Return to Video

ความหมายในความสวยงาม | ชนุดม สุขสถิตย์ | TEDxUTCC

  • 0:02 - 0:11
    (เสียงปรบมือ)
  • 0:11 - 0:16
    (ร้องเพลง) "แปลกบางเรื่องที่ทำ
    อย่าปรักปรำว่ามันต้องเป็น
  • 0:16 - 0:17
    เรื่องที่ผิด
  • 0:17 - 0:21
    แม้คนทั่วไปอาจไม่คุ้นชิน
  • 0:21 - 0:24
    อย่าตัดสินว่ามันผิด
  • 0:24 - 0:25
    ขอร้อง
  • 0:25 - 0:27
    อย่ามาเสียเวลา
  • 0:27 - 0:30
    สนคนนินทา
  • 0:30 - 0:32
    รู้ทั้งรู้แต่
  • 0:32 - 0:34
    ฉันไม่ใช่ทุกอย่าง
  • 0:34 - 0:36
    อย่างที่คิด
  • 0:36 - 0:38
    รู้ทั้งรู้แต่
  • 0:38 - 0:40
    จะทำดีแค่ไหน
  • 0:40 - 0:42
    ก็คงหาว่าผิด
  • 0:42 - 0:44
    รู้ทั้งรู้แต่
  • 0:44 - 0:46
    ขอทำตามใจบางอย่าง
  • 0:46 - 0:48
    อย่างที่คิด
  • 0:48 - 0:50
    รู้ทั้งรู้แต่
  • 0:50 - 0:54
    สุดท้ายก็โดนใส่ร้ายหาว่าผิด"
  • 0:54 - 0:56
    สวัสดีค่ะ พัดค่ะ
  • 0:56 - 0:58
    (เสียงปรบมือ)
  • 0:58 - 1:00
    ก็ขอเริ่มกันตั้งแต่เรื่องแรกก็คือ
  • 1:00 - 1:04
    พัดเนี่ยเริ่มเข้าเรียน
    ที่มหาวิทยาลัยกรุงเทพนะคะ
  • 1:04 - 1:06
    สาขาศิลปะการแสดงค่ะ
  • 1:06 - 1:07
    คณะนิเทศศาสตร์นะคะ
  • 1:08 - 1:11
    ซึ่งตัวเองเป็นคนชอบร้อง ชอบเต้น
    ชอบแสดงอยู่แล้วตั้งแต่เด็กค่ะ
  • 1:11 - 1:14
    ก็เลยเลือกวิชานี้เป็นวิชาแรกที่
  • 1:14 - 1:18
    อยากเข้ามาเรียน
    เพราะว่าอยากต่อยอดในสิ่งที่ตัวเองมี
  • 1:18 - 1:20
    เพราะว่าเรารู้สีกว่าเรามีต้นทุนตรงนี้ละ
  • 1:20 - 1:23
    ฉันอยากจะเก่งขึ้น ฉันก็เลยเข้ามหา'ลัย
  • 1:23 - 1:24
    แล้วก็ตั้งใจที่จะเรียนอันนี้ค่ะ
  • 1:25 - 1:26
    อยู่ในนี้มาประมาณ 4 ปีค่ะ
  • 1:26 - 1:31
    สอนเกี่ยวกับ Musical (ดนตรี)
    สอนเกี่ยวกับการแสดงละครเวทีค่ะ
  • 1:31 - 1:34
    พัดมีโอกาสได้เล่นทั้งหมด
    สี่สิบกว่าเรื่องค่ะ
  • 1:34 - 1:36
    คือขวนขวายมากที่จะอยากเล่นค่ะ
  • 1:36 - 1:40
    จนเป็นตัวจบเป็นตัวนึงที่ต้องเลือกเป็น
    Thesis (วิทยานิพนธ์) ตัวนึงค่ะ
  • 1:40 - 1:44
    เป็นเรื่อง Hedwig and the Angry Inch
    เราได้มีโอกาสเล่นเรื่องนี้นะคะ
  • 1:44 - 1:47
    เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ LGBT ค่ะ
    เกี่ยวกับเพศสภาพ
  • 1:48 - 1:52
    แล้วก็เป็นเรื่องที่ พัดพูดได้เลยว่า
    มันสอนพัดในเรื่องของ
  • 1:53 - 1:56
    เพศที่
    เราไม่ได้พูดถึงเพศ แต่เราพูดถึง
  • 1:57 - 1:58
    ความที่เราเป็นมนุษย์
  • 1:58 - 2:01
    แล้วเรามองหาความสมบูรณ์แบบ
    ของความเป็นมนุษย์
  • 2:01 - 2:03
    ในแบบที่เราเป็นค่ะ
  • 2:03 - 2:04
    ไม่จำเป็นว่าต้องเป็นคนแบบไหน
  • 2:04 - 2:06
    ไม่จำเป็นว่าจะต้องเพศไหน
  • 2:06 - 2:08
    ไม่จำเป็นว่าเราจะต้องคู่แบบไหน
  • 2:08 - 2:10
    นี่คือเรื่องนี้ที่เป็นตัวจบของพัด
  • 2:10 - 2:13
    หลังจากนั้นมา พัดก็มีโอกาสได้ไปทำงาน
  • 2:13 - 2:16
    เป็นครีเอทีฟบ้าง แล้วก็เป็นโปรดิวเซอร์บ้าง
  • 2:16 - 2:20
    แต่ว่ามีงานนึงที่พัดมีโอกาสได้
    เค้าเรียกว่า
  • 2:21 - 2:22
    สนุกกับมัน
  • 2:22 - 2:25
    คือเป็น choreographer คือผู้ออกแบบท่า
  • 2:25 - 2:28
    คือเราก็สามารถเต้นได้ด้วย
    ร้องได้ด้วย ครบครันเลยใช่มั้ยคะ
  • 2:28 - 2:32
    ก็ไปออกแบบท่าระบำใต้น้ำค่ะ
    ที่โอเชียนเวิลด์
  • 2:32 - 2:34
    อันนี้ท้าทายอย่างนึงคือ
  • 2:34 - 2:39
    อะไร อยู่ดี ๆ เป็นนักแสดง แล้วก็ไปออกแบบ
    ท่าระบำใต้น้ำที่โอเชียนเวิลด์
  • 2:39 - 2:42
    คือด้วยความที่เราสามารถมองภาพได้ว่า
  • 2:42 - 2:44
    เราเห็นตรงนี้ว่าอยากเป็น
    อย่างงี้ อย่างงี้ อย่างงี้
  • 2:44 - 2:46
    แล้ว target (กลุ่มเป้าหมาย)
    ที่นั่นจะเป็นเด็ก ๆ เข้าใจมั้ยคะ
  • 2:46 - 2:48
    ที่โอเชียนเวิลด์ จะเด็ก ๆ มาก
  • 2:48 - 2:52
    คุณพ่อคุณแม่ก็จะพามาดูงู้นนี้
    สวยจังเลย อะไรอย่างนี้ใช่มั้ยคะ
  • 2:52 - 2:54
    พัดก็มีโอกาสไป แล้วก็ออกแบบท่า
  • 2:54 - 2:56
    ก็คิดไปแล้วว่าจะเป็นอย่างนี้ อย่างนี้
  • 2:56 - 2:57
    แต่ด้วยความที่
  • 2:57 - 3:01
    มันมีอะไรบางอย่างที่เรารู้สึก
    ว่าเราเป็นเด็กกบฎอย่างหนึ่งค่ะ
  • 3:01 - 3:04
    คือรู้สึกว่าเราอยากให้
    entertainment (ความบันเทิง) อย่างหนึ่ง
  • 3:04 - 3:07
    ที่เราสร้างมันขึ้นมา
    มันสอดแทรกอะไรไปด้วยค่ะ
  • 3:08 - 3:11
    พัดก็เลย มันมีท่านึงค่ะ
    มันเป็นท่าของคนคู่กันแล้วก็เป็นอย่างนี้ค่ะ
  • 3:11 - 3:15
    เอาขามาต่อกัน แล้วก็เป็นคนลอดมาอีกทีนึง
  • 3:15 - 3:18
    จะเป็นหว่างขาตรงนั้นพอดี
    แล้วก็พ่นน้ำออกมา
  • 3:18 - 3:20
    คือตรงนั้นก็พูดถึงเรื่อง sex นิดนึงนะคะ
  • 3:20 - 3:22
    ด้วยความที่แบบ
    นะ เป็นเด็กใช่มะ
  • 3:22 - 3:25
    เด็กน่ารักมากใช่มั้ย
    อ่ะลองสอดแทรกเข้าไปตรงนี้
  • 3:25 - 3:30
    เพราะเรารู้สึกว่าจริง ๆ แล้ว อะไรเหล่านี้
    มันสามารถอยู่ในศิลปะที่มันสวยได้ค่ะ
  • 3:30 - 3:33
    มันไม่จำเป็นที่จะบอกว่า
    เรื่องเพศแล้วมันจะต้องน่ากลัวและมันต้องปิดบัง
  • 3:33 - 3:37
    แล้วก็มีคุณแม่คนนึงเค้าปิดหน้าเด็กเอาไว้
    หนูอย่าดูนะลูก อะไรอย่างนี้ค่ะ
  • 3:37 - 3:40
    พัดก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าพัดทำอะไรไป
    แต่ก็รู้สึก
  • 3:40 - 3:42
    ขอโทษนะคะ... แอบสะใจนิดนึง
  • 3:42 - 3:43
    ค่ะ หลังจากนั้นมา
  • 3:44 - 3:49
    ก็ได้มีโอกาสเป็นตัวเองมากขึ้น
    เพราะรู้สึกว่าเราสนุกกับตรงนี้
  • 3:49 - 3:50
    แล้วในงาน entertainment (บันเทิง) ที่เราทำ
  • 3:50 - 3:52
    ศิลปะที่เราทำ
    แล้วได้เป็นตัวเอง
  • 3:52 - 3:54
    เราได้สอดแทรกความตรงนี้ไป
  • 3:54 - 3:58
    ก็ได้มีโอกาสทำ band
    คือเป็นป็นวงดนตรีอะค่ะ
  • 3:58 - 4:04
    มีวงดนตรีขึ้นมาจากการที่เราเล่นละครเวที
    แล้วเราก็ได้เจอ back up ต่าง ๆ สร้างขึ้นมา
  • 4:04 - 4:06
    มีโอกาสได้เขียนเพลงเอง
  • 4:06 - 4:09
    มีโอกาสได้เป็นตัวเอง
    ได้อยู่ในดนตรีที่เราชอบ
  • 4:09 - 4:13
    เพลงเมื่อซักครู่นี่ชื่อเพลงว่า "คนบาป"
    ที่พัดร้องไปค่ะ
  • 4:13 - 4:14
    เป็นเพลงที่พูดถึงว่า
  • 4:14 - 4:16
    ทำไมคนเราต้อง judge (ตัดสิน) คน
    ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ
  • 4:16 - 4:19
    ทำไมคุณแค่สักเต็มตัว ออกมาจากบ้าน
  • 4:19 - 4:23
    ตำรวจเรียกแล้ว มา มา มา
    นี่ เราอ่ะ เล่นยาใช่มั้ย อะไรอย่างนี้ค่ะ
  • 4:23 - 4:26
    คือมันไม่ใช่ ถูกต้องมั้ยคะ
    แล้วก็เรารู้สึกว่า
  • 4:26 - 4:28
    คนทุกคนไม่ควร judge (ตัดสิน) กันแค่ตรงนี้
  • 4:28 - 4:31
    เราก็เลยใช้ดนตรีของเราสอดแทรกตรงนี้เข้าไป
  • 4:31 - 4:34
    ค่ะ มันก็เป็นโอกาสนึง
    ที่พัดได้เริ่มเป็นตัวเอง
  • 4:34 - 4:37
    แต่ว่าสิ่งที่มากไปกว่านั้น
  • 4:37 - 4:41
    สิ่งที่ทุกวันนี้ เป็นนักร้อง
    แล้วก็พยายามทำสิ่งเหล่านี้ขึ้น
  • 4:41 - 4:42
    พยายามรู้จักตัวเอง
  • 4:42 - 4:46
    พยายามให้คุณค่าตรงนี้มันมากขึ้น
  • 4:46 - 4:49
    เพราะมันมี
    ขอย้อนกลับไปตอนที่จบมหา'ลัยใหม่ ๆ
  • 4:49 - 4:51
    ก็ทำงาน เป็นครีเอทีฟ
  • 4:51 - 4:53
    หลังจากนั้นมาครับ
  • 4:53 - 4:56
    พัดก็รู้สึกว่าร่างกายไม่รู้เป็นอะไรฮะ
  • 4:56 - 4:57
    อ่อนเพลีย
  • 4:57 - 5:00
    ที่บ้านก็เป็นอะไร ทำไมตาเหลืองจัง
  • 5:00 - 5:02
    ที่บ้านพาไปโรงพยาบาล ไปเช็ค
  • 5:03 - 5:06
    คุณหมอก็เช็คนู่น เช็คนี่ ประมาณซัก 3-4 วัน
  • 5:08 - 5:11
    สิ่งนึงที่มันเปลี่ยนชีวิตไปมาก ๆ คือ
    คำพูดจากคุณหมอ
  • 5:12 - 5:13
    ที่เค้าบอกว่า
  • 5:14 - 5:15
    หนูคะ
  • 5:16 - 5:18
    หนูเป็นลูคีเมียค่ะ
  • 5:19 - 5:21
    เป็นมะเร็งเม็ดเลือด
  • 5:21 - 5:23
    ทุกคนทราบมั้ยคะว่าแบบ
  • 5:24 - 5:25
    ตอนนั้นคือ
  • 5:26 - 5:28
    มันเหมือนถูกสูบไปหมดทุกอย่าง
  • 5:28 - 5:33
    จากชีวิตที่เรามีความฝันมา
    ว่าจบมาฉันอยากทำนู่น ฉันอยากทำนี่
  • 5:33 - 5:34
    ฉันไฟแรงมาก
  • 5:35 - 5:38
    ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูก
    มันเหมือน
  • 5:38 - 5:44
    คนที่อยากจะพุ่งออกไปข้างนอกแล้วมัน
    โดนสูบมาให้จมไปกับดินค่ะ
  • 5:44 - 5:47
    ได้แต่ร้องไห้แล้ววิ่งออกไป
  • 5:47 - 5:49
    มันเหมือนฉากละครนิดนึงนะคะ
    วิ่งออกไป
  • 5:50 - 5:52
    ออกไปข้างระเบียง ตรงห้อง
    แล้วก็
  • 5:53 - 5:54
    ขอโทษครับ
  • 5:54 - 5:57
    ได้แต่ think (คิด)
    เป็นเหี้ยอะไรเนี่ย นี่คืออะไร
  • 5:58 - 6:01
    ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรกับเราในตอนนั้น
  • 6:01 - 6:04
    ก็ได้แต่ฟูมฟาย
  • 6:05 - 6:07
    แต่ว่า think (คิด) ได้ซักพักนึงก็รู้สีกว่า
  • 6:08 - 6:12
    เฮ้ย มันโชคดีมากเลยค่ะ
    เหมือนมันเป็นอัตโนมัติ thinking (คิด) ว่าแบบ
  • 6:13 - 6:15
    เฮ้ย เราก็อยู่กับน้องมะเร็งไปสิ
  • 6:15 - 6:18
    ก็อยู่กับมัน แล้วทำความรู้จักเขาสิ
  • 6:19 - 6:21
    ก็ได้เรียนรู้ตัวเองจากการเป็นมะเร็งค่ะ
  • 6:21 - 6:25
    ก็ได้อยู่กับเค้า
    ต้องรักษาอยู่ในโรงพยาบาล 4 เดือน
  • 6:25 - 6:29
    อยู่ในห้องห้องนึง ห้ามออกไปไหนค่ะ
    ด้วยเม็ดเลือดขาวที่มันห้ามต่ำใช่มั้ยคะ
  • 6:29 - 6:31
    พัดก็อยู่ตรงนั้นไป
  • 6:31 - 6:34
    แต่ว่าด้วยความที่ เรารู้สีกว่าเรา
  • 6:35 - 6:37
    บทเรียนนี้มันกำลังสอนอะไรเราอยู่
  • 6:37 - 6:41
    มันกำลังบอกว่า
    คุณต้องเรียนรู้อะไรบางอย่างก่อน
  • 6:41 - 6:45
    มันทำให้พัดรู้สีกว่า
    ทุกวันแต่ละครั้งที่ตื่นมา
  • 6:45 - 6:48
    คุณรู้มั้ยคะ พัดไม่เคยต้องรู้สีกเสียใจไป
  • 6:48 - 6:51
    พอมันคิดได้ พอมันแบบ
    Bright (สว่าง) ขึ้นมาแล้วแบบ
  • 6:51 - 6:53
    Enlightenment (เห็นแจ้ง) ขึ้นปุ๊บ
    แล้วก็รู้สีกว่า
  • 6:53 - 6:55
    มัน enjoy ก้บชีวิตต่อได้ค่ะ
  • 6:55 - 6:58
    รู้สีกว่าร่างกายเจ็บค่ะ
    ต้องให้คีโมทุกวันเลยค่ะ
  • 6:58 - 7:01
    ผมร่วง อุจจาระแข็ง
    อะไรอย่างนี้ค่ะ
  • 7:01 - 7:04
    แต่หัวใจมันเบิกบานมากเลยค่ะ
  • 7:04 - 7:07
    พัดทำนู่นทำนี่ เขียนนู่นเขียนนี่ในห้องนั้น
  • 7:07 - 7:12
    สนิทกับคุณหมอ สนุกสนาน
    คุณหมอวัลภา เป็นคนรักษาให้
  • 7:12 - 7:13
    แล้วก็อยู่ในนั้นจน(กระทั่ง)
  • 7:14 - 7:18
    วันนึง พอเรารู้สีกว่าเราต่อสู้กับมันได้
    คุณหมอมีเมสเสจมาให้บอกว่า
  • 7:18 - 7:21
    เซลล์มะเร็งตอนนี้เหลือ 0.01 แล้วนะ
  • 7:22 - 7:23
    โห
  • 7:23 - 7:25
    คือมัน
  • 7:25 - 7:27
    มันเหมือนแบบ
    เอ้า ลูกขึ้นมาอีกรอบนึงแล้ว
  • 7:28 - 7:30
    ได้ออกจากห้องที่เราได้พัก
  • 7:30 - 7:33
    เพื่อไปรักษาข้างล่างที่เป็นห้องรวม ๆ
    อะไรอย่างนี้นะครับ
  • 7:33 - 7:36
    ก็ไปเจออีกครั้งนึง
    กับคนที่เป็นมะเร็งเช่นเดียวกัน
  • 7:36 - 7:38
    ซึ่งเป็นระยะสุดท้าย
  • 7:38 - 7:43
    ตอนนั้นพอเรามีหัวใจฮึกเหิมขึ้นมา
    เราก็ได้แค่มองหน้าเค้า
  • 7:44 - 7:47
    เรารู้ว่าคำพูดว่า "สู้ ๆ นะ"
    อะไรอย่างงี้ ไม่จำเป็นแล้วค่ะ
  • 7:47 - 7:50
    เราได้แค่เดินไปจับมือเค้า
    เป็นเพื่อนเค้า
  • 7:50 - 7:53
    พัดรู้สึกเลยค่ะว่า
    เค้ารับพลังความรักตรงนี้จากเราได้
  • 7:53 - 7:58
    เรารู้สึกว่า ฉันจะรอดแล้ว
    ไม่รู้จะรอดจริงหรือเปล่า แต่ฉันจะรอดแล้ว
  • 7:58 - 8:01
    ก็ให้ความรักกับเค้า
    แล้วเค้าก็
  • 8:01 - 8:02
    ก็ดีค่ะ
  • 8:02 - 8:04
    ก็ได้เจอกัน ได้คุยกัน
  • 8:04 - 8:06
    ประมาณไม่กี่วันน่ะค่ะ
  • 8:06 - 8:08
    คุณแม่ก็ได้โทรมา คุณแม่ของเค้า
  • 8:08 - 8:10
    บอก มาหาเค้าหน่อย เค้ากำลังจะไปแล้ว
  • 8:11 - 8:12
    พัดก็ อะไรอีกเนี่ย
  • 8:12 - 8:15
    แล่วก็ไปหาเค้าที่ห้องที่จะเตรียมน่ะค่ะ
  • 8:15 - 8:16
    ภาพแรกที่เจอคือ
  • 8:16 - 8:18
    เค้านอนนอนอยู่บนเตียงท่านี่ค่ะ
  • 8:19 - 8:21
    เลือดก็ไหลตามรูขุมขนบ้าง
  • 8:21 - 8:24
    แต่สิ่งที่มันพิเศษมากเลยทุกคน
  • 8:25 - 8:29
    มุมปากเค้า เขยิบขึ้นให้พัดนิดนึง
    พอเวลาเค้าเห็นพัด
  • 8:29 - 8:33
    เค้าพยายามจะบอกว่า
    ขอบคุณนะ ขอบคุณนะ ประมาณนี้ค่ะ
  • 8:33 - 8:36
    ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า
    แต่เรารู้สึกว่ามันเป็นพลังที่ดี
  • 8:36 - 8:38
    พัดเดินเข้าไปหาเค้าแล้วจับมือ
  • 8:38 - 8:42
    "พี่ พัดไม่รู้จะพูดอะไรหรอก
    พัดไม่รู้ว่าข้างหน้าเป็นยังไง
  • 8:42 - 8:45
    แต่ขอบคุณมากเลยที่โลกนี้ทำให้เราได้เจอกัน
  • 8:45 - 8:48
    แม้วันนี้จะมันเป็นวันสุดท้าย
  • 8:48 - 8:51
    แต่พัดเชื่อว่ามันไม่ใช่วันสุดท้าย
    ที่เราจะได้เจอกัน"
  • 8:51 - 8:53
    หลังจากนั้นมา
  • 8:53 - 8:55
    ก็โอเค ผ่านไปค่ะ
  • 8:55 - 8:59
    สิ่งนั้นมันยังไม่จบค่ะ
    สิ่งนึงที่มันพีคมาก ๆ สำหรับตัวเองก็คือ
  • 8:59 - 9:02
    พอทุกอย่างโอเคขึ้น
    พัดก็มีโอกาสได้
  • 9:03 - 9:06
    ที่บ้านก็เริ่มรู้สึกว่าพัดพร้อม
  • 9:06 - 9:08
    ที่จะออกมาเจอโลกภายนอก
  • 9:09 - 9:11
    ที่บ้านได้บอกข่าวอีกข่าวนึงก็คือ
  • 9:12 - 9:14
    "พัด ทำใจดี ๆ นะ"
  • 9:14 - 9:15
    "เอาอีกแล้วเหรอวะ
  • 9:15 - 9:17
    ทำใจอะไรนักหนาเนี่ย"
  • 9:18 - 9:22
    "แม่แกเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย"
  • 9:22 - 9:24
    ใช่ค่ะ... พัง
  • 9:29 - 9:33
    มันเหมือนแบบ เราเข้าใจแล้วว่า
    ทำไมเค้าหายไปนาน ทำไมเค้าไม่มาเยี่ยมเรา
  • 9:34 - 9:36
    เค้าก็บอกว่า แกต้องไปเยี่ยมเค้าแล้วหล่ะ
  • 9:36 - 9:39
    พัดก็มีโอกาสได้ไปหาเค้า
  • 9:40 - 9:42
    แล้วก็
  • 9:42 - 9:43
    ไปดูแลเค้า
  • 9:43 - 9:46
    เป็น 16 วันสุดท้ายที่พัดได้ดูแล
  • 9:46 - 9:50
    ได้ทำทุกอย่าง ได้ล้างนู่นล้างนี่
    ได้อยู่กับเค้า
  • 9:50 - 9:52
    แต่ใจนึงเราก็รู้สึกเหมือนกันว่า
  • 9:52 - 9:56
    ทำไมเรามีเวลา
    ตอบแทนพระคุณเค้าได้น้อยขนาดนี้
  • 9:57 - 10:01
    หลังจากนั้นเค้าก็ได้จากพัดไป
  • 10:02 - 10:06
    สิ่งนึงที่ครอบครัวได้บอก
    หลังจากที่เค้าจากไปก็คือ
  • 10:07 - 10:10
    พัด มีอย่างนึงที่อยากบอกมาก ๆ
    อะไรอย่างนี้ค่ะ
  • 10:11 - 10:12
    แม่แกอ่ะ
  • 10:12 - 10:16
    ไปบนไว้ที่ศาล
    ไม่ได้ไปบนหรอก ก็ไปวัด ไปสิ่งศักดิ์สิทธิ์
  • 10:17 - 10:19
    ไปหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์แล้วก็บอกว่า
  • 10:19 - 10:21
    หลวงพ่อคะ
  • 10:22 - 10:25
    เราสองคนเป็นมะเร็ง
    จะตายเหมือนกัน
  • 10:25 - 10:28
    เอาแม่ไปเหอะ อย่าเอาลูกไปเลย
  • 10:33 - 10:34
    นี่มันคือ แบบ
  • 10:34 - 10:37
    คำพูดที่เรารู้สีกว่า
  • 10:37 - 10:39
    เป็นความรักจังเลย
  • 10:40 - 10:43
    มันทำให้
    มันทำให้พัดรู้สึกว่า
  • 10:43 - 10:47
    เราต้องหายสิ เราไม่เชื่อว่าเราจะต้องตาย
  • 10:47 - 10:49
    แล้วเราต้องทำอะไรต่อ อะไรอย่างงี้ค่ะ
  • 10:52 - 10:54
    จนถึงทุกวันนี้ พอมันมีวงดนตรี
  • 10:54 - 10:56
    พอได้เขียนเพลง
  • 10:56 - 11:01
    พัดก็เลยมีโอกาสได้เขียน
    พัดไม่รู้ว่าจะตอบแทนเค้ายังไง แต่ว่า
  • 11:03 - 11:05
    ก็เลยพยายามเขียนเพลงเพลงนึงเพื่อให้เค้า
  • 11:05 - 11:09
    ให้เค้ารู้ว่า
    เลือดเนื้อเชื้อไขที่คุณสร้างอยู่ตอนนี้
  • 11:10 - 11:13
    กำลังทำอะไรบางอย่าง เพื่อจะบอกคุณว่า
  • 11:13 - 11:18
    เราไม่หยุด เราไม่ได้ยืนแค่เท่านี้
    เราไม่ได้ให้คุณต่อยอดแค่เท่านี้
  • 11:18 - 11:21
    เรากำลังต่อยอดสิ่งที่คุณให้เรามา
  • 11:21 - 11:26
    พัดได้มีโอกาสเขียนเพลงเพลงนึง
    ชื่อเพลงว่า "ชนุดม" ชื่อเดียวกับพัดเอง
  • 11:27 - 11:31
    เป็นเพลงที่ทุกครั้งที่พัดเล่นคอนเสิร์ต
    จะอยู่ในลิสต์สุดท้ายตลอดเลยค่ะ
  • 11:31 - 11:35
    แล้วทุกครั้งที่ร้องเพลงนี้คือ
    ไม่เคยเหมือนกันทุกครั้งเลยค่ะ
  • 11:35 - 11:39
    เพราะว่าทุกครั้งที่ร้องจะรู้สึกว่า
    เค้ายืนอยู่ตรงนี้ตลอดเลย
  • 11:39 - 11:41
    หัวใจมันพองโตตลอดที่ได้ร้องเพลงนี้
  • 11:41 - 11:45
    เพราะเรารุ้สีกว่า
    เค้าต้องภูมิใจกับเราแน่ ๆ เลย
  • 11:46 - 11:48
    เพลงนี้ชื่อเพลง "ชนุดม"
  • 11:49 - 11:52
    ขอบคุณทุกคนที่ให้พัดได้กระจายความรัก
  • 11:52 - 11:54
    ที่แม่ส่งให้พัด
  • 11:54 - 11:56
    พัดส่งให้ทุก ๆ คนนะครับ
  • 11:56 - 11:59
    อยากให้ทุกคนลองฟังเพลงนี้ค่ะ
    เพลงชนุดมค่ะ
  • 12:01 - 12:06
    (เสียงปรบมือ)
  • 12:07 - 12:12
    (ร้องเพลง)
    ความผูกพันที่มันเคยเกิดขึ้นกับฉัน
  • 12:12 - 12:15
    เหตุการณ์และความทรงจำ
  • 12:15 - 12:18
    ที่มันคอยตอกและย้ำ
  • 12:18 - 12:25
    ผ่านมาให้รู้ว่ามันยังมีความหมาย
  • 12:25 - 12:28
    แววตาและสัมผัสนั้น
  • 12:28 - 12:31
    ที่ยังรู้สึกขึ้นกับฉัน
  • 12:31 - 12:33
    เหตุการณ์และความทรงจำ
  • 12:33 - 12:37
    เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าตัวฉัน
  • 12:37 - 12:45
    ได้ผ่านความรักไม่เคยจืดจางหาย
  • 12:45 - 12:52
    ตลอดเวลาที่เราได้รู้จักกันไม่นาน
  • 12:52 - 12:58
    แต่เป็นเส้นทางที่เราได้รู้ว่าเรายังมีใคร
  • 12:58 - 13:04
    ที่มอบความรักและทำให้รู้ว่ามันดีแค่ไหน
  • 13:04 - 13:10
    ทุกอย่างมันอาจจะสายไป
  • 13:10 - 13:14
    แม้ครั้งสุดท้ายที่มีเธอ
  • 13:14 - 13:19
    (เสียงปรบมือ)
Title:
ความหมายในความสวยงาม | ชนุดม สุขสถิตย์ | TEDxUTCC
Description:

ดนตรี ศิลปะการแสดง ความเจ็บป่วย และความตาย ชนุดม สุขสถิตย์ หรือพัด นักร้องผู้เต็มไปด้วยพลังและความสามารถจะมาถ่ายทอดประสบการณ์เหล่านี้แบบเปิดใจเป็นครั้งแรก สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตของชนุดม ถูกนำมาสร้างสรรค์ออกเป็นเพลงต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเพลงคนบาป (Sinner) - https://youtu.be/bluF7AAi5z0 และเพลงชนุดม - https://youtu.be/vWUYKangY5Y ชนุดม สุขสถิตย์ (พัด) นักร้องนำแห่งวง Chanudom วงดนตรีแนว Theatrical Rock ภายใต้สังกัดค่ายเพลง What The Duck
ชนุดมเรียนจบด้านการแสดง Performing Art และเคยสวมบทบาทการแสดงเป็น Hedwig จากละครเวทีเรื่อง Hedwig and the Angry Inch
ติดตามผลงานได้ที่ www.facebook.com/ChanudomOfficial

This talk was given at a TEDx event using the TED conference format but independently organized by a local community. Learn more at https://www.ted.com/tedx
more » « less
Video Language:
Thai
Team:
closed TED
Project:
TEDxTalks
Duration:
13:23

Thai subtitles

Revisions

Our website uses cookies for analysis purposes.