Should Plastic Producers Pay for Recycling?

Nasa isa tayong plastic crisis.

Pero sinong responsable sa gulong ito?
At paano natin ito iibahin?

Hayaan mo akong bigyan ka ng mga facts.

Higit pa sa kalahati ng nagawang plastic ay ginawa sa makalipas na dekada.

At nasa 9% ng plastic na ginawa ay na-recycled.

Pero bago mo sisihin ang tamad mong kapitbahay

para sa dismisal recycling rate,

siguro ay humakbang tayo pabalik

at tingnan kung paano tayo nakarating dito sa unang lugar.

At sagutin ang tanong na iyon.

Kailangan nating bumalik sa umpisa ng plastic.

Hindi, hindi, hindi... hindi ganoon kalayo.

Tama, that's good.

Ito ay mga fracking wells,

kung saan karamihan ng plastic (bleep)

na nakikita mo sa paligid at ay nagsisimula.

Sa loob ng makalipas na dekada,

ang gobyerno ay nagbigay ng bilyong dolyar sa tax subsidies

at gutted enviromental rules

para i-encourage ang paggawa ng lagis at natural na gaas.

Gumawa iyon ng maraming bagong mura na langis at gaas

na ang kumpanya kagaya ng Dow at Exxon ay lumipat din sa plastic.

Sa ibang salita, maraming murang langis at gaas ibig sabihin ay maraming murang plastic.

Sa totoo, ang plastic ay pinakamabilis na growing source ng greenhouse gases

kagaya ng CO2 at methane.

Malaking consumer goods companies

ay pinalitan lahat ng mura na plastic na iyon para sa packaging o mga produkto.

na madalas isang beses lang ginagamit at hindi maaari o hindi mare-recycled.

At walang mga batas

na nagbibigay sa mga producers ng responsibilidad para sa mga plastic waste na gawa nila,

hulaan mo kung sino ang nagbabayad para sa mga basurang iyon?

Tama, tayo. Ang mga nagbabayad ng buwis.

Ang mga kumpanya na gumagawa at gumagamit ng single-use plastics

ay gustong ipaniwala sa'yo na ang recycling ay ang solusyon sa mga ito.

Pero lumalabas na mas mahal pang mag-recycle ng isang bagay

kaysa sa paggawa ng bagong plastic.

Ang ibang mga cities at towns

ay kino-consider ang pagtigil ng recycling programs nila.

Ang Maine, halimbawa.

Gusto ng mga Mainers na gawin ang tama,

pero ang mga produkto ay patuloy parin naka-packaged sa pagsasayang na paraan

at ang mga towns ay nahihirapan kung ano bang dapat gawin sa mga ito

kapag itatapon na nila ito.

Nakikita mo, kapag ang mga tao na gumagawa ng plastic packaging

ay hindi responsable sa pagma-manage at pagbabayad sa kalat nila, masamang mga bagay ang nangyayari.

Sobrang masamang mga bagay.

Kaya madami na ang nag-iisip muli sa packaging at kung paano nila hina-handle ang basura.

Isang paraan para gawin 'yun

ay sa sistema na tinatawag na Extended Producer Responsibility (EPR).

Puwede mo din itong tawaging polluter pays o 'a great idea'.

EPR sa packaging ay bumibingwit sa mga kumpanya

accountable para sa mga bagay na nilalagay nila sa ating mga shelves.

Kagaya ng pagbabayad ng mas mahal para sa mga non-recyclable materials.

Habang ang US ay hindi nire-require ang mga manufacturers na tumulong sa pagma-manage ng kanilang packaging waste,

marami ibang lugar ang gumagawa nito,

kasama na ang ilan sa mga Canadian provinces at lahat ng bansa sa EU.

Ilan sa mga batas na ito ay nasa lugar sa loob ng 30 taon

at karamihan sa lugar na ito ay may recycling rates na mahigit 80%.

At, mas mabuti,

kapag ang mga kumpanya ay naging responsable para sa kanilang mga kalat, ang totoong mahika ay mangyayari.

Na-realize nila na mas mura pala kapag binabaan nila ang kanilang packaging

kaysa magbayad para linisin ito.

Ayun ang ganda ng pagbibigay responsibilidad sa totoong nagbibigay ng polusyon.

Maari itong makatulong sa pagbaba ng plastic waste sa paligid,

pag-improve ng recycling sa paggawa ng mas malinis na waste steam,

at, oh yeah,

kasama na din ang bagay na tinatawag na climate change.

Kasama sa ibang paraan para mababa ang mga hindi kailangan na plastics,

kagaya ng bag at foam bans,

pag-perform ng recycling sa EPR packaging

ay ang kailangan ng mundo.

Anong palagay mo sa EPR? Ibahagi mo ito sa amin sa comments.

Salamat sa panunuod.

Kung gusto mo itong video, please i-like at mag-subscirbe.