1 00:00:00,760 --> 00:00:02,216 เมื่อผมอยู่ในชั้นป.5 2 00:00:02,240 --> 00:00:06,616 ผมซื้อหนังสือ "DC Comics Presents #57" 3 00:00:06,640 --> 00:00:09,376 จากชั้นวางหมุนๆ ในร้านหนังสือแถวบ้านผม 4 00:00:09,400 --> 00:00:13,096 และหนังสือการ์ตูนเล่มนี้เปลี่ยนชีวิตผม 5 00:00:13,120 --> 00:00:16,496 คำและรูปภาพร่วมกันทำอะไร บางอย่างในหัวของผม 6 00:00:16,520 --> 00:00:18,056 ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน 7 00:00:18,080 --> 00:00:21,776 และผมตกหลุมรักสื่อการ์ตูนทันที 8 00:00:21,800 --> 00:00:24,976 ผมกลายเป็นผู้อ่านหนังสือการ์ตูนที่หฤโหด 9 00:00:25,000 --> 00:00:26,696 แต่ผมไม่เคยนำไปโรงเรียน 10 00:00:26,720 --> 00:00:32,536 ผมรู้ดีว่า หนังสือการ์ตูนไม่ได้อยู่ ในห้องเรียน 11 00:00:32,560 --> 00:00:34,976 พ่อแม่ของผมไม่ปลื้มอย่างแน่นอน 12 00:00:35,000 --> 00:00:38,096 และผมแน่ใจว่า ครูของผมจะไม่ปลื้มเหมือนกัน 13 00:00:38,120 --> 00:00:40,376 ท้ายที่สุด ทุกคนไม่เคยใช้การ์ตูนในการสอน 14 00:00:40,400 --> 00:00:44,296 หนังสือการ์ตูนและนิยายภาพไม่เคย ได้รับอนุญาตในคาบอ่านหนังสือ 15 00:00:44,320 --> 00:00:47,816 และไม่เคยขายในงานหนังสือประจำปีของเรา 16 00:00:47,840 --> 00:00:50,416 แม้กระนั้นก็ตาม ผมยังคงอ่านการ์ตูน 17 00:00:50,440 --> 00:00:52,056 และผมก็เริ่มทำการ์ตูน 18 00:00:52,080 --> 00:00:55,096 ในที่สุด ผมก็กลายเป็นนักเขียน การ์ตูนที่ตีพิมพ์ 19 00:00:55,120 --> 00:00:57,920 การเขียนและการวาดหนังสือการ์ตูน เพื่อหาเลี้ยงชีพ 20 00:00:58,680 --> 00:01:00,936 ผมก็กลายเป็นครูโรงเรียนมัธยมปลาย 21 00:01:00,960 --> 00:01:02,256 นี่คือที่ที่ผมสอน 22 00:01:02,280 --> 00:01:05,096 โรงเรียนมัธยม Bishop O'Dowd ในโอ๊คแลนด์ แคลิฟอร์เนีย 23 00:01:05,120 --> 00:01:07,656 ผมสอนวิชาคณิตศาสตร์ และสอนศิลปะเล็กน้อย 24 00:01:07,680 --> 00:01:09,056 แต่ส่วนใหญ่เป็นวิทยาการคอมพิวเตอร์ 25 00:01:09,080 --> 00:01:11,496 และผมอยู่ที่นั่นเป็นเวลา 17 ปี 26 00:01:11,520 --> 00:01:13,376 เมื่อผมเป็นครูใหม่ 27 00:01:13,400 --> 00:01:16,536 ผมพยายามนำหนังสือการ์ตูนมาไว้ในห้องเรียน 28 00:01:16,560 --> 00:01:19,656 ผมจำได้ว่า ได้บอกนักเรียนของผม ในวันแรกของทุกชั้น 29 00:01:19,680 --> 00:01:21,776 ว่า ผมยังเป็นนักเขียนการ์ตูน 30 00:01:21,800 --> 00:01:24,896 โดยไม่ได้คิดว่าผมจะสอนนักเรียนด้วยการ์ตูน 31 00:01:24,920 --> 00:01:28,936 แต่ผมหวังว่าการ์ตูนจะทำให้ นักเรียนคิดว่าผมเจ๋ง 32 00:01:28,960 --> 00:01:30,376 (เสียงหัวเราะ) 33 00:01:30,400 --> 00:01:31,776 ผมผิดไป 34 00:01:31,800 --> 00:01:33,776 นี่คือทศวรรษ 1990 35 00:01:33,800 --> 00:01:38,096 หนังสือการ์ตูนไม่ได้มีตราวัฒนธรรม ที่มีในวันนี้ 36 00:01:38,120 --> 00:01:42,056 นักเรียนของผมไม่คิดว่าผมเจ๋ง นักเรียนคิดว่าผมเป็นคนโง่ 37 00:01:42,080 --> 00:01:44,976 และเลวร้ายกว่านั้น เมื่อผมเข้าตาจน ระหว่างกำลังสอนในชั้นเรียน 38 00:01:45,000 --> 00:01:48,296 เด็ก ๆ จะใช้หนังสือการ์ตูน ทำให้ผมเสียสมาธิ 39 00:01:48,320 --> 00:01:50,936 นักเรียนจะยกมือขึ้นและตั้งคำถามเช่น 40 00:01:50,960 --> 00:01:53,296 "คุณหยาง คุณคิดว่าใครจะชนะในการต่อสู้ 41 00:01:53,320 --> 00:01:54,576 ซุปเปอร์แมน หรือเดอะฮัลก์" 42 00:01:54,600 --> 00:01:55,616 (เสียงหัวเราะ) 43 00:01:55,640 --> 00:02:00,696 ผมรู้อย่างรวดเร็วว่า ผมต้องแยกการสอน และการ์ตูนของผมออกจากกัน 44 00:02:00,720 --> 00:02:04,136 ดูเหมือนสัญชาตญาณของผมใน ชั้นป. 5 นั้นถูกต้อง 45 00:02:04,160 --> 00:02:07,200 หนังสือการ์ตูนไม่ได้อยู่ในห้องเรียน 46 00:02:07,800 --> 00:02:09,240 แต่ผมผิดอีกครั้ง 47 00:02:09,800 --> 00:02:11,856 ไม่กี่ปีถัดมาในอาชีพครูของผม 48 00:02:11,880 --> 00:02:16,776 ผมได้เรียนรู้โดยตรงเกี่ยวกับศักยภาพ ในการศึกษาโดยใช้การ์ตูน 49 00:02:16,800 --> 00:02:20,336 ในภาคการศึกษาหนึ่ง ผมถูกขอให้ สอนแทนในคาบพีชคณิต 2 50 00:02:20,360 --> 00:02:24,656 ผมถูกขอให้สอนแทนในระยะยาว และผมตอบว่าได้ แต่มีปัญหาหนึ่ง 51 00:02:24,680 --> 00:02:28,376 ในขณะที่ผมยังเป็นนักเทคโนโลยี การศึกษาของโรงเรียน 52 00:02:28,400 --> 00:02:30,296 ซึ่งหมายความว่า ทุกสองสัปดาห์ 53 00:02:30,320 --> 00:02:33,736 ผมต้องพลาดชั้นพีชคณิต 2 หนึ่งหรือสองคาบ 54 00:02:33,760 --> 00:02:36,576 เพราะผมอยู่ในห้องเรียนอีกแห่งหนึ่ง เพื่อช่วยครูคนอื่น 55 00:02:36,600 --> 00:02:38,696 ด้วยกิจกรรมเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ 56 00:02:38,720 --> 00:02:41,856 สำหรับนักเรียนพีชคณิต 2 เหล่านี้ นั่นแย่มาก 57 00:02:41,880 --> 00:02:44,496 ผมหมายถึงการสอนแทนในระยะยาวนั้นแย่มาก 58 00:02:44,520 --> 00:02:47,640 แต่มีคนสอนแทนสำหรับการสอนแทน ของคุณหรือ มันเลวร้ายที่สุด 59 00:02:48,360 --> 00:02:52,216 ในความพยายามที่จะให้ความสม่ำเสมอ บางอย่างต่อนักเรียนของผม 60 00:02:52,240 --> 00:02:55,096 ผมเริ่มอัดเทปด้วยตัวเอง ผมให้คำบรรยาย 61 00:02:55,120 --> 00:02:58,736 จากนั้น ผมก็จะให้วิดีโอเหล่านี้แก่ครูสอน แทนเพื่อเล่นให้กับนักเรียนของผม 62 00:02:58,760 --> 00:03:03,216 ผมพยายามทำให้วิดีโอเหล่านี้มีส่วนร่วม มากที่สุด 63 00:03:03,240 --> 00:03:05,376 ผมยังรวมเทคนิคพิเศษเหล่านี้ไว้เล็กน้อย 64 00:03:05,400 --> 00:03:08,256 ตัวอย่างเช่น หลังจากที่ผมเขียน โจทย์บนกระดานเสร็จ 65 00:03:08,280 --> 00:03:09,896 ผมปรบมือ 66 00:03:09,920 --> 00:03:12,336 และกระดานจะลบออกอย่างน่าอัศจรรย์ 67 00:03:12,360 --> 00:03:13,776 (เสียงหัวเราะ) 68 00:03:13,800 --> 00:03:15,360 ผมคิดว่าน่าทึ่งมาก 69 00:03:16,160 --> 00:03:19,016 ผมค่อนข้างมั่นใจว่า นักเรียนของผมจะชอบ 70 00:03:19,040 --> 00:03:20,256 แต่ผมคิดผิด 71 00:03:20,280 --> 00:03:21,656 (เสียงหัวเราะ) 72 00:03:21,680 --> 00:03:24,536 การบรรยายทางวิดีโอเหล่านี้เป็นหายนะ 73 00:03:24,560 --> 00:03:27,136 ผมให้นักเรียนขึ้นมาที่ผมและบอกสิ่งที่ชอบ 74 00:03:27,160 --> 00:03:29,416 "คุณหยาง เราคิดว่าตัวคุณน่าเบื่อ 75 00:03:29,440 --> 00:03:32,896 แต่ในวิดีโอ คุณเหลือทน" 76 00:03:32,920 --> 00:03:34,536 (เสียงหัวเราะ) 77 00:03:34,560 --> 00:03:39,896 ดังนั้น จึงเป็นความพยายามครั้งที่สอง ที่หมดหวัง ผมเริ่มวาดภาพการบรรยายเหล่านี้ 78 00:03:39,920 --> 00:03:42,376 ผมจะทำอย่างรวดเร็วด้วยการวางแผนน้อยมาก 79 00:03:42,400 --> 00:03:45,216 ผมเพียงแค่เอาปากกาวาดรูป วาดอีกแผ่นหนึ่งหลังจากแผ่นหนึ่ง 80 00:03:45,240 --> 00:03:47,936 หาสิ่งที่ผมอยากจะพูดขณะที่ผมวาด 81 00:03:47,960 --> 00:03:49,696 หนังสือการ์ตูนเหล่านี้จะออกมา 82 00:03:49,720 --> 00:03:51,816 ที่ไหนสักแห่ง ยาวระหว่างสี่ถึงหกหน้า 83 00:03:51,840 --> 00:03:56,816 ผมอยากจะถ่ายเอกสารเหล่านี้ ให้แก่นักเรียนของผม 84 00:03:56,840 --> 00:03:59,056 และผมแปลกใจมาก 85 00:03:59,080 --> 00:04:01,896 การสอนผ่านการ์ตูนเหล่านี้เป็นที่นิยม 86 00:04:01,920 --> 00:04:05,456 นักเรียนของผมขอให้ผมทำ สิ่งเหล่านี้ให้ตัวเอง 87 00:04:05,480 --> 00:04:08,416 แม้ว่าผมจะอยู่ที่นั่น 88 00:04:08,440 --> 00:04:12,536 เหมือนกับว่า นักเรียนชอบผมแบบการ์ตูนมากกว่าผมตัวจริง 89 00:04:12,560 --> 00:04:14,616 (เสียงหัวเราะ) 90 00:04:14,640 --> 00:04:18,336 สิ่งนี้ทำให้ผมประหลาดใจ เพราะนักเรียน ของผมเป็นส่วนหนึ่งของคนรุ่น 91 00:04:18,360 --> 00:04:20,255 ที่ถูกเลี้ยงโดยมีหน้าจอ 92 00:04:20,279 --> 00:04:23,496 ดังนั้นผมคิดว่า พวกเขาต้องการ เรียนรู้จากหน้าจอ 93 00:04:23,520 --> 00:04:26,056 ดีกว่าการเรียนรู้จากหน้ากระดาษ 94 00:04:26,080 --> 00:04:27,736 แต่เมื่อผมพูดคุยกับนักเรียนของผม 95 00:04:27,760 --> 00:04:30,976 เกี่ยวกับเหตุผลที่ชอบการ์ตูน บรรยายเหล่านี้มาก 96 00:04:31,000 --> 00:04:35,376 ผมเริ่มเข้าใจถึงศักยภาพใน การศึกษาของการ์ตูน 97 00:04:35,400 --> 00:04:38,016 ประการแรก แตกต่างจากตำรา คณิตศาสตร์ของพวกเด็ก 98 00:04:38,040 --> 00:04:40,616 สิ่งเหล่านี้บรรยายการ์ตูนผ่านสายตา 99 00:04:40,640 --> 00:04:43,456 นักเรียนของเราเติบโตขึ้นในวัฒนธรรมภาพ 100 00:04:43,480 --> 00:04:46,216 ดังนั้น พวกเด็กจึงใช้ใน การรับข้อมูลในแบบนั้น 101 00:04:46,240 --> 00:04:49,016 แต่แตกต่างจากคำบรรยายภาพอื่น ๆ 102 00:04:49,040 --> 00:04:53,856 เช่นภาพยนตร์ หรือโทรทัศน์ หรือภาพ เคลื่อนไหว หรือวิดีโอ 103 00:04:53,880 --> 00:04:56,736 การ์ตูนเป็นสิ่งที่ผมเรียกว่าถาวร 104 00:04:56,760 --> 00:05:02,416 ในการ์ตูน อดีต ปัจจุบันและอนาคต ทั้งหมดอยู่เคียงข้างกันในหน้าเดียวกัน 105 00:05:02,440 --> 00:05:05,856 ซึ่งหมายความว่า อัตราการไหลของข้อมูล 106 00:05:05,880 --> 00:05:08,600 อยู่ในมือของผู้อ่านเป็นมั่นเหมาะ 107 00:05:09,560 --> 00:05:13,576 เมื่อนักเรียนของผมไม่เข้าใจอะไร บางอย่างในการบรรยายการ์ตูนของผม 108 00:05:13,600 --> 00:05:17,816 พวกเด็กสามารถอ่านข้อมูลได้อย่าง รวดเร็วหรือช้าที่สุดเท่าที่ตนเองต้องการ 109 00:05:17,840 --> 00:05:21,816 เหมือนกับว่าผมให้การควบคุมข้อมูล เหล่านี้จากระยะไกล 110 00:05:21,840 --> 00:05:24,736 แต่ไม่เหมือนกับการบรรยายวิดีโอของผม 111 00:05:24,760 --> 00:05:27,536 และก็ไม่ได้เป็นจริงเมื่อบรรยายด้วยตัวคนเอง 112 00:05:27,560 --> 00:05:32,296 เมื่อผมพูด ผมจะส่งข้อมูลอย่าง รวดเร็วหรือช้าตามที่ผมต้องการ 113 00:05:32,320 --> 00:05:35,696 ดังนั้น สำหรับนักเรียนบางคน และข้อมูลบางชนิด 114 00:05:35,720 --> 00:05:40,656 สื่อการ์ตูนมีทั้งสองด้าน ลักษณะเป็น ภาพและมีความคงทน 115 00:05:40,680 --> 00:05:44,336 ทำให้เครื่องมือการศึกษา มีประสิทธิภาพอย่างไม่น่าเชื่อ 116 00:05:44,360 --> 00:05:46,336 เมื่อผมได้สอนวิชาพีชคณิต 2 นี้ 117 00:05:46,360 --> 00:05:50,576 ผมยังทำงานกับนายของผม ในด้านการศึกษาที่ Cal State East Bay 118 00:05:50,600 --> 00:05:54,656 และผมก็รู้สึกทึ่งกับประสบการณ์ ที่ผมมีกับการบรรยายในหนังสือการ์ตูนนี้ 119 00:05:54,680 --> 00:05:59,776 ที่ผมตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นโครงการ ต้นแบบสุดท้ายของผมในหนังสือการ์ตูน 120 00:05:59,800 --> 00:06:02,776 ผมต้องการทราบว่า เหตุใด นักการศึกษาชาวอเมริกัน 121 00:06:02,800 --> 00:06:08,016 ในอดีตจึงลังเลที่จะใช้หนังสือ การ์ตูนในห้องเรียนของพวกตน 122 00:06:08,040 --> 00:06:10,136 นี่คือสิ่งที่ผมค้นพบ 123 00:06:10,160 --> 00:06:12,816 หนังสือการ์ตูนกลายเป็นสื่อมวลชน ในยุคทศวรรษ 1940 เป็นครั้งแรก 124 00:06:12,840 --> 00:06:15,256 ขายล้านฉบับทุกเดือน 125 00:06:15,280 --> 00:06:17,416 และนักการศึกษากลับมาสังเกตเห็น 126 00:06:17,440 --> 00:06:21,416 ครูที่มีนวัตกรรมใหม่จำนวนมาก ได้เริ่มนำการ์ตูนเข้าสู่ชั้นเรียน 127 00:06:21,440 --> 00:06:22,776 เพื่อทดลอง 128 00:06:22,800 --> 00:06:26,656 ในปี 1944 "วารสารสังคมวิทยาการศึกษา (Journal of Educational Sociology)" 129 00:06:26,680 --> 00:06:30,256 ยังทุ่มเททั้งประเด็นในหัวข้อนี้อีกด้วย 130 00:06:30,280 --> 00:06:32,656 สิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะก้าวหน้า 131 00:06:32,680 --> 00:06:35,056 ครูเริ่มที่จะคิดสิ่งต่าง ๆ ออกไป 132 00:06:35,080 --> 00:06:37,376 แต่แล้ว บุคคลนี้ก็ปรากฏ 133 00:06:37,400 --> 00:06:41,376 นี่คือนักจิตวิทยาเด็ก ดร เฟรดริก เวอร์ธแฮม 134 00:06:41,400 --> 00:06:45,336 ในปี พ. ศ. 2497 เขาเขียนหนังสือชื่อ "Seduction of the Innocent" 135 00:06:45,360 --> 00:06:49,896 ที่ระบุว่า หนังสือการ์ตูนทำให้เกิด การกระทำผิดต่อเด็กและเยาวชน 136 00:06:49,920 --> 00:06:50,976 (เสียงหัวเราะ) 137 00:06:51,000 --> 00:06:52,616 เขาคิดผิด 138 00:06:52,640 --> 00:06:55,016 ที่จริง ดร. เวอร์ธแฮมเป็นคนดี 139 00:06:55,040 --> 00:06:58,096 เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในอาชีพการงาน ของตนกับเด็กและเยาวชนที่เกเร 140 00:06:58,120 --> 00:07:03,336 และในงานของเขา เขาสังเกตเห็นว่า ลูกค้าส่วนใหญ่ของเขาอ่านหนังสือการ์ตูน 141 00:07:03,360 --> 00:07:07,096 สิ่งที่ ดร. เวอร์ธแฮม ไม่ได้คิดถึง คือ ในทศวรรษที่ 1940 และ 50 142 00:07:07,120 --> 00:07:11,256 เกือบทุกเด็กในอเมริกาอ่านหนังสือการ์ตูน 143 00:07:11,280 --> 00:07:14,616 ดร. เวอร์ธแฮมทำงานที่น่าสงสัยมาก ในการพิสูจน์คดีของเขา 144 00:07:14,640 --> 00:07:17,976 แต่หนังสือของเขาสร้างแรงบันดาลใจ ให้วุฒิสภาสหรัฐอเมริกา 145 00:07:18,000 --> 00:07:20,096 มีการพิจารณาคดีหลายครั้ง 146 00:07:20,120 --> 00:07:24,120 เพื่อดูว่า ในความเป็นจริงนั้น การ์ตูน ทำให้เกิดเด็กและเยาวชนกระทำผิดไหม 147 00:07:24,720 --> 00:07:27,456 การพิจารณาคดีเหล่านี้ใช้เวลาเกือบสองเดือน 148 00:07:27,480 --> 00:07:31,976 ไม่มีการสรุป แต่ก่อความเสียหายอย่างมาก 149 00:07:32,000 --> 00:07:36,176 ต่อชื่อเสียงของการ์ตูน ในสายตาของชาวอเมริกัน 150 00:07:36,200 --> 00:07:40,536 หลังจากนี้ นักการศึกษาชาวอเมริกัน ผู้มีเกียรติทุกคนได้ถอยห่างออกไป 151 00:07:40,560 --> 00:07:42,376 และพวกนั้นก็อยู่ห่างออกไปหลายสิบปี 152 00:07:42,400 --> 00:07:43,856 ไม่ใช่จนกระทั่งยุค 1970 153 00:07:43,880 --> 00:07:47,336 จิตวิญญาณกล้าหาญ เริ่มพาตัวเองกลับไป 154 00:07:47,360 --> 00:07:49,416 และก็ไม่ได้ทำจนกว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้ 155 00:07:49,440 --> 00:07:51,136 บางทีในทศวรรษที่ผ่านมาอะไรนั่น 156 00:07:51,160 --> 00:07:54,056 การ์ตูนได้รับการยอมรับ อย่างกว้างขวางมากขึ้น 157 00:07:54,080 --> 00:07:55,856 ในหมู่นักการศึกษาชาวอเมริกัน 158 00:07:55,880 --> 00:08:00,016 หนังสือการ์ตูนและนวนิยายกราฟฟิค ได้พาตัวเอง 159 00:08:00,040 --> 00:08:01,896 กลับเข้าไปในห้องเรียนอเมริกันเรียบร้อย 160 00:08:01,920 --> 00:08:05,736 และนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นที่ Bishop O'Dowd ที่ผมเคยสอน 161 00:08:05,760 --> 00:08:07,656 คุณสมิธอดีตเพื่อนร่วมงานของผมคนหนึ่ง 162 00:08:07,680 --> 00:08:10,616 ใช้ชื่อเรื่อง "Understanding Comics" ของ Scott McCloud 163 00:08:10,640 --> 00:08:14,616 ในวรรณกรรมและภาพยนตร์ชั้นเรียน เพราะหนังสือเล่มนั้นทำให้นักเรียนของเขา 164 00:08:14,640 --> 00:08:19,736 ได้ภาษาที่ใช้ในการอภิปรายเกี่ยวกับ ความสัมพันธ์ระหว่างคำและภาพ 165 00:08:19,760 --> 00:08:23,656 คุณเบิร์นส์สั่งเรียงความการ์ตูน ให้นักเรียนทำทุกปี 166 00:08:23,680 --> 00:08:27,616 โดยขอให้นักเรียนของเขาเรียบเรียง นวนิยายร้อยแก้วโดยใช้ภาพ 167 00:08:27,640 --> 00:08:30,176 คุณเบิร์นส์ขอให้พวกเด็กคิดอย่างลึกซึ้ง 168 00:08:30,200 --> 00:08:32,135 ไม่ใช่แค่เรื่องราวเท่านั้น 169 00:08:32,159 --> 00:08:35,176 แต่ยังเกี่ยวกับวิธีการที่เรื่องราวจะบอก 170 00:08:35,200 --> 00:08:38,296 และคุณเมอร์รอคใช้ "อเมริกันจากคนจีน" 171 00:08:38,320 --> 00:08:40,096 กับนักเรียนภาษาอังกฤษ 1 คนของเธอ 172 00:08:40,120 --> 00:08:41,736 สำหรับเธอ นิยายภาพ 173 00:08:41,760 --> 00:08:45,536 เป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมในการปฏิบัติ ตามมาตรฐาน Common Core 174 00:08:45,560 --> 00:08:48,456 มาตรฐานระบุว่า นักเรียนควร สามารถวิเคราะห์ได้ 175 00:08:48,480 --> 00:08:54,200 ว่าองค์ประกอบภาพไปสู่ความหมาย เสียง ความงามของข้อความอย่างไร 176 00:08:54,760 --> 00:08:57,976 ในห้องสมุดคุณเคาท์นส์ได้สร้าง ความประทับใจที่ยอดเยี่ยมมาก 177 00:08:58,000 --> 00:09:00,336 กราฟิกคอลเลกชันใหม่สำหรับ Bishop O'Dowd 178 00:09:00,360 --> 00:09:03,536 ตอนนี้คุณเคาท์นส์และเพื่อนร่วมงาน บรรณารักษ์ทั้งหมดของเธอ 179 00:09:03,560 --> 00:09:06,576 อยู่ในระดับแนวหน้าของ การสนับสนุนการ์ตูนจริง ๆ 180 00:09:06,600 --> 00:09:10,096 จริง ๆ แล้ว ตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1980 เมื่อบทความวารสารของห้องสมุด 181 00:09:10,120 --> 00:09:14,456 โรงเรียนกล่าวว่า การปรากฏตัวของนวนิยาย กราฟิกในห้องสมุดเพียงอย่างเดียว 182 00:09:14,480 --> 00:09:17,256 เพิ่มการใช้ห้องสมุดประมาณ 80 เปอร์เซ็นต์ 183 00:09:17,280 --> 00:09:21,336 และเพิ่มการไหลเวียนของสื่อที่ไม่ใช่การ์ตูน 184 00:09:21,360 --> 00:09:22,600 ประมาณ 30 เปอร์เซ็นต์ 185 00:09:23,240 --> 00:09:26,656 แรงบันดาลใจจากความสนใจใหม่นี้ มาจากนักการศึกษาชาวอเมริกัน 186 00:09:26,680 --> 00:09:31,616 นักเขียนการ์ตูนชาวอเมริกันกำลัง สร้างเนื้อหาการศึกษาที่ชัดเจนขึ้น 187 00:09:31,640 --> 00:09:34,336 สำหรับชั้นอนุบาล-มัธยมปลาย (K-12) มากกว่าที่เคยเป็นมา 188 00:09:34,360 --> 00:09:37,536 ส่วนใหญ่ไปที่ศิลปะของภาษา 189 00:09:37,560 --> 00:09:39,616 แต่การ์ตูนและนิยายภาพมากขึ้น 190 00:09:39,640 --> 00:09:43,136 เริ่มต้นเพื่อรับมือกับหัวข้อทาง คณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์ 191 00:09:43,160 --> 00:09:47,656 การ์ตูนทางวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี วิศวกรรม คณิตศาสตร์ไม่เคยมีคนสนใจ 192 00:09:47,680 --> 00:09:49,120 พร้อมที่จะถูกสำรวจ 193 00:09:49,920 --> 00:09:52,416 อเมริกาตื่นมาพบความจริง 194 00:09:52,440 --> 00:09:56,616 ว่า หนังสือการ์ตูนไม่ก่อให้เกิด การกระทำผิดเด็กและเยาวชน 195 00:09:56,640 --> 00:09:57,656 (เสียงหัวเราะ) 196 00:09:57,680 --> 00:10:01,856 การ์ตูนทำอยู่ในชุดเครื่องมือของครูทุกคน 197 00:10:01,880 --> 00:10:05,216 ไม่มีเหตุผลที่ดีที่จะเก็บหนังสือ การ์ตูนและนิยายภาพ 198 00:10:05,240 --> 00:10:07,296 ออกจากการศึกษา K-12 199 00:10:07,320 --> 00:10:08,976 ครูสอนผ่านสายตา 200 00:10:09,000 --> 00:10:11,760 ครูให้นักเรียนของเรามี การควบคุมระยะไกล 201 00:10:12,520 --> 00:10:15,216 ศักยภาพด้านการศึกษาอยู่ที่นั่น 202 00:10:15,240 --> 00:10:16,976 แค่รอที่จะเคาะ 203 00:10:17,000 --> 00:10:18,680 โดยคนที่มีความคิดสร้างสรรค์เช่นคุณ 204 00:10:19,440 --> 00:10:20,656 ขอขอบคุณ 205 00:10:20,680 --> 00:10:23,760 (เสียงปรบมือ)