(h) TROM - 2.21 Family and Love

http://tromsite.com - Full documentary, very well organized (download, youtube stream, subtitles, credits, share, get involved, and many more)

Documentary´s description :
-------------------------------------------------------------------------
TROM (The Reality of Me) represents the biggest documentary ever created, it is also the only one that tries to analyse everything : from science to the monetary system as well as real solutions to improve everyone's life.

A new and ´real´ way to see the world.

"Before the Big-Bang, till present, and beyond."
-------------------------------------------------------------------------

Ιδού μια ιδέα που θεωρείται σαν κανονική μεταξύ των ανθρώπων.

Η οικογένεια αντιπροσωπεύει την αγέλη

τη συγκέντρωση ορισμένων ζώων μετά από μια γενετική ακολουθία.

Για τις περισσότερες ομάδες ζώων αυτό είναι το αποτέλεσμα του αγώνα για επιβίωση

η την ανάγκη του ζώου για ζευγάρωμα.

Όσον αφορά τους ανθρώπους αυτοί οι λόγοι έχουν εκλείψει απο καιρό

και η οικογένεια παίρνει την μορφή της μέσω της τρέχουσας κουλτούρας

Έτσι η "κανονικότητα" βρίσκεται σε μια οικογένεια δύο γονιών με παιδιά,

πολλούς γονείς με παιδιά

ή δύο εν δυνάμει γονείς χωρίς παιδιά.

Η κουλτούρα (πολιτισμός) αλλάζει την ιδέα της οικογένειας,

και η οικογένεια είναι απλώς μια ιδέα.

Σε μια τέτοια ομάδα

γονείς θεωρούνται αυτοί που μεγαλώνουν τα παιδιά και παίρνουν μέρος στη εκπαίδευση τους.

Οι γονείς θα έπρεπε να γνωρίζουν αρκετά περι ψυχολογίας

για την επίδραση του περιβάλλοντος στην ανθρώπινη συμπεριφορά

καθώς και κάποιες γενικες γνώσεις σχετικά με την σημαντικότητα των γονιδίων

Χωρίς αυτήν την γνώση,

το να εκπαιδευει κάποιος παιδιά είναι επικίνδυνο, τυχαίο και "προσωπικό"

βασισμένο στις προσωπικές ιδέες κάποιων ατόμων.

Για τους περισσότερους ανθρώπους η οικογένεια είναι στόχος

και τα παιδιά είναι η εκπλήρωση αυτού του δοσμένου απο την κοινωνία στόχου.

Αυτό δημιουργεί ορισμένα προβλήματα.

Για παράδειγμα το ζήτημα των παιδιών.

Είτε είστε γονέας είτε όχι

αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί θέλετε να κάνετε ένα παιδί;

Ποιό το νόημα;

Είναι επειδή το έχετε ανάγκη;

Επειδή είναι άκακο;

Επειδή σας αρέσει να παίζετε μαζί του;

Για προσωπική εκπλήρωση;

Οι περισσότεροι γονείς ξαναζούν στιγμές της παιδικότητας τους μέσω των παιδιών τους.

η θέλουν τα παιδιά να αναπαριστούν την επιτυχία που δεν απέκτησαν αυτοί.

Ένα είδος τρόπαιου.

Δεν λέω οτι είναι λάθος, αλλα πρέπει να αναρωτηθείτε.

Γιατί θέλετε να κάνετε ένα παιδί;

Τώρα έρχεται το επόμενο πρόβλημα:

υπερπληθυσμός λόγω κουλτούρας.

Είναι εξαιρετικα επικίνδυνο επειδή το σύστημα διαιωνίζει την ιδέα

οτι η οικογένεια είναι ο στόχος της ζωής του κάθε ανθρώπου,

και τα παιδιά είναι μέρος αυτής της ιδέας.

Για παράδειγμα η καθολική εκκλησία και πάρα πολλές άλλες θρησκείες

αναπτύσσονται μέσω αυτών των ιδεολογιών,

υποστηρίζουν αυτήν την ψευδαίσθηση οτι μπορούμε να γεννάμε ασταμάτητα

και όλα θα πάνε καλά,

ο Θεός θα κανονίσει τους πάντες.

Όπως έχουν τα πράγματα τώρα, με το μέλλον της ενέργειας,

έτσι που την χρησιμοποιούμε και τον προσανατολισμό που παίρνουμε περι της εξάντλησης των πόρων

δεν πρόκειται να κάνω παιδιά.

Παρόλο που προσπαθώ να είμαι όσο πιο αισιόδοξος γίνεται με το κίνημα Zeitgeist

για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε - και είναι εκπληκτικό το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε

αυτην την στιγμή έχουμε μερικά πανίσχυρα εμπόδια.

Γιατί λέω οτι δεν πρόκειται να κάνω παιδιά;

Πρώτα απ όλα δεν θα ένιωθα καλά, θα ένιωθα παντελώς αμελής και ανεύθυνος να έφερνα αυτην την χρονική στιγμή

άλλο ένα ανθρώπινο ον στην ζωή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που γεννούν το κάνουν μέσω της πατροπαράδοτης αυτοεξυπηρετούμενης καθιερωμένης αντίληψης,

του οτι "Θα κάνουμε παιδιά και οικογένεια,

στο διάολο με την χωρητικότητα της γης, στο διάολο με το γεγονός του οτι μπορεί να εξαθλιωθούμε."

Εννοώ, το βλέπουμε στα πάρκα με τα τροχόσπιτα όλη την ώρα.

Ζούσα σε τροχόσπιτο, τα έχω δει αυτά αμέτρητες, αμέτρητες φορές.

Οι άνθρωποι δεν έχουν καμία σχέση με το οτιδήποτε γίνεται γύρω τους.

Δεν εκπαιδευονται για το τι κάνει την κοινωνία να δουλέυει η για τις διαδικασίες μέσω των οποίων έρχεται η τροφή στο πιάτο τους.

Και έτσι συνεχίζουν να κάνουν παιδιά ξανά και ξανά,

γενικά συνεχίζουν να κάνουν ένα σωρό πράγματα που δεν έχουν καμια σχέση με τον κόσμο γύρω τους αλλα ας επικεντρωθούμε στα παιδιά τώρα.

Για μένα το να κάνω ένα παιδί είναι σαν να λέω οτι: Πιστεύω οτι ο κόσμος θα είναι σε καλή κατάσταση

κατα την διάρκεια της ζωής του παιδιού μου."

και μετά αυτό η σκέψη αλλάζει σε "Τι θα γίνει αν το παιδί μου κάνει κι ένα εγγόνι?"

Θα έχει ο κόσμος την ακεραιότητα να παρέχει σταθερότητα και για αυτό το παιδί επίσης?

Αυτό είναι το ερώτημα, αυτό θα έπρεπε να αναρωτιόνται όλοι οι γονείς,

όχι το αν θα έπρεπε να κάνουν παιδιά για τις δικές τους αυτοεξυπηρετούμενες ανάγκες

ωστε να έχουν μια "οικογένεια" και να είναι "παραδοσιακοί" και να πηγαίνουν στην εκκλησία και να έχουν δύο παιδια.

θα έπρεπε να έχει σχέση με κάτι αληθινό.

Η ανθρωπότητα θα έπρεπε να σκέφτεται την σχέση της με την Γη.

Μέχρι να το κάνουμε αυτό είμαστε καταδικασμένοι.

Έχουμε κατασκευάσει μια οικονομική δομή,

μια θρησκευτικο-φιλοσοφική δομή, που είναι τελείως αποσυνδεμένες απο οτιδήποτε απτό και αληθινό,

και αυτές οι ιδεολογίες είναι που θα καταστρέψουν το ανθρώπινο είδος και τον πλανήτη.

Μου αρέσει να δουλεύω εδώ, αλλα υπάρχουν άλλα πράγματα που θέλω να κάνω!

Σαν τι;

Λοιπόν...

Εντέλει, θέλω να παντρευτώ και να κάνω παιδιά.

Εντέλει είπα, δεν είναι ανάγκη να πανικοβάλλεσαι.

Μιλήσαμε για τα ονάματα των παιδιών μας

Απλώς σκεφτόμουν πως αυτό ήταν κάποια στιγμή στο μέλλον

και όσο κι ας μην θέλω να το παραδεχτώ, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν:

Δεν πρόκειται να ξανακοιμηθείς με άλλη γυναίκα... ποτέ!

Η αγάπη είναι περίεργη λέξη.

Εσύ ο ίδιος, και οι περισσότεροι στο κοινό

έχουμε κάνει πράγματα για τα οποία μετανιώσαμε η κάναμε πράγματα που νιώσαμε

οτι δεν ήταν αρκετά, όλοι μας

Μερικές φορές αγαπάς πολύ τον εαυτό σου, μερικές φορές όχι και μερικές φορές τον μισείς.

Και όταν είσαι παντρεμένος με κάποιον, μερικές φορές τον αγαπάς πάρα πολύ, μερικές φορες τον αγαπάς λιγότερο

μερικές φορές νιώθεις οτι είσαι απογοητευμένος απο αυτόν

Η αγάπη δεν είναι ένα σταθερό πράγμα, είναι μια κυμαινόμενη κατάσταση.

Αν παντρευτείς με ένα άτομο που έχει εφτά ιδιότητες που σου αρέσουν

και αφού είσαι παντρεμένος μαζί του 5 χρόνια γνωρίζεις ένα άλλο άτομο που έχει είκοσιεφτά ιδιότητες που σου αρέσουν

δεν γίνεται παρα να νιώθεις πράγματα για αυτό το άτομο.

Στο μέλλον πιθανόν να αγαπάμε όσο περισσότερα άτομα μπορούμε να αγαπήσουμε

θα ανταλλάζουμε ιδέες και αξίες με πολλά άτομα

και πιθανότατα δεν θα έχουμε ένα άτομο σαν κτήμα μας.

Σήμερα πολλοί είναι παντρεμένοι και έτσι ανήκουν ο ένας στον άλλον.

Αν γίνει κάτι τρομερό και πεθάνει ο ένας σύντροφος είναι πραγματικά

απαίσιο, ο άλλος ήταν το μόνο άτομο με το οποίο πέρασαν την ζωή τους μαζί και μοιράστηκαν τις ιδέες τους και την δουλειά τους.

Βλέπετε, όλες οι αξίες μας, ο τρόπος με τον οποίο κοιτάμε τον κόσμο είναι πράγματα που μαθαίνουμε σε κάποια χρονική στιγμή

και λεω οτι στο μέλλον

οι άνθρωποι θα είναι πολύ διαφορετικότεροι απο ότι είναι σήμερα

Δεν θα χρησημοποιούν την λέξη αγάπη, θα χρησημοποιούν την λέξη επεκτατικότητα

"Συνδέθηκα με ένα άτομο το οποίο μου ενίσχυσε την ζωή

και μου την έκανε πιο εύκολη, έχουμε πολλά κοινά

καταλαβαινόμαστε σε πολλούς διαφορετικούς τομείς

και με το πέρασμα των χρόνων αυξήσαμε και βελτιώσαμε την σχέση μας."

Αυτό θα γίνει η αγάπη.

Σήμερα είναι μια λέξη, σαν την λέξη θρησκεία, σαν ανθεκτικό χόμπυ.

Στο ραδιόφωνο ο Larry King με είχε ρωτήσει ποιές ήταν οι σκέψεις μου όσον αφορά τον χριστιανισμό

και του είχα πει οτι είναι φοβερή ιδέα, γιατί δεν το κάνουμε πράξη?

Μιας και αναφέραμε τα συναισθήματα,

είναι ένα απο τα μεγαλύτερα προβλήματα στην επικοινωνία: τα συναισθήματα.

Ο Kwasniewski το είχε αναφέρει σαν συμπεριφορά του θαλάμου,

και τις συμπεριφορές που ήταν ορθολογικές τις έλεγε συμπεριφορά του φλοιού,

παραπέμποντας στα ανάλογα μέρη του εγκεφάλου.

Μια συμπεριφορά βασισμένη στα συναισθήματα μπορεί να σε κάνει να "πάρεις μπρός"

να αισθανθείς κάπως (καλά η άσχημα, σωστά η λάθος),

αλλα η συμπεριφορά του φλοιού του εγκεφάλου είναι αυτή που θα μας υποδείξει τις αδυναμίες

ωστε να μπορούν οι άνθρωποι π.χ. να αποφύγουνε ένα ατύχημα ή μια φωτιά κλπ...

και μέσω αυτού διδασκόνται πως να χειρίζονται τις διάφορες καταστάσεις.

Για παράδειγμα αν γίνει ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα και έχουν εγκλωβιστεί παιδιά στο αμάξι

και τρέχει η βενζίνη απο την μηχανή,

και κάνει η μάνα σαν "Ω θεούλη μου τα παιδιά έχουν εγκλωβιστεί στο αμάξι, πρόκειται να καούν μέχρι θανάτου"

αυτό είναι συμπεριφορά του θαλάμου.

Αν πιάσει ενα ξύλο η μια πέτρα και σπάσει το τζάμι

και βγάλει τα παιδιά έξω, αυτό είναι συμπεριφορά του φλοιού.

Θέλουμε να μετατρέπουμε όλα τα συναισθήματα σε χρήσιμες πληροφορίες

όσο πιο πολύ μπορούμε.

Μου αρέσει το παράδειγμα που υπάρχει ένας δρόμος στην άκρη του γκρεμού

και μπορεί να πέσει κάποιο αμάξι και κάποιος να μπλέξει σε ατύχημα.

Και έρχεται το πρώτο άτομο και του κρατάει το χέρι και κλαίει μαζί του και του κάνει συμπαράσταση

και λέει "Κουράγιο, κουράγιο".

Μετά έρχεται ο γιατρός που δρά πάνω του και τον περιθάλπει και τον κάνει καλά

Αλλα για τον μηχανικό για τον οποίον δεν ακούει κανείς ποτέ τίποτα

ο οποίος έχει βάλει το τοιχάχι στην άκρη του δρόμου ή που έχει δώσει την απαραίτητη κλίση στον δρόμο η που έχει βάλει σαμαράκια ώστε να μην γίνει ατύχημα,

δεν ακούμε τίποτα για αυτά τα άτομα στην κοινωνία.

Αυτά είναι τα άτομα που θα έπρεπε να τιμώνται.

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω το παράδειγμα της Μητέρας Τερέζας ενάντια στον Λουί Παστέρ,

Οι άνθρωποι τείνουν να έχουν αυτόν τον συναισθηματικό δεσμό και μια ταύτιση απέναντι στην γενναιοδωρία αυτού του ατόμου (την Μητέρα Τερέζα),

αλλα δεν αντιλαμβάνονται οτι οι επιστήμονες έχουν κάνει περισσότερα για την ανθρωπότητα απο όλους τους φιλάνθρωπους μαζί.

Και το να σχεδιάζεις μια κοινωνία οπου δεν θα χρειάζεται η φιλανθρωπία,

είναι απο μόνο του μια ανώτερη μορφή φροντίδας και ευσπλαχνίας.

Απολύτως.

Δυστυχώς Peter, η κοινωνία το κάνει αυτό όταν "δουλεύει" πάνω σου.

επειδή κάθε κοινωνία δίνει έμφαση σε διαφορετικού τύπου συναισθήματα.

Μέσω των ταινιών στον κινηματογράφο, η των σαπουνόπερων, τα μαθαίνουμε.

Μαθαίνουμε να είμαστε συναισθηματικοί, μαθαίνουμε να είμαστε παράλογοι

και μαθαίνουμε να είμαστε αυτό που κάποιοι θα λέγανε ηλίθιοι

μέσω της συναναστροφής με ηλίθιους ανθρώπους.

Με όσο περισσότερους παράλογους ανθρώπους συναναστρεφόμαστε

τόσο πιο δύσκολο είναι η συμπεριφορά μας να γίνει λογική.

Δυσανασχετούμε με τους δολοφόνους και τους κλέφτες. Δυσανασχετούμε με αυτά.

Αλλα δεν δυσανασχετούμε με τον πόλεμο!!

Αυτό είναι τρομερό!

Όταν κάποιος σκοτώνει κάποιον θυμώνουμε.

αυτοί που είναι κατά των εκτρώσεων, φανταστείτε το

θα έπρεπε να είναι στις πρώτες γραμμές εναντίων ενός πολέμου ο οποίος σκοτώνει τα πάντα

αγέννητα παιδιά, γυναίκες, άντρες, τα πάντα!

Οπότε το πιο λογικό θα ήταν πως θα δυσανασχετούσαν γενικά κατα του πολέμου.

Αλλα ο εγκέφαλος είναι τόσο χειραγωγημένος απο την κοινωνία,

που άνθρωποι γίνονται άγριοι ακόμη κι επειδή κρατάς το λάθος πιρούνι.

Ξέρετε, αν πάτε σε ένα καλό τραπέζι και χρησημοποιήσετε το λάθος πιρούνι,

οι άνθρωποι τείνουν ν γίνονται άγριοι η απογοητευμένοι μαζί σου!

αλλα αν είσαι ρατσιστής δεν το κάνουν πράγμα που είναι τρομερό!

Η Κου-Κλουξ-Κλαν κάποτε είχε τρία εκατομμύρια μέλη.

Αυτό μας δείχνει που βρίσκεται η κοινωνία μας.

Δεν είμαστε πολιτισμένοι ακόμα,

έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά μας.

ζούμε σε μία πολύ παράλογη κοινωνία.

δεν πιστεύω οτι θα γραφτεί κάτι καλό για μας στο μέλλον

εκτός απο μια αξιολύπητη εξέλιξη της ανθρώπινης ιστορίας.

[ Εναλλακτικές λύσεις ]

Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να ξεχωρίζει την φαντασία (γάμος)

με την πραγματικότητα (φυσική έλξη, σεξ, θαυμασμός για άλλα άτομα).

Όταν γνωρίζουμε ποιό είναι το αληθινό τότε θα λαμβάνουμε τις ανάλογες αποφάσεις συνειδητά,

και δεν θα συμμορφωνόμαστε ασυνείδητα εξ αιτίας της κοινωνίας στην οποία γεννηθήκαμε.

Όσο για τους περισσότερους που θα δεχτούν αυτές τις καταστάσεις όπως κάποια έθιμα,

θα είναι πλέον σε θέση να αντιληφθούν την φύση τους.

Το χρηματοπιστωτικό σύστημα διατηρεί αυτού του είδους την κοινωνία προωθώντας την ιδέα της οικογένειας,

ακόμα χειρότερα, έχουν δημιουργήσει μεγάλες επιχειρήσεις απο αυτό:

Απο ειδικές γιορτές μέχρι εξειδικευμένα αντικείμενα για την οικογένεια, το σπίτι και το αμάξι,

όλα αυτά που σχεδιάζονται με την οικογένεια κατα νου,

είναι απλώς κατανάλωση για το νομισματικό σύστημα.

Είναι πολύ περίεργο πως τα ανθρώπινα όντα παρότι συμμορφώνονται με την κοινωνία

σε αυτήν την περίπτωση μέσω του γάμου και μετέπειτα της οικογένειας

χάνουν χιλιάδες ευκαιρίες να συσχετιστούν με άλλα άτομα.

επειδή περιορίζουν τον εαυτό τους.

Είμαστε τόσο πολλοί μα γνωρίζουμε τόσο λίγα.