1
00:00:08,380 --> 00:00:09,561
អរគុណ។

2
00:00:16,270 --> 00:00:21,200
សម័យថ្ងៃមួយនៅឥណ្ឌាមានមហារាជ១អង្គ
នៅថ្ងៃកំណើតទ្រង់ គេចេញរាជក្រឹត្យ១

3
00:00:21,200 --> 00:00:24,200
បង្គាប់ឱ្យនាម៉ឺនមន្ត្រីយកអំណោយ
ដែលសក្តិសមមកថ្វាយទ្រង់។

4
00:00:24,400 --> 00:00:28,370
ខ្លះយកសូត្រប្រណិតមកថ្វាយ
ខ្លះយកដាវដ៏ល្អឯកមកថ្វាយ

5
00:00:28,370 --> 00:00:29,490
ខ្លះទៀតថ្វាយមាស។

6
00:00:29,490 --> 00:00:32,659
នៅក្រោយគេបង្អស់ តាចាស់ជ្រៀវជ្រួញ
មាឌល្អិតម្នាក់ដែលបាន

7
00:00:32,659 --> 00:00:36,630
ធ្វើដំណើរថ្មើរជើងនិងឆ្លងសមុទ្រ
ជាច្រើនថ្ងៃពីភូមិគាត់មក។

8
00:00:36,630 --> 00:00:41,150
ពេលឃើញគាត់ដើរចូលមក បុត្រាមហារាជសួរ៖
«តើលោកតាយកអ្វីមកថ្វាយមហារាជ?»។

9
00:00:41,457 --> 00:00:44,750
តាចាស់បានលាដៃគាត់យឺតៗ
បង្ហាញអំណោយដែលជា

10
00:00:44,750 --> 00:00:49,600
សំបកខ្យងសមុទ្រដ៏ស្អាត១ ដែលមាន
ខ្នួចពណ៌ស្វាយលាយលឿង ក្រហមលាយខៀវ។

11
00:00:50,160 --> 00:00:51,380
បុត្រាមហារាជសួរទៀត៖

12
00:00:51,460 --> 00:00:54,400
«យករបស់អញ្ចឹងមកថ្វាយមហារាជ!
អាហ្នឹងជាស្អីដែរ?»។

13
00:00:54,600 --> 00:00:57,400
តាចាស់ងើបឡើងយឺតៗ 
ហើយពោលថា៖

14
00:00:57,590 --> 00:01:00,750
«ការដើរពីនាយដល់អាយ... 
ក៏ជាចំណែក១នៃអំណោយដែរ។»។

15
00:01:01,060 --> 00:01:02,560
(សំណើច)

16
00:01:02,900 --> 00:01:05,970
បន្តិចទៀត ខ្ញុំនឹងឱ្យអំណោយ១
ដល់អ្នកទាំងអស់គ្នា

17
00:01:05,970 --> 00:01:08,270
នូវអំណោយ១ដែលខ្ញុំជឿថា
វាមានប្រយោជន៍។

18
00:01:08,290 --> 00:01:10,050
ប៉ុន្តែមុននឹងឱ្យ ខ្ញុំចង់ប្រាប់

19
00:01:10,050 --> 00:01:11,960
អ្នករាល់គ្នាពីរឿងខ្ញុំ។

20
00:01:12,160 --> 00:01:13,740
មិនខុសពីអ្នកទាំងអស់គ្នាទេ

21
00:01:13,740 --> 00:01:15,320
ខ្ញុំធ្លាប់ជាក្មេង។

22
00:01:15,320 --> 00:01:17,460
ប៉ុន្មាននាក់នៅទៅនេះ
ធ្លាប់ជាកូនក្មេង?

23
00:01:17,460 --> 00:01:18,510
ធ្លាប់ជាកូនក្មេង?

24
00:01:18,740 --> 00:01:20,500
ប្រហែលពាក់កណ្ដាល... អូខេ...

25
00:01:20,570 --> 00:01:21,590
(សំណើច)

26
00:01:21,820 --> 00:01:24,910
ចុះអ្នកផ្សេង ម៉េចដែរ?
កើតមក ធំហ្មង?

27
00:01:25,060 --> 00:01:27,640
អូហូ ខ្ញុំចង់ជួបម៉ាក់ៗអ្នក!

28
00:01:27,820 --> 00:01:29,460
និយាយពីអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច!

29
00:01:30,560 --> 00:01:34,740
កាលពីក្មេង ខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើអ្វី
ដែលគេមិនអាចធ្វើបាន។

30
00:01:35,620 --> 00:01:38,880
ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃដែលខ្ញុំទន្ទឹងរងចាំ
រាប់ឆ្នាំមកហើយ

31
00:01:38,880 --> 00:01:41,000
ព្រោះថ្ងៃនេះជាថ្ងៃ
ដែលខ្ញុំចង់សាក

32
00:01:41,020 --> 00:01:43,620
ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចធ្វើបាន
នៅមុខអ្នករាល់គ្នា

33
00:01:43,620 --> 00:01:45,460
នៅទីនេះ ថេដអ៊ិច ម៉ាស្ទ្រីចត៍។

34
00:01:45,800 --> 00:01:48,160
ខ្ញុំនឹងចាប់ផ្ដើម

35
00:01:48,760 --> 00:01:50,880
ដោយបង្ហាញពីចុងបញ្ចប់៖

36
00:01:51,220 --> 00:01:52,640
ហើយខ្ញុំនឹងបញ្ជាក់ឱ្យ

37
00:01:52,640 --> 00:01:54,940
អ្នកដឹងថាអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច
អាចទៅរួច។

38
00:01:55,300 --> 00:01:58,210
ហើយខ្ញុំនឹងបញ្ចប់ដោយឱ្យ
អំណោយដ៏មានតម្លៃ១៖

39
00:01:58,210 --> 00:02:01,350
ខ្ញុំនឹងបង្ហាញថាអ្នកអាច
ធ្វើអ្វីក៏បានដែរក្នុងជីវិតអ្នក។

40
00:02:02,660 --> 00:02:05,420
ក្នុងដំណើរផ្សងព្រេងនៃ
ការធ្វើអ្វីដែលមិនអាចធ្វើបាន

41
00:02:05,420 --> 00:02:08,230
ខ្ញុំរកឃើញចំណុច២
ដែលនរណាៗក៏មាន។

42
00:02:08,230 --> 00:02:09,870
នរណាក៏ចេះភ័យខ្លាច

43
00:02:09,870 --> 00:02:11,640
ហើយនរណាក៏មានក្ដីសុបិនដែរ។

44
00:02:12,900 --> 00:02:17,560
ក្នុងដំណើរផ្សងព្រេងនៃ
ការធ្វើអ្វីដែលមិនអាចធ្វើបាន

45
00:02:17,560 --> 00:02:20,100
ខ្ញុំរកឃើញចំណុច៣
ដែលខ្ញុំម្ដងហើយម្ដងទៀត

46
00:02:20,110 --> 00:02:23,290
ដើម្បីធ្វើឱ្យបាននូវអ្វី
ដែលមិនអាចទៅរួច៖

47
00:02:24,200 --> 00:02:26,900
បាល់គប់ ឬ គេហៅថា «ត្រែហ្វបល»

48
00:02:27,290 --> 00:02:28,360
ស៊ូភើមែន

49
00:02:28,460 --> 00:02:29,460
និង មូស។

50
00:02:29,460 --> 00:02:30,810
នេះជាពាក្យគន្លឹះទាំង៣។

51
00:02:30,810 --> 00:02:33,500
ឥឡូវអ្នកដឹងពីមូលហេតុដែល
អាចឱ្យខ្ញុំធ្វើបាន។

52
00:02:33,610 --> 00:02:36,220
ចឹង ខ្ញុំនឹងនាំអ្នកដើរ
លើផ្លូវជីវិតរបស់ខ្ញុំ

53
00:02:36,320 --> 00:02:38,680
ពី ការភ័យខ្លាចទៅរកក្ដីសុបិន

54
00:02:38,740 --> 00:02:40,980
ពីពាក្យពេជន៍ទៅដាវ

55
00:02:41,160 --> 00:02:42,740
ពីបាល់គប់

56
00:02:42,850 --> 00:02:44,020
ទៅស៊ូភើមែន

57
00:02:44,020 --> 00:02:45,340
ទៅមូស។

58
00:02:45,800 --> 00:02:47,360
ហើយ ខ្ញុំចង់បង្ហាញពី

59
00:02:47,360 --> 00:02:49,900
របៀបដែលធ្វើឱ្យអ្នកអាចធ្វើបាន
នូវអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច។

60
00:02:52,480 --> 00:02:54,934
ខែតុលា ទី៤ ឆ្នាំ២០០៧។

61
00:02:55,840 --> 00:02:58,120
បេះដូងលោតញាប់
ជង្គង់ញ័រទទ្រើត

62
00:02:58,120 --> 00:02:59,340
ពេលខ្ញុំឡើងឆាក

63
00:02:59,340 --> 00:03:00,930
នៅមហោស្រពស៊ែនឌើរស៍

64
00:03:01,040 --> 00:03:03,240
នៃសាកលវិទ្យាល័យហាវើដដើម្បីទទួល

65
00:03:03,240 --> 00:03:06,160
ពានរង្វាន់ណូប៊ែល អ៊ីហ្គ ផ្នែកឱសថ ២០០៧

66
00:03:06,160 --> 00:03:08,660
ដែលខ្ញុំបានសហសរសេរអត្ថបទស្រាវជ្រាវ
អំពីឱសថ

67
00:03:08,660 --> 00:03:10,270
ចំណងជើង «ការលេបដាវ...

68
00:03:10,420 --> 00:03:11,740
...និងផលប៉ះពាល់»។

69
00:03:11,870 --> 00:03:13,275
(សំណើច)

70
00:03:13,840 --> 00:03:17,880
ចុះផ្សាយក្នុងព្រឹត្តិបត្រតូច១
ដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់អានពីមុនមក

71
00:03:18,460 --> 00:03:20,419
គឺ ព្រឹត្តិបត្រឱសថអង់គ្លេស។

72
00:03:21,360 --> 00:03:24,740
សម្រាប់ខ្ញុំ នោះជាសុបិនដែល
មិនអាចក្លាយជាការពិតបាន

73
00:03:24,900 --> 00:03:28,120
វាពិតជាគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលណាស់
ដែលខ្ញុំអាចធ្វើវាបាន

74
00:03:28,130 --> 00:03:31,459
វាជាកិត្តិយសដ៏ឧត្តមដែល
ខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបាន។

75
00:03:31,459 --> 00:03:34,539
តែវាមិនមែនជាអនុស្សាវរីយ
ដ៏ធំបំផុតក្នុងជីវិតខ្ញុំទេ។

76
00:03:35,540 --> 00:03:37,640
ខែតុលា ទី៤ ឆ្នាំ១៩៦៧

77
00:03:38,020 --> 00:03:40,260
ក្មេងម្នាក់ដែល សម្គម
អៀនប្រៀន ញញើតញញើម

78
00:03:41,100 --> 00:03:43,120
រងទុក្ខដោយសារការភ័យខ្លាច។

79
00:03:43,460 --> 00:03:45,579
រាល់ពេលក្មេងហ្នឹងត្រូវក្រោកឡើងឆាក

80
00:03:45,579 --> 00:03:47,234
បេះដូងវាលោតញាប់

81
00:03:47,500 --> 00:03:49,162
ជង្គង់វាញ័រទទ្រើត។

82
00:03:49,780 --> 00:03:52,120
ដល់ពេលត្រូវនិយាយជាសាធារណៈ

83
00:03:56,490 --> 00:03:58,130
វានិយាយមិនចេញហ្មង។

84
00:03:58,130 --> 00:04:00,040
វាឈរយំញ័រចំប្រប់។

85
00:04:00,630 --> 00:04:02,360
វាខ្លាចដល់ថ្នាក់ធ្វើអីមិនកើត

86
00:04:02,360 --> 00:04:03,760
ស្រឡាំកាំងដោយភាពភ័យខ្លាច។

87
00:04:03,960 --> 00:04:06,130
ក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន ញញើតញញើម

88
00:04:06,130 --> 00:04:08,142
រងទុក្ខដោយសារការភ័យខ្លាចហ្នឹង។

89
00:04:08,649 --> 00:04:10,330
វាខ្លាចងងឹត

90
00:04:10,520 --> 00:04:11,640
វាខ្លាចខ្ពស់

91
00:04:11,640 --> 00:04:13,040
វាខ្លាចពីងពាង ពស់...៘

92
00:04:13,040 --> 00:04:15,140
មានអ្នកខ្លាចពីពាង ខ្លាចពស់ឬអត់?

93
00:04:15,280 --> 00:04:16,660
មានពីរបីនាក់ដែរ...

94
00:04:16,660 --> 00:04:19,079
ក្មេងហ្នឹងក៏ខ្លាចទឹក ខ្លាចឆ្លាម...

95
00:04:19,079 --> 00:04:21,939
ខ្លាចពេទ្យ គិលានុបដ្ឋាក ទន្តពេទ្យ

96
00:04:21,939 --> 00:04:24,680
ហើយខ្លាចម្ជុល និងឧបករណ៍ស្រួចៗ។

97
00:04:24,680 --> 00:04:27,380
តែអីដែលក្មេងហ្នឹង
ខ្លាចជាងគេបង្អស់គឺ

98
00:04:27,470 --> 00:04:28,470
មនុស្ស។

99
00:04:29,380 --> 00:04:31,530
ក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន ញញើតញញើមហ្នឹង

100
00:04:31,540 --> 00:04:32,570
គឺខ្ញុំ។

101
00:04:33,320 --> 00:04:35,997
ខ្ញុំធ្លាប់ខ្លាចបរាជ័យ និងការបដិសេធ

102
00:04:37,300 --> 00:04:39,520
ឱ្យតម្លៃខ្លួនឯងទាប មិនដល់គេ

103
00:04:39,520 --> 00:04:42,840
ហើយក៏មិនដឹងថាខ្លូនឯង
ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាដែរ៖

104
00:04:42,840 --> 00:04:44,660
ភាពមិនប្រក្រតីនៃកាខ្លាចសង្គម។

105
00:04:44,955 --> 00:04:48,610
ដោយសារតែភាពភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំ
ពួកក្មេងទំនើងចេះតែធ្វើបាបខ្ញុំ។

106
00:04:48,610 --> 00:04:52,240
គេសើចចំអកដាក់ខ្ញុំ ជេរខ្ញុំ។
គេមិនឱ្យខ្ញុំលេងជាមួយ

107
00:04:52,300 --> 00:04:54,260
ពួកគេឡើយ។

108
00:04:55,020 --> 00:04:58,056
អ្ហា មានល្បែង១ប្រភេទដែល
គេឱ្យខ្ញុំលេងជាមួយ...

109
00:04:58,100 --> 00:04:59,427
គឺល្បែងបាល់គប់

110
00:04:59,500 --> 00:05:01,443
តែខ្ញុំមិនសូវចេះគេចទេ។

111
00:05:01,760 --> 00:05:03,500
គេខ្ញុំ

112
00:05:03,500 --> 00:05:05,970
ហើយពេលងើបឡើង
ខ្ញុំឃើញបាល់គប់ពណ៌ក្រហមច្រើន

113
00:05:05,970 --> 00:05:08,200
ហោះយ៉ាងលឿនមករកមុខខ្ញុំ

114
00:05:08,210 --> 00:05:09,950
ប៉ាំង ប៉ាំង ប៉ាំង!

115
00:05:10,580 --> 00:05:13,220
ហើយខ្ញុំចាំថា មិនលោះថ្ងៃទេ 
ពេលមកពីសាលាវិញ

116
00:05:13,300 --> 00:05:18,180
មុខខ្ញុំឡើងក្រហមជាំ
ត្រចៀកខ្ញុំក៏ហ៊ឹង។

117
00:05:18,180 --> 00:05:21,140
ភ្នែកខ្ញុំឡើងក្ដៅចេញទឹកភ្នែក

118
00:05:21,180 --> 00:05:23,515
ហើយសំឡេងគេនៅក្ដាំងក្នុងត្រចៀកខ្ញុំ។

119
00:05:23,740 --> 00:05:25,000
គេតែពោលថា៖

120
00:05:25,020 --> 00:05:28,660
«ធ្វើបានខ្លួនប្រាណខ្ញុំបាន 
តែមិនអាចបញ្ឈឺខ្ញុំនឹងសម្ដីទេ»...

121
00:05:28,880 --> 00:05:30,131
នោះជាសម្ដីកុហក។

122
00:05:30,310 --> 00:05:31,980
សម្ដីមុតជាងកាំបិតទៅទៀត។

123
00:05:31,980 --> 00:05:34,030
សម្ដីអាចចាក់មុតដូចជាដាវអញ្ចឹង។

124
00:05:34,210 --> 00:05:36,040
សម្ដីអាចបង្កឱ្យមានរបួសយ៉ាងជ្រៅ

125
00:05:36,040 --> 00:05:37,780
ដែលគ្មាននរណាអាចមើលឃើញ។

126
00:05:38,150 --> 00:05:41,070
ខ្ញុំភ័យខ្លាច។
ហើយសត្រូវដ៏មហិមារបស់ខ្ញុំគឺសម្ដី។

127
00:05:41,260 --> 00:05:42,491
តាំងពីដើមដល់ឥឡូវ។

128
00:05:43,355 --> 00:05:45,300
តែខ្ញុំក៏មានសុបិនដែរ។

129
00:05:45,300 --> 00:05:47,980
ពេលមកដល់ផ្ទះ
ខ្ញុំមើលរឿងស៊ូភើមែន

130
00:05:47,980 --> 00:05:49,774
ខ្ញុំអានរឿងស៊ូភើមែន

131
00:05:49,774 --> 00:05:53,440
ហើយខ្ញុំធ្លាប់សុបិនចង់ក្លាយជា
អ្នកខ្លាំងដូចស៊ូភើមែន។

132
00:05:53,480 --> 00:05:56,240
ខ្ញុំចង់ទាមទារយុត្តិធម៌និងសេចក្ដីពិត

133
00:05:56,240 --> 00:05:58,680
ខ្ញុំចង់ប្រយុទ្ធប្រឆាំង
នឹងមនុស្សកំណាចៗ។

134
00:05:58,680 --> 00:06:02,895
ខ្ញុំចង់ហោះជុំវិញផែនដីជួយសង្គ្
រោះជីវិតមនុស្សដូចស៊ូភើមែន។

135
00:06:03,400 --> 00:06:05,850
ខ្ញុំក៏មានបំណងធ្វើអ្វី
ដែលមែនទែនដែរ។

136
00:06:05,860 --> 00:06:09,460
ខ្ញុំបានអានសៀវភៅគីណេស
និងសៀវភៅ ជឿឬមិនជឿ របស់រីភ្លី។

137
00:06:09,460 --> 00:06:13,080
មានអ្នកធ្លាប់អានសៀវភៅគីណេស 
ឬ សៀវភៅរបស់រីភ្លីទេ?

138
00:06:13,100 --> 00:06:14,390
ខ្ញុំស្រឡាញ់សៀវភៅហ្នឹង។

139
00:06:14,390 --> 00:06:16,270
ខ្ញុំឃើញមនុស្សពិតៗធ្វើអ្វីពិតៗ។

140
00:06:16,270 --> 00:06:17,790
ហើយខ្ញុំក៏ចង់ធ្វើអញ្ចឹងដែរ។

141
00:06:17,790 --> 00:06:19,330
បើក្មេងទំនើងមិនឱ្យខ្ញុំ

142
00:06:19,330 --> 00:06:21,030
លេងកីឡាជាមួយពួកគេ

143
00:06:21,030 --> 00:06:23,335
ខ្ញុំចង់ចេះប្រើវេទមន្តពិតៗ អ្វីពិតៗ

144
00:06:23,335 --> 00:06:26,659
ខ្ញុំចង់ធ្វើអ្វីដែលអស្ចារ្យដែល
ពួកអស់នោះមិនអាចធ្វើបាន។

145
00:06:26,659 --> 00:06:28,609
ខ្ញុំចង់រកឱ្យឃើញនូវគោលដៅនិងដុង។

146
00:06:28,609 --> 00:06:30,729
ខ្ញុំចង់ដឹងថាជីវិតខ្ញុំមានន័យ

147
00:06:30,729 --> 00:06:33,320
ខ្ញុំចង់ធ្វើឱ្យពិភពលោកប្រសើរឡើង

148
00:06:33,320 --> 00:06:36,960
ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់ថាគ្មានអ្វី
ដែលយើងមិនអាចធ្វើបានទេ។

149
00:06:38,340 --> 00:06:40,240
ក្នុងរយៈ១០ឆ្នាំ

150
00:06:40,240 --> 00:06:42,706
មុនថ្ងៃខួបកំណើតទី២១របស់ខ្ញុំ

151
00:06:42,819 --> 00:06:46,799
មានព្រឹត្តិការណ៍២កើតឡើងក្នងថ្ងៃតែ១
ដែលបានធ្វើឱ្យជីវិតខ្ញុំផ្លាស់ប្ដូរជារៀងរហូត។

152
00:06:47,040 --> 00:06:49,391
ខ្ញុំកំពុងនៅតាមិលណាឌូ ឥណ្ឌាខាងត្បូង

153
00:06:49,540 --> 00:06:51,020
ខ្ញុំជាបេសកជននៅទីនោះ

154
00:06:51,020 --> 00:06:53,090
ហើយឱវាទទាយកដែលជាមិត្តខ្ញុំសួរ៖

155
00:06:53,090 --> 00:06:54,720
«ដានីញែល ឯងមានស្រូមឬអត់?»។

156
00:06:54,720 --> 00:06:57,440
ខ្ញុំលាន់មាត់៖ «ស្រូម? 
ស្រូមហ្នឹងអីគេ?»

157
00:06:57,440 --> 00:07:00,490
គាត់ឆ្លើយ៖ «ស្រូមជាគោលដៅធំៗក្នុងជីវិត។»។

158
00:07:00,490 --> 00:07:04,630
វាជាបន្សំរវាង ក្ដីសុបិននិងគោលដៅ
ឧបមាថាយើងអាច

159
00:07:04,630 --> 00:07:07,240
ធ្វើអីក៏បានតាមចិត្ត
ទៅណាក៏បានតាមចិត្ត

160
00:07:07,240 --> 00:07:08,479
ក្លាយជានរណាក៏បានតាមចិត្ត

161
00:07:08,479 --> 00:07:10,356
តើយើងចង់ធ្វើអី?
តើយើងចង់ទៅណា?

162
00:07:10,356 --> 00:07:11,280
ចង់ក្លាយជានរណា?

163
00:07:11,280 --> 00:07:14,500
ខ្ញុំថា៖ «ខ្ញុំធ្វើមិនបានទេ!
ខ្លាចណាស់! ខ្លាចមាំណាស់!»។

164
00:07:14,500 --> 00:07:17,800
យប់នោះ ខ្ញុំយកកន្ទេលកក់
ឡើងលើដំបូលផ្ទះ

165
00:07:17,810 --> 00:07:19,259
ដេកមើលផ្កាយ

166
00:07:19,259 --> 00:07:21,869
ហើយឃើញប្រចៀវហោះដេញចាប់មូសស៊ី។

167
00:07:21,869 --> 00:07:26,200
ហើយខ្ញុំក៏នឹកឃើញពាក្យស្រូម
និងសុបិននិងគោលដៅ

168
00:07:26,200 --> 00:07:28,360
ហើយនិងក្មេងទំនើងកាន់បាល់គប់។

169
00:07:28,760 --> 00:07:30,730
ពីរបីម៉ោងក្រោយមក ខ្ញុំភ្ញាក់ឡើង។

170
00:07:31,220 --> 00:07:33,940
បេះដូងខ្ញុំលោតញាប់
ជង្គង់ខ្ញុំញ័រ។

171
00:07:34,080 --> 00:07:36,020
ម្ដងនេះមិនមែនមកពីខ្ញុំខ្លាចទេ។

172
00:07:36,420 --> 00:07:38,395
ខ្លួនខ្ញុំទាំងមូលញ័រចម្រប់។

173
00:07:38,500 --> 00:07:40,180
ហើយ៥ថ្ងៃបន្ទាប់ពីនោះ

174
00:07:40,330 --> 00:07:44,199
ដឹងខ្លួនបន្តិច សន្្លប់បន្តិច
នៅលើគ្រែដេកតតាំងនឹងសេចក្ដីស្លាប់។

175
00:07:44,199 --> 00:07:48,239
ខួរក្បាលខ្ញុំឡើងក្ដៅដូចឆេះ
១០៥អង្សាដោយសារគ្រុនចាញ់។

176
00:07:48,390 --> 00:07:51,600
ហើយរាល់ពេលខ្ញុំដឹងខ្លួន
អ្វីដែលខ្ញុំនឹកឃើញគឺស្រូម។

177
00:07:51,600 --> 00:07:53,820
ខ្ញុំគិត៖ «តើខ្ញុំចង់ធ្វើអី
ឱ្យប្រាកដក្នុងជីវិតខ្ញុំ?»។

178
00:07:53,950 --> 00:07:56,380
ទីបំផុត នៅយប់មុនខួបកំណើតខ្ញុំ

179
00:07:56,380 --> 00:07:58,030
ច្បាស់ដូចថ្ងៃ

180
00:07:58,030 --> 00:07:59,639
ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមនឹកឃើញ៖

181
00:07:59,639 --> 00:08:02,100
ខ្ញុំនឹកឃ្ញើញថា មូសតូច១

182
00:08:02,620 --> 00:08:05,020
អាណូភីលីស ស្ទីហ្វិនសាយ

183
00:08:05,280 --> 00:08:06,610
មូសតូច១

184
00:08:06,610 --> 00:08:08,390
មានទម្ងន់មិនដល់៥មីក្រូក្រាមផង

185
00:08:08,390 --> 00:08:09,810
តូចជាងគ្រាប់អំបិលទៀត

186
00:08:09,810 --> 00:08:12,780
តើមូសតូចហ្នឹងអាចសម្លាប់
បុរសទម្ងន់១៧០ផោន ៨០គីឡូ

187
00:08:12,780 --> 00:08:14,860
ខ្ញុំនឹកឃើញថានោះជាគ្រីបតូណៃ។

188
00:08:14,860 --> 00:08:17,150
បន្ទាប់មក ខ្ញុំនឹកឃើញថា
ទេៗ មិនមែនមូសទេ

189
00:08:17,150 --> 00:08:19,480
គឺប៉ារ៉ាស៊ីតនៅក្នុង
មូសហ្នឹងទេតើ

190
00:08:19,480 --> 00:08:23,160
ប្លាស្មូឌីយ៉ូម ហ្វាលស៊ីប្រ៉ារ៉ុម
ដែលសម្លាប់មនុស្សជា១លាននាក់/ឆ្នាំ។

191
00:08:23,509 --> 00:08:25,999
ខ្ញុំក៏នឹកឃើញទៀតថា
ទេៗ មានអាតូចជាហ្នឹងទៀត

192
00:08:25,999 --> 00:08:28,550
តែសម្រាប់ខ្ញុំ វាហាក់ដូចជាធំណាស់។

193
00:08:28,550 --> 00:08:29,640
ខ្ញុំនឹកឃើញថា

194
00:08:29,640 --> 00:08:31,270
ភាពភ័យខ្លាចគឺជាគ្រីបតូណៃខ្ញុំ

195
00:08:31,270 --> 00:08:32,140
ដែលជាប៉ារ៉ាស៊ីតខ្ញុំ

196
00:08:32,140 --> 00:08:34,990
ដែលរារាំងនិងធ្វើឱ្យខ្ញុំ
ធ្វើអីមិនកើតក្នុងជីវិតខ្ញុំ។

197
00:08:35,200 --> 00:08:38,080
ដឹងទេ គ្រោះថ្នាក់និងភ័យខ្លាច
ខុសគ្នា។

198
00:08:38,109 --> 00:08:39,699
គ្រោះថ្នាក់មានមែន។

199
00:08:39,990 --> 00:08:42,010
ការភ័យខ្លាចជាជម្រើស។

200
00:08:42,080 --> 00:08:44,309
ហើយខ្ញុំនឹកឃើញថាខ្ញុំមានជម្រើស៖

201
00:08:44,309 --> 00:08:48,180
ខ្ញុំអាចរស់នៅក្នុងភាពភ័យខ្លាច
ហើយស្លាប់ទាំងបរាជ័យនៅយប់នោះ

202
00:08:49,070 --> 00:08:52,080
ឬមួយក៏សម្លាប់ភាពភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំ
ដើម្បី

203
00:08:52,080 --> 00:08:56,060
ឈោងចាប់សុបិនរបស់ខ្ញុំ
ខ្ញុំគួរតែហ៊ានរស់នៅ។

204
00:08:56,680 --> 00:08:59,560
ដឹងទេ ពេលយើងនៅដេកស្តិលើគ្រែ
ឈឺជិតស្លាប់

205
00:08:59,560 --> 00:09:04,080
ហើយចំពោះមុខសេចក្ដីស្លាប់
យើងកាន់តែចង់រស់។

206
00:09:04,180 --> 00:09:07,140
ខ្ញុំនឹកឃើញថានរណាក៏ស្លាប់ដែរ
តែមិនគ្រប់គ្នារស់ទេ។

207
00:09:08,040 --> 00:09:09,890
សេចក្ដីស្លាប់ធ្វើឱ្យយើងចង់រស់។

208
00:09:09,890 --> 00:09:11,580
ដឹងទេ ពេលយើងរៀនស្លាប់

209
00:09:11,580 --> 00:09:13,070
យើងរៀនរស់។

210
00:09:13,070 --> 00:09:15,140
ហេតុដូច្នេះហើយបានជាខ្ញុំផ្លាស់ប្ដូរ

211
00:09:15,140 --> 00:09:16,420
ជីវិតខ្ញុំនៅយប់នោះ។

212
00:09:16,915 --> 00:09:18,230
ខ្ញុំលែងចង់ស្លាប់

213
00:09:18,230 --> 00:09:20,010
ខ្ញុំក៏អធិដ្ឋានខ្លី១ថា

214
00:09:20,010 --> 00:09:22,230
«ព្រះអម្ចាស់ បើទ្រង់ទុកជីវិត
ទូលបង្គំឱ្យ

215
00:09:22,230 --> 00:09:24,544
ឆ្លងផុតខួបទី២១ ទូលបង្គំនឹងមិនទុក
ឱ្យភាពភ័យខ្លាចគ្រប់គ្រប់ជីវិតទូលបង្គំទៀតទេ។

216
00:09:24,670 --> 00:09:26,520
ទូលបង្គំនឹងសម្លាប់ភាពភ័យខ្លាច

217
00:09:26,520 --> 00:09:29,530
ទូលបង្គំនឹងឈោងចាប់ក្ដីសុបិន

218
00:09:29,530 --> 00:09:31,270
ទូលបង្គំចង់ប្ដូរអាកប្បកិរិយា

219
00:09:31,270 --> 00:09:33,540
ទូលបង្គំចង់ធ្វើកិច្ចអស្ចារ្យក្នុងជីវិត

220
00:09:33,540 --> 00:09:35,550
ទូលបង្គំចង់រកឱ្យឃើញនូវគោលបំណងនិងដុង

221
00:09:35,550 --> 00:09:38,632
ទូលបង្គំដឹងថាគ្មានអ្វីដែល
យើងមិនអាចធ្វើបានទេ»។

222
00:09:38,780 --> 00:09:42,820
ខ្ញុំមិនបាច់ប្រាប់ថាខ្ញុំឆ្លងផុត
យប់នោះឬអត់ទេ គិតខ្លួនឯងទៅ។

223
00:09:42,850 --> 00:09:43,978
(សំណើច)

224
00:09:43,978 --> 00:09:47,100
នៅយប់នោះ ខ្ញុំបានសរសេរស្រូម
ចំនួន១០ដំបូងរបស់ខ្ញុំ៖

225
00:09:47,100 --> 00:09:50,210
ខ្ញុំសម្រេចថាខ្ញុំចង់ទៅលេងទ្វីប
ធំៗ

226
00:09:50,210 --> 00:09:51,820
ទៅលេងកន្លែងអច្ឆរិយៈទាំង៧លើលោក

227
00:09:51,820 --> 00:09:53,410
រៀនភាសាបួនដប់

228
00:09:53,410 --> 00:09:54,940
រស់នៅលើកោះដាច់ស្រយាល១

229
00:09:54,940 --> 00:09:56,480
រស់នៅក្នុងកប៉ាល់លើផ្ទៃសមុទ្រ

230
00:09:56,480 --> 00:09:58,650
រស់នៅជាមួយកុលសម្ពន្ធឥណ្ឌា១
ក្នុងព្រៃអាម៉ាហ្សូន

231
00:09:58,650 --> 00:10:01,210
ឡើងឱ្យដល់កំពូលភ្នំខ្ពស់បំផុត
ក្នុងប្រទេសស្វ៊ីស

232
00:10:01,210 --> 00:10:03,180
ខ្ញុំចង់ទៅមើលថ្ងៃលិចនៅភ្នំអេវីរេស

233
00:10:03,190 --> 00:10:05,390
ចង់ធ្វើអាជីវកម្មផ្នែកតន្រ្តី
នៅណាស្វៀល

234
00:10:05,400 --> 00:10:07,060
ខ្ញុំចង់សម្ដែងជាមួយក្រុមសៀក

235
00:10:07,080 --> 00:10:09,120
ហើយខ្ញុំចង់លោតឆត្រយោងពីលើយន្តហោះ។

236
00:10:09,120 --> 00:10:12,380
ជាង២០ឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានសម្រេច
ស្រូមនោះស្ទើរតែទាំងអស់។

237
00:10:12,410 --> 00:10:14,650
រាល់ពេលខ្ញុំបានសម្រេច
ស្រូមអស់ពីបញ្ជី

238
00:10:14,650 --> 00:10:18,190
ខ្ញុំនឹងថែម៥ទៅ១០ទៀតទៅក្នុងបញ្ជី
ហើយបញ្ជីហ្នឹងធំទៅៗ។

239
00:10:18,800 --> 00:10:23,280
៧ឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានរស់នៅលើកោះ
តូច១នៅបាហាម៉ាស់

240
00:10:23,320 --> 00:10:25,360
អស់រយៈពេល៧ឆ្នាំ

241
00:10:25,370 --> 00:10:27,274
ក្នុងខ្ទមស្លឹក

242
00:10:29,480 --> 00:10:33,820
ចាក់ឆ្លាម និងត្រីស៊ី
តែឯងគត់នៅលើកោះហ្នឹង

243
00:10:33,820 --> 00:10:36,249
ស្លៀកស្បែកតោ

244
00:10:36,680 --> 00:10:39,160
និង រៀនហែលទឺកជាមួយត្រីឆ្លាម។

245
00:10:39,160 --> 00:10:40,980
ក្រោយមក ខ្ញុំដូរទៅនៅមិចស៊ីកូ

246
00:10:40,980 --> 00:10:45,000
ហើយក៏ដូរទៅនៅទន្លេអាម៉ាហ្សូន
នៅអេក្វាឌ័រ

247
00:10:45,241 --> 00:10:48,100
ពូចូ ប៉ុងហ្គោ អេក្វាឌ័រ
រស់នៅជាមួយកុលសម្ពន្ធ១នៅទីនោះ

248
00:10:48,100 --> 00:10:52,180
ហើយយូរៗទៅ ខ្ញុំក៏មានទំនុកចិត្ត
លើខ្លួនឯងតាមរយៈស្រូមខ្ញុំ។

249
00:10:52,180 --> 00:10:55,100
ខ្ញុំដូរមកធ្វើអាជីវកម្មតន្ត្រី
នៅណាសវីល និង ស្វ៊ីស

250
00:10:55,110 --> 00:10:57,870
ដូរទៅនៅស្តុកហូម
ធ្វើការងារខាងតន្ត្រីនៅទីនោះ

251
00:10:57,870 --> 00:11:01,920
ដែលជាកន្លែងខ្ញុំបានឡើងដល់កំពូល
ភ្នំកេបនេកៃស៍ ខ្ពស់ជាងតំបន់អាកទិក។

252
00:11:03,300 --> 00:11:04,750
ខ្ញុំរៀនធ្វើជាមនុស្សត្លុក

253
00:11:04,750 --> 00:11:05,860
និង ត្រែះ

254
00:11:05,860 --> 00:11:07,480
និង ដើរតជើងឈើ

255
00:11:07,480 --> 00:11:10,440
ជិះកង់មានតែកង់១
ស៊ីភ្លើង ស៊ីកញ្ចក់

256
00:11:10,450 --> 00:11:13,620
ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៧ ខ្ញុំឮថាមានអ្នក
លេបដាវមិនដល់ម៉ាឡូទេ

257
00:11:13,620 --> 00:11:15,410
ហើយក៏ថា៖ «ខ្ញុំធ្វើវាឱ្យបាន!»

258
00:11:15,420 --> 00:11:18,290
ខ្ញុំធ្លាប់ជួបអ្នកលេបដាវ
ហើយក៏សុំរៀនសូត្រពីគេ។

259
00:11:18,290 --> 00:11:20,190
គេថា៖ «បាទ ខ្ញុំនឹងឱ្យគន្លឹះ២៖»

260
00:11:20,190 --> 00:11:21,926
ទី១ វាគ្រោះថ្នាក់ណាស់

261
00:11:21,926 --> 00:11:23,948
មានអ្នកខ្លះស្លាប់ក៏មាន

262
00:11:23,948 --> 00:11:24,953
ទី២

263
00:11:24,953 --> 00:11:26,206
កុំចង់សាកអី!»

264
00:11:26,206 --> 00:11:27,520
(សំណើច)

265
00:11:27,540 --> 00:11:29,540
ដូច្នេះខ្ញុំក៏ថែមវាក្នុងបញ្ជីស្រូម។

266
00:11:30,440 --> 00:11:33,320
ខ្ញុំអនុវត្ត១០ទៅ១២
ក្នុង១ថ្ងៃ រាល់ថ្ងៃ

267
00:11:33,660 --> 00:11:35,160
៤ឆ្នាំ។

268
00:11:35,209 --> 00:11:36,709
បើគន់គូមើលទៅ...

269
00:11:36,709 --> 00:11:40,020
៤x៣៦៥(x១២)

270
00:11:40,020 --> 00:11:42,660
ការសាកហើយបរាជ័យរបស់ខ្ញុំ
ប្រហែល១៣ ០០០

271
00:11:42,660 --> 00:11:45,420
មុនពេលខ្ញុំធ្វើបាន
នៅឆ្នាំ២០០១។

272
00:11:46,002 --> 00:11:47,630
ពេលនោះខ្ញុំបានថែមស្រូមថ្មី១

273
00:11:47,630 --> 00:11:50,940
ដើម្បីក្លាយជាអ្នកឯកទេសលេបដាវ
ឈានមុខលើពិភពលោក។

274
00:11:50,970 --> 00:11:53,820
ខ្ញុំដើររកសៀវភៅ ទស្សនាវដ្ដី 
អត្ថបទកាសែត របាយការណ៍ពេទ្យ

275
00:11:53,820 --> 00:11:57,670
ខ្ញុំបានសិក្សាពីរូបសាស្ត្រ 
សរីរវិទ្យា។

276
00:11:57,676 --> 00:11:59,719
ខ្ញុំបានសួរពេទ្យ និង គិលានុបដ្ឋាកយិកា

277
00:11:59,719 --> 00:12:01,760
ហើយក៏ទាក់ទងអ្នកលេបដាវ

278
00:12:01,760 --> 00:12:04,250
ឱ្យចូលសមាគមអ្នកលេបដាវអន្តរជាតិ

279
00:12:04,250 --> 00:12:06,450
ហើយក៏ស្រាវជ្រាវផ្នែក
វេជ្ជសាស្ត្រ២ឆ្នាំ

280
00:12:06,450 --> 00:12:08,580
ស្ដីពីការលេបដាវនិងគុណវិបត្តិរបស់វា

281
00:12:08,580 --> 00:12:10,980
ដែលបានចុះផ្សាយក្នុងព្រឹត្តិបត្រ
វេជ្ជសាស្ត្រអង់គ្លេស។

282
00:12:10,980 --> 00:12:11,840
(សំណើច)

283
00:12:11,840 --> 00:12:12,940
អរគុណ។

284
00:12:12,960 --> 00:12:17,748
(ទះដៃ)

285
00:12:18,200 --> 00:12:21,570
ខ្ញុំបានដឹងពីរឿងគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍
ខ្លះៗពីការលេបដាវ។

286
00:12:21,571 --> 00:12:25,260
រឿងខ្លះខ្ញុំភ្នាល់ថាអ្នកមិនបានគិត
ដល់ទេ តែនឹងភ្លឺភ្នែកហើយយប់នេះ។

287
00:12:25,260 --> 00:12:28,550
ពេលទៅដល់ផ្ទះវិញ ពេលយកកាំបិត
ឬ ដាវមកហាន់សាច់ប៉ីស្តឹក

288
00:12:28,550 --> 00:12:31,759
អ្នកនឹងដឹងច្បាស់ហើយ...

289
00:12:34,257 --> 00:12:36,589
ការលេបដាវចាប់ផ្ដើមដំបូងក្នុង
ប្រទេសឥណ្ឌា

290
00:12:36,589 --> 00:12:39,889
និយាយទៅ ខ្ញុំឃើញគេលេបដាវ
ដំបូង ពេលនោះខ្ញុំមានអាយុ២០

291
00:12:39,889 --> 00:12:42,290
ប្រហែល៤០០០ឆ្នាំមុន 
ប្រហែលឆ្នាំ២០០០មុនគ.ស.។

292
00:12:42,290 --> 00:12:45,580
១៥០ឆ្នាំមុន គេប្រើវិធីលេបដាវក្នុងផ្នែក

293
00:12:45,590 --> 00:12:47,400
វិទ្យាសាស្ត្រ និងវេជ្ជសាស្ត្រ

294
00:12:47,480 --> 00:12:51,160
ដើម្បីអភិវឌ្ឍអង់ដូស្កូបនៅឆ្នាំ១៨៦៨

295
00:12:51,160 --> 00:12:53,820
ដោយវេជ្ជបណ្ឌិត អាដូលហ្វ៍ គូស្សមៅល៍
នៅហ្វ្រៃបឺហ្គ អាឡឺម៉ង់។

296
00:12:53,880 --> 00:12:56,639
នៅ១៩០៦ អេឡិចត្រូខាឌីអូក្រាមនៅវេលស៍

297
00:12:56,639 --> 00:13:00,240
ដើម្បីសិក្សាពីការលេប និងរំលាយអាហារ
មិនប្រក្រតី

298
00:13:00,240 --> 00:13:01,860
ប្រូនកូស្កូប ជាដើម។

299
00:13:01,860 --> 00:13:03,840
តែជាង១៥០ឆ្នាំមុន

300
00:13:03,840 --> 00:13:07,860
យើងក៏ដឹងដែរថាមានរបួសរាប់រយ
និងការស្លាប់រាប់សិប...

301
00:13:07,880 --> 00:13:14,560
នេះជាអង់ដូស្កូបដែលបង្កើតដោយ
វេជ្ជបណ្ឌិត អាដូលហ្វ៍ គូស្សមៅល៍។

302
00:13:14,740 --> 00:13:18,679
តែយើងក៏រកឃើញដែរថា១៥០ឆ្នាំកន្លងមក
មានមនុស្ស២៩នាក់បានស្លាប់

303
00:13:18,679 --> 00:13:22,462
រួមទាំងអ្នកលេបដាវម្នាក់នេះនៅឡុងដ៍
ដាវហ្នឹងកាត់ចំបេះដូងគាត់។

304
00:13:23,142 --> 00:13:25,340
យើងក៏រកឃើញទៀតថា មានអ្នកលេបដាវ

305
00:13:25,340 --> 00:13:27,780
៣ទៅ៨នាក់រងរបួសរាល់ឆ្នាំ។

306
00:13:27,780 --> 00:13:29,880
ខ្ញុំដឹងរឿងនេះព្រោះគេតេមកខ្ញុំ។

307
00:13:29,880 --> 00:13:31,150
គេតេមកខ្ញុំ២ដងហើយ

308
00:13:31,150 --> 00:13:34,320
២មកពីស៊ុយអែត និង១មកពីអូរលែនដូ
កាលពីប៉ុន្មានអាទិត្យមុន

309
00:13:34,320 --> 00:13:37,019
អ្នកលេបដាវដែលរបួសសម្រាកនៅពេទ្យ។

310
00:13:37,019 --> 00:13:38,769
អញ្ចឹង វាគ្រោះថ្នាក់មែនទែន។

311
00:13:38,769 --> 00:13:41,629
១ទៀតដែលខ្ញុំរៀនបានគឺ
ការលេបដាវត្រូវការពេល

312
00:13:41,629 --> 00:13:44,320
ពី២ទៅ១០ឆ្នាំដើម្បី
ហាត់រៀន

313
00:13:44,320 --> 00:13:45,610
សម្រាប់មនុស្សភាគច្រើន។

314
00:13:45,610 --> 00:13:48,020
តែការរកឃើញដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍
បំផុតដែល

315
00:13:48,020 --> 00:13:51,360
ខ្ញុំរៀនបានគឺអ្នកលេបដាវ
រៀនធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច។

316
00:13:51,460 --> 00:13:53,460
ហើយខ្ញុំនឹងប្រាប់ការណ៍សម្ងាត់១៖

317
00:13:53,520 --> 00:13:57,580
កុំផ្ដោតលើ៩៩,៩%ដែលថា
វាមិនអាចទៅរួច។

318
00:13:57,580 --> 00:14:02,030
ត្រូវផ្ដោតលើ០,១%ដែលថាវាអាចទៅរួច
ហើយរកវិធីធ្វើវាឱ្យទាល់តែបាន។

319
00:14:02,817 --> 00:14:06,140
ឥឡូវខ្ញុំសូមនាំទៅក្នុងដំណើរនៃ
គំនិតរបស់អ្នកលេបដាវ។

320
00:14:06,140 --> 00:14:09,479
ដើម្បីអាចលេបដាវ១បាន
គេត្រូវការសមាធិតាំងចិត្តខ្ពស់

321
00:14:09,479 --> 00:14:12,270
យកចិត្តទុកដាក់មែនទែន
ប៉ាន់ស្មានឱ្យត្រូវឥតខ្ចោះដើម្បី

322
00:14:12,270 --> 00:14:15,670
អាចញែកសរីរាង្គហើយ
យកឈ្នះរេផ្លិចនៃរាង្គកាយ

323
00:14:15,710 --> 00:14:20,370
តាមរយៈការជម្រុញខួរក្បាល
តាមរយៈសាច់ដុំចងចាំដដែល

324
00:14:20,450 --> 00:14:23,720
ដោយមានចេតនាអនុវត្ត
ជាង១០ ០០០ដង។

325
00:14:24,020 --> 00:14:28,090
ឥឡូវខ្ញុំសូមនាំទៅក្នុងខ្លួន
របស់អ្នកលេបដាវ។

326
00:14:28,310 --> 00:14:30,130
ដើម្បីលេបដាវ១បាន

327
00:14:30,130 --> 00:14:32,250
ខ្ញុំត្រូវរុញដាវរំលងអណ្ដាត

328
00:14:32,250 --> 00:14:34,780
សង្កត់លើកន្លើតត្រង់
ដើមបំពង់ក


329
00:14:34,780 --> 00:14:37,740
ចូលទៅហើយបត់៩០ដឺក្រេ
ចុះទៅបំពង់អាហារ

330
00:14:38,240 --> 00:14:41,040
កាត់តាមចន្លោះបំពង់ក
សាច់ដុំខ្ជឹបបំពង់អាហារខាងលើ

331
00:14:41,060 --> 00:14:42,600
ជ្រៀតសាច់ដុំបំពង់អាហារ

332
00:14:42,600 --> 00:14:44,380
រុញផ្លែដាវចូលទៅក្នុងប្រអប់ទ្រូង

333
00:14:44,380 --> 00:14:45,960
ចន្លោះសួត។

334
00:14:46,080 --> 00:14:48,349
ដល់ត្រឹមនេះ

335
00:14:48,399 --> 00:14:50,389
ខ្ញុំត្រូវរំកិលបេះដូងមកខាង

336
00:14:50,389 --> 00:14:51,720
បើមើលឱ្យដិតដល់

337
00:14:51,720 --> 00:14:53,860
យើងឃើញបេះដូងលោតនៅកៀកនឹងដាវ

338
00:14:53,860 --> 00:14:55,859
ព្រោះដាវនៅជាប់ហ្នឹងហ្មង

339
00:14:55,859 --> 00:14:58,809
ជ្រៀសគ្នាតែ១ភាគ៨អ៊ីញ
នៃភ្នាសបំពង់អាហារ

340
00:14:58,809 --> 00:15:00,580
នោះមិនអាចបន្លំបានទេ។

341
00:15:00,580 --> 00:15:02,710
បន្ទាប់មកខ្ញុំត្រូវ
រុញកាត់ឆ្អឹងទ្រូង

342
00:15:02,710 --> 00:15:05,540
កាត់តាមបំពង់អាហារខាងក្រោម
ចុះដល់ក្រពះ

343
00:15:05,540 --> 00:15:09,020
សង្កត់រេផ្លិចកំអួតក្នុងក្រពះ
ចុះក្រោមរហូតដល់ពោះវៀនតូច

344
00:15:09,020 --> 00:15:09,750
ងាយមែនទែន។

345
00:15:09,750 --> 00:15:10,930
(សំណើច)

346
00:15:10,930 --> 00:15:12,880
បើខ្ញុំរុញចុះទៅទៀត

347
00:15:12,880 --> 00:15:17,720
វានឹងចុះដល់បំពង់ដៃស្បូន។
(ហូឡង់) ហ្វាឡូពៀនធ្យូប!

348
00:15:17,720 --> 00:15:20,980
ប្រុសៗ ចាំសួរប្រពន្ធទៅ
ថាចុងក្រោយហ្នឹងអីគេ...

349
00:15:22,160 --> 00:15:23,900
គេសួរខ្ញុំថា៖

350
00:15:23,900 --> 00:15:26,740
«ទាល់តែក្លាហានណាស់
ទើបហ៊ានប្រថុយជីវិត

351
00:15:26,740 --> 00:15:28,800
រំកិលបេះដូងដើម្បី
លេបដាវបាន...»។

352
00:15:28,800 --> 00:15:30,500
ទេ។ ភាពក្លាហានរបស់

353
00:15:30,500 --> 00:15:33,020
ក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន ញញើតញញើម

354
00:15:33,080 --> 00:15:35,620
ដែលហ៊ានប្រថុយគ្រោះថ្នាក់និងការបដិសេធ

355
00:15:35,620 --> 00:15:37,040
ចេញមកលាតត្រដាងការពិត

356
00:15:37,040 --> 00:15:38,240
មិនក្លាចបាក់មុខ

357
00:15:38,240 --> 00:15:41,060
មកឈនៅមុខមហាជន
ដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់គ្នាសោះ

358
00:15:41,060 --> 00:15:43,670
ដើម្បីប្រាប់ប្រវត្តិភ័យខ្លាច
និងក្ដីសុបិនរបស់គាត់

359
00:15:43,680 --> 00:15:47,580
ហ៊ានសារភាពដោយត្រង់ៗ
និងដោយប្រយោល។

360
00:15:48,280 --> 00:15:49,450
ឃើញទេ - អរគុណ

361
00:15:49,450 --> 00:15:53,720
(ស្នូរទះដៃ)

362
00:15:53,850 --> 00:15:56,250
ឃើញទេ អ្វីដែលអស្ចារ្យយ៉ាងពិតប្រាកដ

363
00:15:56,250 --> 00:15:58,650
គឺខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើអ្វី
អស្ចារ្យក្នុងជីវិត

364
00:15:58,650 --> 00:15:59,780
ឥឡូវធ្វើបានហើយ។

365
00:15:59,780 --> 00:16:02,880
តែការអស្ចារ្យនោះមិនមែន
សំដៅលើការលេបដាវ

366
00:16:02,880 --> 00:16:05,170
២១ដើមក្នុងពេលតែ១ទេ

367
00:16:07,640 --> 00:16:10,500
ក៏មិនមែនចុះទឹកជម្រៅ២០ហ្វ៊ីត
មានឆ្លាមនិងបបែល៨៨

368
00:16:10,500 --> 00:16:12,307
ក្នុងកម្មវិធីរីព្លី ជឿឬមិនជឿ ទេ

369
00:16:13,840 --> 00:16:17,600
ក៏មិនមែនដុតដល់កម្ដៅ១៥០០ដឺក្រេ
សម្រាប់កម្មវិធីស៊ូភើមែន ស្ទែនលី

370
00:16:17,610 --> 00:16:19,470
ជាផ្នែក១នៃ «មនុស្សដែក»

371
00:16:19,520 --> 00:16:21,574
ហើយអាហ្នឹងក្ដៅយកតែមែនទែន!

372
00:16:22,460 --> 00:16:24,920
ក៏មិនមែនអូសឡានដោយប្រើដាវឱ្យរីព្លី

373
00:16:24,930 --> 00:16:26,290
ឬ គីណេស

374
00:16:26,290 --> 00:16:28,760
ក៏មិនមែនចូលដល់វគ្គផ្ដាច់ព្រ័ត្រ
ក្នុងកម្មវិធីប្រកួតដុងអាមេរិក

375
00:16:28,820 --> 00:16:31,540
ក៏មិនមែន ឈ្នះរង្វាន់ណូបែល
ឆ្នាំ២០០៧ផ្នែកឱសថ។

376
00:16:31,550 --> 00:16:33,900
មិនមែនរឿងទាំងអស់នេះទេ
ដែលពិតជាអស្ចារ្យនោះ។

377
00:16:33,900 --> 00:16:36,350
នោះជាការគិតរបស់គេទេ។
ទេ ទេ ទេ។ មិនមែនទេ។

378
00:16:36,350 --> 00:16:37,800
ការអស្ចារ្យនោះគឺ

379
00:16:37,800 --> 00:16:40,660
ព្រោះអាចធ្វើឱ្យក្មេងសម្គម 
អៀនប្រៀន ញញើតញញើមម្នាក់នោះ

380
00:16:40,660 --> 00:16:42,200
ដែលខ្លាចខ្ពស់

381
00:16:42,200 --> 00:16:43,890
ដែលខ្លាចទឹក ខ្លាចឆ្លាម

382
00:16:43,890 --> 00:16:46,370
ខ្លាចពេទ្យនិងគិលានុបដ្ឋាក
ខ្លាចម្ជុលនិងរបស់ស្រួចៗ

383
00:16:46,370 --> 00:16:47,640
ខ្លាចនិយាយជាមួយមនុស្ស

384
00:16:47,640 --> 00:16:49,800
ហើយឥឡូវព្រះឱ្យខ្ញុំហោះ
ជុំវិញពិភពលោក

385
00:16:49,800 --> 00:16:51,320
កម្ពស់៣០ ០០០ហ្វ៊ីត

386
00:16:51,320 --> 00:16:53,900
លេបរបស់មុតស្រួច
ក្នុងអាងទឹកមានឆ្លាម

387
00:16:53,900 --> 00:16:57,430
ហ៊ាននិយាយជាមួយពេទ្យហ្ម
និយាយជាមួយមនុស្សនៅលើពិភពលោក។

388
00:16:57,430 --> 00:16:59,580
នោះហើយជាការអស្ចារ្យសម្រាប់ខ្ញុំ។

389
00:16:59,580 --> 00:17:01,450
ខ្ញុំតែងតែចង់ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច -

390
00:17:01,450 --> 00:17:02,380
អរគុណ។

391
00:17:02,380 --> 00:17:03,760
(ស្នូរទះដៃ)

392
00:17:03,760 --> 00:17:05,220
អរគុណ។

393
00:17:05,660 --> 00:17:09,040
(ស្នូរទះដៃ)

394
00:17:09,700 --> 00:17:12,569
ខ្ញុំចេះតែចង់ធ្វើអ្វីដែលមិនអាច
ទៅរួច ហើយបានមែន។

395
00:17:12,569 --> 00:17:15,858
ខ្ញុំចង់ធ្វើអ្វីដែលអស្ចារ្យ
ផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោកក្នុងជីវិតខ្ញុំ

396
00:17:15,858 --> 00:17:16,899
ខ្ញុំធ្វើបានមែន។

397
00:17:16,899 --> 00:17:19,819
ខ្ញុំតែងតែចង់ហោះជុំវិញពិភពលោក
ធ្វើដូចស៊ូភើមែន

398
00:17:19,819 --> 00:17:21,379
សង្គ្រោះជីវិត 
ហើយធ្វើបានមែន។

399
00:17:21,379 --> 00:17:22,720
តើអ្នកដឹងទេ?

400
00:17:22,720 --> 00:17:25,569
នៅមានផ្នែកតូច១នៃក្ដីសុបិន
ធំរបស់ក្មេងនោះ

401
00:17:25,569 --> 00:17:27,291
ក្នុងក្រឳបេះដូង។

402
00:17:30,320 --> 00:17:36,197
(សំណើច)(ស្នូរទះដៃ)

403
00:17:37,000 --> 00:17:40,240
ដឹងទេ ខ្ញុំតែងតែស្វែងរកគោលបំណង
និងដុងរបស់ខ្ញុំ

404
00:17:40,270 --> 00:17:41,530
ឥឡូវរកឃើញហើយ។

405
00:17:41,540 --> 00:17:42,920
សាកទាយមើល៍?

406
00:17:42,920 --> 00:17:46,230
មិនមែនដាវហ្នឹងទេ
គិតខុសហើយ ខ្ញុំមិនប្រើភាពខ្លាំងទេ។

407
00:17:46,230 --> 00:17:48,510
គឺជាភាពខ្សោយរបស់ខ្ញុំ សម្ដីខ្ញុំ។

408
00:17:48,510 --> 00:17:51,090
គោលបំណង និង ដុងខ្ញុំ
គឺដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោក

409
00:17:51,090 --> 00:17:52,390
ដោយជំនះភាពភ័យខ្លាច

410
00:17:52,390 --> 00:17:54,910
ដាវ១ម្ដងៗ ពាក្យ១ម៉ាត់ម្ដងៗ

411
00:17:55,070 --> 00:17:57,450
កាំបិត១ម្ដងៗ ជីវិត១ម្ដងៗដើម្បី

412
00:17:57,540 --> 00:17:59,700
ជម្រុញទឹកចិត្តមនុស្សឱ្យមានវីរភាព

413
00:17:59,700 --> 00:18:01,860
និងធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចក្នុងជីវិត។

414
00:18:02,060 --> 00:18:04,680
គោលបំណងខ្ញុំគឺដើម្បីជួយគេឱ្យរកឃើញរបស់គេ?

415
00:18:04,680 --> 00:18:05,680
តើរបស់អ្នកជាអ្វី?

416
00:18:05,680 --> 00:18:06,960
គោលបំណងអ្នកជាអ្វី?

417
00:18:06,960 --> 00:18:08,960
តើនៅលើផែនដីនេះដើម្បីធ្វើអ្វី?

418
00:18:09,260 --> 00:18:11,590
ខ្ញុំជឿថាយើងរាល់គ្នាអាចក្លាយជាវីរបុរសបាន។

419
00:18:12,160 --> 00:18:14,260
តើវីរពលអ្នកជាអ្វី?

420
00:18:14,560 --> 00:18:17,990
ក្នុងចំណោមមនុស្សជាង៧ពាន់លាននាក់

421
00:18:17,990 --> 00:18:20,250
មានមនុស្សបួនដប់អ្នកប៉ុណ្ណោះដែលជា
អ្នកលេបដាវ

422
00:18:20,250 --> 00:18:21,661
នៅមានជីវិតលើលោកសព្វថ្ងៃ

423
00:18:21,661 --> 00:18:22,940
តែមានតែអ្នកតែ១គត់។

424
00:18:22,940 --> 00:18:24,070
គ្មាននរណាដូងអ្នកទេ។

425
00:18:24,070 --> 00:18:25,540
រឿងរបស់អ្នកជាអ្វី?

426
00:18:25,540 --> 00:18:27,760
តើអ្វីធ្វើឱ្យអ្នកខុសពីគេ?

427
00:18:27,760 --> 00:18:29,180
និទានរឿងអ្នកទៅ

428
00:18:29,180 --> 00:18:31,721
ទោះបើអ្នកមានសំឡេងញ័រ ឆ្មារក៏ដោយ។

429
00:18:31,900 --> 00:18:33,340
តើស្រូមរបស់អ្នកជាអ្វី?

430
00:18:33,340 --> 00:18:35,850
បើអ្នកអាចធ្វើអ្វីក៏បាន
ក្លាយជានរណាក៏បាន ទៅណាក៏បាន -

431
00:18:35,850 --> 00:18:37,430
តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី?
តើអ្នកនឹងទៅណា?

432
00:18:37,430 --> 00:18:38,480
តើអ្នកនឹងធ្វើអ្វី?

433
00:18:38,480 --> 00:18:40,340
តើអ្នកចង់ធ្វើអ្វីក្នុងជីវិតរបស់អ្នក?

434
00:18:40,340 --> 00:18:41,760
តើសុបិនធំរបស់អ្នកជាអ្វី?

435
00:18:41,760 --> 00:18:44,450
កាលពីក្មេង តើសុបិនធំៗរបស់អ្នកជាអ្វី?
នឹកមើល៍។

436
00:18:44,450 --> 00:18:46,240
ខ្ញុំភ្នាល់ថាមិនអញ្ចឹងទេ មែនទេ?

437
00:18:46,483 --> 00:18:47,880
តើសុបិនដ៏ធំបំផុតរបស់អ្នក

438
00:18:47,880 --> 00:18:50,450
ដែលអ្នកធ្លាប់គិតថាវាចម្លែក
និងមិនច្បាស់លាស់នោះជាអ្វី?

439
00:18:50,450 --> 00:18:54,040
ខ្ញុំភ្នាល់ថានេះធ្វើឱ្យសុបិនហាក់ដូចជា
មិនចម្លែកទេ មែនទេ?

440
00:18:55,370 --> 00:18:57,050
តើដាវរបស់អ្នកជាអ្វី?

441
00:18:57,050 --> 00:18:58,650
នរណាម្នាក់ក៏មានដាវ១ដែរ

442
00:18:58,650 --> 00:19:00,600
ដាវមុខ២នៃភាពភ័យក្លាចនិងសុបិន។

443
00:19:00,600 --> 00:19:03,520
លេបដាវហ្នឹងទៅ ទោះបីវាជាស្អីក៏ដោយចុះ។

444
00:19:03,890 --> 00:19:05,870
លោក លោកស្រី សូមដេញតាមសុបិនរបស់លោកអ្នក។

445
00:19:05,870 --> 00:19:08,900
អ្នកចង់ក្លាយជាអ្វីក៏ដោយ
ក៏វាមិនទាន់ហួសពេលដែរ។

446
00:19:09,720 --> 00:19:12,920
ចំពោះក្មេងទំនើងមានបាល់គប់ទាំងនោះ
គេជាអ្នកដែលគិតថា

447
00:19:12,920 --> 00:19:14,916
ខ្ញុំនឹងមិនអាចធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចបានទេ

448
00:19:15,060 --> 00:19:17,645
ខ្ញុំមានពាក្យ១ម៉ាត់ប្រាប់ពួកគេ៖

449
00:19:17,645 --> 00:19:18,841
សូមអរគុណ។

450
00:19:18,940 --> 00:19:22,220
ព្រោះ បើគ្មានមនុស្សអាក្រក់
វីរបុរសក៏គ្មានដែរ។

451
00:19:23,020 --> 00:19:27,237
ខ្ញុំចង់បញ្ជាក់ថាអ្វីដែលមិនអាចទៅរួច
មិនមែនមិនអាចទៅរួចទេ។

452
00:19:28,300 --> 00:19:32,310
វាពិតជាគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងណាស់
វាអាចធ្វើឱ្យខ្ញុំស្លាប់បាន។

453
00:19:32,340 --> 00:19:33,720
ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកនឹងចូលចិត្ត។

454
00:19:33,720 --> 00:19:35,260
(សំណើច)

455
00:19:36,350 --> 00:19:38,700
ខ្ញុំចង់ឱ្យអ្នកជួយខ្ញុំបន្តិច។

456
00:19:46,731 --> 00:19:48,405
ទស្សនិកជន៖ ពីរ បី។

457
00:19:48,405 --> 00:19:52,100
ដាន មេយើរ៖ ទេៗៗ។ សូមជួយរាប់ខ្ញុំ 
ទាំងអស់គ្នា អូខេ?

458
00:19:52,100 --> 00:19:53,210
(សំណើច)

459
00:19:53,210 --> 00:19:55,840
បើចេះរាប់? អូខេ?
រាប់ជាមួយខ្ញុំ ហើយ?

460
00:19:55,870 --> 00:19:56,964
១

461
00:19:56,964 --> 00:19:58,150
២

462
00:19:58,170 --> 00:19:58,980
៣

463
00:19:58,980 --> 00:20:00,920
ទេ ទើបតែបាន២ទេ តែយល់ហើយមែនទេ។

464
00:20:06,760 --> 00:20:07,780
ទស្សនិកជន៖ ១

465
00:20:07,840 --> 00:20:08,750
២

466
00:20:08,800 --> 00:20:10,010
៣

467
00:20:11,260 --> 00:20:13,280
(ការដង្ហក់)

468
00:20:14,360 --> 00:20:15,940
(ស្នូរទះដៃ)

469
00:20:16,251 --> 00:20:17,450
ដាន មេយើរ៖ បា៎!

470
00:20:17,450 --> 00:20:23,100
(ស្នូរទះដៃ)(អបអរសាទរ)

471
00:20:23,100 --> 00:20:24,820
អរគុណច្រើនណាស់។

472
00:20:25,450 --> 00:20:28,800
អរគុណ អរគុណ អរគុណ។
អរគុណអស់ពីដួងចិត្ត។

473
00:20:28,800 --> 00:20:31,290
តាមពិត អរគុណអស់ពីក្រពះខ្ញុំ។

474
00:20:31,880 --> 00:20:35,020
ដូចប្រាប់ហើយថាខ្ញុំមកធ្វើអ្វីដែល
មិនអាចទៅរួច ឥឡូវខ្ញុំបានធ្វើហើយ។

475
00:20:35,030 --> 00:20:37,730
តែនេះមិនមែនអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចទេ
ខ្ញុំធ្វើវាបានរាល់ថ្ងៃ។

476
00:20:37,800 --> 00:20:42,800
ការដែលមិនអាចទៅរួចគឺក្មេងសម្គម អៀនប្រៀន
ញញើតញញើមប្រឈមមុខនឹងភាពភ័យខ្លាច

477
00:20:42,840 --> 00:20:44,600
មកឈរទីនេះ ឆាកTEDx

478
00:20:44,600 --> 00:20:47,100
និងផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោក
១ម៉ាត់ម្ដងៗ

479
00:20:47,100 --> 00:20:49,080
ដាវ១ម្ដងៗ ជីវិត១ម្ដងៗ។

480
00:20:49,080 --> 00:20:52,060
បើខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរការគិតរបស់អ្នក
បើខ្ញុំបានធ្វើឱ្យអ្នកជឿថា

481
00:20:52,060 --> 00:20:54,460
អ្វីក៏អាចទៅរួចដែរ

482
00:20:54,460 --> 00:20:57,960
បើខ្ញុំបានធ្វើឱ្យអ្នកដឹងថាអ្នកអាច
ធ្វើអ្វីដែលមិនអាចទៅរួចបានក្នងជីវិត

483
00:20:58,120 --> 00:21:01,020
បានន័យថាខ្ញុំសម្រេចកិច្ចការខ្ញុំហើយ
ហើយអ្នកទើបតែចាប់ផ្ដើមទេ។

484
00:21:01,020 --> 00:21:04,100
សុបិនតទៀត។ មានជំនឿចិត្តតទៀត។

485
00:21:04,820 --> 00:21:06,350
អរគុណដែលបានជឿជាក់លើខ្ញុំ

486
00:21:06,350 --> 00:21:08,250
អរគុណដែលជាចំណែកនៃសុបិនរបស់ខ្ញុំ។

487
00:21:08,250 --> 00:21:09,550
ហើយនេះជាអំណោយខ្ញុំឱ្យអ្នក៖

488
00:21:09,550 --> 00:21:11,486
អ្វីដែលមិនអាចទៅរួចមិនមែន...

489
00:21:11,486 --> 00:21:12,920
ទស្សនិកជន៖ មិនអាចធ្វើបានទេ។

490
00:21:12,920 --> 00:21:14,920
ដំណើរដ៏វែងឆ្ងាយជាផ្នែកនៃអំណោយ។

491
00:21:15,100 --> 00:21:19,560
(ស្នូរទះដៃ)

492
00:21:19,560 --> 00:21:21,020
អរគុណ។

493
00:21:21,060 --> 00:21:25,360
(ស្នូរទះដៃ)

494
00:21:25,580 --> 00:21:27,560
(អបអរសាទរ)

495
00:21:27,780 --> 00:21:30,240
ពិធីករ៖ អរគុណ ដាន មេយើរ អស្ចារ្យមែន!