Four years ago, a cup of mocha
changed my life.
Let me take you back
to when I was just 17 years old.
I had just won a trophy
at a major bikini fitness competition,
one of the largest in the country.
This was me.
I prepared for this competition
for six months;
I worked out every single day;
I dieted hardcore;
and I thought that revolving
my life around fitness
would help fix my
poor-body image struggles,
but it only made things worse.
While everybody was telling me
how great I looked,
how fit I was,
how dedicated I was,
my mental health was just falling apart,
and I was obsessed with anything
that went in my mouth
that was not on my diet,
even if it was just a handful of almonds.
What nobody knew
was that behind this perfect bikini body
was a broken girl
that was completely obsessed
with her weight.
Have you ever been in this position?
Have you ever been obsessed
with your weight
or how your body looks in general?
Unfortunately, too many of us
struggle with not liking how we look.
Some of us go to extremes, like I did,
and some of us want
to change a few things:
a little tighter here,
a little smoother there,
a lot thinner everywhere,
but not too thin of course because curves,
curves are in, ladies and gentlemen,
but only here and here,
but nowhere in between.
(Laughter)
So, flash forward to a few months
after this bikini competition,
I get a mid afternoon text from my mom:
"Want to meet for coffee at 12?" she asks.
"Sure, I'll be there soon", I replied.
And as I'm driving to go meet her,
I get another text from her;
it says: "Sitting outside.
I got you a mocha."
A mocha? A mocha! How could she?
The calories, the sugars, the dairy!
Didn't she know that I was on a diet?!
I'm driving, I'm so angry,
and as I pull up to the café,
my mom, who's sitting outside,
she sees my crying,
runs over to my car door,
tries to open it,
but I wouldn't let her in.
"No mom, I just can't believe
you'd get me a freaking mocha,"
I screamed as I closed the door
and drove away,
feeling instantly ashamed
at how I just lashed out on her.
As I'm driving,
I'm having one of those
ugly cry moments,
you know, it's like what Oprah refers to,
when you're crying so hard
you can't breath,
you got snot coming out of your nose.
It's not pretty like the movies!
It's really ugly.
That was me in that moment.
And at this rock bottom,
I get another text from my mom.
It says this - that's the real text -
[I just want you to know
that I love you very much..
I am here for you anytime you need me]
As I read the words
on the screen, I paused.
I finally stopped crying.
I took a deep breath,
so relieved that she had
already forgiven me.
And I let myself feel her love,
because my mom loved me
when I couldn't love myself.
In this moment, I also realized
that my body image struggles
robbed me of so many
of life's beautiful experiences.
I mean, what should've been
a lovely coffee date
with one of my favorite people
turned in to an absolute disaster
because of my fears about food.
My body image took away
from so much of me,
and I missed out on so much of my life
because I was too busy hating myself.
Have you ever felt like
you missed out on your life?
Maybe you didn't go to the pool party
because you don't want
to get in a swimsuit.
Or if you did go, you didn't take
your clothes off to go in the water,
because you don't want people to see you.
Or you spent the party
obsessing over the calories in the cookie
instead of spending it connecting
with your friends and loved ones.
I've been there one too many times.
I mean, I missed out on the little things,
like baking cookies
with my little sister -
she's in the audience right now.
And I missed out on the big things,
like my graduation parties,
where I was too scared of the calories
in the cookies, so I didn't go.
And also my grandfather's
70th birthday party,
where my grandma had cooked
all of this delicious food,
and I refused to have a single bite
because I was on a diet.
And we usually use this term "body image"
quite a bit, but what does it mean?
We usually use "body image" to describe
how we feel about ourselves,
particularly our bodies,
and because of rising concerns
and negative body image struggles,
a lot of people have tried to help
girls and women especially
feel more positively
about their body image.
This idea of body positivity
has become really popular lately.
"Let's all feel really good
about our bodies and how we look" -
which is great;
it's definitely a step forward -
but what if all this hyper-focus
on our body's image,
whether it's positive or negative,
is actually what's causing
all the insecurities, discomforts
and lack of confidence
in our bodies in the first place?
I mean, we already live
in such an image driven society.
Somebody even called
our generation "The selfie culture."
So, not only do we see our own image
reflected back to us in the mirror
when we are getting ready in the morning,
but we also see our image in a selfie -
if you happen to be into that -
but if not, you also see
everybody else's selfie,
and usually it's their perfect,
picture-perfect selfie,
on social media every single day.
I mean, It's no wonder that 96% of women
report feeling unhappy with their bodies
or wanting to change something.
96%!
96% of us struggle with body image.
But our bodies,
our bodies are not an image.
They're an experience,
and they're a beautiful experience.
So we cannot keep letting our body image
ruin our life experience.
That afternoon, after getting
that loving text from my mom,
I realized the true cause
of my obsession with my body image:
missing out on my life.
And I also made a decision
to change my life.
I made a decision to not only heal
my own body image struggles
by actually not focusing on my image
and instead just living my life,
and I also made a commitment
to help any women who's ever hated herself
shift her focus and change her life.
Actually, I have an exercise for you
that is a simple three-step process
that's scientifically proven
to help you do just that:
shift your focus and get out
of those negative thought patterns
anytime you're feeling
not good about yourself.
So the first step.
First, you're going to pause -
just like I did when I got this text -
pause and face what you're feeling.
I mean, it's so easy
to deflect and push away
and try to avoid the situation.
How many of us stay busy
just to avoid what we're feeling?
So guilty.
(Laughter)
But the difficult thing to do is to pause.
Next, breathe -
and this part is really important -
as you breathe,
focus you energy and attention
to the area around your heart.
This is going to help
shift your focus from your mind,
from those negative thought patterns,
to your heart,
towards unconditional love for yourself.
So as you breathe, just picture sending
all that energy to your heart space.
And lastly, let yourself feel the love.
And notice how I said "let yourself"
because a lot of us, we say,
"Just love yourself!"
But that's a lot easier said than done.
You first have to give yourself permission
to feel your own love.
And give yourself some compassion.
Think of at least one thing
that you can appreciate or you love
about your body or yourself in general.
Talk to yourself as if you're
your own mom or best friend.
Pause, breathe,
and let yourself feel the love.
Actually, let's all do this together.
Not to put you on the spot or anything,
but wherever you're at,
just straighten up a little bit.
(Inhales deeply)
And now pause right here with me.
Take this moment for yourself.
Now, take a deep breath
(Inhales deeply)
and as you breathe,
(Exhales)
picture sending all that loving energy
to this area around your heart.
And now let yourself feel the love,
and think of one thing that you
can appreciate about yourself right now.
How did that feel?
So the next time you don't feel
so good about yourself -
maybe you don't like
how you look that day,
or your hair is not cooperating with you,
or you're just struggling
with self-worth in general -
remember to pause, breathe
and let yourself feel the love.
Because in doing so,
you will turn those lowest moments
into your greatest strength.
In fact, I was actually preparing
for this exact talk,
at that same café,
while happily sipping my mocha.
(Applause)
Hace cuatro años,
una taza de café moca cambió mi vida.
Permitan que los lleve
a cuando solo tenía 17 años.
Acababa de ganar un trofeo
en un importante concurso de bikini,
uno de los mayores del país.
Esta era yo.
Me preparé para esta competición
durante seis meses;
entrenaba todos los días;
hacía una dieta extrema;
y pensé que montando mi vida
alrededor de la preparación física,
me ayudaría a arreglar
mis dudas sobre mi cuerpo,
pero solo empeoró las cosas.
Mientras todos me decían
lo guapa que estaba,
cuán en forma estaba,
cuán comprometida estaba,
mi salud mental se hacía añicos,
estaba obsesionada
con lo que metía a mi boca
que no fuera de mi dieta,
aunque solo fuera un puñado de almendras.
Lo que nadie sabía
es que detrás
del cuerpo perfecto de bikini
había una chica destrozada
que estaba completamente
obsesionada con su peso.
¿Alguna vez han estado en este lugar?
¿Alguna vez han estado
obsesionados con su peso
o con su cuerpo en general?
Desafortunadamente, muchos
estamos peleados con nuestro aspecto.
Algunas lo llevamos al extremo, como yo,
y algunas queremos
cambiar alguna cosita:
más ajustado aquí,
más suave allí,
más delgada en todos lados,
pero no demasiado porque las curvas,
nos gustan, señoras y señores,
pero solo aquí y aquí,
y nada entre medias.
(Risas)
Trasladémonos a unos meses
después del concurso de bikini,
recibo un mensaje de mi madre:
"¿Quieres tomar un café a las 12?",
me pregunta.
"Claro, llego en seguida", respondí.
Y mientras conduzco para verla,
recibo otro mensaje suyo que dice,
"Sentada afuera.
Te he pedido un café moca".
¿Un café moca? ¡Moca! ¿Cómo ha podido?
¡Calorías, azúcares, lácteos!
¡¿No sabe que estoy a dieta?!
Estoy conduciendo
tan enfadada, llego al café,
mi madre, sentada afuera,
me ve llorando,
viene corriendo al coche,
trata de abrir,
pero no la dejé entrar.
"No mamá, no me puedo creer
que me pidieras un maldito moca",
chillé mientras cerraba
la puerta y me alejé,
sintiéndome en seguida avergonzada
de cómo acababa de atacarla.
Mientras conducía,
me vino un horrible momento de llanto,
sabes, esos de los que habla Oprah:
lloras tan fuerte
que no puedes respirar,
el moquillo te sale de la nariz.
¡Nada bonito como en las películas!
Es realmente feo.
Esa era yo en ese momento.
Y mientras tocaba fondo,
recibí otro mensaje de mi mamá.
Decía esto, es el mensaje real,
"Solo quiero que sepas
que te quiero mucho...
estoy aquí para lo que necesites".
Mientras leí las palabras
en la pantalla, paré.
Por fin terminé de llorar.
Respire hondo,
tan aliviada de que ya me había perdonado.
Y me permití sentir su amor,
porque mi madre me quería
cuando yo no podía quererme.
En ese momento, me di cuenta
que la inseguridad con mi cuerpo
me alejaba de muchas
cosas maravillosas de la vida.
Es decir, lo que podría
haber sido disfrutar un café
con una de mis personas favoritas
se convirtió en un auténtico desastre
por mis miedos con la comida.
Mi apariencia me ha quitado tanto,
me he perdido tantas cosas en mi vida
por estar demasiado ocupada
odiándome a mí misma.
¿Alguna vez has sentido
como que te has perdido algo en tu vida?
Quizás no fuiste a una "fiesta de piscina"
porque no te apetecía
ponerte un bañador.
O si fuiste, no te quitaste la ropa
para meterte en el agua,
porque no querías que la gente te viera.
O pasaste la fiesta obsesionada
por las calorías de la galleta
en lugar de tratar de conectar
con tus amigos y gente que quieres.
Me ha pasado demasiadas veces.
Me he perdido de las pequeñas cosas,
como hacer galletas
con mi hermana pequeña,
está en el público ahora mismo.
Y me perdí las cosas más grandes,
como mi fiesta de graduación,
estaba demasiado asustada
de las calorías de las galletas y no fui.
También la fiesta por
los 70 años de mi abuelo
en el que mi abuela preparó
toda esta comida deliciosa,
y me negué a tomar un solo bocado
porque estaba a dieta.
Y hablamos bastante de la "imagen
corporal" pero, ¿qué quiere decir?
Lo usamos para describir
como nos sentimos con nosotros mismos,
con nuestros cuerpos,
y debido a la creciente inquietud
y las peleas con nuestra apariencia,
mucha gente ha tratado de ayudar
a chicas y mujeres en especial
a sentirse mejor con su cuerpo.
La idea de la positividad
se ha hecho muy popular últimamente.
"Sintámonos bien con nuestros
cuerpos y con nuestra imagen",
que es genial;
sin duda es un paso adelante,
pero, ¿y si este súperfoco
en nuestra imagen corporal,
sea positivo o negativo,
es en realidad lo que causa
las inseguridades, incomodidades
y falta de confianza
con nuestros cuerpos en primer lugar?
Quiero decir, ya vivimos en una sociedad
tan dominada por la imagen.
Alguien hasta llamó a nuestra generación
"la cultura del selfi".
Así que, no solo vemos nuestra propia
imagen reflejada en el espejo
cuando nos despertamos por la mañana,
pero también la vemos en un selfi
-- si resulta que te gusta eso --
pero si no, también ves
el selfi de todos los demás,
y normalmente es su más perfecta,
foto perfecta de selfi,
en las redes sociales
cada uno de los días.
Quiero decir, no sorprende
que el 96 % de las mujeres
dicen sentirse infelices con sus cuerpos
o que quieren cambiar algo.
¡96 %!
El 96 % de nosotras
se pelea con su imagen.
Pero nuestros cuerpos,
nuestros cuerpos no son una imagen.
Son una experiencia,
y son una experiencia preciosa.
No podemos dejar que la "imagen"
arruine nuestras experiencia de la vida.
Esa tarde, después de recibir
ese cariñoso mensaje de mi madre,
me di cuenta de la verdadera causa
de mi obsesión por mi imagen:
estaba perdiendo mi vida.
Y también tomé una decisión
que cambió mi vida.
Decidí no solo curarme de mis peleas
con la imagen de mi cuerpo
dejando de centrarme en mi imagen
y en su lugar viviendo mi vida,
también me hice la promesa
de ayudar a mujeres que se odien a sí
mismas a cambiar de enfoque y de vida.
De hecho, tengo un ejercicio para ustedes,
un proceso de tres simple pasos
científicamente probado
que hará justo eso:
cambiar tu enfoque y expulsar
esos pensamientos negativos
en cualquier momento en el que
no te sientas bien contigo mismo.
Así que el primer paso.
Primero, hagamos una pausa,
como hice cuando
recibí este mensaje,
para y enfréntate a lo que sientes.
O sea, es tan fácil desviarsse, alejarse
y tratar de evitar la situación.
¿Cuántos buscan distracciones
para evitar descubrir lo que sienten?
Tan culpable.
(Risas)
Pero lo más difícil de todo es parar.
Ahora, respira,
y esta parte es muy importante,
mientras respiras,
centra tu energía y tu atención
en el área alrededor de tu corazón.
Esto te va ayudar a desviar
la atención de tu mente,
de los pensamientos negativos,
a tu corazón,
hacia un amor incondicional a ti mismo.
Así que mientras respiras, imagina
enviar toda esa energía hacia tu corazón.
Y por último, dáte permiso
para sentir ese amor.
Dénse cuenta como he dicho
"dáte permiso",
porque muchos decimos:
"¡Quiérete a ti mismo!".
Pero no es tan fácil de hacer.
Primero debes darte permiso a ti mismo
para sentir tu propio amor.
Muestra compasión contigo mismo.
Piensa en al menos una cosa
que puedas apreciar o te guste
de tu cuerpo o de ti mismo en general.
Háblate a ti mismo como si fueras
tu madre o tu mejor amigo.
Para, respira, dáte permiso
para sentir el amor.
De hecho, vamos hacerlo juntos.
No es por incomodarles ni nada de eso,
pero estén donde estén,
pónganse un poco más rectos.
(Inhala profundo)
Y ahora una pausa aquí conmigo.
Este momento es para ti.
Ahora, respira profundo.
(Inhala profundo)
y mientras respiras,
(Expira)
imagina que envías todo ese amor
hacia esta zona de tu corazón.
Y ahora date permiso para sentir el amor,
y piensa en esa cosa que aprecias
de ti misma en este momento.
¿Cómo se sienten?
Pues la próxima vez
que no estés bien contigo misma,
quizás no te gustas ese día,
o tu pelo no quiere colaborar contigo,
o estás teniendo una pelea
con la autoestima en general,
recuerda hacer una pausa, respirar
y date permiso para sentir el amor.
Porque haciéndolo,
convertirás esos momentos difíciles
en tu mayor fortaleza.
De hecho, me estaba preparando
para esta misma charla,
en ese mismo café,
sorbiendo felizmente mi café moca.
(Aplausos)
Há quatro anos, uma chávena
de café moca mudou a minha vida.
Voltemos atrás no tempo,
quando eu tinha 17 anos.
Tinha acabado de ganhar um troféu
numa grande competição de Bikini Fitness,
uma das maiores competições do país.
Aquela era eu.
Foram seis meses de preparação.
Treinava todos os dias.
Fiz uma dieta minuciosa.
Ao fazer girar a minha vida
à volta do exercício físico,
pensava resolver os problemas
da minha imagem corporal.
Mas as coisas só pioraram.
Todos diziam que eu estava bem assim,
que eu estava em forma,
que eu estava empenhada,
mas eu não conseguia
manter o meu equilíbrio mental.
Estava obcecada
com tudo o que metia na boca,
com o que não fazia parte da dieta,
nem que fosse apenas
uma mão-cheia de amêndoas.
Mas ninguém sabia
que por trás deste corpo
de biquíni perfeito
estava uma rapariga fragilizada,
completamente obcecada com o peso.
Já alguma vez estiveram nesta situação?
Já alguma vez estiveram
obcecadas com o vosso peso,
ou com a aparência do vosso corpo?
Infelizmente, muitas pessoas
não gostam da sua aparência.
Algumas pessoas
fazem coisas drásticas, como eu,
e outras querem mudar
algumas coisas no corpo.
Um pouco mais firme aqui,
mais liso ali,
tudo muito mais delgado,
mas sem se perderem as curvas.
Porque as curvas estão na moda,
mas só aqui e aqui,
e em mais parte alguma.
(Risos)
Avancemos alguns meses no tempo,
depois da competição de biquíni.
A minha mãe enviou-me uma mensagem,
a perguntar:
"Queres ir tomar um café às 12h?"
"Claro, já vou ter contigo", disse-lhe.
Enquanto ia ao encontro dela,
recebi uma outra mensagem:
"Estou lá fora,
mandei vir um café moca para ti."
Um café moca? Um café moca!
Como é que ela foi ela capaz?
As calorias, o açúcar, a lactose!
Ela não sabia
que eu estava a fazer dieta?
Estou ao volante, zangadíssima.
Paro em frente ao café.
A minha mãe, sentada lá fora,
vê que eu estou a chorar,
vem ter comigo e tenta abrir a porta,
mas eu não a deixei entrar.
"Não, mãe. Não acredito que
mandaste vir um café moca para mim!"
gritei com ela, fechei a porta
e fui-me embora.
Senti-me logo envergonhada
por ter falado com ela assim.
Ao volante,
tenho uma daquelas cenas de choro, feias.
Sabem, é como diz a Oprah,
quando choramos tanto
que nem conseguimos respirar
e temos ranho a sair do nariz.
Não é como nos filmes!
É mesmo muito feio.
Estava exatamente assim.
Estava no fundo do poço
quando recebi
outra mensagem da minha mãe.
A mensagem dizia
— é o texto verdadeiro:
"Só quero que saibas que te amo muito.
"Estou aqui sempre que precisares."
Li as palavras no ecrã e fiz uma pausa.
Parei de chorar.
Respirei fundo,
fiquei aliviada
por ela já me ter perdoado.
E deixei-me invadir pelo amor dela,
porque a minha mãe gostava de mim
mesmo quando eu não gostava de mim.
Também me apercebi
que os problemas da minha imagem corporal
me tinham roubado muitas das experiências
mais bonitas da vida.
O que devia ter sido
um encontro agradável num café
com uma das pessoas
de quem mais gosto
transformou-se num desastre total
porque eu tinha medo da comida.
A minha imagem corporal
tirou-me muita coisa,
e perdi muitos momentos da minha vida
que não aproveitei
porque estava mais atarefada a odiar-me.
Já alguma vez sentiram
que estavam a desperdiçar a vossa vida?
Talvez não tenham ido à festa na piscina
porque não queriam vestir o fato de banho.
Ou talvez tenham ido,
mas não se despiram para ir à água
porque não queriam que ninguém vos visse.
Ou passaram o tempo todo da festa
obcecadas com as calorias dos bolos,
em vez de passarem esse tempo
com os amigos e a família.
Isso já me aconteceu demasiadas vezes.
Não aproveitei os pequenos momentos,
como fazer bolinhos
com a minha irmã mais nova.
Ela está agora sentada no meio do público.
Não aproveitei os grandes momentos,
como as festas da licenciatura,
a que não ia porque tinha muito medo
das calorias nos biscoitos.
Para a festa de aniversário
dos 70 anos do meu avô,
a minha avó cozinhou pratos deliciosos
e eu recusei-me a provar a comida
porque estava a fazer dieta.
Usa-se muito o termo "imagem corporal",
mas o que é que significa?
Usamos o termo "imagem corporal"
para descrever como nos sentimos,
em particular com o corpo.
As crescentes preocupações e problemas
de uma imagem corporal negativa
levaram várias pessoas a tentar ajudar
raparigas e mulheres, em particular,
a terem uma imagem corporal mais positiva.
Esta ideia de imagem corporal positiva
veio a ter muito êxito nos últimos tempos.
"Sintamo-nos todos bem
com o corpo e a aparência."
O que é muito bom.
É um grande passo em frente.
Mas, e se for por estarmos
demasiado focados
na nossa imagem corporal,
seja ela positiva ou negativa,
que sentimos, justamente,
insegurança, desconforto
e falta de confiança
em relação ao nosso corpo?
Já vivemos numa sociedade
baseada na aparência.
Alguém até já chamou
à nossa geração a "cultura da selfie".
Não só vemos
a nossa imagem refletida no espelho
quando nos arranjamos de manhã,
como também vemos
a nossa imagem numa "selfie".
Se também estiverem nessa onda
— mas, se não estiverem,
também se veem nas "selfies" dos outros,
e, habitualmente, é a "selfie" perfeita,
a fotografia perfeita da "selfie",
todos os dias nas redes sociais.
Não admira que 96% das mulheres
dizem sentir-se infelizes com o corpo
ou querer mudar alguma coisa nele.
São 96%!
São 96% as mulheres
que não gostam da sua imagem corporal.
Mas o nosso corpo não é uma imagem.
É uma experiência,
uma experiência linda.
Não podemos deixar
a nossa imagem corporal
estragar a nossa experiência de vida.
Naquela tarde, depois de receber
a mensagem querida da minha mãe,
percebi a verdadeira causa
da minha obsessão com o meu corpo:
não aproveitar a vida.
E tomei uma decisão
que mudou a minha vida.
Decidi lutar para aceitar
a minha imagem corporal,
e para isso, não me concentrei
na minha imagem, mas sim em viver a vida,
e também me comprometi
a ajudar as mulheres que se odeiam
a mudar de foco e a mudar de vida.
Vamos fazer um exercício,
é um processo simples em três etapas.
Está cientificamente comprovado
e nos ajuda a fazer isto:
a concentrarmo-nos e a abandonarmos
esses padrões de pensamentos negativos
sempre que não nos sentimos bem
connosco mesmas.
Vamos à primeira etapa.
Primeiro, têm de parar,
— como eu parei quando
recebi esta mensagem —
parar e pensar no que estão a sentir.
É muito fácil bloquear, afastar
e tentar evitar a situação.
Quem já não tentou manter-se ocupado
para evitar o que sente?
Eu confesso-me culpada.
(Risos)
Mas o difícil é saber parar.
A seguir, respirem.
Esta etapa é muito importante.
Enquanto respiram,
concentrem a vossa energia
e atenção na área perto do coração.
Isso vai ajudar a desviar a vossa mente
dos padrões de pensamentos negativos
para o vosso coração,
para um amor incondicional
para com vocês mesmas.
Respirem e imaginem enviar
toda esta energia para o vosso coração.
Por fim, deixem-se invadir pelo amor.
E reparem que eu disse "deixem-se",
porque muitos de nós dizemos "ama-te!".
Mas é mais fácil dizer do que fazer.
Primeiro, têm de se dar o direito
de sentirem o vosso próprio amor.
E sentirem alguma compaixão
por vocês mesmas.
Pensem, pelo menos, numa coisa
que vocês apreciam ou de que gostam,
no vosso corpo ou em vocês, em geral.
Falem com vocês mesmas como se fossem
a vossa mãe ou a melhor amiga.
Parem, respirem
e deixem-se invadir pelo amor.
Vamos fazer isto todas juntas.
Não precisam de se levantar,
fiquem onde estão,
endireitem-se um bocadinho.
E agora parem, aqui, comigo.
Aproveitem este momento.
Agora, respirem fundo.
E, enquanto respiram,
(Expira)
imaginem enviar toda esta energia
carinhosa para o vosso coração.
E agora deixem-se invadir pelo amor,
e pensem numa coisa
que apreciam em vocês mesmas.
Como é que se sentem?
Quando não se sentirem bem
com vocês mesmas,
ou talvez não gostem
da vossa aparência nesse dia,
ou o vosso cabelo não esteja a cooperar,
ou estiverem com problemas
de amor-próprio,
lembrem-se de parar, respirar
e deixem-se invadir pelo amor.
Porque, se fizerem isso,
irão transformar os piores momentos
na vossa maior força.
Na verdade,
preparei-me para esta palestra,
no mesmo café,
onde estive a saborear um café moca.
(Aplausos)
Dört yıl önce, bir fincan mocha
hayatımı değiştirdi.
Gelin sizi on yedi yaşında
olduğum zamana götüreyim.
Bir bikini fitness yarışmasında
kupa kazanmıştım.
Ülkenin en önemli yarışmalarındandı.
Öyle biriydim.
Yarışma için altı ay hazırlanmıştım.
Her gün antrenman yaptım;
Çok sıkı diyet yaptım;
ve sandım ki hayatımı
fitness etrafında şekillendirirsem
beden imajımla ilgili
sorunlarımı düzeltebilirdim.
Ama her şey daha da kötüye gitti.
Herkes bana ne kadar
harika göründüğümden,
ne kadar formda olduğumdan,
kendimi ne kadar
adadığımdan bahsederken
ruh sağlığım gittikçe bozuluyordu.
Diyetimde olmayan bir şeyi
yemekten öyle korkuyordum ki
bu bende bir saplantıya dönüştü.
Yediğim bir avuç badem bile olsa.
Halbuki hiç kimse,
bu mükemmel bikini vücudunun
ardında kilosuyla saplantılı,
içi kırık dökük olan bir kadının
yaşadığını bilmiyordu.
Hiç böyle bir duruma düştünüz mü?
Kilonuza ya da genel olarak
vücudunuzun nasıl göründüğüne dair
saplantılarınız oldu mu hiç?
Maalesef pek çoğumuz görünüşümüzü
beğenmediğimiz için acı çekiyoruz.
Bazılarımız benim gibi aşırıya kaçıyor,
bazılarımız birkaç şeyi
değiştirmek istiyor:
burası az daha sıkı,
az daha pürüzsüz,
her yer çok daha ince,
ama fazla değil tabii ki!
Çünkü, hanımlar ve beyler,
kıvrımlar önemli.
ama sadece burada ve şurada,
ama arasında değil.
(Gülüşmeler)
Bikini yarışmasından
birkaç ay ileri gidelim.
Bir öğlen annemden
bir mesaj aldım:
"Saat 12'de kahve içmek ister misin?"
diye sordu.
"Tabii, birazdan oradayım," dedim.
Arabayla oraya giderken
bir mesaj daha geldi:
"Dışarıda oturuyorum. Sana mocha aldım."
Mocha mı? Mocha! Bunu nasıl yapabilir?
Kalori, şeker, süt ürünü!
Diyette olduğumu bilmiyor muydu?
Araba kullanıyordum, çok sinirliydim,
kafeye vardığımda,
annem dışarıda oturuyordu,
ağladığımı gördü,
arabaya koştu, kapımı açmaya çalıştı,
ama buna izin vermedim.
"Hayır anne, bana lanet bir mocha
aldığına inanamıyorum."
Çığlık attım ve kapıyı kapatıp
arabayla uzaklaştım.
O an bu çıkışımdan dolayı
çok utandım.
Bir taraftan araba sürüyor,
bir taraftan tatsız bir
ağlama anı yaşıyorum.
Oprah'ın anlatışını bilirsiniz belki;
öyle ağlıyorsunuz ki
nefes almak mümkün değil,
burnunuzdan sümükler akıyor.
Filmlerdeki gibi güzel değil!
Gerçekten çok çirkin.
Ben de o an öyleydim.
Dibe vurmuşken,
annem bir mesaj attı.
Mesajda demişti ki...
Bakın şu yazıyordu:
[Seni çok sevdiğimi bilmeni istiyorum...
Bana ne zaman ihtiyacın olursa buradayım]
Ekrana bakarken durakladım.
Sonunda ağlamayı kestim.
Derin bir nefes aldım,
beni affettiği için çok rahatladım.
Kendimi bıraktım,
onun sevgisini hissedeyim diye.
Çünkü annem ben kendimi sevemezken
beni seviyordu.
O anda, beden imajıyla
ilgili olan sorunlarımın
hayatımdan nice güzel deneyimleri
çaldığını fark ettim.
En sevdiğim insanlardan biriyle
tatlı bir kahve sohbeti yapabilecekken,
buluşmamız yeme korkularım yüzünden
neden bir felakete dönüşsündü?
Beden imajım benden çok şey alıp götürdü,
o kadar çok şey kaçırdım ki,
çünkü kendimden nefret etmekle
çok meşguldüm.
Hayatta bir şeyler kaçırdığınızı
hissettiniz mi?
Belki havuz partisine gitmediniz
çünkü mayo giymek istemiyorsunuz.
Partiye gittiniz diyelim;
suya girmek için soyunmadınız
çünkü insanlar sizi öyle
görsün istemiyorsunuz.
Sevdiklerinizle ve arkadaşlarınızla
vakit geçirmek yerine,
partideki kurabiyelerin
kalorisine kafayı taktınız.
Ben de bunu defalarca yaşadım.
Küçük şeyleri kaçırdım,
küçük kız kardeşimle
kurabiye yapamadım mesela.
O da şimdi aranızda oturuyor.
Büyük şeyleri de kaçırdım,
mezuniyet kutlamalarım gibi,
Kurabiyelerin kalorisinden öyle korktum ki
kutlamaya gidemedim.
Büyükbabam yetmişinci yaşını kutlarken
ben ne yaptım?
Büyükannem kutlama için
bir sürü lezzetli yemekler pişirmişti
ve ben bir lokma bile almamıştım
çünkü diyetteydim.
"Beden imajı" terimini sıklıkla
kullanıyoruz. Sahi ne demek bu?
"Beden imajını" kendimizle ilgili
hislerimizi anlatmak için kullanırız;
ama özellikle bedenlerimizi.
Artan endişeler ve olumsuz
beden imajı sorunları yüzünden,
pek çok insan kızlara ve kadınlara
özellikle bedenleri hakkında
daha olumlu hissetmeleri için
yardım etmeye çalışıyor.
Beden olumlama fikri son
zamanlarda epey popüler oldu.
"Hepimiz bedenlerimiz ve görüntümüz
hakkında güzel hisler duyalım."
Bu harika bir şey;
kesinlikle ileri atılmış bir adım.
Ama ya beden imajımıza
fazla odaklanmak,
bu ister olumlu
ister olumsuz olsun,
aslında vücudumuzla ilgili
tüm bu güvensizliğin, rahatsızlığın
ve özgüven eksikliğinin
temel sebebiyse?
Zaten her şeyi imaja bağlayan
bir toplumda yaşıyoruz.
Birileri bizim neslimize
"selfie kültürü" adını bile verdi.
Sabahları güne hazırlanırken,
yalnızca aynadan yansıyan
imajımızı görmekle kalmıyoruz
bir de selfie'deki kendimizi görüyoruz.
Tabii selfie çekiyorsanız.
Selfie çekmiyorsanız bile,
sosyal medyada her gün
başkalarının selfie'lerini görüyorsunuz.
Bunlar çoğu zaman mükemmel
ve kusursuz selfie'ler.
Kadınların yüzde doksan altısının
bedenlerinden memnun olmadığını,
bir şeyleri değiştirmek istediğini
söylemesine şaşmamak gerek.
Yüzde doksan altı!
Yüzde doksan altımız
beden imajımızla sorun yaşıyoruz.
Fakat bedenlerimiz,
bedenlerimiz bir imaj değildir.
Onlar bir deneyimdir,
güzel bir deneyim.
Dolayısıyla beden imajımızın
hayatımızı mahvetmesine izin veremeyiz.
O öğleden sonra, annemden
o sevgi dolu mesajı aldıktan sonra,
beden imajı saplantıma temelde
neyin sebep olduğunu anladım:
Kaçırmakta olduğum hayatım.
Hayatımı değiştirmeye karar verdim.
Kendi bedenimle ilgili sorunlarımı
çözmeye karar vermiştim
ve bunu da imajıma odaklanmaktansa
hayatımı yaşayarak başaracaktım.
Ama verdiğim bir söz daha vardı:
Kendini sevmeyen kadınlara hayatlarını
değiştirmeleri için yardım edecektim.
Bakış açılarını değiştirmelerine
yardım edecektim.
Aslında sizin için bir alıştırmam var.
Bilimsel olarak kanıtlanmış
bu üç adımlık basit alıştırma,
size şöyle destek olacak:
Kendinizle ilgili iyi şeyler
hissetmediğiniz her seferinde
odağınızı değiştirip sizi
olumsuz düşünceler ağından kurtaracak.
İlk adım.
Önce, duracaksınız.
Annemin mesajını alınca
benim yaptığım gibi.
Bekleyin ve hissettiklerinizle yüzleşin.
Durumdan kurtulmaya çalışmak için
onu itmek, uzaklaştırmak çok kolay.
Sadece hislerimizden kaçalım diye
kaçımız kendine meşguliyet yaratıyor?
Suçlu burada.
(Gülüşmeler)
Ama zor olan duraklayabilmek.
Bir sonraki: Nefes alın.
Bu bölüm çok önemli.
Nefes alırken enerjiniz ve
dikkatiniz kalbinizin etrafına odaklanır.
Bu dikkatinizin zihninizden
ve olumsuz düşünce kalıplarından
daha kolay uzaklaşmasına
yardım edecek.
Kalbinize ulaşacaksınız.
Kendinize karşı koşulsuz sevgiye.
Nefes aldıkça, bütün enerjiyi
kalbinize gönderdiğinizi hayal edin.
Son adım: Sevgiyi hissetmek için
kendinize izin verin.
"İzin verin" dediğime dikkat edin
çünkü pek çoğumuz "kendini sev!" deriz.
Ama bunu yapması
söylemek kadar kolay değil.
Önce kendinize olan sevginizi
hissetmelisiniz; buna engel olmayın.
Ve kendinize şefkat göstermelisiniz.
En azından aklınıza şunu getirin:
Kendinizi ya da bedeninizi genel olarak
sevebilir ve takdir edebilirsiniz.
Kendinizle konuşurken arkadaşınız
ya da anneniz olduğunuzu varsayın.
Durun, nefes alın,
sevginizi hissetmeye izin verin.
Hadi gelin beraber yapalım.
Amacım sizi zorlamak değil
ama olduğunuz yerde,
biraz dik durun lütfen.
(derin bir nefes alır)
Şimdi burada benimle duraklayın.
Kendinizi bu anda tutun.
Şimdi derin bir nefes alın.
(derin bir nefes alır)
Nefes alırken,
(nefes verir)
bütün enerjinizi kalbinizin çevresindeki
bölgeye gönderdiğinizi hayal edin.
Şimdi sevgiyi hissetmenize izin verin
ve tam şu anda kendinizle ilgili
takdir ettiğiniz bir şeyi düşünün.
Bu size nasıl hissettirdi?
Kendiniz hakkında iyi hissetmediğiniz
bir sonraki seferde,
-belki o gün görüntünüzü sevmediniz
ya da saçınız istediğiniz gibi olmadı
ya da öz değerinizle ilgili
sorun yaşıyorsunuz-
duraklamayı hatırlayın, nefes alın
ve sevgiyi hissetmenize izin verin.
Çünkü böyle yaparak
en dipteki anlarınızı
en büyük gücünüze dönüştüreceksiniz.
Size bir gerçeği söyleyeyim:
Bu konuşmayı hazırlarken
aynı kafedeydim
ve mochamdan keyifli keyifli
yudumlar alıyordum.
(Alkış)