0:00:06.373,0:00:10.121
มีวลีหนึ่งที่ผมมักจะอยากบอกเสมอ

0:00:10.121,0:00:13.358
กับทุกคนที่ผมรู้จัก

0:00:13.358,0:00:15.872
วลีนั้นคือ "ชีวิต ช่างแสนเรียบง่าย"

0:00:15.872,0:00:18.415
มันช่างแสนเรียบง่าย และสนุกสนาน

0:00:18.860,0:00:23.675
ผมไม่เคยคิดแบบนั้นมาก่อน

0:00:24.091,0:00:30.675
ตอนที่ผมอยู่ กรุงเทพ ผมรู้สึกเหมือนกับว่า[br]ชีวิตช่างแสนลำบาก ยุ่งยากมาก ๆ

0:00:30.799,0:00:36.502
ผมเกิดในหมู่บ้านจน ๆ แห่งหนึ่ง[br]ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทย

0:00:37.180,0:00:40.378
ตอนที่ผมเป็นเด็ก[br]ทุกๆ อย่าง ช่างแสนสนุก และเรียบง่าย

0:00:40.378,0:00:43.766
แต่พอ มีโทรทัศน์ เข้ามา[br]มีผู้คนมาที่หมู่บ้าน

0:00:43.766,0:00:45.213
พวกเขาบอกว่า

0:00:45.213,0:00:51.789
" เธอ ยากจนนะ เธอต้องไล่ล่า[br]หาความสำเร็จในชีวิต

0:00:51.789,0:00:56.369
เธอ ต้องไปกรุงเทพ[br]ไปไขว่คว้าหาความสำเร็จในชีวิต"

0:00:59.722,0:01:01.979
ผมรู้สึกแย่มาก ๆ ผมรู้สึกว่าผมจน

0:01:01.979,0:01:03.881
ผมต้องไปกรุงเทพ

0:01:03.881,0:01:08.236
เมื่อผมไปกรุงเทพ[br]มันไม่สนุกเลย

0:01:08.959,0:01:14.862
คุณจำเป็นต้องเรียน ศึกษาหาความรู้[br]และต้องทำงานหนักมากมาย

0:01:14.862,0:01:18.468
คุณจึงจะประสบความสำเร็จ

0:01:18.468,0:01:22.557
ผมทำงานหนักมาก[br]แปดชั่วโมงต่อวันเป็นอย่างน้อย

0:01:22.557,0:01:28.268
แต่สิ่งที่ผมได้กินก็มีเพียงแค่[br]ก๋วยเตี๋ยวชามเดียวต่อมื้อ

0:01:28.730,0:01:32.506
หรือไม่ก็ ข้าวราดแกง[br]หรือข้าวผัด อะไรประมาณนั้น

0:01:32.506,0:01:36.731
ที่ที่ผมอาศัยอยู่ก็แย่มาก[br]เป็นห้องเล็กๆ ที่มีคนนอนรวมกันจำนวนมาก

0:01:36.731,0:01:38.815
มันร้อนมาก

0:01:39.308,0:01:41.955
ผมเริ่มตั้งคำถามมากมาย

0:01:41.955,0:01:47.557
เมื่อผมทำงานอย่างหนัก [br]ทำไมชีวิตมันยุ่งยากอย่างนี้

0:01:48.881,0:01:51.207
มันต้องมีอะไรสักอย่างที่ผิดพลาด

0:01:51.207,0:01:55.541
เพราะผมทำหลายสิ่งหลายอย่าง[br]แต่สิ่งที่ผมได้รับมันไม่เพียงพอ

0:01:55.880,0:01:58.853
และ ผมพยายามที่จะเรียนรู้ พยายามที่จะศึกษา

0:01:58.853,0:02:01.910
ผมพยายามที่จะเข้าเรียนมหาวิ่ทยาลัย

0:02:03.540,0:02:08.497
มันยากมาก ที่จะเรียนในมหาวิทยาลัย[br]เพราะมันน่าเบื่อ

0:02:08.497,0:02:10.110
(เสียงหัวเราะ)

0:02:10.110,0:02:13.052
และเมื่อผมดูรายวิชาต่าง ๆ [br]ในมหาวิทยาลัย

0:02:13.052,0:02:19.479
ทุกคณะ ส่วนมากแล้ว[br]เป็นการทำลายความรู้มากกว่า

0:02:20.202,0:02:23.832
ในมหาวิทยาลัย [br]มันไม่มีความรู้ที่เป็นประโยชน์สำหรับผมเลย

0:02:23.832,0:02:28.481
ถ้าคุณเรียนเพื่อจะเป็น[br]สถาปนิกหรือวิศวกร

0:02:28.481,0:02:30.903
นั่นหมายความว่าคุณต้องทำลายล้างมากขึ้น

0:02:30.903,0:02:35.415
ยิ่งคนพวกนี้ทำงานมากขึ้นเท่าไหร่[br]ภูเขาก็จะถูกทำลายมากขึ้นเท่านั้น

0:02:35.415,0:02:38.056
ผืนดินดีๆ ในลุ่มน้ำเจ้าพระยา

0:02:38.082,0:02:41.336
จะถูกปกคลุม[br]ไปด้วยคอนกรีตมากขึ้นๆ ทุกวัน

0:02:41.336,0:02:42.796
เราทำลายล้างมากขึ้น

0:02:42.796,0:02:46.378
ถ้าเราไปที่คณะเกษตรศาสตร์[br]หรืออะไรประมาณนั้น

0:02:46.378,0:02:49.804
มันหมายความว่าเรากำลังเรียนรู้การใช้ยาพิษ

0:02:49.804,0:02:52.457
เพื่อทำให้ผืนดินและแม่น้ำเป็นพิษ

0:02:52.457,0:02:54.300
และเรียนรู้ที่จะทำลายทุกสิ่งทุกอย่าง

0:02:54.300,0:02:57.860
ผมรู้สึกเหมือนกับว่าทุกสิ่งที่พวกเราทำ[br]ช่างแสนลำบาก และยุ่งยากเหลือเกิน

0:02:57.860,0:03:01.613
เราทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างยุ่งยากไปหมด

0:03:02.074,0:03:06.636
ชีวิตช่างแสนยุ่งยาก[br]และผมรู้สึกผิดหวังมาก

0:03:06.636,0:03:11.665
ผมเริ่มที่จะคิดเกี่ยวกับว่า[br]ทำไมผมจะต้องมาอยู่กรุงเทพ[br]

0:03:11.665,0:03:14.301
ผมคิดถึงสมัยเมื่อตอนเป็นเด็ก

0:03:14.301,0:03:15.902
ไม่มีใครต้องทำงานวันละแปดชั่วโมง

0:03:15.902,0:03:20.342
ทุกคนทำงานแค่สองชั่วโมง[br]ปีละแค่สองเดือน

0:03:20.342,0:03:24.658
ปลูกข้าวเดือนนึง[br]และเก็บเกี่ยวข้าวอีกเดือนนึง

0:03:24.658,0:03:25.675
ที่เหลือคือเวลาว่าง[br]เวลาว่างสิบเดือน

0:03:27.626,0:03:30.371
และนี่คือเหตุผลว่าทำไม[br]ประเทศไทยจึงมีเทศกาลต่าง ๆ มากมาย

0:03:30.371,0:03:31.910
เรามีเทศกาลกันทุกเดือน

0:03:31.910,0:03:32.910
(เสียงหัวเราะ)

0:03:32.910,0:03:35.828
เป็นเพราะพวกเขามีเวลาว่างกันมากมาย

0:03:35.861,0:03:39.660
ในเวลากลางวัน[br]ทุกคนสามารถงีบหลับกันได้

0:03:39.660,0:03:43.804
แม้ในปัจจุบันในประเทศลาว [br]ถ้าคุณมีโอกาส ลองไปประเทศลาวดูสิ

0:03:43.804,0:03:45.963
ชาวลาว จะงีบหลับหลังอาหารกลางวัน

0:03:45.963,0:03:47.881
และหลังจากที่พวกเขาตื่นขึ้น [br]พวกเขาก็จะตั้งวงคุยกัน

0:03:47.881,0:03:52.884
ลูกเขยคุณเป็นอย่างไรบ้าง[br]ภรรยาคุณสบายดีไหม ลูกสะใภ้ล่ะ

0:03:52.884,0:03:56.258
ผู้คนมีเวลามากมาย

0:03:56.258,0:03:59.301
แต่เพราะพวกเขามีเวลาว่างมาก

0:03:59.301,0:04:02.102
พวกเขาจึงมีเวลาอยู่กับตัวเอง

0:04:02.102,0:04:04.183
เมื่อพวกเขามีเวลามากพอ[br]สำหรับตัวเอง

0:04:04.183,0:04:06.582
พวกเขาจึงมีเวลาที่จะเข้าใจตัวเอง

0:04:06.582,0:04:08.507
เมื่อพวกเขาเข้าใจตัวเอง

0:04:08.507,0:04:11.504
พวกเขาจะมองเห็นสิ่งที่เขาต้องการในชีวิต

0:04:11.504,0:04:14.826
ดังนั้น หลายๆ คนจึงเห็นว่า[br]สิ่งที่พวกเขาต้องการคือความสุข

0:04:14.826,0:04:18.505
พวกเขาต้องการความรัก[br]พวกเขาต้องการชีวิตที่สนุกสนาน

0:04:18.505,0:04:22.075
ผู้คนจึงมองเห็น[br]ความสวยงามมากมายในชีวิต

0:04:22.075,0:04:25.135
พวกเขาจึงแสดงออกถึงความสวยงามเหล่านั้น[br]ออกมาในแบบที่หลากหลาย

0:04:25.135,0:04:29.052
บ้างก็แกะสลัก[br]ด้ามมีดไม้ของตนเอง

0:04:29.052,0:04:30.299
อย่างแสนสวยงาม

0:04:30.299,0:04:32.963
พวกเขาสานตะกร้าอย่างประณีตสวยงาม

0:04:32.963,0:04:35.471
แต่ ปัจจุบันนี้ ไม่มีใครใช้คำนั้น

0:04:35.471,0:04:37.740
ไม่มีใครทำอะไรแบบนั้นอีกแล้ว

0:04:37.740,0:04:40.134
ผู้คนใช้พลาสติกกันทุกหนทุกแห่ง

0:04:40.134,0:04:43.058
ผมรู้สึกเหมือนกับว่า[br]มันต้องมีอะไรบางอย่างผิดพลาดแน่ ๆ

0:04:43.058,0:04:45.262
ผมใช้ชีวิตแบบนี้ไม่ได้

0:04:45.262,0:04:48.465
ดังนั้นผมจึงลาออกจากมหาวิทยาลัย

0:04:48.465,0:04:51.465
และกลับบ้าน

0:04:51.465,0:04:56.745
เมื่อผมกลับบ้าน[br]ผมเริ่มใช้ชีวิตเหมือนอย่างที่ผมจำได้

0:04:56.745,0:04:58.262
เหมือนเมื่อตอนที่ผมเป็นเด็ก

0:04:58.262,0:05:00.968
ผมเริ่มทำงานปีละสองเดือน

0:05:00.968,0:05:03.565
ผมได้ผลผลิตเป็นข้าวสี่ตัน

0:05:03.565,0:05:06.049
และทั้งครอบครัว ทั้งหกคน

0:05:06.049,0:05:09.428
เรากินข้าวน้อยกว่าครึ่งตันต่อปี

0:05:09.428,0:05:10.898
ดังนั้นเราจึงสามารถขายข้าวบางส่วนได้

0:05:10.898,0:05:14.782
ผมทำบ่อปลา สองบ่อ

0:05:14.782,0:05:17.006
เรามีปลากินกันตลอดปี

0:05:17.006,0:05:19.828
ผมเริ่มทำสวนเล็กๆ

0:05:19.828,0:05:25.019
เล็กกว่าครึ่งเอเคอร์

0:05:25.389,0:05:30.601
ผมใช้เวลาวันละ 15 นาที ดูแลสวน

0:05:30.601,0:05:35.751
ผมมีผักต่างๆ มากกว่า 30 ชนิด[br]ในสวนของผมเอง

0:05:35.751,0:05:39.299
และคนหกคน ไม่สามารถกินทั้งหมดนี้ได้

0:05:39.299,0:05:42.345
เราจึงนำไปขายที่ตลาด

0:05:42.345,0:05:46.140
เราสามารถสร้างรายได้ได้อีกด้วย

0:05:46.140,0:05:50.052
ผมรู้สึกว่ามันช่างแสนง่ายดาย[br]ทำไมผมจึงไปอยู่ที่กรูงเทพ

0:05:50.052,0:05:54.344
เป็นเวลาถึงเจ็ดปี ทำงานอย่างหนัก[br]แต่ไม่เคยกินอิ่ม

0:05:54.344,0:05:58.223
แต่ที่นี่ เพียงแค่ปีละสองเดือน[br]และวันละ 15 นาที

0:05:58.223,0:06:00.711
ผมสามารถเลี้ยงคนหกคนได้

0:06:01.265,0:06:02.726
มันช่างง่ายดาย

0:06:02.726,0:06:09.265
และเมื่อก่อนผมคิดว่า[br]คนโง่ๆ อย่างผม

0:06:09.295,0:06:12.772
คนที่ไม่เคยได้เกรดดีๆ ที่โรงเรียน

0:06:12.772,0:06:14.337
คงจะไม่สามารถมีบ้านได้สักหลัง

0:06:14.337,0:06:16.555
เพราะคนที่ฉลาดกว่าผม

0:06:16.555,0:06:19.182
คนที่สอบได้ที่หนึ่งของชั้นทุกปี

0:06:19.182,0:06:21.833
พวกเขาได้ทำงานดีๆ

0:06:21.833,0:06:26.103
แต่เขาต้องทำงานมากกว่า[br]30 ปี จึงจะมีบ้านได้

0:06:26.103,0:06:30.184
แต่ผมล่ะ คนที่ไม่จบมหาวิทยาลัย[br]ผมจะมีบ้านสักหลังได้อย่างไร

0:06:30.184,0:06:34.092
มันช่างดูสิ้นหวังสำหรับ[br]คนที่ด้อยการศึกษาอย่างผม

0:06:34.092,0:06:37.246
แต่เมื่อผมได้เริ่มต้นทำบ้านดิน [br]มันช่างแสนง่ายดาย

0:06:37.246,0:06:40.273
ผมใช้เวลาวันละสองชั่วโมง[br]จากตีห้า

0:06:40.273,0:06:44.572
ถึงเจ็ดโมงเช้า[br]สองชั่วโมงต่อวัน

0:06:44.572,0:06:47.172
ภายในสามเดือนผมได้บ้านหนึ่งหลัง

0:06:47.172,0:06:49.975
เพื่อนผมอีกคน [br]คนที่ ฉลาดที่สุดในห้อง

0:06:49.975,0:06:54.589
เขาใช้เวลาสามเดือน[br]ในการสร้างบ้านของเขาเช่นกัน

0:06:54.589,0:06:59.631
แต่เขาต้องเป็นหนี้ [br]ต้องจ่ายหนี้เป็นเวลาถึง 30 ปี

0:06:59.631,0:07:06.226
เมื่อเปรียบเทียบกับเขาแล้ว[br]ผมมีเวลาว่าง 29 ปี กับอีก 10 เดือน

0:07:06.270,0:07:08.672
(เสียงหัวเราะ)

0:07:08.698,0:07:12.407
ผมว่า ชีวิตมันช่างแสนง่ายดาย

0:07:12.967,0:07:16.060
ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าผมจะสามารถ[br]สร้างบ้านหลังหนึ่งได้แสนง่ายดายขนาดนี้

0:07:16.060,0:07:20.263
และผมยังคงสร้างบ้านทุก ๆ ปี[br]อย่างน้อยปีละหนึ่งหลัง

0:07:20.263,0:07:24.455
ตอนนี้ผมไม่มีเงินเลย[br]แต่ผมมีบ้านหลายหลังเลยครับ

0:07:24.455,0:07:25.874
(เสียงหัวเราะ)

0:07:25.874,0:07:28.966
ปัญหาของผมก็คือ [br]คืนนี้ผมจะนอนบ้านหลังไหนดี

0:07:28.966,0:07:31.127
(เสียงหัวเราะ)

0:07:31.773,0:07:34.985
ดังนั้น "บ้าน" ไม่ใช่ปัญหา[br]ใครๆ ก็สามารถสร้างบ้านได้

0:07:34.985,0:07:37.292
เด็กอายุ 13 ที่โรงเรียน

0:07:37.292,0:07:40.083
พวกเขาช่วยกันก่ออิฐ[br]ช่วยกันสร้างบ้าน

0:07:40.083,0:07:42.405
ภายในหนึ่งเดือน พวกเขามีห้องสมุด

0:07:42.405,0:07:44.203
เด็กๆ สามารถ สร้างบ้านได้

0:07:44.229,0:07:47.138
แม่ชีแก่ๆ ก็สามารถสร้างกระท่อม [br]สำหรับตัวเธอเองได้

0:07:47.138,0:07:49.460
ผู้คนมากมาย สามารถสร้างบ้านได้

0:07:49.460,0:07:51.293
มันช่างแสนง่ายดาย

0:07:51.293,0:07:54.132
ถ้าพวกคุณไม่เชื่อผม ลองดูสิครับ

0:07:54.132,0:07:55.761
ถ้ามีใครสักคนอยากมีบ้านสักหลัง

0:07:55.761,0:07:58.786
สิ่งต่อไปก็คือ เสื้อผ้า

0:08:00.742,0:08:05.272
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองยากจน[br]เหมือนที่รู้สึกว่าตัวเองไม่หล่อเหลา

0:08:05.272,0:08:08.928
ผมพยายามแต่งตัวเหมือนคนอื่นๆ[br]เหมือนดาราหนัง

0:08:08.928,0:08:12.423
เพื่อทำให้ตัวเองดูดีดูหล่อขึ้น

0:08:12.423,0:08:16.289
ผมใช้เวลาหนึ่งเดือนเก็บเงิน[br]เพื่อซื้อกางเกงยีนส์สักตัว

0:08:16.289,0:08:18.491
พอผมใส่กางเกงยีน์ตัวนั้น[br]แล้วหมุนซ้าย หมุนขวา

0:08:18.491,0:08:20.297
ดูตัวเองในกระจกเงา

0:08:20.297,0:08:23.129
มองตอนไหน ผมก็เป็นคนเดิม

0:08:23.129,0:08:26.881
กางเกงที่แพงที่สุด[br]ก็ไม่สามารถเปลี่ยนชีวิตผมได้

0:08:26.881,0:08:30.724
ผมรู้สึกเหมือนกับว่า บ้าจริง[br]ทำไมผมต้องซื้อมันมาด้วย

0:08:30.724,0:08:33.600
ใช้เวลาหนึ่งเดือนเพื่อกางเกงตัวเดียว

0:08:33.600,0:08:34.881
ไม่เห็นมีอะไรเปลี่ยนแปลง

0:08:34.881,0:08:37.708
ผมเริ่มคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากขึ้น

0:08:37.708,0:08:39.732
ทำไมเราต้องเดินตามแฟชั่น

0:08:39.763,0:08:42.465
เพราะเมื่อเราเดินตามแฟชั่น[br]เราจะไม่เคยตามมันทันหรอก

0:08:42.465,0:08:43.956
เพราะเราจะเดินตามมันเสมอ

0:08:44.030,0:08:45.719
ดังนั้นก็ไม่ต้องตามละ อยู่มันตรงนี้แหละครับ

0:08:45.719,0:08:46.909
(เสียงหัวเราะ)

0:08:46.959,0:08:48.599
ใช้สิ่งที่คุณมีครับ

0:08:48.599,0:08:53.317
หลังจากนั้น จนกระทั่งถึงตอนนี้ก็ 20 ปี[br]ผมไม่เคยซื้อเสื้อผ้าอีกเลย

0:08:53.317,0:08:56.054
เสื้อผ้าทั้งหมดที่ผมมี[br]เป็นของเหลือใช้จากคนอื่น

0:08:56.054,0:08:58.829
เวลามีคนมาเยี่ยมผม[br]พอพวกเขากลับไป

0:08:58.829,0:09:01.361
พวกเขาทิ้งเสื้อผ้าไว้เยอะแยะ

0:09:01.361,0:09:03.254
ตอนนี้ผมมีเสื้อผ้าเป็นตัน ๆ

0:09:03.254,0:09:04.477
(เสียงหัวเราะ)

0:09:04.477,0:09:07.045
และพอคนเห็นผมใส่[br]เสื้อผ้าเก่าๆ

0:09:07.045,0:09:08.973
พวกเขาก็ยิ่งให้เสื้อผ้าผมเพิ่มขึ้นอีก

0:09:08.973,0:09:10.826
(เสียงหัวเราะ)

0:09:10.826,0:09:14.296
ดังนั้นตอนนี้ปัญหาของผมคือ ผมจำเป็นต้อง[br]ให้เสื้อผ้าแก่คนอื่นอยู่บ่อยๆ

0:09:14.296,0:09:16.032
(เสียงหัวเราะ)

0:09:16.032,0:09:17.787
เห็นไหมครับ มันช่างแสนง่ายดาย

0:09:17.787,0:09:22.570
และเมื่อผมเลิกซื้อเสื้อผ้า[br]ผมรู้สึกว่า ไม่ใช่เพียงแค่เสื้อผ้า

0:09:22.570,0:09:24.630
แต่ยังมีอย่างอื่นอีกในชีวิตของผม

0:09:24.630,0:09:28.940
สิ่งที่ผมได้เรียนรู้ก็คือ[br]เมื่อผมซื้ออะไรสักอย่าง

0:09:28.940,0:09:32.007
และผมจะคิดว่า[br]ผมซื้อเพราะชอบมัน

0:09:32.007,0:09:35.050
หรือผมซื้อเพราะผมต้องการมัน

0:09:35.050,0:09:40.219
ฉะนั้น ถ้าผมซื้อเพราะผมชอบ[br]นั่นแสดงว่าผิดแล้ว

0:09:40.219,0:09:43.665
ผมรู้สึกมีอิสระมากขึ้น[br]เมื่อผมคิดแบบนี้

0:09:43.665,0:09:47.655
สิ่งสุดท้ายคือ[br]เวลาเจ็บป่วยผมจะทำอย่างไร

0:09:48.121,0:09:51.436
ตอนแรกผมก็กังวลใจเหมือนกัน[br]เพราะ ผมไม่มีเงินเลย

0:09:51.436,0:09:56.196
แต่ผมเริ่มไตร่ตรองมากขึ้น

0:09:56.196,0:09:59.767
จริงๆ แล้ว ความเจ็บป่วยเป็นเรื่องธรรมดา[br]ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายเลย

0:09:59.767,0:10:03.825
ความเจ็บป่วยคือบางสิ่งที่จะเตือนให้เรารู้ว่า[br]เรากำลังทำบางสิ่งบางอย่างในชีวิตผิดพลาดไป

0:10:03.825,0:10:05.675
นั่นคือสาเหตุว่าทำไมเราจึงเจ็บป่วย

0:10:05.675,0:10:08.861
ดังนั้นเมื่อผมป่วย ผมจึงต้อง[br]หยุดและหันมาดูตัวเอง

0:10:08.861,0:10:12.094
และคิดให้ได้ว่าผมทำอะไรผิดไป

0:10:12.094,0:10:14.582
ผมได้เรียนรู้วิธีการใช้น้ำ[br]เพื่อบำบัดตัวเอง

0:10:14.582,0:10:17.406
วิธีการใช้ดินเพื่อรักษาตัวเอง

0:10:17.406,0:10:22.947
ผมเรียนรู้วิธีที่จะใช้[br]ความรู้พื้นฐานในการรักษาตัวเอง

0:10:22.947,0:10:25.355
หลังจากที่ผมพึ่งพาตัวผมเอง[br]ในสี่เรื่องที่ผมกล่าวไปได้แล้ว

0:10:25.389,0:10:27.482
ผมรู้สึกว่า ชีวิตช่างแสนง่ายดาย

0:10:27.506,0:10:32.964
ผมรู้สึกเหมือนกับว่ามีอิสระเสรี

0:10:32.964,0:10:35.393
ผมรู้สึก หมดห่วงกังวลในทุก ๆ สิ่ง

0:10:35.393,0:10:39.862
ผมมีความกลัวน้อยลง[br]ผมทำอะไรก็ได้ที่อยากจะทำในชีวิต

0:10:39.928,0:10:43.136
เมื่อก่อนผมมีแต่ความกลัว[br]ผมไม่กล้าทำอะไรสักอย่าง

0:10:43.136,0:10:46.904
ตอนนี้ผมรู้สึกมีอิสระ[br]ราวกับว่าผมเป็นเอกบุรุษของโลกนี้

0:10:46.904,0:10:50.698
ไม่มีใครเหมือนผม [br]และก็ผมไม่ต้องการทำตัวเองให้เหมือนกับใครอื่น

0:10:50.698,0:10:52.719
ผมมันสุดยอด

0:10:52.719,0:10:55.502
สิ่งต่างๆ เหล่านี้[br]ทำให้มันเป็นเรื่องง่ายๆ เรื่องเบาๆ

0:10:55.502,0:11:02.454
และหลังจากนั้นผมก็เริ่มที่จะคิด

0:11:02.454,0:11:06.542
เรื่องตอนที่ผมอยู่กรุงเทพ[br]ผมรู้สึกว่าชีวิตช่างมืดมน

0:11:06.542,0:11:10.901
ผมเริ่มคิดว่าผู้คนมากมาย[br]อาจจะเคยคิดเหมือนผมในตอนนั้น

0:11:10.901,0:11:15.215
ดังนั้นผมจึงเริ่มตั้งสถานที่ที่เรียกว่า[br]"ปัน ปัน" ในเมืองเชียงใหม่

0:11:15.215,0:11:19.400
มีจุดประสงค์หลักเพียงเพื่อเก็บเมล็ดพันธ์ุพืช

0:11:19.400,0:11:22.711
เราเก็บรักษาเมล็ดพันธ์ุพืช[br]เพราะเมล็ดพันธ์ุคืออาหาร อาหารคือชีวิต

0:11:22.711,0:11:25.338
ถ้าไม่มีเมล็ดพันธ์ุก็ไม่มีชีวิต

0:11:25.338,0:11:26.763
ไม่มีเมล็ดพันธ์ุก็ไม่มีอิสระ

0:11:26.763,0:11:28.641
ไม่มีเมล็ดพันธ์ุก็ไม่มีความสุข

0:11:28.641,0:11:30.733
เพราะชีวิตของคุณจะขึ้นอยู่กับคนอื่น

0:11:30.733,0:11:32.987
เพราะคุณไม่มีอาหาร

0:11:32.987,0:11:35.533
ดังนั้น มันจึงสำคัญที่จะต้องเก็บเมล็ดพันธ์ุ

0:11:35.533,0:11:37.781
นั่นคือเหตุผลว่าทำไม[br]เราจึงให้ความสนใจกับการเก็บรักษาเมล็ดพันธ์ุพืช

0:11:37.781,0:11:40.489
นั่นคือ หลักสำคัญ ใน ปัน ปัน

0:11:40.489,0:11:44.393
และอย่างที่สอง[br]มันคือศูนย์การเรียนรู้

0:11:44.393,0:11:48.058
เราต้องการมีศูนย์[br]สำหรับตัวเราเองในการเรียนรู้

0:11:48.058,0:11:50.253
เรียนรู้ที่จะมีชีวิตอยู่อย่างเรียบง่าย

0:11:50.253,0:11:54.479
เพราะพวกเราถูกสอนมา[br]ให้ทำชีวิตให้ยุ่งยากและลำบากตลอดเวลา

0:11:54.479,0:11:58.506
เราจะทำให้มันเรียบง่ายได้อย่างไร [br]จริงๆ แล้วมันง่ายดาย

0:11:59.496,0:12:02.875
แต่เราแค่ไม่รู้ว่า[br]จะทำให้มันเรียบง่ายได้อย่างไร

0:12:02.875,0:12:05.437
เพราะเราทำให้มันเป็นเรื่องยุ่งยากอยู่เสมอ

0:12:05.437,0:12:09.340
และตอนนี้เราเริ่มเรียนรู้[br]และเรียนรู้ที่จะอยู่ด้วยกัน

0:12:09.340,0:12:12.646
เพราะเราถูกสอนมาให้แยกตัวเอง

0:12:12.646,0:12:15.054
จากสิ่งอื่นๆ เพื่อจะได้เป็นอิสระ

0:12:15.054,0:12:16.929
แล้วเราจะได้หวังพึ่งเงินแต่เพียงอย่างเดียว

0:12:16.955,0:12:18.646
เราไม่จำเป็นต้องขึ้นพึ่งกันและกัน

0:12:18.683,0:12:21.421
แต่ตอนนี้ เพื่อที่จะมีความสุข[br]เราจำเป็นต้องกลับมา

0:12:21.421,0:12:25.005
เชื่อมต่อกับพวกตัวของเราเองอีกครั้ง[br]เชื่อมต่อกับคนอื่นๆ

0:12:25.005,0:12:27.782
เชื่อมต่อใจและกายของเราเข้าด้วยกันอีกครั้ง

0:12:27.782,0:12:31.617
เราสามารถที่จะมีความสุขได้ ชีวิตช่างแสนง่ายดาย

0:12:31.617,0:12:35.422
ตั้งแต่จุดเริ่มต้นจนถึงตอนนี้[br]สิ่งที่ผมได้เรียนรู้

0:12:35.422,0:12:39.509
คือ ปัจจัยสี่: อาหาร ที่อยู่อาศัย [br]เสื้อผ้า และยารักษาโรค

0:12:39.509,0:12:42.271
จะต้องถูกและง่าย สำหรับทุกคน

0:12:42.271,0:12:44.128
นั่นคือความเจริญ

0:12:44.128,0:12:49.212
แต่ถ้าคุณทำให้ทั้งสี่สิ่งนี้ยาก[br]และยุ่งยากมากสำหรับผู้คนทั้งหลายที่จะได้มา

0:12:49.212,0:12:52.116
นั่นคือความล้าหลัง

0:12:52.116,0:12:56.141
ในตอนนี้ถ้าเรามองดู[br]ทุกหนทุกแห่งรอบๆ ตัวเรา

0:12:56.141,0:12:59.053
ทุกอย่าง ยากต่อการได้มา

0:12:59.053,0:13:04.889
ผมรู้สึกเหมือนกับว่า นี่คือช่วงเวลาที่[br]ไร้ความเจริญที่สุดของมนุษย์บนโลกใบนี้

0:13:04.889,0:13:09.037
เรามีผู้คนมากมาย[br]ที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัย

0:13:09.037,0:13:12.245
มีมหาวิทยาลัยมากมายในโลกนี้

0:13:12.245,0:13:15.353
มีผู้คนที่เฉลียวฉลาดมากมายบนโลก

0:13:15.353,0:13:18.468
แต่ชีวิตก็มีแต่ความยุ่งยากมากขึ้นเรื่อยๆ

0:13:19.725,0:13:21.425
เราทำทุกอย่างให้มันยากเพื่อใครกัน

0:13:21.878,0:13:23.786
ตอนนี้เรากำลังทำงานหนักเพื่อใครกัน

0:13:26.251,0:13:29.397
ผมรู้สึกว่ามันผิดแล้ว มันไม่ปกติ

0:13:29.423,0:13:31.676
ผมเพียงแค่อยากกลับมาสู่ภาวะปกติ

0:13:31.702,0:13:36.293
เป็นคนปกติธรรมดา[br]เท่าเทียมกับเหล่าบรรดาสัตว์โลกทั้งหลาย

0:13:36.319,0:13:40.384
นกน้อยทำรัง เพียงหนึ่งวันหรือสองวัน

0:13:40.410,0:13:43.014
เจ้าหนูขุดรูเพียงแค่คืนเดียว

0:13:43.599,0:13:46.058
แต่มนุษย์ที่ชาญฉลาดอย่างพวกเรา

0:13:46.058,0:13:47.925
ใช้เวลา 30 ปี เพื่อที่จะมีบ้าน

0:13:47.951,0:13:53.736
และมีผู้คนมากมายที่ไม่เคยเชื่อว่า[br]พวกเขาจะสามารถมีบ้านได้ในชีวิตนี้

0:13:54.956,0:13:56.376
นั่นมันผิดแล้ว

0:13:56.402,0:14:02.270
ทำไมเราต้องทำลายความแข็งแกร่งของเรา[br]ทำไมเราทำลายความสามารถของเราขนาดนั้น

0:14:03.782,0:14:10.275
ผมรู้สึกว่า มันเพียงพอแล้วสำหรับผม[br]ที่จะใช้ชีวิตในแบบปกติ

0:14:10.275,0:14:11.838
ในวิถีที่ผิดปกติวิสัย

0:14:11.838,0:14:14.130
ตอนนี้ผมจึงพยายามอยู่อย่างปกติธรรมดา

0:14:14.157,0:14:16.500
แต่ผู้คนมองว่าผมเป็นคนผิดปกติ

0:14:16.500,0:14:17.500
(เสียงหัวเราะ)

0:14:17.523,0:14:19.263
คนที่บ้าบอคนหนึ่ง

0:14:19.263,0:14:24.003
แต่ผมไม่สนใจหรอกนะ[br]เพราะมันไม่ใช่ความผิดของผม

0:14:24.029,0:14:26.542
มันเป็นความผิดของพวกเขา[br]พวกเขาคิดแบบนั้นกันเอง

0:14:28.068,0:14:32.227
ตอนนี้ชีวิตของผม เรียบง่ายและไม่ซับซ้อนแล้ว

0:14:32.227,0:14:33.952
นั่นพอแล้ว สำหรับผม

0:14:33.952,0:14:35.661
คนเราสามารถจะคิดสิ่งใดก็ได้ตามที่ปรารถนา

0:14:35.661,0:14:38.779
ผมไม่สามารถจัดการอะไร[br]ที่อยู่นอกเหนือตัวของผมได้

0:14:38.779,0:14:43.210
สิ่งที่ผมทำได้คือ การเปลี่ยนความคิดของตัวเอง[br]จัดการกับใจของตัวเอง

0:14:43.210,0:14:46.961
ตอนนี้ใจของผมเบา[br]และเรียบง่าย นั่นก็พอเพียงแล้ว

0:14:46.961,0:14:51.500
ถ้าใครต้องการที่จะมีทางเลือก[br]คุณก็สามารถที่จะเลือกได้

0:14:51.500,0:14:54.706
เลือกที่จะง่ายหรือเลือกที่จะยาก[br]มันก็ขึ้นอยู่กับตัวคุณเอง

0:14:54.732,0:14:55.732
ขอบคุณครับ

0:14:55.761,0:14:58.761
(เสียงปรบมือ)