(sakin müzik)
Şimdiki oyuna bir kafa yorun.
Eve, Bob'a bir odaya girmesini söyler.
Bob odanın birkaç kilit, boş bir kutu
ve bir deste oyun kartı dışında
boş olduğunu görür.
Eve, Bob'a desteden bir kat seçmesini
ve elinden gelen en iyi şekilde
saklamasını söyler.
Kurallar basit.
Bob odadan herhangi bir şey çıkartamaz.
Kartlar ve anahtarlar odada kalacak,
ve kutuya en fazla bir kart koyabilir.
Eve kilitleri daha önce görmediğini onaylar.
Eğer Eve kartı doğru tahmin edemezse
Bob kazanır.
Bob'un en iyi stratejisi nedir?
Bob karo altıyı seçti
ve kutuya koydu.
Önce çeşitli kilitleri gözden geçirdi.
Belkide anahtarı kartla beraber kutuya kilitlemeliydi.
Ama Eve'in anahtarsızda kilidi açma
ihtimali vardı.
Bob şifreli kilidi düşündü.
Şifresi arkasındaydı. Kilitleyip
şifreyi kazıması en iyi ihtimal
gibi gözüküyordu.
Ama birden asıl sorunu farketti.
Seçtiği kart artık destede olmadığı için
masada kalan kartlar
yaptığı seçim hakkında bilgi sızdırıyor.
Kilitler sadece bir tuzak.
Kartını desteden ayırmamalı.
Kartını desteye geri koyarken
kartın ilk pozisyonunu hatırlayamadı.
O da kartların sırasının gelişigüzel
olması için desteyi karıştırdı.
Yaptığı seçim hakkında hiç bir iz
bırakmadığı için
karıştırmak en iyi kilittir.
Şu an destedeki herhangi bir kartın
seçtiği kart olması ihtimali aynıdır.
Artık kartları kendinden emin
bir şekilde açıkta bırakarak çıkabilir.
Bob yaptığı seçim hakkında geride
hiç bilgi bırakmadığından dolayı
Eve'in yapabileceği en başarılı yolun
sadece tahmin etmek olduğu için
Bob kazanır.
En önemlisi, Eve'e
sınırsız işlem gücü versek bile
yapabileceği en iyi şey
tahminden öteye gidemez.
Bu bizim "mükemmel gizlilik" dediğimiz şeydir.
1 Eylül 1945'te,
29 yaşındaki Claude Shannon
bu fikirle ilgili gizli bir
makale yayınladı.
Shannon, tek kullanımlık şerit'in
nasıl ve neden
mükemmel gizliliğe sahip olduğunun
matematiksel ilk ispatını verdi.
Shannon, şifreleme şemasını
şu şekilde düşündü.
Alice'in Bob'a 20 harflik bir mesaj
yazdığını hayal edin.
(sayfalar çevriliyor)
Bu mesaj alanından
belirli bir sayfa seçmeye eşittir.
Mesaj alanı, 20 harf uzunluğundaki
bütün mesaj olasılıklarının
toplamı olarak düşünülebilir.
(sayfalar çevriliyor)
20 harf uzunluğundaki
düşünebileceğiniz bütün
herşey bu yığında.
Sonra Alice 1 ve 26 arası
rakamlara sahip 20 karakter uzunluğunda
paylaşılan bir şifreyi uygular.
Şifre alanı bütün sonuçların
bir koleksiyonudur.
Bu nedenle bir şifre oluşturmak
bu yığından rastgele bir
sayfa seçmeye eşittir.
Karakter kaydırmayı metni
şifrelemek için uyguladığı zaman
şifreli bir metin elde eder.
Şifreli metin alanı bir şifrelemenin
mümkün olan tüm sonuçlarını temsil eder.
Şifreyi uyguladığı zaman
bu yığındaki özgün bir sayfayla eşleşir.
Mesaj alanının yüksekliğinin
şifre alanına ve
şifreli metin alanına eşit
olduğuna dikkat edin.
Bu "mükemmel gizlilik" dediğimiz şeydir
ve sadece şifreli metne
erişebilen biri için
bildiği tek şey bu olduğu için
her mesaj aynı olasılıktadır.
Hiç bir işlem gücü
rastgele bir seçimin ötesine götüremez.
Şimdi tek seferlik şifre için
merak edebileceğiniz
en büyük problem, bu uzun şifreleri
önceden paylaşmak zorunda olmamız.
Bu problemi çözmek için
sözde-rastlantısallık tanımını oluşturarak
gizlilik tanımımızı esnetmeliyiz.
(beyaz gürültü)