ผู้ลี้ภัยต้องการสิทธิอำนาจ ไม่ใช่สิ่งของบริจาค
-
0:01 - 0:06ปัจจุบัน ผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในเมือง
-
0:06 - 0:08แทนการอาศัยอยู่ในค่ายผู้ลี้ภัย
-
0:10 - 0:14เราเป็นตัวแทนมากกว่า 60 เปอร์เซนต์
-
0:14 - 0:17ของจำนวนผู้ลี้ภัยทั่วโลก
-
0:19 - 0:23จากการที่มีผู้ลี้ภัยส่วนใหญ่
อาศัยอยู่ในเขตเมือง -
0:25 - 0:29มีความจำเป็นมาก
ในการเปลี่ยนกระบวนความคิดใหม่ ๆ -
0:31 - 0:36แทนที่จะเสียเงินไปกับการสร้างกำแพง
-
0:38 - 0:42จะดีกว่าถ้าสามารถใช้เงินกับโครงการต่าง ๆ
-
0:42 - 0:44ที่จะช่วยผู้ลี้ภัย
ให้สามารถช่วยเหลือตนเองได้ -
0:44 - 0:50(เสียงปรบมือ)
-
0:51 - 0:56เรามักต้องทิ้งสิ่งของของเรา
ไว้เบื้องหลังทั้งหมด -
0:57 - 0:59แต่ไม่ได้ทิ้งทักษะและความรู้
-
1:01 - 1:05หากได้รับอนุญาตให้ใช้ชีวิตที่มีประสิทธิผล
-
1:06 - 1:09ผู้ลี้ภัยจะสามารถช่วยเหลือตนเองได้
-
1:09 - 1:12และมีส่วนร่วมในการพัฒนา
ประเทศเจ้าบ้านที่ลี้ภัยไปอยู่ -
1:15 - 1:18ผมเกิดในเมืองที่ชื่อ "บูคาวู"
-
1:18 - 1:20จังหวัดคิวูใต้
-
1:20 - 1:22แห่งสาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก
-
1:23 - 1:26ผมเป็นบุตรคนที่ 5 ในบรรดาพี่น้อง 12 คน
-
1:29 - 1:33พ่อผม มีอาชีพเป็นช่างกล
-
1:33 - 1:36ต้องทำงานหนักมากเพื่อส่งผมเรียนหนังสือ
-
1:37 - 1:40เช่นเดียวกับคนหนุ่มสาวคนอื่น ๆ
-
1:41 - 1:43ผมมีแผนการและความฝันมากมาย
-
1:45 - 1:47ผมต้องการที่จะเรียนให้จบ
-
1:48 - 1:49ได้งานที่ดี
-
1:50 - 1:52แต่งงานและมีลูกหลานของผมเอง
-
1:52 - 1:53และสนับสนุนครอบครัวของผม
-
1:55 - 1:57แต่ทั้งหมดนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเลย
-
2:00 - 2:07สงครามกลางเมืองที่บ้านเกิด ทำให้ผมลี้ภัยไป
ประเทศยูกันดาในปี ค.ศ. 2008 -
2:07 - 2:08เมื่อ 9 ปีที่ผ่านมา
-
2:10 - 2:15ครอบครัวของผมได้มีส่วนกับ
การอพยพอย่างต่อเนื่องของผู้ลี้ภัย -
2:15 - 2:18ซึ่งไปตั้งถิ่นฐานในเมืองกัมปาลา
เมืองหลวงของประเทศยูกันดา -
2:20 - 2:22ในประเทศของผม
-
2:23 - 2:25ผมได้อาศัยอยู่ในเมืองอยู่แล้ว
-
2:26 - 2:31และเรารู้สึกว่าการอยู่ที่เมืองกัมปาลา
ดีกว่าการอาศัยอยู่ในค่ายผู้ลี้ภัย -
2:34 - 2:37ผู้ลี้ภัยในเมืองต่าง ๆ
-
2:37 - 2:41ต่างถูกปฏิเสธเป็นประจำ
จากความช่วยเหลือระหว่างประเทศ -
2:42 - 2:48แม้กระทั่งหลังจากที่ได้รับการยอมรับแล้ว
โดย UNHCR ในปี ค.ศ. 1997 -
2:49 - 2:55นอกเหนือจากปัญหาความยากจน
ที่เราต้องเผชิญหน้าแล้ว -
2:55 - 2:57ในฐานะคนในเมืองที่ยากจน
-
2:59 - 3:02เราได้เผชิญกับความท้าทาย
เนื่องมาจากสถานะผู้ลี้ภัยของเรา -
3:02 - 3:04เช่นอุปสรรคทางภาษา
-
3:05 - 3:09ในประเทศคองโก ภาษาราชการคือภาษาฝรั่งเศส
-
3:10 - 3:12แต่ในประเทศยูกันดา ภาษาราชการคือภาษาอังกฤษ
-
3:13 - 3:16เราไม่สามารถเข้าถึงการศึกษาและสาธารณสุข
-
3:17 - 3:21เราได้สัมผัสกับการถูกล่วงละเมิด
-
3:21 - 3:25การแสวงหาประโยชน์ การข่มขู่ และการแบ่งแยก
-
3:27 - 3:31องค์กรด้านมนุษยธรรมส่วนใหญ่ต่างมุ่งเน้น
-
3:31 - 3:34แต่เรื่องการตั้งถิ่นฐานอย่างเป็นทางการ
ในพื้นที่ชนบท -
3:35 - 3:38และไม่มีอะไรที่มุ่งเน้นสำหรับเราเลย
-
3:41 - 3:43แต่เราไม่ได้ต้องการสิ่งของบริจาค
-
3:44 - 3:47เราต้องการที่จะทำงานและสนับสนุนตนเอง
-
3:49 - 3:52ผมได้พลัดถิ่นร่วมกับเพื่อนร่วมงานอีก 2 คน
-
3:52 - 3:55และจัดตั้งองค์กร
เพื่อสนับสนุนผู้ลี้ภัยคนอื่น ๆ -
3:57 - 4:01YARID หรือ "Young African Refugees
for Integral Development" -
4:02 - 4:06เริ่มต้นจากการพูดคุยกันภายในชุมชนคองโก
-
4:08 - 4:10เราได้ถามชุมชน
-
4:10 - 4:14เกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาสามารถ
จัดระเบียบตัวเองเพื่อแก้ปัญหาเหล่านี้ -
4:16 - 4:20โครงการต่าง ๆ ของ YARID ที่ให้การสนับสนุน
ได้วิวัฒนาการเป็นขั้นตอน -
4:21 - 4:26โดยคืบหน้าจากชุมชนฟุตบอล ไปจนถึงภาษาอังกฤษ
-
4:26 - 4:28ไปจนถึงการมีอาชีพตัดเย็บเสื้อผ้า
-
4:30 - 4:34ฟุตบอลได้สร้างพลังใหม่
-
4:34 - 4:37ให้กับเยาวชนที่ตกงาน
-
4:37 - 4:40และเชื่อมคนเข้าด้วยกันจากหลาย ๆ ชุมชน
-
4:41 - 4:43ชั้นเรียนภาษาอังกฤษฟรีต่าง ๆ
-
4:43 - 4:48ช่วยให้ผู้คนมีส่วนร่วมกับชุมชนยูกันดา
-
4:48 - 4:52ซึ่งสามารถช่วยให้พวกเขาได้รู้จักเพื่อนบ้าน
และทำการค้าขาย -
4:54 - 4:59โครงการฝึกอบรมวิชาชีพ
ได้ให้ทักษะของการหาเลี้ยงชีพ -
4:59 - 5:03และสำหรับพวกเขา โอกาสสำคัญสำหรับ
การพึ่งพาตนเองทางเศรษฐกิจ -
5:04 - 5:08เราได้เห็นหลาย ๆ ครอบครัว
-
5:08 - 5:11กลายเป็นครอบครัวที่ช่วยเหลือตนเองได้
อย่างยั่งยืน -
5:12 - 5:15เราได้เห็น ผู้ที่ไม่จำเป็น
ต้องได้รับความช่วยเหลือจากเราอีกต่อไป -
5:17 - 5:21จากการที่หลาย ๆโครงการของ YARID ได้ขยายตัว
-
5:22 - 5:26ทำให้มีการเพิ่มขึ้นของคนสัญชาติต่าง ๆ
-
5:27 - 5:31คองโก รวันดา บุรุนดี
-
5:32 - 5:34โซมาเลีย เอธิโอเปีย ซูดานใต้
-
5:35 - 5:41ถึงวันนี้ YARID ได้สนับสนุน
ผู้ลี้ภัยกว่า 3,000 คนทั่วกัมปาลา -
5:42 - 5:43และยังคงสนับสนุนเพิ่มเติมต่อเนื่อง
-
5:43 - 5:48(เสียงปรบมือ)
-
5:48 - 5:53ผู้ลี้ภัยต้องการสิทธิอำนาจ
ไม่ใช่สิ่งของบริจาค -
5:54 - 5:57เรารู้จักชุมชนของเราดีกว่าคนอื่น ๆ
-
5:58 - 6:03เราเข้าใจถึงความท้าทาย
และโอกาสที่เราจะต้องเผชิญ -
6:03 - 6:05ในการที่จะพึ่งตนเอง
-
6:06 - 6:09ผมรู้ดีกว่าทุกคน
-
6:09 - 6:12ว่าการริเริ่ม ที่ถูกคิดค้นโดยผู้ลี้ภัย
สามารถทำได้ -
6:13 - 6:17การริเริ่มเหล่านี้ ต้องได้รับการยอมรับ
และสนับสนุนอย่างเป็นสากล -
6:18 - 6:20ให้การสนับสนุนเรา อย่างที่เราสมควรได้รับ
-
6:20 - 6:23และเราจะตอบแทนคุณพร้อมผลประโยชน์
-
6:23 - 6:24ขอบคุณมากครับ
-
6:24 - 6:31(เสียงปรบมือ)
- Title:
- ผู้ลี้ภัยต้องการสิทธิอำนาจ ไม่ใช่สิ่งของบริจาค
- Speaker:
- โรเบิร์ต ฮาคีซา
- Description:
-
more » « less
ภาพรวมของที่อยู่อาศัยของผู้ลี้ภัยนั้นคือค่ายพักชั่วคราวในพื้นที่ห่างไกล แต่ในความเป็นจริงแล้วเกือบ 60 เปอร์เซนต์ของผู้ลี้ภัยทั่วโลกเข้ามาอาศัยอยู่ในเขตเมือง โรเบิร์ต ฮาคีซา จะนำเราเข้าสู่ชีวิตของผู้ลี้ภัยในเมือง - และแสดงให้เราเห็นว่าองค์กรต่าง ๆ เช่นองค์กรที่เขาเริ่มต้น สามารถให้ทักษะที่พวกเขาจำเป็นต้องมีเพื่อให้สามารถพึ่งพาตนเองได้อย่างยั่งยืน
- Video Language:
- English
- Team:
closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 06:45
|
Unnawut Leepaisalsuwanna approved Thai subtitles for Refugees want empowerment, not handouts | |
|
|
Unnawut Leepaisalsuwanna edited Thai subtitles for Refugees want empowerment, not handouts | |
|
Rawee Ma accepted Thai subtitles for Refugees want empowerment, not handouts | |
|
Peerapat Oldenburger edited Thai subtitles for Refugees want empowerment, not handouts | |
|
|
Rawee Ma declined Thai subtitles for Refugees want empowerment, not handouts | |
|
|
Rawee Ma edited Thai subtitles for Refugees want empowerment, not handouts | |
|
|
Peerapat Oldenburger edited Thai subtitles for Refugees want empowerment, not handouts | |
|
|
Peerapat Oldenburger edited Thai subtitles for Refugees want empowerment, not handouts |