WEBVTT

00:00:00.000 --> 00:00:02.000
Ուրեմն, այսպես.

00:00:02.000 --> 00:00:04.000
մի քանի տարի առաջ ինձ մի միջոցառման կազմակերպիչ զանգեց,

00:00:04.000 --> 00:00:06.000
որովհետև ես պատրաստվում էի հանդես գալ իմ ելույթով:

00:00:06.000 --> 00:00:08.000
Նա զանգեց ու ասաց.

00:00:08.000 --> 00:00:10.000
«Ես իսկապես չգիտեմ, թե

00:00:10.000 --> 00:00:12.000
ինչպես ներկայացնեմ Ձեզ փոքրիկ թռուցիկի մեջ»:

00:00:12.000 --> 00:00:14.000
Ես էլ մտածեցի. «Լավ, ո՞րն է խնդիրը»:

00:00:14.000 --> 00:00:16.000
Իսկ նա պատասխանեց. «Դե, ես տեսել եմ Ձեր ելույթներից մեկը

00:00:16.000 --> 00:00:19.000
և կարծում եմ`Ձեզ կարելի է որպես գիտաշխատող ներկայացնել,

00:00:19.000 --> 00:00:21.000
սակայն մտավախություն ունեմ, որ եթե Ձեզ այդպես կոչեմ, ոչ ոք չի գա,

00:00:21.000 --> 00:00:23.000
որովհետև կմտածեն` Դուք ձանձրալի եք և անհետաքրքիր»

00:00:23.000 --> 00:00:25.000
(Ծիծաղ)

00:00:25.000 --> 00:00:27.000
Եվ ես ընդամենը պատասխանեցի. «Լավ»:

00:00:27.000 --> 00:00:29.000
Նա էլ ասաց. «Բայց ես Ձեր ելույթում հավանեցի այն,

00:00:29.000 --> 00:00:31.000
որ սիրում եք պատմություններ պատմել:

00:00:31.000 --> 00:00:34.000
Այնպես որ, ես Ձեզ ուղղակի պատմություն պատմող կկոչեմ»:

00:00:34.000 --> 00:00:37.000
Եվ այդ պահին իմ մեջ անվստահ խոսեց գիտնականի հպարտությունը.

00:00:37.000 --> 00:00:39.000
«Ինչպե՞ս եք ներկայացնելու»:

00:00:39.000 --> 00:00:42.000
Եվ նա ասաց. «Ես Ձեզ պատմություն պատմող կանվանեմ»:

00:00:42.000 --> 00:00:45.000
Եվ ես մտածեցի. «Ինչու՞ ոչ հեքիաթասաց»:

00:00:45.000 --> 00:00:48.000
(Ծիծաղ)

00:00:48.000 --> 00:00:51.000
Ես ասացի. «Թույլ տվեք` մի րոպե մտածեմ»:

00:00:51.000 --> 00:00:54.000
Ես քաջություն հավաքեցի:

00:00:54.000 --> 00:00:57.000
Եվ գիտեք, մտածեցի, որ ես իսկապես պատմություններ պատմող եմ:

00:00:57.000 --> 00:00:59.000
Ես որակավորված հետազոտող եմ:

00:00:59.000 --> 00:01:01.000
Ես հավաքում եմ պատմություններ, դա է իմ աշխատանքը:

00:01:01.000 --> 00:01:04.000
Գուցե պատմությունները հենց կենդանի փաստեր են:

00:01:04.000 --> 00:01:06.000
Ես գուցե ես հենց պատմություն պատմող եմ:

00:01:06.000 --> 00:01:08.000
Ուստի ասացի. «Գիտեք ի՞նչ,

00:01:08.000 --> 00:01:11.000
Ինչու՞ ուղղակի ինձ հետազոտող-պատմիչ չեք անվանում»:

00:01:11.000 --> 00:01:14.000
Նա քահ-քահ ծիծաղեց` ասելով, որ նման բան չկա:

00:01:14.000 --> 00:01:16.000
(Ծիծաղ)

00:01:16.000 --> 00:01:18.000
Այսպիսով, ես հետազոտող-պատմիչ եմ

00:01:18.000 --> 00:01:20.000
և ես այսօր կզրուցեմ ձեզ հետ

00:01:20.000 --> 00:01:22.000
մտահորիզոնի ընդլայնման մասին.

00:01:22.000 --> 00:01:24.000
ես ցանկանում եմ խոսել ձեզ հետ, պատմություններ պատմել

00:01:24.000 --> 00:01:27.000
իմ հետազոտության մի մասի վերաբերյալ,

00:01:27.000 --> 00:01:30.000
որը հիմնովին ընդլայնեց իմ մտահորիզոնը

00:01:30.000 --> 00:01:33.000
և իրապես փոխեց իմ ապրելու և սիրելու,

00:01:33.000 --> 00:01:35.000
աշխատելու և ծնող լինելու մասին պատկերացումները:

NOTE Paragraph

00:01:35.000 --> 00:01:37.000
Ահա թե ինչպես է սկսվում իմ պատմությունը:

00:01:37.000 --> 00:01:40.000
Երբ ես երիտասարդ հետազոտող էի, ասպիրանտուրայի ուսանող,

00:01:40.000 --> 00:01:42.000
առաջին կուրսում մի դասախոս ունեինք,

00:01:42.000 --> 00:01:44.000
որը մեզ ասում էր.

00:01:44.000 --> 00:01:46.000
«Բանն այն է,

00:01:46.000 --> 00:01:49.000
որ եթե մի բան չես կարողանում չափել, ուրեմն այն գոյություն չունի»:

00:01:49.000 --> 00:01:52.000
Այն ժամանակ ես կարծում էի, որ նա պարզապես մտերմիկ զրուցում է:

00:01:52.000 --> 00:01:55.000
«Իսկապե՞ս», -հարցրի ես: «Միանշանակ», - եղավ պատասխանը:

00:01:55.000 --> 00:01:57.000
Ուստի ասեմ, որ

00:01:57.000 --> 00:01:59.000
ես ունեմ սոցիոլոգիայի ոլորտում բակալավրի և մագիստրոսի աստիճան,

00:01:59.000 --> 00:02:01.000
իսկ հիմա գիտությունների թեկնածու եմ

00:02:01.000 --> 00:02:03.000
այնպես որ, իմ ողջ ակադեմիական կարիերայի ընթացքում

00:02:03.000 --> 00:02:05.000
ես շրջապատված եմ եղել այնպիսի մարդկանցով,

00:02:05.000 --> 00:02:07.000
որոնք հավատացած էին

00:02:07.000 --> 00:02:10.000
«կյանքը բազմազան է, սիրի՛ր այն»:

00:02:10.000 --> 00:02:12.000
Ես հետյալ կարծիքին եմ. «Կյանքը խառնաշփոթ է,

00:02:12.000 --> 00:02:15.000
կանոնակարգի՛ր այն, դասակարգի՛ր

00:02:15.000 --> 00:02:17.000
և ամեն ինչ դի'ր իրենց դարակներում»:

00:02:17.000 --> 00:02:19.000
(Ծիծաղ)

00:02:19.000 --> 00:02:22.000
Ես ուստի մտածել, որ գտել եմ իմ ճանապարհը,

00:02:22.000 --> 00:02:25.000
ինձ հետաքրքրող մասնագիտությունը.

00:02:25.000 --> 00:02:28.000
iսկապես, հասարակական աշխատանքի գլխավոր կարգախոսներից է.

00:02:28.000 --> 00:02:31.000
«Ապավինել դժվարություններին»:

00:02:31.000 --> 00:02:34.000
Եվ ես որոշեցի ուղղակի ազատվել այդ անհարմարություններից

00:02:34.000 --> 00:02:36.000
Առաջնոդվելով այս սկզբունքով` կարելի է բարձունքների հասնել:

00:02:36.000 --> 00:02:39.000
Դա էր իմ սկզբունքը:

00:02:39.000 --> 00:02:41.000
Այդ ամենն ինձ շատ էր ոգևորում:

00:02:41.000 --> 00:02:44.000
Կարող եմ ասել, որ այս մասնագիտությունն ինձ համար է,

00:02:44.000 --> 00:02:47.000
քանի որ ես հետաքրքրված եմ խրթին թեմաներով:

00:02:47.000 --> 00:02:49.000
Բայց ես ցանկանում եմ պարզաբանել դրանք:

00:02:49.000 --> 00:02:51.000
Ցանկանում եմ հասկանալ դրանք:

00:02:51.000 --> 00:02:53.000
Ուզում եմ խորամուխ լինել

00:02:53.000 --> 00:02:55.000
ինձ համար կարևոր այս երևույթների մեջ

00:02:55.000 --> 00:02:57.000
և հասանելի դարձնել դրանք բոլորի համար:

NOTE Paragraph

00:02:57.000 --> 00:03:00.000
Այսպիսով, սկսեցի շփումներից:

00:03:00.000 --> 00:03:03.000
Քանի որ տասը տարի աշխատելով սոցիալական ոլորտում`

00:03:03.000 --> 00:03:05.000
վերջապես հասկանում ես,

00:03:05.000 --> 00:03:08.000
որ ամենից կարևոր բանը շփումն է:

00:03:08.000 --> 00:03:11.000
Սա մեր կյանքին նպատակ և իմաստ է հաղորդում:

00:03:11.000 --> 00:03:13.000
Ահա ամենը:

00:03:13.000 --> 00:03:15.000
Կարևոր չէ` զրուցում ես մարդկանց հետ,

00:03:15.000 --> 00:03:18.000
որոնց աշխատանքը կապված է սոցիալական արդարության, հոգեկան առողջության, չարաշահման կամ անտեսման հետ,

00:03:18.000 --> 00:03:20.000
մի բան հաստատ է` շփումը,

00:03:20.000 --> 00:03:23.000
շփման ունակությունը,

00:03:23.000 --> 00:03:26.000
որը նյարդակենսաբանորեն կապում է մեզ,

00:03:26.000 --> 00:03:28.000
ամենից կարևորն է:

00:03:28.000 --> 00:03:31.000
Դե երևի հասկացաք, որ խոսելու եմ շփման մասին:

00:03:31.000 --> 00:03:34.000
Երևի հայտնվել եք մի իրավիճակում,

00:03:34.000 --> 00:03:36.000
երբ գնահատանքի եք արժանանում Ձեր ղեկավարի կողմից,

00:03:36.000 --> 00:03:39.000
և նա թվարկում է 37 բան, որ դուք հրաշալի եք անում,

00:03:39.000 --> 00:03:41.000
և մեկ բան, որում դեռ «աճելու տեղ ունեք»:

00:03:41.000 --> 00:03:43.000
(Ծիծաղ)

00:03:43.000 --> 00:03:46.000
Եվ դուք սկսում եք մտածել առաջխաղացման մասին, ճի՞շտ է:

00:03:47.000 --> 00:03:50.000
Իրականում հենց այսպես էլ լինում է:

00:03:50.000 --> 00:03:53.000
Չէ՞ որ երբ հարցնում ես մարդկանց սիրո մասին,

00:03:53.000 --> 00:03:55.000
նրանք պատմում են իրենց կոտրված սրտերի մասին:

00:03:55.000 --> 00:03:57.000
Երբ մարդկանց հարցնում ես շրջապատում իրենց ներգրավվածության մասին,

00:03:57.000 --> 00:04:00.000
նրանք քեզ պատմում եմ կյանքում անտեսված լինելու

00:04:00.000 --> 00:04:02.000
իրենց դառը փորձի մասին:

00:04:02.000 --> 00:04:04.000
Եվ երբ հարցնում ես շփման մասին,

00:04:04.000 --> 00:04:07.000
նրանք պատմում են իրենց միայնության մասին:

NOTE Paragraph

00:04:07.000 --> 00:04:10.000
Ուստի շատ արագ՝ ընդամենը 6 շաբաթվա ընթացքում, զբաղվելով այս հետազոտությամբ`

00:04:10.000 --> 00:04:13.000
ես կանգնեցի այս անանուն երևույթի առջև,

00:04:13.000 --> 00:04:16.000
որը լիովին վեր հանեց շփման էությունը,

00:04:16.000 --> 00:04:19.000
մի բան, որ նախկինում ոչ տեսել, ոչ էլ լսել էի:

00:04:19.000 --> 00:04:21.000
Ուստի ես դադարեցրի հետազոտությունը

00:04:21.000 --> 00:04:24.000
և մտածեցի, որ ես պետք է հասկանամ` ինչ է սա:

00:04:24.000 --> 00:04:27.000
Պարզվեց, որ պատճառն ամոթի զգացումն է:

00:04:27.000 --> 00:04:29.000
Ամոթը հեշտությամբ կարելի է հասկանալ այնպես,

00:04:29.000 --> 00:04:31.000
ինչպես միայնության վախը.

00:04:31.000 --> 00:04:33.000
«տեսնես` կա իմ մեջ մի բան,

00:04:33.000 --> 00:04:36.000
որի մասին իմանալով`

00:04:36.000 --> 00:04:39.000
մարդիկ այլևս չեն շփվի ինձ հետ»:

00:04:39.000 --> 00:04:41.000
Մի բան կարող եմ ասել,

00:04:41.000 --> 00:04:43.000
դա համընդհանուր է, մեզնից ոչ ոք անմասն չի մնում դրանից:

00:04:43.000 --> 00:04:45.000
Միայն ամոթի զգացում չունեցող մարդիկ են,

00:04:45.000 --> 00:04:47.000
որ ունակ չեն կարեկցանքի և շփման:

00:04:47.000 --> 00:04:49.000
Ոչ ոք չի ուզում խոսել դրա մասին,

00:04:49.000 --> 00:04:52.000
և որքան քիչ ենք խոսում, այնքան ավելի է արմատավորվում այն:

00:04:54.000 --> 00:04:56.000
Այդ ամոթի հիմքում ընկած է

00:04:56.000 --> 00:04:58.000
«Ես այնքան էլ լավը չեմ» սկզբունքը,

00:04:58.000 --> 00:05:00.000
որը բոլորին էլ ծանոթ է.

00:05:00.000 --> 00:05:02.000
«ես այնքան էլ սպիտակամաշկ չեմ, նրբիրան չեմ,

00:05:02.000 --> 00:05:04.000
հարուստ չեմ, գեղեցիկ չեմ, խելացի

00:05:04.000 --> 00:05:06.000
կամ հաջողակ չեմ…»:

00:05:06.000 --> 00:05:08.000
Սրա հիմքում ընկած է

00:05:08.000 --> 00:05:11.000
տանջալից խոցելիությունը.

00:05:11.000 --> 00:05:13.000
այն գաղափարը,

00:05:13.000 --> 00:05:15.000
ըստ որի շփումն իրականացնելու համար

00:05:15.000 --> 00:05:18.000
պետք է թույլ տալ մարդկանց ճանաչել մեզ,

00:05:18.000 --> 00:05:20.000
իսկապես ճանաչել:

NOTE Paragraph

00:05:20.000 --> 00:05:23.000
Եվ գիտեք` ինչ կարծիքի եմ խոցելիության մասին: Ես ատում եմ այն:

00:05:23.000 --> 00:05:25.000
Եվ ես մտածեցի, որ սա իմ հնարավորությունն է

00:05:25.000 --> 00:05:28.000
հաղթահարելու այն իմ չափանիշների օգնությամբ:

00:05:28.000 --> 00:05:31.000
Ես որոշեցի ուսումնասիրել այս երևույթը, բացահայտել դրա էությունը`

00:05:31.000 --> 00:05:34.000
գործին հատկացնելով մեկ տարի և նպատակ ունենալով հիմնովին փոխել ամոթի ընկալումը,

00:05:34.000 --> 00:05:36.000
հասկանալ` ինչ է խոցելիությունը

00:05:36.000 --> 00:05:39.000
և խորամանկությամբ հաղթահարել այն:

00:05:39.000 --> 00:05:42.000
Ուստի ես պատրաստ էի և ոգևորված:

00:05:44.000 --> 00:05:46.000
Ինչպես գիտեք, այս ամենը լավ չի ավարտվելու:

00:05:46.000 --> 00:05:49.000
(Ծիծաղ)

00:05:49.000 --> 00:05:51.000
Դուք գիտեք սա:

00:05:51.000 --> 00:05:53.000
Այսպիսով, ամոթի մասին կարող եմ երկար խոսել,

00:05:53.000 --> 00:05:55.000
բայց այդ կերպ կխլեմ մյուսների ժամանակը:

00:05:55.000 --> 00:05:58.000
Բայց ահա, թե ինչի է այս ամենը հանգեցնոմ.

00:05:58.000 --> 00:06:01.000
սա ամենակարևոր բանն էր, որ ես իմացա

00:06:01.000 --> 00:06:04.000
այս տասնամյա հետզաոտության ընթացքում:

00:06:04.000 --> 00:06:06.000
Մեկ տարին

00:06:06.000 --> 00:06:08.000
դարձավ վեց.

00:06:08.000 --> 00:06:10.000
հազարավոր պատմություններ,

00:06:10.000 --> 00:06:13.000
հարյուրավոր երկար հարցազրույցներ, թիրախային խմբեր:

00:06:13.000 --> 00:06:15.000
Մի պահ եկավ, երբ մարդիկ ինձ ուղարկում էին իրենց օրագրերի էջերը

00:06:15.000 --> 00:06:18.000
կամ իրենց պատմությունն էին ուղարկում.

00:06:18.000 --> 00:06:21.000
այսպիսով, վեց տարվա ընթացքում հավաքեցի տվյալների մեծ պաշար

00:06:21.000 --> 00:06:23.000
և սկսեցի կիրառել այն:

NOTE Paragraph

00:06:23.000 --> 00:06:25.000
Կարծես թե հասկացել էի.

00:06:25.000 --> 00:06:27.000
ահա թե որն է ամոթի զգացումը, ահա թե ինչ է այն իրականում:

00:06:27.000 --> 00:06:29.000
Ես գիրք գրեցի,

00:06:29.000 --> 00:06:31.000
տեսություն հրատարակեցի,

00:06:31.000 --> 00:06:34.000
բայց ինչ-որ բան այն չէր:

00:06:34.000 --> 00:06:36.000
և սխալն այն էր,

00:06:36.000 --> 00:06:38.000
որ ես անփութորեն էի մարդկանցից հարցազրույց էի վերցրել

00:06:38.000 --> 00:06:41.000
ու բաժանել առանձին խմբերի`

00:06:41.000 --> 00:06:44.000
մարդիկ, ովքեր ունեն պատվի զգացում:

00:06:44.000 --> 00:06:46.000
Ահա թե ինչին է այն հանգում.

00:06:46.000 --> 00:06:48.000
մարդիկ, ովքեր ունեն պատվի զգացում,

00:06:48.000 --> 00:06:51.000
ունեն սիրո և նվիրվածության ուժգին զգացում:

00:06:51.000 --> 00:06:53.000
Այսպիսով` մարդիկ, որ պայքարում են սիրո եվ նվիրվածության ուժեղ զգացումի համար,

00:06:53.000 --> 00:06:55.000
եվ մարդիկ, ովքեր միշտ անհանգստանում են` արդյոք իրենք լավն են:

00:06:55.000 --> 00:06:57.000
Միայն մի բան կա,

00:06:57.000 --> 00:06:59.000
որ մարդկանց բաժանում է հետևյալ երկու խմբի՝

00:06:59.000 --> 00:07:01.000
մարդիկ, որ ունեն սիրո եվ նվիրվածության ուժեղ զգացում,

00:07:01.000 --> 00:07:03.000
եվ մարդիկ, որ իսկապես պայքարում են դրա համար:

00:07:03.000 --> 00:07:05.000
Եվ արդյունքում մարդիկ, ովքեր ունեն

00:07:05.000 --> 00:07:07.000
սիրո և նվիրվածության ուժեղ զգացում,

00:07:07.000 --> 00:07:10.000
վստահ են, որ իսկապես արժանի են սիրո և նվիրվածության:

00:07:10.000 --> 00:07:12.000
Հենց այդպես:

00:07:12.000 --> 00:07:14.000
Նրանք վստահ են, որ արժանի են դրան:

00:07:15.000 --> 00:07:18.000
Իսկ ինչ վերաբերում է ինձ, կասեմ, որ

00:07:18.000 --> 00:07:21.000
մեզ շփումից հեռու պահող խոչընդոտներից մեկը

00:07:21.000 --> 00:07:24.000
մեր` շփման արժանի չլինելու վախն է:

00:07:24.000 --> 00:07:26.000
Ես, անձնական և մասնագիտական տեսանկյունից ելնելով,

00:07:26.000 --> 00:07:29.000
գտնում էի, որ այդ երևույթը պետք է ավելի լավ հասկանամ:

00:07:29.000 --> 00:07:32.000
Ուստի ես

00:07:32.000 --> 00:07:34.000
հավաքեցի այն բոլոր հարցազրույցները,

00:07:34.000 --> 00:07:37.000
որտեղ նկատում էի պատվի զգացում, դրանով ապրող մարդկանց,

00:07:37.000 --> 00:07:40.000
և պարզապես ուսումնասիրեցի նրանք:

NOTE Paragraph

00:07:40.000 --> 00:07:42.000
Ի՞նչ ընդհանրություն ունեն այս մարդիկ։

00:07:42.000 --> 00:07:44.000
Ես գրասենյակային իրերի նկատմամբ թուլություն ունեմ,

00:07:44.000 --> 00:07:47.000
բայց դա այլ զրույց է:

00:07:47.000 --> 00:07:50.000
Մանիլա թղթապանակ ունեի, ինչպես նաև Շարփի ապրանքանիշի գրենական պիտույքներ:

00:07:50.000 --> 00:07:52.000
Մտածում էի՝ ինչ եմ անվանելու այս ուսումնասիրությունը:

00:07:52.000 --> 00:07:54.000
Եվ առաջին բառը, որ մտքովս անցավ

00:07:54.000 --> 00:07:56.000
«սրտաբացն» էր:

00:07:56.000 --> 00:07:59.000
Ուսումնասիրվողները սրտաբաց մարդիկ են, ովքեր ապրում են արժեքայնության խորը ընկալմամբ:

00:07:59.000 --> 00:08:02.000
Հենց այդպես էլ գրեցի թղթապանակի վերևում

00:08:02.000 --> 00:08:04.000
և սկսեցի ուսունասիրել տվյալները:

00:08:04.000 --> 00:08:06.000
Իրականում ես դա արեցի սկզբում,

00:08:06.000 --> 00:08:08.000
տվյալների 4-օրյա ինտենսիվ վերլուծությամբ`

00:08:08.000 --> 00:08:11.000
տվյալների 4-օրյա ինտենսիվ վերլուծությամբ`

00:08:11.000 --> 00:08:14.000
ետ գնալով, հավաքելով հարցազրույցները, պատմությունները և դեպքերը:

00:08:14.000 --> 00:08:17.000
Ո՞րն է թեման, ո՞րն է նմուշը:

00:08:17.000 --> 00:08:20.000
Ամուսինս երեխաների հետ մեկնեց քաղաքից այն պատճառով,

00:08:20.000 --> 00:08:23.000
որ ես միշտ Ջեքսոն Փոլլոքին հատուկ մոլուցքով խորանում էի աշխատանքի մեջ՝

00:08:23.000 --> 00:08:25.000
գրելով ու

00:08:25.000 --> 00:08:28.000
ուսումնասիրություններ կատարելով:

00:08:28.000 --> 00:08:30.000
Եվ ահա թե ինչ գտա:

00:08:32.000 --> 00:08:34.000
Նրանց ընդհանրությունը

00:08:34.000 --> 00:08:36.000
քաջության զգացմումն է։

00:08:36.000 --> 00:08:39.000
Մի պահ եկեք տարբերակենք քաջություն ու համարձակություն բառերը։

00:08:39.000 --> 00:08:41.000
Քաջություն բառը,

00:08:41.000 --> 00:08:43.000
որն առաջացել է լատիներեն «cor» բառից

00:08:43.000 --> 00:08:46.000
և նշանակում է «սիրտ»,

00:08:46.000 --> 00:08:48.000
անգլերենում սկզբնապես նշանակել է

00:08:48.000 --> 00:08:51.000
սրտանց մեկին մի բան պատմել/ասել։

00:08:51.000 --> 00:08:53.000
Այսպիսով, այս մարդիկ

00:08:53.000 --> 00:08:55.000
պարզապես ունեին քաջություն ընդունելու,

00:08:55.000 --> 00:08:57.000
որ իրենք կատարյալ չեն։

00:08:58.000 --> 00:09:00.000
Մարդիկ կարիք ունեն

00:09:00.000 --> 00:09:03.000
նախ և առաջ իրենց հանդեպ բարի լինելու, և հետո միայն ուրիշների,

00:09:03.000 --> 00:09:06.000
որովհետև, ինչպես գիտենք մենք չենք կարող կարեկցել մյուսներին ,

00:09:06.000 --> 00:09:09.000
եթե չենք սիրում ինքներս մեզ։

00:09:09.000 --> 00:09:11.000
Եվ հավելենք, որ շփման մեջ խոչընդոտը,

00:09:11.000 --> 00:09:13.000
ու, թերևս, ամենաբարդը,

00:09:13.000 --> 00:09:16.000
որպես իրակության արդյունք,

00:09:16.000 --> 00:09:19.000
այն է, որ նրանք ուզում էին ազատ արձակել իրենց մտացածին <<Ես>>-ին,

00:09:19.000 --> 00:09:21.000
որպեսզի լինեն այն ինչ կային,

00:09:21.000 --> 00:09:24.000
մի բան, որ միանշանակ անհրաժեշտ է

00:09:24.000 --> 00:09:26.000
շփման համար։

NOTE Paragraph

00:09:28.000 --> 00:09:30.000
Մյուս ընդհանրությունը

00:09:30.000 --> 00:09:32.000
այն էր , որ

00:09:35.000 --> 00:09:38.000
նրանք լիովին ընդունում էին խոցելիությունը:

00:09:40.000 --> 00:09:43.000
Նրանք կարծում էին,

00:09:43.000 --> 00:09:46.000
որ այն, ինչ իրենց խոցելի էր դարձնում,

00:09:46.000 --> 00:09:48.000
նաև գրավչություն էր հաղորդում:

00:09:50.000 --> 00:09:52.000
Նրանք չէին խոսում խոցելիության

00:09:52.000 --> 00:09:54.000
ոչ հարմարավետության,

00:09:54.000 --> 00:09:57.000
ոչ էլ իրականում տանջալից լինելու մասին,

00:09:57.000 --> 00:09:59.000
մի բան , որի մասին նախկինում լսել էի, ամոթի զգացումի վերաբերյալ հարցազրույցում:

00:09:59.000 --> 00:10:02.000
Նրանք ուղղակի խոսում էին դրա անհրաժեշտության մասին:

00:10:03.000 --> 00:10:05.000
Նրանք խոսում էին

00:10:05.000 --> 00:10:08.000
«Ես քեզ սիրում եմ» առաջինը ասելու պատրաստակամության մասին,

00:10:08.000 --> 00:10:11.000
պատրաստակամություն

00:10:11.000 --> 00:10:13.000
ինչ- որ բան անելու,

00:10:13.000 --> 00:10:16.000
երբ որևէ երաշխիք չկա,

00:10:16.000 --> 00:10:18.000
պատրաստակամություն

00:10:18.000 --> 00:10:20.000
մամոգրաֆիայից հետո

00:10:20.000 --> 00:10:22.000
շունչը պահած բժշկի զանգին սպասելու համար:

00:10:23.000 --> 00:10:26.000
Նրանք պատրաստ էին իրենց ներդրումն ունենալ հարաբերությունների մեջ,

00:10:26.000 --> 00:10:29.000
անկախ նրանից որևէ արդյունքի կհասնեին, թե ոչ:

00:10:29.000 --> 00:10:32.000
Նրանց կարծիքով դա էր հիմնասյունը:

NOTE Paragraph

00:10:32.000 --> 00:10:35.000
Ես անձամբ դա համարում էի ինքնախաբեություն:

00:10:35.000 --> 00:10:38.000
Չեմ ուզում հավատալ, որ հավատարմության երդում եմ տվել

00:10:38.000 --> 00:10:40.000
մի ուսումնասիրության, որտեղ մեր գործը,

00:10:40.000 --> 00:10:42.000
ինչպես գիտեք, գիտակարգի սահմանումը

00:10:42.000 --> 00:10:45.000
վերահսկելն ու կանխագուշակելն է, ուսումնասիրել երևույթը

00:10:45.000 --> 00:10:47.000
և ակնհայտ պատճառի համար

00:10:47.000 --> 00:10:49.000
վերահսկել այն և կանխագուշակել:

00:10:49.000 --> 00:10:51.000
Իսկ հիմա

00:10:51.000 --> 00:10:53.000
վերահսկելու և կանխագուշակելու իմ առաքելությունը

00:10:53.000 --> 00:10:56.000
տալիս է հետևյալ պատասխանը. միակ կենսաձևը խոցելիությամբ ապրելն է

00:10:56.000 --> 00:10:59.000
և վերջ տալ վերահսկումներին և կանխագուշակումներին:

00:10:59.000 --> 00:11:02.000
Սա հանգեցրեց հուսալքության

00:11:02.000 --> 00:11:06.000
(Ծիծաղ)

00:11:06.000 --> 00:11:09.000
որ իրականում հետևյալ տեսքն ուներ:

00:11:09.000 --> 00:11:11.000
(Ծիծաղ):

00:11:11.000 --> 00:11:13.000
Եվ այպես էլ եղավ:

00:11:13.000 --> 00:11:16.000
Ես կոչեցի այն հուսալքություն. իմ թերապևտը կոչում է այն հոգևոր զարթոնք:

00:11:17.000 --> 00:11:19.000
Հոգևոր զարթոնքն ավելի բարեհունչ է, քան հուսալքությունը,

00:11:19.000 --> 00:11:21.000
բայց հավաստիացնում եմ ձեզ` դա հենց հուսալքություն է:

00:11:21.000 --> 00:11:23.000
Եվ ես ստիպված էի մի կողմ դնել իմ բոլոր գործերը և թերապևտ փնտրել:

00:11:23.000 --> 00:11:26.000
Թույլ տվեք մի բան ասեմ. դու սկսում ես իրականում քեզ ճանաչել,

00:11:26.000 --> 00:11:29.000
երբ զանգում ես ընկերներիդ և ասում. «Ինչ-որ մեկի կարիքն ունեմ:

00:11:29.000 --> 00:11:32.000
Ի՞նչ կառաջարկեք»:

00:11:32.000 --> 00:11:34.000
Եվ իմ ընկերներից մոտ հինգը այսպես արձագանքեցին.

00:11:34.000 --> 00:11:36.000
«Է~, ես չէի ցանկանա քո թերապևտը լինել»:

00:11:36.000 --> 00:11:39.000
(Ծիծաղ):

00:11:39.000 --> 00:11:41.000
Ես հարցրի` ինչ նկատի ունեք:

00:11:41.000 --> 00:11:44.000
Իսկ նրանք. «Լավ էլ հասկանում ես:

00:11:44.000 --> 00:11:46.000
Քո չափաձողը մի կիրառիր այստեղ»:

00:11:46.000 --> 00:11:49.000
Ես ասացի` դե լավ:

NOTE Paragraph

00:11:51.000 --> 00:11:53.000
Այսպիսով, ես թերապևտ գտա:

00:11:53.000 --> 00:11:56.000
Իմ առաջին հանդիպմանը Դիանայի հետ

00:11:56.000 --> 00:11:58.000
ես բերեցի

00:11:58.000 --> 00:12:01.000
լիարժեք ապրելու կետերի ցուցակն ու նստեցի:

00:12:01.000 --> 00:12:03.000
Նա ասաց. «Ինչպե՞ս եք»:

00:12:03.000 --> 00:12:06.000
Ես էլ ասացի. «Հրաշալի, լավ»:

00:12:06.000 --> 00:12:08.000
Դիանան հարցրեց. «Ի՞նչ է պատահել»:

00:12:08.000 --> 00:12:11.000
Եվ սա թերապևտ է, որը տեսնում է թերապևտների,

00:12:11.000 --> 00:12:13.000
որովհետև մենք ստիպված ենք գնալ նրանց մոտ,

00:12:13.000 --> 00:12:16.000
քանի որ նրանք լավ են տարբերակում ճիշտն ու սուտը:

00:12:16.000 --> 00:12:18.000
(Ծիծաղ):

00:12:18.000 --> 00:12:20.000
Եվ ուստի ես ասացի.

00:12:20.000 --> 00:12:22.000
«Ահա թե որն է իմ կռիվը»:

00:12:22.000 --> 00:12:24.000
Նա ասաց. «Ո՞րն է»:

00:12:24.000 --> 00:12:27.000
Ես էլ ասացի. «Դե, ես խոցելիության խնդիր ունեմ»:

00:12:27.000 --> 00:12:30.000
Եվ ես գիտեմ, որ խոցելիությունը արմատավորում է

00:12:30.000 --> 00:12:32.000
ամոթն ու վախը,

00:12:32.000 --> 00:12:34.000
արժանի լինելու համար պայքարը,

00:12:34.000 --> 00:12:37.000
բայց պարզում է, որ այն նաև ծնունդ է տալիս

00:12:37.000 --> 00:12:40.000
երջանկությանը, ստեղծարարությանը,

00:12:40.000 --> 00:12:42.000
կապվածությանը, սիրուն:

00:12:42.000 --> 00:12:44.000
Եվ կարծում եմ` խնդիր ունեմ,

00:12:44.000 --> 00:12:47.000
օգնության կարիք եմ զգում»:

00:12:47.000 --> 00:12:49.000
Եվ ես մտածեցի.«Խնդիրը հետևյալն է`

00:12:49.000 --> 00:12:51.000
ոչ ընտանիք,

00:12:51.000 --> 00:12:53.000
ոչ մանկություն»

00:12:53.000 --> 00:12:55.000
(Ծիծաղ)

00:12:55.000 --> 00:12:58.000
«Ես պարզապես մի լավ մարտավարության կարիք ունեմ»:

00:12:58.000 --> 00:13:02.000
(Ծիծաղ)

00:13:02.000 --> 00:13:05.000
(Ծափահարություններ)

00:13:05.000 --> 00:13:07.000
Շնորհակալ եմ:

00:13:09.000 --> 00:13:12.000
Նա այսպիսի տեսք ուներ:

00:13:12.000 --> 00:13:14.000
(Ծիծաղ)

00:13:14.000 --> 00:13:17.000
Եվ հետո ես հարցրի. «Դա վատ է, այնպե՞ս չէ»

00:13:17.000 --> 00:13:20.000
Եվ նա պատասխանեց. «Ո'չ վատ է, ո'չ էլ լավ»

00:13:20.000 --> 00:13:22.000
(Ծիծաղ)

00:13:22.000 --> 00:13:24.000
«Պարզապես այն է, ինչ կա»:

00:13:24.000 --> 00:13:27.000
Եվ ես մտածեցի. «Աստվա~ծ իմ, սրանից լավ բան դուրս չի գա»:

NOTE Paragraph

00:13:27.000 --> 00:13:30.000
(Ծիծաղ)

NOTE Paragraph

00:13:30.000 --> 00:13:32.000
Եվ այդպես էր, և այպես չէր:

00:13:32.000 --> 00:13:35.000
Դա ինձնից մեկ տարի խլեց:

00:13:35.000 --> 00:13:37.000
Եվ դուք գիտեք, որ կան մարդիկ,

00:13:37.000 --> 00:13:40.000
որոնք, գիտակցելով խոցելիության և քնքշության կարևորությունը,

00:13:40.000 --> 00:13:43.000
հանձնվում և ընդունում են դա:

00:13:43.000 --> 00:13:45.000
Առաջին` ես այդպիսին չեմ,

00:13:45.000 --> 00:13:48.000
երկրորդ`ես նույնիսկ չեմ էլ շփվում նման մարդկանց հետ:

00:13:48.000 --> 00:13:51.000
(Ծիծաղ)

00:13:51.000 --> 00:13:54.000
Ինձ համար դա մեկամյա փողոցային կռիվ էր:

00:13:54.000 --> 00:13:56.000
Դա մի հարված էր:

00:13:56.000 --> 00:13:58.000
Խոցելիությունը առաջ էր գալիս, ես նրան հետ էի մղում:

00:13:58.000 --> 00:14:01.000
Ես պարտվեցի կռվում,

00:14:01.000 --> 00:14:03.000
բայց հավանաբար հետ նվաճեցի իմ կյանքը:

NOTE Paragraph

00:14:03.000 --> 00:14:05.000
Եվ հետո նորից,երբ անդրադարձա իմ հետազոտությանը,

00:14:05.000 --> 00:14:07.000
անցկացրի մի քանի տարի`

00:14:07.000 --> 00:14:10.000
փորձելով հասկանալ` ինչ են նրանք,

00:14:10.000 --> 00:14:12.000
ինչ ընտրություններ էին կատարում

00:14:12.000 --> 00:14:14.000
և ինչ ենք մենք անում

00:14:14.000 --> 00:14:16.000
խոցելիության հետ:

00:14:16.000 --> 00:14:18.000
Ինչու՞ ենք մենք այդքան պայքարում դրա հետ:

00:14:18.000 --> 00:14:21.000
Միայն ե՞ս եմ պայքարում խոցելիության դեմ:

00:14:21.000 --> 00:14:23.000
Ո'չ:

00:14:23.000 --> 00:14:25.000
Ահա այն, ինչ ես հասկացա:

00:14:26.000 --> 00:14:29.000
Մենք ընդարմացնում ենք խոցելիությունը,

00:14:29.000 --> 00:14:31.000
երբ սպասում ենք զանգի:

00:14:31.000 --> 00:14:33.000
Շատ ծիծաղելի էր: Ես ֆեյսբուքով և թվիթերով մի հարց էի տեղադրել.

00:14:33.000 --> 00:14:35.000
«Ինչպե՞ս կսահմանեիք խոցելիությունը:

00:14:35.000 --> 00:14:37.000
Ի՞նչն է ձեր խոցելիության պատճառը»:

00:14:37.000 --> 00:14:40.000
Եվ մեկ ու կես ժամվա ընթացքում ես ստացա 150 պատախան:

00:14:40.000 --> 00:14:42.000
Քանի որ ես ուզում էի պարզել

00:14:42.000 --> 00:14:44.000
դրա պատճառը:

00:14:45.000 --> 00:14:47.000
Ստիպված եղա օգնություն խնդրել ամուսնուցս,

00:14:47.000 --> 00:14:50.000
քանի որ հիվանդ էի, և մենք դեռ նոր էինք ամուսնացել.

00:14:50.000 --> 00:14:53.000
ամուսնուս հետ սեռական հարաբերությունների մեջ մտնել,

00:14:53.000 --> 00:14:55.000
կնոջ հետ սեռական հարաբերությունների մեջ մտնել.

00:14:55.000 --> 00:14:58.000
մերժվել.ինչ-որ մեկին մի տեղ հրավիրել.

00:14:58.000 --> 00:15:00.000
սպասել,որ բժիշկը հետ զանգի.

00:15:00.000 --> 00:15:03.000
արհամարհել, լինել արհամարհված`

00:15:03.000 --> 00:15:05.000
սա է կյանքը:

00:15:05.000 --> 00:15:08.000
Մենք ապրում ենք խոցելի աշխարհում:

00:15:08.000 --> 00:15:10.000
Եվ այն հաղթահարելու միջոցներից մեկը

00:15:10.000 --> 00:15:12.000
խոցելիությունն ընդարմացնելն է:

NOTE Paragraph

00:15:12.000 --> 00:15:14.000
Ու ես կարծում եմ փաստեր կան,

00:15:14.000 --> 00:15:16.000
ու դա միակ պատճառը չէ, որ այս ապացույցները գոյություն ունեն,

00:15:16.000 --> 00:15:18.000
իմ կարծիքով սա է հիմնական պատճառը,

00:15:18.000 --> 00:15:22.000
սրանով է պայմանավորված, որ մենք համարվում ենք

00:15:22.000 --> 00:15:25.000
ամենագեր,

00:15:25.000 --> 00:15:28.000
ամենակախյալ, անառողջ և պարտքերի մեջ խրված

00:15:28.000 --> 00:15:30.000
սերունդը Միացյալ Նահանգների պատմության մեջ:

00:15:33.000 --> 00:15:36.000
Խնդիրն այն է (ես այս եզրահանգմանը եկել եմ հետազոտությունից),

00:15:36.000 --> 00:15:39.000
որ պարզապես ցանկության դեպքում էլ հնարավոր չէ բթացնել զգացմունքները:

00:15:40.000 --> 00:15:43.000
Դու ուղղակի չես կարող ասել սա վատն է,

00:15:43.000 --> 00:15:45.000
սա խոցելիությունն է, սա թախիծն է, սա ամոթի զգացումն է,

00:15:45.000 --> 00:15:47.000
սա վախն է, իսկ սա` հիասթափությունը:

00:15:47.000 --> 00:15:49.000
Ես չեմ ուզում այդ ամենը զգալ:

00:15:49.000 --> 00:15:52.000
Ես պատրաստվում եմ մի քանի բաժակ գարեջուր ըմպել և բանանով ու ընկույզով կեքս ուտել:

00:15:52.000 --> 00:15:54.000
(Ծիծաղ):

00:15:54.000 --> 00:15:56.000
Ես չեմ ուզում այդ ամենը զգալ:

00:15:56.000 --> 00:15:58.000
Հասկանում եմ ձեր ծիծաղի պատճառը:

00:15:58.000 --> 00:16:01.000
Այս կերպ ես ձեր կյանք եմ ներթափանցում:

00:16:01.000 --> 00:16:03.000
Աստվա~ծ իմ:

00:16:03.000 --> 00:16:05.000
(Ծիծաղ):

00:16:05.000 --> 00:16:08.000
Հնարավոր չէ վերացնել ծանր ապրումները,

00:16:08.000 --> 00:16:10.000
առանց բթացնելու մեր զգացմունքները:

00:16:10.000 --> 00:16:12.000
Չես կարող պարզապես ընտրությամբ անզգայացնել:

00:16:12.000 --> 00:16:15.000
Այսպիսով, երբ մենք սառեցնում ենք դրանք,

00:16:15.000 --> 00:16:17.000
մենք այլևս չենք զգում ո'չ ուրախություն,

00:16:17.000 --> 00:16:19.000
ո'չ երախտագիտություն,

00:16:19.000 --> 00:16:21.000
ո'չ էլ երջանկություն:

00:16:21.000 --> 00:16:24.000
Իսկ դրանից հետո մենք մեզ դժբախտ ենք զգում,

00:16:24.000 --> 00:16:26.000
և նպատակ ու իմաստ փնտրում:

00:16:26.000 --> 00:16:28.000
Հետո մենք մեզ խոցելի ենք զգում,

00:16:28.000 --> 00:16:31.000
ապա ըմպում մի քանի բաժակ գարեջուր և բանանով ու ընկույզով կեքս ուտում:

00:16:31.000 --> 00:16:34.000
Ապա հայտնվում ես մի վտանգավոր շրջապտույտի մեջ:

NOTE Paragraph

00:16:36.000 --> 00:16:39.000
Իմ կարծիքով պետք է խորհենք,

00:16:39.000 --> 00:16:41.000
թե ինչու և ինպես ենք ընդարմանում:

00:16:41.000 --> 00:16:44.000
Պարտադիր չէ, որ պատճառը կախվածությունը լինի:

00:16:44.000 --> 00:16:46.000
Մեկ ուրիշ բան, որ անում ենք,

00:16:46.000 --> 00:16:49.000
անորոշը որոշակի դարձնելն է:

00:16:50.000 --> 00:16:53.000
Կրոնը համոզմունքից և խորհրդավորությունից վերածվել է

00:16:53.000 --> 00:16:55.000
որոշակիության:

00:16:55.000 --> 00:16:58.000
Ես ճիշտ եմ, դուք`սխալ: Լռե’ք:

00:16:58.000 --> 00:17:00.000
Սա է ամենը:

00:17:00.000 --> 00:17:02.000
Պարզ է:

00:17:02.000 --> 00:17:04.000
Ինչքան շատ ենք վախենում, այնքան խոցելի ենք դառնում,

00:17:04.000 --> 00:17:06.000
և այդքան ավելի ենք վախենում:

00:17:06.000 --> 00:17:08.000
Սա նման է այսօրվա քաղաքականությանը:

00:17:08.000 --> 00:17:10.000
Այլեւս երկխոսություններ չկան:

00:17:10.000 --> 00:17:12.000
Այլևս զրույց չկա:

00:17:12.000 --> 00:17:14.000
Լոկ մեղադրանքներ:

00:17:14.000 --> 00:17:17.000
Գիտեք` ինչպես է հետազոտությունների մեջ բնորոշվում մեղադրանքը`

00:17:17.000 --> 00:17:20.000
ցավն ու նեղվածությունը դարմանելու միջոց:

00:17:21.000 --> 00:17:23.000
Մենք կատարելագործվում ենք:

00:17:23.000 --> 00:17:26.000
Եթե կա մեկը, որ ցանկանում է` կյանքն այսպիսին լինի `ես եմ.

00:17:26.000 --> 00:17:28.000
բայց չի ստացվում:

00:17:28.000 --> 00:17:30.000
Քանի որ մեր գործը

00:17:30.000 --> 00:17:32.000
ուտելն ու պառկելն է:

00:17:32.000 --> 00:17:35.000
(Ծիծաղ)

00:17:35.000 --> 00:17:37.000
Հուսով եմ` 100 տարի անց

00:17:37.000 --> 00:17:39.000
մարդիկ հետ կնայեն ու կասեն «Ա'յ քեզ բան»:

NOTE Paragraph

00:17:39.000 --> 00:17:41.000
(Ծիծաղ)

NOTE Paragraph

00:17:41.000 --> 00:17:43.000
Եվ մենք կատարյալ ենք, և որ ամենավտանգավորն է՝ մեր

00:17:43.000 --> 00:17:45.000
մեր երեխաներն են կատարյալ:

00:17:45.000 --> 00:17:47.000
Թույլ տվեք ասել, թե ինչ ենք մենք մտածում երեխաների մասին:

00:17:47.000 --> 00:17:50.000
Նրանք ի ծնե կոչված են պայքարելու:

00:17:50.000 --> 00:17:53.000
Եվ երբ պահում ենք այդ կատարյալ փոքրիկ երեխաներին մեր ձեռքերում,

00:17:53.000 --> 00:17:55.000
մեր գործն այն չէ, որ ասենք. «Նայեք նրան, նա կատարյալ է»:

00:17:55.000 --> 00:17:57.000
Մեր գործն է նրան կատարյալ պահելը,

00:17:57.000 --> 00:18:00.000
որպեսզի թենիսի գնա 5-րդ դասարանից, իսկ Յեյլ` 7-րդից:

00:18:00.000 --> 00:18:02.000
Դա մեր գործը չէ:

00:18:02.000 --> 00:18:04.000
Մեր գործն է նայել ու ասել.

00:18:04.000 --> 00:18:07.000
«Գիտես ինչ, դու կատարյալ չես և դու պետք է պայքարես,

00:18:07.000 --> 00:18:09.000
բայց դու արժանիս ես սիրված և ընդունված լինելու»:

00:18:09.000 --> 00:18:11.000
Դա է մեր գործը:

00:18:11.000 --> 00:18:13.000
Ցույց տվեք ինձ այդպես դաստիարակված սերունդ

00:18:13.000 --> 00:18:16.000
և ես կարծում եմ, որ վերջ կդրվի մեր՝ այսօր առկա խնդիրներին:

00:18:16.000 --> 00:18:20.000
Մենք ձևացնում ենք, որ այն ինչ անում ենք

00:18:20.000 --> 00:18:23.000
չի անդրադառնում մարդկանց վրա:

00:18:23.000 --> 00:18:25.000
Նույնը նաև մեր անձնական կյանքում է:

00:18:25.000 --> 00:18:27.000
Մենք միասնական ձևով ենք դա անում.

00:18:27.000 --> 00:18:29.000
լինի դա օդապարիկով թռիչքը,

00:18:29.000 --> 00:18:31.000
թե նավթահանություն.

00:18:31.000 --> 00:18:33.000
մենք ձևացնում ենք, որ մեր գործողությունները

00:18:33.000 --> 00:18:36.000
մեծ ազդեցություն չեն ունենում այլ մարդկանց վրա:

00:18:36.000 --> 00:18:39.000
Ես կասեմ, որ սա մեր առաջին մրցավազքը չէ, մարդիկ:

00:18:40.000 --> 00:18:42.000
Պարզապես պետք է լինել անկեղծ ու պարզ

00:18:42.000 --> 00:18:44.000
և ասել. «Ներողություն,

00:18:44.000 --> 00:18:47.000
մենք կուղղենք մեր սխալը»:

NOTE Paragraph

00:18:50.000 --> 00:18:52.000
Բայց մեկ այլ մեթոդ էլ կա, և ես ուզում եմ այն ձեզ ներկայացնել:

00:18:52.000 --> 00:18:54.000
Ահա թե ինչ եմ պարզել.

00:18:54.000 --> 00:18:56.000
Թողնենք, որ մեզ տեսնեն,

00:18:56.000 --> 00:18:58.000
խորապես հասկանան,

00:18:58.000 --> 00:19:01.000
ուժգին ճանաչեն,

00:19:01.000 --> 00:19:03.000
սիրեն ամբողջ սրտով,

00:19:03.000 --> 00:19:05.000
եթե անգամ ոչ մի երաշխիք չկա.

00:19:05.000 --> 00:19:07.000
իսկապես դժվար է:

00:19:07.000 --> 00:19:10.000
Եվ իբրև ծնող կարող եմ ձեզ ասել, որ չափազանց դժվար է

00:19:12.000 --> 00:19:15.000
ցուցաբերել երախտագիտություն և ուրախություն

00:19:15.000 --> 00:19:17.000
այն ծայրահեղ բարդ պահերին,

00:19:17.000 --> 00:19:19.000
երբ ինքներս մեզ հարց ենք տալիս. «Հնարավոր է այսքան շատ սիրել,

00:19:19.000 --> 00:19:21.000
անվերապահորեն հավատալ դրան

00:19:21.000 --> 00:19:24.000
և այդքան ափերից դուրս գալ»:

00:19:24.000 --> 00:19:26.000
Սարսափով հետևանքների մասին մտածելու փոխարեն` կարելի է կանգ առնել

00:19:26.000 --> 00:19:29.000
ասել. «Ես այնքան շնորհակալ եմ,

00:19:29.000 --> 00:19:32.000
որովհետև քանի դեռ խոցելի եմ, ուրեմն ապրում եմ»:

00:19:33.000 --> 00:19:36.000
Վերջիվերջո, ամենակարևորը

00:19:36.000 --> 00:19:39.000
հավատալն է, որ մենք կատարյալ ենք:

00:19:39.000 --> 00:19:41.000
Քանի որ երբ այդ տեսանկյունից ենք նայում,

00:19:41.000 --> 00:19:44.000
համարում ենք, որ կատարյալ ենք

00:19:45.000 --> 00:19:48.000
ապա այլևս չենք նյարդայնանում և սկսում ենք հասկանալ:

00:19:49.000 --> 00:19:51.000
Այդպիսով դառնում ենք ավելի բարի և սիրալիր

00:19:51.000 --> 00:19:54.000
թե ինքներս մեզ և թե մեր շրջապատի հանդեպ:

NOTE Paragraph

00:19:54.000 --> 00:19:56.000
Այսքանը, շնորհակալություն:

NOTE Paragraph

00:19:56.000 --> 00:19:59.000
(Ծափահարություններ)