1
00:00:00,880 --> 00:00:02,735
เรากำลังประกาศสงครามกับโรคมะเร็ง

2
00:00:02,760 --> 00:00:05,360
และเราจะชนะสงครามนี้ภายใน ค.ศ. 2015

3
00:00:06,440 --> 00:00:10,176
นี่คือสิ่งที่รัฐสภาของสหรัฐอเมริกา 
และสถาบันมะเร็งแห่งชาติประกาศ

4
00:00:10,200 --> 00:00:12,760
เมื่อไม่นานมานี้ในปี ค.ศ. 2003

5
00:00:13,560 --> 00:00:16,656
ตอนนี้ ผมไม่รู้ว่าพวกคุณคิดยังไง 
แต่ตัวผมเองนั้นไม่เชื่อเรื่องนี้

6
00:00:16,680 --> 00:00:18,736
ผมไม่คิดว่าเราชนะสงครามนี้ได้แล้ว

7
00:00:18,760 --> 00:00:21,400
และผมไม่คิดว่า จะมีใครที่นี่ 
สงสัยเรื่องนั้น

8
00:00:21,800 --> 00:00:24,296
ทีนี้ผมจะบอกถึงเหตุผลหลัก

9
00:00:24,320 --> 00:00:26,456
ที่เราไม่สามารถเอาชนะสงครามกับโรคมะเร็งได้

10
00:00:26,480 --> 00:00:28,776
นั่นก็เพราะเรากำลังต่อสู้อย่างมืดบอด

11
00:00:28,800 --> 00:00:32,375
ผมจะเริ่มด้วยการแบ่งปันเรื่องราว
ของเพื่อนสนิทคนหนึ่งของผม

12
00:00:32,400 --> 00:00:33,616
เขาชื่อ เอฮุด ครับ

13
00:00:33,640 --> 00:00:36,776
เมื่อไม่กี่ปีก่อน เอฮุดได้รับ
การวินิจฉัยว่าเป็นมะเร็งสมอง

14
00:00:36,800 --> 00:00:38,656
แล้วก็ไม่ใช่แค่มะเร็งสมองทั่ว ๆ ไปนะครับ

15
00:00:38,680 --> 00:00:41,856
แต่เป็นมะเร็งสมองชนิดร้ายแรงที่สุด

16
00:00:41,880 --> 00:00:43,177
อันที่จริง มันร้ายแรงถึงขั้นที่

17
00:00:43,177 --> 00:00:45,776
คุณหมอบอกเขาว่า เขามีเวลาเพียงแค่ 12 เดือน

18
00:00:45,800 --> 00:00:49,216
และในระยะเวลา 12 เดือนนั้น 
พวกเขาต้องหาวิธีรักษา

19
00:00:49,240 --> 00:00:50,696
พวกเขาต้องหายารักษา

20
00:00:50,720 --> 00:00:52,880
และหากพวกเขาไม่สามารถ
หาทางรักษามันได้ เขาจะตาย

21
00:00:53,800 --> 00:00:55,256
ข่าวดีก็คือ คุณหมอบอกว่า

22
00:00:55,280 --> 00:00:58,216
มีแนวทางในการรักษาให้เลือกมากมาย

23
00:00:58,240 --> 00:00:59,456
แต่ข่าวร้ายก็คือ

24
00:00:59,480 --> 00:01:03,016
การที่จะบอกได้ว่าการรักษานั้นได้ผลหรือไม่

25
00:01:03,040 --> 00:01:05,536
จำเป็นต้องใช้เวลาประมาณสามเดือน

26
00:01:05,560 --> 00:01:07,936
ดังนั้นพวกเขาก็ไม่มีเวลามากพอ
ที่จะลองทุกวิธีที่มี

27
00:01:07,960 --> 00:01:11,056
ครับ แล้วเอฮุดก็เข้ารับการรักษาครั้งแรก

28
00:01:11,080 --> 00:01:14,336
ในระหว่างการรักษาครั้งแรกนั้น 
ไม่กี่วันหลังจากเริ่มการรักษา

29
00:01:14,360 --> 00:01:17,696
ผมได้พบเอฮุด และเขาบอกกับผมว่า 
"อดัม ผมคิดว่าการรักษาได้ผลนะ

30
00:01:17,720 --> 00:01:20,536
ผมคิดว่าผมโชคดีมาก ๆ เลยล่ะ 
เพราะว่าบางอย่างกำลังเกิดขึ้น"

31
00:01:20,560 --> 00:01:23,016
ผมเลยถามเขาต่อว่า "จริงหรอ 
ว่าแต่ว่าทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะ เอฮุด"

32
00:01:23,040 --> 00:01:25,256
เขาตอบผมว่า "ก็ตอนนี้ผมรู้สึกแย่มาก ๆ อยู่ข้างใน"

33
00:01:25,280 --> 00:01:27,136
"ผมว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างได้ผลอยู่แน่ๆ"

34
00:01:27,160 --> 00:01:28,376
"ต้องใช่แน่นอน"

35
00:01:28,400 --> 00:01:32,840
ครับ แต่โชคร้ายที่สามเดือนหลังจากนั้น 
เราได้รู้ว่ามันไม่ได้ผล

36
00:01:33,520 --> 00:01:35,576
และเอฮุดก็เข้ารับการรักษาครั้งที่สอง

37
00:01:35,600 --> 00:01:36,856
เป็นอีกครั้งที่ผลออกมาเหมือนเดิม

38
00:01:36,880 --> 00:01:39,616
"ผมรู้สึกแย่มากเลย 
ต้องมีอะไรเกิดขึ้นอยู่ข้างในแน่ ๆ"

39
00:01:39,640 --> 00:01:42,576
แต่อีกสามเดือนต่อมา 
ก็เป็นอีกครั้งหนึ่ง ที่เราได้รับข่าวร้าย

40
00:01:42,600 --> 00:01:46,536
จากนั้นเอฮุดก็เข้ารับการรักษา
ครั้งที่สาม แล้วก็ครั้งที่สี่

41
00:01:46,560 --> 00:01:49,080
แล้วก็เป็นไปตามที่คาดไว้ 
เอฮุดเสียชีวิตในท้ายที่สุด

42
00:01:49,800 --> 00:01:54,376
ทีนี้ เมื่อใครสักคนหนึ่งคุณสนิทด้วยมาก ๆ 
ต้องผ่านการฝ่าฟันอย่างหนัก

43
00:01:54,400 --> 00:01:56,216
คุณก็จะท่วมท้นไปด้วยอารมณ์มากมาย

44
00:01:56,240 --> 00:01:58,336
หลายสิ่งหลายอย่างจะ
ผ่านเข้ามาในความคิดของคุณ

45
00:01:58,360 --> 00:01:59,816
สำหรับผมแล้ว 
ผมรู้สึกเจ็บแค้นเป็นส่วนใหญ่

46
00:01:59,840 --> 00:02:04,536
ผมเจ็บแค้นที่ว่า 
เราทำได้ดีที่สุดแค่นี้เองหรอ

47
00:02:04,560 --> 00:02:06,856
แล้วผมก็เริ่มมองเข้าไปให้ลึกขึ้น

48
00:02:06,880 --> 00:02:10,336
จากนั้นผมจึงพบว่าสิ่งที่หมอเสนอ
ให้เอฮุดนั้นไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด

49
00:02:10,360 --> 00:02:14,176
และสิ่งที่หมอเสนอก็ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด
สำหรับผู้ป่วยมะเร็งสมองคนอื่น ๆ ด้วย

50
00:02:14,200 --> 00:02:17,400
จริง ๆ แล้ว เรายังรับมือกับโรคมะเร็ง
ได้ไม่รอบด้านนัก

51
00:02:18,240 --> 00:02:20,096
ผมขอยกสถิติหนึ่งขึ้นมา

52
00:02:20,120 --> 00:02:22,896
ผมมั่นใจว่าพวกคุณบางคน
คงได้เห็นมันมาก่อนแล้ว

53
00:02:22,920 --> 00:02:26,376
สถิตินี้จะบอกพวกคุณว่ามีผู้ป่วยมะเร็ง
เสียชีวิตจากมะเร็งจริง ๆ กี่คน

54
00:02:26,400 --> 00:02:28,416
ในกรณีนี้ คือ ผู้หญิงในสหรัฐอเมริกา

55
00:02:28,440 --> 00:02:29,736
ตั้งแต่ทศวรรษที่ 1930

56
00:02:29,760 --> 00:02:32,936
คุณจะเห็นว่าสิ่งต่าง ๆ 
ไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมเยอะเลย

57
00:02:32,960 --> 00:02:34,256
มะเร็งยังคงเป็นปัญหาใหญ่

58
00:02:34,280 --> 00:02:36,016
แต่คุณจะเห็นความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง

59
00:02:36,040 --> 00:02:38,576
คุณจะเห็นว่ามีคนเป็นมะเร็งปอดเพิ่มมากขึ้น

60
00:02:38,600 --> 00:02:39,800
ซึ่งต้องขอบคุณบุหรี่ทั้งหลาย

61
00:02:40,360 --> 00:02:42,856
แล้วคุณก็จะได้เห็นด้วยว่า
มะเร็งกระเพาะอาหารนั้น

62
00:02:42,880 --> 00:02:46,216
ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นมะเร็งที่คร่าชีวิตผู้คน
ไปมากที่สุดในบรรดามะเร็งทุกชนิด

63
00:02:46,240 --> 00:02:47,680
ถูกกำจัดไป

64
00:02:48,480 --> 00:02:50,536
ทีนี้ ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ 
มีใครรู้บ้างไหม

65
00:02:50,560 --> 00:02:53,896
ทำไมมนุษยชาติถึงไม่โดนจู่โจม
ด้วยมะเร็งกระเพาะอีกแล้ว

66
00:02:53,920 --> 00:02:58,776
ความก้าวหน้าทางการแพทย์
ครั้งยิ่งใหญ่อะไรกัน

67
00:02:58,800 --> 00:03:02,160
ที่ช่วยให้มนุษยชาติรอดพ้น
จากมะเร็งกระเพาะอาหาร

68
00:03:03,240 --> 00:03:07,056
ใช่ยาชนิดใหม่ 
หรือการวินิจฉัยโรคที่ดีขึ้นหรือเปล่า

69
00:03:07,080 --> 00:03:08,376
พวกคุณเข้าใจถูกแล้ว

70
00:03:08,400 --> 00:03:11,016
มันเป็นเพราะการเกิดขึ้นของตู้เย็นยังไงล่ะ

71
00:03:11,040 --> 00:03:13,656
ที่ทำให้เราไม่ต้องกินเนื้อบูด ๆ อีกต่อไป

72
00:03:13,680 --> 00:03:15,976
กลับกลายเป็นว่า
สิ่งที่ดีที่สุดที่เราคิดค้นมาได้

73
00:03:16,000 --> 00:03:17,936
จากสังเวียนของงานวิจัยด้านมะเร็ง

74
00:03:17,960 --> 00:03:20,151
คือการที่ตู้เย็นถูกสร้างขึ้นมา

75
00:03:20,175 --> 00:03:21,376
(เสียงหัวเราะ)

76
00:03:21,400 --> 00:03:22,656
ผมก็รู้สึกแบบคุณนั่นล่ะ

77
00:03:22,680 --> 00:03:24,096
เราทำกันได้ไม่ดีสักเท่าไร

78
00:03:24,120 --> 00:03:26,456
ผมไม่ได้จะลดทอนความก้าวหน้า

79
00:03:26,480 --> 00:03:29,856
รวมถึงทุกอย่างที่ได้ทำมาทั้งหมด
ในงานวิจัยด้านมะเร็งนะครับ

80
00:03:29,880 --> 00:03:33,296
ลองดูสิว่า เรามีงานวิจัยเกี่ยวกับ
มะเร็งที่ดีมาราว ๆ 50 กว่าปี

81
00:03:33,320 --> 00:03:36,736
ที่ทำให้เราค้นพบสิ่งที่สำคัญ ๆ
ที่สอนเราเกี่ยวกับมะเร็ง

82
00:03:36,760 --> 00:03:38,496
แต่ถึงจะพูดแบบนั้นก็ตาม

83
00:03:38,520 --> 00:03:41,092
เรายังมีงานหนักอีกมากมาย
ที่ยังต้องทำอยู่ข้างหน้า

84
00:03:42,920 --> 00:03:46,016
ผมขอโต้แย้งอีกครั้งว่า 
เหตุผลหลักที่ทำไมมันถึงยังเป็นแบบนี้อยู่

85
00:03:46,040 --> 00:03:48,040
เหตุที่ว่าทำไมเราถึงยังทำมาได้ไม่ดีพอนั้น

86
00:03:48,064 --> 00:03:49,896
ก็เพราะว่าเรากำลังต่อสู้กับมะเร็งอย่างมืดบอด

87
00:03:49,920 --> 00:03:52,136
และจุดนี้เองที่การฉายภาพทางการแพทย์ 
จะเข้ามาเกี่ยวข้อง

88
00:03:52,160 --> 00:03:53,840
และเป็นจุดที่งานของผมเองเข้ามาเกี่ยวข้อง

89
00:03:54,400 --> 00:03:57,136
และเพื่อจะทำให้คุณเข้าใจ
การฉายภาพทางการแพทย์ได้ดีที่สุด

90
00:03:57,160 --> 00:03:59,656
ซึ่งใช้กับผู้ป่วยมะเร็งสมองทุกวันนี้

91
00:03:59,680 --> 00:04:01,856
รวมถึงใช้กับ
ผู้ป่วยมะเร็งชนิดอื่น ๆ ด้วย

92
00:04:01,880 --> 00:04:03,816
ผมจะให้คุณดูเพทสแกน (PET Scan) อันนี้

93
00:04:03,840 --> 00:04:05,080
เรามาดูพร้อมกันเถอะ

94
00:04:05,640 --> 00:04:07,336
นี่คือเพท ซีทีสแกน (PET/CT Scan)

95
00:04:07,360 --> 00:04:09,816
และสิ่งที่คุณเห็นข้างใน เพท ซีทีสแกน นั้น

96
00:04:09,840 --> 00:04:13,056
คือซีทีสแกนที่แสดงให้คุณเห็นว่า
กระดูกอยู่ตรงไหน

97
00:04:13,080 --> 00:04:15,480
และเพทสแกนที่จะบอกคุณว่า
เนื้องอกนั้นอยู่ที่ไหน

98
00:04:15,960 --> 00:04:18,176
ทีนี้ สิ่งที่คุณเห็นได้ในตอนนี้

99
00:04:18,200 --> 00:04:20,616
ส่วนใหญ่แล้วเป็นโมเลกุลน้ำตาล

100
00:04:20,640 --> 00:04:22,456
ที่ถูกติดป้ายเล็ก ๆ เข้าไป

101
00:04:22,480 --> 00:04:24,576
ที่กำลังส่งสัญญาณออกมา
ภายนอกร่างกายมายังเรา

102
00:04:24,600 --> 00:04:25,896
"เฮ้ ฉันอยู่นี่"

103
00:04:25,920 --> 00:04:29,736
โมเลกุลน้ำตาลพวกนี้นับพันล้านโมเลกุล
จะถูกฉีดเข้าไปในร่างกายของคนไข้

104
00:04:29,760 --> 00:04:31,456
แล้วก็จะแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย

105
00:04:31,480 --> 00:04:33,560
คอยหาเซลล์ที่หิวโหยน้ำตาล

106
00:04:34,320 --> 00:04:36,976
ตัวอย่างเช่น
คุณจะเห็นว่าหัวใจส่องสว่างอยู่ตรงนั้น

107
00:04:37,000 --> 00:04:39,216
นั่นก็เพราะว่าหัวใจนั้นต้องการน้ำตาลมาก

108
00:04:39,240 --> 00:04:41,576
และคุณก็จะเห็นว่า
กระเพาะปัสสาวะก็ส่องสว่างเช่นกัน

109
00:04:41,600 --> 00:04:44,216
ซึ่งก็เพราะว่า
กระเพาะปัสสาวะคืออวัยวะที่กำจัด

110
00:04:44,240 --> 00:04:45,640
น้ำตาลออกไปจากร่างกายของเรา

111
00:04:46,096 --> 00:04:48,096
แล้วคุณก็จะเห็นจุดสว่างอื่น ๆ อีกเช่นกัน

112
00:04:48,120 --> 00:04:49,736
ซึ่งจุดพวกนี้เองที่เป็นเนื้องอก

113
00:04:49,760 --> 00:04:51,896
เทคโนโลยีนี้เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมมาก

114
00:04:51,920 --> 00:04:55,056
เป็นครั้งแรกที่มันทำให้เราสามารถมองเข้าไป
ในร่างกายของใครสักคนได้

115
00:04:55,080 --> 00:04:57,456
โดยที่ไม่ต้องเอาเซลล์พวกนั้นทั้งหมดออกมา

116
00:04:57,480 --> 00:04:58,890
แล้ววางไว้ใต้กล้องจุลทรรศน์

117
00:04:58,890 --> 00:05:02,230
และด้วยวิธีที่ไม่รุกรานแบบนี้ ทำให้เรา
สามารถมองเข้าไปในร่างกายของใครสักคน

118
00:05:02,230 --> 00:05:04,536
แล้วถามว่า "เห้ย 
มะเร็งแพร่กระจายแล้วหรือยัง

119
00:05:04,560 --> 00:05:05,776
มันอยู่ไหนน่ะ"

120
00:05:05,800 --> 00:05:08,296
ซึ่งเพทสแกนนั้น กำลังแสดง
ให้คุณเห็นอย่างชัดเจนมาก

121
00:05:08,320 --> 00:05:10,600
ว่าจุดสว่าง ๆ พวกนี้อยู่ตรงไหน 
และเนื้องอกอยู่ตรงไหน

122
00:05:11,480 --> 00:05:14,776
แต่ถึงแม้ว่ามันจะดูน่าอัศจรรย์สักเท่าไรก็ตาม

123
00:05:14,800 --> 00:05:17,680
ก็ยังมีความโชคร้ายว่า 
มันก็ไม่ได้ดีเยี่ยมขนาดนั้น

124
00:05:18,320 --> 00:05:20,400
คุณเห็นไหม จุดสว่างเล็ก ๆ ตรงนั้นน่ะ

125
00:05:21,240 --> 00:05:24,760
มีใครเดาได้ไหมว่าในเนื้องอกแต่ละก้อน
มีเซลล์มะเร็งกี่เซลล์

126
00:05:26,600 --> 00:05:28,936
ประมาณ 100 ล้านเซลล์ยังไงล่ะ

127
00:05:28,960 --> 00:05:31,656
และเพื่อให้แน่ใจว่าคุณเข้าใจตัวเลขนี้

128
00:05:31,680 --> 00:05:34,016
ผมจะบอกว่า ในจุดสว่างเล็ก ๆ ทุกจุดพวกนี้

129
00:05:34,040 --> 00:05:35,616
ที่คุณเห็นอยู่ในรูปนั้น

130
00:05:35,640 --> 00:05:39,736
จำเป็นจะต้องมีเซลล์มะเร็ง
อย่างน้อย 100 ล้านเซลล์

131
00:05:39,760 --> 00:05:41,296
ถึงจะทำให้เครื่องนี้ตรวจพบได้

132
00:05:41,320 --> 00:05:43,776
ทีนี้ ถ้าพวกคุณคิดว่ามันเป็นตัวเลขที่มาก

133
00:05:43,800 --> 00:05:45,480
ถูกต้องแล้ว มันคือตัวเลขที่มาก

134
00:05:46,640 --> 00:05:48,696
จริง ๆ แล้ว มันคือตัวเลขมหาศาลเลยล่ะ

135
00:05:48,720 --> 00:05:51,280
เพราะสิ่งที่เราต้องทำ
เพื่อให้เอาออกมาให้เร็วพอ

136
00:05:51,280 --> 00:05:54,020
เพื่อที่จะทำอะไรกับมันได้ 
เพื่อที่จะทำอะไรที่ก่อให้เกิดผลที่ดีนั้น

137
00:05:54,020 --> 00:05:56,970
คือเราต้องเอาเนื้องอก
ที่มีขนาดแค่หนึ่งพันเซลล์ออก

138
00:05:56,970 --> 00:05:59,760
หรือถ้าเป็นไปได้ ก็คือเซลล์
แค่หยิบมือเดียวเท่านั้น

139
00:05:59,760 --> 00:06:02,160
นั่นหมายความว่าเรายังอยู่ห่างจากจุดนั้นมาก

140
00:06:02,160 --> 00:06:04,656
ดังนั้นเราจะทำการทดลองเล็ก ๆ ที่นี่

141
00:06:04,680 --> 00:06:07,136
ตอนนี้ ผมจะให้พวกคุณแต่ละคน
เล่นเกมและจินตนาการว่า

142
00:06:07,160 --> 00:06:08,520
คุณเป็นหมอผ่าตัดสมอง

143
00:06:09,000 --> 00:06:13,016
แล้วตอนนี้คุณก็กำลังอยู่ในห้องผ่าตัด

144
00:06:13,040 --> 00:06:15,056
และมีคนไข้คนหนึ่งนอนอยู่ข้างหน้าคุณ

145
00:06:15,080 --> 00:06:18,800
งานของคุณคือ คุณต้องทำให้แน่ใจว่า
เนื้องอกนั้นถูกเอาออกไปแล้ว

146
00:06:19,400 --> 00:06:21,370
ตอนนี้คุณกำลังมองไปที่คนไข้ของคุณ

147
00:06:21,370 --> 00:06:25,136
และเมื่อคุณมองลงไปนั้น
ผิวหนังและกะโหลกของคนไข้ก็ถูกเปิดออกแล้ว

148
00:06:25,160 --> 00:06:26,696
ตอนนี้คุณกำลังมองไปที่สมอง

149
00:06:26,720 --> 00:06:28,416
และสิ่งที่คุณรู้ทั้งหมดเกี่ยวกับคนไข้คนนี้

150
00:06:28,440 --> 00:06:31,256
คือคนไข้มีก้อนเนื้องอกขนาดประมาณลูกกอล์ฟ

151
00:06:31,280 --> 00:06:33,600
ในสมองกลีบหน้าด้านขวาของเขา

152
00:06:34,080 --> 00:06:35,416
เท่านั้นล่ะที่คุณรู้

153
00:06:35,440 --> 00:06:38,656
คุณเลยมองลงไป แต่โชคไม่ดีที่
ทุกอย่างกลับดูเหมือนกันไปหมด

154
00:06:38,680 --> 00:06:41,776
เพราะว่าเนื้อเยื่อมะเร็งและ
เนื้อเยื่อปกติของสมองนั้น

155
00:06:41,800 --> 00:06:43,376
แท้จริงแล้วดูเหมือนกัน

156
00:06:43,400 --> 00:06:45,296
คุณเลยยื่นนิ้วโป้งของคุณลงไป

157
00:06:45,320 --> 00:06:47,656
แล้วเริ่มกดที่สมองสักจุดหนึ่ง

158
00:06:47,680 --> 00:06:50,096
เพราะว่าเนื้องอกมักจะแข็งและกระด้างกว่า

159
00:06:50,120 --> 00:06:52,736
คุณเลยยื่นนิ้วเข้าไปแล้วทำแบบนั้น 
แล้วก็พูดว่า

160
00:06:52,760 --> 00:06:54,736
"ดูเหมือนว่าเนื้องอกจะอยู่ตรงนี้นะ"

161
00:06:54,760 --> 00:06:57,416
แล้วคุณก็เอามีดออกมาแล้วผ่าเนื้องอกนั้นออก

162
00:06:57,440 --> 00:06:58,696
ทีละชิ้น ทีละชิ้น

163
00:06:58,720 --> 00:07:00,416
และในขณะที่คุณกำลังเอาเนื้องอกออกมา

164
00:07:00,440 --> 00:07:02,656
ก็จะมาถึงจุดที่คุณคิดว่า

165
00:07:02,680 --> 00:07:04,816
"โอเคล่ะ เสร็จแล้ว 
ฉันเอาทุกอย่างออกมาหมดแล้ว"

166
00:07:04,840 --> 00:07:06,376
และในขั้นนี้

167
00:07:06,400 --> 00:07:09,096
ขั้นที่ทุกอย่างดูเหมือนไม่เข้าท่าไปหมด

168
00:07:09,120 --> 00:07:12,816
คุณจะได้พบกับการตัดสินใจที่
ท้าทายที่สุดในชีวิตของคุณ

169
00:07:12,840 --> 00:07:14,376
เพราะในตอนนี้คุณต้องตัดสินใจแล้วว่า

170
00:07:14,400 --> 00:07:17,096
คุณจะหยุดแต่เพียงเท่านี้ 
แล้วปล่อยคนไข้ไป

171
00:07:17,120 --> 00:07:20,056
และในขณะเดียวกัน ก็ต้องเสี่ยงว่า
อาจมีเซลล์มะเร็งที่หลงเหลืออยู่

172
00:07:20,080 --> 00:07:21,936
ที่คุณมองไม่เห็น

173
00:07:21,960 --> 00:07:24,616
หรือว่าจะเอาขอบ ๆ ออกเพิ่มสักเล็กน้อย

174
00:07:24,640 --> 00:07:27,496
ประมาณหนึ่งนิ้วรอบ ๆ เนื้องอก

175
00:07:27,520 --> 00:07:29,720
เพื่อให้แน่ใจว่าเอาทุกอย่างออกหมดแล้วจริง ๆ

176
00:07:31,400 --> 00:07:35,240
มันไม่ใช่การตัดสินใจที่ง่ายเลย

177
00:07:35,840 --> 00:07:37,776
แต่โชคร้ายที่การตัดสินใจแบบนี้นั้น

178
00:07:37,800 --> 00:07:41,136
คือสิ่งที่หมอผ่าตัดสมอง
ต้องตัดสินใจอยู่ทุกวัน

179
00:07:41,160 --> 00:07:42,760
ขณะที่ต้องพบกับคนไข้

180
00:07:43,320 --> 00:07:46,256
ผมจำได้ว่าผมคุย
กับเพื่อนสองสามคนในห้องทดลอง

181
00:07:46,280 --> 00:07:48,656
เราพูดกันว่า 
"พวก มันต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้"

182
00:07:48,680 --> 00:07:52,096
แต่ไม่ใช่แค่การพูดกับเพื่อนว่า
ต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้

183
00:07:52,120 --> 00:07:54,073
แต่มันจะต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้ที่นี่

184
00:07:54,097 --> 00:07:55,616
ซึ่งมันดูเป็นไปไม่ได้เลย

185
00:07:55,640 --> 00:07:57,296
แล้วพวกเราจึงมองย้อนกลับไป

186
00:07:57,320 --> 00:08:00,296
จำเครื่องเพทสแกนที่ผมบอกคุณได้ไหม
ทั้งเรื่องน้ำตาลและเรื่องอื่น ๆ

187
00:08:00,320 --> 00:08:03,056
เราพูดกันว่า เห้ย 
แทนที่เราจะใช้โมเลกุลน้ำตาล

188
00:08:03,080 --> 00:08:06,216
เรามาลองใช้อนุภาคทองคำ
ที่มีขนาดเล็กมาก ๆ แทนไหม

189
00:08:06,240 --> 00:08:09,896
แล้วตั้งโปรแกรมมันด้วย
คุณสมบัติทางเคมีที่น่าทึ่งของมัน

190
00:08:09,920 --> 00:08:12,336
โดยเรามาตั้งโปรแกรม
เพื่อให้พวกมันหาเซลล์มะเร็งกัน

191
00:08:12,360 --> 00:08:14,456
จากนั้นเราก็จะฉีดอนุภาคทองคำเหล่านี้เข้าไป

192
00:08:14,480 --> 00:08:16,736
ในร่างกายของคนไข้นับพันล้านอนุภาคอีกครั้ง

193
00:08:16,760 --> 00:08:18,736
แล้วเราปล่อยให้มันแพร่กระจายไปทั่วร่างกาย

194
00:08:18,760 --> 00:08:20,736
เหมือนกับสายลับ

195
00:08:20,760 --> 00:08:23,576
ที่เดินและแวะไปหาเซลล์ทุกเซลล์ในร่างกาย

196
00:08:23,600 --> 00:08:25,296
แล้วเคาะประตูของเซลล์นั้น ๆ

197
00:08:25,320 --> 00:08:28,056
แล้วถามว่า 
"คุณเป็นเซลล์มะเร็ง หรือเซลล์ปกติ"

198
00:08:28,080 --> 00:08:30,096
ถ้าคุณเป็นเซลล์ปกติ เราจะปล่อยผ่านไป

199
00:08:30,120 --> 00:08:32,856
แต่ถ้าคุณเป็นเซลล์มะเร็ง 
เราจะเข้าไป และเปล่งแสงออกมา

200
00:08:32,880 --> 00:08:34,976
แล้วรายงานกับเราว่า
"นี่ ดูนี่สิ ฉันอยู่นี่"

201
00:08:35,000 --> 00:08:37,376
และเราจะเห็นมัน
ผ่านกล้องพิเศษบางตัว

202
00:08:37,400 --> 00:08:38,816
ที่เราสร้างขึ้นในห้องทดลอง

203
00:08:38,840 --> 00:08:41,775
และเมื่อเราเห็นมัน 
เราอาจจะนำทางหมอผ่าตัดสมอง

204
00:08:41,799 --> 00:08:45,200
มุ่งไปยังเนื้องอกเท่านั้น
แล้วปล่อยสมองส่วนที่ปกติไว้

205
00:08:45,720 --> 00:08:48,776
เราได้ทดลองมันแล้ว
แล้วมันก็ทำงานได้ดี

206
00:08:48,800 --> 00:08:50,776
ดังนั้นตอนนี้ผมจะแสดงตัวอย่างให้คุณดู

207
00:08:50,800 --> 00:08:52,576
สิ่งที่คุณกำลังดูอยู่นั้น

208
00:08:52,600 --> 00:08:56,536
คือภาพสมองของหนู

209
00:08:56,560 --> 00:08:59,600
เราได้ปลูกถ่ายเนื้องอกก้อนเล็ก ๆ


210
00:08:59,720 --> 00:09:01,000
เข้าไปในสมองของหนูตัวนี้


211
00:09:01,000 --> 00:09:03,640
ในตอนนี้ เนื้องอกก้อนนี้
กำลังขยายใหญ่ในสมองของหนูตัวนี้


212
00:09:03,640 --> 00:09:06,316
จากนั้นเราก็ตามหมอมา
แล้วขอให้หมอ


213
00:09:06,316 --> 00:09:09,160
ช่วยผ่าตัดหนูตัวนี้ 
ราวกับว่ามันเป็นคนไข้คนหนึ่ง


214
00:09:09,160 --> 00:09:11,600
และเอาชิ้นเนื้องอกออกทีละชิ้น ๆ


215
00:09:11,600 --> 00:09:13,400
และในขณะที่เขากำลังผ่าตัดอยู่นั้น


216
00:09:13,400 --> 00:09:16,400
เราจะถ่ายภาพเพื่อดูว่า
อนุภาคทองคำนั้นอยู่ที่ไหน


217
00:09:16,400 --> 00:09:18,040
โดยเราจะเริ่มขั้นแรก

218
00:09:18,040 --> 00:09:20,470
โดยการฉีดอนุภาคทองคำพวกนี้
เข้าไปในหนูตัวนี้

219
00:09:20,480 --> 00:09:23,400
เราจะมาดูทางซ้ายสุดนี้

220
00:09:23,400 --> 00:09:24,680
รูปด้านล่างนั้น


221
00:09:24,680 --> 00:09:27,200
คือรูปที่แสดงให้เห็นว่า
อนุภาคทองคำอยู่ตรงไหน


222
00:09:27,200 --> 00:09:29,280
ข้อดีก็คือ
อนุภาคทองคำพวกนี้นั้น


223
00:09:29,280 --> 00:09:31,320
สามารถเดินทางไปถึงก้อนเนื้องอกได้ทั้งหมด


224
00:09:31,320 --> 00:09:35,000
แล้วพวกมันก็ส่องแสงออกมา เพื่อบอกเราว่า
"นี่ พวกเราอยู่ที่นี่ เนื้องอกอยู่ตรงนี้"


225
00:09:35,000 --> 00:09:36,390
ในตอนนี้เราก็สามารถมองเห็นเนื้องอกได้


226
00:09:36,400 --> 00:09:38,560
แต่เราจะยังไม่เอาไปให้หมอดูทันที


227
00:09:38,560 --> 00:09:41,640
เราบอกหมอว่า รบกวนหมอผ่าเอาเนื้องอกออกไปที


228
00:09:41,640 --> 00:09:45,080
คุณจะเห็นว่า
หมอได้เอาก้อนเนื้องอกออกไปหนึ่งในสี่แล้ว


229
00:09:45,080 --> 00:09:47,320
และคุณจะเห็นว่า
เนื้องอกส่วนหนึ่งได้หายไปแล้ว


230
00:09:47,320 --> 00:09:49,800
จากนั้น หมอก็เอาเนื้องอก
ส่วนที่สอง ส่วนที่สามออก


231
00:09:49,800 --> 00:09:51,560
และตอนนี้ดูเหมือนว่า
จะเอาออกไปจนหมดแล้ว


232
00:09:51,560 --> 00:09:54,320
และในขั้น ๆ นี้ หมอกลับมาหาเราและบอกว่า


233
00:09:54,320 --> 00:09:56,590
"ผมทำเสร็จแล้ว
คุณอยากให้ผมทำอะไรอีกหรือเปล่า


234
00:09:56,600 --> 00:09:58,200
ผมควรปล่อยไว้แบบนี้

235
00:09:58,200 --> 00:10:00,720
หรือคุณอยากให้ผมเอาบริเวณรอบ ๆ นั้น
ออกเพิ่มอีกสักหน่อย"

236
00:10:00,720 --> 00:10:02,400
เราเลยบอกหมอว่า "เดี๋ยวก่อนครับ"

237
00:10:02,400 --> 00:10:04,834
เราบอกเขาว่า "คุณยังไม่ได้เอาสองจุดนั้นออก

238
00:10:04,844 --> 00:10:06,860
ดังนั้นแทนที่จะเอาขอบ ๆ ที่มีขนาดใหญ่ออก

239
00:10:06,860 --> 00:10:08,720
หมอแค่เอาจุดเล็ก ๆ พวกนั้นออกก็พอ

240
00:10:08,720 --> 00:10:10,760
เอามันออกมา แล้วมาดูกัน"


241
00:10:10,760 --> 00:10:13,640
หมอจึงเอามันออก 
และไม่น่าเชื่อเลย

242
00:10:13,640 --> 00:10:15,680
มะเร็งทั้งหมดหายไปแล้ว


243
00:10:15,680 --> 00:10:17,084
แต่สิ่งสำคัญ

244
00:10:17,084 --> 00:10:19,720
ไม่ใช่เพียงแค่มะเร็งนั้นหายไปจนหมด


245
00:10:19,720 --> 00:10:21,080
จากสมองของคนคนนี้


246
00:10:21,080 --> 00:10:23,150
หรือจากหนูตัวนี้


247
00:10:23,160 --> 00:10:24,440
แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ

248
00:10:24,440 --> 00:10:27,360
เราไม่ต้องผ่าเอาเซลล์สมองปกติออกไปมากมาย


249
00:10:27,360 --> 00:10:28,600
ระหว่างการผ่าเนื้องอกนั้น


250
00:10:28,600 --> 00:10:30,800
ดังนั้น ในตอนนี้ เราสามารถจินตนาการถึงโลก


251
00:10:30,800 --> 00:10:34,720
ที่หมอและหมอผ่าตัด รู้อย่างแน่ชัดว่า
จะต้องเอาส่วนไหนออกมา


252
00:10:34,720 --> 00:10:36,170
ขณะผ่าเอาเนื้องอกออก


253
00:10:36,170 --> 00:10:39,520
โดยที่ไม่ต้องคาดเดาด้วยนิ้วโป้งอีกต่อไป


254
00:10:39,520 --> 00:10:43,480
ทีนี้ นี่คือสาเหตุว่าทำไม การเอาเนื้องอกเล็ก ๆ 
ที่เหลืออยู่นั้นออก จึงสำคัญอย่างมาก


255
00:10:43,480 --> 00:10:46,360
เนื้องอกที่หลงเหลืออยู่นั้น
ถึงแม้ว่าจะมีเซลล์เพียงแค่หยิบมือเดียว



256
00:10:46,360 --> 00:10:49,440
จะเติบโตและก่อให้เกิดเนื้องอกขึ้น

257
00:10:49,440 --> 00:10:51,120
และนำเนื้องอกกลับมาใหม่


258
00:10:51,120 --> 00:10:53,080
จริง ๆ แล้วนี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมหมอผ่าตัดสมอง


259
00:10:53,080 --> 00:10:55,324
ร้อยละ 80 ถึง 90 ถึงล้มเหลวในท้ายที่สุด

260
00:10:55,324 --> 00:10:59,120
นั่นก็เพราะขอบเล็ก ๆ พวกนั้น 
ที่เป็นเนื้องอกที่ถูกปล่อยทิ้งไว้


261
00:10:59,120 --> 00:11:02,460
เพราะเนื้องอกเล็ก ๆ น้อยนิด
ที่ถูกทิ้งอยู่ในนั้น

262
00:11:03,440 --> 00:11:05,636
ดังนั้น นี่จึงเป็นสิ่งที่ดีมาก ๆ


263
00:11:05,636 --> 00:11:09,960
แต่สิ่งที่ผมอยากจะแบ่งปันกับพวกคุณจริง ๆ
คือ จุดหมายที่เรากำลังมุ่งไปข้างหน้า



264
00:11:09,960 --> 00:11:11,640
ในห้องทดลองที่สแตนฟอร์ดของผมนั้น

265
00:11:11,640 --> 00:11:17,600
นักศึกษากับผมถามว่า
ตอนนี้สิ่งที่เราควรจะทำคืออะไร


266
00:11:17,600 --> 00:11:20,480
ผมคิดว่าจุดหมายที่เทคโนโลยีฉายภาพ
กำลังมุ่งไปหานั้น


267
00:11:20,480 --> 00:11:22,840
คือศักยภาพในการส่องเข้าไปในร่างกายคน


268
00:11:22,840 --> 00:11:27,000
และสามารถมองเห็น
เซลล์แต่ละเซลล์แยกกัน


269
00:11:27,000 --> 00:11:28,760
ศักยภาพนี้ จะทำให้เรา



270
00:11:28,760 --> 00:11:31,680
สามารถที่จะเอาเนื้องอกออกได้นาน


271
00:11:31,680 --> 00:11:36,200
ก่อนที่จะมีเซลล์ 100 ล้านเซลล์ข้างใน 
ซึ่งจะทำให้เราจัดการกับมันได้จริง ๆ


272
00:11:36,200 --> 00:11:39,640
ศักยภาพในการมองเห็นเซลล์แต่ละเซลล์
แยกกันนี้ ยังอาจทำให้เรา


273
00:11:39,640 --> 00:11:41,040
ได้ถามคำถามที่ล้ำลึกมากมาย


274
00:11:41,040 --> 00:11:43,160
ดังนั้นในห้องทดลองตอนนี้ 
เรากำลังไปถึงจุด

275
00:11:43,160 --> 00:11:46,440
ที่เราสามารถเริ่มถามคำถามกับ
เซลล์มะเร็งพวกนี้ได้มากมายอย่างแท้จริง


276
00:11:46,440 --> 00:11:49,590
เช่น ถามมันว่า มันกำลังตอบสนอง
ต่อการรักษาแบบที่เราใช้หรือเปล่า


277
00:11:49,590 --> 00:11:53,380
หากมันไม่ตอบสนอง เราจะได้หยุด
วิธีการรักษาแบบเดิมทันที


278
00:11:53,380 --> 00:11:56,480
โดยใช้เวลาเพียงไม่กี่วัน 
และไม่ต้องรอถึงสามเดือน


279
00:11:56,480 --> 00:11:58,680
ซึ่งทำให้คนไข้แบบเอฮุด


280
00:11:58,680 --> 00:12:03,120
ที่กำลังจะต้องผ่านขั้นตอน
การทำคีโมที่เลวร้ายนั้น


281
00:12:03,120 --> 00:12:04,400
ไม่ต้องทรมาน


282
00:12:04,400 --> 00:12:07,320
จากผลข้างเคียงที่น่ากลัวของยานั้นอีกต่อไป


283
00:12:07,320 --> 00:12:10,000
ทั้งที่จริง ๆ แล้วยาพวกนั้น 
ไม่ได้ช่วยอะไรพวกเขาเลย


284
00:12:10,000 --> 00:12:12,960
ถ้าจะให้ผมพูดตรง ๆ


285
00:12:12,960 --> 00:12:16,440
จริง ๆ แล้ว เรายังห่างไกลจากชัยชนะ
ในการทำสงครามกับมะเร็ง


286
00:12:16,440 --> 00:12:17,720
ถ้ามองบนพื้นฐานความเป็นจริง


287
00:12:17,720 --> 00:12:19,640
แต่อย่างน้อยที่สุดผมก็มีความหวัง


288
00:12:19,640 --> 00:12:23,790
ว่าเราจะสามารถต่อสู้ในสงครามนี้ได้
ด้วยเทคนิคทางการแพทย์ที่ดีขึ้น


289
00:12:23,800 --> 00:12:25,675
ด้วยวิธีที่ไม่มืดบอดอีกต่อไป


290
00:12:25,675 --> 00:12:26,915
ขอบคุณครับ

291
00:12:26,915 --> 00:12:29,145
(เสียงปรบมือ)