WEBVTT

00:00:00.792 --> 00:00:04.485
เราถูกมองเป็นถังรับนโยบายสังคมที่ล้มเหลว

00:00:04.485 --> 00:00:07.767
เราระบุไม่ได้ว่าใครจะอยู่กับเรา
หรือนานแค่ไหน

00:00:07.767 --> 00:00:09.903
เราได้คนที่ไม่มีอะไรที่ใช้ได้ผลกับเขาแล้ว

00:00:09.903 --> 00:00:11.341
ผู้คนที่ไม่ผ่านการคัดกรอง

00:00:11.341 --> 00:00:13.254
โดยเครื่องมือความปลอดภัยทางสังคม
ทุกรูปแบบมาแล้ว

00:00:13.254 --> 00:00:15.587
เครื่องมือพวกนั้นเอาคนเหล่านี้ไว้ไม่อยู่
เราจึงต้องรับ

00:00:15.587 --> 00:00:17.030
นั่นคืองานของเรา ซึ่งได้แก่

00:00:17.030 --> 00:00:20.137
กักพวกเขาไว้ ควบคุมพวกเขาไว้

NOTE Paragraph

00:00:20.137 --> 00:00:22.594
หลายปีที่ผ่านมาเราพัฒนาเรื่องระบบเรือนจำ

00:00:22.594 --> 00:00:24.415
เรื่องประเทศชาติ และ สังคม

00:00:24.415 --> 00:00:25.890
เราพัฒนาไปได้มาก

00:00:25.890 --> 00:00:28.010
แต่นั่นไม่ควรจะทำให้คุณเป็นสุขได้

00:00:28.010 --> 00:00:29.710
ตอนนี้เรามีจำนวนผู้ต้องขังต่อจำนวนพลเมือง

00:00:29.710 --> 00:00:31.847
มากกว่าประเทศไหนๆ ในโลก

00:00:31.847 --> 00:00:33.760
ปัจจุบันเรามีคนผิวดำในคุกมากขึ้น

00:00:33.760 --> 00:00:36.321
มากกว่าภายใต้ระบบทาส ในปี 1850 ซะอีก

00:00:36.321 --> 00:00:38.081
เราให้ที่อยู่กับพ่อแม่ของเด็กๆ

00:00:38.081 --> 00:00:39.805
เกือบสามล้านคน ในชุมชนของเรา

00:00:39.805 --> 00:00:41.825
เราได้กลายเป็นที่ลี้ภัยแบบใหม่

00:00:41.825 --> 00:00:44.862
เป็นผู้ดูแลสุขภาพจิตที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ

00:00:44.862 --> 00:00:46.333
เมื่อเราจับใครไปขัง

00:00:46.333 --> 00:00:47.964
นั่นไม่ใช่เรื่องเล็กๆ

00:00:47.964 --> 00:00:51.122
แต่ เราก็ถูกเรียกว่า กระทรวงปรับปรุงพฤติกรรม
(กรมราชทัณฑ์)

00:00:51.122 --> 00:00:52.510
ในวันนี้ ผมต้องการจะพูดถึง

00:00:52.510 --> 00:00:54.605
การเปลี่ยนวิธีที่เราคิดเกี่ยวกับการลงโทษ

00:00:54.605 --> 00:00:56.664
ผมเชื่อ และประสบการณ์ก็บอกผม

00:00:56.664 --> 00:00:58.373
ว่าเมื่อเราเปลี่ยนวิธีที่เราคิด

00:00:58.373 --> 00:01:01.207
เราสร้างความเป็นไปได้ใหม่ๆ หรืออนาคตขึ้นมา

00:01:01.207 --> 00:01:03.833
และคุกก็ต้องการอนาคตใหม่

NOTE Paragraph

00:01:03.833 --> 00:01:07.305
ผมใช้เวลากว่า 30 ปีตลอดอาชีพ
การทำงานในกรมราชทัณฑ์

00:01:07.305 --> 00:01:08.785
ผมดำเนินรอยตามคุณพ่อในอาชีพนี้

00:01:08.785 --> 00:01:11.930
พ่อเป็นทหารผ่านศึกเวียดนาม
งานนี้จึงเหมาะกับพ่อ

00:01:11.930 --> 00:01:14.940
พ่อแข็งแรง หนักแน่น มีระเบียบวินัย

00:01:14.940 --> 00:01:16.380
ผมไม่ได้มีสิ่งเหล่านั้นมากนัก

00:01:16.380 --> 00:01:18.779
และผมแน่ใจว่า มันทำให้พ่อเป็นห่วงผม

00:01:18.779 --> 00:01:21.622
ในที่สุดผมก็ตัดสินใจว่าจะไปจบลงในคุก หรือ

00:01:21.622 --> 00:01:22.943
ควรไปด้านที่ถูกต้องของตะราง

00:01:22.943 --> 00:01:24.650
ผมจึงคิดว่า ลองไปดูก่อนซิ

00:01:24.650 --> 00:01:26.133
ไปเที่ยวชมสถานที่ๆ คุณพ่อทำงาน

00:01:27.616 --> 00:01:29.101
สถานดัดสันดาน แม็กนีล ไอส์แลนด์


NOTE Paragraph

00:01:29.101 --> 00:01:30.811
ตอนนั้นเป็นตอนต้นทศวรรษที่ 80

00:01:30.811 --> 00:01:32.338
และคุกก็ไม่ค่อยเหมือนที่คุณเห็น

00:01:32.338 --> 00:01:34.320
ในโทรทัศน์ หรือในภาพยนตร์

00:01:34.320 --> 00:01:36.840
มันแย่ยิ่งกว่านั้นในหลายๆ ด้าน

00:01:36.840 --> 00:01:39.454
ผมก็เดินเข้าไปในห้องขัง ที่สูงห้าชั้น

00:01:39.454 --> 00:01:41.079
มีชายแปดคนอยู่ในหนึ่งห้องขัง

00:01:41.079 --> 00:01:43.427
มีชาย 550 คนในอาคารพักอาศัยนั้น

00:01:43.427 --> 00:01:45.310
และถ้าในกรณีที่คุณสงสัย

00:01:45.310 --> 00:01:48.376
พวกเขาใช้สุขาร่วมกันในห้องขังเล็กนั้น

00:01:48.376 --> 00:01:49.879
เจ้าพนักงานใส่กุญแจในกล่องล็อก

00:01:49.879 --> 00:01:52.421
และชายหลายร้อยคน ก็หลั่งไหลออกมาจากห้องขัง

00:01:52.421 --> 00:01:54.400
ชายหลายร้อยคนหลั่งไหลออกจากห้องขังของเขา

00:01:54.400 --> 00:01:56.763
ผมรีบเดินถอยออกไป เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

NOTE Paragraph

00:01:56.763 --> 00:01:59.361
ในที่สุด ผมก็กลับไปเป็นเจ้าหน้าที่ที่นั่น

00:01:59.361 --> 00:02:01.158
งานของผมคือ คุมห้องขังแดนหนึ่ง

00:02:01.158 --> 00:02:04.319
และควบคุมชายหลายร้อยคนเหล่านั้น

00:02:04.319 --> 00:02:06.164
เมื่อผมไปทำงานที่ศูนย์ต้อนรับของคุก

00:02:06.164 --> 00:02:08.890
ก็ได้ยินเสียงวุ่นวายของนักโทษจากที่จอดรถ

00:02:08.890 --> 00:02:11.384
เสียงสั่นประตูห้องขัง เสียงตะโกน

00:02:11.384 --> 00:02:13.058
เสียงดึงทึ้งห้องขัง

00:02:13.058 --> 00:02:15.422
เอาคนอารมณ์ร้อนเป็นร้อยๆมาขัง

00:02:15.422 --> 00:02:17.186
สิ่งที่คุณได้ก็คือ ความชุลมุนวุ่นวาย

00:02:17.186 --> 00:02:19.959
จำกัดและควบคุม นั่นคืองานของเรา

NOTE Paragraph

00:02:19.959 --> 00:02:22.280
วิธีที่เราเรียนรู้การทำงานนี้ ให้ได้ผลขึ้น

00:02:22.280 --> 00:02:23.490
คือ หน่วยห้องพักแบบใหม่

00:02:23.490 --> 00:02:26.193
เรียกว่า หน่วยจัดการแบบเข้ม หรือ IMU

00:02:26.193 --> 00:02:28.016
รูปแบบสมัยใหม่ของ "คุกมืด"

00:02:28.016 --> 00:02:30.538
เราขังนักโทษในห้องขัง หลังประตูเหล็กกล้า

00:02:30.538 --> 00:02:32.819
กับช่องส่งอาหาร เพื่อยับยั้งพวกเขาไว้ได้

00:02:32.819 --> 00:02:34.160
และให้อาหารพวกเขาได้

00:02:34.160 --> 00:02:36.497
เดาสิครับ ว่าเกิดอะไรขึ้น

00:02:36.497 --> 00:02:37.991
มันเงียบลง

00:02:37.991 --> 00:02:40.488
ความวุ่นวายหายไป ในประชากรคุกทั่วไป

00:02:40.488 --> 00:02:41.839
สถานที่ปลอดภัยมากขึ้น

00:02:41.839 --> 00:02:44.439
เพราะนักโทษที่รุนแรง หรือก่อกวนมากที่สุด

00:02:44.439 --> 00:02:45.864
ถูกแยกออกไปได้แล้วในตอนนี้

00:02:45.864 --> 00:02:47.595
แต่การขังเดี่ยวไม่ใช่เรื่องดี

00:02:47.595 --> 00:02:50.424
การตัดขาดจากสังคม ทำให้พวกเขาเสื่อมทรามลง

00:02:50.424 --> 00:02:52.359
เป็นเรื่องยากที่จะให้เขาออกมาจาก IMU

00:02:52.359 --> 00:02:54.912
สำหรับพวกเขา และสำหรับเรา

00:02:54.912 --> 00:02:57.381
แม้ในคุกเอง มันก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก

00:02:57.381 --> 00:02:59.367
ที่จะขังผู้ใดไว้

NOTE Paragraph

00:02:59.367 --> 00:03:01.921
งานต่อมาของผม คือ ไปที่คุกก้นบึ้งสุดของรัฐ

00:03:01.921 --> 00:03:04.856
ที่นักโทษรุนแรงและก่อกวนมากกว่านั้นอยู่กัน

00:03:04.856 --> 00:03:06.700
ถึงตอนนั้น งานด้านนี้ได้ก้าวหน้าไปมาก

00:03:06.700 --> 00:03:08.758
และเราก็มีเครื่องมือและเทคนิคต่างๆ

00:03:08.758 --> 00:03:10.795
ที่จะจัดการกับพฤติกรรมก่อกวน

00:03:10.795 --> 00:03:13.020
เรามีปืนกระสุนถุงถั่ว และสเปรย์พริกไทย

00:03:13.020 --> 00:03:14.910
และเกราะกระจกเพล็กซี่กลาส

00:03:14.910 --> 00:03:17.345
มีระเบิดแสง ทีมรับเหตุฉุกเฉิน

00:03:17.345 --> 00:03:19.209
เราสู้กับความรุนแรง ด้วยกำลัง

00:03:19.209 --> 00:03:20.670
และกับการชุลมุน ด้วยการชุลมุน

00:03:20.670 --> 00:03:23.197
เราเก่งมากในเรื่องการดับไฟ

NOTE Paragraph

00:03:23.197 --> 00:03:26.498
ตอนนั้น ได้พบคนงานคุกที่เชี่ยวชาญสองคน

00:03:26.498 --> 00:03:28.034
ซึ่งก็เป็นทั้ง นักวิจัย

00:03:28.034 --> 00:03:31.225
นักมานุษยวิทยา และนักสังคมวิทยา

00:03:31.225 --> 00:03:32.775
คนหนึ่งให้ข้อคิดเห็นกับผม ว่า

00:03:32.775 --> 00:03:34.813
"รู้ไหม คุณเก่งมากเรื่องดับไฟ

00:03:34.813 --> 00:03:38.647
แต่คุณเคยคิด เรื่องวิธีป้องกันไฟไหม้ไหม"

00:03:38.647 --> 00:03:40.624
ผมอดทนอธิบายให้พวกเขาฟัง ถึงวิธีการ

00:03:40.624 --> 00:03:41.933
ใช้กำลังที่โหดเหี้ยมของเรา

00:03:41.933 --> 00:03:43.790
เพื่อทำให้คุกปลอดภัยขึ้น

00:03:43.790 --> 00:03:45.324
พวกเขาก็อดทนกับผม

00:03:45.324 --> 00:03:47.501
จากการคุยกัน ความคิดใหม่บางอย่างก็เกิดขึ้น

00:03:47.501 --> 00:03:49.397
และเราก็เริ่มการทดลองเล็กๆ บางอย่าง

00:03:49.397 --> 00:03:51.798
เราเริ่มฝึกเจ้าหน้าที่ของเราเป็นทีม

00:03:51.798 --> 00:03:55.040
แทนที่จะส่งเขาทีละคนสองคน ไปฝึกที่สถาบัน

00:03:55.040 --> 00:03:57.350
ของรัฐนานสี่สัปดาห์ เราให้ฝึก 10 สัปดาห์

00:03:57.350 --> 00:03:59.627
แล้วเราก็ทดลองโมเดลการฝึกงาน โดยวิธีจับคู่

00:03:59.627 --> 00:04:03.200
พนักงานใหม่ กับพนักงานชำนาญการ

00:04:03.200 --> 00:04:05.713
ทั้งสองฝ่ายทำงานได้ดีขึ้น

00:04:05.713 --> 00:04:08.323
ถัดมา เราเพิ่มทักษะลดความรุนแรงทางการพูด

00:04:08.323 --> 00:04:10.213
เข้าไปในการฝึกที่ต่อเนื่องกัน ตามลำดับ

00:04:10.213 --> 00:04:12.950
และทำให้เป็นส่วนของการใช้กำลังที่ต่อเนื่อง

00:04:12.950 --> 00:04:15.434
มันเป็นการใช้กำลังโดยไม่ใช้กำลัง

00:04:15.434 --> 00:04:17.036
แล้วเราก็ทำสิ่งที่สุดๆ ยิ่งกว่า

00:04:17.036 --> 00:04:19.346
เราฝึกนักโทษในทักษะเดียวกันเหล่านั้น

00:04:19.346 --> 00:04:21.642
เราเปลี่ยนกลุ่มทักษะ

00:04:21.642 --> 00:04:24.813
โดยลดความรุนแรง ไม่ใช่เพียงแค่ตอบโต้ไป

NOTE Paragraph

00:04:24.813 --> 00:04:28.047
ข้อสาม เมื่อเราขยายขึ้น เราลองแบบชนิดใหม่

00:04:28.047 --> 00:04:30.752
แต่องค์ประกอบสำคัญ และที่เป็นโต้แย้งกันมากที่สุด

00:04:30.752 --> 00:04:34.429
ของแบบที่ออกใหม่นี้ แน่นอนครับ คือโถส้วม

00:04:34.429 --> 00:04:36.118
ไม่มีโถส้วม

00:04:36.118 --> 00:04:38.749
อาจฟังดูไม่สำคัญสำหรับท่านที่นี่ ในวันนี้

00:04:38.749 --> 00:04:40.134
แต่ในตอนนั้น มันใหญ่มาก

00:04:40.134 --> 00:04:42.247
ไม่มีใครเคยได้ยินเรื่องห้องขังที่ไม่มีส้วม

00:04:42.247 --> 00:04:44.495
เราทั้งหมดคิดว่า มันอันตรายและบ้าไปแล้ว

00:04:44.495 --> 00:04:47.602
แม้ชายแปดคนในห้องขัง ก็ยังมีส้วม

00:04:47.602 --> 00:04:50.459
รายละเอียดเล็กๆ นั้น เปลี่ยนวิธีที่เราทำงาน

00:04:50.459 --> 00:04:52.189
นักโทษและพนักงาน เริ่มปฏิสัมพันธ์กัน

00:04:52.189 --> 00:04:55.463
บ่อยๆ และเปิดเผยขึ้น และพัฒนามิตรไมตรีกัน

00:04:55.463 --> 00:04:57.296
เราเจอความขัดแย้งและไปแทรกแซงง่ายขึ้น

00:04:57.296 --> 00:04:58.610
ก่อนที่มันจะขยายใหญ่ขึ้น

00:04:58.610 --> 00:05:02.246
หน่วยก็สะอาด เงียบ ปลอดภัย เป็นมิตรกันมากขึ้น

00:05:02.246 --> 00:05:04.451
สิ่งนี้มีผลในการรักษาความสงบ ดีกว่า

00:05:04.451 --> 00:05:07.960
เทคนิคข่มขู่ใดๆ ที่ผมเคยเห็นจนถึงขณะนั้น

00:05:07.960 --> 00:05:09.388
การมีปฏิสัมพันธ์กันเปลี่ยนพฤติกรรม

00:05:09.388 --> 00:05:11.494
ทั้งเจ้าหน้าที่ และผู้ต้องขัง

00:05:11.494 --> 00:05:14.644
เราได้เปลี่ยนสภาพแวดล้อม และพฤติกรรม

NOTE Paragraph

00:05:14.644 --> 00:05:16.537
ถ้าผมไม่ได้เรียนรู้บทเรียนนี้

00:05:16.537 --> 00:05:18.947
เมื่อเขาให้ผมไปทำงานที่กองบัญชาการ

00:05:18.947 --> 00:05:21.473
ที่นั่นผมพบความลำบาก ในการเปลี่ยนแปลงระบบ

00:05:21.473 --> 00:05:24.042
ครับ การเปลี่ยนระบบต้องต่อสู้กับหลายๆ อย่าง

00:05:24.042 --> 00:05:26.151
การเมืองและนักการเมือง ร่างกฎหมายและกฎหมาย

00:05:26.151 --> 00:05:28.919
ศาลและคดีความ การเมืองภายใน

00:05:28.919 --> 00:05:30.989
การเปลี่ยนระบบนั้นยาก และเชื่องช้า

00:05:30.989 --> 00:05:32.531
และบ่อยครั้ง มันไม่ได้นำคุณไปสู่

00:05:32.531 --> 00:05:34.214
ที่ๆ คุณต้องการจะไป

00:05:34.214 --> 00:05:38.236
ไม่ใช่เรื่องเล็ก ที่จะเปลี่ยนระบบเรือนจำ

00:05:38.236 --> 00:05:40.910
สิ่งที่ผมทำคือ ย้อนไปคิดถึงประสบการณ์ก่อนๆ

00:05:40.910 --> 00:05:44.164
และจำได้ว่าความร้อนแรงลดลง เมื่อเรามี

00:05:44.164 --> 00:05:46.155
ปฏิสัมพันธ์กับผู้กระทำผิด พฤติกรรมเปลี่ยน

00:05:46.155 --> 00:05:47.944
เมื่อสิ่งแวดล้อมเปลี่ยน พวกนี้ไม่ใช่การเปลี่ยนระบบใหญ่

00:05:47.944 --> 00:05:49.699
แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ

00:05:49.699 --> 00:05:51.910
แต่ก็ได้สร้างความเป็นไปได้ใหม่ๆ ขึ้นมา

NOTE Paragraph

00:05:51.910 --> 00:05:54.617
ถัดมาผมได้รับงานอีก เป็นผู้ควบคุมคุกเล็กๆ

00:05:54.617 --> 00:05:56.876
และในเวลาเดียวกัน ก็เรียนเอาปริญญาไปด้วย

00:05:56.876 --> 00:05:58.957
ที่เอเวอร์กรีน สเตท คอลเลจ

00:05:58.957 --> 00:06:00.950
ผมมีปฏิสัมพันธ์กับคนมากมาย ที่ไม่เหมือนผม

00:06:00.950 --> 00:06:02.320
ผู้คนที่มีแนวคิดที่ต่างกันไป

00:06:02.320 --> 00:06:04.026
และมาจากพื้นฐานต่างๆ กัน

00:06:04.026 --> 00:06:06.622
มีคนหนึ่ง เป็นนักนิเวศวิทยาป่าฝน

00:06:06.622 --> 00:06:08.372
เธอมาดูคุกเล็กๆ ของผม สิ่งที่เธอเห็น

00:06:08.372 --> 00:06:10.158
ก็คือ ห้องทดลองวิทยาศาสตร์

00:06:10.158 --> 00:06:13.083
เราพูดคุยกัน และค้นพบว่า คุกและนักโทษ

00:06:13.083 --> 00:06:15.115
สามารถช่วยวิทยาศาสตร์ให้ก้าวหน้าไปได้จริง

00:06:15.115 --> 00:06:16.744
โดยช่วยให้พวกเขาทำโครงการจนเสร็จ

00:06:16.744 --> 00:06:18.555
พวกเขาไม่สามารถทำให้เสร็จด้วยตัวเองได้

00:06:18.555 --> 00:06:20.873
เช่น การเพิ่มจำนวนสัตว์ที่ใกล้จะสูญพันธุ์

00:06:20.873 --> 00:06:24.020
กบ ผีเสื้อ พืชในทุ่งที่ใกล้สูญพันธ์ุ

00:06:24.020 --> 00:06:25.347
ในเวลาเดียวกัน เราก็พบวิธี

00:06:25.347 --> 00:06:26.930
ทำให้ปฏิบัติการของเรามีผลดีขึ้น

00:06:26.930 --> 00:06:29.153
ผ่านทางการเพิ่มพลังงานจากแสงอาทิตย์

00:06:29.153 --> 00:06:32.683
การเก็บกักนํ้าฝน ทำสวนอินทรีย์ การรีไซเคิล

00:06:32.683 --> 00:06:35.182
การริเริ่มนี้ ได้นำไปสู่โครงการหลายอย่าง

00:06:35.182 --> 00:06:36.884
ที่มีผลกระทบเชิงระบบที่กว้างขวางมาก

00:06:36.884 --> 00:06:40.227
ไม่เพียงแต่ระบบของเรา ระบบอื่นๆ ของรัฐด้วย

00:06:40.227 --> 00:06:42.423
การทดลองเล็กๆ ทำให้เกิดความแตกต่างที่ใหญ่

00:06:42.423 --> 00:06:45.475
ต่อวิทยาศาสตร์ ต่อชุมชน

00:06:45.475 --> 00:06:48.642
วิธีคิดต่องานของเรา เปลี่ยนแปลงงานนั้นได้

00:06:48.642 --> 00:06:51.823
โครงการนั้นทำให้งานของผมน่าสนใจ และ

00:06:51.823 --> 00:06:53.780
น่าตื่นเต้นยิ่งขึ้น ผมและทีมงานตื่นเต้น

00:06:53.780 --> 00:06:55.790
เจ้าพนักงานก็ตื่นเต้น นักโทษก็ตื่นเต้น

00:06:55.790 --> 00:06:57.543
พวกเขาเกิดแรงบันดาลใจ

00:06:57.543 --> 00:06:59.099
ทุกคนอยากจะเป็นส่วนหนึ่งของงาน

00:06:59.099 --> 00:07:01.418
พวกเขาเข้ามาร่วม เป็นความแตกต่าง

00:07:01.418 --> 00:07:03.657
ที่พวกเขาคิดว่า มีความหมาย และสำคัญ

NOTE Paragraph

00:07:03.657 --> 00:07:05.513
อย่างไรก็ตาม ผมอยากจะอธิบาย ในสิ่งที่กำลังเกิดอยู่นี้

00:07:05.513 --> 00:07:07.256
นักโทษนั้นปรับตัวเก่ง

00:07:07.256 --> 00:07:08.928
พวกเขาต้องเป็นอย่างนั้น

00:07:08.928 --> 00:07:11.689
บ่อยครั้งที่ พวกเขารู้ถึงระบบของเรามากกว่า

00:07:11.689 --> 00:07:13.670
ผู้คนที่ทำงานในระบบ

00:07:13.670 --> 00:07:15.321
และพวกเขาก็มีเหตุที่ต้องอยู่ที่นี่

00:07:15.321 --> 00:07:18.607
ผมไม่ได้มองงานของผมว่าเป็นการลงโทษ

00:07:18.607 --> 00:07:19.870
หรือให้อภัย แต่ผมคิดว่าพวกเขา

00:07:19.870 --> 00:07:22.623
มีชีวิตที่ดีและมีความหมายได้ แม้อยู่ในคุก

00:07:22.623 --> 00:07:24.200
ดังนั้น นั่นแหละคือคำถาม

00:07:24.200 --> 00:07:27.380
นักโทษจะอยู่อย่างมีศักดิ์ศรี
และมีความหมายได้มั้ย

00:07:27.380 --> 00:07:30.650
ถ้าได้ นั่นจะทำให้มีความต่างอะไร

00:07:30.650 --> 00:07:33.547
ผมจึงเอาคำถามนั้น กลับไปยังก้นบึ้ง

00:07:33.547 --> 00:07:36.212
ที่ซึ่งผู้กระทำผิดรุนแรง ส่วนใหญ่อยู่กัน

00:07:36.212 --> 00:07:37.843
จำไว้นะครับ IMU นั้นมีไว้สำหรับลงโทษ

00:07:37.843 --> 00:07:39.907
คุณไม่ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ที่นั่น
เช่น เรียนเขียนโปรแกรม

00:07:39.907 --> 00:07:41.837
นั่นคือวิธีที่เราคิด

00:07:41.837 --> 00:07:43.950
แล้วเราก็เริ่มตระหนักว่า ถ้าต้องมีนักโทษคนใด

00:07:43.950 --> 00:07:46.237
ที่ต้องเขียนโปรแกรม
ก็ควรเป็นนักโทษกลุ่มนี้แหละ

00:07:46.237 --> 00:07:48.423
ที่จริงแล้ว พวกเขาต้องเข้าคอร์สเรียนแบบติวเข้ม

00:07:48.423 --> 00:07:50.761
เราจึงเปลี่ยนความคิดของเราอย่างสิ้นเชิง

00:07:50.761 --> 00:07:53.124
และเริ่มมองหาความเป็นไปได้ใหม่ๆ

00:07:53.124 --> 00:07:55.662
สิ่งที่เราพบก็คือ เก้าอี้ชนิดใหม่

00:07:55.662 --> 00:07:57.608
แทนที่จะใช้เก้าอี้นั้นเพื่อการลงโทษ

00:07:57.608 --> 00:07:59.278
เราเอามันไปไว้ในชั้นเรียน

00:07:59.278 --> 00:08:02.330
ใช่ครับ เราไม่ลืมความรับผิดชอบในการควบคุม

00:08:02.330 --> 00:08:04.559
แต่ตอนนี้ นักโทษมีปฏิสัมพันธ์ได้
อย่างปลอดภัย

00:08:04.559 --> 00:08:06.205
กับนักโทษอื่นๆ และเจ้าหน้าที่

00:08:06.205 --> 00:08:07.840
และเพราะการควบคุม ไม่เป็นปัญหาแล้ว

00:08:07.840 --> 00:08:10.130
ทุกคนสามารถมุ่งไปที่สิ่งอื่นๆได้

00:08:10.130 --> 00:08:12.761
เช่น การเรียน ผลคือพฤติกรรมเปลี่ยนไป

00:08:12.772 --> 00:08:17.607
เราเปลี่ยนความคิดของเราและเราเปลี่ยนสิ่งที่เคยทำ
และนั่นทำให้ผมมีความหวัง

NOTE Paragraph

00:08:17.607 --> 00:08:20.143
ตอนนี้ผมบอกไม่ได้ว่าสิ่งเหล่านี้จะได้ผลหรือไม่

00:08:20.143 --> 00:08:22.735
แต่สิ่งที่ผมบอกได้คือ มันเริ่มเห็นผลแล้ว

00:08:22.735 --> 00:08:26.164
คุกปลอดภัยขึ้น ทั้งพนักงาน และนักโทษ

00:08:26.164 --> 00:08:27.558
และเมื่อคุกปลอดภัย

00:08:27.558 --> 00:08:31.013
เราเอาแรงไปใช้ในสิ่งที่มากกว่าการควบคุม

00:08:31.013 --> 00:08:33.295
การลดการทำผิดซํ้าซากอาจเป็นเป้าหมายสูงสุด

00:08:33.295 --> 00:08:34.970
แต่ไม่ได้เป็นเป้าหมายเดียวของเรา

00:08:34.970 --> 00:08:36.726
พูดกันตรงๆ นะครับ การป้องกันอาชญากรรม

00:08:36.726 --> 00:08:38.695
ต้องใช้แรงอีกมากมายจากคนอีกมาก

00:08:38.695 --> 00:08:40.208
และสถาบันอีกมากมายกว่านี้

00:08:40.208 --> 00:08:43.476
ถ้าเราพึ่งพาแค่เพียงคุก เพื่อลดอาชญากรรม

00:08:43.476 --> 00:08:45.434
ผมเกรงว่า เราจะไปถึงที่นั่นไม่ได้เลย

00:08:45.434 --> 00:08:47.289
แต่คุกก็สามารถทำบางอย่าง

00:08:47.289 --> 00:08:48.965
ที่เราไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะทำได้

00:08:48.965 --> 00:08:51.000
คุกเป็นแหล่งนวัตกรรม และความยั่งยืนได้

00:08:51.000 --> 00:08:52.381
เช่น การเพิ่มจำนวนสัตว์ที่

00:08:52.381 --> 00:08:55.740
ใกล้จะสูญพันธ์ และฟื้นฟูสิ่งแวดล้อม

00:08:55.740 --> 00:08:58.385
นักโทษเป็นนักวิทยาศาสตร์ และคนเลี้ยงผึ้ง

00:08:58.385 --> 00:09:00.145
หรือคนช่วยชีวิตสุนัขได้

00:09:00.145 --> 00:09:02.678
คุกสามารถเป็นแหล่งของงานที่มีความหมาย

00:09:02.678 --> 00:09:04.635
และโอกาสที่ดีสำหรับพนักงาน

00:09:04.635 --> 00:09:06.976
และนักโทษที่อยู่ในนั้นได้

00:09:06.976 --> 00:09:09.150
เราสามารถจำกัดและควบคุม

00:09:09.150 --> 00:09:11.273
และจัดหาสภาพแวดล้อมที่มีมนุษยธรรมให้ได้

00:09:11.273 --> 00:09:13.864
เหล่านี้ไม่ได้เป็นคุณสมบัติที่ตรงข้ามกัน

NOTE Paragraph

00:09:13.864 --> 00:09:16.165
เรารอไปอีก 10 ถึง 20 ปี ไม่ได้
เพื่อจะหาคำตอบว่า

00:09:16.165 --> 00:09:17.752
ว่าสิ่งนี้ทำแล้วคุ้มค่าหรือไม่

00:09:17.752 --> 00:09:20.446
กลยุทธของเรา ไม่ใช่การรื้อระบบใหม่

00:09:20.446 --> 00:09:22.250
กลยุทธของเราเปลี่ยนส่วนเล็กๆ เป็นร้อยๆ

00:09:22.250 --> 00:09:25.935
ที่เกิดในหลายวันหรือเดือน แต่ไม่ใช่หลายๆ ปี

00:09:25.935 --> 00:09:29.332
เราต้องการโครงการนำร่องเล็กๆ ที่เราเรียนรู้

00:09:29.332 --> 00:09:32.333
ขณะทำงานไป โครงการนำร่องที่เปลี่ยน
ขอบเขตความเป็นไปได้

00:09:32.333 --> 00:09:34.422
เราต้องการวิธีการใหม่ๆ เพื่อ

00:09:34.422 --> 00:09:36.163
วัดผลกระทบด้านความผูกพันธ์ ปฏิสัมพันธ์

00:09:36.163 --> 00:09:38.179
กับสิ่งแวดล้อมที่ปลอดภัย

00:09:38.179 --> 00:09:40.499
เราต้องการโอกาสในการเข้าร่วมให้มากขึ้น

00:09:40.499 --> 00:09:42.671
และการเข้ามาช่วยชุมชนของเรา

00:09:42.671 --> 00:09:45.120
ชุมชนของคุณ

00:09:45.120 --> 00:09:48.164
เรื่องจำต้องมั่นคง ใช่ครับ
ปลอดภัย ใช่ครับ

00:09:48.164 --> 00:09:49.147
เราทำสิ่งนั้นได้

00:09:49.147 --> 00:09:51.168
คุกต้องจัดให้มีสิ่งแวดล้อมที่มีมนุษยธรรม

00:09:51.168 --> 00:09:53.235
ที่ๆ คนสามารถเข้ามาร่วม เข้ามามีส่วนช่วย

00:09:53.235 --> 00:09:54.921
และเรียนรู้การมีชีวิตที่มีความหมาย

00:09:54.921 --> 00:09:56.770
เรากำลังเรียนรู้วิธีที่จะทำสิ่งนั้น

NOTE Paragraph

00:09:56.770 --> 00:09:58.220
นั่นคือ ทำไมผมจึงมีความหวัง

00:09:58.220 --> 00:10:00.511
เราไม่ต้องติดยึดกับแนวคิดเก่าๆ เกี่ยวกับคุก

00:10:00.511 --> 00:10:02.975
เราให้ความหมายกับสิ่งนั้น และสร้างมันได้

00:10:02.975 --> 00:10:05.425
เมื่อเราทำอย่างรอบคอบ ด้วยมนุษยธรรม

00:10:05.425 --> 00:10:07.362
คุกก็สามารถเป็นได้มากกว่าถังขยะ

00:10:07.362 --> 00:10:08.951
สำหรับใส่นโยบายสังคมที่ล้มเหลว

00:10:08.951 --> 00:10:12.301
บางที สุดท้ายเราจะสมควรกับชื่อของเรา

00:10:12.301 --> 00:10:14.296
ว่า กระทรวงปรับปรุงพฤติกรรม
(Department of Corrections)

NOTE Paragraph

00:10:14.296 --> 00:10:16.396
ขอบคุณครับ

NOTE Paragraph

00:10:16.396 --> 00:10:18.927
(เสียงปรบมือ)