Εξοχώτατοι, κύριε Γενικέ Γραμματέα του ΟΗΕ, κύριε Πρόεδρε του Γενικού Συμβουλίου, κυρία Γενική Διευθύντρια των Γυναικών του ΟΗΕ, αξιότιμοι κυρίες και κύριοι. Σήμερα, εγκαινιάζουμε μια εκστρατεία που ονομάζεται «Αυτός για Αυτήν». Σας απευθύνω έκκληση επειδή χρειαζόμαστε την βοήθειά σας. Θέλουμε να τερματίσουμε την φυλετική ανισότητα, και προκειμένου να το πετύχουμε, χρειαζόμαστε την συμμετοχή όλων. Αυτή είναι η πρώτη εκστρατεία τέτοιου είδους στον ΟΗΕ. Θέλουμε να προσπαθήσουμε να κινητοποιήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους άνδρες, μικρούς και μεγάλους για να υποστηρίξουν την αλλαγή. Δεν θέλουμε να περιοριστούμε στα λόγια. Θέλουμε να προσπαθήσουμε να εξασφαλίσουμε ότι είναι εφικτό. Διορίστηκα Πρέσβειρα Καλής Θέλησης του ΟΗΕ για τις Γυναίκες πριν έξι μήνες. Και όσο περισσότερο μιλάω για τον φεμινισμό, τόσο περισσότερο αντιλαμβάνομαι ότι η μάχη για τα δικαιώματα των γυναικών πολύ συχνά γίνεται συνώνυμη του μίσους για τους άνδρες. Αν υπάρχει ένα πράγμα που γνωρίζω καλά, είναι ότι αυτό πρέπει να σταματήσει. Επισήμως, ο Φεμινισμός, εξ ορισμού, είναι η πεποίθηση ότι άνδρες και γυναίκες θα πρέπει να έχουν ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες. Είναι η θεωρία της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ισότητας των φύλων. Άρχισα πριν πολύ καιρό να αμφισβητώ τις υποθέσεις που στηρίζονται στο φύλο. Όταν ήμουν 8 χρονών, ο χαρακτηρισμός «αυταρχική» με μπέρδευε επειδή ήθελα να σκηνοθετώ τα έργα που θα ανεβάζαμε για τους γονείς μας. Όχι όμως και τ' αγόρια. Όταν στα 14 μου τα μέσα ενημέρωσης άρχισαν να μου αποδίδουν το ρόλο ενός αντικείμενου του σεξ, Όταν στα 15 μου οι φίλες μου άρχισαν να αποσύρονται από τις αγαπημένες τους αθλητικές ομάδες επειδή δεν ήθελαν να φαίνονται αρρενωπές. Όταν στα 18 μου οι φίλοι μου δεν μπορούσαν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους... Αποφάσισα πως ήμουν φεμινίστρια. Και αυτό μου φαινόταν πολύ απλό. Αλλά η πρόσφατη μου έρευνα μου έχει δείξει πως ο Φεμινισμός έχει γίνει μια μη δημοφιλής λέξη. Γυναίκες διαλέγουν να μην αναγνωρίζονται ως φεμινίστριες. Προφανώς, είμαι μια από τις γυναίκες των οποίων ο τρόπος έκφρασης θεωρείται ως πολύ ισχυρογνώμος, πολύ επιθετικός, που οδηγεί στην απομόνωση από την κοινωνία και τους άντρες. Μη ελκυστικός σχεδόν. Γιατί αυτή η λέξη έχει γίνει τόσο άβολη; Είμαι από την Μεγάλη Βρετανία, και νομίζω ότι είναι σωστό να πληρώνομαι ισάξια με τους άντρες ομόλογούς μου. Νομίζω ότι είναι σωστό να μπορώ να παίρνω αποφάσεις για το ίδιο μου το σώμα. Νομίζω... Νομίζω ότι είναι σωστό να συμμετέχουν γυναίκες, για λογαριασμό μου, στις πολιτικές και στις αποφάσεις που θα επηρεάσουν τη ζωή μου. Νομίζω ότι είναι σωστό ότι, κοινωνικά, αξίζω τον ίδιο σεβασμό όσο ένας άντρας. Αλλά δυστυχώς, μπορώ να πω πως δεν υπάρχει καμία χώρα στον κόσμο όπου όλες οι γυναίκες προσδοκούν να λάβουν αυτά τα δικαιώματα. Καμία χώρα στον κόσμο δεν μπορεί να πει, ακόμη, πως έχουν καταφέρει την ισότητα μεταξύ των φύλων. Αυτά τα δικαιώματα... Τα θεωρώ ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά είμαι μια από τις τυχερές. Η ζωή μου είναι ένα απόλυτο προνόμιο γιατί οι γονείς μου δεν με αγαπούσαν λιγότερο επειδή είχα γεννηθεί κορίτσι. Το σχολείο μου δεν με περιόρισε επειδή ήμουν κορίτσι. Οι μέντορες μου δεν συμπέραναν πως θα επιτύχαινα λιγότερα επειδή μπορεί να γεννούσα κάποια μέρα. Αυτές οι επιρροές, μαζί με τους Πρεσβευτές για την Ισότητα Των Φύλων που με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα... μπορεί να μην το ξέρουν, αλλά είναι οι ακούσιοι φεμινιστές που αλλάζουν τον κόσμο σήμερα. Χρειαζόμαστε περισσότερους σαν αυτούς. Και αν ακόμη μισείς την λέξη, δεν είναι η λέξη που είναι σημαντική. Είναι η ιδέα και η φιλοδοξία πίσω από αυτήν. Γιατί δεν έχουν λάβει όλες οι γυναίκες τα δικαιώματα που έχω εγώ. Όντως, στατιστικά, πολύ λίγες έχουν. Το 1997, η Χίλαρι Κλίντον έβγαλε ένα δημοφιλή λόγο στο Πεκίνο για τα δικαιώματα των γυναικών. Δυστυχώς, πολλά πράγματα που είχε θελήσει να αλλάξει ισχύουν ακόμη σήμερα. Όμως, αυτό που ξεχώρισε περισσότερο για μένα ήταν ότι λιγότερο από το 30% του κοινού ήταν άντρες. Πως μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο όταν μόνο ο μισός πληθυσμός είναι προσκεκλημένος ή νιώθει άνετα να πάρει μέρος στη συζήτηση; Άντρες... Θα ήθελα να εκμεταλλευτώ αυτή την ευκαιρία για να σας προσκαλέσω επίσημα. Η ισότητα μεταξύ των φύλων είναι και δικό σας θέμα. Γιατί, εώς σήμερα, έχω δει το ρόλο του πατέρα μου ως γονιό ως γονιός να εκτιμάται λιγότερο από την κοινωνία, παρ' όλο που ως παιδί τον χρειαζόμουν τόσο όσο την μητέρα μου. Έχω δει νεαρούς άντρες να υποφέρουν από ψυχική ασθένεια, ανίκανοι να ζητήσουν βοήθεια, εξαιτίας του φόβου τους ότι θα φανούν λιγότερο άντρες. Όντως, στην Μεγάλη Βρετανία, η αυτοκτονία είναι ο πιο διαδεδομένος τρόπος θανάτου αντρών μεταξύ 20-49, ξεπερνώντας τα οδικά ατυχήματα, τον καρκίνο και την καρδιοπάθεια. Έχω δει άντρες να είναι αδύναμοι και ανασφαλείς ως προς την διεστραμμένη αντίληψη του τι σημαίνει να είσαι άντρας. Ούτε οι άντρες έχουν το πλεονέκτημα της ισότητας. Δεν μιλάμε συχνά για τους άντρες να είναι θύματα αυτών των στερεοτύπων, αλλά μπορώ να δω πως είναι, και πως όταν είναι ελεύθεροι, τα πράγματα θα αλλάξουν για τις γυναίκες ως ένα φυσικό επακόλουθο. Εάν οι άντρες δεν χρειάζεται να είναι επιθετικοί ώστε να είναι αποδεχτοί, οι γυναίκες δεν θα νιώθουν την ανάγκη να είναι υπάκουες. Εάν οι άντρες δεν χρειάζεται να ελέγχουν, οι γυναίκες δεν χρειάζεται να είναι υπό έλεγχο. Και οι άντρες και οι γυναίκες θα πρέπει να νιώθουν ελεύθεροι να είναι ευαίσθητοι. Και οι άντρες και οι γυναίκες θα πρέπει να νιώθουν ελεύθεροι να είναι δυνατοί. Είναι επιτέλους καιρός να αντιληφθούμε όλοι το φύλο ως ένα φάσμα αντί σαν δύο σετ αντίθετων ιδανικών. Αν σταματήσουμε να ορίζουμε ο ένας τον άλλο από τι δεν είμαστε, και αρχίσουμε να ορίζουμε τους εαυτούς μας από αυτό που είμαστε, θα μπορέσουμε να είμαστε όλοι ελεύθεροι. Και αυτό συμβολίζει το Αυτός Για Αυτήν. Έχει να κάνει με την ελευθερία. Θέλω τους άντρες να πάρουν αυτή την ευθύνη, ώστε οι κόρες τους, οι αδελφές τους και οι μητέρες τους να είναι ελεύθερες από προκαταλήψεις. Αλλά επίσης ώστε οι γιοι τους να έχουν την άδεια να είναι ευάλωτοι και ανθρώπινοι, να διεκδικήσουν αυτά τα κομμάτια του εαυτού τους που εγκαταλείψανε, και, κάνοντας αυτό, να είναι μια πιο αληθινή και ολοκληρωμένη εκδοχή του εαυτού τους. Μάλλον σκέφτεστε, "Ποιο είναι αυτό το κορίτσι από το Χάρι Πότερ;" Και "Τι κάνει εδώ;" Είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Έχω ρωτήσει τον εαυτό μου την ίδια ερώτηση. Το μόνο που ξέρω είναι ότι νοιάζομαι για αυτό το πρόβλημα, και θέλω να το καλυτερέψω. Έχοντας δει ό,τι έχω δει, και δινόμενη την ευκαιρία, νιώθω πως είναι ευθύνη μου να πω κάτι. Ο πολιτικός Έντμουντ Μπερκ είπε, "Το μόνο που χρειάζονται οι δυνάμεις του κακού να θριαμβεύσουν είναι η απάθεια καλών αντρών και γυναικών." Ενώ ήμουν αγχωμένη για αυτόν το λόγο και στις στιγμές αμφιβολίας είπα στον εαυτό μου σταθερά "Εάν όχι εγώ, ποιος;" "Αν όχι τώρα, πότε;" Εάν έχεις παρόμοιες αμφιβολίες όταν έχεις μια ευκαιρία. ελπίζω αυτά τα λόγια να είναι χρήσιμα γιατί... η πραγματικότητα είναι πως αν δεν κάνουμε τίποτα θα χρειαστεί 75 χρόνια, ή εγώ να είμαι 100 χρονών, πριν οι γυναίκες μπορούν να προσδοκούν να πληρώνονται ισάξια με τους άντρες. Για την ίδια δουλειά. 15.5 εκατομμύρια ανήλικα κορίτσια θα είναι παντρεμένες τα επόμενα 16 χρόνια. Και, σε τωρινά ποσοστά, τα αγροτικά Αφρικάνικα κορίτσια δεν θα έχουν δευτεροβάθμια εκπαίδευση πριν το 2086. Αν πιστεύεις στην ισότητα, μπορεί να είσαι ένας από αυτούς τους ακούσιους φεμινιστές που ανέφερα νωρίτερα. Και, γι' αυτό το λόγο, σε χειροκροτώ. Αγωνιζόμαστε για έναν ενωμένο κόσμο, αλλά τα καλά νέα είναι ότι έχουμε ένα ενωμένο κίνημα. Ονομάζεται Αυτός Για Αυτήν. Σας προσκαλώ να κάνετε ένα βήμα μπροστά, να φανείτε και να ρωτήσετε τον εαυτό σας "Αν όχι εγώ, ποιός; Αν όχι τώρα, πότε;" Σας ευχαριστώ πάρα, πάρα πολύ.