บั๊กที่มองไม่เห็น เขียนโดย กีกี้ พรอตส์แมน ภาพโดย ไมค์ เมเซอร์และกีกี้ พรอตส์แมน นี่คือจัสมิน เธอเปิดบริษัทล่าบั๊ก ที่ใหญ่ที่สุดในโค้ดวิลล์ บริษัทนี้ดังเรื่องปกป้องชุมชนให้ปลอดภัย เมื่อเช้า เกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น! มีคนเปิดประตูห้องบั๊กทิ้งไว้ ทำให้มีบั๊กมากมายหลุดเข้าเมือง ก่อนมีงานแสดงพรสวรรค์พอดี "ฉันจ้างนายมาเพื่อการนี้แหละ" จัสมินกล่าวกับเจดี "ถ้าเราเก็บบั๊กได้ไม่หมดก่อนบ่ายสาม ดปรแกรมนี้ล่มแน่นอน!" "ไม่น่ามีปัญหานะ" เจดีกล่าว พลางมองรอบ ๆ "เห็นตรงนี้นิดนึง แล้วก็ตรงนู้นนิดนึง" "อ๋อ นี่ก็แค่บั๊กที่เท่ามองเห็น" จัสมินกล่าว "บั๊กพวกนี้ควบคุมง่าย" "บั๊กที่มองไม่เห็นต่างหาก ที่สร้างปัญหามากที่สุด" "บั๊กที่มองไม่เห็นนั้นหายากกว่า" "มันจะแอบในส่วนที่เราไม่คิดว่ามันจะแอบ และทำให้ทุกอย่างแย่ลง" "จนทุกอย่างพังหมดเลย" "โอ้ ไม่นะ" เจดีตะโกน "เราจะจับครบทุกตัวทันเวลา แล้วให้งานรันต่อได้ยังไง" "ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉันสอนวิธีหาบั๊กที่มองไม่เห็นให้" "ก่อนอื่น ต้องเช็คก่อนว่า มันไม่อยู่ตรงไหน" "ลองเดินดูตามถนน" "ก้าวแรก ปกติดีไหม" "ก้าวที่สอง ปกติดีไหม" "แล้วก้าวที่สามล่ะ" "ไล่ดูตามทางทีละก้าว จนกว่าจะเจอสิ่งที่ไม่ปกติ" "เจ้าบั๊กมันซ่อนตรงนั้นแหละ" "พอรู้ว่ามันอยู่แถวไหน ก็หาตัวมันให้เจอ" "ก็ตั้งชื่อให้มันแล้วพูดชื่อมันดัง ๆ" "พอพูดเท่านั้น ก็จะบังเกิดเวทมนตร์" "เจอเจ้าบั๊กแล้ว!" ทีนี้ก็แก้ปัญหาที่บั๊กก่อไว้" "เร็วเข้า จัสมิน! เกือบบ่ายสามแล้ว"" "ยังไม่เจอแมลงตัวใหญ่เลย" จัสมินกล่าว "แต่โหลของฉันเต็มแล้ว" "นายต้องหาเองแล้วหละ" "เจดีเดินตามทางอย่างกังวล" "ก่อนอื่นต้องเช็คก่อน ว่ามันไม่อยู่ตรงไหน" เขากระซิบบอกตัวเอง "ก้าวแรก ปกติดีไหม" "ปกติ" "ก้าวที่สองปกติดีไหม" "ปกติ" "แลวก้าวที่สามล่ะ" "ไม่!" "พอรู้ว่ามันอยู่แถวไหน ก็หาตัวมันให้เจอ" "ก็ตั้งชื่อให้มัน แล้วพูดชื่อมันดัง ๆ" "บั๊กทำให้ไฟไม่ทำงาน ฉันจะเรียกมันว่า สปาร์คกี้" "ได้ผล! ฉันเจอบั๊กแล้ว!" ทีนี้ก็กำจัดบั๊กและแก้ปัญหาที่มันก่อ ทันเวลางานแสดงพรสวรรค์พอดี เจดีทำให้จัสมินภูมิใจมาก ๆ ตอนนี้ทั้งเมืองได้รู้ถึงความผิดปกติ ให้พวกกำจัดบั๊กทำงานดีกว่า! จบ!