หุ่นยนต์ส่งอาหารอัตโนมัติที่แสนจะเป็นมิตร
-
0:01 - 0:03บริการส่งอาหาร
-
0:03 - 0:06ถือว่าเป็นสิ่งที่ช่วยคนรุ่นใหม่จากความหิว
-
0:07 - 0:08จากที่ผมได้คำนวณ
-
0:08 - 0:12คนอเมริกาสั่งอาหารมากกว่า 20 ล้านครั้ง
-
0:12 - 0:14ในแต่ละวัน
-
0:14 - 0:17โดยที่ร้านเกินครึ่งสามารถเดินไปซื้อได้
-
0:17 - 0:21ถึงอย่างนั้น 9 ใน 10
ก็ให้รถไปส่งอาหารอยู่ดี -
0:22 - 0:24พูดง่าย ๆ ก็คือ
-
0:24 - 0:26เราส่งบูร์ริโตที่หนักเพียง 2 ปอนด์
-
0:26 - 0:28ด้วยรถยนต์ที่หนักมากกว่า 2 ตัน
-
0:28 - 0:3020 ล้านครั้งต่อวัน
-
0:30 - 0:32เเรงงานที่มาส่งเเค่บูร์ริโตนั้น
-
0:32 - 0:35ก็คือโครงเหล็กหนักกว่า 2 ตัน
-
0:35 - 0:36พร้อมที่นั่งอุ่น ๆ
-
0:36 - 0:38พูดตรง ๆ ก็คือ
-
0:38 - 0:40เราติดการใช้รถยนต์
-
0:40 - 0:42รู้หรือไม่ว่าที่สหรัฐฯ
-
0:42 - 0:45รถทุกคันมีที่จอดถึง 4 ที่
-
0:45 - 0:47ในบางเมืองใหญ่ ๆ
-
0:47 - 0:50ที่เกินครึ่งในเมืองมีไว้เพื่อจอดรถโดยเฉพาะ
-
0:50 - 0:53เราออกแบบเมืองตามการขับรถ
-
0:53 - 0:56เพราะเราเลือกที่จะขับรถ ไม่ว่าจะ 2 ไมล์
-
0:56 - 0:58หรือ 200 ไมล์
-
0:58 - 1:00ไปคนเดียว หรือไปกันทั้งครอบครัว
-
1:01 - 1:06เรานั่งรถ SUV ไปซื้อทั้งกาแฟและโต๊ะกาแฟ
-
1:06 - 1:09ถ้าเราขับและใช้ที่จอดรถน้อยลง
-
1:09 - 1:10เราก็จะมีพื้นที่สำหรับบ้าน
-
1:10 - 1:12พื้นที่สังคมและสวนสาธารณะมากขึ้น
-
1:13 - 1:14ถ้าอยากได้แบบนั้น
-
1:14 - 1:18ก่อนอื่น เราต้องทบทวนการใช้รถยนต์ทุกวันนี้
-
1:18 - 1:19เพื่อในอนาคต
-
1:19 - 1:23ถ้าไปแค่ 5 ช่วงตึก
ก็ใช้จักรยานหรือสกูตเตอร์ -
1:23 - 1:26ถ้ารีบก็เรียกโดรนโดยสารมารับ
-
1:26 - 1:30ถ้าต้องการอาหารก็ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาส่ง
-
1:30 - 1:32อาหารจะมาเสิร์ฟถึงที่
-
1:32 - 1:36กลับไปที่เลข 20 ล้าน
ที่คนอเมริกันสั่งอาหาร -
1:36 - 1:39ถ้าเราทำให้การสั่งซื้ออยู่นอกพื้นที่ถนนได้
-
1:39 - 1:41เราจะช่วยลดความจำเป็น
-
1:41 - 1:45ในการใช้รถมากถึง 1.5 ล้านคัน
นี่แค่ในสหรัฐฯ -
1:45 - 1:48ซึ่งนับเป็นสองเท่าของขนาดซานฟรานซิสโก
-
1:48 - 1:52ทีนี้ลองมาดูผลกระทบต่อเมืองอย่างเดลี
-
1:52 - 1:55หรือเตหะรานบ้านเกิดของผม
-
1:55 - 1:58ซึ่งมลพิษอากาศได้คร่าชีวิตคนหลายพันต่อปี
-
1:59 - 2:03เราจะลดปริมาณการขนส่งบนท้องถนนได้อย่างไร
-
2:05 - 2:06นั่นคือสิ่งที่น่าคิด
-
2:06 - 2:10ซึ่งผมและทีมงานได้พยามหาคำตอบมาตลอด 3 ปี
-
2:10 - 2:13และคำตอบก็อยู่ที่ช่วงตึกใดช่วงตึกหนึ่ง
-
2:13 - 2:15ของเมืองในอนาคต
-
2:16 - 2:20เราได้พยามสร้างหุ่นยนต์ไร้คนขับขนาดเล็ก
-
2:20 - 2:23ที่ขับเคลื่อนตามตรอกและทางเท้าไม่พลุกพล่าน
-
2:23 - 2:25บนทางเดิน
-
2:25 - 2:28พร้อมที่บรรจุสินค้าแน่นหนาก่อนนำส่ง
-
2:28 - 2:31ที่นี้ก่อนที่จะเล่าเกี่ยวกับหุ่นยนต์ต่อ
-
2:31 - 2:33มาทำการทดลองทางความคิดสั้น ๆ กัน
-
2:34 - 2:38ลองนึกภาพเมืองที่มีหุ่นยนต์หลายพันตัว
-
2:39 - 2:40ใช่แบบนี้รึเปล่า
-
2:41 - 2:45คนจำนวนมากอาจนึกถึง
ภาพยนตร์ฮอลลิวู้ดแนวสังคมสิ้นหวัง -
2:45 - 2:50แต่งานของเราคือออกแบบอนาคตที่เป็นมิตรกับคน
-
2:50 - 2:53แทนที่จะสร้างมนุษย์ต่างดาว
-
2:53 - 2:57เราเริ่มสร้างหุ่นยนต์ที่เข้าถึงได้มากขึ้น
-
2:57 - 3:00หุ่นยนต์ที่จะเข้ากับชุมชน
-
3:01 - 3:03แต่เราก็ต้องการความประหลาดใจ
เล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วย -
3:03 - 3:06สิ่งที่น่ารื่นรมย์แบบคาดไม่ถึง
-
3:06 - 3:07ลองคิดดูสิ
-
3:07 - 3:08คุณกำลังเดินอยู่บนถนน
-
3:09 - 3:11และคุณก็เห็นหุ่นยนต์ตัวแรก
-
3:11 - 3:13นั่นคือช่วงเวลาที่คุณจะตัดสินใจว่า
-
3:13 - 3:16นี่คืออนาคตที่คุณจะรักหรือจะกลัว
-
3:17 - 3:20และในเมื่อคนจำนวนมากมีความคิดด้านลบ
-
3:20 - 3:22เราต้องทำให้พวกเขาเปิดใจ
-
3:22 - 3:25เราต้องทำให้พวกเขาประหลาดใจและรื่นรมย์
-
3:25 - 3:28เพื่อชนะใจพวกเขาให้ประทับใจตั้งแต่แรก
-
3:28 - 3:29นี่คือสิ่งที่พวกเราคิดขึ้นได้
-
3:29 - 3:32เข้าถึงได้ แต่ก็เหนือความคาดหมาย
-
3:33 - 3:34เหมือนเป็นรถเข็น
-
3:35 - 3:38เหมือนเราเอาวอลล์- อี กับมินเนียนมารวมกัน
-
3:39 - 3:42ถ้าคุณอยู่ในซานฟรานซิสโกหรือลอสแอนเจลิส
-
3:42 - 3:45อาจมีหุ่นยนต์พวกนี้ไปส่งอาหารให้คุณแล้ว
-
3:45 - 3:48ทันทีที่พวกเรานำหุ่นยนต์ไปตั้งตามท้องถนน
-
3:48 - 3:50เราก็พบปัญหาที่น่าสนใจ
-
3:50 - 3:53เช่น หุ่นยนต์จะข้ามถนนยังไง
-
3:54 - 3:59หรือหุ่นยนต์จะปฏิสัมพันธ์กับผู้พิการยังไง
-
4:00 - 4:04แล้วเราก็ตระหนักได้ว่าเราต้องสอนหุ่นยนต์
-
4:04 - 4:06ให้รู้จักสื่อสารกับผู้คน
-
4:07 - 4:10คนที่อยู่บนทางเท้ามาจากหลากสาขาอาชีพ
-
4:10 - 4:13เราจึงต้องคิดภาษาใหม่
-
4:13 - 4:15ที่เป็นสากล
-
4:15 - 4:18เพื่อให้ผู้คนและหุ่นยนต์เข้าใจกันได้
-
4:18 - 4:19ในทันที
-
4:19 - 4:22เพราะไม่มีใครมานั่งอ่านคู่มือหรอก
-
4:24 - 4:27เราเริ่มจากดวงตา เพราะภาษาตาเป็นภาษาสากล
-
4:27 - 4:29ซึ่งแสดงให้เห็นว่าหุ่นยนต์จะไปทางไหน
-
4:29 - 4:32หรือว่ามันสับสน
-
4:32 - 4:34อีกอย่าง ตาทำให้หุ่นยนต์เป็นมนุษย์มากขึ้น
-
4:35 - 4:37เรายังต้องใช้เสียง
-
4:37 - 4:40อย่างเช่น การสร้างเสียงวิ่ง
-
4:40 - 4:41โดยเพิ่มความถี่บ่อยๆ
-
4:41 - 4:45ให้ผู้ที่พิการทางสายตารู้ตำแหน่งหุ่นยนต์
-
4:45 - 4:47โดยใช้ปรากฏการณ์ดอปเปลอร์
-
4:47 - 4:50แต่เท่านี้ก็ยังไม่เพียงพอ
-
4:50 - 4:51ที่ทางแยก
-
4:51 - 4:53รถจะตัดหน้าหุ่นยนต์
-
4:53 - 4:56บางครั้งคนขับก็จะงุนงง
-
4:56 - 5:00เพราะหุ่นยนต์ต้องใช้เวลานานกว่าจะข้ามถนน
-
5:01 - 5:03แม้แต่คนเดินเท้าทั่วไปยังงง
-
5:04 - 5:07บางทีก็ไม่แน่ใจว่าจะให้หุ่นยนต์เดินฝั่งไหน
-
5:07 - 5:11เพราะหุ่นยนต์เปลี่ยนทิศทางบ่อย
-
5:11 - 5:12เวลาเคลื่อนที่
-
5:12 - 5:14แต่ก็ทำให้เกิดไอเดียใหม่ขึ้นมา
-
5:15 - 5:19ว่าหากเราคิดภาษาสากลจากท่าทาง
-
5:19 - 5:21อย่างที่สี่แยก
-
5:21 - 5:24หุ่นยนต์จะขยับไปข้างหน้านิดหน่อยก่อนจะข้าม
-
5:24 - 5:27เพื่อให้สัญญาณคนขับว่าถึงคิวพวกมันแล้ว
-
5:28 - 5:30ถ้ามันเห็นคนนั่งรถเข็น
-
5:30 - 5:34ก็จะให้ทางโดยการหันหน้าออกจากทางเท้า
-
5:34 - 5:36เพื่อสื่อว่าพวกมันจะไม่ขยับ
-
5:38 - 5:39พวกคุณบางคนอาจจำเรื่องนี้ได้
-
5:39 - 5:45ปี 2015 นักวิจัยแคนาดา
ได้ส่งหุ่นยนต์ไปโบกรถ -
5:46 - 5:47ทั่วสหรัฐฯ แต่ก็ไปไม่ได้ไกล
-
5:47 - 5:51พบว่าหุ่นยนต์สามารถใช้ทักษะสังคมบางอย่าง
-
5:51 - 5:53เช่น ถ้ามันไปเจอคนที่ใช้งานไม่เป็น
-
5:54 - 5:59นักวิจัยคาร์เนกีเมลลอนให้หุ่นยนต์แกล้งตาย
-
5:59 - 6:02เพราะคนจะรู้สึกแย่ถ้าคิดว่าเป็นคนทำมันพัง
-
6:02 - 6:04แต่หุ่นยนต์ส่งของไม่ใช่ของเล่น
-
6:05 - 6:07ขนาดไม่ได้เล็ก แล้วก็อยู่ในที่สาธารณะ
-
6:07 - 6:10เราพบว่าถ้าจะไม่ให้คนที่ใช้งานไม่เป็น
-
6:10 - 6:12มายุ่งกับหุ่นยนต์
-
6:12 - 6:14หุ่นยนต์ต้องสร้างการตระหนักรู้
-
6:15 - 6:17ซึ่งเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับการแกล้งตาย
-
6:18 - 6:19ในกรณีนี้
-
6:19 - 6:22หุ่นยนต์ต้องยอมรับสถานการณ์
-
6:22 - 6:24เพื่อให้คนหลีกทางให้
-
6:25 - 6:26หรือให้คำแนะนำ
-
6:26 - 6:29ถ้าคุณเป็นหุ่นยนต์และเห็นเด็กตัวเล็ก ๆ
-
6:29 - 6:31วิ่งตรงไปที่ผู้ใหญ่ที่อยู่ใกล้ที่สุด
-
6:31 - 6:35กลายเป็นว่าเด็กบางคนชอบแกล้งหุ่นยนต์
-
6:35 - 6:38เพราะฉะนั้น นอกจากความคิด
แบบสังคมสิ้นหวังแล้ว -
6:38 - 6:41ในหนังฮอลลีวู้ดยังมีหุ่นยนต์เจ๋งๆ
-
6:41 - 6:44ที่ช่วยเราทำธุระหรืออยู่เป็นเพื่อนเรา
-
6:44 - 6:47จนถึงตอนนี้ เรามุ่งความสนใจที่การส่งอาหาร
-
6:47 - 6:49แต่ในอนาคต
-
6:49 - 6:51หุ่นยนต์อาจทำได้มากกว่านี้ เช่น
-
6:51 - 6:55เก็บอาหารเหลือไปส่งตามศูนย์พักพิงทุกคืน
-
6:56 - 7:00เพราะในสหรัฐฯ เราทิ้งอาหารร้อยละ 30
-
7:00 - 7:03ขณะที่คนร้อยละ 10
เผชิญความไม่มั่นคงทางอาหาร -
7:03 - 7:05หุ่นยนต์เหล่านี้อาจช่วยได้
-
7:06 - 7:10หรือเมื่อเรามีหุ่นยนต์หลายร้อยตัวให้เมือง
-
7:10 - 7:14เราอาจให้หุ่นยนต์ช่วยนำยามาให้ยามฉุกเฉิน
-
7:14 - 7:18อย่างในกรณีที่คนใกล้ตัว
มีอาการแพ้ -
7:18 - 7:19หรือเป็นหอบหืด
-
7:19 - 7:22หุ่นยนต์ก็จะมาถึงที่ได้ในหนึ่งหรือสองนาที
-
7:22 - 7:24เร็วกว่าที่ใครจะทำได้
-
7:24 - 7:25และในช่วงที่มีโรคระบาด
-
7:26 - 7:28หุ่นยนต์จะมีส่วนสำคัญในโครงสร้างพื้นฐาน
-
7:28 - 7:30โดยจะช่วยให้
-
7:30 - 7:33เราสามารถช่วยเหลือตามจำเป็นแก่ชุมชนได้
-
7:33 - 7:35แม้ในสถานการณ์ฉุกเฉิน
-
7:35 - 7:38ผมขอทิ้งท้ายไว้ว่า
-
7:38 - 7:44วันนี้สิ่งของไม่อาจเคลื่อนที่โดยไร้มนุษย์
-
7:44 - 7:47เพราะโลก 3 มิตินั้นค่อนข้างซับซ้อน
-
7:48 - 7:52แต่เซ็นเซอร์และปัญญาประดิษฐ์เปลี่ยนมันได้
-
7:52 - 7:55ในแง่หนึ่งเทคโนโลยีก็เหมือนทารก
-
7:55 - 7:59ที่เพิ่งเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ และเข้าใจคำพูด
-
7:59 - 8:02และอาจจะสนทนาขั้นพื้นฐานได้
-
8:02 - 8:04แต่ยังเดินไม่เป็น
-
8:05 - 8:07ตอนนี้พวกเรากำลังสอนเทคโนโลยี
-
8:08 - 8:10ให้ขับเคลื่อนไปในโลก 3 มิติ
-
8:10 - 8:11ด้วยตัวของมันเอง
-
8:13 - 8:15เรากำลังเข้าสู่ยุคใหม่
-
8:15 - 8:19ที่สิ่งของต่าง ๆ
จะลุกขึ้นมาเคลื่อนที่อิสระ -
8:20 - 8:22และเมื่อเป็นเช่นนั้น
-
8:22 - 8:24เราต้องมั่นใจว่าพวกมัน
จะไม่เหมือนมนุษย์ต่างดาว -
8:24 - 8:29ผมมองว่าในอนาคต
เมื่อสิ่งต่าง ๆ มีชีวิตขึ้น -
8:29 - 8:31มันจะมีความสุข
-
8:31 - 8:34ก็นะ เอาแบบ "Terminator" ให้น้อยหน่อย
-
8:34 - 8:36และให้เป็นแบบ "Toy Story" มากกว่า
-
8:36 - 8:37ขอบคุณครับ
- Title:
- หุ่นยนต์ส่งอาหารอัตโนมัติที่แสนจะเป็นมิตร
- Speaker:
- อาลี คาชานี
- Description:
-
พบกับหุ่นยนต์เป็นมิตรที่สามารถนำบูร์ริโต้ชิ้นต่อมาไปส่งให้คุณ อาลี คาชานี แนะนำให้พวกเรารู้จักกับหุ่นยนต์ส่งของอัตโนมัติของโพสเมตส์ และอธิบายว่ามันจะช่วยลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนได้อย่างไร อีกทั้งยังประหยัดพื้นที่ไปสร้างอสังหาริมทรัพย์ที่มีค่าได้ทุกที่ทั่วเมือง มาเรียนรู้เพิ่มเติมว่ามันถูกออกแบบให้ปฏิสัมพันธ์ทางสังคมอย่างซับซ้อนบนทางเท้าที่มีความวุ่นวายได้อย่างไรก่อนจะนำอาหาร (และอื่น ๆ) มาส่งที่บ้านคุณพร้อมกับความสุข
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 08:51
Sakunphat Jirawuthitanant approved Thai subtitles for A friendly, autonomous robot that delivers your food | ||
Sakunphat Jirawuthitanant edited Thai subtitles for A friendly, autonomous robot that delivers your food | ||
Sakunphat Jirawuthitanant accepted Thai subtitles for A friendly, autonomous robot that delivers your food | ||
Sakunphat Jirawuthitanant edited Thai subtitles for A friendly, autonomous robot that delivers your food | ||
Kanyanut Wattanalaowit edited Thai subtitles for A friendly, autonomous robot that delivers your food | ||
Kanyanut Wattanalaowit edited Thai subtitles for A friendly, autonomous robot that delivers your food | ||
Kanyanut Wattanalaowit edited Thai subtitles for A friendly, autonomous robot that delivers your food | ||
Kanyanut Wattanalaowit edited Thai subtitles for A friendly, autonomous robot that delivers your food |