WEBVTT 00:00:00.714 --> 00:00:03.532 นี่คือคำถามที่เราทุกคนควรถาม 00:00:03.556 --> 00:00:05.325 มีอะไรผิดพลาดเหรอ 00:00:05.349 --> 00:00:07.207 ไม่ใช่แค่เรื่องโรคระบาดนะ 00:00:07.231 --> 00:00:09.231 แต่หมายถึงเรื่องชีวิตในฐานะพลเมือง 00:00:09.544 --> 00:00:14.226 อะไรพาเรามาสู่ห้วงเวลาอันน่าขมขื่น ของการแบ่งฝักแบ่งฝ่าย NOTE Paragraph 00:00:15.147 --> 00:00:16.601 ในหลายทศวรรษที่ผ่านมา 00:00:16.625 --> 00:00:20.895 การแบ่งแยกระหว่างผู้แพ้และผู้ชนะ หยั่งรากลึก 00:00:20.919 --> 00:00:22.910 เป็นพิษต่อการเมืองของเรา 00:00:22.934 --> 00:00:25.133 แบ่งแยกเราออกจากกัน 00:00:25.157 --> 00:00:29.042 ในการแบ่งแยกนี้ ส่วนหนึ่งก็เกี่ยวข้องกับ ความไม่เท่าเทียม 00:00:29.577 --> 00:00:34.224 แต่ก็เกี่ยวข้องกับทัศนคติที่เรามี ต่อการชนะและการพ่ายแพ้ 00:00:34.248 --> 00:00:35.835 ที่มาด้วยกัน 00:00:35.859 --> 00:00:37.510 ผู้ที่อยู่ที่ปลายยอด 00:00:37.534 --> 00:00:41.791 หันมาเชื่อว่าความสำเร็จของตัวเองนั้น มาจากการกระทำของตัวเองทั้งสิ้น 00:00:42.196 --> 00:00:44.196 วัดกันที่ความพยายาม 00:00:44.522 --> 00:00:48.950 และคนที่ล้มเหลว ก็ไม่โทษใคร นอกจากตัวเอง NOTE Paragraph 00:00:50.177 --> 00:00:52.558 วิธีการมองความสำเร็จแบบนี้ 00:00:52.582 --> 00:00:56.000 เห็นได้ชัดว่ามีต้นตอมาจาก หลักการที่น่าสนใจข้อหนึ่ง 00:00:56.772 --> 00:00:59.180 หากทุกคนมีโอกาสที่เท่าเทียมกัน 00:00:59.204 --> 00:01:02.180 ผู้ชนะก็สมควรได้รับชัยชนะ 00:01:02.927 --> 00:01:06.743 นี่คือหัวใจของอุดมคติแบบ ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย 00:01:07.849 --> 00:01:11.331 แน่นอน ในทางปฏิบัติ เราทำไม่ได้หรอก 00:01:12.581 --> 00:01:15.986 ไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับโอกาสที่เท่าเทียม ในการเติบโต 00:01:17.006 --> 00:01:21.918 เด็ก ๆ ที่เกิดมาในครอบครัวที่ยากจน ก็มักจะยังคงยากจนเมื่อโตขึ้น 00:01:22.648 --> 00:01:27.535 พ่อแม่ที่ร่ำรวย ก็สามารถที่จะ มอบอภิสิทธิ์ต่าง ๆ ให้กับลูกของตนได้ 00:01:28.083 --> 00:01:31.607 ตัวอย่างเช่น กลุ่มมหาวิทยาลัยไอวีลีก 00:01:31.631 --> 00:01:35.031 ที่คัดเอานักศึกษาหัวกะทิ คิดเป็นร้อยละหนึ่ง 00:01:35.055 --> 00:01:39.936 ซึ่งมากกว่าจำนวนนักศึกษาหัวกะทิ จากอีกครึ่งล่างของประเทศรวมกัน NOTE Paragraph 00:01:41.627 --> 00:01:45.647 แต่ปัญหาไม่ได้อยู่เพียงว่า เราล้มเหลวในการทำตาม 00:01:45.671 --> 00:01:48.583 หลักการทำมากได้มาก ที่เรายึดถือ 00:01:49.583 --> 00:01:52.458 แต่อุดมคติเองนั่นแหละที่มีปัญหา 00:01:52.792 --> 00:01:54.426 มันมีด้านมืด 00:01:54.887 --> 00:01:58.958 อุดมคติแบบทำมากได้มาก กัดกร่อนผลประโยชน์ส่วนรวม 00:01:59.839 --> 00:02:02.344 มันนำไปสูความโอหังของเหล่าผู้ชนะ 00:02:03.538 --> 00:02:07.208 และการเย้ยหยันผู้ที่พ่ายแพ้ 00:02:08.050 --> 00:02:13.643 มันสนับสนุนให้ผู้ที่ประสบความสำเร็จ สูดความหอมหวานของความสำเร็จมากเกินไป 00:02:13.667 --> 00:02:18.542 เพื่อมอมเมาตัวเองว่า ที่มีทุกวันนี้ได้ ไม่ใช่เพราะโชคช่วย 00:02:19.002 --> 00:02:23.383 และนำไปสู่การดูถูกเหยียดหยาม ผู้ที่อาจจะไม่ได้โชคดีขนาดนั้น 00:02:23.407 --> 00:02:26.176 หรือไม่ได้มีคุณสมบัติเท่า 00:02:27.085 --> 00:02:29.569 สิ่งนี้สำคัญมากสำหรับเรื่องการเมือง 00:02:30.490 --> 00:02:35.450 เป็นหนึ่งในต้นตอที่มีอิทธิพล ต่อการมองผู้คนในแง่ร้าย 00:02:35.474 --> 00:02:40.807 ผมหมายถึงการที่กลุ่มผู้ใช้แรงงาน ถูกคนกลุ่มอภิสิทธิ์ชนดูแคลน 00:02:41.708 --> 00:02:43.708 นี่คือความไม่พอใจที่เกิดขึ้นอย่างแท้จริง NOTE Paragraph 00:02:44.589 --> 00:02:49.855 แม้แต่โลกาภิวัตน์ ก็ทำให้ปัญหาความไม่เท่าเทียมหลั่งรากลึก 00:02:49.879 --> 00:02:51.284 และค่าจ้างที่คงที่ 00:02:52.506 --> 00:02:57.279 ผู้ที่สนับสนุนหลักการนี้ ได้ให้คำแนะนำที่น่าฉุนเฉียวทีเดียว 00:02:58.359 --> 00:03:01.819 "หากคุณอยากแข่งขัน และมีจุดยืนในเศรษฐกิจโลก 00:03:01.843 --> 00:03:03.311 คุณก็ไปเรียนมหาวิทยาลัยสิ" 00:03:03.776 --> 00:03:06.750 "สิ่งที่คุณจะได้ มาจากสิ่งที่คุณเรียน" 00:03:07.125 --> 00:03:09.125 "คุณทำได้ หากคุณพยายาม" 00:03:10.327 --> 00:03:16.216 พวกอภิสิทธิ์ชนไม่ได้ตระหนักถึง การดูถูกที่แฝงอยู่ในคำแนะนำเหล่านี้ 00:03:17.260 --> 00:03:19.125 หากคุณไม่เรียนมหาวิทยาลัย 00:03:19.149 --> 00:03:22.645 หากคุณไม่เติบโตในเศรษฐกิจใหม่ 00:03:22.669 --> 00:03:25.292 ความล้มเหลวของคุณ มาจากความผิดพลาดของตัวคุณเอง 00:03:25.819 --> 00:03:27.493 นี่คือความหมายที่แฝงอยู่ 00:03:27.851 --> 00:03:33.500 ไม่สงสัยเลยว่าทำไมกลุ่มผู้ใช้แรงงาน ถึงต่อต้านอภิสิทธิ์ชนที่ยึดในอุดมคตินี้ NOTE Paragraph 00:03:34.506 --> 00:03:36.220 แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ 00:03:36.609 --> 00:03:40.664 เราจำเป็นต้องมองชีวิตในฐานะพลเมืองเสียใหม่ ในสามด้านด้วยกัน 00:03:41.331 --> 00:03:42.641 บทบาทของมหาวิทยาลัย 00:03:42.665 --> 00:03:44.244 เกียรติของการทำงาน 00:03:44.268 --> 00:03:45.982 และความหมายของความสำเร็จ NOTE Paragraph 00:03:47.149 --> 00:03:51.297 เราควรเริ่มโดยการพิจารณาบทบาท ของมหาวิทยาลัยใหม่ 00:03:51.321 --> 00:03:54.000 ว่าเป็นผู้กุมอำนาจในการแจกจ่ายโอกาส 00:03:55.583 --> 00:04:00.460 สำหรับพวกเราหลาย ๆ คน ที่ใช้ชีวิตในบริษัทที่น่าเชื่อถือ 00:04:00.484 --> 00:04:03.753 เรามักจะหลงลืมความจริงข้อหนึ่งที่ว่า 00:04:04.530 --> 00:04:08.525 ผู้คนส่วนมาก ไม่ได้เรียนสี่ปีในมหาวิทยาลัย และไม่มีใบปริญญา 00:04:09.077 --> 00:04:13.208 ว่ากันให้ชัด เกือบสองในสาม ของพลเมืองอเมริกันไม่มีใบปริญญา 00:04:13.978 --> 00:04:18.042 เพราะฉะนั้นมันจึงไร้สาระมาก ที่จะสร้างเศรษฐกิจ 00:04:18.066 --> 00:04:22.267 ที่ยกปริญญาบัตร เป็นเงื่อนไขเบื้องต้นที่จำเป็น 00:04:23.267 --> 00:04:26.542 สำหรับการทำงานที่มีเกียรติ และชีวิตที่ดี NOTE Paragraph 00:04:27.307 --> 00:04:30.958 การสนับสนุนให้คนเข้าเรียนมหาวิทยาลัย เป็นเรื่องที่ดี 00:04:30.982 --> 00:04:33.760 การขยายโอกาสการเข้าถึงการศึกษา สำหรับผู้ที่มีทุนทรัพย์ไม่พอ 00:04:33.784 --> 00:04:35.148 ก็ยิ่งดีขึ้นไปอีก 00:04:35.553 --> 00:04:38.125 แต่นี่ไม่ใช่ทางออก สำหรับปัญหาความไม่เท่าเทียม 00:04:38.948 --> 00:04:44.424 เราควรละจากการติดอาวุธให้พลเมือง ในสงครามของคนที่ทำมากได้มาก ทำน้อยได้น้อย 00:04:44.448 --> 00:04:48.182 และให้ความสนใจกับการทำให้ชีวิตดีขึ้น 00:04:48.206 --> 00:04:50.619 สำหรับผู้ที่ไม่มีปริญญาบัตร 00:04:50.643 --> 00:04:54.777 แต่เป็นผู้ที่มีส่วนสำคัญ ในการสร้างสังคมของเรา NOTE Paragraph 00:04:55.728 --> 00:04:58.172 เราควรปรับความคิดเกี่ยวกับ เกียรติของการทำงาน 00:04:58.196 --> 00:05:00.751 และนำมันไปวางไว้ที่ใจกลางของการเมืองของเรา 00:05:01.272 --> 00:05:06.295 เราควรที่จะจดจำว่า การทำงาน ไม่ใช่เป็นเพียงการหารายได้ 00:05:06.319 --> 00:05:09.744 แต่ยังเป็นการมีส่วนร่วม ในการสร้างสาธารณะประโยชน์ 00:05:09.768 --> 00:05:12.542 และมีคนมองเห็นว่าได้ทำเช่นนั้น NOTE Paragraph 00:05:13.030 --> 00:05:16.672 โรเบิร์ต เอฟ เคเนดี ได้กล่าวไว้อย่างชัดเจน เมื่อครึ่งศตวรรษที่แล้ว 00:05:17.117 --> 00:05:20.800 สัมพันธภาพ ชุมชน ความเป็นอันหนึ่งอันเดียว 00:05:21.438 --> 00:05:24.772 คุณค่าที่สำคัญเหล่านี้ไม่ได้มาจาก 00:05:24.796 --> 00:05:27.667 การซื้อของและการบริโภคร่วมกัน 00:05:28.863 --> 00:05:31.347 แต่มาจากการจ้างงานอย่างมีเกียรติ 00:05:31.371 --> 00:05:33.156 ได้รับค่าตอบแทนที่ควรจะได้รับ 00:05:33.180 --> 00:05:36.938 เป็นการจ้างงานที่ทำให้เราพูดได้เต็มปากว่า 00:05:36.962 --> 00:05:38.962 "ฉันช่วยสร้างประเทศนี้ 00:05:39.522 --> 00:05:43.500 ฉันคือผู้ที่มีส่วนในการทำเพื่อส่วนรวม" 00:05:44.800 --> 00:05:47.522 ความคิดแบบพลเมืองแบบนี้ 00:05:47.546 --> 00:05:51.625 ห่างหายไปจาก ชีวิตพลเมืองของพวกเราในทุกวันนี้ NOTE Paragraph 00:05:52.788 --> 00:05:56.565 เรามักจะทึกทักเอาว่า เงินที่ผู้คนได้รับมานั้น 00:05:56.589 --> 00:05:59.878 คือคุณค่าของการมีส่วนร่วม ในการสร้างสาธารณประโยชน์ 00:06:00.807 --> 00:06:02.624 แต่ความคิดนี้ผิด 00:06:03.450 --> 00:06:06.167 มาร์ติน ลูเธอร์ คิง จูเนียร์ ได้อธิบายไว้ว่าทำไมถึงผิด 00:06:07.355 --> 00:06:11.117 สะท้อนคิดจากการประท้วง ของเจ้าหน้าที่ดูแลความสะอาด 00:06:11.141 --> 00:06:13.142 ในเมืองเมมฟิส รัฐเทนเนสซี 00:06:13.166 --> 00:06:15.166 ไม่นานก่อนที่เขาจะถูกสังหาร 00:06:16.097 --> 00:06:17.684 คิงกล่าวว่า 00:06:17.708 --> 00:06:22.732 "สุดท้ายแล้ว คนที่ทำงานเก็บขยะ 00:06:22.756 --> 00:06:25.438 ก็มีความสำคัญเท่ากับแพทย์ 00:06:26.855 --> 00:06:29.085 เพราะถ้าหากพวกเขาไม่ทำงานของตัวเอง 00:06:29.109 --> 00:06:31.109 เชื้อโรคก็คงแพร่กระจายไปไหนต่อไหน 00:06:32.014 --> 00:06:34.792 แรงงานทั้งหมดนั้นมีเกียรติ" NOTE Paragraph 00:06:35.637 --> 00:06:38.065 ทุกวันนี้ โรคระบาดได้ทำให้คำกล่าวนี้ชัดเจน 00:06:38.589 --> 00:06:41.633 มันเผยให้เห็นว่า เราต้องพึ่งพา 00:06:41.657 --> 00:06:44.664 บุคคลที่เรามักจะมองข้าม 00:06:45.567 --> 00:06:47.188 พนักงานส่งของ 00:06:47.212 --> 00:06:49.093 พนักงานซ่อมบำรุง 00:06:49.117 --> 00:06:51.014 พนักงานในร้านขายของชำ 00:06:51.038 --> 00:06:52.709 พนักงานในคลังเก็บสินค้า 00:06:52.733 --> 00:06:54.093 พนักงานขับรถบรรทุก 00:06:54.117 --> 00:06:55.744 ผู้ช่วยพยาบาล 00:06:55.768 --> 00:06:57.410 พี่เลี้ยงเด็ก 00:06:57.434 --> 00:06:59.434 ผู้ให้บริการสุขภาพครอบครัว 00:06:59.776 --> 00:07:04.207 นี่ไม่ใช่อาชีพที่ได้รับค่าตอบแทนสูง หรือมีคนยกย่องมากเท่าไหร่ 00:07:05.234 --> 00:07:09.170 แต่ตอนนี้ เรามองพวกเขาเป็นบุคคลที่สำคัญ 00:07:10.337 --> 00:07:14.142 นี่คือช่วงเวลาสำหรับการถกเถียงในที่สาธารณะ 00:07:14.166 --> 00:07:17.791 ในการปรับค่าจ้างและเพิ่มการยอมรับ 00:07:17.815 --> 00:07:21.926 ให้ไปในทิศทางที่ดีกว่าเดิม และการรับรู้ความสำคัญของงานที่พวกเขาทำ NOTE Paragraph 00:07:22.450 --> 00:07:28.649 นี่คือจุดพลิกผันในเรื่องจริยธรรม จุดเปลี่ยนของความเชื่อและศรัทธา 00:07:28.673 --> 00:07:32.374 ในการตั้งคำถามเกี่ยวกับ ความโอหังของอุดมคติทำมากได้มาก 00:07:33.645 --> 00:07:37.898 ฉันสมควรได้รับความสามารถ ที่ทำให้ฉันเติบโตได้อย่างมีจริยธรรมหรือไม่ 00:07:38.533 --> 00:07:40.467 เป็นความพยายามของฉัน 00:07:40.491 --> 00:07:44.133 ที่จะอยู่ในสังคมที่ให้คุณค่ากับความสามารถ 00:07:44.157 --> 00:07:45.875 ที่ฉันบังเอิญมีหรือเปล่า 00:07:46.315 --> 00:07:48.315 หรือจริง ๆ แล้วเพราะโชคช่วย 00:07:49.042 --> 00:07:52.883 การยืนกรานว่าความสำเร็จของฉัน มาจากตัวฉัน 00:07:52.907 --> 00:07:57.255 ทำให้ยากที่เราจะเข้าใจชีวิตของคนอื่น 00:07:58.188 --> 00:08:01.029 การมองเห็นบทบาทของโชคชะตาในชีวิต 00:08:01.053 --> 00:08:03.053 ก็ทำให้เราเริ่มที่จะอ่อนน้อมมากขึ้น 00:08:03.879 --> 00:08:08.196 ไม่ว่าจะเกิดโดยบังเอิญ หรือเพราะพระหรรษทานจากพระเจ้า 00:08:08.220 --> 00:08:10.094 หรือโชคชะตาที่ยากจะหยั่งถึง 00:08:10.118 --> 00:08:11.375 ที่ฉันได้เกิดมา NOTE Paragraph 00:08:12.379 --> 00:08:14.736 พลังของความอ่อนน้อมถ่อมตน 00:08:14.760 --> 00:08:17.355 คือคุณธรรมของพลเมืองที่เราต้องการในตอนนี้ 00:08:18.101 --> 00:08:20.522 เป็นการเริ่มต้นของหนทางในการเยียวยา 00:08:20.546 --> 00:08:24.792 จากหลักจริยธรรมของความสำเร็จ อันน่าเจ็บปวดที่แบ่งแยกเรา 00:08:25.466 --> 00:08:29.572 ที่จะส่องทางให้เราก้าวข้าม การความโหดร้ายของความสำเร็จ 00:08:29.596 --> 00:08:33.714 บรรเทาความขมขื่น และนำไปสู่ชีวิตในสังคมที่อารี