WEBVTT

00:00:01.680 --> 00:00:08.200
شگفتانگیزترین واقعیتی که میتوانید دربارهی کیهان با ما در میان بگذارید چیست؟

00:00:08.200 --> 00:00:12.000
شگفتانگیزترین واقعیت

00:00:12.000 --> 00:00:14.803
آگاهی ما از این نکته است که

00:00:14.803 --> 00:00:20.000
اتمهای دربرگیرندهی زندگی روی کرهی زمین

00:00:20.000 --> 00:00:23.637
اتمهای سازندهی بدن ما انسانها

00:00:23.637 --> 00:00:30.618
سابقهیشان به بوتههای گداختهی آغازینی میرسد که در دل آنها

00:00:30.618 --> 00:00:34.249
عناصر سبک به عناصر سنگین تبدیل شدند

00:00:34.249 --> 00:00:36.520
آن هم زیر دما و فشاری شدید.

00:00:36.520 --> 00:00:40.000
در میان این ستارهها، آنهایی که سنگینی جرمشان بیشتر بود

00:00:40.000 --> 00:00:43.283
در آخرین لحظههای موجودیتشان بیثبات شدند

00:00:43.283 --> 00:00:50.892
در هم فرو ریختند، منفجر شدند، و دل و رودهی غنیشدهیشان به کهکشان پاشید

00:00:50.892 --> 00:00:55.655
دل و روده ای از کربن، نیتروژن، اکسیژن

00:00:55.655 --> 00:00:59.323
و همهی دیگر مواد اساسی لازم برای پیدایش زندگی.

00:00:59.323 --> 00:01:03.117
این مواد جزئی از ابرهای گازآمیزی میشوند که

00:01:03.117 --> 00:01:08.828
در حین انقباض و فروپاشی، نسل جدیدی از سامانههای خورشیدی را بهوجود میآورند

00:01:08.828 --> 00:01:16.102
یعنی ستارگانی که چندین کره دور آنها میگردند، کرههایی که حالا دیگر موادی برای پیدایش زندگی در آنها پدید آمده

00:01:16.102 --> 00:01:19.108
بنابراین، من هنگامیکه به آسمان شبانگاهی مینگرم

00:01:19.108 --> 00:01:24.200
میدانم که آری، ما بخشی از این کیهانیم

00:01:24.200 --> 00:01:30.640
ما در این کیهانیم... اما از این دو نکته هم مهمتر

00:01:30.640 --> 00:01:34.748
این است که کیهان در ماست.

00:01:34.748 --> 00:01:38.446
هنگامیکه به این واقعیت میاندیشم، به آسمان نگاه میکنم...

00:01:38.446 --> 00:01:41.062
بسا آدمها احساس کوچکی میکنند، زیرا خودشان را کوچک و کیهان را بزرگ میبینند

00:01:41.062 --> 00:01:48.717
من اما خودم را بزرگ احساس میکنم، زیرا اتمهای وجودم از همان ستارهها میآید.

00:01:48.717 --> 00:01:51.785
منظورم میزان وصل ماست

00:01:51.785 --> 00:01:56.292
این چیزیست که همهی ما در زندگی میخواهیم. میخواهیم احساس وصل بودن و انطباق داشتن کنیم

00:01:56.292 --> 00:02:01.160
احساس کنیم که در آنچه میگذرد مشارکت داریم

00:02:01.160 --> 00:02:03.834
و در فعالیتها و رویدادها سهیمیم

00:02:03.834 --> 00:02:33.348
و این دقیقاً همان چیزیست که هستیم، بهیمن همین زنده بودنمان...