1
00:00:00,609 --> 00:00:05,297
(Τραγουδώντας) Βλέπω το φεγγάρι.
Το φεγγάρι με βλέπει.

2
00:00:06,296 --> 00:00:11,564
Το φεγγάρι βλέπει κάποιον
που εγώ δεν βλέπω.

3
00:00:12,708 --> 00:00:18,351
Θεέ, ευλόγησε το φεγγάρι,
και Θεέ, ευλόγησε εμένα.

4
00:00:19,243 --> 00:00:24,655
Θεέ, ευλόγησε αυτόν που δεν βλέπω.

5
00:00:25,673 --> 00:00:31,331
Αν φτάσω στον παράδεισο πριν από εσένα,

6
00:00:31,987 --> 00:00:37,770
θα κάνω μια τρύπα και θα σε τραβήξω μέσα.

7
00:00:38,083 --> 00:00:43,552
Και θα γράψω το όνομά σου σε κάθε αστέρι,

8
00:00:44,062 --> 00:00:46,704
και έτσι ο κόσμος

9
00:00:47,356 --> 00:00:50,638
δεν θα φαίνεται τόσο μακριά.

10
00:00:51,079 --> 00:00:54,770
Ο αστροναύτης δεν θα πάει
στη δουλειά του σήμερα.

11
00:00:55,111 --> 00:00:56,767
Ενημέρωσε ότι είναι άρρωστος.

12
00:00:56,791 --> 00:01:01,919
Έκλεισε το κινητό του, το λάπτοπ του,
τον βομβητή του, το ξυπνητήρι του.

13
00:01:01,943 --> 00:01:05,092
Μια χοντρή κίτρινη γάτα
κοιμάται στον καναπέ του,

14
00:01:05,116 --> 00:01:06,860
βροχοσταλίδες στο παράθυρο

15
00:01:06,884 --> 00:01:10,599
και ούτε ιδέα από καφέ
στον αέρα της κουζίνας.

16
00:01:10,623 --> 00:01:11,872
Όλοι βρίσκονται σε έξαψη.

17
00:01:11,896 --> 00:01:15,616
Οι μηχανικοί στον 15ο όροφο σταμάτησαν
να δουλεύουν στη μηχανή σωματιδίων.

18
00:01:15,616 --> 00:01:17,654
Το δωμάτιο της αντιβαρύτητας έχει διαρροή,

19
00:01:17,654 --> 00:01:19,818
κι ακόμη το παιδί
με τις φακίδες και τα γυαλιά

20
00:01:19,818 --> 00:01:22,118
που μόνο βγάζει έξω τα σκουπίδια,
είναι νευρικός,

21
00:01:22,118 --> 00:01:25,167
κι απ' τη σακούλα του πέφτουν
μια μπανανόφλουδα και ένα ποτηράκι.

22
00:01:25,167 --> 00:01:26,449
Περνά απαρατήρητο.

23
00:01:26,449 --> 00:01:29,874
Όλοι είναι απασχολημένοι
υπολογίζοντας τι σημαίνουν όλα.

24
00:01:29,898 --> 00:01:31,930
Πόσους γαλαξίες χάνουμε ανά δευτερόλεπτο;

25
00:01:31,954 --> 00:01:34,004
Πότε θα εκτοξευθεί ο επόμενος πύραυλος;

26
00:01:34,028 --> 00:01:36,899
Κάπου ένα ηλεκτρόνιο 
φεύγει από το ενεργειακό νέφος του.

27
00:01:36,923 --> 00:01:38,889
Μια μαύρη τρύπα εμφανίστηκε.

28
00:01:38,913 --> 00:01:41,214
Μια μητέρα έχει ετοιμάσει
το τραπέζι για δείπνο.

29
00:01:41,238 --> 00:01:43,299
Ένας μαραθώνιος
του «Νόμος και Τάξη» ξεκινά.

30
00:01:43,323 --> 00:01:45,544
Ο αστροναύτης κοιμήθηκε.

31
00:01:45,568 --> 00:01:47,471
Ξέχασε να σβήσει το ρολόι του,

32
00:01:47,495 --> 00:01:50,246
που ακούγεται σαν μεταλλικός
παλμός στον καρπό του.

33
00:01:50,270 --> 00:01:51,555
Δεν το ακούει.

34
00:01:51,869 --> 00:01:54,918
Ονειρεύεται κοραλλιογενείς
υφάλους και πλαγκτόν.

35
00:01:54,942 --> 00:01:58,081
Τα δάχτυλα του πιάνουν
τα κατάρτια της μαξιλαροθήκης.

36
00:01:58,105 --> 00:02:01,173
Γυρίζει πλευρό,
ανοίγει τα μάτια του αμέσως.

37
00:02:01,197 --> 00:02:05,927
Πιστεύει ότι οι δύτες πρέπει να έχουν
την πιο υπέροχη δουλειά στον κόσμο.

38
00:02:05,951 --> 00:02:08,794
Τόσο νερό να διασχίσεις!

39
00:02:11,070 --> 00:02:16,118
(Χειροκρότημα)

40
00:02:16,322 --> 00:02:17,513
Ευχαριστώ.

41
00:02:18,127 --> 00:02:22,228
Όταν ήμουν μικρή, δεν μπορούσα να καταλάβω

42
00:02:22,996 --> 00:02:25,041
ότι μπορούσες να ζήσεις μόνο μία ζωή.

43
00:02:25,560 --> 00:02:27,140
Δεν το εννοώ μεταφορικά.

44
00:02:27,164 --> 00:02:30,115
Πραγματικά πίστευα ότι θα μπορούσα να κάνω

45
00:02:30,433 --> 00:02:32,479
ό,τι υπήρχε να κάνω

46
00:02:32,503 --> 00:02:35,099
και να είμαι ό,τι υπήρχε.

47
00:02:35,123 --> 00:02:36,527
Ήταν απλά θέμα χρόνου.

48
00:02:36,899 --> 00:02:39,923
Δεν υπήρχε περιορισμός φύλου ή ηλικίας

49
00:02:39,947 --> 00:02:43,034
ή εθνικότητας ή σωστής στιγμής.

50
00:02:43,058 --> 00:02:46,509
Ήμουν σίγουρη ότι θα μπορούσα να βιώσω

51
00:02:46,533 --> 00:02:50,327
το να είμαι αρχηγός του κινήματος 
ανθρωπίνων δικαιωμάτων

52
00:02:50,351 --> 00:02:53,985
ή ένας δεκάχρονος που ζούσε
σε μια φάρμα τη δεκαετία του '30

53
00:02:54,009 --> 00:02:57,627
ή αυτοκράτορας της δυναστείας
των Τανγκ στην Κίνα.

54
00:02:57,651 --> 00:02:59,652
Η μαμά μου λέει όταν με ρωτούσαν

55
00:02:59,676 --> 00:03:03,255
τι θα γίνω όταν μεγαλώσω,
η συνήθης απάντησή μου ήταν:

56
00:03:03,279 --> 00:03:05,237
πριγκίπισσα-μπαλαρίνα-αστροναύτης.

57
00:03:05,458 --> 00:03:08,603
Αυτό που δε καταλαβαίνει
είναι ότι δεν προσπαθούσα να εφεύρω

58
00:03:08,627 --> 00:03:10,610
κάποιο συνδυασμό υπερ-επαγγελμάτων.

59
00:03:10,634 --> 00:03:14,011
Έλεγα πράγματα που πίστευα
ότι θα μπορούσα να γίνω:

60
00:03:14,035 --> 00:03:17,096
πριγκίπισσα και μπαλαρίνα και αστροναύτης.

61
00:03:17,120 --> 00:03:19,859
Και είμαι σχεδόν σίγουρη
ότι η λίστα πιθανόν συνεχιζόταν.

62
00:03:19,883 --> 00:03:21,741
Συνήθως με έκοβαν.

63
00:03:21,905 --> 00:03:24,771
Δε ρωτούσαν ποτέ
αν θα κατάφερνα να κάνω κάτι

64
00:03:24,795 --> 00:03:27,075
αλλά πότε θα τα κάνω.

65
00:03:27,278 --> 00:03:29,755
Ήμουν σίγουρη ότι αν θα τα έκανα όλα,

66
00:03:29,779 --> 00:03:32,009
έπρεπε να κινηθώ γρήγορα,

67
00:03:32,009 --> 00:03:33,839
γιατί ήταν πολλά που έπρεπε να κάνω.

68
00:03:33,839 --> 00:03:36,493
Έτσι στη ζωή μου συνεχώς έτρεχα.

69
00:03:36,493 --> 00:03:38,760
Φοβόμουν ότι έμενα πίσω.

70
00:03:38,994 --> 00:03:42,374
Και επειδή μεγάλωσα στη Νέα Υόρκη,
απ' ό,τι έβλεπα,

71
00:03:42,398 --> 00:03:44,484
το τρέξιμο ήταν αρκετά φυσιολογικό.

72
00:03:45,128 --> 00:03:48,763
Όμως όσο μεγάλωνα,
είχα την τραγική διαπίστωση,

73
00:03:49,108 --> 00:03:53,398
ότι δε θα μπορούσα να ζήσω
πάνω από μία ζωές.

74
00:03:53,422 --> 00:03:56,428
Ήξερα μόνο πώς νιώθεις σαν έφηβο κορίτσι

75
00:03:56,452 --> 00:03:57,603
στη Νέα Υόρκη,

76
00:03:57,627 --> 00:03:59,918
όχι σαν έφηβο αγόρι στη Νέα Ζηλανδία,

77
00:03:59,942 --> 00:04:03,019
όχι σαν βασίλισσα του χορού στο Κάνσας.

78
00:04:03,043 --> 00:04:04,964
Έβλεπα μόνο μέσα από τον φακό μου.

79
00:04:04,988 --> 00:04:08,296
Και γύρω σε εκείνη την εποχή
έγινα μανιώδης με τις ιστορίες

80
00:04:08,320 --> 00:04:11,447
επειδή μέσα από τις ιστορίες
μπορούσα να δω

81
00:04:11,471 --> 00:04:15,193
μέσα από τον φακό άλλου,
αν και εν συντομία ή με ατέλειες.

82
00:04:15,589 --> 00:04:18,701
Άρχισα να θέλω να ακούω εμπειρίες άλλων

83
00:04:18,725 --> 00:04:22,288
επειδή ζήλευα πολύ
που υπήρχαν ολόκληρες ζωές

84
00:04:22,312 --> 00:04:24,003
που δε θα ζούσα ποτέ,

85
00:04:24,027 --> 00:04:26,432
και ήθελα να ακούσω όσα έχανα.

86
00:04:26,526 --> 00:04:28,170
Και με τη μεταβατική ιδιότητα,

87
00:04:28,170 --> 00:04:31,273
κατάλαβα ότι μερικά άτομα
δε θα ζήσουν ποτέ

88
00:04:31,297 --> 00:04:33,981
πώς νιώθει ένα έφηβο κορίτσι
στη Νέα Υόρκη.

89
00:04:34,005 --> 00:04:35,910
Που σήμαινε ότι δε θα μάθαιναν ποτέ

90
00:04:35,934 --> 00:04:39,156
πώς νιώθεις στο τρένο
μετά το πρώτο σου φιλί,

91
00:04:39,180 --> 00:04:41,818
ή την ησυχία όταν χιονίζει.

92
00:04:42,022 --> 00:04:44,634
Ήθελα να μάθουν, ήθελα να τους πω.

93
00:04:44,658 --> 00:04:47,155
Έγινε το κέντρο της εμμονής μου.

94
00:04:47,155 --> 00:04:50,734
Απασχολούσα τον εαυτό μου λέγοντας, 
μοιράζοντας και μαζεύοντας ιστορίες.

95
00:04:50,758 --> 00:04:52,742
Και μέχρι πρότινος

96
00:04:52,766 --> 00:04:57,285
κατάλαβα ότι δε μπορείς
να πιέσεις την ποίηση.

97
00:04:57,666 --> 00:05:01,004
Τον Απρίλη, τον μήνα εθνικής ποίησης,
υπάρχει ένας διαγωνισμός

98
00:05:01,028 --> 00:05:04,146
όπου συμμετέχουν πολλοί 
από την ποιητική κοινότητα,

99
00:05:04,170 --> 00:05:06,384
και λέγετε πρόκληση 30/30.

100
00:05:06,551 --> 00:05:09,273
Η ιδέα είναι ότι γράφεις ένα νέο ποίημα

101
00:05:09,297 --> 00:05:12,444
κάθε μέρα για όλο τον Απρίλη.

102
00:05:12,916 --> 00:05:14,972
Πέρσι, το δοκίμασα για πρώτη φορά

103
00:05:14,996 --> 00:05:19,396
και ενθουσιάστηκα από το πόσο εύκολα
μπορούσα να παράγω ποίηση.

104
00:05:19,765 --> 00:05:23,375
Στο τέλος του μήνα, κοίταξα
τα 30 ποιήματα που είχα γράψει

105
00:05:23,399 --> 00:05:27,418
και είδα ότι όλα προσπαθούσαν
να πουν τη ίδια ιστορία,

106
00:05:27,442 --> 00:05:32,251
αλλά μου πήρε 30 προσπάθειες
να βρω πώς θα την έλεγα.

107
00:05:32,275 --> 00:05:36,196
Και κατάλαβα ότι αυτό μάλλον
συμβαίνει και με άλλες ιστορίες.

108
00:05:36,220 --> 00:05:38,648
Υπάρχουν ιστορίες
που προσπαθώ να πω εδώ και χρόνια,

109
00:05:38,672 --> 00:05:43,060
γράφοντας και ξαναγράφοντας,
ψάχνοντας τις σωστές λέξεις.

110
00:05:43,084 --> 00:05:46,369
Υπάρχει ένας Γάλλος ποιητής
και συγγραφέας, ο Πωλ Βαλερύ,

111
00:05:46,393 --> 00:05:49,989
που είπε ότι ένα ποίημα
δεν τελειώνει ποτέ, μόνο εγκαταλείπεται.

112
00:05:50,178 --> 00:05:51,329
Αυτό με τρομάζει

113
00:05:51,353 --> 00:05:54,732
επειδή σημαίνει ότι θα μπορούσα
να διορθώνω και ξαναγράφω για πάντα,

114
00:05:54,756 --> 00:05:58,209
και είναι στο χέρι μου να αποφασίσω
πότε ένα ποίημα έχει τελειώσει

115
00:05:58,233 --> 00:06:00,574
και πότε θα το αφήσω.

116
00:06:00,978 --> 00:06:03,685
Αυτό αντιτίθεται πλήρως
στην πολύ εμμονική φύση μου

117
00:06:03,709 --> 00:06:07,328
να προσπαθήσω να βρω τη σωστή απάντηση
και τις τέλειες λέξεις και σύνταξη.

118
00:06:07,352 --> 00:06:09,271
Χρησιμοποιώ ποίηση στη ζωή μου,

119
00:06:09,271 --> 00:06:12,193
ως έναν τρόπο να αντιμετωπίσω
και να περάσω κάποια πράγματα.

120
00:06:12,193 --> 00:06:15,639
Επειδή τελειώνω το ποίημα,
δε σημαίνει ότι έχω λύσει

121
00:06:15,639 --> 00:06:17,737
ό,τι με προβλημάτιζε.

122
00:06:18,001 --> 00:06:19,915
Συνηθίζω να ξαναδιαβάζω παλιά ποίηση

123
00:06:19,915 --> 00:06:23,674
γιατί μου δείχνει ακριβώς
πώς ένιωθα εκείνη τη στιγμή,

124
00:06:23,698 --> 00:06:25,611
και τι προσπαθούσα να λύσω,

125
00:06:25,635 --> 00:06:28,029
και τις λέξεις που διάλεξα
για να με βοηθήσουν.

126
00:06:28,468 --> 00:06:29,821
Τώρα, έχω μια ιστορία

127
00:06:29,845 --> 00:06:32,694
που με βασανίζει χρόνια τώρα

128
00:06:32,718 --> 00:06:35,368
και δεν είμαι σίγουρη αν βρήκα
την κατάλληλη σύνταξη,

129
00:06:35,392 --> 00:06:37,384
ή αν είναι απλώς μια ακόμη προσπάθεια,

130
00:06:37,408 --> 00:06:41,153
και θα προσπαθήσω να το ξαναγράψω αργότερα
προσπαθώντας να τη πω καλύτερα.

131
00:06:41,177 --> 00:06:44,177
Ξέρω ότι αργότερα, κοιτώντας πίσω,

132
00:06:44,201 --> 00:06:48,200
θα ξέρω ότι εδώ ήμουν αυτή τη στιγμή

133
00:06:48,224 --> 00:06:50,423
και αυτό προσπαθούσα να λύσω,

134
00:06:50,447 --> 00:06:54,294
με αυτές τις λέξεις, εδώ,
σε αυτό το δωμάτιο, μαζί σας.

135
00:06:56,105 --> 00:06:57,255
Γι' αυτό -

136
00:06:58,652 --> 00:07:00,152
Χαμογελάστε.

137
00:07:05,310 --> 00:07:07,044
Δεν ήταν πάντα έτσι.

138
00:07:07,874 --> 00:07:10,281
Κάποτε έπρεπε να λερώσεις τα χέρια σου.

139
00:07:10,305 --> 00:07:14,090
Μέσα στο σκοτεινό θάλαμο, τις περισσότερες
φορές το ψάξιμο ήταν δεδομένο.

140
00:07:14,416 --> 00:07:17,576
Αν ήθελες περισσότερη αντίθεση,
περισσότερo κορεσμό στο χρώμα,

141
00:07:17,576 --> 00:07:19,999
πιο έντονο μαύρο και φωτεινότερα χρώματα,

142
00:07:19,999 --> 00:07:22,544
το ονόμαζαν εκτεταμένη εμφάνιση.

143
00:07:22,544 --> 00:07:26,196
Σήμαινε ότι θα ανέπνεες και θα είχες
τα χέρια σου στα χημικά περισσότερη ώρα.

144
00:07:26,196 --> 00:07:27,552
Δεν ήταν πάντα εύκολο.

145
00:07:27,937 --> 00:07:30,707
Ο παππούς Στιούαρτ
ήταν φωτογράφος στο ναυτικό.

146
00:07:30,731 --> 00:07:33,675
Νεαρός, κόκκινος στο πρόσωπο,
με τα μανίκια γυρισμένα,

147
00:07:33,699 --> 00:07:36,327
δάκτυλα σαν χοντρά δέματα νομισμάτων,

148
00:07:36,351 --> 00:07:39,171
έμοιαζε λες και ζωντάνεψε
ο Ποπάι ο ναύτης.

149
00:07:39,195 --> 00:07:41,612
Λοξό χαμόγελο, δασύ στήθος,

150
00:07:41,636 --> 00:07:45,017
πήγε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
με χαμόγελο και χόμπι.

151
00:07:45,041 --> 00:07:47,707
Όταν τον ρώτησαν αν ήξερε από φωτογραφία,

152
00:07:47,731 --> 00:07:51,019
είπε ψέματα και έμαθε
την Ευρώπη σαν χάρτη,

153
00:07:51,043 --> 00:07:53,927
ανάποδα, από το ύψος
ενός μαχητικού αεροπλάνου,

154
00:07:53,927 --> 00:07:56,652
βγάζοντας φωτογραφίες,
ανοιγοκλείνοντας τα μάτια του,

155
00:07:56,652 --> 00:07:59,217
στα πιο σκοτεινά σκοτάδια
και στα φωτεινότερα φώτα.

156
00:07:59,217 --> 00:08:02,277
Έμαθε τον πόλεμο
σαν τον δρόμο του για το σπίτι.

157
00:08:02,520 --> 00:08:05,624
Όταν επέστρεφαν οι άλλοι άντρες
άφηναν τα όπλα τους,

158
00:08:05,648 --> 00:08:08,275
αλλά αυτός έφερε πίσω φακούς
και κάμερες μαζί του σπίτι.

159
00:08:08,299 --> 00:08:11,362
Άνοιξε μαγαζί, το έκανε
οικογενειακή επιχείρηση.

160
00:08:11,386 --> 00:08:14,806
Ο πατέρας μου γεννήθηκε
σε αυτόν τον ασπρόμαυρο κόσμο.

161
00:08:14,830 --> 00:08:18,000
Τα τεράστια χέρια του έμαθαν
τα μικρά κλικ και τη μετάβαση

162
00:08:18,024 --> 00:08:20,595
φακών σε κάδρο, φίλμ σε κάμερα,

163
00:08:20,619 --> 00:08:22,096
χημικού σε πλαστικό κάλαθο.

164
00:08:22,120 --> 00:08:25,094
Ο πατέρας του ήξερε τον εξοπλισμό
αλλά όχι την τέχνη.

165
00:08:25,308 --> 00:08:27,151
Ήξερε τα σκοτάδια αλλά όχι τα φωτεινά.

166
00:08:27,175 --> 00:08:30,850
Ο πατέρας μου έμαθε τη μαγεία,
πέρασε το χρόνο του κυνηγώντας το φως.

167
00:08:30,874 --> 00:08:34,508
Κάποτε ταξίδεψε στην άλλη άκρη της χώρας
ακολουθώντας μια φωτιά σε δάσος,

168
00:08:34,532 --> 00:08:37,337
την κυνηγούσε με την κάμερα
για μια βδομάδα.

169
00:08:37,929 --> 00:08:39,381
«Ακολούθησε το φως», έλεγε.

170
00:08:39,698 --> 00:08:40,874
«Ακολούθησε το φως».

171
00:08:40,898 --> 00:08:44,005
Υπάρχουν κομμάτια μου που αναγνωρίζω
μόνο από φωτογραφίες.

172
00:08:44,005 --> 00:08:46,765
Το διαμέρισμα στην οδό Γούστερ
με διαδρόμους που έτριζαν,

173
00:08:46,765 --> 00:08:49,625
τα ταβάνια τριάμισι μέτρων,
άσπροι τοίχοι και κρύα πατώματα.

174
00:08:49,625 --> 00:08:52,348
Αυτό ήταν το σπίτι της μητέρας μου,
πριν γίνει μητέρα.

175
00:08:52,372 --> 00:08:55,229
Πριν γίνει σύζυγος, ήταν καλλιτέχνης.

176
00:08:55,253 --> 00:08:56,992
Και τα μόνα δύο δωμάτια στο σπίτι,

177
00:08:57,016 --> 00:08:59,547
με τοίχους που έφταναν μέχρι το ταβάνι,

178
00:08:59,571 --> 00:09:01,158
και πόρτες που ανοιγόκλειναν,

179
00:09:01,182 --> 00:09:03,603
ήταν το μπάνιο και ο σκοτεινός θάλαμος.

180
00:09:03,814 --> 00:09:05,893
Τον σκοτεινό θάλαμο τον έκτισε μόνη της,

181
00:09:05,917 --> 00:09:10,512
με ειδικά κατασκευασμένους ανοξείδωτους 
νιπτήρες, ένα 8x10 μεγεθυντή,

182
00:09:10,536 --> 00:09:12,882
που ανεβοκατέβαινε
με ένα τεράστιο μηχανισμό,

183
00:09:12,882 --> 00:09:14,655
μια συστοιχία από ισορροπημένα φώτα,

184
00:09:14,679 --> 00:09:16,744
άσπρο γυάλινο τοίχο να βλέπει εκτυπώσεις,

185
00:09:16,744 --> 00:09:19,010
πάγκο στεγνώματος
που έβγαινε από τον τοίχο.

186
00:09:19,034 --> 00:09:21,250
Η μητέρα μου έφτιαξε μόνη
έναν σκοτεινό θάλαμο.

187
00:09:21,250 --> 00:09:22,407
Το έκανε σπίτι της.

188
00:09:22,431 --> 00:09:25,091
Ερωτεύτηκε ένα άντρα με χέρια για μπάσκετ,

189
00:09:25,115 --> 00:09:27,185
με τον τρόπο που έβλεπε το φως.

190
00:09:27,375 --> 00:09:29,458
Παντρεύτηκαν. Έκαναν παιδί.

191
00:09:29,482 --> 00:09:31,672
Μετακόμισαν σε σπίτι κοντά σε πάρκο.

192
00:09:31,696 --> 00:09:33,609
Αλλά κράτησαν το διαμέρισμα στη Γούστερ

193
00:09:33,633 --> 00:09:36,342
για πάρτι γενεθλίων και κυνήγι θησαυρού.

194
00:09:36,342 --> 00:09:38,610
Το μωρό τους έβγαλε από το μαυρόασπρο,

195
00:09:38,634 --> 00:09:42,269
γέμισε τα άλμπουμ των γονιών
με κόκκινα μπαλόνια και κίτρινο γλάσο.

196
00:09:42,293 --> 00:09:45,062
Το μωρό έγινε κορίτσι χωρίς φακίδες,

197
00:09:45,086 --> 00:09:46,578
με στραβό χαμόγελο,

198
00:09:46,602 --> 00:09:51,062
που δεν καταλάβαινε γιατί οι φίλοι της
δεν είχαν σκοτεινό θάλαμο σπίτι τους,

199
00:09:51,086 --> 00:09:52,998
δεν είδε τους γονείς της να φιλιούνται,

200
00:09:53,022 --> 00:09:54,784
δεν τους είδε ποτέ χέρι-χέρι.

201
00:09:55,006 --> 00:09:56,954
Αλλά μια μέρα,
εμφανίστηκε άλλο ένα μωρό.

202
00:09:56,954 --> 00:09:59,951
Είχε τέλεια ίσια μαλλιά
και ροδαλά μάγουλα.

203
00:09:59,951 --> 00:10:01,637
Το ονόμασαν γλυκοπατάτα.

204
00:10:01,637 --> 00:10:03,557
Όταν γελούσε, γελούσε τόσο δυνατά

205
00:10:03,581 --> 00:10:05,739
που φόβιζε τα περιστέρια στον ακάλυπτο

206
00:10:05,763 --> 00:10:08,739
και οι τέσσερις τους έμεναν
σε εκείνο το σπίτι κοντά στο πάρκο.

207
00:10:08,763 --> 00:10:11,072
Το κορίτσι χωρίς φακίδες,
το αγόρι γλυκοπατάτα,

208
00:10:11,072 --> 00:10:13,968
ο πατέρας μπασκετμπολίστας
και η μητέρα του σκοτεινού θαλάμου

209
00:10:13,968 --> 00:10:16,120
και άναβαν κεριά και έλεγαν προσευχές,

210
00:10:16,144 --> 00:10:18,198
και οι άκρες των φωτογραφιών γύριζαν.

211
00:10:18,959 --> 00:10:21,467
Μια μέρα, κάποιοι πύργοι έπεσαν.

212
00:10:21,491 --> 00:10:25,220
Το σπίτι κοντά στο πάρκο γέμισε στάχτες,
έτσι δραπέτευσαν

213
00:10:25,244 --> 00:10:28,507
με σακίδια, με ποδήλατα
σε σκοτεινούς θαλάμους.

214
00:10:28,531 --> 00:10:31,360
Αλλά το διαμέρισμα στη Γούστερ
κτίστηκε για καλλιτέχνη,

215
00:10:31,384 --> 00:10:34,138
όχι οικογένεια με περιστέρια,

216
00:10:34,162 --> 00:10:37,534
και οι τοίχοι που δεν φτάνουν το ταβάνι
δεν κρύβουν τα ουρλιαχτά

217
00:10:37,558 --> 00:10:41,800
και ο άντρας με τα χέρια μπάσκετ 
αφήνει τα όπλα του.

218
00:10:41,824 --> 00:10:45,383
Δεν μπορούσε να παλέψει αυτό το πόλεμο
και οι χάρτες δεν έδειχναν το σπίτι.

219
00:10:45,442 --> 00:10:47,641
Η κάμερα δε χωρούσε πλέον στα χέρια του,

220
00:10:47,665 --> 00:10:49,252
ούτε στης γυναίκας του,

221
00:10:49,276 --> 00:10:50,942
ούτε στο σώμα του.

222
00:10:51,299 --> 00:10:53,983
Το αγόρι γλυκοπατάτα
έβαζε τα χέρια στο στόμα

223
00:10:54,007 --> 00:10:55,580
μέχρι που δεν είχε κάτι να πει.

224
00:10:55,604 --> 00:10:59,152
Έτσι το κορίτσι χωρίς φακίδες
πήγε στο δικό της κυνήγι θησαυρού.

225
00:10:59,497 --> 00:11:02,702
Στην οδό Γούστερ, στο κτίριο
με τους διαδρόμους που τρίζουν

226
00:11:02,702 --> 00:11:04,990
και το διαμέρισμα
με τα ταβάνια τριάμισι μέτρων,

227
00:11:04,990 --> 00:11:06,892
τον σκοτεινό θάλαμο με τους νεροχύτες,

228
00:11:06,892 --> 00:11:09,298
κάτω από τα φώτα, βρήκε ένα σημείωμα,

229
00:11:09,322 --> 00:11:13,575
στερεωμένο με πινέζα,
ξεχασμένο από παλιά,

230
00:11:13,933 --> 00:11:16,564
από την εποχή πριν τα μωρά.

231
00:11:16,588 --> 00:11:21,790
Έλεγε, «Κάποιος αγαπάει το κορίτσι
που εργάζεται στον σκοτεινό θάλαμο».

232
00:11:22,758 --> 00:11:26,110
Μετά από έναν χρόνο ο πατέρας μου 
ξαναπήρε κάμερα στα χέρια του.

233
00:11:26,238 --> 00:11:28,776
Πρώτη φορά έξω, ακολούθησε
τα χριστουγεννιάτικα φώτα,

234
00:11:28,800 --> 00:11:31,283
που αχνοφαινόνταν μέσα
από τα δέντρα της Νέας Υόρκης,

235
00:11:31,307 --> 00:11:36,006
μικρές κουκκίδες φωτός, αναβόσβηναν
γι' αυτόν μέσα από το βαθύ σκοτάδι.

236
00:11:36,030 --> 00:11:39,928
Έναν χρόνο μετά ταξίδεψε σε όλη τη χώρα
ακολουθώντας μια δασική πυρκαγιά,

237
00:11:39,952 --> 00:11:42,464
έμεινε μια βδομάδα με την κάμερα του,

238
00:11:42,488 --> 00:11:44,340
εξαπλωνόταν στη Δυτική Ακτή,

239
00:11:44,364 --> 00:11:46,594
τρώγοντας 18-τροχα φορτηγά
στο πέρασμά της.

240
00:11:46,618 --> 00:11:48,197
Στην άλλη πλευρά της χώρας,

241
00:11:48,221 --> 00:11:51,579
πήγα για μάθημα και έγραψα ένα ποίημα
στο περιθώριο του τετραδίου.

242
00:11:51,603 --> 00:11:53,783
Μάθαμε και οι δύο την τέχνη της σύλληψης.

243
00:11:54,059 --> 00:11:56,912
Ίσως μαθαίνουμε τη τέχνη να αγκαλιάζουμε.

244
00:11:56,936 --> 00:12:00,629
Ίσως μαθαίνουμε την τέχνη του να αφήνουμε.

245
00:12:01,357 --> 00:12:02,293
(Χειροκρότημα)