Return to Video

پناهجویان توانمندسازی می‌خواهند، نه صدقه

  • 0:01 - 0:06
    در حال حاضر، بیشتر پناهجوها
    در شهرها زندگی میکنند
  • 0:06 - 0:08
    نه در اردوگاههای پناهجوها
  • 0:10 - 0:14
    ما ۶۰ درصد از
  • 0:14 - 0:17
    کل پناهجوها را در جهان تشکیل میدهیم.
  • 0:19 - 0:23
    با توجه به این که بیشتر پناهجوها
    در مناطق شهری زندگی میکنند،
  • 0:25 - 0:29
    نیاز زیادی به تغییر الگو
    و تفکر جدید وجود دارد.
  • 0:31 - 0:36
    به جای هدر دادن پول برای ساختن دیوارها،
  • 0:38 - 0:42
    بهتر است که آن را صرف برنامههایی کنیم
  • 0:42 - 0:44
    که به پناهجویان کمک میکنند
    که بتوانند به خودشان کمک کنند.
  • 0:44 - 0:50
    (صدای تشویق)
  • 0:51 - 0:56
    ما همیشه مجبوریم
    همه داراییهای خود را رها کنیم.
  • 0:57 - 0:59
    ولی مهارتها و دانش خود را
    به همراه داریم.
  • 1:01 - 1:05
    اگر پناهجوها اجازه داشتن
    یک زندگی سازنده را داشته باشند،
  • 1:06 - 1:09
    میتوانند به خودشان کمک کنند
  • 1:09 - 1:12
    و موجب توسعه کشورهای میزبان خود شوند.
  • 1:15 - 1:18
    من در شهری به نام بوکاوو به دنیا آمدم،
  • 1:18 - 1:20
    در کیووی جنوبی،
  • 1:20 - 1:22
    در جمهوری دموکراتیک کنگو.
  • 1:23 - 1:27
    من پنجمین فرزند یک خانواده ۱۲ فرزندی هستم.
  • 1:29 - 1:33
    پدر من که یک مکانیک حرفهای بود،
  • 1:33 - 1:36
    سخت کار کرد تا من را به مدرسه بفرستد.
  • 1:37 - 1:40
    مانند سایر جوانها،
  • 1:41 - 1:43
    من برنامهها و آرزوهای زیادی داشتم.
  • 1:45 - 1:47
    میخواستم تحصیلاتم را تمام کنم،
  • 1:48 - 1:49
    یک شغل خوب پیدا کنم،
  • 1:50 - 1:52
    ازدواج کنم و فرزندان خودم را داشته باشم
  • 1:52 - 1:54
    و از خانوادهام حمایت کنم.
  • 1:55 - 1:57
    ولی این اتفاق نیفتاد.
  • 2:00 - 2:07
    جنگ در سرزمینم، من را مجبور
    به فرار به اوگاندا در سال ۲۰۰۸ کرد،
  • 2:07 - 2:08
    ۹ سال پیش.
  • 2:10 - 2:15
    خانواده من به جمعیت ساکن پناهجویان
  • 2:15 - 2:18
    در پایتخت اوگاندا، کامپالا، ملحق شدند.
  • 2:20 - 2:22
    در کشور خودم،
  • 2:23 - 2:25
    من در شهر زندگی میکردم،
  • 2:26 - 2:31
    و ما احساس کردیم کامپالا خیلی بهتر
    از یک اردوگاه پناهندگان باشد.
  • 2:34 - 2:37
    پناهجویان در شهرها
  • 2:37 - 2:41
    همیشه از کمکهای بینالمللی
    محروم بودهاند،
  • 2:42 - 2:48
    به رسمیت شناخته شدن توسط کمیساریای
    عالی پناهندگان سازمان ملل در سال ۱۹۹۷.
  • 2:49 - 2:55
    علاوه بر مشکل فقر که با آن مواجه بودیم
  • 2:55 - 2:57
    مانند شهرنشینان فقیر محلی،
  • 2:59 - 3:02
    چالشهایی در ارتباط با
    وضعیت پناهندگی نیز داشتیم،
  • 3:02 - 3:04
    مانند مشکل زبان.
  • 3:05 - 3:09
    در کنگو، زبان رسمی فرانسوی است.
  • 3:10 - 3:12
    ولی در اوگاندا، انگلیسی است.
  • 3:13 - 3:16
    ما به خدمات آموزشی و بهداشتی
    دسترسی نداشتیم.
  • 3:17 - 3:21
    ما در معرض آزار و اذیت،
  • 3:21 - 3:25
    بهرهکشی، ارعاب و تبعیض قرار داشتیم.
  • 3:27 - 3:31
    سازمانهای بشردوستانه بیشتر بر روی
  • 3:31 - 3:34
    اسکان رسمی در مناطق غیرشهری متمرکز هستند،
  • 3:35 - 3:38
    و هیچ کمکی برای ما وجود نداشت.
  • 3:41 - 3:43
    ولی ما صدقه نمیخواستیم.
  • 3:44 - 3:47
    ما میخواستیم کار کنیم
    و از خودمان حمایت کنیم.
  • 3:49 - 3:52
    من به همراه دو همکار دیگر مهاجرم
  • 3:52 - 3:55
    یک سازمان برای حمایت
    از پناهجوها تأسیس کردم.
  • 3:57 - 4:01
    یارید -- پناهجویان جوان آفریقایی
    برای توسعه یکپارچه --
  • 4:02 - 4:06
    که با گفتگو درون جامعه کنگوییها شروع شد.
  • 4:08 - 4:10
    ما از این جامعه پرسیدیم
  • 4:10 - 4:14
    که چگونه میتوانند خود را برای
    حل این چالشها سازماندهی کنند؟
  • 4:16 - 4:20
    برنامههای حمایتی یارید در هر مرحله تکامل یافت،
    (پناهندگان جوان آفریقایی برای توسعه یکپارچه،)
  • 4:21 - 4:26
    از جامعه فوتبال به زبان انگلیسی
  • 4:26 - 4:28
    و به دوزندگی برای امرار معاش پیشرفت کرد.
  • 4:30 - 4:34
    فوتبال موجب تغییر
  • 4:34 - 4:37
    انرژی جوانان بیکار
  • 4:37 - 4:40
    و افراد مرتبط از جوامع مختلف شد.
  • 4:41 - 4:43
    کلاسهای رایگان زبان انگلیسی
  • 4:43 - 4:48
    به تقویت افراد برای ارتباط برقرار کردن
    با جامعه اوگاندایی کمک کرد،
  • 4:48 - 4:52
    و به آنها امکان شناخت همسایهها
    و فروش کالاها را داد.
  • 4:54 - 4:59
    برنامههای آموزشی فنی و حرفهای،
    مهارتهایی برای امرار معاش
  • 4:59 - 5:03
    و علاوه بر آنها، فرصتهای مهمی برای
    خودکفایی اقتصادی فراهم میکردند.
  • 5:04 - 5:08
    ما خانوادههای زیادی را دیدیم
  • 5:08 - 5:11
    که خودکفا شدند.
  • 5:12 - 5:15
    ما افرادی را دیدیم که دیگر
    به کمک ما نیازی نداشتند.
  • 5:17 - 5:21
    با گسترش برنامههای یارید،
  • 5:22 - 5:26
    این سازمان ملیتهای بیشتری
    را در بر گرفت --
  • 5:27 - 5:31
    کنگو، رواندا، بروندی،
  • 5:32 - 5:34
    سومالی، اتیوپی و سودان جنوبی.
  • 5:35 - 5:41
    امروزه، یارید از بیش از ۳ هزار پناهجو
    در کامپالا حمایت کرده
  • 5:42 - 5:43
    و به حمایت از افراد بیشتری
    ادامه میدهد.
  • 5:43 - 5:48
    (صدای تشویق)
  • 5:48 - 5:53
    پناهجوها توانمندسازی میخواهند، نه صدقه.
  • 5:54 - 5:57
    ما جامعه خود را بهتر از هر کسی میشناسیم.
  • 5:58 - 6:03
    ما چالشها و فرصتهایی را که
    برای مستقل شدن با آنها مواجه هستیم
  • 6:03 - 6:05
    را درک میکنیم.
  • 6:06 - 6:09
    من ابتکارات خلق شده
    از کارهای پناهجویان را
  • 6:09 - 6:12
    بهتر از هر کسی میشناسم.
  • 6:13 - 6:17
    آنها نیاز دارند که در سطح جهان
    به رسمیت شناخته شده و حمایت شوند.
  • 6:18 - 6:20
    حمایتی که مستحق آن هستیم
    را به ما ارائه کنید،
  • 6:20 - 6:23
    و ما با علاقه آن را به شما باز میگردانیم.
  • 6:23 - 6:24
    بسیار سپاسگزارم.
  • 6:24 - 6:31
    (صدای تشویق)
Titel:
پناهجویان توانمندسازی می‌خواهند، نه صدقه
Sprecher:
رابرت هاکیزا
Beschreibung:

تصویر غالب از محل زندگی پناهجوها، اردوگاه‌های موقت در مناطق جداگانه است -- اما در واقع، حدود ۶۰ درصد از آن‌ها در جهان در مناطق شهری زندگی می‌کنند. رابرت هاکیزا، همکار تد، ما را به درون زندگی پناهجویان شهرنشین می‌برد -- و به ما نشان می‌دهد چگونه سازمان‌هایی مانند سازمانی که او تأسیس کرده، می‌توانند مهارت‌هایی را که این پناهجوها نیاز دارند، به آن‌ها ارائه کنند و در نهایت موجب خودکفایی آن‌ها شوند.
more » « less
Video Language:
English
Team:
closed TED
Projekt:
TEDTalks
Duration:
06:45

Untertitel in Persian

Revisionen