WEBVTT

00:00:00.714 --> 00:00:03.532
นี่คือคำถามที่เราทุกคนควรถาม

00:00:03.556 --> 00:00:05.325
มีอะไรผิดพลาดเหรอ

00:00:05.349 --> 00:00:07.207
ไม่ใช่แค่เรื่องโรคระบาดนะ

00:00:07.231 --> 00:00:09.231
แต่หมายถึงเรื่องชีวิตในฐานะพลเมือง

00:00:09.544 --> 00:00:14.226
อะไรพาเรามาสู่ห้วงเวลาอันน่าขมขื่น
ของการแบ่งฝักแบ่งฝ่าย

NOTE Paragraph

00:00:15.147 --> 00:00:16.601
ในหลายทศวรรษที่ผ่านมา

00:00:16.625 --> 00:00:20.895
การแบ่งแยกระหว่างผู้แพ้และผู้ชนะ
หยั่งรากลึก

00:00:20.919 --> 00:00:22.910
เป็นพิษต่อการเมืองของเรา

00:00:22.934 --> 00:00:25.133
แบ่งแยกเราออกจากกัน

00:00:25.157 --> 00:00:29.042
ในการแบ่งแยกนี้ ส่วนหนึ่งก็เกี่ยวข้องกับ
ความไม่เท่าเทียม

00:00:29.577 --> 00:00:34.224
แต่ก็เกี่ยวข้องกับทัศนคติที่เรามี
ต่อการชนะและการพ่ายแพ้

00:00:34.248 --> 00:00:35.835
ที่มาด้วยกัน

00:00:35.859 --> 00:00:37.510
ผู้ที่อยู่ที่ปลายยอด

00:00:37.534 --> 00:00:41.791
หันมาเชื่อว่าความสำเร็จของตัวเองนั้น
มาจากการกระทำของตัวเองทั้งสิ้น

00:00:42.196 --> 00:00:44.196
วัดกันที่ความพยายาม

00:00:44.522 --> 00:00:48.950
และคนที่ล้มเหลว ก็ไม่โทษใคร
นอกจากตัวเอง

NOTE Paragraph

00:00:50.177 --> 00:00:52.558
วิธีการมองความสำเร็จแบบนี้

00:00:52.582 --> 00:00:56.000
เห็นได้ชัดว่ามีต้นตอมาจาก
หลักการที่น่าสนใจข้อหนึ่ง

00:00:56.772 --> 00:00:59.180
หากทุกคนมีโอกาสที่เท่าเทียมกัน

00:00:59.204 --> 00:01:02.180
ผู้ชนะก็สมควรได้รับชัยชนะ

00:01:02.927 --> 00:01:06.743
นี่คือหัวใจของอุดมคติแบบ
ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย

00:01:07.849 --> 00:01:11.331
แน่นอน ในทางปฏิบัติ เราทำไม่ได้หรอก

00:01:12.581 --> 00:01:15.986
ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับโอกาสที่เท่าเทียม
ในการเติบโต

00:01:17.006 --> 00:01:21.918
เด็ก ๆ ที่เกิดมาในครอบครัวที่ยากจน
ก็มักจะยังคงยากจนเมื่อโตขึ้น

00:01:22.648 --> 00:01:27.535
พ่อแม่ที่ร่ำรวย ก็สามารถที่จะ
มอบอภิสิทธิ์ต่าง ๆ ให้กับลูกของตนได้

00:01:28.083 --> 00:01:31.607
ตัวอย่างเช่น กลุ่มมหาวิทยาลัยไอวีลีก

00:01:31.631 --> 00:01:35.031
ที่คัดเอานักศึกษาหัวกะทิ
คิดเป็นร้อยละหนึ่ง

00:01:35.055 --> 00:01:39.936
ซึ่งมากกว่าจำนวนนักศึกษาหัวกะทิ
จากอีกครึ่งล่างของประเทศรวมกัน

NOTE Paragraph

00:01:41.627 --> 00:01:45.647
แต่ปัญหาไม่ได้อยู่เพียงว่า
เราล้มเหลวในการทำตาม

00:01:45.671 --> 00:01:48.583
หลักการทำมากได้มาก
ที่เรายึดถือ

00:01:49.583 --> 00:01:52.458
แต่อุดมคติเองนั่นแหละที่มีปัญหา

00:01:52.792 --> 00:01:54.426
มันมีด้านมืด

00:01:54.887 --> 00:01:58.958
อุดมคติแบบทำมากได้มาก
กัดกร่อนผลประโยชน์ส่วนรวม

00:01:59.839 --> 00:02:02.344
มันนำไปสูความโอหังของเหล่าผู้ชนะ

00:02:03.538 --> 00:02:07.208
และการเย้ยหยันผู้ที่พ่ายแพ้

00:02:08.050 --> 00:02:13.643
มันสนับสนุนให้ผู้ที่ประสบความสำเร็จ
สูดความหอมหวานของความสำเร็จมากเกินไป

00:02:13.667 --> 00:02:18.542
เพื่อมอมเมาตัวเองว่า ที่มีทุกวันนี้ได้
ไม่ใช่เพราะโชคช่วย

00:02:19.002 --> 00:02:23.383
และนำไปสู่การดูถูกเหยียดหยาม
ผู้ที่อาจจะไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

00:02:23.407 --> 00:02:26.176
หรือไม่ได้มีคุณสมบัติเท่า

00:02:27.085 --> 00:02:29.569
สิ่งนี้สำคัญมากสำหรับเรื่องการเมือง

00:02:30.490 --> 00:02:35.450
เป็นหนึ่งในต้นตอที่มีอิทธิพล
ต่อการมองผู้คนในแง่ร้าย

00:02:35.474 --> 00:02:40.807
ผมหมายถึงการที่กลุ่มผู้ใช้แรงงาน
ถูกคนกลุ่มอภิสิทธิ์ชนดูแคลน

00:02:41.708 --> 00:02:43.708
นี่คือความไม่พอใจที่เกิดขึ้นอย่างแท้จริง

NOTE Paragraph

00:02:44.589 --> 00:02:49.855
แม้แต่โลกาภิวัตน์
ก็ทำให้ปัญหาความไม่เท่าเทียมหลั่งรากลึก

00:02:49.879 --> 00:02:51.284
และค่าจ้างที่คงที่

00:02:52.506 --> 00:02:57.279
ผู้ที่สนับสนุนหลักการนี้
ได้ให้คำแนะนำที่น่าฉุนเฉียวทีเดียว

00:02:58.359 --> 00:03:01.819
"หากคุณอยากแข่งขัน
และมีจุดยืนในเศรษฐกิจโลก

00:03:01.843 --> 00:03:03.311
คุณก็ไปเรียนมหาวิทยาลัยสิ"

00:03:03.776 --> 00:03:06.750
"สิ่งที่คุณจะได้ มาจากสิ่งที่คุณเรียน"

00:03:07.125 --> 00:03:09.125
"คุณทำได้ หากคุณพยายาม"

00:03:10.327 --> 00:03:16.216
พวกอภิสิทธิ์ชนไม่ได้ตระหนักถึง
การดูถูกที่แฝงอยู่ในคำแนะนำเหล่านี้

00:03:17.260 --> 00:03:19.125
หากคุณไม่เรียนมหาวิทยาลัย

00:03:19.149 --> 00:03:22.645
หากคุณไม่เติบโตในเศรษฐกิจใหม่

00:03:22.669 --> 00:03:25.292
ความล้มเหลวของคุณ
มาจากความผิดพลาดของตัวคุณเอง

00:03:25.819 --> 00:03:27.493
นี่คือความหมายที่แฝงอยู่

00:03:27.851 --> 00:03:33.500
ไม่สงสัยเลยว่าทำไมกลุ่มผู้ใช้แรงงาน
ถึงต่อต้านอภิสิทธิ์ชนที่ยึดในอุดมคตินี้

NOTE Paragraph

00:03:34.506 --> 00:03:36.220
แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ

00:03:36.609 --> 00:03:40.664
เราจำเป็นต้องมองชีวิตในฐานะพลเมืองเสียใหม่
ในสามด้านด้วยกัน

00:03:41.331 --> 00:03:42.641
บทบาทของมหาวิทยาลัย

00:03:42.665 --> 00:03:44.244
เกียรติของการทำงาน

00:03:44.268 --> 00:03:45.982
และความหมายของความสำเร็จ

NOTE Paragraph

00:03:47.149 --> 00:03:51.297
เราควรเริ่มโดยการพิจารณาบทบาท
ของมหาวิทยาลัยใหม่

00:03:51.321 --> 00:03:54.000
ว่าเป็นผู้กุมอำนาจในการแจกจ่ายโอกาส

00:03:55.583 --> 00:04:00.460
สำหรับพวกเราหลาย ๆ คน
ที่ใช้ชีวิตในบริษัทที่น่าเชื่อถือ

00:04:00.484 --> 00:04:03.753
เรามักจะหลงลืมความจริงข้อหนึ่งที่ว่า

00:04:04.530 --> 00:04:08.525
ผู้คนส่วนมาก ไม่ได้เรียนสี่ปีในมหาวิทยาลัย
และไม่มีใบปริญญา

00:04:09.077 --> 00:04:13.208
ว่ากันให้ชัด เกือบสองในสาม
ของพลเมืองอเมริกันไม่มีใบปริญญา

00:04:13.978 --> 00:04:18.042
เพราะฉะนั้นมันจึงไร้สาระมาก
ที่จะสร้างเศรษฐกิจ

00:04:18.066 --> 00:04:22.267
ที่ยกปริญญาบัตร
เป็นเงื่อนไขเบื้องต้นที่จำเป็น

00:04:23.267 --> 00:04:26.542
สำหรับการทำงานที่มีเกียรติ
และชีวิตที่ดี

NOTE Paragraph

00:04:27.307 --> 00:04:30.958
การสนับสนุนให้คนเข้าเรียนมหาวิทยาลัย
เป็นเรื่องที่ดี

00:04:30.982 --> 00:04:33.760
การขยายโอกาสการเข้าถึงการศึกษา
สำหรับผู้ที่มีทุนทรัพย์ไม่พอ

00:04:33.784 --> 00:04:35.148
ก็ยิ่งดีขึ้นไปอีก

00:04:35.553 --> 00:04:38.125
แต่นี่ไม่ใช่ทางออก
สำหรับปัญหาความไม่เท่าเทียม

00:04:38.948 --> 00:04:44.424
เราควรละจากการติดอาวุธให้พลเมือง
ในสงครามของคนที่ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย

00:04:44.448 --> 00:04:48.182
และให้ความสนใจกับการทำให้ชีวิตดีขึ้น

00:04:48.206 --> 00:04:50.619
สำหรับผู้ที่ไม่มีปริญญาบัตร

00:04:50.643 --> 00:04:54.777
แต่เป็นผู้ที่มีส่วนสำคัญ
ในการสร้างสังคมของเรา

NOTE Paragraph

00:04:55.728 --> 00:04:58.172
เราควรปรับความคิดเกี่ยวกับ
เกียรติของการทำงาน

00:04:58.196 --> 00:05:00.751
และนำมันไปวางไว้ที่ใจกลางของการเมืองของเรา

00:05:01.272 --> 00:05:06.295
เราควรที่จะจดจำว่า การทำงาน
ไม่ใช่เป็นเพียงการหารายได้

00:05:06.319 --> 00:05:09.744
แต่ยังเป็นการมีส่วนร่วม
ในการสร้างสาธารณะประโยชน์

00:05:09.768 --> 00:05:12.542
และมีคนมองเห็นว่าได้ทำเช่นนั้น

NOTE Paragraph

00:05:13.030 --> 00:05:16.672
โรเบิร์ต เอฟ เคเนดี ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจน
เมื่อครึ่งศตวรรษที่แล้ว

00:05:17.117 --> 00:05:20.800
สัมพันธภาพ ชุมชน ความเป็นอันหนึ่งอันเดียว

00:05:21.438 --> 00:05:24.772
คุณค่าที่สำคัญเหล่านี้ไม่ได้มาจาก

00:05:24.796 --> 00:05:27.667
การซื้อของและการบริโภคร่วมกัน

00:05:28.863 --> 00:05:31.347
แต่มาจากการจ้างงานอย่างมีเกียรติ

00:05:31.371 --> 00:05:33.156
ได้รับค่าตอบแทนที่ควรจะได้รับ

00:05:33.180 --> 00:05:36.938
เป็นการจ้างงานที่ทำให้เราพูดได้เต็มปากว่า

00:05:36.962 --> 00:05:38.962
"ฉันช่วยสร้างประเทศนี้

00:05:39.522 --> 00:05:43.500
ฉันคือผู้ที่มีส่วนในการทำเพื่อส่วนรวม"

00:05:44.800 --> 00:05:47.522
ความคิดแบบพลเมืองแบบนี้

00:05:47.546 --> 00:05:51.625
ห่างหายไปจาก
ชีวิตพลเมืองของพวกเราในทุกวันนี้

NOTE Paragraph

00:05:52.788 --> 00:05:56.565
เรามักจะทึกทักเอาว่า
เงินที่ผู้คนได้รับมานั้น

00:05:56.589 --> 00:05:59.878
คือคุณค่าของการมีส่วนร่วม
ในการสร้างสาธารณประโยชน์

00:06:00.807 --> 00:06:02.624
แต่ความคิดนี้ผิด

00:06:03.450 --> 00:06:06.167
มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์
ได้อธิบายไว้ว่าทำไมถึงผิด

00:06:07.355 --> 00:06:11.117
สะท้อนคิดจากการประท้วง
ของเจ้าหน้าที่ดูแลความสะอาด

00:06:11.141 --> 00:06:13.142
ในเมืองเมมฟิส รัฐเทนเนสซี

00:06:13.166 --> 00:06:15.166
ไม่นานก่อนที่เขาจะถูกสังหาร

00:06:16.097 --> 00:06:17.684
คิงกล่าวว่า

00:06:17.708 --> 00:06:22.732
"สุดท้ายแล้ว คนที่ทำงานเก็บขยะ

00:06:22.756 --> 00:06:25.438
ก็มีความสำคัญเท่ากับแพทย์

00:06:26.855 --> 00:06:29.085
เพราะถ้าหากพวกเขาไม่ทำงานของตัวเอง

00:06:29.109 --> 00:06:31.109
เชื้อโรคก็คงแพร่กระจายไปไหนต่อไหน

00:06:32.014 --> 00:06:34.792
แรงงานทั้งหมดนั้นมีเกียรติ"

NOTE Paragraph

00:06:35.637 --> 00:06:38.065
ทุกวันนี้ โรคระบาดได้ทำให้คำกล่าวนี้ชัดเจน

00:06:38.589 --> 00:06:41.633
มันเผยให้เห็นว่า เราต้องพึ่งพา

00:06:41.657 --> 00:06:44.664
บุคคลที่เรามักจะมองข้าม

00:06:45.567 --> 00:06:47.188
พนักงานส่งของ

00:06:47.212 --> 00:06:49.093
พนักงานซ่อมบำรุง

00:06:49.117 --> 00:06:51.014
พนักงานในร้านขายของชำ

00:06:51.038 --> 00:06:52.709
พนักงานในคลังเก็บสินค้า

00:06:52.733 --> 00:06:54.093
พนักงานขับรถบรรทุก

00:06:54.117 --> 00:06:55.744
ผู้ช่วยพยาบาล

00:06:55.768 --> 00:06:57.410
พี่เลี้ยงเด็ก

00:06:57.434 --> 00:06:59.434
ผู้ให้บริการสุขภาพครอบครัว

00:06:59.776 --> 00:07:04.207
นี่ไม่ใช่อาชีพที่ได้รับค่าตอบแทนสูง
หรือมีคนยกย่องมากเท่าไหร่

00:07:05.234 --> 00:07:09.170
แต่ตอนนี้ เรามองพวกเขาเป็นบุคคลที่สำคัญ

00:07:10.337 --> 00:07:14.142
นี่คือช่วงเวลาสำหรับการถกเถียงในที่สาธารณะ

00:07:14.166 --> 00:07:17.791
ในการปรับค่าจ้างและเพิ่มการยอมรับ

00:07:17.815 --> 00:07:21.926
ให้ไปในทิศทางที่ดีกว่าเดิม
และการรับรู้ความสำคัญของงานที่พวกเขาทำ

NOTE Paragraph

00:07:22.450 --> 00:07:28.649
นี่คือจุดพลิกผันในเรื่องจริยธรรม
จุดเปลี่ยนของความเชื่อและศรัทธา

00:07:28.673 --> 00:07:32.374
ในการตั้งคำถามเกี่ยวกับ
ความโอหังของอุดมคติทำมากได้มาก

00:07:33.645 --> 00:07:37.898
ฉันสมควรได้รับความสามารถ
ที่ทำให้ฉันเติบโตได้อย่างมีจริยธรรมหรือไม่

00:07:38.533 --> 00:07:40.467
เป็นความพยายามของฉัน

00:07:40.491 --> 00:07:44.133
ที่จะอยู่ในสังคมที่ให้คุณค่ากับความสามารถ

00:07:44.157 --> 00:07:45.875
ที่ฉันบังเอิญมีหรือเปล่า

00:07:46.315 --> 00:07:48.315
หรือจริง ๆ แล้วเพราะโชคช่วย

00:07:49.042 --> 00:07:52.883
การยืนกรานว่าความสำเร็จของฉัน
มาจากตัวฉัน

00:07:52.907 --> 00:07:57.255
ทำให้ยากที่เราจะเข้าใจชีวิตของคนอื่น

00:07:58.188 --> 00:08:01.029
การมองเห็นบทบาทของโชคชะตาในชีวิต

00:08:01.053 --> 00:08:03.053
ก็ทำให้เราเริ่มที่จะอ่อนน้อมมากขึ้น

00:08:03.879 --> 00:08:08.196
ไม่ว่าจะเกิดโดยบังเอิญ
หรือเพราะพระหรรษทานจากพระเจ้า

00:08:08.220 --> 00:08:10.094
หรือโชคชะตาที่ยากจะหยั่งถึง

00:08:10.118 --> 00:08:11.375
ที่ฉันได้เกิดมา

NOTE Paragraph

00:08:12.379 --> 00:08:14.736
พลังของความอ่อนน้อมถ่อมตน

00:08:14.760 --> 00:08:17.355
คือคุณธรรมของพลเมืองที่เราต้องการในตอนนี้

00:08:18.101 --> 00:08:20.522
เป็นการเริ่มต้นของหนทางในการเยียวยา

00:08:20.546 --> 00:08:24.792
จากหลักจริยธรรมของความสำเร็จ
อันน่าเจ็บปวดที่แบ่งแยกเรา

00:08:25.466 --> 00:08:29.572
ที่จะส่องทางให้เราก้าวข้าม
การความโหดร้ายของความสำเร็จ

00:08:29.596 --> 00:08:33.714
บรรเทาความขมขื่น
และนำไปสู่ชีวิตในสังคมที่อารี