(h) TROM - 2.26 Ölüm

http://tromsite.com - Çok kapsamlı ve çok iyi organize edilmiş bir belgesel. (indir, youtube'dan izle, altyazılar, jenerik, paylaş, katkıda bulun, ve daha pek çok şey)

Belgeselin içeriği :
-------------------------------------------------------------------------
TROM (Benim Gerçekliğim), şimdiye kadar yapılmış en kapsamlı belgeseldir. Ayrıca, şimdiye kadar her şeyi analiz etmeye çalışan tek belgeseldir: bilimden parasal sisteme kadar herşeyi içeren TROM, herkesin hayatını iyileştirecek somut çözümler de sunuyor.

Dünyayı görmenin yeni ve 'gerçekçi' bir yolu.

"Büyük Patlamadan bugüne ve geleceğe."
-------------------------------------------------------------------------

[ Ölüm ]

Gündelik hayatımızı, sonumuz ne olacak

diye düşünmeden yaşıyoruz.

Ancak ölüm, her an etrafımızda.

Bu program bitene kadar İngiltere'de yaklaşık 60 kişi ölmüş olacak.

Nadiren ölüme şahit oluruz.

Ölüm, daha çok filmlerde ve televizyonda gördüğümüz bir şeydir.

Televizyon ölümü şiddet ve acı dolu bir şeymiş gibi gösterebilir.

Kendi ölümlülüğümüzle yüzleşmiyoruz.

Hayatı yaşarken bile ölümün ortasında olduğumuz gerçeğiyle yüzleşmiyoruz.

Sağlık hizmetlerindeki ve beslenmedeki iyileşmeler, içtiğimiz suyun daha temiz olması

gibi şeylerden ötürü, ömrümüz yüz sene önceyaşayan insanların iki katına çıktı.

Bugün, ölümümüz büyük ihtimalle yaşla gelen hastalıklardan olacak.

Kanser, inme,

ve de en önemlisi: Kalp hastalığı. Bugün,

Batı dünyasındaki ölümlerin dörtte biri kalp hastalığından kaynaklanıyor.

Bu ölümlerin en şiddetli hali kalp krizi.

Maalesef, parasal sistem bu konuyla ilgili pek çok teorinin yayılmasına izin veriyor.

Bu teorilerin çoğunu destekleyen hiç bir kanıt yok. Bunun yanısıra,

bu teoriler, insanları belki en önemli konu olan ölüm konusunda

eğitmiyor.

Eğer bu soruya bir cevap arıyorsanız,

ölümden sonra hayatla ilgili pek çok teoriyle ve fikirle karşılaşacaksınız.

Maalesef, bunların hepsi sadece birer fikir.

Parasal sistem bu konuda sınıfta kalıyor, çünkü hayat kalitesine değil

kara odaklanıyor.

Çoğu zaman, bilimsel cevaplar yerine ruhani ve hayali cevaplar alıyorsunuz.

Bunun sebebi, insanların iyi satan veya çevrenin kabul ettiği fikirleri

devam ettirmeye meyilli olmaları.

Fikirlerin konuyla ilgili olup olmaması önemli değil.

İşte size bilimin bugüne kadar ölüm hakkında

keşfettiği doğrular.

Tavuk çevirmeden, patataes kızartmasına, Coca Cola'dan

McDonalds hamburgerlerine kadar

yediğiniz her şey, vücudunuzu değiştiriyor.

Vücudunuz, bu yiyeceklerle ve de soluduğunuz oksijenle değişiyor.

Sindirim sırasında organlarınız yiyecekleri vücudunuzun kullanabileceği bir şekle dönüştürüyor.

Yiyecekler, ağzınızdaki tükürükle karışıyor.

Dişleriniz öğütürken, tükürük de yiyeceği eritmeye başlıyor.

Dil sayesinde yiyecekler boğaza itiliyor.

Boğazdan geçen yiyecek, yutkunmayı tetikliyor

ve nefes borusu kapanıyor.

Boğazdan geçen yiyecek, yemek borusuna giriyor.

Yiyecek, yemek borusundaki kaslar sayesinde mideye doğru itiliyor.

Mide kapakçığı açılıyor ve yiyecek mideye giriyor.

Midedeki eşsiz kas yapısı yiyeceği küçük parçacıklara ayırıyor.

Yiyecek, önce onikiparmak bağırsağına, oradan da ince bağırsağa geçiyor.

Besinlerin büyük bir kısmı ince bağırsakta emiliyor.

Mukozadaki enzimler, pankreas ve karaciğer sıvılarıyla karışıyor.

Böylece kimyasal sindirim süreci sona eriyor.

Bağırsak çeperleri, emilimi sağlayan hücrelerle dolu.

Kilüs borusu, yiyecekleri kılcal damarlara aktarıyor

ve de sindirilen besinler kana karışıyor.

Kan, besinleri diğer hücrelere taşıyor.

Sindirilmeyen besinler ileo-çekal kapaktan geçip kalın bağırsağa geçiyor.

Kalın bağırsak, suyu emiyor, vitamin üretiyor,

mukoza salgılıyor, ve de dışkıyı üretip vücuttan atıyor.

Dışkı, rektuma geçiyor ve boşaltımı tetikliyor.

Anne karnındaki fetüs de aynı şeyleri yapıyor.

Embryo ve Fetüsün Gelişimi

Şaşırmadım.

Hiçbir şey sonsuza dek değil.

Kalbim çok defa kırıldı.

Artık hesap tutmayı bıraktım.

Kendimi kalp kırıklığına itiyorum

Kendimi kalp kırıklığından kurtarıyorum

Heyecanlanıyorum

Sonra da kendimi bırakıyorum.

Aklımı yitirmemek için çok uğraştım.

Milyonlarca bahane uydurdum.

Her ihtimali düşündüm.

Biliyorum ki gerçek bir gün ortaya çıkacak.

Sorunu çözmemiz için beni çalıştıracaksın.

Ben de senin benim aldığımdan daha fazlasını alacağına söz veriyorum.

Daha tanışmadık.

Beklemem gerekebilir.

Ama peşini bırakmayacağım.

Çözümün yarısı zaman

diğer yarısı da şans.

Nerede olursan ol,

Ne zaman gelirsen gel

Hiç yoktan hayatıma gireceksin

Ve birlikte çok mutlu olacağımızı biliyorum.

Bebek, senin sevgin beni değiştirecek.

Şimdi, tüm ihtimalleri görebiliyorum.

Biliyorum ki gerçek bir gün ortaya çıkacak.

Sorunu çözmemiz için beni çalıştıracaksın.

Ben de senin benim aldığımdan daha fazlasını alacağına söz veriyorum.

Daha tanışmadık.

Ve duydum ki aşkta ve savaşta

her şey mübah.

Ama savaşmam gerekmeyecek

Her şey elbirliği edip

Bizi bir araya getirecek

Ve birlikte çok mutlu olacağımızı biliyorum.

Bebek, senin sevgin beni değiştirecek.

Şimdi, tüm ihtimalleri görebiliyorum.

Biliyorum ki gerçek bir gün ortaya çıkacak.

Sorunu çözmemiz için çalışacağım.

Ben de senin benim aldığımdan daha fazlasını alacağına söz veriyorum.

Benim aldığımdan...

Biliyorsun gerçek ortaya çıkacak.

Sorunu çözmemiz için beni çalıştıracaksın.

Ben de senin benim aldığımdan daha fazlasını alacağına söz veriyorum.

Daha tanışmadık.

Tanışmadık.

Sana söz veriyorum ki

Sana benim aldığımdan çok daha fazlasını vereceğim.

Sevgi, sevgi, sevgi...

Daha tanışmadık.

Sevgi, sevgi, sevgi...

Daha tanışmadık.

Şimdi, durumu anlamak için bu çocuğu cam bir odaya koyduğumuzu

ve 18 yaşına kadar yiyecek ve oksijen verdiğimizi farzedelim.

Mucizevi bir şekilde bir dönüşüm geçirdiğini göreceğiz.

Temel olarak, ona verdiğin her şey onun bedenini değiştiriyor.

Önce böyle görünüyordu. 18 yıl sonra da böyle görünecek.

Büyürken başına gelen şey bu. Siz, bir dönüşümün sonucusunuz.

Peki, ölünce ne oluyor?

Ölüm, beraberinde kayıp ve yas getiren,

tamamen acımasızca ve olumsuz bir olay gibi görünüyor.

Ancak vücudumuzda yaşam ve ölüm, en baştan beri bir biriyle ilişkili

Vücudumuz, organik hücre kolonilerinden oluşuyor.

Hücrelerimize baktığımızda, dev bir hücre kolonileri bütününden ibaret olduğumuzu görüyoruz.

Milyarlarca hücre

ve hepsinin kendine ait bir rolü var.

Kalp hücresi, kas hücresi, beyin gücresi.

İnanılmaz bir uyum ve düzen içinde birlikte çalışarak

ait oldukları organların görevlerini yerine getirirler.

Hayatımızın başından beri hücrelerin yorulmadan kendilerini görevlerine adamaları

ölmelerine sebep oluyor.

Fetüsteki hücrelerin bir kısmı kendi kendini yok et komutu alıyor.

Burada, gelişmekte olan elin devasa bir hücre grubu olarak ortaya çıktığını görüyoruz.

Sonra, hücreler kendi kendilerini sistematik olarak yok ederek

parmakları, parmakların arasındaki boşlukları oluşturuyorlar.

Aynı bir parça taşı yontan bir heykeltraş gibi.

İnsan vücudunun oluşmaya başladığı andan beri

ölüm, hayatın ayrılmaz bir parçası.

Mikroskopla baktığımızda hücrelerin nasıl yok olduğunu görebiliriz.

Bu süreç, hayatımız boyunca devam ediyor.

Hücreler zarar görüyor

veya eskiyorlar.

Bu program süresince vücudunuzdaki hücrelerden bir milyarı ölecek.

Onların ölümü bizi hayatta ve sağlıklı tutuyor.

Ölümün, hayatın yaratıcı gücünün bir parças olduğunu düşünebiliriz.

Peki bizim ölümümüz de insanlığın yolculuğunun bir parçası mı?

Kozmik bir makinede birer hücre miyiz?

Ölümler, bilinmeyen bir amaca mı hizmet ediyor?

Maalesef, hayır.

Öyle görünüyor ki ölüm, seks yapmak için ödediğimiz bedel.

Seks yapınca yeni bir canlı yaratıyoruz.

Ancak bu yeni canlı, sadece kendimizin bir kopyası değil.

Her bebek tekildir ve ebebeynlerin genlerinin özel bir karışımıdır.

Evrim sürecinde genler nesilden nesile geçtikçe,

Doğal seleksiyon dediğimiz süreç,

çevreye uyum göstermemizi ve evrilmemizi hızlandırıyor.

Seks olmadan, genler karışmadan,

böyle karmaşık organizmalar haline gelemezdik.

İnsan vücudunun ölüm süreci hayret verici.

İnsan vücudunun 24 saat içinde soğuması işte buna benziyor.

Ölüm, hızlıca gerçekleşen tek bir olay değil.

Hayat yavaş yavaş sona eriyor.

Vücuttaki her hücrenin ne zaman öldüğünü bilmek zor.

Beyin son nefesimizi vermeden çok önce ölebilir.

Ve kişiliğimizi sonsuza dek kaybederiz.

Biri öldüğünde, onları insan yapan her şeyi özleriz.

Kişilikleri, kendilerine has özellikleri, duyguları, sıcaklıkları

Peki o varlık hissi nedir? O kaybolan bilinç nedir?

Bunun için beynin özel bir kısmı mı var?

Bu deneyde, beynin nasıl işlediğini görebiliyoruz.

128 sensör

beyin hücrelerimin ateşlediği

küçücük elektrik sinyallerini tespit ediyor.

Rahatlayınca ortaya çıkan görüntü böyle.

Benim hiçbir şey yapmamam bütün bu faaliyete yol açıyor.

Gözümü açar açmaz beynim çalışmaya başlıyor.

Televizyon izlemek gibi basit bir faaliyet bile

beynimde milyonlarda işlem gerçekleşmesine sebep oluyor.

Binlerce adımda gerçekleşen bir saniyelik bir hareket,

beynimin tamamını kaplayan bir faaliyete yol açıyor.

Bilgi, ilk önce beynimin gerisine gidiyor.

Oradan, faaliyet kısa süreli belleğe gidiyor.

Ondan sonra da beynin düşünürken kullandığımız ön kısmına geçiyor.

Soru şu,

beyinde benlik hissimden sorumlu belli bir bölüm var mı?

Beni Robert Winston yapan tek bir bölüm var mı?

Öyle görünüyor ki beyin, bundan daha karmaşık.

Biraz orkestra gibi işliyor.

Farklı işleri yapan farklı bölümler var.

Yaylılar, orkestra şefi, üflemeli çalgılar...

ancak çıkan sonuç, ya da müzik,

sadece çalışan bölümlerden kaynaklanmıyor.

Çalışma sırası da önemli.

Nasıl bir orkestra çalan enstrümanları ve çalarken takip ettikleri sırayı kullanarak

sonsuz sayıda melodi üretebilirse,

beyin de belli hücre sınıflarının belli sırayla çalışmasıyla

sonsuz miktarda sonuç çıkarabiliyor.

Ancak beyinde çalan enstrümanların sayısı yüzden fazla,

sadece yüzeydeki hücreler arasındaki bağlantıları saymak

32 milyon yıl sürer.

Bu hayret verici karmaşıklığa bakan bilim insanları

kişisel bilincimizin beynin tamamından oluştuğu sonucuna varıyor.

Ölünce kaybettiğimiz kimlik işte bu.

Bu bir by-pass ameliyatı.

Kalp hareket etmiyorsa, cerrahlar kanı alternatif yollardan götürebiliyor.

Tıkalı damarlardan ötürü belli kalp kaslarının kanı dolaştıramıyor.

Böyle bir insanı ameliyat odasının dışında görsem, ölü oldukları kanısına varırdım.

Ancak bu adam ölü değil. Nabzı yok, nefes almıyor, kalbi de atmıyor.

Gel gelelim, kısa bir süre sonra hasta uyanıp

ailesi ve arkadaşlarıyla konuşmaya başlayacak.

Bugün, bir insanın ölüp ölmediğine

sadece kalbinin atıp atmıyor olmasına bakarak karar veremiyoruz.

Artık beyne ve beynin en hayati kısmı olan

ve kafanın arkasında bulunan

beyin sapına bakıyoruz.

Bu, bizim çok eski geçmişimizden kalan bir organ.

Milyonlarca yıl önce yaşayan atalarımızın beyni, beyin sapından ibaretti.

İlkel varlıklardı.

Hatta, bu bölüme hala sürüngen beyin diyoruz.

Evrim bu bölümü daha karmaşık beyin katmanlarının altına gömdü.

Ancak, beyin sapı hala hayatın temeli.

Kalbimizin atması, nefes almamız,

kan basıncımızın ve vücut ısımızın düzenlenmesi gibi

hayati fonksiyonların çoğunu beyin sapı kontrol ediyor.

Bu sebepten ötürü, beyin sapı öldüğü zaman

doktorlar bir hastanın öldüğüne karar veriyorlar.

Kendi ölümümüzü düşünmek

bir gün bu dünyada olmayacağımızı hayal etmek bize güç geliyor.

Ancak bedenlerimiz ölümümüzden sonra

var olmaya devam ediyor.

Vücudumuzdaki hücreler, evrenin oluşumundan beri var olan atomlardan oluşuyor.

Bu atomlar sürekli olarak değişiyor ve dönüşüyor.

Bugün bizim vücudumuzu oluşturan maddeler,

bir zamanlar başka bitkilere, hayvanlara, ağaçlara

ve hatta diğer insanlara aitti.

Gelecekte de...

Hepimizin doğumdan ölüme yaptığı yolculuk,

çok daha büyük bir yolculukta

ufacık bir adım.

Yaşamdan ölüme giden, sonsuz bir döngünün bir parçası.

Kurtlar semirecek, bitkiler büyüyecek,

bedenin doğaya karışacak.

Gerçek olan bu.

Aslanların yediği bir adamı düşünün. Bedenine ne oluyor?

Sizin yediğiniz tavuğa ne oluyorsa, aynısı oluyor.

Başka bir yiyecekten farkı yok.

İnsan bedeni, aslanın vücut yapısına ve gelişimine katkıda bulunacak.

İnsanın ölmesinin sebebi de her şeyin devamlı değişim halinde olması.

Gözlemlediğimiz kadarıyla

ölümden sonra gerçekleşenler bunlar, eğer bundan daha fazlası olduğuna inanıyorsan

bu inancın nereden geldiğini düşün.

İnsanları harekete geçiren ne?

İddianı destekleyecek gerçekler var mı?

Ölümden sonra ne olduğu konusunda milyarlarca senaryo yazabiliriz, ancak bunların hiç bir anlamı yok.

Bulgularımızın sorumluluğunu üstlenmeliyiz.

İnsanlar, evrenin bir parçası,

biz doğadaki bir değişimi temsil ediyoruz.

Bedenlerimiz, birlikte çalışıp belli tür bir varlık haline gelen atomlardan oluşuyor.

Bu atomlar, farklı şekillerde bir araya gelerek bildiğimiz her şeyi oluşturabilir:

Yıldızlar, çimen,

evren ve mikro organizmalar.

İnsan, belli bir şekilde düzenlenmiş

atomardan oluşuyor.

İnsan bedenini belli bir atom dizisi olarak görebiliriz.

Dolayısıyla, bizi birey yapan şeyler beynimizde

yaratılabilen, yok edilebilen ve değişebilen elektrik sinyalleri.

Ölmenin nasıl bir şey olduğunu asla bilemeyiz.

Kimi insanlar ölüme çok yaklaşıp

son anda hayata dönüyorlar.

Onların deneyimleri sayesinde,

ölmekte olan beyinde neler olup bittiğini biraz da olsa anlayabiliyoruz.

Kafatasımın kırıldığı bir motorsiklet

kazası geçirdim.

Dedim ki 'Tanrım, eğer oradaysan,' çünkü Tanrı var mı yok mu bilmiyordum

'beni şimdi alabilirsin. Ben bittim. Artık devam edemem.'

O anda vücudumdan ayrıldığımı

ve ölüme yaklaştığımı hissettim.

Bir tünelde olduğumu biliyordum. Bunu açıklamak çok zor. Tüneli görmüyorsunuz, tüneli hissediyorsunuz.

Uzakta da küçücük bir ışık gördüm.

Bu ışık git gide büyüyordu,

aynı sonunda ışık olan bir tünel gibi.

İnanılmaz bir hızla tünelde hareket ediyordum

geçmişteki ve gelecekteki her şey

bu ışığın içindeydi.

Ölüme yaklaşan herkes beden dışı

deneyimlerine aynı şekilde tasvir ediyor,

sonunda ışık olan bir tünel bahsediyor.

İnanılmaz ivmelere maruz kalıp

bilincini kaybeden pilotlar da

deneyimlerini aynı şekilde tasvir ediyorlar.

...

...

Bu dünyadaki en büyük santrifüj.

Yüksek çekim kuvvetinin pilotlar üzerindeki etkisini incelemeye yarıyor.

Bu makinedeki denekler o kadar hızlı dönüyorlar ki kanları beyinlerinden çekiliyor ve bilinçlerini kaybediyorlar.

3,2,1, şimdi

Bize göre, bilinç kaybı üzerine yaptığımız incelemelerle

ölümü incelemeye olabildiğince yaklaşıyoruz.

Denekler G kilidine girdiğinde,

yerçekimi bilincin kaybolmasına yol açıyor ve deneyimleri kaydediliyor.

...

...

Bilinç kaybıyla özdeşleştirilen algılar,

hep duyuların bir tünele girip

ilerideki bir ışık noktasına odaklanması olarak tasvir ediliyor.

Neden aşırı çekim gücünden ve ölüme yaklaşmaktan

kaynaklanan deneyimler hep ışık tüneli etkisi yaratıyor?

Beyne oksijen gitmeyince

görmeden sorumlu nöronlar rastgele ateşlemeye başlıyor.

Bu da parlak bir ışık gibi algılanıyor.

Görmeden sorunlu nöronlar merkezde daha yoğun olduğu için

merkezdeki nöronlar daha fazla ateşleme yapıyor.

En parlak ışık merkezde bulunuyor, bu da bir tünel algısı yaratıyor.

Eğer seçim yapabilseydim, bu tünelden hiç çıkmak istemezdim.

Çok mükemmel, çok muhteşem bir deneyim.

Anlatmam mümkün değil.

Sevgi, mutluluk, haz, bilgi, hepsi bir arada.

3,2,1...

Rahatlamaya çalış

35 kere bilincimi kaybettim.

Bunların hepsi çok keyifliydi, derin bir haz veriyordu.

Ha ha ha!

Derin hazzın sebebi de, beynin stres ve acıyı bastırmak için

afyon tarzı maddeler salgılaması.

Bu, beynin hafıza ve duygulardan sorumlu kısımlarında halüsinasyonlara yol açıyor.

Bu araştırma sayesinde bilincimi kaybetmek ve ölüm

konusundaki bilgim çok arttı ve korkum da çok azaldı.

Şimdi de, insanların gerçeklikten ne kadar uzak olduğunu görmek için

aşağıdaki senaryoyu düşünelim.

Yarın, dört katlı ve on odalı bir binada uyanıyorsun.

Binada bir sürü obje ve yemek bulunuyor.

İlk bakışta, binayı terketmenin hiçbir yolu yok.

Sol eline yapışmış bir bomba var.

Bu akıllı bir bomba. Eğer elini kesip kan akışını durdurmaya

çalışırsan, kanına seni anında öldürecek bir

zehir enjekte ediyor.

Eğer bombayı elinden çıkarmaya çalışırsan, bu zehir kanına enjekte edilecek.

Bu bombanın üzerinde ne kadar zamanının kaldığını gösteren bir saat var.

2 gün sonra, patlayacak.

Binada, seninle aynı durumda olan yüz kişi daha var.

Ancak kimse bir diğerinin ne kadar zamanının kaldığını göremiyor.

Duruma fazla kafa yormuyorlar.

Haydi başla.

Ne yapıyorsun?

Binada dolanıyorsun. Ne görüyorsun?

Diğer insanlarla mı tanışıyorsun?

Pencereden mi bakıyorsun?

Manzaraya bakıp binadan çıkmanın bir yolunu bulmaya mı çalışıyorsun?

Şarkı mı besteliyorsun?

Şiir mi yazıyorsun?

İki günden uzun yaşayacak olan insanlar varsa binanın neye benzeyeceğini hayal etmeye mi çalışıyorsun?

Herkes için yeterli yiyecek olacak mı?

Bina çok mu kalabalık hale gelecek?

Bombadan sonra dünyanın nasıl olacağı ile ilgili teoriler mi üreteceksin?

Ne yapardın?

Pek çok kişi, bombayı etkisiz hale getirmeye çalışırdı.

Ölmemenin yollarını araştırırdı.

Zaten benzer bir durumda yaşıyorsun.

Hayret verici, değil mi?

Yarın dört katlı, on odalı bir

bir binada uyanıyorsun.

Binada pek çok obje

ve yiyecek bulunuyor.

İlk bakışta, binadan çıkmanın bir yolu yok.

Sol eline yapışık bir bomba var.

Bu akıllı bir bomba. Eğer elini kesip kan akışını durdurmaya çalışırsan,

anında kanına zehir enjekte ediyor ve ölüyorsun.

Elinden çıkarmaya çalışırsan, bomba faal hale geliyor.

Bombada ne kadar zamanın kaldığını gösteren bir saat var.

2 gün daha, sonra patlayacak.

Binada seninle aynı durumda olan yüz kişi daha var.

Ancak kimse bir diğerinin ne kadar zamanının kaldığını göremiyor.

Duruma fazla kafa yormuyorlar.

Haydi başla.

Ne yapıyorsun?

Binada dolanıyorsun. Ne görüyorsun?

Diğer insanlarla mı tanışıyorsun?

Pencereden mi bakıyorsun?

Manzaraya bakıp binadan çıkmanın bir yolunu bulmaya mı çalışıyorsun?

Şarkı mı besteliyorsun?

Şiir mi yazıyorsun?

İki günden uzun yaşayacak olan insanlar varsa binanın neye benzeyeceğini hayal etmeye mi çalışıyorsun?

Herkese yetecek kadar yiyecek olacak mı?

Bina fazla kalabalık hale mi gelecek?

Bombadan sonra dünyanın nasıl olacağı ile ilgili teoriler mi üreteceksin?

Ne yapardın?

Bunu farketmiyorsun,

çünkü şu anla ölüm arasında uzun bir zaman var.

Bu hayret verici, komik, şaşırtıcı ve gerçek.

Ölüme yaklaşırken bunun farkına varman mümkün.

Mesela, saat sana sadece bir kaç ayının kaldığını gösteriyor.

Büyük ihtimalle,

eğer ölümün ne olduğunu bilseydin

hayattan daha çok keyif alırdın.

Mary Allen, Kraliyet Operası'nın başındaydı.

Şimdi vaktinin çoğunu bahçesiyle uğraşarak ve bir roman yazmaya çalışarak geçiriyor.

5'te kalkar,

5:30'da evden çıkar, 6'da da masama otururdum.

Bu sayede, diğerleri gelmeden önce

okumak, düşünmek ve yazmak için üç saatim oluyordu.

9'dan 7'ye kadar toplantılarım oluyordu.

7'de çıktıktan sonra iş yemeğine, gösteriye veya başka bir şeye gitmem gerekirdi.

Çiçeklere bakacak vaktiniz oluyor muydu?

Bazen, şöyle hızlıca

Çok hızlıca

Genel olarak neye odaklanıyordun?

Sadece her şeyin yolunda gitmesine çalışıyordum.

1997 yılının Şubat ayında

böyle devam edemem.

Ne yapacağımı bilmiyorum diye düşündüğümü hatırlıyorum. Sanat, sanat politikası, hep böyle şeyleri biliyordum.

Kafamda başka hiçbir şey yoktu. Başka konuşacak konu yoktu.

1999'da Mary'ye meme kanseri teşhisi kondu.

Ona çok şey ifade eden etkileyici kariyerini bıraktı.

Ölüm fikri değerlerinizi nasıl değiştirdi?

Bir anda her şeyi yeniden düşünmeye başlıyorsun.

Benim için en önemli şeylerden biri,

Sanat Konseyi'nde, Kraliyet Operası'nda bu kadar çok vakit geçirirken

arkadaşlarımın bekleyeceğini, onlarla vakit geçiremememi umursamayacaklarını ümit ediyordum.

Zaman sonsuz olmasa bile, makul miktarda zamanımın olduğunu düşünüyordum.

Ondan sonra yaptığım en önemli şey de kişisel ilişkilerime

çok daha fazla zaman ve emek harcamak oldu. Burada kocamdan,

ailemden, arkadaşlarımdan bahsediyorum.

Peki neler önemini yitirdi?

İş

İş birden

hayatı idame ettirmek için gereken

parayı sağlamaktan başka bir anlam ifade etmemeye başladı.

Peki bundan önce iş sana ne ifade ediyordu?

İş yoluyla başka isteklerimi gerçekleştirmeye çalışıyordum.

İyi hissetmeye, entelektüel olarak tatmin olmaya çalışıyordum.

Baktığınızda, bunların hepsi başka yollardan da edinebileceğim şeyler.

Kanser olduğunu öğrendikten bir sene sonra Herbie'yi görüntülemeye başladık.

Çok kötüydü, çok büyüktü. İki futbol topu kadardı.

Amelora yaşamak için ne kadar zamanım olduğunu sordu.

Ben de, bilmiyorum, belki bir sene dedim.

Maalesef, iki ayım kaldı.

İki ay önce bu küçük bahçeyi inşa etik.

Bakın, buradaki iki gülü

İsviçreli iyi bir arkadaşımdan aldım.

Ölünce bedenim yakılacak

Amelora'da küllerimi

burada gördüğünüz güllerin dibine dökecek

Bu benim en büyük isteğim ve vasiyetim.

Burada sonsuza kadar kalmak istiyorum.

...

Amelora'yla birlikte Herbie, hayatının son anlarını çekmemize izin verdi.

Bu filmi yaşarken göremeyeceğimi biliyorum.

...

Ben, bir insanın benim hastalığım gibi bir hastalıkla nasıl mücadele edebildiğini herkesin görmesini istiyorum.

Herkes bu filmi göreceği için bence bu hayatının sonunu yaşamanın en iyi yolu.

...

...

O da dedi ki Herbie, dert etmene gerek yok.

Acısızca ve huzur içinde öleceksin.

Ne zaman öleceğim beni endişelendirmiyor. Belki bugün, belki yarın, belki iki ay içinde.

Yaklaştığını biliyorum. Bu gerçekle yüzleşiyorum.

- Merhaba. Seni görmek ne hoş. - Seni de görmek öyle.

- Seni neşelendirmeye geldim. - Teşekkürler.

- İlaçların burada

- Şikayetin var mı?

Herbie'nin vücudundaki tümör, karaciğer ve böbrek gibi hayati organlara baskı yapıyor.

Bu organlar, bedenimizdeki kimyasal dengeyi sağlayarak bireyi sağlıklı tutuyorlar.

Bu organlar iş görmemeye başlarsa, denge bozulur

ve beden de hayatta kalamaz.

- Misafirin var mı? Kardeşin gelecek mi?

- Evet, kardeşim bu gece gelecek.

- Eğlenebiliriz. Onu belki son defa göreceğim.

- Bence öyle olmayacak.

- Sonum yaklaştı, biliyorum.

- Endişelenmiyor musun? - Hayır, endişe duymuyorum.

Biliyorum. - Çok sıradışı bir adamsın. Ne kadar sıradışı olduğunun farkında mısın?

Pazar günü onun doğumgünü. -Pazar benim doğumgünüm, evet.

- Kaç yaşındasın peki? - 63.

Kötü bir yaş değil.

Çok keyif aldım.

Baharı bir kere daha gördüm. Mevsim döndü.

Çiçekler açtı, güneş çıktı.

Ben bir insanım, doğayı seviyorum, çiçekleri, ağaçları.

Çiçek açmaya başladılar.

Ancak, yarın ne olacağını bilmiyorum.

Karnımdaki tümör saatli bir bomba.

Gerçekten saatli bir bomba. Yarın ne olacak hiç bilmiyorum.

Her günün keyfini çıkarmaya çalışıyorum.

Ben ölümün son olduğuna inanıyorum.

O kadar.

Başka bir hayat yok. Hiçbir şey yok.

Öldüğünde sonsuza kadar yok oluyorsun.

Toprak toprağa diyebilirsin. Kalan tek şey toprak.

Bir avuç kül.

Pazartesi normal bir gündü,

birlikte kahvaltı ettik

akşam da normalde yaptığımız gibi uyuduk.

Salı sabahı saat beşte Herbie beni beşte kaldırdı,

Zor nefes alıyordu ve çok rahatsızdı.

Sonra da dedi ki 'Amelora, sanırım bugün ölüyorum.'

Konuşunca beni duyuyor mu dersin?

Evet, duyma en son kaybedilen duyu.

Ancak konuşamaz. Ondan, yanında olsa söylemeyeceğin hiçbir şeyi söylememen çok önemli.

Her şeyi duyuyorlar.

Asla öyle konuşmamalısın...

Her şey yolunda mı?

Her şey yolunda mı?

Harika.

Tamam.

Arkadaşları Herbie'yi son saatlerinde ziyarete geliyorlar. Brandon ve kızı Hola gelip onu son bir kere görecekler.

Onları Herbie'ye verebilirsin. Elini tut.

Buna uzun zamandır hazırlanıyor.

- Nakaratı biliyor musun? - Lassie nereye gitti...

Yaz geliyor

Yapraklar tatlı tatlı yeşeriyor.

Dağ kekiği de

çiçek açan kırlarda büyüyor.

Gidecek misin Lassie?

Hepimiz gideceğiz.

dağ kekiği toplayacağız?

Gidecek misin Lassie?

9 Nisan Çarşamba

Sabah olduğunda Herbie'nin nefes alması çok güçleşmişti.

Bu çok sık görülen bir durum. Herbie bunu umursamıyor.

Bu durum ilaçlarla kolayca düzeliyor.

Bence acı çekmiyor. Acı değil bu.

Titremeye başladı. -Evet titreme.

- Bu sabah başladı

Sen gelmeden önce.

Böyle titriyordu.

Bu normal mi? -Evet, bu olur.

Huzur içinde öl.

Huzur içinde.

Mary, Herbie az önce öldü.

OK, tamam.

Vücut, yıllar sonunda kanserden ötürü

artık iflas etti.

Bu kadar yaşamış olması gerçekten sıradışı.

Sonra o öldüğünde

yüzünde huzur dolu bir ifade vardı. Çok iyi görünüyordu.

Ağlayamıyordum. Bu

beni rahatlatmıştı. Herbie huzura kavuşmuştu.

Onun için her şey bitti.

Benim için değil ama onun için bitti.

Onun adına mutluyum.

Yaz geliyor

Yapraklar tatlı tatlı yeşeriyor.

Dağ kekiği

çiçek açan kırlarda büyüyor.

Gidecek misin Lassie?

Hepimiz birlikte gideceğiz.

Gidecek misin Lassie?

Küllerini güllerin altına dökmeden onun son sözlerini okuayacaktır.

1981 yılında eşim Amelora ve ben mutlu ve huzurlu bir şekilde yaşamak için İrlanda'da yerleştik.

Geçmişe bakıp onunla yaşadığım uzun, mutluluk dolu yıllar görüyorum.

Ve hayatını benimle paylaştığı için ona çok minnettarım.

Ben tüm arkadaş ve komşularımın, kıskançlık veya düşmanlık olmadan

birlikte barış içinde yaşamasını istiyorum.

Umuyorum beni iyi hatırlarsınız.

Gidecek misin Lassie?

Görmek için gözlerimiz var.

Bunu normal olan herkes anlar.

Gözlerin varsa ve ışık varsa görürsün.

Eğer gözlerin yoksa

duymak için kulakların olur sanıyorsun.

Hayır, kulakların burada.

Kimi hayvanların kulakları ise burada. Dönüyor.

Hayatın bir amacı yok.

Bunu kabullenmesi zor.

insanlar düşünüyor ki

Jacque Fresco dünyayı daha iyi bir yer haline getirmeye çalışıyor.

Bu, benim hoşuma gidiyor.

Ancak bu saçmalıklara inanmıyorum.

Doğanın bir amacı olmadığını biliyorum.

Spencer diye bir adam, bir bilim adamı

hayatın ne olduğunu tanımlamaya çalışmış.

Hayat, otomatik olarak uyum sağlamaya çalışır. Sıcaklarsan terlersin

ve vücudunun sıcaklığını düşürürsün.

Soğuk olunca da vücut ısı üretir. Titrersin

ve vücut sürtünme yoluyla ısı üretir.

O da, hayat bu demek diyor.

Başka biri gelip, 'Benim buzdolabım da aynısını yapıyor' demiş.

Sıcakken otomatik olarak soğutmaya başlıyor.

Şimdiye kadar kimse canlı ve cansız şeyler arasındaki farkları iyi bir şekilde tanımlayamadı.

[ Alternatif Çözümler ]

Ölüm, çoğunlukla yaşlanma dediğimiz şeyin sonunda gerçekleşir.

Yaşlanma, karmaşık ancak doğal bir süreçtir.

Bu süreç tüm molekülleri, tüm hücreleri, tüm organları ve sonunda da tüm vücut fonksiyonlarını etkiler.

zamanla yaşlanmak maalesef önlenemeyen bir oldu.

Biyolojik yaşlanmanın sırlarını çözmek uzun süredir

bilimin en önemli amaçlarından biri.

Son zamanlarda, bilim insanları hücrelerimizin yaşlanmasını,

yaşlanmanın hücre fonksiyonlarına ve çoğalmalarına etkisini ve bunun bizim ömrümüzü nasıl belirlediğini inceliyor.

Bu, bizim yaşlılık hastalıkları dediğimiz, kalp hastalığı

ve kanser gibi hastalıkları daha iyi anlamamızı

ve belki bunlar için çözümler üretmemizi sağlayacak.

Yaşlarına göre fazla yaşlı duran insanlar olduğunu biliyoruz.

Burada genetik faktörlerin olduğu açık.

Hayat tarzından, beslenmeden kaynaklanan faktörler de nasıl yaşlandığımızı etkiliyor.

Ancak şimdi, hücrelerde gerçekleşen ve

insanların daha yavaş veya daha hızlı yaşlanmasına

sebep olan süreçleri iyi biliyoruz.

Yaşlanmamızın ilk sebebi, DNA'mızın bozulması.

DNA'mız devamlı saldırı altında.

İyonize edici radyasyon, çevredeki toksinler,

ve metabolizma gibi normal süreçler bile

günde bir milyon hücredeki DNA'ya saldırıyor.

Bu da DNA replikasyonunda gen hatalarının ortaya çıkmasına sebep oluyor.

Bunlar, zamanla artabilir ve bir süre sonra hücrelerin arıza vermesine

ya da erken ölmesine sebep olabilir.

Vücudumuzdaki hücrelerin DNA'nın gördüğü zararları onaran mekanizmaları var.

Ancak, öyle görülüyor ki DNA onarımındaki hatalar bizi yaşlandırıyor.

DNA'nın zarardan korunması

ve de DNA'nın onarılması şu andaki bilimsel araştırmaların odak noktası.

Yaşlanmaya ve hastalıklara yol açan bir başka süreç de

genetik düzenleyicilerin aktive olması.

Bunlara transkripsiyon faktörleri de deniyor.

Bu, vücudumuzdaki birkaç metabolik süreci etkiliyor.

Bunlardan biri DNA'nın zarar görmesi ve onarılması arasındaki dinamik denge.

Bir diğeri de enerji üretimi ve üretimin azalması.

Ve de kontrol hücrelerinin ömrü.

Zamanla, genetik düzenleyicilerin faaliyeti azalıyor.

Ve hücreler zarar görebiliyor.

Zarar gören hücrelerin zamanla artması, zamanla hücrelerin yaşlanmasına

ve kanser, böbrek yetmezliği ve bunama

gibi bir grup yaşla ilgili hastalığın ortaya çıkmasına sebep oluyor

Yaşlanmamızın üçüncü sebebi de hücrelerdeki mitokondri denen yapılar.

Bunlar, hücrelerinizin içindeki elektrik santrallerine benziyorlar.

Karbonhidrat ve proteinleri alıp vücudunuzun kullanabileceği türden enerji üretiyorlar.

Ancak bu süreçte serbest radikaller de ortaya çıkıyor.

Bunlar, hem mitokondri çeperine hem de DNA'ya

ciddi zararlar verebiliyor.

Görülen oksitlenme ve zarar zamanla artıyor

ve hücredeki mitokondri sayısının ve fonksiyonunun

azalmasına neden oluyor.

Bu da kalp hastalığı, kireçlenme ve Alzheimer gibi

pek çok yaşla ilgili hastalığın ortaya çıkmasına sebep oluyor.

Yaşlanınca proteinlerimiz ve diğer yapısal moleküller

glikasyon denilen bir süreçle zararlı bir şekilde çaprazlanıyor

Glükoz molekülleri proteinlerle birleşerek

ileri aşama glikasyon ürünleri dediğim şeylere dönüşüyorlar.

Bunlara yaşlanma proteinleri de diyebiliriz.

Bu zararlı çaprazlanmalara maruz kalan proteinlerin

zamanla artması, yavaş yavaş damarlarınızın tıkanmasına benziyor.

Bilim insanları, bu yaşlılık proteinlerinin aterosklerozun ortaya çıkmasında, ve de şeker ve böbrekle ilgili komplikasyonlarda

önemli bir rol oynadığını düşünüyorlar.

Şu anda yaşlanmayı önleyici ilaçlar mevcut mu?

Hayır, şu anda geliştirilmekte olan ve yaşlanmayı etkin şekilde önleyen bir ilaç yok.

Elimizdeki ilaçlar ise, yaşlanmanın belli yönlerinden

sıradışı düzeyde etkilenen insanlara yardım etmeyi hedefliyor.

Mesela, otuz yaşınsa şeker hastası olan insanlar,

veya otuzlu yaşlarında kalp hastası olan insanlar.

Bu hastalıklar için bu yaşlar çok genç. Ancak, eğer genetik olarak eğilimliyseniz, bunlar başınıza gelebilri.

Ve bu hastalıkları önlemek için yapabileceğiniz şeyler mevcut.

Bu sayede ortalama ömre

Ancak kendiliğinden ortalama ömre sahip olan bir insanın,

Genlerim, ömrümün uzunluğunu ne kadar etkiliyor?

Popüler medya genlerin insan hayatını uzatmada

ne kadar etkili olduğu konusunda

Bunun sebebi, bilimin insandan insandan ömrü

uzatan genler için kullandığı karşılaştırmaları

Farklı insanlara bakarsak, insanlar

arasındaki genlerden kaynaklanan ömür farkı

%25 kadar.

Ancak, gerçekte ömür uzunluğumuz tamamen genler tarafından belirleniyor.

Çünkü bizimle meyve sineklerinin

Meyve sineklerinin uzun yaşamamasının ana sebebi genleri.

Farklı genler ve tabii ki farklı bir bedenleri var.

daha hızlı yaşlanan bir bedenleri var.

Ortalama insan ömrü son yüz yılda neden arttı?

Şu anda, endüstrileşmiş bir dünyada yaşıyoruz.

Ortalama insan ömrü, yüz yıl öncesine nazaran,

iki katına çıkmış durumda.

Bu artış, iki aşamade gerçekleşti.

İlk aşama 100 yıl öncesiyle 50 yıl öncesi arasında gerçekleşti

Ortalama insan ömründeki artışın ana sebebi

çok daha az insanın gençken,

özellikle bebekken ölmesiydi.

Eğer ortalama insan ömrünü hesaplarken arada 0 yaşında ölen insanları da hesap etmeniz gerekir.

Yüz yıl önce 0 yaşında ölen insan sayısı çoktu,

İkinci aşamada, son 50 yılda,

bu sorun zaten çözülmüştü. Dolayısıyla var olan yollarla

insan ömrü daha uzamayacaktı.

Ancak insan ömrü uzamaya devam etti.

Bunun sebebi ise, insanların ileri

yaşlardaki ölümlerini yavaşlatmamız.

Bunun faydalarını anlamak çocuk ölümlerini önlemenin

faydalarını anlamaktan çok daha zor.

Tabii ki, yaşlanma gibi şeyleri düşünürken antibiyotik, hijyen, aşı gibi şeyleri de düşünmek gerekiyor.

Son zamanlarda ne olduğu

konusunda ise en ufak fikrimiz yok.

Bildiğimiz faktörler var,

mesela insanlar eskisi kadar sigara içmiyor.

Burada, bebeğin doğum öncesi hayatından kaynaklanan

bebeğin anne kanından ne kadar iyi beslendiği gibi

ilginç faktörler de var.

Doğum öncesiyle insan ömrü arasında ciddi bir ilişki var gibi gözüküyor.

Ancak bunlar, hala cevabı kesin olarak verilmemiş sorular.

Neden yaşlanmaya karşı direnç göstermeliyiz?

Çok sayıda, inanılmaz sayıda insanı öldürüyor. Günde yüz bin insan yaşlılıktan ölüyor.

Dünyada günde toplam 150 bin kişi ölüyor.

Endüstrileşmiş dünyada ise, yaşlılıktan ölen insanların oranı %90'a çıkıyor.

Dediğim gibi, bu ölümler korkunç. Yaşlanmak size çok zarar veriyor.

Yaşlanmaya karşı neden direnmemiz gerekiyor sorusu çok garip bir soru.

Hepimiz kanseri, aterosklerozu,

alzheimeri, şekeri yenmemiz gerektiğini biliyoruz.

Burada tartışılacak bir şey yok, insanlar bunların kötü şeyler olduğunu görüyor.

Bunları yok edecek etkin yollar geliştirmek

tıbbın ve insanlığın görevi.

Yaşlanma, bunların bir toplamından

artı, kas zayıflaması, sinir zayıflaması gibi hastalık saymadığımız şeylerden oluşuyor..

Ancak, kural aynı.

Yaşlanma, zaten sevmediğimiz bir kaç şeyin bir araya gelmesinden oluşuyor.

Sonsuz gençlik bundan 50 sene sonra gerçekliğe dönüşecek mi?

Bundan 50 yıl sonra

yaşlanmayı kontrol altına alıp alamayacağımızı bilmiyorum.

Ancak iyi araştırma fonları bulursak, özellikle araştırmanın başlarında, ilk 10 senede iyi fonlar alabilirsek,

50 seneye yaşlanmayı kontrol altına şansımız epey yüksek.

Burada beni rahatsız eden kelime,

'sonsuz'.

Çünkü bu kelime, kamyon kazası gibi şeylerin de olmayacağını ima ediyor.

Ancak bu noktaya geldiğimizde,

yaşla birlikte gelen sağlık, kuvvet ve canlılık kaybını

ortadan kaldırabileceğiz.

Herhangi bir noktada insanların yaşlılıktan ölmesi son bulacak mı?

Nasıl bugün çiçek hastalığından veya veremden ölebiliyorsak

terapiler olsa bile yaşlanıp ölme ihtimali de olacak.

Ancak, yaşlanıp öleceğimiz de kesin değil.

Bu terapiler sayesinde, moleküler ve hücresel seviyedeki

yaşla gelen bozuklukların birikmesini sonsuza dek geciktirebileceğiz.

Nasıl klasik arabalar 'ölmüyorsa',

biz de öyle 'ölmeyeceğiz.'

Yaşlanmayla ilgili çalışmalarda hükumetin rolü ne?

Hükumetin yaşlanmaya karşı mücadeleye katkısı pek az oldu.

Bunun sebebi ise katkı yapmanın politik bedeli.

Şu anda toplumun kendi içinde, yaşlılıkla mücadele etmenin iyi bir şey olup olmadığı

konusunda çelişkiler var.

Bir taraftan yaşlanmanın çok kötü bir şey olduğunu biliyoruz.

Diğer yandan, o kadar uzun süredir yaşlanma gerçekliğiyle yaşıyoruz ki,

tüm medeniyet tarihi boyunca yaşlandığımız için yaşlanma konusunda mantık dışı inançlarımız var.

Bunun yanısıra, yaşlanmaya karşı araştırmalara destek vererek, bunun için vatandaşın vergilerini harcayarak seçim kazanılır mı, kimse bilmiyor.

Bu sebeplerden ötürü devletin bu işe ciddi para yatırmasını sağlamak biraz zor.

Yaşlanmaya karşı yürüttüğünüz araştırmaları ne tür kurumlar destekliyor?

Şu anda, yaşlanmayla mücadele eden yeterince kurum yok.

Benim yönettiğim ve CSO'su olduğum SENS Vakfı

sanırım gelecekte yaşlanmayla gerçekten mücadele edecek terapilere odaklanan tek kurum.

Tabii, şu anda dolaylı yollardan

yaşlamaya karşı terapilere yol açması

beklenen çalışmalar var.

Yaşlanmayı inceleyen araştırmaların tamamı ise

uzun vadede daha iyi terapiler geliştireceğimiz umuduyla yürütülüyor.

Ancak bunlar, yaşlanmaya bizim vakfa göre fazla dolaylı bir şekilde yaklaşıyorlar.

Tabii, şu anda neredeyse hiç işe yaramayan

yaşlanma karşıtı ürünleri satan şirketler var.

Bu şirketler, ürünlerini geliştirmek istiyorlar.

Mesela, ilaç dengi şeyleri keşfedip

yaşlamaya karşı etkin bir ürün üretmeye çalışıyorlar.

İnsanları riske atan faktörleri elinden geldiğince ortadan kaldır.

Önce bireyin sağlığına, sonra da yaşlanma sürecine odaklan.

Parasal sistem gibi bir sistemde,

yaşlanmaya çare bulmak bir işe yaramayacak.

Çünkü bunun bir fiyatı olacak ve ancak güçlü insanlar bunun bedelini ödeyebilecek.

Toplum kar üzerine kurulu olduğu için,

çıkan sonuç bir işe dönüşecek.

Bu alandaki araştırmaların neredeyse tamamını bu sistem engelliyor.

Bütçe denilen şeyle engelliyor.

Bu üzücü, ama doğru.

İnsan evrimine odaklı, ilerici bir toplum

eğitime odaklanırdı.

İnsanların bir birine eşit olduğu, ve

gezegen kaynaklarını kullandıklarının farkında oldukları bir toplum.

Böyle bir toplum, zekaya önem verir,

insanların yaşlanmaya bir çözüm bulmasına destek olur,

veya insanları, hayatlarının bu önemli kısmı konusunda eğitirdi.

Zeki sayılan bir türün, bireyleri için en ölümcül olan sorunla,

ölümün ta kendisiyle yüzleşmiyor olması

hayret verici.

İnsanlar ölümü gözardı etmekle kalmıyor.

Ölüm hayatlarının en önemli kısmı,

ancak çoğu, bunun bir sorun olduğundan haberdar değil.

Hala bu kadar cahilsek, nasıl

zeki bir ırk sayılıyoruz, bilmiyorum.

-... -Neden olmasın?

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

...

80'ine kadar yaşayacak olan bir insanın ömrünü uzatmak için yapabileceğimiz

Bizimki kadar iyi yaşlanmayan,

Bu, dikkate değer bir artış.

Bunlar, yaşlılığın en zorlu hastalıklarına yol açıyorlar.

Bunların üçte ikisi, 100 bin kadarı

Hala sıcacık.

Herbie çok hasta.

Herbie'nin isteği buydu.

Klasik arabalar kendiliğinden ölmez.

Merhaba, huzurevinden arıyorum

Sadece sahipleri onlara bakmayı bırakınca ölürler.

Yaşlanmak insanları öldürüyor, çok kötü şekillerde öldürüyor.

anlamak kolay değil.

arasındaki farklara da genler sebep olur.

dağ kekiği toplayacağız.

hiçbir şey yok.

yaklaşabilirsiniz

yanlış bir anlayışa sahip.

yaşlılıkla ilgili sebeplerden ölüyor.

Çiçek açan kırlarda,

Çiçek açan kırlardan

Ölümün sebebi vücudundaki büyük kanser.

şimdi ise hiç kalmadı gibi bir şey.