1
00:00:00,609 --> 00:00:05,297
(သီချင်းဆို) လကို ငါမြင်တယ်၊
လက ငါ့ကို မြင်တယ်။

2
00:00:06,296 --> 00:00:11,564
ငါမမြင်တဲ့ လူတစ်ဦးကို လက မြင်တယ်။

3
00:00:12,708 --> 00:00:18,351
ဘုရားသခင်က လကို ကောင်းချီးပေး၊
ဘုရားသခင်က ငါ့ကို ကောင်းချီးပေးတယ်။

4
00:00:19,243 --> 00:00:24,655
ငါ မမြင်တဲ့ လူတစ်ဦးကို
ဘုရားသခင်က ကောင်းချီးပေးတယ်။

5
00:00:25,673 --> 00:00:31,331
ကောင်ကင်ဘုံကို မင်းအရင် ငါရောက်ရင်

6
00:00:31,987 --> 00:00:37,770
အပေါက်တစ်ပေါက်ဖောက်ပြီး
မင်းကို ဆွဲခေါ်မယ်။

7
00:00:38,083 --> 00:00:43,552
ကြယ်တွေတိုင်းမှာ မင်းနာမည် ငါရေးမယ်။

8
00:00:44,062 --> 00:00:46,704
ဒီလိုနဲ့ ကမ္ဘာကြီးက ဝေးလွန်းတယ်

9
00:00:47,356 --> 00:00:50,638
မထင်ရတော့မယ့် ပုံမျိုးပေါ့။

10
00:00:51,079 --> 00:00:54,770
အာကာသယဉ်မှူး ဒီနေ့တော့
အလုပ်မှာရှိမှာမဟုတ်ဘူး။

11
00:00:55,111 --> 00:00:56,767
ဖျားနေတယ်လို့ အကြောင်းကြားတယ်။

12
00:00:56,791 --> 00:01:01,919
သူ့ဆဲလ်ဖုန်း၊ လက်တော့ပ်၊ ပေဂျာ၊
နှိုးစက်ကို ပိတ်ထားတယ်။

13
00:01:01,943 --> 00:01:05,092
သူ့ခုတင်မှာ ကြောင်ဝါ ဝဝတစ်ကောင်
အိပ်မောကျနေတယ်။

14
00:01:05,116 --> 00:01:06,860
ပြတင်းကိုရိုက်ခတ်တဲ့ မိုးစက်တွေနဲ့

15
00:01:06,884 --> 00:01:10,599
မီးဖိုချောင် လေထဲမှာ
ကော်ဖီ အရိပ်အငွေ့တောင်မသန်း၊

16
00:01:10,623 --> 00:01:11,872
လူတိုင်းဟာ ဗျာများနေတယ်။

17
00:01:11,896 --> 00:01:15,842
၁၅ ထပ်က အင်ဂျင်နီယာတွေ
သူတို့ရဲ့ ဒြပ်မှုန် စက်ကို ရပ်လိုက်ပြီ။

18
00:01:15,866 --> 00:01:17,644
ကမ္ဘာဆွဲအားဆန့်ကျင့်တဲ့ အခန်းက ယိုနေ

19
00:01:17,668 --> 00:01:19,548
မျက်မှန်နဲ့ တင်းတိပ်ထူတဲ့ ကလေးတောင်

20
00:01:19,572 --> 00:01:22,246
စိတ်ရှုပ်နေလေရဲ့၊ သူ့အလုပ်က
အမှိုက်ထုတ်ပစ်ဖို့ပဲရှိတာလေ၊

21
00:01:22,270 --> 00:01:24,979
အိတ်ကို စမ်း၊ ငှက်ပျောခွံနဲ့
စက္ကူညှပ်တစ်ခုကို သွန်ချတယ်။

22
00:01:25,003 --> 00:01:26,425
ဘယ်သူမှ သတိမထားမိဘူး။

23
00:01:26,449 --> 00:01:29,874
ဆုံးရှုံးသွားတဲ့အချိန်အတွက် အားလုံးက
ဘာလဲဆိုတာကို ပြန်တွက်ကာ ရှုပ်နေတယ်။

24
00:01:29,898 --> 00:01:31,930
တစ်စက္ကန့် ကြယ်စု ဘယ်နှစ်ခု
ဆုံးရှုံးနေလဲ။

25
00:01:31,954 --> 00:01:34,004
နောက်ဒုံးပျံ မလွှတ်တင်နိုင်ခင်
ဘယ်လောက်ကြာလဲ

26
00:01:34,028 --> 00:01:36,899
တစ်နေရာမှာ အီလက်ထရွန်တစ်ခု
၎င်းရဲ့စွမ်းအင်တိမ်ကနေ ကွာကျတယ်။

27
00:01:36,923 --> 00:01:38,889
တွင်းနက်တစ်ခု ပေါက်ကွဲသွားပြီ။

28
00:01:38,913 --> 00:01:41,214
အမေတစ်ယောက်ဟာ ညစာအတွက်
စားပွဲခင်းပြီးပြီ။

29
00:01:41,238 --> 00:01:43,299
ငြိမ်ဝပ်ပိပြားရေး မာရသွန် စနေတယ်။

30
00:01:43,323 --> 00:01:45,544
အာကာသယာဉ်မှုး အိပ်ပျော်နေတယ်။.

31
00:01:45,568 --> 00:01:47,471
သူ့နာရီကို ပိတ်ပစ်ဖို့ မေ့သွားပြီ၊

32
00:01:47,495 --> 00:01:50,246
လက်ကောက်ဝတ်က သတ္တု သွေးခုန်နှုန်း
တစ်ခုလို တတစ်တစ်မြည်နေ။

33
00:01:50,270 --> 00:01:51,845
သူ ဒါကို မကြားဘူး။

34
00:01:51,869 --> 00:01:54,918
သန္တာကျောက်တန်းနဲ့ မျောလှေးကို
သူ အိပ်မက်တယ်။

35
00:01:54,942 --> 00:01:58,081
သူ့လက်ချောင်းတွေက ခေါင်းအုံးဖုံးရဲ့
ရွက်တိုင်တွေကို ရှာတွေ့တယ်။

36
00:01:58,105 --> 00:02:01,173
သူ့ဘက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး
မျက်လုံးတွေကို ချက်ချင်းဖွင့်တယ်။

37
00:02:01,197 --> 00:02:05,927
ရေငုပ်သမားတွေဟာ ကမ္ဘာ့ အံ့ဖွယ်အဖြစ်ဆုံး
ရှိတာဖြစ်ရမယ်လို့ သူထင်မိတယ်။

38
00:02:05,951 --> 00:02:08,794
လျှောတိုက်သွားဖို့ ဒီလောက်ရေတွေ
အမျာကြီးရှိတဲ့ဟာ။

39
00:02:11,070 --> 00:02:16,298
(လက်ခုပ်သံများ)

40
00:02:16,322 --> 00:02:18,103
ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

41
00:02:18,127 --> 00:02:22,228
ကျွန်မ ငယ်ငယ်တုန်းက တစ်သက်မှာ တစ်ခါပဲ
နေနိုင်တယ်ဆိုတဲ့ အယူအဆကို

42
00:02:22,996 --> 00:02:25,041
နားမလည်နိုင်ခဲ့ဘူး။

43
00:02:25,560 --> 00:02:27,140
စကားအဖြစ်သာ ဆိုလိုတာမဟုတ်ဘူး။

44
00:02:27,164 --> 00:02:30,115
ဆိုလိုတာက လုပ်ဖို့လိုတာ မှန်သမျှနဲ့
ဖြစ်ဖို့လိုတာမှန်သမျှ

45
00:02:30,433 --> 00:02:32,479
လုပ်ဖို့ အခွင့်အလမ်းရမယ်လို့

46
00:02:32,503 --> 00:02:35,099
တကယ့်ကို ထင်ခဲ့တာပါ။

47
00:02:35,123 --> 00:02:36,527
ဒါက အချိန်ရဲ့ ကိစ္စပါပဲ။

48
00:02:36,899 --> 00:02:39,923
အသက် (သို့) လိင် (သို့)
လူမျိုး (သို့) သင့်တော်တဲ့

49
00:02:39,947 --> 00:02:43,034
အချိန်အပိုင်းအခြားဆိုတာကိုကောင်
အခြေခံတဲ့ ကန့်သတ်ချက်မရှိပါဘူး။

50
00:02:43,058 --> 00:02:46,509
သေချာခဲ့တာက ပြည်သူ့ အခွင့်အရေး
လှုပ်ရှားမှု ခေါင်းဆောင်တစ်ဦးလို

51
00:02:46,533 --> 00:02:50,327
ဖြစ်ချင်တာကို တကယ် တွေ့ကြုံရတော့မယ်၊

52
00:02:50,351 --> 00:02:53,985
(သို့) ကုန်းခေါင်ခေါင်ကာလအတွင်း
လယ်ကွက်တစ်ခုမှာ နေထိုင်တဲ့ ၁၀ နှစ်သားလေး

53
00:02:54,009 --> 00:02:57,627
(သို့) တရုတ်ပြည် တန်မင်းဆက်ရဲ့
ဧကရာဇ်တစ်ပါးလိုပေါ့။

54
00:02:57,651 --> 00:02:59,652
အမေပြောတာက ကြီးလာရင် ဘာဖြစ်ချင်တာလဲလို့

55
00:02:59,676 --> 00:03:03,255
လူတွေမေးတဲ့အခါ
ကျွန်မရဲ့ ဖြေနေကျအဖြေက

56
00:03:03,279 --> 00:03:05,047
မင်းသမီး-ဘဲလေး ကချေသည်-အာကာသယဉ်မှူးပါ

57
00:03:05,458 --> 00:03:08,603
အမေ နားမလည်တာက ကျွန်မဟာ
ပေါင်းစပ်ထားတဲ့ ထိပ်တန်းအလုပ်အကိုင်ကို

58
00:03:08,627 --> 00:03:10,610
ဖန်တီးဖို့ ကြိုးစားမနေဘူးပေါ့။

59
00:03:10,634 --> 00:03:14,011
ကျွန်မ ဖြစ်ခွင့်ရတော့မယ်လို့
ထင်တဲ့အရာတွေကို စာရင်းလုပ်နေခဲ့တယ်၊

60
00:03:14,035 --> 00:03:17,096
မင်းသမီး၊ ဘဲလေးကချေသည်၊
အာကာသယာဉ်မှူးပါ၊

61
00:03:17,120 --> 00:03:19,859
စာရင်းက အဲဒီကနေ ဆက်ဖြစ်တာကို
ကျွန်မ အတော်လေး သေချာခဲ့တယ်။

62
00:03:19,883 --> 00:03:21,881
ကျွန်မ အမြဲလိုလို ဖြတ်ပစ်ခဲ့တယ်။

63
00:03:21,905 --> 00:03:24,771
ကျွန်မဟာ တစ်ခုခု လုပ်ရရင်၊
ဘယ်တော့ဆိုတဲ့ မေးခွန်းက

64
00:03:24,795 --> 00:03:26,855
ဘယ်တော့မှ ပြဿနာတစ်ခုမဟုတ်ဘူး။

65
00:03:27,278 --> 00:03:29,755
သေချာခဲ့တာက ကျွန်မဟာ
အရာတိုင်းကို လုပ်တော့မယ်ဆိုရင်

66
00:03:29,779 --> 00:03:32,215
အတော်လေ။ သွက်လက်စွာ
ရွေ့ရှားဖို့ လိုတယ်ဆိုလိုတာပါ။

67
00:03:32,239 --> 00:03:34,485
အကြောင်းက ကျွန်မလုပ်ဖို့လိုတာ
အများကြီးရှိလိုပါ။

68
00:03:34,509 --> 00:03:36,779
ဒီတော့ ကျွန်မဘဝဟာ အမြဲတစေ
တက်သုတ်ရိုက်နေခဲ့ပြီး

69
00:03:36,803 --> 00:03:38,970
နောက်ကျကျန်နေမှာ
အမြဲ ကြောက်နေခဲ့တယ်။

70
00:03:38,994 --> 00:03:42,374
New York City မှာ ကျွန်မ ကြီးပြင်း
လာတာကြောင့် ပြောနိုင်သလောက်ကတော့

71
00:03:42,398 --> 00:03:44,224
တက်သုတ်ရိုက်တာဟာ
အတော် နေသားကျနေတာပါ။

72
00:03:45,128 --> 00:03:48,763
ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ ကြီးပြင်းလာတာနဲ့
ဒီအခြေအနေသိပ်မဟန်တဲ့ သိနားလည်မှုက

73
00:03:49,108 --> 00:03:53,398
ကျွန်မဟာ တစ်ဘဝထက် ပိုမနေရမှာ
မဟုတ်ဘူးဆိုတာပါ။

74
00:03:53,422 --> 00:03:56,428
New York City က ဆယ်ကျော်သက်
ကောင်မလေးတစ်ယောက်လို

75
00:03:56,452 --> 00:03:57,603
စိတ်အထင်ရောက်ဖို့ပဲသိတယ်

76
00:03:57,627 --> 00:03:59,918
New Zealand က ဆယ်ကျော်သက် ကောင်လေး
တစ်ယောက်လို၊

77
00:03:59,942 --> 00:04:03,019
Kansas က ကျောင်းကပွဲ ဘုရင်မလို
တော့ မဟုတ်ဘူး။

78
00:04:03,043 --> 00:04:04,964
ကျွန်မမှန်ဘီးလူးတွေနဲ့ပဲ
မြင်ခွင့်ရခဲ့တယ်

79
00:04:04,988 --> 00:04:08,296
ဇာတ်လမ်းတွေကို စွဲလမ်းလာခဲ့တာ
အဲဒီအချိန်လောက်မှာပါ၊

80
00:04:08,320 --> 00:04:11,447
အကြောင်းက ဇာတ်လမ်းတွေကနေ
အခြားသူတစ်ဦးရဲ့ မှန်ဘီလူးတွေကို

81
00:04:11,471 --> 00:04:15,193
ဖောက်ပြီး ကျွန်မ မြင်နိုင်ခဲ့လိုပါ၊
တိုတောင်းတာ အပြစ်အနာအဆာရှိတာဆိုပေမယ့်ပေါ့။

82
00:04:15,589 --> 00:04:18,701
အခြားသူတွေရဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကို
အငမ်းမရ နားထောင်ချင်လာတယ်၊

83
00:04:18,725 --> 00:04:22,288
အကြောင်းက ကျွန်မ ဘယ်တော့မှ ရှင်သန်ခွင့်
မရတော့မယ့်

84
00:04:22,312 --> 00:04:24,003
ဘဝတွေရှိနေတာကို မနာလိုဖြစ်မိပြီး

85
00:04:24,027 --> 00:04:26,702
ကျွန်မ လွတ်နေတဲ့ အရာမှန်သမျှကို
ကြားချင်နေလို့ပါ။

86
00:04:26,726 --> 00:04:28,020
ဒါနဲ့ ဆက်စပ်မှု ဂုဏ်သတ္တိအရ

87
00:04:28,044 --> 00:04:31,273
တစ်ချို့လူတွေဟာ New York မြို့ကြီးမှာ
ဆယ်ကျော်သက် မိန်းကလေးဖြစ်တဲ့

88
00:04:31,297 --> 00:04:33,981
အတွေအကြုံကို ဘယ်တော့မှ
ရမှာမဟုတ်ဘူးလို့ သဘောပေါက်ခဲ့တယ်။

89
00:04:34,005 --> 00:04:35,910
ဆိုလိုတာက ပထမဆုံးအနမ်းလို
ခံစားရပြီးနောက်

90
00:04:35,934 --> 00:04:39,156
ဘယ်မြေအောက်ရထားကို
စီးတာ

91
00:04:39,180 --> 00:04:41,998
(သို့) နှင်းကျတဲ့အခါ ဘယ်လောက်
တိတ်ဆိတ်တာ သူတို့သိမှာမဟုတ်ဘူး၊

92
00:04:42,022 --> 00:04:44,634
သူတို့ကို သိစေချင်တာ
သူတို့ကို ပြောပြချင်တာပါ။

93
00:04:44,658 --> 00:04:47,085
ပြီးတော့ ဒါက ကျွန်မရဲ့ ဥပါဒါန်ရဲ့
ဆုံချက်ဖြစ်လာတယ်။

94
00:04:47,109 --> 00:04:50,734
ဇာတ်လမ်းတွေ ပြောရင်း၊ ဝေမျှရင်း၊
စုဆောင်းရင်း အလုပ်ရှုပ်နေလိုက်တယ်။

95
00:04:50,758 --> 00:04:52,742
ကျွန်မဟာ ကဗျာကို အမြဲတမ်း

96
00:04:52,766 --> 00:04:57,075
အလောတကြီးမလုပ်နိုင်တာကို
သဘောပေါက်ခဲ့တာက မကြာသေးခင်ကမှပါ။

97
00:04:57,666 --> 00:05:01,004
ဧပြီလမှာ အမျိုးသား ကဗျာလအတွက်
ကဗျာစာပေ အသိုင်းအဝိုင်းက

98
00:05:01,028 --> 00:05:04,146
ကဗျာစာဆို အများအပြား ပါဝင်တဲ့
စိန်ခေါ်မှုရှိတယ်၊

99
00:05:04,170 --> 00:05:06,234
၃၀/၃၀ စိန်ခေါ်မှုလို့ခေါ်ပါတယ်။

100
00:05:06,551 --> 00:05:09,273
စိတ်ကူးက ဧပြီလတစ်လလုံး

101
00:05:09,297 --> 00:05:12,234
နေ့စဉ်နေ့တိုင်း ကဗျာသစ်တစ်ပုဒ်ရေးတာပါ။

102
00:05:12,916 --> 00:05:14,972
မနှစ်က ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်
ကျွန်မ စမ်းသပ်တော့

103
00:05:14,996 --> 00:05:19,146
ကျွန်မ ကဗျာ ထုတ်လုပ်နိုင်တဲ့
ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် ပီတိဖြာခဲ့တယ်။

104
00:05:19,765 --> 00:05:23,375
ဒါပေမဲ့ လကုန်တဲ့အခါ ရေးထားတဲ့
ကဗျာအပုဒ် ၃၀ ကို ပြန်ကြည့်တော့

105
00:05:23,399 --> 00:05:27,418
အားလုံးဟာ ဇာတ်လမ်းတစ်ခုတည်းကို
ပြောနေတာကို တွေ့ရှိခဲ့တယ်။

106
00:05:27,442 --> 00:05:32,251
ပြောစေလိုတာကို နည်းလမ်းကြံဆဖို့
ကျွန်မအတွက် အကြိမ် ၃၀ ကြိုးစားဖို့လိုတာပါ။

107
00:05:32,275 --> 00:05:36,196
အခြားဇာတ်လမ်းတွရဲ့ပိုကျယ်ပြန့်တဲ့ ပမာဏ
မှာတောင် မှန်လောက်တာကို သဘောပေါက်ခဲ့တယ်။

108
00:05:36,220 --> 00:05:38,648
နှစ်တေွချီကာ ပြောဖို့ကြိုးစားတဲ့
ဇာတ်လမ်းတွေရှိတာ။

109
00:05:38,672 --> 00:05:43,060
ပြန်ရေးရင်း၊ ပြန်ရေးရင်း၊ မှန်ကန်တဲ့
စကားလုံးတွေ အမြဲမပြတ် ရှာဖွေရင်းပါ။

110
00:05:43,084 --> 00:05:46,369
Paul Valéry လို့ခေါ်တဲ့ ပြင်သစ်
ကဗျာဆရာနဲ့ ရသစာတမ်းရေးသူတစ်ဦးရှိတယ်။

111
00:05:46,393 --> 00:05:49,869
သူပြောခဲ့တာ ကဗျာတစ်ပုဒ်ဟာ ဘယ်တော့မှ
မဆုံးဘူး၊ စွန့်ပစ်ခဲ့တာပဲရှိတယ်တဲ့။

112
00:05:50,178 --> 00:05:51,329
ဒါက ကျွန်မကို လန့်စေတာက

113
00:05:51,353 --> 00:05:54,732
ကျွန်မဟာ အမြဲပြန်တည်းဖြတ်နိုင်၊ ပြန်ရေး
နိုင်ကာ ဘယ်အခါ ကဗျာပြီးတယ်၊

114
00:05:54,756 --> 00:05:58,209
ဘယ်အခါ ခေါင်းရှောင်နိုင်တာကို
ဆုံးဖြတ်ဖို့နဲ့ကျွန်မအပေါ် မူတည်တယ်လို့

115
00:05:58,233 --> 00:06:00,344
သွယ်ဝိုက်ပြောတာကြောင့်ပါ

116
00:06:00,978 --> 00:06:03,685
မှန်တဲ့ အဖြေ၊ အံကိုက်စကားလုံးတွေနဲ့
မှန်တဲ့ပုံစံရှာဖို့

117
00:06:03,709 --> 00:06:07,328
ကျွန်မရဲ့အင်မတန် အစွဲအလမ်းကြီးတဲ့
သဘာဝနဲ့ တိုက်ရိုက်ဆန့်ကျင်တယ်။

118
00:06:07,352 --> 00:06:09,433
ကျွန်မရဲ့ဘဝမှာ ကဗျာကို
တစ်ချို့အရာတွေကို

119
00:06:09,457 --> 00:06:12,169
ဖြတ်ကျော်၊ ဖြေရှင်းဖို့
ကူညီတဲ့ နည်းတစ်ခုအဖြစ် သုံးတယ်။

120
00:06:12,193 --> 00:06:15,399
ဒါပေမဲ့ ကဗျာကို အဆုံးသတ်လိုက်တာကြောင့်
ကျွန်မတွေးရခက်တဲ့ဟာကို

121
00:06:15,423 --> 00:06:17,407
ဖြေရှင့်းလိုက်ပြီလို့ မဆိုလိုပါဘူး။

122
00:06:18,001 --> 00:06:19,835
ကဗျာဟောင်းဆီ
ပြန်လည်ပတ်ရတာကို ကြိုက်တာက

123
00:06:19,859 --> 00:06:23,674
ဒါက အဲဒီကာလတုန်းက ကိုယ်ရှိခဲ့တဲ့
နေရာ၊ ကိုယ် လမ်းကြောင်းရှာဖို့

124
00:06:23,698 --> 00:06:25,611
ကြိုးစားနေတာနဲ့ကိုယ့်ကို ကူညီဖို့

125
00:06:25,635 --> 00:06:27,769
ရွေးခဲ့တဲ့ စကားလုံးတွေကို
အတိအကျ ပြသလို့ပါ။

126
00:06:28,468 --> 00:06:29,821
ကျွန်မမှာ ဇာတ်လမ်းရှိတယ်၊

127
00:06:29,845 --> 00:06:32,694
နှစ်များစွာ ကျွန်မ ခလုတ်တိုက်မိနေပြီး

128
00:06:32,718 --> 00:06:35,368
အံကိုက် ပုံစံတစ်ခု တွေ့ပြီလား
(သို့) ကြိုးပမ်းမှုတစ်ခု

129
00:06:35,392 --> 00:06:37,384
သက်သက်လားဆိုတာ မသေချာခဲ့ဘူး။

130
00:06:37,408 --> 00:06:41,153
ဒါကို ပြောပြဖို့ ပိုကောင်းတဲ့နည်းရှာကာ
နောက်မှ ပြန်ရေးဖို့ ကြိုးစားမယ်။

131
00:06:41,177 --> 00:06:44,177
ဒါပေမဲ့ နောက်ပိုင်းမှာ ကျွန်မ သိတာက
ပြန်ကြည့်လိုက်တဲ့အခါ

132
00:06:44,201 --> 00:06:48,200
ဒါက ဒီအခိုက်မှာ ကျွန်မဘယ်မှာရှိခဲ့တာနဲ့
ဒါက ကျွန်မ လမ်းကြောင်းရှာဖို့

133
00:06:48,224 --> 00:06:50,423
ကြိုးစားနေတာကို ကျွန်မ သိနိုင်လိမ့်မယ်၊

134
00:06:50,447 --> 00:06:53,274
ဒီမှာ ဒီစကားလုံးတွေနဲ့၊
ဒီအခန်းထဲမှာ သင်တို့နဲ့ပေါ့။

135
00:06:56,105 --> 00:06:57,255
ဒီတော့........

136
00:06:58,652 --> 00:07:00,152
ပြုံးလိုက်ကြပါဦး။

137
00:07:05,310 --> 00:07:06,794
အမြဲတော့ ဒီလို အလုပ်မဖြစ်ဘူး။

138
00:07:07,874 --> 00:07:10,281
သင့်လက်တွေကို ညစ်ပေစေဖို့
လိုတဲ့တစ်ချိန်တော့ရှိတယ်။

139
00:07:10,305 --> 00:07:14,090
အမှောင်မှာ သင်ရှိတဲ့အခါ၊ ဒါအများစုအတွက်
စမ်းတဝါးဝါးလုပ်တာက အလေ့တစ်ခုပါ။

140
00:07:14,416 --> 00:07:17,812
ပိုကွဲပြားမှု၊ ပိုပြည့်ဝမှု၊
ပိုမှောင်တဲ့ အမှောင်တွေ၊

141
00:07:17,836 --> 00:07:19,939
ပိုလင်းတဲ့ အလင်းတွေလိုအပ်ရင်

142
00:07:19,963 --> 00:07:22,660
ရှည်ကြာတဲ့ တိုးတက်မှုလို့ ခေါ်ကြတယ်။

143
00:07:22,684 --> 00:07:25,986
လက်ကောက်ဝတ်ထိ နစ်နေတဲ့ဓာတုပစ္စည်းတွေကို
ပိုကြာကြာရှူတာလို့ဆိုလိုတာပါ။

144
00:07:26,010 --> 00:07:27,302
အမြဲတော့ မလွယ်ဘူးလေ။

145
00:07:27,937 --> 00:07:30,707
အဖိုး Stewart က ရေတပ်
ဓာတ်ပုံဆရာ ဖြစ်ခဲ့တယ်။

146
00:07:30,731 --> 00:07:33,675
အင်္ကျီလက်ခေါက်တင်ထားတဲ့
ငယ်ရွယ်တဲ့ နီစပ်စပ်မျက်နှာ

147
00:07:33,699 --> 00:07:36,327
ဒင်္ဂါးလိပ်ဝဝတွေလို
၊
လက်ချောင်းတွေရဲ့လက်သီးဆုပ်

148
00:07:36,351 --> 00:07:39,171
သူဟာ သင်္ဘောသား အသက်ဝင်လာတဲ့
Popeye နဲ့ဆင်တယ်။

149
00:07:39,195 --> 00:07:41,612
မဲ့ရွဲ့နေတဲ့ အပြုံး၊
ရင်ဘတ် မွေးဖုတ်သိုက်၊

150
00:07:41,636 --> 00:07:45,017
လှောင်ပြုံးတစ်ခု၊ ဝါသနာတစ်ခုနဲ့
သူဟာ ဒုတိယ် ကမ္ဘာစစ်မှာ ပါလာတယ်။

151
00:07:45,041 --> 00:07:47,707
ဓာတ်ပုံပညာအကြောင်းသိလားလို့
သူကိုမေးတဲ့အခါ

152
00:07:47,731 --> 00:07:51,019
သူ ညာခဲ့တယ်၊ ဥရောပကို
မြေပုံတစ်ခုလိုဖတ်ဖို့ သင်ယူခဲ့တယ်။

153
00:07:51,043 --> 00:07:54,233
ဇောက်ထိုးကြီး၊ တိုက်လေယာဉ်
အမြင်ကနေ၊

154
00:07:54,257 --> 00:07:56,758
ကင်မရာ တစ်ချပ်ချပ်၊
မျက်ခွံတွေက တဖျပ်ဖျပ်၊

155
00:07:56,782 --> 00:07:58,997
အမှောင်ဆုံး အမှောင်တွေ၊
အလင်းဆုံးအလင်းတွေ၊

156
00:07:59,021 --> 00:08:02,007
စစ်ပွဲကို သူ့အိမ်လမ်းကို ဖတ်နိုင်သလိုမျိုး
သင်ယူခဲ့တယ်။

157
00:08:02,520 --> 00:08:05,624
အခြားလူတွေ ပြန်လာတဲ့အခါ သူတို့
လက်နက်တွေကို အနားပေးဖို့ ချထားပေမဲ့

158
00:08:05,648 --> 00:08:08,275
သူကတော့ မှန်ဘီလူးတွေနဲ့ ကင်မရာတွေကို
အိမ်ကိုယူလာခဲ့တယ်။

159
00:08:08,299 --> 00:08:11,362
ဆိုင်တစ်ဆိုင်ဖွင့်တယ်၊ ဒါကို
မိသားစုအရေးအဖြစ် ပြောင်းလိုက်တယ်။

160
00:08:11,386 --> 00:08:14,806
ကျွန်မရဲ့အဖေဟာ ဒီအဖြူနဲ့ အမည်း
လောကထဲမှာ မွေးဖွားခဲ့တယ်။

161
00:08:14,830 --> 00:08:18,000
သူ့ရဲ့ ဘေ့စ်ဘော လက်တွေက
မှန်းဘီလူးတွေရဲ့ခလုတ်လေးတွေ၊ ဆလိုက်တွေ

162
00:08:18,024 --> 00:08:20,595
ဘောင်တွေ၊ ကင်မရာထဲက
ဖလင်၊ ပလပ်စတစ်အမှိုက်ပုံးထဲက

163
00:08:20,619 --> 00:08:22,096
ဓာတုဆေးတွေကို ကို သင်ယူတယ်။

164
00:08:22,120 --> 00:08:24,944
သူ့အဖေက ကိရိယာကို
သိပေမဲ့ အနုပညာတော့မဟုတ်။

165
00:08:25,308 --> 00:08:27,151
သူသိတာက အမှောင်တွေပါ၊
အလင်းတွေတော့မဟုတ်။

166
00:08:27,175 --> 00:08:30,850
အလင်းနောက်လိုက်ကာ အချိန်ကုန်ဆုံးရင်း
ကျွန်မအဖေ မှော်ပညာ သင်ယူခဲ့တယ်၊

167
00:08:30,874 --> 00:08:34,508
တစ်ခါက တောမီးနောက်လိုက်ဖို့
တောလမ်းမှာ ခရီးထွက်ခဲ့တယ်၊

168
00:08:34,532 --> 00:08:37,087
တစ်ပတ်တာ သူ့ကင်မရာနဲ့
ဒါကို လိုက်ဖမ်းခဲ့တယ်။

169
00:08:37,929 --> 00:08:39,381
"အလင်းနောက်ကို လိုက်"တဲ့။

170
00:08:39,698 --> 00:08:40,874
"အလင်းနောက်ကို လိုက်။"

171
00:08:40,898 --> 00:08:44,071
ကျွန်မရဲ့အပိုင်းတွေက
ဓာတ်ပုံတွေကနေပဲ မှတ်မိခဲ့တာပါ။

172
00:08:44,095 --> 00:08:46,801
Wooster လမ်းပေါ်က ထပ်ခိုး
တကျွိကျွိ စင်္ကြံတွေနဲ့၊

173
00:08:46,825 --> 00:08:49,525
ဆယ့်နှစ်ပေ မျက်နှာကြက်တွေ
နံရံဖြူတွေ၊ အေးစက်တဲ့ကြမ်းပြင်တွေ

174
00:08:49,549 --> 00:08:52,348
ဒါက ကျွန်မရဲ့ အမေ့အိမ်၊
သူ မိခင်မဖြစ်ခင်ကပေါ့။

175
00:08:52,372 --> 00:08:55,229
ဇနီးမဖြစ်ခင်ကတော့
သူဟာ အနုပညာရှင်ပါ။

176
00:08:55,253 --> 00:08:56,992
အိမ်ထဲမှာ အခန်း နှစ်ခန်းပဲ

177
00:08:57,016 --> 00:08:59,547
မျက်နှာကြက်ထိရောက်တဲ့ နံရံတွေနဲ့၊

178
00:08:59,571 --> 00:09:01,158
ဖွင့်လိုက်၊ ပိတ်လိုက် တံခါးတွေ၊

179
00:09:01,182 --> 00:09:03,443
ရေချိုးခန်းနဲ့ ဓာတ်ပုံခန်းတွေပေါ့။

180
00:09:03,814 --> 00:09:05,893
ဓာတ်ပုံခန်းက သူကိုယ်တိုင်ဆောက်ခဲ့တာ၊

181
00:09:05,917 --> 00:09:10,512
စိတ်ကြိုက်လုပ်ထားတဲ့ သံမဏိ
လက်ဆေးကန်တွေနဲ့၊ လက်လှည့် ကောက်တံကြီးနဲ့

182
00:09:10,536 --> 00:09:12,948
ထက်၊အောက်ရွေ့တဲ့
၈x၁၀ ပုံကြီးချဲ့ကရိယာတစ်ခု၊

183
00:09:12,972 --> 00:09:14,655
အရောင်ထိန်း အလင်း အစဉ်အတန်းတစ်ခု၊

184
00:09:14,679 --> 00:09:16,644
ဓာတ်ပုံတွေ ကြည့်ဖို့
ဖန်သားနံရံဖြူတစ်ချပ်

185
00:09:16,668 --> 00:09:19,010
နံရံကနေ ဝင်လိုက်၊ထွက်လိုက်နဲ့
အခြောက်ခံစင်တစ်ခု

186
00:09:19,034 --> 00:09:21,120
အမေကိုယ်တိုင် ဓာတ်ပုံခန်းတစ်ခန်း
ဆောက်တယ်

187
00:09:21,144 --> 00:09:22,407
သူ့အိမ်အဖြစ် ဖန်တီးတယ်။

188
00:09:22,431 --> 00:09:25,091
ဘက်စကက်ဘော လက်တွေနဲ့
အလင်းကို သူကြည့်ခဲ့တဲ့ပုံနဲ့

189
00:09:25,115 --> 00:09:26,995
လူတစ်ယောက်ကို ချစ်မိခဲ့။

190
00:09:27,375 --> 00:09:29,458
သူတို့ လက်ထပ်ခဲ့တယ်၊
ကလေးတစ်ယောက်ရခဲ့တယ်။

191
00:09:29,482 --> 00:09:31,672
ပန်းခြံတစ်ခုနားက အိမ်ကိုပြောင်းခဲ့တယ်။

192
00:09:31,696 --> 00:09:33,609
ဒါပေမဲ့ Wooster လမ်းက
ထပ်ခိုးတော့ထားတယ်

193
00:09:33,633 --> 00:09:36,182
မွေးနေ့ပွဲတွေနဲ့ ပစ္စည်းဝှက်တမ်း
ကစားဖို့ပါ။

194
00:09:36,206 --> 00:09:38,610
ကလေးက မီးခိုးရောင်စဉ် နိမိတ်ပေးတယ်၊

195
00:09:38,634 --> 00:09:42,269
မိဘတွေရဲ့ ဓာတ်ပုံအယ်လ်ဘန်တွေကို
အနီရောင်ပူဖောင်းတွေ၊ သကာရည်နဲ့ဖြည့်တယ်။

196
00:09:42,293 --> 00:09:45,062
ကလေးက ကောင်မလေးအဖြစ်
ကြီးပြင်းခဲ့တယ်၊ တင်းတိပ်တွေမပါတဲ့၊

197
00:09:45,086 --> 00:09:46,578
မဲ့ရွဲ့နေတဲ့ အပြုံးမပါတဲ့၊

198
00:09:46,602 --> 00:09:51,062
သူ့သူငယ်ချင်းတွေရဲ့အိမ်တွေမှာ ဘာလို့
ဓာတ်ပုံခန်းမရှိတာလဲဆိုတာ၊နားမလည်ခဲ့သူ၊

199
00:09:51,086 --> 00:09:52,998
သူ့မိဘတွေ နမ်းတာ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသူ၊

200
00:09:53,022 --> 00:09:54,554
လက်ကိုင်တာ တစ်ခါမှမမြင်ဖူးသူ

201
00:09:55,006 --> 00:09:56,744
တစ်နေ့မှာ နောက်ထပ်ကလေး ရောက်လာတယ်။

202
00:09:56,768 --> 00:09:59,951
ဆံပင်တွေက ဖြောင်စင်းပြီး
ပါးဖောင်းဖောင်းတွေရှိသူပေါ့။

203
00:09:59,975 --> 00:10:01,601
သူ့ကို ကန်းစွန်းဥလို့ အမည်ပေးတယ်။

204
00:10:01,625 --> 00:10:03,557
သူရယ်တဲ့အခါ အကျယ်ကြီးရယ်တော့

205
00:10:03,581 --> 00:10:05,739
မီး အရေးပေါ်လှေခါးက ခိုတွေကို လန့်စေတယ်။

206
00:10:05,763 --> 00:10:08,739
သူတို့လေးယောက်ဟာ ပန်းခြံအနီးက
အဲဒီအိမ်ထဲမှာ နေထိုင်ခဲ့တယ်။

207
00:10:08,763 --> 00:10:11,318
တင်းတိပ်မရှိတဲ့ ကောင်မလေး
ကန်စွန်းဥ ကောင်လေး၊

208
00:10:11,342 --> 00:10:13,468
ဘက်စက်ဘော အဖေနဲ့
ဓာတ်ပုံခန်း အမေတို့ဟာ

209
00:10:13,492 --> 00:10:16,120
ဖယောင်တိုင်တွေထွန်းပြီး
ဘုရာရှိခိုးကြတယ်၊

210
00:10:16,144 --> 00:10:18,198
ထောင့်တွေမှာ ဓာတ်ပုံတွေက
တွန့်လိပ်နေတယ်။

211
00:10:18,959 --> 00:10:21,467
တစ်နေ့တော့ မျှော်စင်တွေ ပြိုကျခဲ့တယ်။

212
00:10:21,491 --> 00:10:25,220
ပန်းခြံအနီးက အိမ်ဟာ ပြာအောက်က
အိမ်တစ်လုံးဖြစ်လာခဲ့တော့

213
00:10:25,244 --> 00:10:28,507
ကျောပိုးအိတ်တွေနဲ့ ဓာတ်ပုံခန်းဆီကို
စက်ဘီးစီးပြီး ရှောင်တိမ်းကြတယ်၊

214
00:10:28,531 --> 00:10:31,360
ဒါပေမဲ့ Wooster လမ်းရဲ့ ထပ်ခိုးက
အနုပညာရှင်အတွက် ဆောက်ခဲ့တာ၊

215
00:10:31,384 --> 00:10:34,138
ခိုမိသားစုတစ်ခု မဟုတ်ဘူး၊

216
00:10:34,162 --> 00:10:37,534
မျက်နှာကျက်အထိ မရောက်တဲ့
နံရံတွေက အော်ဟစ်သံထဲမှာ တောင့်မခံဘူး၊

217
00:10:37,558 --> 00:10:41,800
ဘက်စကက်ဘေးလက်တွေနဲ့ လူဟာ
သူ့လက်နက်တွေကို အနားပေး ထားတယ်။

218
00:10:41,824 --> 00:10:45,063
ဒီစစ်ပွဲကို သူ မတိုက်နိုင်ခဲ့ဘူး။
အိမ်ကို ညွှန်ပြတဲ့မြေပုံတွေမရှိဘူး။

219
00:10:45,442 --> 00:10:47,641
သူ့လက်တွေဟာ ကင်မရာနဲ့ အံမကိုက်တော့ဘူး၊

220
00:10:47,665 --> 00:10:49,252
သူ့ဇနီးနဲ့ အံမကိုက်တော့ဘူး။

221
00:10:49,276 --> 00:10:50,712
သူ့ကိုယ်နဲ့ အံမကိုက်တော့ဘူး။

222
00:10:51,299 --> 00:10:53,983
ကန်စွန်းဥ ကောင်လေးက လက်သီးတွေကို
ဘာမှထပ်ပြောစရာမရှိတဲ့အထိ

223
00:10:54,007 --> 00:10:55,580
သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ကြိတ်နယ်တယ်။

224
00:10:55,604 --> 00:10:58,902
ဒီတော့ တင်းတိပ်မရှိတဲ့ ကောင်မလေးက
သူ့ဘာသာ ပစ္စည်းဝှက်တမ်း ကစားတယ်။

225
00:10:59,497 --> 00:11:02,908
Wooster လမ်းပေါ်က
တကျွိကျွိ စင်္ကြံတွေနဲ့ အဆောက်အအုံထဲမှာနဲ့

226
00:11:02,932 --> 00:11:04,760
ဆယ်နှစ်ပေ မျက်နှာကြက်တွေနဲ့
ထပ်ခိုး၊

227
00:11:04,784 --> 00:11:06,752
အရောင်ထိန်းပေးတဲ့ အလင်းတွေရဲ့
အောက်က

228
00:11:06,776 --> 00:11:09,298
များလွန်းလှတဲ့
လက်ဆေးကန်တွေနဲ့ ဓာတ်ပုံခန်း

229
00:11:09,322 --> 00:11:13,575
မျှော်စင်တွေမတိုင်ခင် အချိန်တစ်ခုက၊
ကလေးတွေမရှိခင် အချိန်က ကြွင်းကျန်ခဲ့တဲ့

230
00:11:13,933 --> 00:11:16,564
သံမှိုတစ်ခုနဲ့ တွဲထားတဲ့
စာတိုတစ်စောင် သူတွေ့တယ်၊

231
00:11:16,588 --> 00:11:21,520
ရေးထားတာက "ဓာတ်ပုံခန်းထဲမှာအလုပ်လုပ်တဲ့
ကောင်မလေးကို လူတစ်ယောက်က တကယ်ချစ်တယ်။"

232
00:11:22,758 --> 00:11:25,710
ဒါက ကျွန်မအဖေ ကင်မဦတစ်လုံးကို
ပြန်မကိုင်ခင် တစ်နှစ်ကပါ။

233
00:11:26,238 --> 00:11:28,776
သူ့ပထမဆုံး အထွက်မှာ
ခရစ်စမတ် မီးတွေနောက် သူလိုက်တယ်

234
00:11:28,800 --> 00:11:31,283
New York City ရဲ့ သစ်ပင်တွေကနေ
လမ်းကို အစက်ချမှတ်ရင်း

235
00:11:31,307 --> 00:11:36,006
အလင်းစက်လေးတွေက အမှောင်ဆုံးအမှောင်တွေ
ကနေ သူကို မှိတ်တုပ်၊ မှိတ်တုပ်လုပ်ပြနေတယ်။

236
00:11:36,030 --> 00:11:39,928
တောမီးတစ်ခု နောက်လိုက်ဖို့
တိုင်းပြည်ကိုဖြတ်ပြီး တစ်နှစ်အကြာမှာ

237
00:11:39,952 --> 00:11:42,464
သူ့ကင်မရာနဲ့ ဒါကို လိုက်ဖမ်းရင်း
တစ်ပတ်တာ တည်းခဲ့တယ်။

238
00:11:42,488 --> 00:11:44,340
ဒါက West Coast ကို ဖျက်ဆီးရင်း၊

239
00:11:44,364 --> 00:11:46,594
ခြေလှမ်းကျဲထဲက ၁၈ ဘီး
ကုန်တင်ကားကို စားရင်းပါ။

240
00:11:46,618 --> 00:11:48,197
တိုင်းပြည်ရဲ့ အခြားဘက်မှာ

241
00:11:48,221 --> 00:11:51,579
ကျွန်မဟာ အတန်းတက်ပြီး မှတ်စုစာအုပ်
ဘေးမျဉ်းမှာ ကဗျာတစ်ပုဒ်ရေးခဲ့တယ်။

242
00:11:51,603 --> 00:11:53,563
ဖမ်းစားမှု အတတ်ပညာနှစ်ခုစလုံး
သင်ယူခဲ့တယ်။

243
00:11:54,059 --> 00:11:56,912
ကျွန်မတို့ လက်ခံယုံကြည်မှု အတတ်ပညာကို
သင်ယူနေတာဖြစ်နိုင်တယ်။

244
00:11:56,936 --> 00:12:00,039
ကျွန်မတို့ စွန့်လွှတ်ခြင်းအနုပညာကို
သင်ယူနေတာဖြစ်နိုင်တယ်။

245
00:12:01,357 --> 00:12:06,023
(လက်ခုပ်သံများ)