 00:28:38,983
คุณใช้ประโยชน์จากลมหายใจได้หรือเปล่า

300
00:28:39,832 --> 00:28:42,243
คุณหาประโยชน์จากสติเป็นไหม

301
00:28:42,542 --> 00:28:45,269
เพื่อให้เขาได้สร้างขณะแห่งการตื่นรู้

302
00:28:45,482 --> 00:28:46,916
สร้างความรู้สึกเป็นสุข

303
00:28:50,129 --> 00:28:51,625
เหมือนเรารู้วิธีการ

304
00:28:53,500 --> 00:28:55,426
ปรุงอาหาร

305
00:28:55,774 --> 00:29:00,174
เพื่อทีจะได้น้ำแกงสักถ้วย เราต้องมีน้ำ มีผัก เต้าหู้ และอื่นๆ

306
00:29:02,286 --> 00:29:04,842
หลายคนทำน้ำแกงได้

307
00:29:08,080 --> 00:29:12,682
การสร้างความสุขก็เหมือนกัน เหมือนการปรุงน้ำแกง

308
00:29:13,705 --> 00:29:16,768
และด้วยเครื่องปรุงต่าง ๆ เราสามารถทำได้

309
00:29:17,403 --> 00:29:20,643
สร้างขณะแห่งความเป็นสุข ทั้งสำหรับตัวเองและผู้อื่น

310
00:29:22,586 --> 00:29:26,177
เราสามารถยื่นน้ำแกงที่ปรุงแล้วให้ผู้อื่นทาน

311
00:29:27,171 --> 00:29:31,203
ถ้าเรารู้วิธีปรุง

312
00:29:31,783 --> 00:29:36,280
เราจะสามารถรื่นรมย์กับความเป็นสุข และสามารถหยิบยื่นให้ผู้อื่นได้ด้วย

313
00:29:37,805 --> 00:29:39,583
และนี่คือศิลปะ

314
00:29:40,077 --> 00:29:42,978
ศิลปะแห่งความเบิกบาน

315
00:29:45,050 --> 00:29:47,519
คุณต้องเรียนรู้วิธีที่จะทำให้มีความสุข

316
00:29:53,889 --> 00:29:55,626
เราสามารถสร้างสรรค์ได้

317
00:30:02,322 --> 00:30:06,122
ความรู้สึกเบิกบานและเป็นสุขนี้ในชีวิตประจำวัน

318
00:30:51,278 --> 00:30:53,224
ต้องเรียนรู้วิธีรักษามันไว้

319
00:30:54,774 --> 00:30:58,346
ความสุขเล็ก ๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวัน

320
00:30:59,852 --> 00:31:01,485
และสร้างมันขึ้นมา

321
00:31:06,955 --> 00:31:08,679
และเรารู้

322
00:31:10,850 --> 00:31:12,628
วิธีที่จะหยุด

323
00:31:14,412 --> 00:31:19,165
หยุดความคิดที่ฟุ้งซ่าน

324
00:31:20,604 --> 00:31:22,495
เพื่อที่จะจดจ่อ

325
00:31:22,865 --> 00:31:27,608
ถ้าไม่สามารถหยุดความคิดฟุ้งซ่านได้

326
00:31:27,914 --> 00:31:29,965
เราไม่สามารถเบิกบานกับอะไรได้เลย

327
00:31:34,969 --> 00:31:42,002
เพราะจะมีเสียงเห่าหอนก้องไปมาอยู่ในหัวของเราตลอดวัน

328
00:31:43,374 --> 00:31:47,071
คิดถึงอดีตที่ผ่านไปแล้ว

329
00:31:48,446 --> 00:31:50,272
นั่งกลัวถึงอนาคตที่ยังมาไม่ถึง

330
00:31:50,704 --> 00:31:52,882
และความคิดก็ฟุ้งซ่านไปมา

331
00:31:53,776 --> 00:31:56,924
และมันก็ครอบครองจิตวิญญาณของเราไป

332
00:31:57,238 --> 00:31:59,594
เราจึงไม่มีเวลามากนักในการมีชีวิตอยู่

333
00:32:00,990 --> 00:32:02,669
เป็นเรื่องสำคัญนะ

334
00:32:03,757 --> 00:32:06,509
ที่จะหยุดสัญญาสังขารปรุงแต่งเหล่านั้น

335
00:32:06,952 --> 00:32:10,484
หยุดคิด

336
00:32:13,028 --> 00:32:15,270
เพราะนั่นเป็นการฝึกจิต

337
00:32:17,381 --> 00:32:18,990
เป็นการฝึกตรึกตรองจดจ่อ

338
00:32:24,274 --> 00:32:29,299
จิตเราเสวยความทุกข์เพราะคิดครั้งแล้วครั้งเล่า

339
00:32:30,173 --> 00:32:31,745
ความทรมาน

340
00:32:32,243 --> 00:32:35,522
ความกังวล และนั่นเป็นสิ่งที่ไม่ดีต่อสุขภาพร่างกาย

341
00:32:37,222 --> 00:32:39,378
ดังนั้นเราต้องช่วย

342
00:32:41,881 --> 00:32:46,534
เพื่อไม่ให้เขาครุ่นคิดต่อ

343
00:32:47,779 --> 00:32:49,118
นี่เป็นเรื่องของ

344
00:32:50,848 --> 00:32:52,539
สาระสำคัญหรือส่วนประกอบการปรุง

345
00:32:53,571 --> 00:32:55,600
การทำให้เกิดสติ

346
00:32:56,111 --> 00:32:58,505
ในการมีสติระลึกรู้เราจะเห็นความทุกข์

347
00:33:01,053 --> 00:33:02,869
ความเสียใจ ความทรมาน

348
00:33:06,385 --> 00:33:10,851
เราต้องปลุกให้ตื่น

349
00:33:11,352 --> 00:33:15,534
ปลุกจิตสำนึกให้ตื่น ปลุกแล้วปลุกอีกเฝ้าปลุกอยู่อย่างนั้น

350
00:33:16,205 --> 00:33:17,846
นี่เป็นเรื่องไม่ดี

351
00:33:18,690 --> 00:33:20,565
เป็นอาหารขยะแก่จิตใจ

352
00:33:22,057 --> 00:33:23,514
ต้องหยุด

353
00:33:24,544 --> 00:33:27,913
การชำระจิตเป็นเรื่องที่สำคัญในการฝึก

354
00:33:33,301 --> 00:33:34,768
มันน่าขำ

355
00:33:35,230 --> 00:33:41,137
ที่หมู่บ้านพลัมเราไม่อนุญาติให้ดื่มเหล้า

356
00:33:42,609 --> 00:33:47,176
กินเนื้อ แต่เราแนะนำให้หยุดพูด หยุดคิดอีกด้วย

357
00:33:49,379 --> 00:33:54,091
เพราะในระหว่างที่เราเดิน ถ้าเราพูด หรือคิด

358
00:33:55,230 --> 00:33:57,735
เราก็ยังปล่อยให้ความคิดวิ่งไปมา

359
00:33:58,700 --> 00:34:00,312
สุดท้ายเราก็เป็นเหยื่อความคิด

360
00:34:01,681 --> 00:34:05,502
เป็นเหยื่อของอดีต ของอนาคต ของความกังวล

361
00:34:06,038 --> 00:34:08,136
เราไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน

362
00:34:08,385 --> 00:34:12,157
เพื่อให้เรามีชีวิตอยู่จริงๆ เราต้องหยุดความคิดข้างใน

363
00:34:20,358 --> 00:34:25,576
ถ้าอย่างนั้นแล้ว เราจะเบิกบานในขั้นตอนได้อย่างไร

364
00:34:26,472 --> 00:34:29,074
ถ้าเรายังยอมให้ความคิดเกิด

365
00:34:29,613 --> 00:34:32,639
นั้นเป็นเรื่องสำคัญมาก ที่จะหยุดคิด

366
00:34:35,153 --> 00:34:36,706
แต่ให้รู้สึก

367
00:34:38,131 --> 00:34:39,828
มากกว่าที่จะคิด

368
00:34:41,299 --> 00:34:45,455
เราสามารถรับรู้ถึงพื้นสัมผัสเมื่อเราก้าวเดิน

369
00:34:46,591 --> 00:34:48,310
เราต้องรู้สึกได้

370
00:34:49,310 --> 00:34:51,368
และความรู้สึกสามารถนำมาซึ่งความตระหนักรู้

371
00:34:55,111 --> 00:34:57,670
เราเพ่งเห็นถึงความรู้สึก

372
00:34:58,481 --> 00:35:00,370
ว่าเรากำลังเหยียบอยู่บนแม่พระธรณี

373
00:35:00,885 --> 00:35:03,171
ด้วยขาข้างซ้ายของเรา

374
00:35:06,016 --> 00:35:09,612
และไม่มีซักห้วงเลยที่จะไม่รู้ถึงปาฏิหารย์นั้น

375
00:35:10,104 --> 00:35:11,572
นั่นเป็นสิ่งที่มีอยู่

376
00:35:13,104 --> 00:35:16,696
ในขณะที่เท้าซ้ายย่างเหยียบ

377
00:35:17,610 --> 00:35:19,210
เรารู้สึกถึงสัมผัส

378
00:35:19,629 --> 00:35:21,894
สัมผัสได้ถึงความเบิกบาน

379
00:35:22,277 --> 00:35:24,114
ของความดีงาม

380
00:35:26,840 --> 00:35:29,404
และในขณะนั้นเราหยุดคิดได้

381
00:35:30,539 --> 00:35:35,080
หยุดคิดเพื่อให้รู้สึก รู้สึกเพื่อให้หยุดคิด

382
00:35:39,051 --> 00:35:43,254
ดังนั้นการเน้นให้รู้สึกจึงเป็นเรื่องสำคัญในการฝึก

383
00:35:44,628 --> 00:35:46,203
ฝึกให้รู้สึก

384
00:35:48,174 --> 00:35:50,291
รู้ได้ในทุกขณะสัมผัส

385
00:35:52,591 --> 00:35:54,215
รับรู้มัน

386
00:35:56,155 --> 00:35:57,962
นั่นคือสิ่งที่ต้องฝึก

387
00:35:58,486 --> 00:36:00,509
การบำบัดเป็นเรื่องทีเป็นไปได้

388
00:36:03,519 --> 00:36:07,792
เราเตรียมตัวเองให้พร้อมเพื่อการปรุงนั้น

389
00:36:11,113 --> 00:36:15,558
เราจะไม่คิดแล้วคิดอีก หรือ เศร้า กลัว โกรธ

390
00:36:15,910 --> 00:36:18,112
เพราะไม่ดีต่อสุขภาพ

391
00:36:19,097 --> 00:36:24,728
เราจะเริ่มมีสุขภาพดีขึ้น อาหารใจเป็นเรื่องที่เราควรได้รับ

392
00:36:26,034 --> 00:36:27,982
และกลุ่มสงฆ์

393
00:36:28,951 --> 00:36:31,587
ได้อยู่ที่ตรงนั้นเพื่อเตือนให้เราได้รู้ว่าต้องฝึก

394
00:36:37,691 --> 00:36:39,032
ได้เรียนรู้

395
00:36:41,953 --> 00:36:45,546
ในการเดินอย่างเบิกบาน

396
00:36:47,445 --> 00:36:50,621
การเดินจงกรมไม่ใช่งานหนัก

397
00:36:54,999 --> 00:36:57,478
ไม่ใช่หน้าที่

398
00:36:57,852 --> 00:36:59,846
แต่เป็นโอกาส

399
00:37:00,376 --> 00:37:02,999
ที่จะสร้างความสุขเบิกบาน

400
00:37:03,540 --> 00:37:08,916
เป็นเรื่องดีที่จะสร้างปัจจุบันขณะแห่งความสุข

401
00:37:09,883 --> 00:37:11,924
เพื่อที่จะรักษา

402
00:37:13,153 --> 00:37:14,962
การเดินจงกรม

403
00:37:15,416 --> 00:37:19,287
ไม่ว่าจะเดินกับกลุ่มสงฆ์หรือเดินคนเดียว

404
00:37:22,101 --> 00:37:24,509
เดินกับคณะสงฆ์คุณจะได้บุญกุศล

405
00:37:25,515 --> 00:37:28,886
ได้พลังงานบวกจากกลุ่มคณะสงฆ์

406
00:37:30,708 --> 00:37:32,294
เดินคนเดียว

407
00:37:32,621 --> 00:37:35,900
คุณก็ได้พลังแห่งความสงบและมีสติ

408
00:37:36,942 --> 00:37:38,721
และคุณก็ได้ย้ำเตือนผู้คน

409
00:37:39,838 --> 00:37:41,837
ให้เดินเหมือนพวกคุณ

410
00:37:45,576 --> 00:37:47,221
การฝึกในขณะต่างๆ

411
00:37:48,737 --> 00:37:52,352
สามารถช่วยเยียวยาผู้คนได้

412
00:37:53,334 --> 00:37:56,821
ไม่เพียงต่อตัวเอง แต่ยังช่วยผู้คนได้

413
00:37:57,356 --> 00:38:01,759
เป็นเรื่องน่ายินดี ที่จะเห็นพี่น้องผองเพื่อนเดินร่วมกันอย่างมีสติและเบิกบาน

414
00:38:02,621 --> 00:38:04,220
ในหมู่บ้าน

415
00:38:04,840 --> 00:38:07,199
นั่นเป็นเรื่องน่าเบ่งบานและช่วยเยียวยา

416
00:38:09,336 --> 00:38:13,230
ดังนั้นไม่ว่าจะเดินกลับกลุ่มหรือเดินคนเดียว

417
00:38:13,804 --> 00:38:17,174
การก้าวย่างเป็นเรื่องที่สำคัญ

418
00:38:21,019 --> 00:38:25,075
ผู้คนที่มาหาเรา เมื่อได้เห็นย่างก้าวของเรา

419
00:38:25,282 --> 00:38:28,102
เขาจะเกิดศรัทธาในการฝึก ในธรรมะ

420
00:38:38,090 --> 00:38:41,393
เวลาที่เราฉันท์อาหารกลางวัน

421
00:38:44,284 --> 00:38:45,951
ต้องมีวิธีการกิน

422
00:38:46,683 --> 00:38:53,221
เพื่อให้แต่ละขณะ สามารถบำบัด และเบิกบานได้ด้วย

423
00:38:54,305 --> 00:38:58,931
ไม่ใช่เพียงแค่การรับประทานสารอาหารเท่านั้น

424
00:38:59,259 --> 00:39:01,739
จากกลุ่มสงฆ์

425
00:39:02,510 --> 00:39:06,193
การอยู่ร่วมกัน การนั่ง การรับประทาน

426
00:39:06,488 --> 00:39:11,391
เราต้องฝึกสติ รวมพลัง

427
00:39:11,756 --> 00:39:15,046
ซึ่งทำให้สุขภาพดีมาก ทำให้เกิดการบำบัดรักษา

428
00:39:16,631 --> 00:39:19,374
การรับประทานแบบนั้น ทำให้เราหยุดคิด

429
00:39:21,070 --> 00:39:24,766
ทำให้เรารู้ถึงการมีอยู่ของคณะสงฆ์รอบตัว

430
00:39:26,480 --> 00:39:30,837
ทุกท่านมีส่วนในการทำให้เกิดพลังแห่งความสงบ

431
00:39:31,256 --> 00:39:34,526
เป็นการบำบัด เป็นอาหารใจที่ดี

432
00:39:37,376 --> 00:39:39,600
การรับประทานอาหารร่วมกันจึงถือเป็นการฝึก

433
00:39:40,950 --> 00:39:44,689
ไม่ใช่งานหนักใช้แรง ไม่ใช่หน้าที่ที่ต้องกระทำให้สำเร็จ

434
00:39:46,804 --> 00:39:48,220
และ

435
00:39:49,045 --> 00:39:50,881
การนั่งสมาธิ

436
00:39:51,697 --> 00:39:53,580
เป็น

437
00:39:54,924 --> 00:39:57,203
โอกาสแห่งการบำบัดด้วย

438
00:39:58,597 --> 00:40:01,192
เพื่อให้เกิดขณะแห่งความเบิกบาน

439
00:40:02,323 --> 00:40:06,009
ไม่ใช่เรื่องของ

440
00:40:08,381 --> 00:40:14,390
การนั่งรอเพื่อให้กระดิ่งบอกเวลาหยุดได้สั่นขึ้น

441
00:40:14,946 --> 00:40:17,107
นั่นเป็นการนั่งที่เสียเวลา

442
00:40:23,977 --> 00:40:25,474
เป็นเรื่อง

443
00:40:26,331 --> 00:40:29,709
ที่หาได้ยาก ช่วงเวลาแห่งความเบิกบาน

444
00:40:30,572 --> 00:40:35,950
คนส่วนใหญ่บนโลกใบนี้ไม่ค่อยมีเวลาที่จะนั่งและไม่ทำกิจกรรม

445
00:40:37,826 --> 00:40:41,189
เขามองว่าเป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์ทางเศรษฐกิจ

446
00:40:44,026 --> 00:40:45,471
เป็นความเปล่าประโยชน์

447
00:40:46,783 --> 00:40:48,456
เวลาเป็นเงินเป็นทอง

448
00:40:49,365 --> 00:40:51,053
แต่เรารู้ว่าการนั่ง

449
00:40:53,140 --> 00:40:54,814
เป็นเรื่องที่ช่วยได้มาก

450
00:40:56,050 --> 00:41:00,046
ดังนั้นเราต้องรู้วิธีการนั่งที่จะทำให้ตื่นรู้เบิกบาน

451
00:41:00,564 --> 00:41:04,313
หายใจอย่างไร นั่งอย่างไร เพื่อให้ทุกขณะนั้น

452
00:41:04,670 --> 00:41:06,840
เป็นขณะแห่งการขัดเกลาและบำบัด

453
00:41:10,974 --> 00:41:13,170
ถ้าได้รู้

454
00:41:16,037 --> 00:41:18,996
ว่าการวางกิจวัตรให้ตัวเรา

455
00:41:19,512 --> 00:41:22,701
ไม่ใช่ให้คนอื่นกำหนดตารางให้

456
00:41:25,024 --> 00:41:26,834
หรือแม้แต่ให้พระเจ้าแผ่นดินมากำหนดให้

457
00:41:30,233 --> 00:41:35,314
คณะสงฆ์เองต้องกำหนดเวลาปฏิบัติ

458
00:41:36,279 --> 00:41:39,403
เพื่อให้เกิดประโยชน์ในการวางแผนฝึกฝน

459
00:41:40,318 --> 00:41:43,122
ในการเปลี่ยนแปลงขัดเกลาตนเอง

460
00:41:44,545 --> 00:41:49,036
ตารางการนั่งสมาธิต้องทำเองไม่ใช่ให้เรามาคอยบอก

461
00:41:50,815 --> 00:41:54,196
ต้องมีการออกแบบเวลาโดยคณะสงฆ์ร่วมกัน

462
00:41:54,729 --> 00:41:57,814
เพื่อให้ทุกคนได้มีโอกาสเท่าเทียมกัน

463
00:41:58,634 --> 00:42:00,978
เพื่อเปลี่ยนแปลง ฝึกฝน ขัดเกลา

464
00:42:02,438 --> 00:42:04,330
ดังนั้นเราต้องไม่บ่น ก่นด่า

465
00:42:04,592 --> 00:42:06,778
ว่าตารางแน่นเกินไป

466
00:42:07,292 --> 00:42:10,048
พวกฝึกหัดใหม่เท่านั้นที่จะมีตารางแน่นเอ๊ยด

467
00:42:14,245 --> 00:42:16,113
นั่นเป็น

468
00:42:17,306 --> 00:42:21,144
เรื่องของผู้ฝึกหัด ที่ต้องมีตารางกิจกรรม

469
00:42:21,564 --> 00:42:24,776
เรารู้ดีว่าการร่วมทำปฏิบัติกับกลุ่มสงฆ์

470
00:42:25,439 --> 00:42:27,218
ได้ทำร่วมกัน

471
00:42:28,419 --> 00:42:31,712
เป็นเรื่องที่ดีกว่า ง่ายกว่า น่ารื่นรมย์กว่า

472
00:42:33,188 --> 00:42:36,549
ดังนั้นเมื่อเสียงระฆังดัง กลุ่มสงฆ์มารวมกันเพื่อนั่งสมาธิ

473
00:42:36,787 --> 00:42:38,439
จะเป็นเรื่องที่เข้ามาช่วยเรา

474
00:42:41,958 --> 00:42:46,009
ทำให้เราได้ร่วมนั่งสมาธิได้ดีขึ้น

475
00:42:46,938 --> 00:42:50,630
เรากำลังนั่ง ซึ่งเป็นเรื่องธรรมชาติมากๆ

476
00:42:51,546 --> 00:42:53,853
ไม่ต้องพยายามนั่ง

477
00:43:02,066 --> 00:43:03,927
มีคำพูดมากมายในคำภีร์พระสูตร

478
00:43:04,296 --> 00:43:06,012
ว่าธรรมะนั้น

479
00:43:06,425 --> 00:43:09,256
เป็นเรื่องที่ดีงาม น่ารื่นรมย์

480
00:43:10,108 --> 00:43:13,187
ในเบื้องต้น ในท่ามกลาง และในบั้นปลาย

481
00:43:13,546 --> 00:43:17,292
ดังนั้นทุกนาทีในการฝึกฝน ควรเป็นช่วงเวลาแห่งความรื่นรมย์

482
00:43:18,996 --> 00:43:20,884
และขัดเกลาเพื่อเปลี่ยนแปลง