WEBVTT

00:00:00.880 --> 00:00:02.735
เรากำลังประกาศสงครามกับโรคมะเร็ง

00:00:02.760 --> 00:00:05.360
และเราจะชนะสงครามนี้ภายใน ค.ศ. 2015

NOTE Paragraph

00:00:06.440 --> 00:00:10.176
นี่คือสิ่งที่รัฐสภาของสหรัฐอเมริกา 
และสถาบันมะเร็งแห่งชาติประกาศ

00:00:10.200 --> 00:00:12.760
เมื่อไม่นานมานี้ในปี ค.ศ. 2003

00:00:13.560 --> 00:00:16.656
ตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าพวกคุณคิดยังไง 
แต่ตัวผมเองนั้นไม่เชื่อเรื่องนี้

00:00:16.680 --> 00:00:18.736
ผมไม่คิดว่าเราชนะสงครามนี้ได้แล้ว

00:00:18.760 --> 00:00:21.400
และผมไม่คิดว่า จะมีใครที่นี่ 
สงสัยเรื่องนั้น

00:00:21.800 --> 00:00:24.296
ทีนี้ผมจะบอกถึงเหตุผลหลัก

00:00:24.320 --> 00:00:26.456
ที่เราไม่สามารถเอาชนะสงครามกับโรคมะเร็งได้

00:00:26.480 --> 00:00:28.776
นั่นก็เพราะเรากำลังต่อสู้อย่างมืดบอด

NOTE Paragraph

00:00:28.800 --> 00:00:32.375
ผมจะเริ่มด้วยการแบ่งปันเรื่องราว
ของเพื่อนสนิทคนหนึ่งของผม

00:00:32.400 --> 00:00:33.616
เขาชื่อ เอฮุด ครับ

00:00:33.640 --> 00:00:36.776
เมื่อไม่กี่ปีก่อน เอฮุดได้รับ
การวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งสมอง

00:00:36.800 --> 00:00:38.656
แล้วก็ไม่ใช่แค่มะเร็งสมองทั่ว ๆ ไปนะครับ

00:00:38.680 --> 00:00:41.856
แต่เป็นมะเร็งสมองชนิดร้ายแรงที่สุด

00:00:41.880 --> 00:00:43.177
อันที่จริง มันร้ายแรงถึงขั้นที่

00:00:43.177 --> 00:00:45.776
คุณหมอบอกเขาว่า เขามีเวลาเพียงแค่ 12 เดือน

00:00:45.800 --> 00:00:49.216
และในระยะเวลา 12 เดือนนั้น 
พวกเขาต้องหาวิธีรักษา

00:00:49.240 --> 00:00:50.696
พวกเขาต้องหายารักษา

00:00:50.720 --> 00:00:52.880
และหากพวกเขาไม่สามารถ
หาทางรักษามันได้ เขาจะตาย

NOTE Paragraph

00:00:53.800 --> 00:00:55.256
ข่าวดีก็คือ คุณหมอบอกว่า

00:00:55.280 --> 00:00:58.216
มีแนวทางในการรักษาให้เลือกมากมาย

00:00:58.240 --> 00:00:59.456
แต่ข่าวร้ายก็คือ

00:00:59.480 --> 00:01:03.016
การที่จะบอกได้ว่าการรักษานั้นได้ผลหรือไม่

00:01:03.040 --> 00:01:05.536
จำเป็นต้องใช้เวลาประมาณสามเดือน

00:01:05.560 --> 00:01:07.936
ดังนั้นพวกเขาก็ไม่มีเวลามากพอ
ที่จะลองทุกวิธีที่มี

NOTE Paragraph

00:01:07.960 --> 00:01:11.056
ครับ แล้วเอฮุดก็เข้ารับการรักษาครั้งแรก

00:01:11.080 --> 00:01:14.336
ในระหว่างการรักษาครั้งแรกนั้น 
ไม่กี่วันหลังจากเริ่มการรักษา

00:01:14.360 --> 00:01:17.696
ผมได้พบเอฮุด และเขาบอกกับผมว่า 
"อดัม ผมคิดว่าการรักษาได้ผลนะ

00:01:17.720 --> 00:01:20.536
ผมคิดว่าผมโชคดีมาก ๆ เลยล่ะ 
เพราะว่าบางอย่างกำลังเกิดขึ้น"

NOTE Paragraph

00:01:20.560 --> 00:01:23.016
ผมเลยถามเขาต่อว่า "จริงหรอ 
ว่าแต่ว่าทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ เอฮุด"

NOTE Paragraph

00:01:23.040 --> 00:01:25.256
เขาตอบผมว่า "ก็ตอนนี้ผมรู้สึกแย่มาก ๆ อยู่ข้างใน"

00:01:25.280 --> 00:01:27.136
"ผมว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างได้ผลอยู่แน่ๆ"

00:01:27.160 --> 00:01:28.376
"ต้องใช่แน่นอน"

NOTE Paragraph

00:01:28.400 --> 00:01:32.840
ครับ แต่โชคร้ายที่สามเดือนหลังจากนั้น 
เราได้รู้ว่ามันไม่ได้ผล

00:01:33.520 --> 00:01:35.576
และเอฮุดก็เข้ารับการรักษาครั้งที่สอง

00:01:35.600 --> 00:01:36.856
เป็นอีกครั้งที่ผลออกมาเหมือนเดิม

00:01:36.880 --> 00:01:39.616
"ผมรู้สึกแย่มากเลย 
ต้องมีอะไรเกิดขึ้นอยู่ข้างในแน่ ๆ"

00:01:39.640 --> 00:01:42.576
แต่อีกสามเดือนต่อมา 
ก็เป็นอีกครั้งหนึ่ง ที่เราได้รับข่าวร้าย

00:01:42.600 --> 00:01:46.536
จากนั้นเอฮุดก็เข้ารับการรักษา
ครั้งที่สาม แล้วก็ครั้งที่สี่

00:01:46.560 --> 00:01:49.080
แล้วก็เป็นไปตามที่คาดไว้ 
เอฮุดเสียชีวิตในท้ายที่สุด

NOTE Paragraph

00:01:49.800 --> 00:01:54.376
ทีนี้ เมื่อใครสักคนหนึ่งคุณสนิทด้วยมาก ๆ 
ต้องผ่านการฝ่าฟันอย่างหนัก

00:01:54.400 --> 00:01:56.216
คุณก็จะท่วมท้นไปด้วยอารมณ์มากมาย

00:01:56.240 --> 00:01:58.336
หลายสิ่งหลายอย่างจะ
ผ่านเข้ามาในความคิดของคุณ

00:01:58.360 --> 00:01:59.816
สำหรับผมแล้ว 
ผมรู้สึกเจ็บแค้นเป็นส่วนใหญ่

00:01:59.840 --> 00:02:04.536
ผมเจ็บแค้นที่ว่า 
เราทำได้ดีที่สุดแค่นี้เองหรอ

00:02:04.560 --> 00:02:06.856
แล้วผมก็เริ่มมองเข้าไปให้ลึกขึ้น

00:02:06.880 --> 00:02:10.336
จากนั้นผมจึงพบว่าสิ่งที่หมอเสนอ
ให้เอฮุดนั้นไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด

00:02:10.360 --> 00:02:14.176
และสิ่งที่หมอเสนอก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด
สำหรับผู้ป่วยมะเร็งสมองคนอื่น ๆ ด้วย

00:02:14.200 --> 00:02:17.400
จริง ๆ แล้ว เรายังรับมือกับโรคมะเร็ง
ได้ไม่รอบด้านนัก

NOTE Paragraph

00:02:18.240 --> 00:02:20.096
ผมขอยกสถิติหนึ่งขึ้นมา

00:02:20.120 --> 00:02:22.896
ผมมั่นใจว่าพวกคุณบางคน
คงได้เห็นมันมาก่อนแล้ว

00:02:22.920 --> 00:02:26.376
สถิตินี้จะบอกพวกคุณว่ามีผู้ป่วยมะเร็ง
เสียชีวิตจากมะเร็งจริง ๆ กี่คน

00:02:26.400 --> 00:02:28.416
ในกรณีนี้ คือ ผู้หญิงในสหรัฐอเมริกา

00:02:28.440 --> 00:02:29.736
ตั้งแต่ทศวรรษที่ 1930

00:02:29.760 --> 00:02:32.936
คุณจะเห็นว่าสิ่งต่าง ๆ 
ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเยอะเลย

00:02:32.960 --> 00:02:34.256
มะเร็งยังคงเป็นปัญหาใหญ่

00:02:34.280 --> 00:02:36.016
แต่คุณจะเห็นความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง

00:02:36.040 --> 00:02:38.576
คุณจะเห็นว่ามีคนเป็นมะเร็งปอดเพิ่มมากขึ้น

00:02:38.600 --> 00:02:39.800
ซึ่งต้องขอบคุณบุหรี่ทั้งหลาย

00:02:40.360 --> 00:02:42.856
แล้วคุณก็จะได้เห็นด้วยว่า
มะเร็งกระเพาะอาหารนั้น

00:02:42.880 --> 00:02:46.216
ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นมะเร็งที่คร่าชีวิตผู้คน
ไปมากที่สุดในบรรดามะเร็งทุกชนิด

00:02:46.240 --> 00:02:47.680
ถูกกำจัดไป

00:02:48.480 --> 00:02:50.536
ทีนี้ ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ 
มีใครรู้บ้างไหม

00:02:50.560 --> 00:02:53.896
ทำไมมนุษยชาติถึงไม่โดนจู่โจม
ด้วยมะเร็งกระเพาะอีกแล้ว

00:02:53.920 --> 00:02:58.776
ความก้าวหน้าทางการแพทย์
ครั้งยิ่งใหญ่อะไรกัน

00:02:58.800 --> 00:03:02.160
ที่ช่วยให้มนุษยชาติรอดพ้น
จากมะเร็งกระเพาะอาหาร

00:03:03.240 --> 00:03:07.056
ใช่ยาชนิดใหม่ 
หรือการวินิจฉัยโรคที่ดีขึ้นหรือเปล่า

00:03:07.080 --> 00:03:08.376
พวกคุณเข้าใจถูกแล้ว

00:03:08.400 --> 00:03:11.016
มันเป็นเพราะการเกิดขึ้นของตู้เย็นยังไงล่ะ

00:03:11.040 --> 00:03:13.656
ที่ทำให้เราไม่ต้องกินเนื้อบูด ๆ อีกต่อไป

00:03:13.680 --> 00:03:15.976
กลับกลายเป็นว่า
สิ่งที่ดีที่สุดที่เราคิดค้นมาได้

00:03:16.000 --> 00:03:17.936
จากสังเวียนของงานวิจัยด้านมะเร็ง

00:03:17.960 --> 00:03:20.151
คือการที่ตู้เย็นถูกสร้างขึ้นมา

NOTE Paragraph

00:03:20.175 --> 00:03:21.376
(เสียงหัวเราะ)

NOTE Paragraph

00:03:21.400 --> 00:03:22.656
ผมก็รู้สึกแบบคุณนั่นล่ะ

00:03:22.680 --> 00:03:24.096
เราทำกันได้ไม่ดีสักเท่าไร

00:03:24.120 --> 00:03:26.456
ผมไม่ได้จะลดทอนความก้าวหน้า

00:03:26.480 --> 00:03:29.856
รวมถึงทุกอย่างที่ได้ทำมาทั้งหมด
ในงานวิจัยด้านมะเร็งนะครับ

00:03:29.880 --> 00:03:33.296
ลองดูสิว่า เรามีงานวิจัยเกี่ยวกับ
มะเร็งที่ดีมาราว ๆ 50 กว่าปี

00:03:33.320 --> 00:03:36.736
ที่ทำให้เราค้นพบสิ่งที่สำคัญ ๆ
ที่สอนเราเกี่ยวกับมะเร็ง

00:03:36.760 --> 00:03:38.496
แต่ถึงจะพูดแบบนั้นก็ตาม

00:03:38.520 --> 00:03:41.092
เรายังมีงานหนักอีกมากมาย
ที่ยังต้องทำอยู่ข้างหน้า

NOTE Paragraph

00:03:42.920 --> 00:03:46.016
ผมขอโต้แย้งอีกครั้งว่า 
เหตุผลหลักที่ทำไมมันถึงยังเป็นแบบนี้อยู่

00:03:46.040 --> 00:03:48.040
เหตุที่ว่าทำไมเราถึงยังทำมาได้ไม่ดีพอนั้น

00:03:48.064 --> 00:03:49.896
ก็เพราะว่าเรากำลังต่อสู้กับมะเร็งอย่างมืดบอด

00:03:49.920 --> 00:03:52.136
และจุดนี้เองที่การฉายภาพทางการแพทย์ 
จะเข้ามาเกี่ยวข้อง

00:03:52.160 --> 00:03:53.840
และเป็นจุดที่งานของผมเองเข้ามาเกี่ยวข้อง

NOTE Paragraph

00:03:54.400 --> 00:03:57.136
และเพื่อจะทำให้คุณเข้าใจ
การฉายภาพทางการแพทย์ได้ดีที่สุด

00:03:57.160 --> 00:03:59.656
ซึ่งใช้กับผู้ป่วยมะเร็งสมองทุกวันนี้

00:03:59.680 --> 00:04:01.856
รวมถึงใช้กับ
ผู้ป่วยมะเร็งชนิดอื่น ๆ ด้วย

00:04:01.880 --> 00:04:03.816
ผมจะให้คุณดูเพทสแกน (PET Scan) อันนี้

00:04:03.840 --> 00:04:05.080
เรามาดูพร้อมกันเถอะ

NOTE Paragraph

00:04:05.640 --> 00:04:07.336
นี่คือเพท ซีทีสแกน (PET/CT Scan)

00:04:07.360 --> 00:04:09.816
และสิ่งที่คุณเห็นข้างใน เพท ซีทีสแกน นั้น

00:04:09.840 --> 00:04:13.056
คือซีทีสแกนที่แสดงให้คุณเห็นว่า
กระดูกอยู่ตรงไหน

00:04:13.080 --> 00:04:15.480
และเพทสแกนที่จะบอกคุณว่า
เนื้องอกนั้นอยู่ที่ไหน

00:04:15.960 --> 00:04:18.176
ทีนี้ สิ่งที่คุณเห็นได้ในตอนนี้

00:04:18.200 --> 00:04:20.616
ส่วนใหญ่แล้วเป็นโมเลกุลน้ำตาล

00:04:20.640 --> 00:04:22.456
ที่ถูกติดป้ายเล็ก ๆ เข้าไป

00:04:22.480 --> 00:04:24.576
ที่กำลังส่งสัญญาณออกมา
ภายนอกร่างกายมายังเรา

00:04:24.600 --> 00:04:25.896
"เฮ้ ฉันอยู่นี่"

00:04:25.920 --> 00:04:29.736
โมเลกุลน้ำตาลพวกนี้นับพันล้านโมเลกุล
จะถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของคนไข้

00:04:29.760 --> 00:04:31.456
แล้วก็จะแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย

00:04:31.480 --> 00:04:33.560
คอยหาเซลล์ที่หิวโหยน้ำตาล

00:04:34.320 --> 00:04:36.976
ตัวอย่างเช่น
คุณจะเห็นว่าหัวใจส่องสว่างอยู่ตรงนั้น

00:04:37.000 --> 00:04:39.216
นั่นก็เพราะว่าหัวใจนั้นต้องการน้ำตาลมาก

00:04:39.240 --> 00:04:41.576
และคุณก็จะเห็นว่า
กระเพาะปัสสาวะก็ส่องสว่างเช่นกัน

00:04:41.600 --> 00:04:44.216
ซึ่งก็เพราะว่า
กระเพาะปัสสาวะคืออวัยวะที่กำจัด

00:04:44.240 --> 00:04:45.640
น้ำตาลออกไปจากร่างกายของเรา

00:04:46.096 --> 00:04:48.096
แล้วคุณก็จะเห็นจุดสว่างอื่น ๆ อีกเช่นกัน

00:04:48.120 --> 00:04:49.736
ซึ่งจุดพวกนี้เองที่เป็นเนื้องอก

NOTE Paragraph

00:04:49.760 --> 00:04:51.896
เทคโนโลยีนี้เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก

00:04:51.920 --> 00:04:55.056
เป็นครั้งแรกที่มันทำให้เราสามารถมองเข้าไป
ในร่างกายของใครสักคนได้

00:04:55.080 --> 00:04:57.456
โดยที่ไม่ต้องเอาเซลล์พวกนั้นทั้งหมดออกมา

00:04:57.480 --> 00:04:58.890
แล้ววางไว้ใต้กล้องจุลทรรศน์

00:04:58.890 --> 00:05:02.230
และด้วยวิธีที่ไม่รุกรานแบบนี้ ทำให้เรา
สามารถมองเข้าไปในร่างกายของใครสักคน

00:05:02.230 --> 00:05:04.536
แล้วถามว่า "เห้ย 
มะเร็งแพร่กระจายแล้วหรือยัง

00:05:04.560 --> 00:05:05.776
มันอยู่ไหนน่ะ"

00:05:05.800 --> 00:05:08.296
ซึ่งเพทสแกนนั้น กำลังแสดง
ให้คุณเห็นอย่างชัดเจนมาก

00:05:08.320 --> 00:05:10.600
ว่าจุดสว่าง ๆ พวกนี้อยู่ตรงไหน 
และเนื้องอกอยู่ตรงไหน

NOTE Paragraph

00:05:11.480 --> 00:05:14.776
แต่ถึงแม้ว่ามันจะดูน่าอัศจรรย์สักเท่าไรก็ตาม

00:05:14.800 --> 00:05:17.680
ก็ยังมีความโชคร้ายว่า 
มันก็ไม่ได้ดีเยี่ยมขนาดนั้น

00:05:18.320 --> 00:05:20.400
คุณเห็นไหม จุดสว่างเล็ก ๆ ตรงนั้นน่ะ

00:05:21.240 --> 00:05:24.760
มีใครเดาได้ไหมว่าในเนื้องอกแต่ละก้อน
มีเซลล์มะเร็งกี่เซลล์

00:05:26.600 --> 00:05:28.936
ประมาณ 100 ล้านเซลล์ยังไงล่ะ

00:05:28.960 --> 00:05:31.656
และเพื่อให้แน่ใจว่าคุณเข้าใจตัวเลขนี้

00:05:31.680 --> 00:05:34.016
ผมจะบอกว่า ในจุดสว่างเล็ก ๆ ทุกจุดพวกนี้

00:05:34.040 --> 00:05:35.616
ที่คุณเห็นอยู่ในรูปนั้น

00:05:35.640 --> 00:05:39.736
จำเป็นจะต้องมีเซลล์มะเร็ง
อย่างน้อย 100 ล้านเซลล์

00:05:39.760 --> 00:05:41.296
ถึงจะทำให้เครื่องนี้ตรวจพบได้

00:05:41.320 --> 00:05:43.776
ทีนี้ ถ้าพวกคุณคิดว่ามันเป็นตัวเลขที่มาก

00:05:43.800 --> 00:05:45.480
ถูกต้องแล้ว มันคือตัวเลขที่มาก

00:05:46.640 --> 00:05:48.696
จริง ๆ แล้ว มันคือตัวเลขมหาศาลเลยล่ะ

00:05:48.720 --> 00:05:51.280
เพราะสิ่งที่เราต้องทำ
เพื่อให้เอาออกมาให้เร็วพอ

00:05:51.280 --> 00:05:54.020
เพื่อที่จะทำอะไรกับมันได้ 
เพื่อที่จะทำอะไรที่ก่อให้เกิดผลที่ดีนั้น

00:05:54.020 --> 00:05:56.970
คือเราต้องเอาเนื้องอก
ที่มีขนาดแค่หนึ่งพันเซลล์ออก

00:05:56.970 --> 00:05:59.760
หรือถ้าเป็นไปได้ ก็คือเซลล์
แค่หยิบมือเดียวเท่านั้น

00:05:59.760 --> 00:06:02.160
นั่นหมายความว่าเรายังอยู่ห่างจากจุดนั้นมาก

NOTE Paragraph

00:06:02.160 --> 00:06:04.656
ดังนั้นเราจะทำการทดลองเล็ก ๆ ที่นี่

00:06:04.680 --> 00:06:07.136
ตอนนี้ ผมจะให้พวกคุณแต่ละคน
เล่นเกมและจินตนาการว่า

00:06:07.160 --> 00:06:08.520
คุณเป็นหมอผ่าตัดสมอง

00:06:09.000 --> 00:06:13.016
แล้วตอนนี้คุณก็กำลังอยู่ในห้องผ่าตัด

00:06:13.040 --> 00:06:15.056
และมีคนไข้คนหนึ่งนอนอยู่ข้างหน้าคุณ

00:06:15.080 --> 00:06:18.800
งานของคุณคือ คุณต้องทำให้แน่ใจว่า
เนื้องอกนั้นถูกเอาออกไปแล้ว

00:06:19.400 --> 00:06:21.370
ตอนนี้คุณกำลังมองไปที่คนไข้ของคุณ

00:06:21.370 --> 00:06:25.136
และเมื่อคุณมองลงไปนั้น
ผิวหนังและกะโหลกของคนไข้ก็ถูกเปิดออกแล้ว

00:06:25.160 --> 00:06:26.696
ตอนนี้คุณกำลังมองไปที่สมอง

00:06:26.720 --> 00:06:28.416
และสิ่งที่คุณรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับคนไข้คนนี้

00:06:28.440 --> 00:06:31.256
คือคนไข้มีก้อนเนื้องอกขนาดประมาณลูกกอล์ฟ

00:06:31.280 --> 00:06:33.600
ในสมองกลีบหน้าด้านขวาของเขา

00:06:34.080 --> 00:06:35.416
เท่านั้นล่ะที่คุณรู้

00:06:35.440 --> 00:06:38.656
คุณเลยมองลงไป แต่โชคไม่ดีที่
ทุกอย่างกลับดูเหมือนกันไปหมด

00:06:38.680 --> 00:06:41.776
เพราะว่าเนื้อเยื่อมะเร็งและ
เนื้อเยื่อปกติของสมองนั้น

00:06:41.800 --> 00:06:43.376
แท้จริงแล้วดูเหมือนกัน

00:06:43.400 --> 00:06:45.296
คุณเลยยื่นนิ้วโป้งของคุณลงไป

00:06:45.320 --> 00:06:47.656
แล้วเริ่มกดที่สมองสักจุดหนึ่ง

00:06:47.680 --> 00:06:50.096
เพราะว่าเนื้องอกมักจะแข็งและกระด้างกว่า

00:06:50.120 --> 00:06:52.736
คุณเลยยื่นนิ้วเข้าไปแล้วทำแบบนั้น 
แล้วก็พูดว่า

00:06:52.760 --> 00:06:54.736
"ดูเหมือนว่าเนื้องอกจะอยู่ตรงนี้นะ"

00:06:54.760 --> 00:06:57.416
แล้วคุณก็เอามีดออกมาแล้วผ่าเนื้องอกนั้นออก

00:06:57.440 --> 00:06:58.696
ทีละชิ้น ทีละชิ้น

00:06:58.720 --> 00:07:00.416
และในขณะที่คุณกำลังเอาเนื้องอกออกมา

00:07:00.440 --> 00:07:02.656
ก็จะมาถึงจุดที่คุณคิดว่า

00:07:02.680 --> 00:07:04.816
"โอเคล่ะ เสร็จแล้ว 
ฉันเอาทุกอย่างออกมาหมดแล้ว"

00:07:04.840 --> 00:07:06.376
และในขั้นนี้

00:07:06.400 --> 00:07:09.096
ขั้นที่ทุกอย่างดูเหมือนไม่เข้าท่าไปหมด

00:07:09.120 --> 00:07:12.816
คุณจะได้พบกับการตัดสินใจที่
ท้าทายที่สุดในชีวิตของคุณ

00:07:12.840 --> 00:07:14.376
เพราะในตอนนี้คุณต้องตัดสินใจแล้วว่า

00:07:14.400 --> 00:07:17.096
คุณจะหยุดแต่เพียงเท่านี้ 
แล้วปล่อยคนไข้ไป

00:07:17.120 --> 00:07:20.056
และในขณะเดียวกัน ก็ต้องเสี่ยงว่า
อาจมีเซลล์มะเร็งที่หลงเหลืออยู่

00:07:20.080 --> 00:07:21.936
ที่คุณมองไม่เห็น

00:07:21.960 --> 00:07:24.616
หรือว่าจะเอาขอบ ๆ ออกเพิ่มสักเล็กน้อย

00:07:24.640 --> 00:07:27.496
ประมาณหนึ่งนิ้วรอบ ๆ เนื้องอก

00:07:27.520 --> 00:07:29.720
เพื่อให้แน่ใจว่าเอาทุกอย่างออกหมดแล้วจริง ๆ

NOTE Paragraph

00:07:31.400 --> 00:07:35.240
มันไม่ใช่การตัดสินใจที่ง่ายเลย

00:07:35.840 --> 00:07:37.776
แต่โชคร้ายที่การตัดสินใจแบบนี้นั้น

00:07:37.800 --> 00:07:41.136
คือสิ่งที่หมอผ่าตัดสมอง
ต้องตัดสินใจอยู่ทุกวัน

00:07:41.160 --> 00:07:42.760
ขณะที่ต้องพบกับคนไข้

NOTE Paragraph

00:07:43.320 --> 00:07:46.256
ผมจำได้ว่าผมคุย
กับเพื่อนสองสามคนในห้องทดลอง

00:07:46.280 --> 00:07:48.656
เราพูดกันว่า 
"พวก มันต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้"

00:07:48.680 --> 00:07:52.096
แต่ไม่ใช่แค่การพูดกับเพื่อนว่า
ต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้

00:07:52.120 --> 00:07:54.073
แต่มันจะต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้ที่นี่

00:07:54.097 --> 00:07:55.616
ซึ่งมันดูเป็นไปไม่ได้เลย

NOTE Paragraph

00:07:55.640 --> 00:07:57.296
แล้วพวกเราจึงมองย้อนกลับไป

00:07:57.320 --> 00:08:00.296
จำเครื่องเพทสแกนที่ผมบอกคุณได้ไหม
ทั้งเรื่องน้ำตาลและเรื่องอื่น ๆ

00:08:00.320 --> 00:08:03.056
เราพูดกันว่า เห้ย 
แทนที่เราจะใช้โมเลกุลน้ำตาล

00:08:03.080 --> 00:08:06.216
เรามาลองใช้อนุภาคทองคำ
ที่มีขนาดเล็กมาก ๆ แทนไหม

00:08:06.240 --> 00:08:09.896
แล้วตั้งโปรแกรมมันด้วย
คุณสมบัติทางเคมีที่น่าทึ่งของมัน

00:08:09.920 --> 00:08:12.336
โดยเรามาตั้งโปรแกรม
เพื่อให้พวกมันหาเซลล์มะเร็งกัน

00:08:12.360 --> 00:08:14.456
จากนั้นเราก็จะฉีดอนุภาคทองคำเหล่านี้เข้าไป

00:08:14.480 --> 00:08:16.736
ในร่างกายของคนไข้นับพันล้านอนุภาคอีกครั้ง

00:08:16.760 --> 00:08:18.736
แล้วเราปล่อยให้มันแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย

00:08:18.760 --> 00:08:20.736
เหมือนกับสายลับ

00:08:20.760 --> 00:08:23.576
ที่เดินและแวะไปหาเซลล์ทุกเซลล์ในร่างกาย

00:08:23.600 --> 00:08:25.296
แล้วเคาะประตูของเซลล์นั้น ๆ

00:08:25.320 --> 00:08:28.056
แล้วถามว่า 
"คุณเป็นเซลล์มะเร็ง หรือเซลล์ปกติ"

00:08:28.080 --> 00:08:30.096
ถ้าคุณเป็นเซลล์ปกติ เราจะปล่อยผ่านไป

00:08:30.120 --> 00:08:32.856
แต่ถ้าคุณเป็นเซลล์มะเร็ง 
เราจะเข้าไป และเปล่งแสงออกมา

00:08:32.880 --> 00:08:34.976
แล้วรายงานกับเราว่า
"นี่ ดูนี่สิ ฉันอยู่นี่"

00:08:35.000 --> 00:08:37.376
และเราจะเห็นมัน
ผ่านกล้องพิเศษบางตัว

00:08:37.400 --> 00:08:38.816
ที่เราสร้างขึ้นในห้องทดลอง

00:08:38.840 --> 00:08:41.775
และเมื่อเราเห็นมัน 
เราอาจจะนำทางหมอผ่าตัดสมอง

00:08:41.799 --> 00:08:45.200
มุ่งไปยังเนื้องอกเท่านั้น
แล้วปล่อยสมองส่วนที่ปกติไว้

00:08:45.720 --> 00:08:48.776
เราได้ทดลองมันแล้ว
แล้วมันก็ทำงานได้ดี

NOTE Paragraph

00:08:48.800 --> 00:08:50.776
ดังนั้นตอนนี้ผมจะแสดงตัวอย่างให้คุณดู

00:08:50.800 --> 00:08:52.576
สิ่งที่คุณกำลังดูอยู่นั้น

00:08:52.600 --> 00:08:56.536
คือภาพสมองของหนู

00:08:56.560 --> 00:08:59.600
เราได้ปลูกถ่ายเนื้องอกก้อนเล็ก ๆ


00:08:59.720 --> 00:09:01.000
เข้าไปในสมองของหนูตัวนี้


00:09:01.000 --> 00:09:03.640
ในตอนนี้ เนื้องอกก้อนนี้
กำลังขยายใหญ่ในสมองของหนูตัวนี้


00:09:03.640 --> 00:09:06.316
จากนั้นเราก็ตามหมอมา
แล้วขอให้หมอ


00:09:06.316 --> 00:09:09.160
ช่วยผ่าตัดหนูตัวนี้ 
ราวกับว่ามันเป็นคนไข้คนหนึ่ง


00:09:09.160 --> 00:09:11.600
และเอาชิ้นเนื้องอกออกทีละชิ้น ๆ


00:09:11.600 --> 00:09:13.400
และในขณะที่เขากำลังผ่าตัดอยู่นั้น


00:09:13.400 --> 00:09:16.400
เราจะถ่ายภาพเพื่อดูว่า
อนุภาคทองคำนั้นอยู่ที่ไหน


00:09:16.400 --> 00:09:18.040
โดยเราจะเริ่มขั้นแรก

00:09:18.040 --> 00:09:20.470
โดยการฉีดอนุภาคทองคำพวกนี้
เข้าไปในหนูตัวนี้

00:09:20.480 --> 00:09:23.400
เราจะมาดูทางซ้ายสุดนี้

00:09:23.400 --> 00:09:24.680
รูปด้านล่างนั้น


00:09:24.680 --> 00:09:27.200
คือรูปที่แสดงให้เห็นว่า
อนุภาคทองคำอยู่ตรงไหน


00:09:27.200 --> 00:09:29.280
ข้อดีก็คือ
อนุภาคทองคำพวกนี้นั้น


00:09:29.280 --> 00:09:31.320
สามารถเดินทางไปถึงก้อนเนื้องอกได้ทั้งหมด


NOTE Paragraph

00:09:31.320 --> 00:09:35.000
แล้วพวกมันก็ส่องแสงออกมา เพื่อบอกเราว่า
"นี่ พวกเราอยู่ที่นี่ เนื้องอกอยู่ตรงนี้"


00:09:35.000 --> 00:09:36.390
ในตอนนี้เราก็สามารถมองเห็นเนื้องอกได้


00:09:36.400 --> 00:09:38.560
แต่เราจะยังไม่เอาไปให้หมอดูทันที


00:09:38.560 --> 00:09:41.640
เราบอกหมอว่า รบกวนหมอผ่าเอาเนื้องอกออกไปที


00:09:41.640 --> 00:09:45.080
คุณจะเห็นว่า
หมอได้เอาก้อนเนื้องอกออกไปหนึ่งในสี่แล้ว


00:09:45.080 --> 00:09:47.320
และคุณจะเห็นว่า
เนื้องอกส่วนหนึ่งได้หายไปแล้ว


00:09:47.320 --> 00:09:49.800
จากนั้น หมอก็เอาเนื้องอก
ส่วนที่สอง ส่วนที่สามออก


00:09:49.800 --> 00:09:51.560
และตอนนี้ดูเหมือนว่า
จะเอาออกไปจนหมดแล้ว


00:09:51.560 --> 00:09:54.320
และในขั้น ๆ นี้ หมอกลับมาหาเราและบอกว่า


00:09:54.320 --> 00:09:56.590
"ผมทำเสร็จแล้ว
คุณอยากให้ผมทำอะไรอีกหรือเปล่า


00:09:56.600 --> 00:09:58.200
ผมควรปล่อยไว้แบบนี้

NOTE Paragraph

00:09:58.200 --> 00:10:00.720
หรือคุณอยากให้ผมเอาบริเวณรอบ ๆ นั้น
ออกเพิ่มอีกสักหน่อย"

00:10:00.720 --> 00:10:02.400
เราเลยบอกหมอว่า "เดี๋ยวก่อนครับ"

00:10:02.400 --> 00:10:04.834
เราบอกเขาว่า "คุณยังไม่ได้เอาสองจุดนั้นออก

00:10:04.844 --> 00:10:06.860
ดังนั้นแทนที่จะเอาขอบ ๆ ที่มีขนาดใหญ่ออก

00:10:06.860 --> 00:10:08.720
หมอแค่เอาจุดเล็ก ๆ พวกนั้นออกก็พอ

NOTE Paragraph

00:10:08.720 --> 00:10:10.760
เอามันออกมา แล้วมาดูกัน"


00:10:10.760 --> 00:10:13.640
หมอจึงเอามันออก 
และไม่น่าเชื่อเลย

00:10:13.640 --> 00:10:15.680
มะเร็งทั้งหมดหายไปแล้ว


NOTE Paragraph

00:10:15.680 --> 00:10:17.084
แต่สิ่งสำคัญ

00:10:17.084 --> 00:10:19.720
ไม่ใช่เพียงแค่มะเร็งนั้นหายไปจนหมด


00:10:19.720 --> 00:10:21.080
จากสมองของคนคนนี้


00:10:21.080 --> 00:10:23.150
หรือจากหนูตัวนี้


00:10:23.160 --> 00:10:24.440
แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ

00:10:24.440 --> 00:10:27.360
เราไม่ต้องผ่าเอาเซลล์สมองปกติออกไปมากมาย


00:10:27.360 --> 00:10:28.600
ระหว่างการผ่าเนื้องอกนั้น


00:10:28.600 --> 00:10:30.800
ดังนั้น ในตอนนี้ เราสามารถจินตนาการถึงโลก


00:10:30.800 --> 00:10:34.720
ที่หมอและหมอผ่าตัด รู้อย่างแน่ชัดว่า
จะต้องเอาส่วนไหนออกมา


NOTE Paragraph

00:10:34.720 --> 00:10:36.170
ขณะผ่าเอาเนื้องอกออก


00:10:36.170 --> 00:10:39.520
โดยที่ไม่ต้องคาดเดาด้วยนิ้วโป้งอีกต่อไป


00:10:39.520 --> 00:10:43.480
ทีนี้ นี่คือสาเหตุว่าทำไม การเอาเนื้องอกเล็ก ๆ 
ที่เหลืออยู่นั้นออก จึงสำคัญอย่างมาก


00:10:43.480 --> 00:10:46.360
เนื้องอกที่หลงเหลืออยู่นั้น
ถึงแม้ว่าจะมีเซลล์เพียงแค่หยิบมือเดียว



00:10:46.360 --> 00:10:49.440
จะเติบโตและก่อให้เกิดเนื้องอกขึ้น

00:10:49.440 --> 00:10:51.120
และนำเนื้องอกกลับมาใหม่


00:10:51.120 --> 00:10:53.080
จริง ๆ แล้วนี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมหมอผ่าตัดสมอง


00:10:53.080 --> 00:10:55.324
ร้อยละ 80 ถึง 90 ถึงล้มเหลวในท้ายที่สุด

NOTE Paragraph

00:10:55.324 --> 00:10:59.120
นั่นก็เพราะขอบเล็ก ๆ พวกนั้น 
ที่เป็นเนื้องอกที่ถูกปล่อยทิ้งไว้


00:10:59.120 --> 00:11:02.460
เพราะเนื้องอกเล็ก ๆ น้อยนิด
ที่ถูกทิ้งอยู่ในนั้น

00:11:03.440 --> 00:11:05.636
ดังนั้น นี่จึงเป็นสิ่งที่ดีมาก ๆ


00:11:05.636 --> 00:11:09.960
แต่สิ่งที่ผมอยากจะแบ่งปันกับพวกคุณจริง ๆ
คือ จุดหมายที่เรากำลังมุ่งไปข้างหน้า



00:11:09.960 --> 00:11:11.640
ในห้องทดลองที่สแตนฟอร์ดของผมนั้น

00:11:11.640 --> 00:11:17.600
นักศึกษากับผมถามว่า
ตอนนี้สิ่งที่เราควรจะทำคืออะไร


00:11:17.600 --> 00:11:20.480
ผมคิดว่าจุดหมายที่เทคโนโลยีฉายภาพ
กำลังมุ่งไปหานั้น


00:11:20.480 --> 00:11:22.840
คือศักยภาพในการส่องเข้าไปในร่างกายคน


00:11:22.840 --> 00:11:27.000
และสามารถมองเห็น
เซลล์แต่ละเซลล์แยกกัน


00:11:27.000 --> 00:11:28.760
ศักยภาพนี้ จะทำให้เรา



NOTE Paragraph

00:11:28.760 --> 00:11:31.680
สามารถที่จะเอาเนื้องอกออกได้นาน


00:11:31.680 --> 00:11:36.200
ก่อนที่จะมีเซลล์ 100 ล้านเซลล์ข้างใน 
ซึ่งจะทำให้เราจัดการกับมันได้จริง ๆ


00:11:36.200 --> 00:11:39.640
ศักยภาพในการมองเห็นเซลล์แต่ละเซลล์
แยกกันนี้ ยังอาจทำให้เรา


00:11:39.640 --> 00:11:41.040
ได้ถามคำถามที่ล้ำลึกมากมาย


00:11:41.040 --> 00:11:43.160
ดังนั้นในห้องทดลองตอนนี้ 
เรากำลังไปถึงจุด

00:11:43.160 --> 00:11:46.440
ที่เราสามารถเริ่มถามคำถามกับ
เซลล์มะเร็งพวกนี้ได้มากมายอย่างแท้จริง


00:11:46.440 --> 00:11:49.590
เช่น ถามมันว่า มันกำลังตอบสนอง
ต่อการรักษาแบบที่เราใช้หรือเปล่า


00:11:49.590 --> 00:11:53.380
หากมันไม่ตอบสนอง เราจะได้หยุด
วิธีการรักษาแบบเดิมทันที


00:11:53.380 --> 00:11:56.480
โดยใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน 
และไม่ต้องรอถึงสามเดือน


00:11:56.480 --> 00:11:58.680
ซึ่งทำให้คนไข้แบบเอฮุด


00:11:58.680 --> 00:12:03.120
ที่กำลังจะต้องผ่านขั้นตอน
การทำคีโมที่เลวร้ายนั้น


00:12:03.120 --> 00:12:04.400
ไม่ต้องทรมาน


NOTE Paragraph

00:12:04.400 --> 00:12:07.320
จากผลข้างเคียงที่น่ากลัวของยานั้นอีกต่อไป


00:12:07.320 --> 00:12:10.000
ทั้งที่จริง ๆ แล้วยาพวกนั้น 
ไม่ได้ช่วยอะไรพวกเขาเลย


00:12:10.000 --> 00:12:12.960
ถ้าจะให้ผมพูดตรง ๆ


00:12:12.960 --> 00:12:16.440
จริง ๆ แล้ว เรายังห่างไกลจากชัยชนะ
ในการทำสงครามกับมะเร็ง


00:12:16.440 --> 00:12:17.720
ถ้ามองบนพื้นฐานความเป็นจริง


00:12:17.720 --> 00:12:19.640
แต่อย่างน้อยที่สุดผมก็มีความหวัง


NOTE Paragraph

00:12:19.640 --> 00:12:23.790
ว่าเราจะสามารถต่อสู้ในสงครามนี้ได้
ด้วยเทคนิคทางการแพทย์ที่ดีขึ้น


NOTE Paragraph

00:12:23.800 --> 00:12:25.675
ด้วยวิธีที่ไม่มืดบอดอีกต่อไป


00:12:25.675 --> 00:12:26.915
ขอบคุณครับ

00:12:26.915 --> 00:12:29.145
(เสียงปรบมือ)