1
00:00:00,917 --> 00:00:06,393
امروز میخواهم راجع به اینکه چگونه مطالعه 
زندگیمان را تغییر میدهد و همچنین

2
00:00:06,417 --> 00:00:08,792
راجع به محدودیتهای آن تغییر
صحبت کنم .

3
00:00:09,750 --> 00:00:14,018
میخواهم با شما در این مورد صحبت کنم که 
چطور مطالعه به ما یک دنیای قابل

4
00:00:14,042 --> 00:00:16,750
اشتراکگذاری از ارتباط قدرتمند بشر،
میدهد.

5
00:00:17,833 --> 00:00:21,393
و همچنین درمورد این که، 
چگونه آن ارتباط همیشه نسبی است.

6
00:00:21,417 --> 00:00:26,500
چطور مطالعه در نهایت عملی است 
منحصر به فرد که به تنهایی انجام میگیرد.

7
00:00:27,625 --> 00:00:30,476
نویسنده ای که زندگی من را تغییر داد

8
00:00:30,500 --> 00:00:34,934
جیمز بالدوین، بزرگترین 
نویسنده ی آفریقایی_آمریکایی بود.

9
00:00:34,958 --> 00:00:38,226
زمانی که من در دهه ۱۹۸۰
در وسترن میشیگان بزرگ میشدم،

10
00:00:38,250 --> 00:00:42,167
نویسندگان آسیایی_آمریکایی 
علاقمند به تغییر اجتماعی، چندانی نبود.

11
00:00:43,292 --> 00:00:46,518
و فکر کنم برای همین بود
که به جیمز بالدوین روی آوردم؛

12
00:00:46,542 --> 00:00:50,583
به عنوان راهی برای پر کردن این فضای خالی
و برای اینکه از نظر نژادی آگاه بمانم.

13
00:00:51,958 --> 00:00:55,934
اما شاید چون میدانستم که 
یک فرد آفریقایی_آمریکایی نیستم،

14
00:00:55,958 --> 00:01:00,476
کلماتش در من حس چالش
و متهم بودن در من ایجاد میکنند.

15
00:01:00,500 --> 00:01:02,625
مخصوصاً این کلمات:

16
00:01:03,458 --> 00:01:07,059
« آزادی خواهانی هستند 
که نگرشهای صحیحی دارند،

17
00:01:07,083 --> 00:01:09,042
اما هیچ اعتقاد راسخی در آنها وجود ندارد.

18
00:01:10,083 --> 00:01:14,018
وقتی شرایط بحرانی است 
و از آنها توقع پیام دادن دارید،

19
00:01:14,042 --> 00:01:16,518
آنها به طریقی آنجا نیستند.»

20
00:01:16,542 --> 00:01:19,351
آنها به طریقی آنجا نیستند.

21
00:01:19,375 --> 00:01:21,726
من مفهوم آن کلمات را 
بسیار تحت اللفظی متوجه شدم.

22
00:01:21,750 --> 00:01:23,458
خودم را باید کجا قرار دهم؟

23
00:01:24,500 --> 00:01:26,518
من به دلتای می سی سی پی رفتم،

24
00:01:26,542 --> 00:01:29,684
یکی از فقیرترین نواحی
در ایالت متحده آمریکا.

25
00:01:29,708 --> 00:01:32,601
این مکان بر پایه تاریخچهای قدرتمند
شکل گرفته است.

26
00:01:32,625 --> 00:01:37,768
در دهه ۱۹۶۰ آفریقایی-آمریکاییها 
جانشان را در راه مبارزه برای تحصیلات و

27
00:01:37,792 --> 00:01:39,500
داشتن حق رای به خطر انداختند.

28
00:01:40,625 --> 00:01:43,059
من میخواستم قسمتی از آن تغییر باشم،

29
00:01:43,083 --> 00:01:46,792
تا به نوجوانان کمک کنم فارغ التحصیل شده 
و به دانشگاه بروند.

30
00:01:48,250 --> 00:01:50,976
وقتی به دلتای می سی سی پی رسیدم،

31
00:01:51,000 --> 00:01:53,434
هنوز مکانی غوطهور در فقر بود،

32
00:01:53,458 --> 00:01:55,184
مکانی جدا افتاده،

33
00:01:55,208 --> 00:01:57,750
که به طور چشمگیری نیازمند تغییر بود.

34
00:01:58,958 --> 00:02:02,393
مدرسه من، جایی که مستقر شدم،

35
00:02:02,417 --> 00:02:06,726
هیچ کتابخانه یا مشاوره راهنما نداشت،

36
00:02:06,750 --> 00:02:09,726
اما یک افسر پلیس داشت.

37
00:02:09,750 --> 00:02:12,309
نیمی از معلمان علیالبدل بودند

38
00:02:12,333 --> 00:02:14,309
و وقتی دانش آموزان دعوا میکردند،

39
00:02:14,333 --> 00:02:18,208
مدرسه آنها را به زندان محلی میفرستاد.

40
00:02:20,250 --> 00:02:23,226
این همان مدرسهای است که من 
پاتریک را در آنجا ملاقات کردم.

41
00:02:23,250 --> 00:02:28,184
او ۱۵ سال داشت و دوبار مردود شده
بود و در پایه هشتم به سر میبرد.

42
00:02:28,208 --> 00:02:30,684
اون ساکت و درونگرا بود،

43
00:02:30,708 --> 00:02:33,518
مثل اینکه همیشه در یک
فکر عمیق غرق شده بود.

44
00:02:33,542 --> 00:02:36,333
و از تماشای دعوای بقیه، متنفر بود.

45
00:02:37,500 --> 00:02:41,309
یک بار دیدم که خود را وسط 
دعوای دو دختر انداخت

46
00:02:41,333 --> 00:02:44,042
و باعث شد به زمین بخورد.

47
00:02:45,375 --> 00:02:47,893
پاتریک فقط یک مشکل داشت.

48
00:02:47,917 --> 00:02:49,708
به مدرسه نمیآمد.

49
00:02:51,249 --> 00:02:53,726
میگفت گاهی مدرسه به جای
بسیار غمانگیز تبدیل میشد

50
00:02:53,750 --> 00:02:56,792
چون همیشه آدمها در حال دعوا بودند، 
و معلمها هم استعفا میدادند.

51
00:02:58,042 --> 00:03:03,500
و مادرش هم دو جا کار میکرد و برای مجبور 
کردنش به مدرسه آمدن خیلی خسته بود.

52
00:03:04,417 --> 00:03:07,184
بنابراین این را وظیفهام دانستم، 
تا او را به مدرسه بکشانم.

53
00:03:07,208 --> 00:03:11,268
و به خاطر اینکه دیوانه بودم و فقط ۲۲
سال داشتم و مشتاقانه مثبتنگر بودم،

54
00:03:11,292 --> 00:03:13,434
راه حل من این بود که به خانهاش بروم

55
00:03:13,458 --> 00:03:15,583
و بگویم، «چرا به مدرسه نمیای؟»

56
00:03:16,542 --> 00:03:18,184
و در واقع این راه حل جواب داد،

57
00:03:18,208 --> 00:03:20,643
و او از آن روز هر روز به مدرسه میآمد.

58
00:03:20,667 --> 00:03:23,059
و در کلاس من شروع به پیشرفت کرد.

59
00:03:23,083 --> 00:03:26,000
شعر مینوشت، کتاب میخواند.

60
00:03:26,917 --> 00:03:29,208
هر روز به مدرسه میآمد.

61
00:03:31,042 --> 00:03:32,518
تقریبا حوالی زمانی که

62
00:03:32,542 --> 00:03:35,226
یاد گرفتم چگونه با پاتریک 
ارتباط برقرار کنم،

63
00:03:35,250 --> 00:03:37,458
به دانشکده ی حقوق دانشگاه هارواد 
راه پیدا کرم.

64
00:03:39,583 --> 00:03:42,934
دوباره با این سوال مواجه شدم، 
که کجا باید خودم را قرار دهم،

65
00:03:42,958 --> 00:03:44,667
جسمم را کجا باید بگذارم؟

66
00:03:45,458 --> 00:03:48,101
و با خودم فکر کردم

67
00:03:48,125 --> 00:03:51,643
دلتای می سی سی پی مکانی بود،
که در آنجا مردمی که پول داشتند،

68
00:03:51,667 --> 00:03:53,559
مردمی که فرصت داشتند،

69
00:03:53,583 --> 00:03:54,833
آنجا را ترک میکردند.

70
00:03:55,875 --> 00:03:57,309
و مردمی که آنجا میمانند،

71
00:03:57,333 --> 00:03:59,833
کسانی هستند که شانس ترک آنجا را ندارند.

72
00:04:00,833 --> 00:04:03,101
نمیخواستم جز ترک کنندگان باشم.

73
00:04:03,125 --> 00:04:05,167
دلم میخواست فردی باشم که میماند.

74
00:04:06,333 --> 00:04:09,268
از طرف دیگر، تنها و خسته بودم.

75
00:04:09,292 --> 00:04:12,750
و خودم را قانع کردم، 
که میتوانم تغییرات بیشتری

76
00:04:14,125 --> 00:04:17,708
در مقیاس بزرگتری ایجاد کنم، 
اگر مدرکِ حقوق معتبری داشته باشم.

77
00:04:19,541 --> 00:04:20,791
بنابراین آنجا را ترک کردم.

78
00:04:22,750 --> 00:04:24,351
سه سال بعد، زمانی که

79
00:04:24,375 --> 00:04:26,768
در شرف فارغ التحصیلی 
از دانشکده حقوق بودم،

80
00:04:26,792 --> 00:04:28,518
دوستم به من تلفن کرد

81
00:04:28,542 --> 00:04:33,458
و گفت پاتریک دعوا کرده 
و یک نفر را کشته است.

82
00:04:35,333 --> 00:04:37,393
نابود شدم.

83
00:04:37,417 --> 00:04:39,851
قسمتی از من این موضوع را باور نمیکرد،

84
00:04:39,875 --> 00:04:42,542
اما قسمت دیگری میدانست که واقعیت دارد.

85
00:04:43,583 --> 00:04:45,583
من به آنجا پرواز کردم تا پاتریک را ببینم.

86
00:04:46,750 --> 00:04:49,458
او را در زندان ملاقات کردم.

87
00:04:50,542 --> 00:04:54,184
و او به من گفت که این موضوع واقعیت دارد.

88
00:04:54,208 --> 00:04:56,601
و او یک نفر را کشته بود.

89
00:04:56,625 --> 00:04:58,875
و نمیخواست بیشتر از این 
راجع به آن صحبت کند.

90
00:04:59,833 --> 00:05:01,851
از او پرسیدم که مدرسه رفتنش چه شد

91
00:05:01,875 --> 00:05:06,018
و او گفت یک سال بعد از اینکه 
من از آنجا رفتم او هم ترک تحصیل کرد.

92
00:05:06,042 --> 00:05:08,684
و بعد میخواست 
چیز دیگری نیز به من بگوید.

93
00:05:08,708 --> 00:05:11,976
نگاهش را پایین انداخت 
و گفت که یک نوزاد دختر دارد

94
00:05:12,000 --> 00:05:13,768
که تازه به دنیا آمده است.

95
00:05:13,792 --> 00:05:16,375
و احساس میکند که ناامیدش کرده است.

96
00:05:18,625 --> 00:05:22,000
همین بود، مکالمه ما 
با عجله و ناخوشایند بود.

97
00:05:23,417 --> 00:05:28,476
وقتی از زندان خارج شدم، صدایی درون من گفت،

98
00:05:28,500 --> 00:05:29,768
« برگرد؛

99
00:05:29,792 --> 00:05:33,083
اگر الآن برنگردی، هیچوقت برنخواهی گشت.»

100
00:05:36,292 --> 00:05:39,875
بنابراین از دانشکده حقوق
فارغ التحصیل شدم، و بازگشتم.

101
00:05:40,833 --> 00:05:42,518
من برگشتم تا پاتریک را ببینم؛

102
00:05:42,542 --> 00:05:45,500
و بفهمم آیا میتوانم در
پرونده ی قضائیش کمکش کنم.

103
00:05:46,917 --> 00:05:50,268
و این دفعه وقتی برای دومین بار دیدمش،

104
00:05:50,292 --> 00:05:52,559
ایده خوبی در ذهن داشتم، و گفتم،

105
00:05:52,583 --> 00:05:56,184
«پاتریک چرا یک نامه به دخترت نمینویسی،

106
00:05:56,208 --> 00:05:59,976
تا بتوانی او را در ذهنت نگه داری؟»

107
00:06:00,000 --> 00:06:03,684
و به او خودکار و تکهای کاغذ دادم،

108
00:06:03,708 --> 00:06:05,333
و او شروع به نوشتن کرد.

109
00:06:06,542 --> 00:06:09,351
اما وقتی آن کاغذ را دیدم

110
00:06:09,375 --> 00:06:10,708
بسیار تعجب کردم.

111
00:06:13,000 --> 00:06:15,101
دست خطش را به خاطر نمیآوردم،

112
00:06:15,125 --> 00:06:17,958
و او اشتباهات سادهی املایی داشت.

113
00:06:19,167 --> 00:06:21,851
و من با خودم فکر کردم که به عنوان یک معلم

114
00:06:21,875 --> 00:06:25,351
میدانستم که یک دانش آموز میتواند
به طور چشمگیری

115
00:06:25,375 --> 00:06:28,434
در زمان بسیار کوتاه یپیشرفت کند،

116
00:06:28,458 --> 00:06:32,125
اما هرگز نمیدانستم که یک دانش آموز
میتواند به طرز حیرتآوری پسرفت کند.

117
00:06:34,375 --> 00:06:36,268
چیزی که برایم دردآورتر بود،

118
00:06:36,292 --> 00:06:39,476
دیدن متنی بود که او برای دخترش نوشته بود.

119
00:06:39,500 --> 00:06:40,893
او نوشته بود:

120
00:06:40,917 --> 00:06:45,208
« به خاطر اشتباهتم معذرت میخواهم،
متاسفم که نمیتوانم کنارت باشم.»

121
00:06:46,458 --> 00:06:49,292
و این تمام چیزی بود که او
برای گفتن به دخترش داشت.

122
00:06:50,250 --> 00:06:54,559
و من از خودم پرسیدم چگونه میتوانم او را 
راضی کنم که چیز بیشتری برای گفتن دارد،

123
00:06:54,583 --> 00:06:58,000
قسمتهایی از او که مجبور نیست 
به خاطرشان معذرت خواهی کند.

124
00:06:58,958 --> 00:07:00,226
از او میخواستم که حس کند

125
00:07:00,250 --> 00:07:04,208
چیزی با ارزش برای 
تقسیم کردن با دخترش دارد.

126
00:07:05,917 --> 00:07:09,101
هر روز به مدت هفت ماه،

127
00:07:09,125 --> 00:07:11,809
من به ملاقاتش رفتم و برایش کتاب بردم.

128
00:07:11,833 --> 00:07:15,684
کوله پشتیم تبدیل به
یک کتابخانهی کوچک شده بود.

129
00:07:15,708 --> 00:07:17,768
من کتابهایی از جیمز بالدوین میبردم،

130
00:07:17,792 --> 00:07:22,684
از والت وایتمن، سی.اِس لوئیس.

131
00:07:22,708 --> 00:07:27,518
کتابهای راهنمایی راجع به 
درختان، پرندهها،

132
00:07:27,542 --> 00:07:30,750
و کتابی که مورد علاقه او 
قرار گرفت، کتاب فرهنگ لغت.

133
00:07:31,667 --> 00:07:33,351
بعضی روزها،

134
00:07:33,375 --> 00:07:37,167
هر دو ما در سکوت مینشستیم 
و مطالعه میکردیم.

135
00:07:38,083 --> 00:07:39,934
و بعضی روزهای دیگر،

136
00:07:39,958 --> 00:07:43,476
با هم مطالعه میکردیم، و شعر میخواندیم.

137
00:07:43,500 --> 00:07:47,393
ما با شعر هایکو شروع کردیم(نوعی شعر ژاپنی
دارای ۳خط متشکل از ۵ ،۷ و ۵ هجا)

138
00:07:47,417 --> 00:07:50,309
صدها هایکو، یک شاهکار فریبندهی ساده.

139
00:07:50,333 --> 00:07:53,143
و خواستم شعرهای هایکوی 
محبوبش را با من به اشتراک بگذارد.

140
00:07:53,167 --> 00:07:56,226
و برخی از آنها واقعا بامزه بودند.

141
00:07:56,250 --> 00:07:58,101
مثل این یکی از ایزا:

142
00:07:58,125 --> 00:08:01,833
« عنکبوتها ، نگران نباشید، من از خانه 
سرسری نگهداری میکنم.»

143
00:08:02,750 --> 00:08:07,292
و این:« نصف روز را چرت زدم، 
هیچکس تنبیهم نکرد.»

144
00:08:08,667 --> 00:08:13,101
و این شعر فوقالعاده که راجع به 
اولین روز بارش برف است،

145
00:08:13,125 --> 00:08:17,583
آهوهای کوهی شبنمها را از
روی پوشش یکدیگر، میلیسند.))

146
00:08:19,250 --> 00:08:22,268
چیزی اسرارآمیز و فوق العاده وجود دارد

147
00:08:22,292 --> 00:08:24,934
درباره این که
یک شعر چطور به نظر میرسد.

148
00:08:24,958 --> 00:08:29,583
فضای خالی به اندازهی 
کلمات ارزشمند است.

149
00:08:31,375 --> 00:08:33,893
این شعر از دابلیو.اِس مِروین را بخوانیم،

150
00:08:33,917 --> 00:08:38,143
شعری که بعد از تماشای همسرش
وقتی در باغ کار میکرد نوشت،

151
00:08:38,167 --> 00:08:42,042
و فهمید که آن دو بقیهی عمرشان را 
با هم سپری خواهند کرد.

152
00:08:43,167 --> 00:08:45,518
« بگذار تصور کنم که روزی باز 
هم خواهیم آمد،

153
00:08:45,542 --> 00:08:48,934
زمانی که بخواهیم و آن
فصل بهار خواهد بود،

154
00:08:48,958 --> 00:08:52,143
سنمان بیشتر از چیزی که بودیم نخواهد بود

155
00:08:52,167 --> 00:08:56,101
غصههای کهنه کم میشوند، مثل ابر تازهای

156
00:08:56,125 --> 00:08:59,893
که از میانه صبحدم
به آرامی راه خود را میجوید.»

157
00:08:59,917 --> 00:09:03,309
از پاتریک پرسیدم قسمت 
مورد علاقهاش کدام است و او گفت:

158
00:09:03,333 --> 00:09:06,875
«سنمان بیشتر از چیزی که 
بودهیم نخواهد بود.»

159
00:09:08,375 --> 00:09:12,809
گفت این قسمت او را یاد مکانی 
میاندازد که در آنجا زمان ایستاده است،

160
00:09:12,833 --> 00:09:15,768
جایی که زمان دیگر مهم نیست.

161
00:09:15,792 --> 00:09:17,851
و من از او پرسیدم که آیا
مکانی مثل آن دارد،

162
00:09:17,875 --> 00:09:20,268
جایی که زمان برای همیشه ادامه پیدا میکند.

163
00:09:20,292 --> 00:09:21,958
و او گفت:«مادرم.»

164
00:09:23,875 --> 00:09:28,184
وقتی در کنار یک نفر دیگر
شعری را میخوانید،

165
00:09:28,208 --> 00:09:30,083
مفهوم شعر تغییر میکند.

166
00:09:31,333 --> 00:09:36,000
چون مفهوم شعر با زندگی شخصی آن فرد
و شما تطبیق پیدا میکند.

167
00:09:37,500 --> 00:09:40,184
بعد از آن ما کتاب خواندیم، 
کتابهای زیادی مطالعه کردیم؛

168
00:09:40,208 --> 00:09:43,351
سرگذشت فردریک داگلاس را خواندیم،

169
00:09:43,375 --> 00:09:46,976
بردهی آمریکایی که خودش 
خواندن و نوشتن یاد گرفت

170
00:09:47,000 --> 00:09:50,333
و به خاطر سوادش برای آزادی فرار کرد.

171
00:09:51,875 --> 00:09:54,518
در نوجوانی فردریک داگلاس
قهرمانم بود

172
00:09:54,542 --> 00:09:57,750
و این داستان را به عنوان داستانی
سرشار از ترقی و امید میدانستم.

173
00:09:58,917 --> 00:10:01,750
اما این کتاب ترسی در پاتریک ایجاد کرد.

174
00:10:02,875 --> 00:10:07,934
او روی داستانی که داگلاس گفته بود تمرکز
کرد، این که چطور در کریسمس

175
00:10:07,958 --> 00:10:11,059
اربابان به بردگان عرق جو سیاه دادند

176
00:10:11,083 --> 00:10:14,559
تا نشان دهند، 
بردگان نمیتوانند آزادی را مدیریت کنند.

177
00:10:14,583 --> 00:10:17,375
چون بردگان در کشتزارها تلو تلو میخوردند.

178
00:10:19,500 --> 00:10:21,500
پاتریک گفت با داستان 
همذاتپنداری میکند.

179
00:10:22,333 --> 00:10:25,809
او گفت که آنجا در زندان، 
مردمانی هستند که همانند بردهها

180
00:10:25,833 --> 00:10:28,059
نمیخواهند راجع به وضعیتشان فکر کنند،

181
00:10:28,083 --> 00:10:29,893
چون خیلی دردناک است.

182
00:10:29,917 --> 00:10:32,101
بسیار دردناک است که راجع به گذشته فکر کنی،

183
00:10:32,125 --> 00:10:35,458
راجع به اینکه چه مسیر دوری
را باید بپیماییم.

184
00:10:36,958 --> 00:10:39,851
بخش مورد علاقه او این قسمت بود:

185
00:10:39,875 --> 00:10:43,476
«هرچیزی، فرقی ندارد چه،
تا از اندیشیدن رهایی یابم!

186
00:10:43,500 --> 00:10:48,542
فکر بی پایان به وضعیتم ،عذابم میداد.»

187
00:10:49,958 --> 00:10:53,917
پاتریک میگفت داگلاس آدم شجاعی بوده
که مینوشته و به فکر کردن ادامه داد.

188
00:10:55,083 --> 00:11:00,643
اما نمیدانست او چقدر 
برای من شبیه داگلاس است.

189
00:11:00,667 --> 00:11:04,417
چون او به مطالعه ادامه میداد
با اینکه باعث ترسش میشد.

190
00:11:05,250 --> 00:11:08,309
او این کتاب را قبل از من تمام کرد،

191
00:11:08,333 --> 00:11:12,042
با اینکه در یک پلکان بتنی 
بدون نور مطالعه میکرد.

192
00:11:13,583 --> 00:11:16,309
و بعد از آن یکی از کتابهای
مورد علاقهی من را خواندیم،

193
00:11:16,333 --> 00:11:18,518
گیلیاد اثر مرلین رابینسون،

194
00:11:18,542 --> 00:11:22,684
که نامهای طولانی از طرف
پدری به پسرش است.

195
00:11:22,708 --> 00:11:25,059
او این قسمت از آن را دوست داشت:

196
00:11:25,083 --> 00:11:27,268
«این را مینویسم 
تا شخصا به تو بگویم

197
00:11:27,292 --> 00:11:30,601
آیا هرگز به این فکر کردی که در زندگیات 
چه کاری انجام دادهای...

198
00:11:30,625 --> 00:11:32,643
تو مرحمت خدا برای من بودهای،

199
00:11:32,667 --> 00:11:35,833
یک معجزه، و حتی چیزی فراتر از آن.»

200
00:11:37,375 --> 00:11:43,018
چیزی راجع به این زبان، 
عشقش، اشتیاقش، صدایش،

201
00:11:43,042 --> 00:11:45,500
میل نوشتن را در پاتریک زنده کرد.

202
00:11:46,292 --> 00:11:49,393
و او دفتری پس از دفتری دیگر را پر میکرد

203
00:11:49,417 --> 00:11:52,726
با نامههایی برای دخترش.

204
00:11:52,750 --> 00:11:55,684
در این نامههای زیبا و پیچیده،

205
00:11:55,708 --> 00:12:01,684
او خودش و دخترش را در حال قایقرانی 
در رودخانهی می سی سی پی، تصور میکرد.

206
00:12:01,708 --> 00:12:04,518
او تصور میکرد که نهری 
در کوهستان پیدا کردهاند

207
00:12:04,542 --> 00:12:06,708
با آبی بسیار تمیز و زلال.

208
00:12:08,042 --> 00:12:10,083
وقتی پاتریک را در حال نوشتن تماشا میکردم،

209
00:12:11,250 --> 00:12:13,393
از خودم سوالی پرسیدم،

210
00:12:13,417 --> 00:12:15,476
و الان از شما میپرسم،

211
00:12:15,500 --> 00:12:20,792
چند نفر از شما تا به حال به کسی که 
حس میکنید ناامیدش کردید نامه نوشتهاید؟

212
00:12:22,042 --> 00:12:27,125
راه آسانتر این است که فقط 
آن افراد را از ذهنتان بیرون کنید.

213
00:12:28,083 --> 00:12:32,726
اما پاتریک هرروز حاضر شده 
و با دخترش روبرو میشد؛

214
00:12:32,750 --> 00:12:35,684
او خودش را در برابر دخترش مسئول میدانست،

215
00:12:35,708 --> 00:12:39,417
با کلمه به کلمهای که 
با تمرکز خیلی زیادی مینوشت.

216
00:12:42,417 --> 00:12:44,958
من میخواهم در زندگیام خودم را

217
00:12:46,042 --> 00:12:49,101
را درهمین شکلیدر معرض خطر قرار دهم.

218
00:12:49,125 --> 00:12:52,750
چون این نوع ریسک کردن 
قدرت قلب یک نفر را آشکار میکند.

219
00:12:56,625 --> 00:13:00,684
بگذارید یک قدم به عقب برگردم 
و یک سوال ناخوشایند بپرسم.

220
00:13:00,708 --> 00:13:04,417
من چه حقی دارم تا داستان پاتریک را بگویم؟

221
00:13:06,042 --> 00:13:09,018
پاتریک کسی است که با این درد زندگی کرده

222
00:13:09,042 --> 00:13:13,208
و من حتی یک روز هم
در زندگی گرسنگی نکشیدهام.

223
00:13:15,250 --> 00:13:17,018
من راجع به این سوال خیلی فکر کردم،

224
00:13:17,042 --> 00:13:20,768
اما چیزی که می خواهم بگویم این است
که این داستان فقط راجع به پاتریک نیست.

225
00:13:20,792 --> 00:13:22,309
راجع به همهی ما است،

226
00:13:22,333 --> 00:13:24,833
و نابرابری موجود در بین ما.

227
00:13:25,667 --> 00:13:27,083
جهان اکثریتی

228
00:13:28,375 --> 00:13:32,018
که پاتریک مادر و پدرش 
و پدربزرگ و مادربزرگهایش

229
00:13:32,042 --> 00:13:33,851
از آن طرد شدند.

230
00:13:33,875 --> 00:13:36,958
در این داستان من آن دنیای اقلیت 
را به نمایش میگذارم.

231
00:13:37,792 --> 00:13:41,601
و وقتی که تعریفش میکنم 
نمیخواهم خودم را پنهان کنم.

232
00:13:41,625 --> 00:13:44,292
قدرتی که دارم را مخفی کنم.

233
00:13:45,333 --> 00:13:48,893
زمانی که این قصه را تعریف میکنم 
میخواهم آن قدرت را به نمایش بگذارم

234
00:13:48,917 --> 00:13:51,309
و سپس بپرسم،

235
00:13:51,333 --> 00:13:54,250
چگونه میتوانیم فاصله ما بین را کم کنیم؟

236
00:13:56,250 --> 00:13:59,851
مطالعه یکی از راههای 
کم کردن آن فاصله است.

237
00:13:59,875 --> 00:14:04,309
مطالعه به ما دنیای کاملی را عرضه میکند
که میتوانیم با یکدیگر به اشتراک بگذاریم؛

238
00:14:04,333 --> 00:14:06,583
که میتوانیم به طور مساوی
به اشتراک بگذاریم.

239
00:14:08,500 --> 00:14:11,601
احتمالا الان فکر میکنید چه اتفاقی
برای پاتریک افتاد.

240
00:14:11,625 --> 00:14:13,333
آیا مطالعه زندگی او را نجات داد؟

241
00:14:14,583 --> 00:14:16,708
هم بله و هم نه.

242
00:14:17,875 --> 00:14:20,768
وقتی پاتریک از زندان آزاد شد،

243
00:14:20,792 --> 00:14:23,125
سفر پیش رویش مشقتبار بود.

244
00:14:24,292 --> 00:14:27,768
به خاطر سابقهای که داشت 
کارفرماها او را قبول نمیکردند؛

245
00:14:27,792 --> 00:14:30,934
بهترین دوستش، مادرش، در ۴۳ سالگی فوت کرد،

246
00:14:30,958 --> 00:14:33,434
به دلیل بیماری قلبی و قند.

247
00:14:33,458 --> 00:14:36,167
او بی خانمان بود و گرسنه.

248
00:14:38,250 --> 00:14:42,792
خیلی از مردم راجع به مطالعه چیزهایی
میگویند که از دید من اغراق آمیزند.

249
00:14:43,792 --> 00:14:47,768
باسواد بودن مانع از تبعیض
و تمایز او از دیگران نشد.

250
00:14:47,792 --> 00:14:50,417
باسواد بودن مادرش را از مرگ نجات نداد.

251
00:14:51,708 --> 00:14:54,083
پس مطالعه چه کاری میتواند انجام دهد؟

252
00:14:55,375 --> 00:14:59,333
من چندتا جواب دارم تا با آنها 
امروز را به پایان برسانم.

253
00:15:00,667 --> 00:15:03,417
مطالعه زندگی درونی او را پربار کرد

254
00:15:05,083 --> 00:15:08,143
همراه با معما و تخیل،

255
00:15:08,167 --> 00:15:09,417
و زیبایی.

256
00:15:10,292 --> 00:15:14,625
مطالعه به او تصوراتی را عرضه میکرد
که باعث شادی وی میشد؛

257
00:15:15,417 --> 00:15:20,976
کوه، اقیانوس، آهو، شبنم.

258
00:15:21,000 --> 00:15:25,125
کلماتی که طعم یک دنیای آزاد
و طبیعی را میدهند.

259
00:15:27,625 --> 00:15:31,143
مطالعه به او زبان بخشید
برای هرچه که از دست داده بود.

260
00:15:31,167 --> 00:15:35,809
این قسمت از شعر دِرِک والکات 
چقدر ارزشمند است؟

261
00:15:35,833 --> 00:15:38,059
پاتریک این شعر را حفظ کرده بود.

262
00:15:38,083 --> 00:15:40,184
«روزهایی که نگه داشتم،

263
00:15:40,208 --> 00:15:42,476
و روزهایی که از دست دادم،

264
00:15:42,500 --> 00:15:45,726
روزهایی که همانند دخترکان
زودتر رشد میکنند،

265
00:15:45,750 --> 00:15:47,583
بازوان پناهندهی من.»

266
00:15:48,667 --> 00:15:51,643
مطالعه به او شجاعتش را آموخت.

267
00:15:51,667 --> 00:15:54,976
بیاد بیاورید که او به خواندن 
آثار فردریک داگلاس ادامه داد،

268
00:15:55,000 --> 00:15:57,143
با اینکه برایش دردناک بودند.

269
00:15:57,167 --> 00:16:00,875
او به آگاه ماندن ادامه داد، 
با اینکه این هوشیاری صدمه میزند.

270
00:16:02,208 --> 00:16:04,768
مطالعه نوعی اندیشیدن است.

271
00:16:04,792 --> 00:16:08,851
برای همین خواندن سخت است، 
چون مجبوریم فکر کنیم.

272
00:16:08,875 --> 00:16:13,125
و پاتریک فکر کردن را
به نیندیشیدن ترجیح داد.

273
00:16:16,000 --> 00:16:19,958
در نهایت مطالعه به او زبانی
برای صحبت کردن با دخترش، بخشید.

274
00:16:21,375 --> 00:16:24,601
خواندن الهام بخش او برای نوشتن شد.

275
00:16:24,625 --> 00:16:28,768
ارتباط بین خواندن و نوشتن 
بسیار نیرومند است.

276
00:16:28,792 --> 00:16:30,851
آغاز مطالعهمان،

277
00:16:30,875 --> 00:16:32,958
شروع یافتن کلمات است.

278
00:16:33,958 --> 00:16:38,601
و او آن کلمات را یافت برای اینکه خودش
و دخترش را کنار یکدیگر تصور کند.

279
00:16:38,625 --> 00:16:40,333
او آن کلمات را یافت

280
00:16:41,958 --> 00:16:44,208
تا به دخترش بگوید چه قدر دوستش دارد.

281
00:16:46,042 --> 00:16:49,976
درواقع مطالعه روابط بین ما را
نیز تحت تأثیر قرار میدهد.

282
00:16:50,000 --> 00:16:52,059
خواندن فرصتی برای صمیمیت
به ما عرضه میکند،

283
00:16:52,083 --> 00:16:54,976
تا چیزی فراتر از دیدگاهمان را مشاهده کنیم.

284
00:16:55,000 --> 00:16:57,684
و همچنین یک ارتباط نامساوی را

285
00:16:57,708 --> 00:17:00,375
را به یک برابری گذرا تبدیل میکند.

286
00:17:02,125 --> 00:17:05,059
وقتی کسی را به عنوان یک 
کتابخوان ملاقات میکنید،

287
00:17:05,083 --> 00:17:07,059
شما او را برای اولین بار ملاقات میکنید،

288
00:17:07,083 --> 00:17:08,791
جدیدا و به تازگی.

289
00:17:09,875 --> 00:17:13,083
هیچ راهی وجود ندارد که بفهمید 
قسمت مورد علاقهی او چه خواهد بود.

290
00:17:14,458 --> 00:17:17,666
چه خاطرات و غصههای شخصی دارد.

291
00:17:18,833 --> 00:17:22,833
و شما با حریم نهایی زندگی درونی او 
روبرو میشوید.

292
00:17:23,666 --> 00:17:27,101
و سپس شما با خودتان میگویید:
«زندگی درونی من از چه چیزی ساخته شده است؟

293
00:17:27,125 --> 00:17:30,375
من چه چیز ارزشمندی دارم 
تا با دیگران به اشتراک بگذارم؟»

294
00:17:33,000 --> 00:17:34,333
میخواهم این سخرانی را


295
00:17:36,208 --> 00:17:40,500
با چند خط مورد علاقهام از
نامهی پاتریک به دخترش به پایان برسانم.

296
00:17:41,333 --> 00:17:44,101
«رودخانه در بعضی جاها سایهدار است

297
00:17:44,125 --> 00:17:47,393
اما نور از لا به لای 
شکاف درختان میتابد...

298
00:17:47,417 --> 00:17:50,976
از برخی شاخهها شاه توتهای 
زیادی آویزانند.

299
00:17:51,000 --> 00:17:54,458
و تو دستت را دراز میکنی
تا آن ها را بِرُبایی.»

300
00:17:56,042 --> 00:17:58,476
و در این نامهی دوست داشتنی، 
جایی که او مینویسد،

301
00:17:58,500 --> 00:18:02,851
«چشمانت را ببند 
و به صدای کلمات گوش بسپار.

302
00:18:02,875 --> 00:18:05,059
من این شعر را از حفظ بلدم

303
00:18:05,083 --> 00:18:07,917
و میخواهم تو نیز آن را بدانی.»

304
00:18:09,375 --> 00:18:11,184
از همه خیلی متشکرم.

305
00:18:11,208 --> 00:18:14,500
(تشویق)