-
W jaki sposób mierzyć informację
-
by sprawdził się
-
w dowolnym systemie komunikacji
-
jaki można sobie wyobrazić
-
Ludzi, zwierząt lub "obcych".
-
[dźwięki delfinów]
-
Powróćmy do schyłku XIX w
-
czasu, w którym skupiono się,
-
tak jak my dzisiaj - na prędkości.
-
[szybkie dźwięki pianina]
-
I jednym z celów, aby poprawić prędkość
-
było zaprojektowanie maszyny
pozwalającej operatorowi
-
wprowadzać litery
-
które możemy uznać za symbole pierwotne
-
i sprawić by maszyna zautomatyzowała
-
zdarzenia sygnałów niższego poziomu
-
takie jak impulsy elektryczne
-
które możemy nazwać symbolami wtórnymi
-
Maszyny te mogą być sterowane zegarem
-
pozwalającym im wytwarzać
-
precyzyjne i szybkie strumienie impulsów
-
które ponoć mogłyby poruszać się
-
dużo szybciej niż jakakolwiek ludzka ręka.
-
Jednym wspaniałym tego przykładem
-
był system multipleksowy Baudout'a
-
a jego projekt wdrożono w życie
-
w roku 1874.
-
Opierał się na tych samych pomysłach
-
które użyto w telegrafie
przesłonowym Murray'a
-
Zawierał pięć klawiszy
-
którymi grano w różnych kombinacjach.
-
Porównajmy je do akordów
-
[trzy pojedyncze dźwięki i kilka razem]
-
Każda kombinacja przedstawiała
niepowtarzalną wiadomość
-
Przy pięciu tonach, każdym obecnym lub nie,
-
można zagrać 2 do potęgi
5 lub 32 różnych akordów
-
W kodzie przypisano każdy z 32
różnych akordów literze alfabetu.
-
Pozostałe przypisano powrotowi
karetki, nowej linii i spacjom.
-
Operator dosłownie grał litery.
-
a maszyna automatycznie tworzyła sygnał
-
strumienia pulsów oznaczających litery
-
jak ten oznaczający literę T
-
lub jak ten oznaczający literę R
-
lub jak ten oznaczający literę B
-
mamy więc sygnał wyjściowy
-
zawierający różne kombinacje
-
impulsów prądu stałego
-
Sygnał dokładnie przedstawiający
-
komunikat napisany na
klawiaturze dalekopisu
-
"Ja tutaj liczę" Mechaniczne nerwy systemu
-
zamieniają słowa na dziurki w taśmie
-
a dziurki w taśmie na impulsy elektryczne.
-
biegnące po drutach.
-
[dźwięki pianina] zauważcie, że
-
na najniższym poziomie system ten
-
przesyła obecność lub brak
prądu elektrycznego
-
w sekwencji dzielonej za pomocą zegara
-
więc jak szybko może działać
nasz wewnętrzny zegar
-
ograniczenie prędkości
nie wynikało z zegara
-
Tak wówczas jak i obecnie
-
prędkość przesyłu
-
jest ograniczona przez minimalną odległość
-
między tymi impulsami
-
albo częstotliwość impulsów.
-
Problem ten trapił inżynierów testujących
-
podziemne i podmorskie kable
-
używając istniejącego kodu Morse'a
-
I jest on podobny do echa
-
lub przedłużonej nuty
-
Jeśli wysyłamy kropki zbyt szybko
-
za pomocą długiego
podmorskiego przewodu
-
zleją się one po stronie odbiorczej
-
Ponieważ symbol, który odbieramy
-
z drugiej strony przewodu
-
będzie nieco dłuższy
-
z wygładzonym wzrostem i spadkiem
-
nie będzie dokładną kopią.
-
[rozmyte dźwięki pianina]
-
Wysyłanie impulsów zbyt szybko
-
powoduje zakłócenie międzysymbolowe
-
Zdarza się to na przykład, gdy
-
dłuższy przepływ prądu
-
rozpływa się na następną działkę czasu
-
i zamienia stan 0 na 1
-
Chociaż zautomatyzowano wykrywanie
-
poziomów napięcia,
-
istnieje zasadnicza granica
-
jak mocno możemy ścisnąć
-
dwa impulsy razem.
-
Ten sam problem napotkali Alice i Bob
-
w ich strunowym systemie komunikacji.
-
[dźwięk dudnienia]
-
który nazywamy maksymalną
prędkością szarpania
-
Jeżeli szarpali strunę szybciej
niż 2 szarpnięcia na sekundę
-
zauważyli, że dźwięki zaczęły się zlewać.
-
i zaczęli się mylić.
-
Nazywa się to
-
prędkością symboli
-
Pamiętajcie, symbol może być
-
ogólnie zdefiniowany jako
-
obecny stan
-
jakiegoś zauważalnego sygnału
-
który utrzymuje się przez
ustalony okres czasu
-
Czy to w przypadku użycia
-
ognia,
-
dźwięku [szarpnięcie struny]
-
prądu elektrycznego
-
czegokolwiek,
-
zdarzenie sygnału
-
jest po prostu zmianą z jednego stanu
-
w drugi.
-
Więc prędkość sygnału to
ilość zdarzeń sygnału,
-
które można ścisnąć razem
-
w jednej sekundzie [dźwięk telegrafii]
