He Took His Skin Off For Me (Αφαίρεσε το δέρμα του...για μένα)

Το " (Ξε)ρίζωμα"
Πώς τα καταφέρνουν οι άνθρωποι και περιχαρακώνονται σε αυτοσχέδιους κλοιούς μοναξιάς που τους βαφτίζουν πρόοδο και λογική;
Μερικοί εγκλωβίζουν μαζί τους και άλλους πιο αδύναμους και το ονομάζουν αγάπη και προστασία.
Δυστυχείς και μόνοι και πολλές φορές ούτε που το ξέρουν.
Σε τέτοια μοναχικά σύμπαντα κινούνται και τα πρόσωπα αυτής της ιστορίας, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους.
Όμως έτσι είναι η ζωή μπερδεμένη και δύσκολη και πολλές φορές ψάχνουμε να βρούμε την άκρη της σαν τους υπνοβάτες με κλειστά τα μάτια και προτεταμένα τα χέρια στο κενό.
Ψάχνουμε άλλοι τη χαρά, άλλοι την αναγνώριση, άλλοι την ασφάλεια, άλλοι τον καλύτερο εαυτό μας....
Αθηνά Τζολάκη

"Αυτό θέλεις ;"...με ρώτησε.

Και είπα : "Ναι !"

Κι έτσι έβγαλε το δέρμα του...για μένα !!!"

Συνέβη ακριβώς πριν το δείπνο.

Είχα αγοράσει ένα φρέσκο κομμάτι από αρνάκι,

για μια συνταγή που ήθελα να δοκιμάσω...

Πάντα του άρεσε όταν μαγείρευα...

Μπορούσα να δω τα πάντα....

...ήταν Όμορφος !!!

Κάποια πράγματα δεν ήταν διαφορετικά...

Το να κάνουμε έρωτα,για παράδειγμα,ήταν το ίδιο.

Δυο άνθρωποι που δείχνουν ο ένας στον άλλο,τον πραγματικό τους εαυτό.

Βέβαια κάποια πράγματα ήταν καινούρια....

Τα σεντόνια έπρεπε να πλένονται κάθε μέρα...

Έπαιρναν μυρωδιά από το εκτεθειμένο του σώμα

που αναδυόταν για ώρες μετά αφού είχε φύγει για τη δουλειά.

Έπρεπε,επίσης να καθαρίζω συχνότερα το σπίτι...

αρκετές ώρες την ημέρα,όποτε μπορούσα.

Ήταν το λιγότερο που μπορούσα να κάνω..

Τα βράδια,κρύωνε πολύ εύκολα...

Του έλεγα πως δεν ήταν χειμώνας ακόμα,τουλάχιστον...

..και χαμογελούσαμε...

όμως κι οι δύο ξέραμε πως πλησίαζε...

Προσπαθούσα να δείχνω κατανόηση..

αλλά εγώ έβραζα από τη ζέστη...

Και το αέριο δεν ήταν φθηνό....

Ισχυριζόταν πως δεν είχε πολλή τύχη με τους πελάτες του...

Του είπα πως ήταν οι λάθος πελάτες...

Τους σωστούς πελάτες δεν θα τους ένοιαζε,είπα...

Οι σωστοί πελάτες θα καταλάβαιναν...

Έλεγε πως θα ξεμέναμε από χρήματα,

αν απλά περιμέναμε για τους "σωστούς"...

Του είπα ότι κάπως θα τα κατάφερνε να βρει λύση...

Μερικοί από τους παλιούς του φίλους πέρασαν απ'το σπίτι...

Τον ρώτησαν για το δέρμα του....

Τυπικές ερωτήσεις που ο καθένας θα έκανε...

"Σου λείπει καθόλου ;"

"Πονάει ;"

Απαντούσε μ'ένα "Ναι" , ή μ'ένα "Όχι"...

Οι απλές απαντήσεις....

...δεν ήταν κάτι που συνήθιζε...

Αγαπούσε τις λέξεις...

Του άρεσε να χρησιμοποιεί πολλές απ'αυτές,

ακόμα κι όταν λίγες ήταν αρκετές...

Όμως,είτε είχε λιγότερα να πει,τώρα...

...είτε ένιωθε πως τα έλεγε ήδη...