1
00:00:00,609 --> 00:00:05,297
(آواز) من ماه را می‌بینم.
ماه مرا می‌بیند.

2
00:00:06,296 --> 00:00:11,564
ماه کسی را می‌بیند که من نمی‌بینم.

3
00:00:12,708 --> 00:00:18,351
خدا ماه را حفظ کند، و خدا مرا حفظ کند.

4
00:00:19,243 --> 00:00:24,655
و خدا کسی را که من نمی‌بینم حفظ کند.

5
00:00:25,673 --> 00:00:31,331
اگر من قبل از تو به بهشت بروم،

6
00:00:31,987 --> 00:00:37,770
سوراخی حفر خواهم کرد و تو را
به درون آن خواهم کشید.

7
00:00:38,083 --> 00:00:43,552
و نامت را بر روی تمامی ستارگان خواهم نوشت،

8
00:00:44,062 --> 00:00:46,704
و جوری که دنیا

9
00:00:47,356 --> 00:00:50,638
تا حالا به خود ندیده است.

10
00:00:51,079 --> 00:00:54,770
فضانورد امروز سر کار نخواهد رفت.

11
00:00:55,111 --> 00:00:56,767
او بیمار است.

12
00:00:56,791 --> 00:01:01,919
او تلفن، لپ‌تاپ، پیجر، زنگ هشدار ساعتش
را خاموش کرده است.

13
00:01:01,943 --> 00:01:05,092
یک گربه چاق زرد روی تختش خوابیده است،

14
00:01:05,116 --> 00:01:06,860
قطرات باران به پنجره برخورد می‌کنند

15
00:01:06,884 --> 00:01:10,599
و حتی کوچکترین اثری از قهوه 
در فضای آشپزخانه وجود ندارد.

16
00:01:10,623 --> 00:01:11,872
همه نگران هستند.

17
00:01:11,896 --> 00:01:15,842
مهندسان در طبقه ۱۵ام دست از کار کردن
با ابزارهای کوچکشان کشیده‌اند.

18
00:01:15,866 --> 00:01:17,644
اتاق ضد جاذبه نشت می‌کند.

19
00:01:17,668 --> 00:01:19,548
و حتی کودک کک‌مکی با عینک،

20
00:01:19,572 --> 00:01:22,246
که تنها کارش بیرون بردن 
زباله‌هاست، عصبی است،

21
00:01:22,270 --> 00:01:24,979
کیسه را می‌گردد، یک پوست موز
و لیوان کاغذی را می‌اندازد.

22
00:01:25,003 --> 00:01:26,425
هیچ کس متوجه نمی‌شود.

23
00:01:26,449 --> 00:01:29,874
آنها بیش از حد مشغول محاسبه مجدد
زمان از دست رفته هستند.

24
00:01:29,898 --> 00:01:31,930
چند کهکشان در هر ثانیه از دست می‌دهیم؟

25
00:01:31,954 --> 00:01:34,004
چه مدت قبل موشک بعدی می‌توانسته پرتاب شود؟

26
00:01:34,028 --> 00:01:36,899
جایی یک الکترون از مدار
خودش خارج می‌شود.

27
00:01:36,923 --> 00:01:38,889
یک سیاهچاله فوران کرده است.

28
00:01:38,913 --> 00:01:41,214
یک مادر آماده کردن میز شام را تمام می‌کند.

29
00:01:41,238 --> 00:01:43,299
یک ماراتون نظم و قانون در حال آغاز است.

30
00:01:43,323 --> 00:01:45,544
فضانورد خوابیده است.

31
00:01:45,568 --> 00:01:47,471
او فراموش کرده که ساعتش را خاموش کند،

32
00:01:47,495 --> 00:01:50,246
که تیک تاک می‌کند، مثل یک
نبض فلزی روی مچش.

33
00:01:50,270 --> 00:01:51,845
او صدایش را نمی‌شنود.

34
00:01:51,869 --> 00:01:54,918
او خواب صخره‌های مرجانی و
پلانکتون را می‌بیند.

35
00:01:54,942 --> 00:01:58,081
انگشتانش گوشه‌های روبالشی‌اش را می‌گیرند.

36
00:01:58,105 --> 00:02:01,173
به پهلو می‌چرخد، ناگهان چشمانش
را باز می‌کند.

37
00:02:01,197 --> 00:02:05,927
فکر می‌کند که غواصان باید شگفت‌انگیزترین
کار دنیا را داشته باشند.

38
00:02:05,951 --> 00:02:08,794
آن همه آبی که می‌شود به داخلش فرو رفت!

39
00:02:11,070 --> 00:02:16,298
(تشویق)

40
00:02:16,322 --> 00:02:18,103
ممنونم.

41
00:02:18,127 --> 00:02:22,228
وقتی بچه بودم، نمی‌توانستم فلسفه
این ‌را درک کنم

42
00:02:22,996 --> 00:02:25,041
که فقط می‌توانی یک زندگی را تجربه کنی.

43
00:02:25,560 --> 00:02:27,140
منظورم بصورت استعاری نیست.

44
00:02:27,164 --> 00:02:30,115
منظور این است که، واقعا فکر می‌کردم
که قرار است که انجامش بدهم

45
00:02:30,433 --> 00:02:32,479
همه چیز برای انجام دادن وجود داشت

46
00:02:32,503 --> 00:02:35,099
و هر چیزی که باید وجود می‌داشت وجود داشت.

47
00:02:35,123 --> 00:02:36,527
فقط مسأله زمان بود.

48
00:02:36,899 --> 00:02:39,923
و هیچ محدودیتی بر پایه سن و جنسیت
وجود نداشت

49
00:02:39,947 --> 00:02:43,034
یا رقابت یا حتی دوره زمانی مناسب.

50
00:02:43,058 --> 00:02:46,509
مطمئن بودم که قرار است در حقیقت تجربه کنم

51
00:02:46,533 --> 00:02:50,327
چیزی مثل رهبری جنبش حقوق شهروندی

52
00:02:50,351 --> 00:02:53,985
یا یک پسر ده ساله‌ای که در یک مزرعه در
طی توفان گرد و غبار زندگی می‌کند

53
00:02:54,009 --> 00:02:57,627
یا یک فرمانروا از سلسله تانگ در چین.

54
00:02:57,651 --> 00:02:59,652
مادرم می‌گوید وقتی مردم از من می‌پرسیدند

55
00:02:59,676 --> 00:03:03,255
وقتی بزرگ شدم می‌خواهم چه کاره شوم،
جواب همیشگی من این بود:

56
00:03:03,279 --> 00:03:05,047
شاهدخت-بالرین-فضانورد.

57
00:03:05,458 --> 00:03:08,603
و چیزی که او درک نمی‌کند این است که 
من تلاش نمی‌کردم که اختراع کنم

58
00:03:08,627 --> 00:03:10,610
ترکیبی از چند شغل عالی را.

59
00:03:10,634 --> 00:03:14,011
داشتم فهرستی از چیزهایی که فکر می‌کردم
قرار است بشوم را تهیه می‌کردم:

60
00:03:14,035 --> 00:03:17,096
یک شاهدخت و یک بالرین و یک فضانورد.

61
00:03:17,120 --> 00:03:19,859
و اطمینان داشتم که این فهرست 
احتمالا از آنجا شروع می‌شد.

62
00:03:19,883 --> 00:03:21,881
من معمولا محروم می‌شدم.

63
00:03:21,905 --> 00:03:24,771
هرگز سوالی در مورد کاری که قرار بود
انجام دهم وجود نداشت

64
00:03:24,795 --> 00:03:26,855
سوالی به اندازه زمان.

65
00:03:27,068 --> 00:03:29,525
و مطمئن بودم که اگر قرار است
همه کارها را انجام دهم،

66
00:03:29,525 --> 00:03:32,049
که احتمالا به این معنی بود که باید خیلی
سریع حرکت کنم،

67
00:03:32,049 --> 00:03:34,060
زیرا لازم بود کلی کار انجام دهم.

68
00:03:34,064 --> 00:03:36,353
بنابراین زندگی من مدام در حالت تعجیل بود.

69
00:03:36,353 --> 00:03:38,970
همیشه می‌ترسیدم که عقب بمانم.

70
00:03:38,994 --> 00:03:42,374
و چون در نیویورک بزرگ شدم، تا جایی که 
می‌توانستم بگویم،

71
00:03:42,398 --> 00:03:44,224
شتاب کاملا طبیعی بود.

72
00:03:45,128 --> 00:03:48,763
اما، همانطور که بزرگ شدم، من این حس
غرق شدن را داشتم،

73
00:03:49,108 --> 00:03:53,398
که قرار نیست که بیشتر از یکبار زندگی کنم.

74
00:03:53,422 --> 00:03:56,428
فقط حس یک دختر نوجوان را داشتم

75
00:03:56,452 --> 00:03:57,603
در شهر نیویورک.

76
00:03:57,627 --> 00:03:59,918
نه یک پسر نوجوان در زلاندنو،

77
00:03:59,942 --> 00:04:02,989
نه یک ملکه جشن فارغ التحصیلی در کانزاس.

78
00:04:02,989 --> 00:04:04,988
فقط باید از دید خودم به قضیه نگاه می‌کردم.

79
00:04:04,988 --> 00:04:08,296
همین زمان بود که به داستان‌ها پناه بردم،

80
00:04:08,320 --> 00:04:11,447
زیرا در داستان‌ها بود که قادر بودم ببینم

81
00:04:11,471 --> 00:04:15,193
از دید فرد دیگری، هر چند خلاصه و ناقص.

82
00:04:15,589 --> 00:04:18,701
و به گوش کردن به تجربه‌های
سایرین علاقمند شدم

83
00:04:18,725 --> 00:04:22,288
زیرا بسیار حسادت برانگیز بود که زندگی‌های
بی عیب و نقصی وجود داشتند

84
00:04:22,312 --> 00:04:24,003
که قرار نبود هرگز تجربه‌شان کنم،

85
00:04:24,027 --> 00:04:26,702
و می‌خواستم درباره چیزهایی که 
از دست داده بودم بشنوم.

86
00:04:26,726 --> 00:04:28,020
و بوسیله خاصیت انتقالی،

87
00:04:28,044 --> 00:04:31,273
من فهمیدم که بعضی از مردم قرار نیست
که هرگز تجربه کنند

88
00:04:31,297 --> 00:04:33,981
احساس یک دختر نوجوان را در نیویورک.

89
00:04:33,981 --> 00:04:35,934
که بدین معنی بود که آنها قرار نیست بفهمند

90
00:04:35,934 --> 00:04:39,156
چیزی مثل سواری مترو بعد از اولین بوسه‌تان،

91
00:04:39,180 --> 00:04:41,998
و آرامش هنگام بارش برف.

92
00:04:42,022 --> 00:04:44,634
و از آنها خواستم که بدانند،
می‌خواستم به آنها بگویم.

93
00:04:44,658 --> 00:04:47,085
و این موضوع به مهمترین مشغله فکری‌ام 
تبدیل شده بود.

94
00:04:47,085 --> 00:04:50,758
خودم را با گفتن داستان‌ها، اشتراک‌گذاری
و جمع‌آوری آنها مشغول کرده بودم.

95
00:04:50,758 --> 00:04:52,742
و این تازگی نداشت

96
00:04:52,766 --> 00:04:57,075
که تشخیص دادم نمی‌توانم همیشه
ازشعراستفاده کنم.

97
00:04:57,666 --> 00:05:01,004
در آپریل برای ماه ملی شعر،
این چالش وجود داشت

98
00:05:01,028 --> 00:05:04,146
که شاعران بسیاری از انجمن شعر
در آن شرکت کردند،

99
00:05:04,170 --> 00:05:06,234
و چالش ۳۰/۳۰ نام داشت.

100
00:05:06,551 --> 00:05:09,273
هدف این است که شما یک شعر جدید بنویسید

101
00:05:09,297 --> 00:05:12,234
هر روز برای تمام طول ماه آپریل.

102
00:05:12,916 --> 00:05:14,972
و سال گذشته، برای اولین بار امتحانش کردم

103
00:05:14,996 --> 00:05:19,146
و هیجان زده بودم ازاینکه توانستم
یک شعر بگویم.

104
00:05:19,765 --> 00:05:23,375
اما در پایان ماه، به این ۳۰ شعری که
نوشته بودم یک نگاه انداختم

105
00:05:23,399 --> 00:05:27,418
و فهمیدم که همه آنها سعی داشتند که یک 
داستان مشترک را بگویند.

106
00:05:27,442 --> 00:05:32,251
وادارم کرده بود که ۳۰ بار امتحان کنم تا 
روشی را که می‌خواست گفته شود را بفهمم.

107
00:05:32,251 --> 00:05:36,220
و فهمیدم که این موضوع احتمالا درباره 
داستان‌های در مقیاس بزرگترهم صدق می‌کند.

108
00:05:36,220 --> 00:05:38,672
من داستان‌هایی دارم که سال‌ها برای
گفتنش تلاش کردم،

109
00:05:38,672 --> 00:05:43,060
بارها نوشته‌هایم را بازنگری کردم و مرتب 
در پی یافتن کلمات مناسب بودم.

110
00:05:43,084 --> 00:05:46,369
یک شاعر و مقاله نویس فرانسوی
به نام پاول والری

111
00:05:46,393 --> 00:05:49,869
گفته است یک شعر هرگز تمام نمی‌شود،
بلکه فقط رها می‌شود.

112
00:05:50,178 --> 00:05:51,329
و این مرا می‌ترساند

113
00:05:51,329 --> 00:05:54,756
زیرا به این معنی است که می‌توانم تا ابد
به نوشتن و ویرایش کردن ادامه بدهم

114
00:05:54,756 --> 00:05:58,209
و این به من بستگی دارد که تصمیم بگیرم
چه موقع یک شعر تمام شود

115
00:05:58,233 --> 00:06:00,344
و چه موقع آن‌را رها کنم.

116
00:06:00,978 --> 00:06:03,685
و این به کلی مغایر است
با خلق و خوی وسواسی من

117
00:06:03,709 --> 00:06:07,328
برای پیدا کردن جواب درست و بهترین
کلمه و بهترین شکل.

118
00:06:07,352 --> 00:06:09,433
و من شعر را در زندگی‌ام به کار می‌برم،

119
00:06:09,457 --> 00:06:12,169
به عنوان روشی که در میان امور
راهنمایی‌ام کند.

120
00:06:12,169 --> 00:06:15,423
اما فقط چون من شعر را تمام می‌کنم،
به این معنی نیست که حل کردم

121
00:06:15,423 --> 00:06:17,407
چیزی را که مرا گیج کرده بود.

122
00:06:17,407 --> 00:06:19,835
من دوست دارم که به اشعار قدیمی 
دوباره یک نگاهی کنم

123
00:06:19,859 --> 00:06:23,674
زیرا به من نشان می‌دهد که در آن
لحظه دقیقا کجا بودم

124
00:06:23,698 --> 00:06:25,611
و مشغول انجام دادن چه کاری بودم

125
00:06:25,635 --> 00:06:27,769
و کلماتی که انتخاب کرده بودم که کمکم کند.

126
00:06:28,468 --> 00:06:29,821
حالا، من یک داستان دارم

127
00:06:29,845 --> 00:06:32,694
که سال‌های متمادی مسیر اشتباهی را می‌رفتم

128
00:06:32,718 --> 00:06:35,368
و من مطمئن نیستم که آیا بهترین شکل
را پیدا کردم،

129
00:06:35,392 --> 00:06:37,384
یا فقط یک تلاش است

130
00:06:37,408 --> 00:06:41,153
و سعی می‌کنم که بعداً آن‌را به منظور یافتن
شیوه بیان بهتری از نو بنویسم.

131
00:06:41,177 --> 00:06:44,177
اما من مطمئنم که بعدها، وقتی
به عقب نگاه کنم

132
00:06:44,201 --> 00:06:48,200
قادر خواهم بود که بفهمم اینجا جایی
است در این لحظه قرار داشتم

133
00:06:48,224 --> 00:06:50,423
و این آن‌چیزی است که سعی داشتم
که مدیریت کنم،

134
00:06:50,447 --> 00:06:53,985
با این کلمات، اینجا، در این اتاق،
به همراه شما.

135
00:06:56,105 --> 00:06:57,255
بنابراین--

136
00:06:58,652 --> 00:07:00,152
لبخند بزنید.

137
00:07:05,310 --> 00:07:07,004
من همیشه به این طریق عمل نمی‌کنم.

138
00:07:07,874 --> 00:07:10,281
یک زمانی هست که باید دست به کار شوید.

139
00:07:10,305 --> 00:07:14,090
وقتی در تاریکی بودید، برای بیشتر آن،
اشتباه کردن قطعی بود.

140
00:07:14,416 --> 00:07:17,812
اگر به مقایسه بیشتری نیاز داشتید،
اطمینان بیشتری،

141
00:07:17,836 --> 00:07:19,939
تاریکی‌های تاریکتر و روشنایی‌های روشنتر،

142
00:07:19,963 --> 00:07:22,660
آنها آن‌را توسعه گسترده می‌نامند.

143
00:07:22,660 --> 00:07:26,287
به این معنی است که زمان بیشتری موادشیمیایی
تنفس کردید، بیشتر از بالای مچ‌تان.

144
00:07:26,287 --> 00:07:27,937
همیشه آسان نبوده است.

145
00:07:27,937 --> 00:07:30,707
پدربزرگ استوارت یک عکاس نیروی دریایی بود.

146
00:07:30,731 --> 00:07:33,675
جوان، صورت آفتاب سوخته با 
آستین‌های بالا زده اش،

147
00:07:33,699 --> 00:07:36,327
مشت‌ها و انگشتان مثل یک توپ بزرگ
از سکه‌ها بود،

148
00:07:36,351 --> 00:07:39,171
شبیه ملوان زبل که به زندگی برگشته.

149
00:07:39,195 --> 00:07:41,612
لبخند یک‌وری، دسته ای از موهای سینه،

150
00:07:41,636 --> 00:07:45,017
او در جنگ جهانی دوم حضور یافت، با یک
لبخند مغرورانه و یک سرگرمی.

151
00:07:45,041 --> 00:07:47,707
وقتی آنها از او پرسیدند راجع به 
عکاسی پرسیدند،

152
00:07:47,731 --> 00:07:51,019
او دروغ گفت، یاد گرفت که اروپا را مثل
یک نقشه مطالعه کند،

153
00:07:51,043 --> 00:07:54,233
از بالا به پایین، از بالای یک
هواپیمای جنگنده،

154
00:07:54,257 --> 00:07:56,758
دوربین عکس می‌گرفت، پلک‌ها بر هم می‌خوردند

155
00:07:56,782 --> 00:07:58,997
تاریکترین تاریکی‌ها و روشنترین روشنایی‌ها.

156
00:07:58,997 --> 00:08:02,107
او جنگ را یاد گرفت همانطور که می‌توانست
مسیر خانه‌اش را یاد بگیرد.

157
00:08:02,107 --> 00:08:05,438
وقتی مردان دیگر برگشتند، اسلحه‌های
خود را کنار گذاشتند تا استراحت کنند،

158
00:08:05,438 --> 00:08:08,275
اما او عدسی‌ها و دوربین‌ها را با خودش
به خانه آورد.

159
00:08:08,299 --> 00:08:11,362
یک مغازه باز کرد، و آن‌را تبدیل به یک
کسب و کار خانوادگی کرد.

160
00:08:11,386 --> 00:08:14,806
پدرم در این دنیای سیاه و سفید به دنیا آمد.

161
00:08:14,830 --> 00:08:18,000
دستهای بزرگش صداهای مختصر و لغزش‌های
کوچک را آموخته بودند

162
00:08:18,024 --> 00:08:20,595
لنز داخل چارچوب، فیلم عکاسی داخل دوربین.

163
00:08:20,595 --> 00:08:22,120
مواد شیمیایی داخل پلاستیک زباله.

164
00:08:22,120 --> 00:08:24,944
پدرش تجهیزات را می شناخت اما هنر را نه.

165
00:08:25,228 --> 00:08:27,151
او تاریکی را می شناخت اما روشنایی را نه.

166
00:08:27,151 --> 00:08:30,874
پدرم جادو را یاد گرفت، وقتش را
برای دنبال کردن نور گذراند.

167
00:08:30,874 --> 00:08:34,508
یکبار دور کشور سفر کرد تا
آتش سوزی جنگل را دنبال کند،

168
00:08:34,532 --> 00:08:37,087
به مدت یک هفته با دوربینش آن‌را ثبت کرد.

169
00:08:37,929 --> 00:08:39,381
او گفت، «نور را دنبال کن».

170
00:08:39,698 --> 00:08:40,874
«نور را دنبال کن.»

171
00:08:40,898 --> 00:08:44,071
آنها قسمتی از وجودم هستند من فقط
از عکسها تشخیص می‌دهم.

172
00:08:44,071 --> 00:08:46,825
اتاق زیر شیروانی در خیابان ووستر
با تالارهای ورودی قدیمی،

173
00:08:46,825 --> 00:08:49,525
سقف‌های سه‌و نیم متری، دیوارهای سفید
و طبقات سرد.

174
00:08:49,549 --> 00:08:52,348
این خانه مادرم بود، قبل از اینکه مادر شود.

175
00:08:52,372 --> 00:08:55,229
قبل از اینکه همسر باشد، او یک هنرمند بود.

176
00:08:55,253 --> 00:08:56,992
و تنها اتاق‌های خانه،

177
00:08:57,016 --> 00:08:59,547
با دیوارهایی که تا سقف ادامه 
پیدا کرده بودند،

178
00:08:59,571 --> 00:09:01,158
و درهایی که باز و بسته می شدند،

179
00:09:01,182 --> 00:09:03,443
حمام و تاریکخانه بودند.

180
00:09:03,814 --> 00:09:05,893
تاریکخانه را خودش ساخته بود،

181
00:09:05,917 --> 00:09:10,512
با سینک های سفارشی فلزی ضد زنگ،
یک تخت بزرگتر ۱۰*۸

182
00:09:10,512 --> 00:09:12,972
که توسط یک محور بزرگ
به بالا و پایین حرکت می‌کردند،

183
00:09:12,972 --> 00:09:14,655
یک مجموعه از لامپ‌های متوازن رنگی،

184
00:09:14,655 --> 00:09:16,604
یک دیوار شیشه‌ای سفید برای مشاهده عکس‌ها،

185
00:09:16,604 --> 00:09:19,034
یک قفسه خشک‌کن که به درون
و بیرون دیوار حرکت می کرد.

186
00:09:19,034 --> 00:09:21,120
مادرم خودش یک تاریکخانه ساخت.

187
00:09:21,144 --> 00:09:22,407
آنرا تبدیل به خانه‌اش کرد.

188
00:09:22,431 --> 00:09:25,091
عاشق مردی با دستهای بزرگ شد،

189
00:09:25,115 --> 00:09:26,995
که مسیرش دنبال کردن نور بود.

190
00:09:27,375 --> 00:09:29,458
آنها ازدواج کردند. بچه‌دار شدند.

191
00:09:29,482 --> 00:09:31,672
به یک خانه نزدیک یک پارک نقل مکان کردند.

192
00:09:31,672 --> 00:09:33,633
اما آنها خانه خیابان ووستر را نگه داشتند

193
00:09:33,633 --> 00:09:36,182
برای جشن تولدها و جستجوی گنج.

194
00:09:36,206 --> 00:09:38,610
کودک به رنگ خاکستری درآمد،

195
00:09:38,634 --> 00:09:42,269
آلبوم عکس والدینش را با بادکنک‌های قرمز
و شیرینی‌های زرد پر کرد.

196
00:09:42,293 --> 00:09:45,062
کودک تبدیل به دختری بدون کک و مک شد،

197
00:09:45,086 --> 00:09:46,578
با یک لبخند یک وری،

198
00:09:46,602 --> 00:09:51,062
که نمی فهمید چرا دوستانش در خانه‌هایشان
تاریکخانه نداشتند،

199
00:09:51,086 --> 00:09:52,998
که هرگز بوسه والدینش را ندید،

200
00:09:52,998 --> 00:09:54,764
که هرگز ندید که دست یکدیگر را بگیرند.

201
00:09:55,006 --> 00:09:56,744
اما یک روز، یک کودک دیگر ظاهر شد.

202
00:09:56,744 --> 00:09:59,951
با موهای صاف و بی‌نظیر و گونه های تپل.

203
00:09:59,975 --> 00:10:01,601
نامش را سیب زمینی شیرین گذاشتند.

204
00:10:01,625 --> 00:10:03,557
وقتی می‌خندید، صدایش خیلی بلند بود

205
00:10:03,557 --> 00:10:05,739
کبوترهای روی پلکان اضطراری را می‌ترساند

206
00:10:05,763 --> 00:10:08,739
و چهار تای آنها در خانه نزدیک پارک
زندگی می کردند.

207
00:10:08,763 --> 00:10:11,318
دختر با صورت بدون لک، سیب‌زمینی شیرین پسر،

208
00:10:11,342 --> 00:10:13,468
بسکتبال پدر و تاریکخانه مادر

209
00:10:13,492 --> 00:10:16,120
و آنها شمعهایشان را روشن کردند
و آرزو کردند،

210
00:10:16,144 --> 00:10:18,198
و گوشه‌های عکس‌ها تا خورد.

211
00:10:18,959 --> 00:10:21,467
یک روز، بعضی از برج‌ها سقوط کردند.

212
00:10:21,491 --> 00:10:25,220
و خانه نزدیک پارک به خانه‌ای زیر خاکستر
مبدل شد، بنابراین آنها فرار کردند

213
00:10:25,244 --> 00:10:28,507
در کوله پشتی‌ها، بر روی دوچرخه‌ها
به سمت تاریکخانه‌ها

214
00:10:28,507 --> 00:10:31,384
اما خانه خیابان ووستر برای یک
هنرمند ساخته شده بود،

215
00:10:31,384 --> 00:10:34,138
نه یک خانواده از کبوترها.

216
00:10:34,162 --> 00:10:37,534
و دیوارهایی که به سقف نرسیده بودند
مانع صدای فریاد نمی شدند

217
00:10:37,558 --> 00:10:41,800
و مردی با دست‌های بزرگ اسلحه‌هایش را کنار
گذاشته بود تا استراحت کند.

218
00:10:41,824 --> 00:10:45,063
او نمی‌توانست در این نبرد بجنگد،
و هیچ نقشه‌ای خانه را نشان نمی‌داد.

219
00:10:45,442 --> 00:10:47,641
دستانش دیگر مناسب دوربین نبود،

220
00:10:47,665 --> 00:10:49,252
دیگر مناسب دستان همسرش نبود،

221
00:10:49,276 --> 00:10:50,712
دیگر مناسب بدنش نبود.

222
00:10:51,069 --> 00:10:53,773
سیب زمینی شیرین پسر مشت‌های خود
را در دهانش فرو برده بود

223
00:10:53,773 --> 00:10:55,604
تا زمانی که چیز دیگری برای گفتن نداشت.

224
00:10:55,604 --> 00:10:58,902
بنابراین، دختر با صورت بدون لک
به جستجوی گنج در خودش پرداخت.

225
00:10:59,497 --> 00:11:02,908
و در خیابان ووستر، در یک ساختمان
با راهروهای قدیمی

226
00:11:02,932 --> 00:11:04,760
و اتاق زیرشیروانی با سقف‌های ۳.۵ متری

227
00:11:04,784 --> 00:11:06,752
و تاریکخانه‌ای با سینک‌های بی‌شمار

228
00:11:06,776 --> 00:11:09,298
در زیر لامپ‌های متوازن رنگی،
یک نوشته پیدا کرد،

229
00:11:09,322 --> 00:11:13,575
با یک پونز به دیوار نصب شده بود،
از دوره قبل از برج‌ها باقی مانده بود،

230
00:11:13,933 --> 00:11:16,564
از دوره‌ای قبل از بچه‌ها.

231
00:11:16,588 --> 00:11:21,520
و آن نوشته می‌گفت: « یک شخص قطعا دختری
را که در تاریکخانه کار می‌کند دوست دارد.»

232
00:11:22,518 --> 00:11:25,710
آن مربوط به یک سال قبل از اینکه پدرم
دوباره دوربین به دست بگیرد بود.

233
00:11:26,058 --> 00:11:28,690
اولین بار که بیرون رفت، او چراغ‌های
کریسمس را دنبال کرد،

234
00:11:28,690 --> 00:11:31,307
راهشان را در میان درختان نیویورک
نقطه‌گذاری کرده بودند،

235
00:11:31,307 --> 00:11:36,006
نقطه‌های کوچک از چراغ‌ها، به او چشمک
می‌زدند از بیرون تاریکترین تاریکی‌ها.

236
00:11:36,030 --> 00:11:39,928
یک سال بعد او سرتاسر کشور را سفر کرد
تا آتش‌سوزی جنگل را دنبال کند

237
00:11:39,952 --> 00:11:42,464
به مدت یک هفته با دوربینش
آن‌را ثبت می کرد،

238
00:11:42,488 --> 00:11:44,340
آتش ساحل غربی را غارت می کرد

239
00:11:44,364 --> 00:11:46,594
در قدم‌های بلندش کامیون
۱۸ چرخ را می‌بلعید.

240
00:11:46,618 --> 00:11:48,197
در سمت دیگر کشور،

241
00:11:48,221 --> 00:11:51,579
من به کلاس رفتم و در حاشیه دفترم
یک شعر نوشتم.

242
00:11:51,579 --> 00:11:53,633
هر دوی ما هنر تسخیر کردن را
یاد گرفته بودیم.

243
00:11:54,059 --> 00:11:56,912
شاید ما داریم هنر احاطه کردن
را یاد می‌گیریم.

244
00:11:56,936 --> 00:12:00,039
شاید ما داریم هنر رها کردن
را یاد می‌گیریم.

245
00:12:01,357 --> 00:12:06,023
(تشویق)