Return to Video

هنر در عصر هوش ‌ماشینی

  • 0:01 - 0:04
    سلام، من رفیک هستم.
    من یک هنرمند رسانه هستم.
  • 0:04 - 0:06
    از داده‌ها
    به عنوان رنگدانه استفاده می‌کنم
  • 0:06 - 0:08
    و با یک قلم‌موی هوشمند
  • 0:08 - 0:10
    که هوش مصنوعی به آن کمک می‌کند،
    نقاشی می‌کنم.
  • 0:11 - 0:14
    با استفاده از فضاهای معماری به‌عنوان بوم،
  • 0:14 - 0:16
    با دستگاه‌ها همکاری می‌کنم
  • 0:16 - 0:19
    تا ساختمان‌ها را به رویا و توهم بکشانم.
  • 0:19 - 0:21
    شاید از خود بپرسید
    که همه این‌ها به چه معناست؟
  • 0:21 - 0:25
    پس لطفاً بگذارید
    شما را وارد کار و دنیای خودم کنم.
  • 0:26 - 0:30
    من از کودکی که در استانبول بزرگ شدم،
  • 0:30 - 0:32
    از هشت سالگی شاهد قدرت تخیل بودم.
  • 0:32 - 0:35
    یک روز، مادرم نوار ویدیویی فیلم علمی تخیلی
  • 0:35 - 0:38
    «بلید رانر» را به خانه آورد.
    (اشاره به فیلم Blade Runner)
  • 0:38 - 0:41
    من به وضوح به یاد می‌آورم
  • 0:41 - 0:46
    که توسط چشم‌انداز معماری خیره‌کننده
    از آینده لس‌آنجلس مسحور شده‌ بودم،
  • 0:46 - 0:49
    مکانی که قبلاً هرگز ندیده بودم.
  • 0:49 - 0:54
    آن چشم‌انداز به نوعی
    پایه اصلی رویاهایم شد.
  • 0:54 - 0:57
    هنگامی که در سال ۲۰۱۲
    برای یک دوره تحصیلات تکمیلی
  • 0:57 - 0:59
    در Design Media Arts وارد لس‌آنجلس شدم،
  • 0:59 - 1:02
    یک ماشین اجاره کردم و برای دیدنِ
  • 1:02 - 1:05
    آن دنیای شگفت‌انگیز از آینده نزدیک
    به مرکز شهر رفتم.
  • 1:05 - 1:07
    خط خاصی را به خاطر می‌آورم
  • 1:07 - 1:10
    که بارها و بارها به ذهنم خطور می‌کرد:
  • 1:10 - 1:12
    وقتی اندروید ریچل متوجه می‌شود که
  • 1:12 - 1:16
    خاطرات او واقعاً از آن او نیستند،
  • 1:16 - 1:21
    و وقتی دکارد به او می‌گوید
    آنها خاطرات شخص دیگری هستند.
  • 1:21 - 1:22
    از آن لحظه،
  • 1:22 - 1:25
    یکی از الهامات من این سوال بود.
  • 1:26 - 1:30
    یک دستگاه با خاطرات شخص دیگر
    چه کاری می‌تواند انجام دهد؟
  • 1:30 - 1:33
    یا، به طریقی دیگر بگویم،
  • 1:33 - 1:36
    معنی یک هوش مصنوعی بودن
    در قرن ۲۱ چیست؟
  • 1:37 - 1:40
    هر دستگاه اندرویدی یا هوش مصنوعی
  • 1:40 - 1:43
    فقط تا زمانی که با آن همکاری کنیم
    هوشمند است.
  • 1:43 - 1:45
    این می‌تواند چیزهایی را بسازد
  • 1:45 - 1:48
    که هوش انسانی قصد تولید آن را دارد
  • 1:48 - 1:50
    اما توانایی انجام آن را ندارد.
  • 1:51 - 1:55
    به عنوان مثال در مورد
    فعالیت‌ها و شبکه‌های اجتماعی خود فکر کنید.
  • 1:55 - 1:59
    هرچه با آنها تعامل بیشتری داشته باشید
    هوشمندتر می‌شوند.
  • 1:59 - 2:03
    اگر ماشین‌ها می‌توانند
    خاطرات را یاد بگیرند یا پردازش کنند،
  • 2:03 - 2:05
    آنها می‌توانند رویاپردازی هم کنند؟
  • 2:05 - 2:07
    توهم ببینند؟
  • 2:07 - 2:09
    غیر ارادی بیاد بیاورند،
  • 2:09 - 2:13
    یا بین رویاهای چند نفر ارتباط برقرار کنند؟
  • 2:13 - 2:19
    آیا یک هوش مصنوعی در قرن ۲۱ بودن
    به معنای فراموش نکردن چیزی است؟
  • 2:20 - 2:22
    و اگر چنین است،
  • 2:22 - 2:26
    آیا انقلابی‌ترین چیزی نیست که
  • 2:26 - 2:31
    ما در تلاش چند صد ساله خود
    برای ثبت تاریخ در رسانه‌ها تجربه کرده‌ایم؟
  • 2:31 - 2:33
    به عبارت دیگر،
  • 2:33 - 2:36
    ما از زمان «بلید رانر» ساخته ریدلی اسکات
    تا کجا پیش رفته‌ایم؟
  • 2:37 - 2:40
    پس من استودیوی خودم را
    در سال ۲۰۱۴ تأسیس کردم
  • 2:40 - 2:42
    و از معماران،
  • 2:42 - 2:45
    دانشمندان کامپیوتر و داده،
    دانشمندان علوم اعصاب،
  • 2:45 - 2:47
    موسیقیدانان و حتی داستان سرایان
    دعوت کردم
  • 2:47 - 2:50
    تا در تحقق رویاهایم به من بپیوندند.
  • 2:51 - 2:54
    آیا داده‌ها
    می‌توانند به یک رنگدانه تبدیل شوند؟
  • 2:54 - 2:56
    این اولین سوالی بود
  • 2:56 - 3:01
    که ما هنگام شروع سفر خود
    برای جاسازی هنرهای رسانه‌ای در معماری،
  • 3:01 - 3:04
    به منظور برخورد با دنیای مجازی و فیزیکی،
    پرسیدیم.
  • 3:05 - 3:09
    سپس ما شروع به تصور چیزی که من آن را
    شاعرانگی داده‌ها می‌نامم، کردیم.
  • 3:10 - 3:13
    یکی از اولین پروژه‌های ما،
    «نمایش مجازی»،
  • 3:13 - 3:15
    یک قطعه فرم هنر بصری داده‌های عمومی بود
  • 3:15 - 3:18
    که به سفارش شهر سانفرانسیسکو ساخته شد.
  • 3:18 - 3:20
    این کار مخاطب را دعوت به
  • 3:20 - 3:23
    بخشی از یک تجربه زیباشناسی دیدنی
  • 3:23 - 3:25
    در یک فضای زندگی شهری بودن،
  • 3:25 - 3:30
    با به تصویر کشیدن
    یک شبکه روان از اتصالات شهر می‌کند.
  • 3:30 - 3:33
    همچنین این به عنوان یک یادآوری است
  • 3:33 - 3:37
    که چگونه داده‌های نامرئی
    از زندگی روزمره ما،
  • 3:37 - 3:40
    مانند فیدهای توییتر
    که در اینجا نشان داده می‌شوند،
  • 3:40 - 3:42
    قابل مشاهده هستند
  • 3:42 - 3:48
    و به دانش حسی تبدیل شوند
    که می‌توانند به صورت جمعی تجربه شوند.
  • 3:49 - 3:54
    در حقیقت، داده‌ها فقط زمانی می‌توانند
    به دانش تبدیل شوند که تجربه شده باشند،
  • 3:54 - 3:58
    و آنچه که دانش و تجربه است
    می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد.
  • 3:58 - 3:59
    هنگام کاوش چنین ارتباطاتی
  • 3:59 - 4:04
    از طریق پتانسیل وسیع هوش ماشینی،
  • 4:04 - 4:09
    ما همچنین به ارتباط بین حواس انسان
  • 4:09 - 4:13
    و ظرفیت ماشین‌ها
    برای شبیه سازی طبیعت فکر کردیم.
  • 4:13 - 4:18
    این پرسش‌ها هنگام کار
    روی ‌نقاشی‌های داده‌های باد آغاز شد.
  • 4:18 - 4:21
    آنها بر اساس مجموعه داده‌های پنهانی
  • 4:21 - 4:26
    که از حسگرهای باد جمع کردیم،
    شکل نظم‌های مصوری را به خود گرفتند.
  • 4:26 - 4:28
    سپس ما از الگوریتم‌های تولیدی
  • 4:28 - 4:33
    برای تبدیل سرعت، شدت و جهت باد
  • 4:33 - 4:35
    به یک رنگدانه داده فضایی استفاده کردیم.
  • 4:36 - 4:40
    نتیجه‌ یک تجربه خیالی در عین حال
    برپایه حدس و گمان بود.
  • 4:41 - 4:44
    این فرم هنری بصریِ پویا از داده‌،
    با عنوان «بسفر»،
  • 4:44 - 4:49
    تلاشی مشابه برای زیر سوال بردن توانایی ما
    در تصورِ دوباره‌ی
  • 4:49 - 4:50
    وقایع طبیعی بود.
  • 4:51 - 4:56
    با استفاده از مجموعه‌های راداری
    با فرکانس بالا از دریای مرمره،
  • 4:56 - 4:58
    ما داده‌های سطح دریا را جمع‌آوری کردیم
  • 4:58 - 5:01
    و حرکت پویای آن را با هوش ‌ماشینی
    پیش‌بینی کردیم.
  • 5:02 - 5:04
    ما احساس غوطه‌وری را
  • 5:04 - 5:08
    در یک منظره دریای آرام و در عین حال
    دائما در حال تغییر ایجاد کردیم.
  • 5:10 - 5:14
    اغلب دیدن با مغز
    تخیل نامیده می‌شود،
  • 5:14 - 5:16
    و برای من، تصور معماری
  • 5:16 - 5:20
    فراتر از شیشه، فلز یا بتن است،
  • 5:20 - 5:24
    در عوض بیشترین احتمال غوطه‌وری
    و روش‌های تقویت درک ما
  • 5:24 - 5:29
    در محیط‌های ساخته شده را آزمایش می‌کند.
  • 5:29 - 5:32
    تحقیقات در مورد هوش مصنوعی
    هر روز در حال رشد است،
  • 5:32 - 5:36
    و این احساس را برای ما ایجاد می‌کند که
  • 5:36 - 5:38
    به سیستمی متصل شده‌ایم که از خودمان
  • 5:38 - 5:40
    بزرگتر و باهوش‌تر است.
  • 5:40 - 5:44
    در سال ۲۰۱۷، ما یک کتابخانه منبع آزاد
  • 5:44 - 5:46
    از اسناد فرهنگی در استانبول کشف کردیم
  • 5:46 - 5:50
    و شروع به کار روی «بایگانی آرزو»،
  • 5:50 - 5:54
    یکی از اولین چیدمان‌های عمومی در جهان
    مبتنی بر هوش مصنوعی کردیم،
  • 5:54 - 6:01
    یک هوش مصنوعی حدود ۱/۷ میلیون سند
    که ۲۷۰ ساله‌اند را کاوش می‌کند.
  • 6:02 - 6:05
    یکی از الهامات ما در طی این روند،
  • 6:05 - 6:08
    داستانی کوتاه به نام «کتابخانه بابل»
  • 6:08 - 6:11
    از نویسنده آرژانتینی
    خورخه لوئیس بورخس بود.
  • 6:11 - 6:17
    در داستان، نویسنده
    جهانی را در قالب یک کتابخانه گسترده
  • 6:17 - 6:23
    شامل همه کتاب‌های ممکن ۴۱۰ صفحه ای
    با یک قالب و مجموعه شخصیت خاص تصور می‌کند.
  • 6:23 - 6:24
    از طریق این تصویر الهام‌بخش،
  • 6:25 - 6:29
    ما راهی برای کشف فیزیکی
    بایگانی‌های گسترده دانش
  • 6:29 - 6:32
    در عصر هوش ماشینی تصور می‌کنیم.
  • 6:32 - 6:34
    همانطور که می‌بینید، نتیجه کار
  • 6:34 - 6:36
    یک فضای غوطه‌وری کاربر محور بود.
  • 6:37 - 6:41
    «بایگانی آرزو» تجربه کتابخانه‌ای را
  • 6:41 - 6:44
    در عصر هوش ماشینی عمیقاً دگرگون کرد.
  • 6:44 - 6:48
    «توهم ماشینی» کاوش در زمان و مکان است
  • 6:48 - 6:53
    که از طریق آرشیو عکاسی عمومی شهر نیویورک
    تجربه می‌شود.
  • 6:53 - 6:55
    برای این طرح منحصر به فرد فراگیر
  • 6:55 - 6:58
    ما الگوریتم‌های یادگیری ماشین را
  • 6:58 - 7:02
    برای یافتن و پردازش
    بیش از ۱۰۰ میلیون عکس از شهر گسترش دادیم.
  • 7:03 - 7:06
    ما یک سیستم روایتی خلاقانه طراحی کرده‌ایم
  • 7:06 - 7:12
    تا با استفاده از هوش مصنوعی تصاویر جدیدی
    را پیش بینی یا توهم‌زایی کند،
  • 7:12 - 7:16
    به بیننده اجازه ‌دهد تا در تلفیقی رویایی
  • 7:16 - 7:18
    از نیویورک گذشته و آینده گام بردارد.
  • 7:20 - 7:22
    همانطور که پروژه‌های ما
  • 7:22 - 7:25
    بیشتر به یادآوری و انتقال دانش می‌پردازند،
  • 7:25 - 7:30
    بیشتر به این فکر کردیم که
    چگونه خاطرات ایستا نیستند
  • 7:30 - 7:34
    بلکه تفسیرهای در حال تغییر
    از وقایع گذشته هستند.
  • 7:34 - 7:36
    ما در مورد اینکه چگونه ماشین‌ها
  • 7:36 - 7:40
    می‌توانند حوادث ناخودآگاه
  • 7:40 - 7:44
    مانند خواب دیدن، یادآوری و توهم را
    شبیه‌سازی کنند، فکر کردیم.
  • 7:45 - 7:48
    بنابراین، ما «خاطرات ذوب شونده» را
    ایجاد کردیم
  • 7:48 - 7:51
    تا لحظه به یادآوری را تجسم کنیم.
  • 7:52 - 7:54
    الهام انجام این کار از یک اتفاق
    غم‌انگیز حاصل شد،
  • 7:55 - 7:58
    وقتی فهمیدم عموی من مبتلا به آلزایمر است.
  • 8:00 - 8:02
    در آن زمان،
    تنها چیزی که می‌توانستم فکر کنم
  • 8:02 - 8:07
    این بود که راهی برای تکریم چگونگی
    و آنچه را که به یاد می‌آوریم، پیدا کنم
  • 8:07 - 8:09
    وقتی هنوز قادر به انجام این کار هستیم.
  • 8:09 - 8:13
    شروع کردم به یادآوری خاطرات
    نه به عنوان ناپدید شدن
  • 8:13 - 8:16
    بلکه به عنوان ذوب شدن یا تغییر شکل.
  • 8:16 - 8:18
    با کمک هوش ماشینی،
  • 8:18 - 8:22
    ما با دانشمندان آزمایشگاه نوروسکیپ
  • 8:22 - 8:24
    در دانشگاه کالیفرنیا کار کردیم،
  • 8:24 - 8:29
    به ما نشان دادند که چگونه می‌توان هنگام
    ایجاد خاطرات سیگنال‌های مغز را درک کرد.
  • 8:29 - 8:34
    اگرچه عموی خودم توانایی پردازش خاطرات را
    از دست می‌داد،
  • 8:34 - 8:38
    اما آثار هنری تولید شده توسط داده‌های EEG
    (نوار مغزی)،
  • 8:38 - 8:41
    اهمیت یادآوری را کشف کرد
  • 8:41 - 8:46
    و برای گرامی داشت آنچه که
    عموی من از دست داده بود، ایستاد.
  • 8:49 - 8:51
    تقریباً هیچ چیز در مورد لس‌آنجلس معاصر
  • 8:52 - 8:55
    با دوران کودکی من از شهر مطابقت نداشت،
  • 8:55 - 8:58
    به استثنای یک ساختمان شگفت‌انگیز:
  • 8:58 - 9:02
    سالن کنسرت والت دیزنی،
    طراحی شده توسط فرانک گری،
  • 9:02 - 9:04
    یکی از قهرمانان همیشه من.
  • 9:04 - 9:08
    در سال ۲۰۱۸،
    تماسی از طرف فیلارمونیک لس‌آنجلس داشتم
  • 9:08 - 9:10
    که به دنبال تاسیساتی
  • 9:10 - 9:14
    برای کمک به بزرگداشت
    صد سالگی سمفونی جشن گرفته شده بود.
  • 9:14 - 9:17
    برای این،
    ما تصمیم گرفتیم این سوال را بپرسیم،
  • 9:17 - 9:20
    «آیا یک ساختمان می‌تواند یاد بگیرد؟
    آیا می‌تواند خواب ببیند؟»
  • 9:21 - 9:22
    برای پاسخ به این سوال،
  • 9:22 - 9:28
    ما تصمیم گرفتیم همه‌ی آرشیو‌های ثبت شده
    در Phil و WDCH لس‌آنجلس را جمع آوری کنیم.
  • 9:28 - 9:33
    به طور دقیق، ۷۷ ترابایت
    حافظه بایگانی شده دیجیتال.
  • 9:33 - 9:35
    با استفاده از هوش ماشینی،
  • 9:35 - 9:38
    کل بایگانی، با بازگشت به ۱۰۰ سال قبل،
  • 9:38 - 9:41
    بر روی پوسته ساختمان نمایش داده شد،
  • 9:41 - 9:45
    ۴۲ پروژکتور برای دستیابی
    به این تجربه عمومی آینده
  • 9:45 - 9:47
    در قلب لس‌آنجلس،
  • 9:47 - 9:51
    یک قدم به لس‌آنجلس در «بلید رانر»
    نزدیک شدن.
  • 9:52 - 9:55
    اگر ساختمانی می‌توانست خواب ببیند،
  • 9:55 - 9:56
    در این لحظه بود.
  • 10:00 - 10:04
    اکنون، من شما را به آخرین سفر
    به ذهن ماشین دعوت می‌کنم.
  • 10:06 - 10:09
    در حال حاضر، ما کاملاً در جهان داده‌های
  • 10:09 - 10:14
    هر سخنرانی TED مربوط به ۳۰ ساله گذشته
    شناوریم.
  • 10:14 - 10:20
    یعنی این مجموعه داده شامل ۷۷۰۵ گفتگو
    از صفحه نمایش TED است.
  • 10:21 - 10:26
    این گفتارها به ۷/۴ میلیون ثانیه
    ترجمه شده است،
  • 10:26 - 10:30
    و هر ثانیه در اینجا
    در این جهان داده نمایش داده می‌شود.
  • 10:30 - 10:32
    هر تصویری که در اینجا مشاهده می‌کنید
  • 10:32 - 10:35
    بیانگر لحظات بی‌نظیری از آن گفتگوها است.
  • 10:35 - 10:37
    با استفاده از هوش ماشینی،
  • 10:37 - 10:41
    ما در مجموع ۴۸۷,۰۰۰ جمله را
  • 10:41 - 10:46
    در ۳۳۰ گروه منحصر به فرد از
    موضوعاتی مانند طبیعت، انتشار گازهای جهانی،
  • 10:46 - 10:49
    انقراض، مسائل نژادی، محاسبات،
  • 10:49 - 10:52
    اعتماد، احساسات،
    آب و پناهندگان پردازش کردیم.
  • 10:52 - 10:55
    این گروه‌ها سپس با الگوریتمی
  • 10:55 - 10:57
    به یکدیگر متصل می‌شوند،
  • 10:57 - 11:00
    ۱۱۳ میلیون بخش خطی ایجاد می‌کنند،
  • 11:01 - 11:04
    که روابط مفهومی جدیدی را نشان می‌دهد.
  • 11:04 - 11:07
    آیا اینکه بتوانید تمام سوالاتی را
    که تاکنون در صحنه پرسیده شده است
  • 11:07 - 11:10
    به خاطر بسپارید، حیرت‌انگیز نخواهد بود؟
  • 11:12 - 11:13
    من اینجا هستم،
  • 11:13 - 11:16
    در ذهن بسیاری از متفکران بزرگ،
  • 11:16 - 11:20
    و همچنین یک ماشین،
    در تعامل با احساسات مختلفی
  • 11:20 - 11:22
    که ناشی از یادگیری،
  • 11:22 - 11:24
    به خاطر سپردن، سوال پرسیدن
  • 11:24 - 11:28
    و تخیل همزمان است،
  • 11:28 - 11:30
    و قدرت ذهن را گسترش می‌دهم.
  • 11:31 - 11:33
    برای من، اینجا بودن
  • 11:33 - 11:37
    حقیقا معنای هوش مصنوعی بودن
    در قرن ۲۱ است.
  • 11:38 - 11:40
    در دست ما انسان‌هاست،
  • 11:41 - 11:44
    که این ذهن را آموزش دهیم تا آنچه را
    که فقط می‌توانیم در رویای آن باشیم
  • 11:44 - 11:46
    یاد بگیرد و به یاد بیاورد.
  • 11:47 - 11:48
    متشکرم.
Title:
هنر در عصر هوش ‌ماشینی
Speaker:
رفیک آنادول
Description:

درون ذهن یک ماشین چه شکلی است؟ هنرمند رسانه (هنر دیجیتال و مدرن) رفیک آنادول، با الهام از چشم‌انداز معماری آینده‌نگر لس‌آنجلس در فیلم «Blade Runner»، هنر را با هوش مصنوعی در استودیوی خود با همکاری معماران، دانشمندان اطلاعات، متخصصین علوم اعصاب، موسیقیدانان و دیگر هنرمندان ادغام می‌کند.
شاهد چیدمان‌های دگرجهانی باشید که ممکن است شما را وادار به تجدید نظر درباره آینده فناوری و خلاقیت کند.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Project:
TEDTalks
Duration:
12:01

Persian subtitles

Revisions Compare revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.