Kijk eens om je heen. Of jullie nu in een metro, een park, een vliegveld, een restaurant of zelfs op deze conferentie zijn, jullie hebben allemaal een telefoon in de hand of in je zak. Hoevelen van jullie hebben een boek bij je? Zeer weinig, toch? Dit kwam ik tegen telkens als ik mijn kantoorblok uitliep. Ik was omringd door een hoop professionals van 20-plus vastgeplakt aan hun telefoons. En niet één zag ik met een boek. Dit maakte me toen zeer, zeer gefrustreerd. Ik was mijn hele leven al een boekenwurm. Boeken waren de mijlpalen van mijn leven. De eerste man waar ik verliefd op werd, was Mr. Darcy. ‘Harry Potter’ las ik op mijn 21ste, tijdens een zomervakantie van de universiteit. Ik herinner me hoe ik heel trots de eerste nacht doorbracht in een kleine flat die ik rond mijn 25ste had gekocht, met het lezen van ‘The Da Vinci Code’. En nu ga ik iets vreselijks bekennen: zelfs nu nog, als ik in een dipje zit, ga ik te bed met ‘Oorlog en Vrede’. Niet lachen. (Gelach) Maar ik was ook net als al die mensen die ik om mij heen zag: ook ik leefde met mijn telefoon. Ik bestelde mijn boodschappen online en al snel hield mijn app bij dat ik een maandelijkse dosis luiers nodig had. Een bioscoopje bestellen ging via mijn telefoon. Ik boekte vliegtuigen op mijn telefoon. En tijdens het lange pendelen naar huis, net als de meeste stedelijke Indiërs, en ik vastzat in het verkeer, doodde ik de tijd door op WhatsApp te video-chatten met mijn tweelingzus. Ik maakte deel uit van een buitengewone revolutie in India. Indiërs zijn de op één na grootste gebruikers van smartphones in de wereld. Dataprijzen zijn zo radicaal gezakt dat de helft van het stedelijke India en zelfs een deel van het platteland van India nu rondloopt met een smartphone met een dataverbinding. En als je al iets weet over India, dan weet je dat ‘half’ zowat heel Amerika of iets dergelijks betekent. Grote aantallen. (Gelach) En deze aantallen groeien en groeien en groeien. Ze exploderen. En ze geven Indiërs buitengewone mogelijkheden. Toch kwam geen van de veranderingen die ik om me heen zag tot uiting in mijn wereld, mijn wereld van boeken. Ik woon in een land ter grootte van Europa en er zijn slechts 50 fatsoenlijke boekhandels. Indiërs lijken gewoon niet te willen lezen voor hun plezier. Als je in India naar alle bestsellerlijsten kijkt, vind je er altijd weer examen- en professionele gidsen in terug. Alsof de bestsellerlijsten in de ‘New York Times’ vol staan met studiegidsen, maand na maand. En toch creëerde de smartphone-revolutie een ander soort lezers en schrijvers. Of het nu op Facebook of WhatsApp was, Indiërs schreven, deelden en lazen allerlei dingen: vreselijke grappen, onechte popgeschiedenis, lange, emotionele bekentenissen en tirades tegen de regering. Terwijl ik deze dingen las en deelde, vroeg ik mezelf af: kan ik maken dat deze schrijvers en lezers mij gaan lezen?" En dus verliet ik mijn pluche hoekkantoor en mijn baan als uitgever bij India's topuitgeverij en begon voor mezelf. Ik verhuisde naar een grote kamer in een goedkope bohemienbuurt van Delhi, met een klein team. Daar startte ik een nieuw soort uitgeverij. Een nieuw soort uitgeverij heeft behoefte aan een nieuw soort lezer en een nieuw soort boek. En dus vroeg ik me af: wat zou deze nieuwe lezer willen? Zouden ze urgentie, relevantie, actualiteit, directheid waarderen -- de kwaliteiten die ze lijken te willen van hun eigen onlinediensten, inderdaad, de kwaliteiten die ze lijken te willen van het leven van vandaag? Ik wist dat mijn lezers altijd onderweg waren. Ik zou moeten passen in hun levensstijl en schema's. Zouden ze eigenlijk wel een turf van 200 pagina's willen lezen? Of zouden ze wat verteerbaarders willen? Indiërs zijn ongelooflijk prijsbewust, vooral als het gaat om hun online lezen. Ik wist dat ik ze boeken van minder dan één dollar moest geven. Zo werd mijn bedrijf gevormd en zo kwam het tot stand. Het was een platform met verhalen ontworpen voor de smartphone, maar amateur-schrijvers mochten er ook hun eigen verhalen uploaden, zodat ze ook te lezen waren samen met de schrijvers die ze lazen en bewonderden. En we hadden ook toegang tot andermans digitale platformen. Stel je voor: je bent receptionist, je had een lange werkdag, je boekt een taxi met je oproep-app, hij komt, je stapt in, gaat lekker zitten, je zet je app aan en je vindt een hele reeks verhalen geknipt voor jou en voor je rit. Stel dat je een jonge lesbienne bent in een relatief conservatieve stad als Lucknow, in de buurt van Delhi. Je ouders weten helemaal niets over jouw seksualiteit. Ze zouden helemaal gaan flippen. Zou je lesbische liefdesverhalen, in het Hindi en voor minder dan één dollar, willen lezen in de privacy van jouw telefoon? En kon ik lezers laten aansluiten bij de gebeurtenissen die rondom hen in real time plaatsvonden? Zo publiceerden we biografieën van zeer beroemde politici nadat ze grote verkiezingen wonnen. Toen het hooggerechtshof homoseksualiteit decriminaliseerde, stond een LGBTQ-collectie te wachten op onze homepage. En toen India's Toni Morrison, de grote schrijver Mahasweta Devi, stierf, vonden onze lezers een kort verhaal van haar bij de aankondiging. Het idee was om relevant te zijn op elk moment van het leven van een lezer. Wie zijn onze lezers? Ze zijn meestal jonge mannen onder de 30 jaar. Iemand als Salil woont in een stad zonder moderne boekhandel. Hij gebruikt onze app bijna elke dag. Iemand als Manoj leest ons meestal tijdens het lange pendelen naar huis. En Ahmed houdt van onze non-fictie verhalen, die hij in één ruk kan uitlezen en die nog zeer goedkoop zijn ook. Stel, je bent een jonge nerd in de stad Bangalore, India’s Silicon Valley. Op een dag krijg je een in-app bericht dat je favoriete actrice een sexy kortverhaal heeft geschreven en dat het voor je klaar ligt. Zo lanceerden we Juggernaut. We begonnen met de zeer bekende ex-pornoster Sunny Leone. Ze is zowat de meest op Google aangeklikte persoon van India. We vroegen haar om een verzameling sexy kortverhalen te schrijven die we een week lang elke nacht publiceerden. Het werd een sensatie. Niemand kon geloven dat we Sunny Leone gevraagd hadden om te schrijven. Maar ze deed het, totaal onverwacht, en vond een immens lezerspubliek. Net zoals we herdefinieerden wat een boek is en hoe een lezer zich gedraagt, bedenken we opnieuw wat een auteur is. In ons platform voor amateurschrijvers, hebben we schrijvers die variëren van tieners tot huisvrouwen. Ze schrijven over allerlei dingen. Het begint met iets kleins, als een gedicht, een essay, een kortverhaal ... De helft komt terug naar de app om opnieuw te schrijven. Neem iemand als Neeraj. Hij is een leidinggevende van middelbare leeftijd met een vrouw, twee kinderen en een goede baan. Neeraj houdt van lezen. Maar telkens als Neeraj een boek las waar hij van hield, werd hij ook vervuld van spijt. Hij vroeg zich af of hij ook kon schrijven. Hij was ervan overtuigd dat hij iets te vertellen had. Maar door tijdsgebrek en beslommeringen lukte het maar niet. Toen hoorde hij over het Juggernaut-schrijversplatform. Wat hem het meest beviel, was dat hij op gelijke voet kon staan met de schrijvers die hij het meest bewonderde. En zo begon hij te schrijven. Hij pakte een minuut hier, een uur daar, tussen de vluchten in op luchthavens, 's avonds laat, als hij wat tijd over had. Hij schreef een bijzonder verhaal voor ons. Hij schreef een verhaal over een familie van moordenaars die in de kronkelende straatjes van Oud Delhi leefde. We vonden het geweldig, het was zo fris en origineel. Voordat Neeraj het wist, had hij niet alleen een filmcontract, maar ook een tweede contract om een nog een verhaal te schrijven. Neeraj's verhaal is een van de meest gelezen verhalen op onze app. Ik ben nog maar pas begonnen. We zijn een twee jaar oud bedrijf en hebben nog een lange weg te gaan. Maar tegen het einde van dit jaar zullen we ongeveer een half miljoen verhalen hebben, veel ervan aan minder dan één dollar. De meeste lezers vinden het leuk om voor hen nieuwe auteurs uit te proberen. Dertig procent van de stukken op onze home page komen van ons eigen schrijversplatform. Door overal aanwezig, toegankelijk en relevant te zijn, hoop ik van het lezen een dagelijkse gewoonte te maken, even gemakkelijk en moeiteloos als het controleren van je e-mails, als het online boeken van een ticket of het bestellen van je boodschappen. Wat mij betreft, ik ontdekte dat als ik in de 15 cm grote wereld van de smartphone kruip, mijn eigen wereld juist heel, heel groot wordt. Dank je. (Applaus)