1
00:00:00,760 --> 00:00:02,216
เมื่อผมอยู่ในชั้นป.5

2
00:00:02,240 --> 00:00:06,616
ผมซื้อหนังสือ "DC Comics Presents #57"

3
00:00:06,640 --> 00:00:09,376
จากชั้นวางหมุนๆ ในร้านหนังสือแถวบ้านผม

4
00:00:09,400 --> 00:00:13,096
และหนังสือการ์ตูนเล่มนี้เปลี่ยนชีวิตผม

5
00:00:13,120 --> 00:00:16,496
คำและรูปภาพร่วมกันทำอะไร
บางอย่างในหัวของผม

6
00:00:16,520 --> 00:00:18,056
ที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

7
00:00:18,080 --> 00:00:21,776
และผมตกหลุมรักสื่อการ์ตูนทันที

8
00:00:21,800 --> 00:00:24,976
ผมกลายเป็นผู้อ่านหนังสือการ์ตูนที่หฤโหด

9
00:00:25,000 --> 00:00:26,696
แต่ผมไม่เคยนำไปโรงเรียน

10
00:00:26,720 --> 00:00:32,536
ผมรู้ดีว่า หนังสือการ์ตูนไม่ได้อยู่
ในห้องเรียน

11
00:00:32,560 --> 00:00:34,976
พ่อแม่ของผมไม่ปลื้มอย่างแน่นอน

12
00:00:35,000 --> 00:00:38,096
และผมแน่ใจว่า ครูของผมจะไม่ปลื้มเหมือนกัน

13
00:00:38,120 --> 00:00:40,376
ท้ายที่สุด ทุกคนไม่เคยใช้การ์ตูนในการสอน

14
00:00:40,400 --> 00:00:44,296
หนังสือการ์ตูนและนิยายภาพไม่เคย
ได้รับอนุญาตในคาบอ่านหนังสือ

15
00:00:44,320 --> 00:00:47,816
และไม่เคยขายในงานหนังสือประจำปีของเรา

16
00:00:47,840 --> 00:00:50,416
แม้กระนั้นก็ตาม ผมยังคงอ่านการ์ตูน

17
00:00:50,440 --> 00:00:52,056
และผมก็เริ่มทำการ์ตูน

18
00:00:52,080 --> 00:00:55,096
ในที่สุด ผมก็กลายเป็นนักเขียน
การ์ตูนที่ตีพิมพ์

19
00:00:55,120 --> 00:00:57,920
การเขียนและการวาดหนังสือการ์ตูน
เพื่อหาเลี้ยงชีพ

20
00:00:58,680 --> 00:01:00,936
ผมก็กลายเป็นครูโรงเรียนมัธยมปลาย

21
00:01:00,960 --> 00:01:02,256
นี่คือที่ที่ผมสอน

22
00:01:02,280 --> 00:01:05,096
โรงเรียนมัธยม Bishop O'Dowd 
ในโอ๊คแลนด์ แคลิฟอร์เนีย

23
00:01:05,120 --> 00:01:07,656
ผมสอนวิชาคณิตศาสตร์
และสอนศิลปะเล็กน้อย

24
00:01:07,680 --> 00:01:09,056
แต่ส่วนใหญ่เป็นวิทยาการคอมพิวเตอร์

25
00:01:09,080 --> 00:01:11,496
และผมอยู่ที่นั่นเป็นเวลา 17 ปี

26
00:01:11,520 --> 00:01:13,376
เมื่อผมเป็นครูใหม่

27
00:01:13,400 --> 00:01:16,536
ผมพยายามนำหนังสือการ์ตูนมาไว้ในห้องเรียน

28
00:01:16,560 --> 00:01:19,656
ผมจำได้ว่า ได้บอกนักเรียนของผม
ในวันแรกของทุกชั้น

29
00:01:19,680 --> 00:01:21,776
ว่า ผมยังเป็นนักเขียนการ์ตูน

30
00:01:21,800 --> 00:01:24,896
โดยไม่ได้คิดว่าผมจะสอนนักเรียนด้วยการ์ตูน

31
00:01:24,920 --> 00:01:28,936
แต่ผมหวังว่าการ์ตูนจะทำให้
นักเรียนคิดว่าผมเจ๋ง

32
00:01:28,960 --> 00:01:30,376
(เสียงหัวเราะ)

33
00:01:30,400 --> 00:01:31,776
ผมผิดไป

34
00:01:31,800 --> 00:01:33,776
นี่คือทศวรรษ 1990

35
00:01:33,800 --> 00:01:38,096
หนังสือการ์ตูนไม่ได้มีตราวัฒนธรรม
ที่มีในวันนี้

36
00:01:38,120 --> 00:01:42,056
นักเรียนของผมไม่คิดว่าผมเจ๋ง
นักเรียนคิดว่าผมเป็นคนโง่

37
00:01:42,080 --> 00:01:44,976
และเลวร้ายกว่านั้น เมื่อผมเข้าตาจน
ระหว่างกำลังสอนในชั้นเรียน

38
00:01:45,000 --> 00:01:48,296
เด็ก ๆ จะใช้หนังสือการ์ตูน
ทำให้ผมเสียสมาธิ

39
00:01:48,320 --> 00:01:50,936
นักเรียนจะยกมือขึ้นและตั้งคำถามเช่น

40
00:01:50,960 --> 00:01:53,296
"คุณหยาง คุณคิดว่าใครจะชนะในการต่อสู้

41
00:01:53,320 --> 00:01:54,576
ซุปเปอร์แมน หรือเดอะฮัลก์"

42
00:01:54,600 --> 00:01:55,616
(เสียงหัวเราะ)

43
00:01:55,640 --> 00:02:00,696
ผมรู้อย่างรวดเร็วว่า ผมต้องแยกการสอน
และการ์ตูนของผมออกจากกัน

44
00:02:00,720 --> 00:02:04,136
ดูเหมือนสัญชาตญาณของผมใน
ชั้นป. 5 นั้นถูกต้อง

45
00:02:04,160 --> 00:02:07,200
หนังสือการ์ตูนไม่ได้อยู่ในห้องเรียน

46
00:02:07,800 --> 00:02:09,240
แต่ผมผิดอีกครั้ง

47
00:02:09,800 --> 00:02:11,856
ไม่กี่ปีถัดมาในอาชีพครูของผม

48
00:02:11,880 --> 00:02:16,776
ผมได้เรียนรู้โดยตรงเกี่ยวกับศักยภาพ
ในการศึกษาโดยใช้การ์ตูน

49
00:02:16,800 --> 00:02:20,336
ในภาคการศึกษาหนึ่ง ผมถูกขอให้
สอนแทนในคาบพีชคณิต 2

50
00:02:20,360 --> 00:02:24,656
ผมถูกขอให้สอนแทนในระยะยาว
และผมตอบว่าได้ แต่มีปัญหาหนึ่ง

51
00:02:24,680 --> 00:02:28,376
ในขณะที่ผมยังเป็นนักเทคโนโลยี
การศึกษาของโรงเรียน

52
00:02:28,400 --> 00:02:30,296
ซึ่งหมายความว่า ทุกสองสัปดาห์

53
00:02:30,320 --> 00:02:33,736
ผมต้องพลาดชั้นพีชคณิต 2 หนึ่งหรือสองคาบ

54
00:02:33,760 --> 00:02:36,576
เพราะผมอยู่ในห้องเรียนอีกแห่งหนึ่ง
เพื่อช่วยครูคนอื่น

55
00:02:36,600 --> 00:02:38,696
ด้วยกิจกรรมเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์

56
00:02:38,720 --> 00:02:41,856
สำหรับนักเรียนพีชคณิต 2 เหล่านี้ 
นั่นแย่มาก

57
00:02:41,880 --> 00:02:44,496
ผมหมายถึงการสอนแทนในระยะยาวนั้นแย่มาก

58
00:02:44,520 --> 00:02:47,640
แต่มีคนสอนแทนสำหรับการสอนแทน
ของคุณหรือ มันเลวร้ายที่สุด

59
00:02:48,360 --> 00:02:52,216
ในความพยายามที่จะให้ความสม่ำเสมอ
บางอย่างต่อนักเรียนของผม

60
00:02:52,240 --> 00:02:55,096
ผมเริ่มอัดเทปด้วยตัวเอง
ผมให้คำบรรยาย

61
00:02:55,120 --> 00:02:58,736
จากนั้น ผมก็จะให้วิดีโอเหล่านี้แก่ครูสอน
แทนเพื่อเล่นให้กับนักเรียนของผม

62
00:02:58,760 --> 00:03:03,216
ผมพยายามทำให้วิดีโอเหล่านี้มีส่วนร่วม
มากที่สุด

63
00:03:03,240 --> 00:03:05,376
ผมยังรวมเทคนิคพิเศษเหล่านี้ไว้เล็กน้อย

64
00:03:05,400 --> 00:03:08,256
ตัวอย่างเช่น หลังจากที่ผมเขียน
โจทย์บนกระดานเสร็จ

65
00:03:08,280 --> 00:03:09,896
ผมปรบมือ

66
00:03:09,920 --> 00:03:12,336
และกระดานจะลบออกอย่างน่าอัศจรรย์

67
00:03:12,360 --> 00:03:13,776
(เสียงหัวเราะ)

68
00:03:13,800 --> 00:03:15,360
ผมคิดว่าน่าทึ่งมาก

69
00:03:16,160 --> 00:03:19,016
ผมค่อนข้างมั่นใจว่า นักเรียนของผมจะชอบ

70
00:03:19,040 --> 00:03:20,256
แต่ผมคิดผิด

71
00:03:20,280 --> 00:03:21,656
(เสียงหัวเราะ)

72
00:03:21,680 --> 00:03:24,536
การบรรยายทางวิดีโอเหล่านี้เป็นหายนะ

73
00:03:24,560 --> 00:03:27,136
ผมให้นักเรียนขึ้นมาที่ผมและบอกสิ่งที่ชอบ

74
00:03:27,160 --> 00:03:29,416
"คุณหยาง เราคิดว่าตัวคุณน่าเบื่อ

75
00:03:29,440 --> 00:03:32,896
แต่ในวิดีโอ คุณเหลือทน"

76
00:03:32,920 --> 00:03:34,536
(เสียงหัวเราะ)

77
00:03:34,560 --> 00:03:39,896
ดังนั้น จึงเป็นความพยายามครั้งที่สอง
ที่หมดหวัง ผมเริ่มวาดภาพการบรรยายเหล่านี้

78
00:03:39,920 --> 00:03:42,376
ผมจะทำอย่างรวดเร็วด้วยการวางแผนน้อยมาก

79
00:03:42,400 --> 00:03:45,216
ผมเพียงแค่เอาปากกาวาดรูป 
วาดอีกแผ่นหนึ่งหลังจากแผ่นหนึ่ง

80
00:03:45,240 --> 00:03:47,936
หาสิ่งที่ผมอยากจะพูดขณะที่ผมวาด

81
00:03:47,960 --> 00:03:49,696
หนังสือการ์ตูนเหล่านี้จะออกมา

82
00:03:49,720 --> 00:03:51,816
ที่ไหนสักแห่ง ยาวระหว่างสี่ถึงหกหน้า

83
00:03:51,840 --> 00:03:56,816
ผมอยากจะถ่ายเอกสารเหล่านี้
ให้แก่นักเรียนของผม

84
00:03:56,840 --> 00:03:59,056
และผมแปลกใจมาก

85
00:03:59,080 --> 00:04:01,896
การสอนผ่านการ์ตูนเหล่านี้เป็นที่นิยม

86
00:04:01,920 --> 00:04:05,456
นักเรียนของผมขอให้ผมทำ
สิ่งเหล่านี้ให้ตัวเอง

87
00:04:05,480 --> 00:04:08,416
แม้ว่าผมจะอยู่ที่นั่น

88
00:04:08,440 --> 00:04:12,536
เหมือนกับว่า
นักเรียนชอบผมแบบการ์ตูนมากกว่าผมตัวจริง

89
00:04:12,560 --> 00:04:14,616
(เสียงหัวเราะ)

90
00:04:14,640 --> 00:04:18,336
สิ่งนี้ทำให้ผมประหลาดใจ เพราะนักเรียน
ของผมเป็นส่วนหนึ่งของคนรุ่น

91
00:04:18,360 --> 00:04:20,255
ที่ถูกเลี้ยงโดยมีหน้าจอ

92
00:04:20,279 --> 00:04:23,496
ดังนั้นผมคิดว่า พวกเขาต้องการ
เรียนรู้จากหน้าจอ

93
00:04:23,520 --> 00:04:26,056
ดีกว่าการเรียนรู้จากหน้ากระดาษ

94
00:04:26,080 --> 00:04:27,736
แต่เมื่อผมพูดคุยกับนักเรียนของผม

95
00:04:27,760 --> 00:04:30,976
เกี่ยวกับเหตุผลที่ชอบการ์ตูน
บรรยายเหล่านี้มาก

96
00:04:31,000 --> 00:04:35,376
ผมเริ่มเข้าใจถึงศักยภาพใน
การศึกษาของการ์ตูน

97
00:04:35,400 --> 00:04:38,016
ประการแรก แตกต่างจากตำรา
คณิตศาสตร์ของพวกเด็ก

98
00:04:38,040 --> 00:04:40,616
สิ่งเหล่านี้บรรยายการ์ตูนผ่านสายตา

99
00:04:40,640 --> 00:04:43,456
นักเรียนของเราเติบโตขึ้นในวัฒนธรรมภาพ

100
00:04:43,480 --> 00:04:46,216
ดังนั้น พวกเด็กจึงใช้ใน
การรับข้อมูลในแบบนั้น

101
00:04:46,240 --> 00:04:49,016
แต่แตกต่างจากคำบรรยายภาพอื่น ๆ

102
00:04:49,040 --> 00:04:53,856
เช่นภาพยนตร์ หรือโทรทัศน์ หรือภาพ
เคลื่อนไหว หรือวิดีโอ

103
00:04:53,880 --> 00:04:56,736
การ์ตูนเป็นสิ่งที่ผมเรียกว่าถาวร

104
00:04:56,760 --> 00:05:02,416
ในการ์ตูน อดีต ปัจจุบันและอนาคต
ทั้งหมดอยู่เคียงข้างกันในหน้าเดียวกัน

105
00:05:02,440 --> 00:05:05,856
ซึ่งหมายความว่า อัตราการไหลของข้อมูล

106
00:05:05,880 --> 00:05:08,600
อยู่ในมือของผู้อ่านเป็นมั่นเหมาะ

107
00:05:09,560 --> 00:05:13,576
เมื่อนักเรียนของผมไม่เข้าใจอะไร
บางอย่างในการบรรยายการ์ตูนของผม

108
00:05:13,600 --> 00:05:17,816
พวกเด็กสามารถอ่านข้อมูลได้อย่าง
รวดเร็วหรือช้าที่สุดเท่าที่ตนเองต้องการ

109
00:05:17,840 --> 00:05:21,816
เหมือนกับว่าผมให้การควบคุมข้อมูล
เหล่านี้จากระยะไกล

110
00:05:21,840 --> 00:05:24,736
แต่ไม่เหมือนกับการบรรยายวิดีโอของผม

111
00:05:24,760 --> 00:05:27,536
และก็ไม่ได้เป็นจริงเมื่อบรรยายด้วยตัวคนเอง

112
00:05:27,560 --> 00:05:32,296
เมื่อผมพูด ผมจะส่งข้อมูลอย่าง
รวดเร็วหรือช้าตามที่ผมต้องการ

113
00:05:32,320 --> 00:05:35,696
ดังนั้น สำหรับนักเรียนบางคน
และข้อมูลบางชนิด

114
00:05:35,720 --> 00:05:40,656
สื่อการ์ตูนมีทั้งสองด้าน ลักษณะเป็น
ภาพและมีความคงทน

115
00:05:40,680 --> 00:05:44,336
ทำให้เครื่องมือการศึกษา
มีประสิทธิภาพอย่างไม่น่าเชื่อ

116
00:05:44,360 --> 00:05:46,336
เมื่อผมได้สอนวิชาพีชคณิต 2 นี้

117
00:05:46,360 --> 00:05:50,576
ผมยังทำงานกับนายของผม
ในด้านการศึกษาที่ Cal State East Bay

118
00:05:50,600 --> 00:05:54,656
และผมก็รู้สึกทึ่งกับประสบการณ์
ที่ผมมีกับการบรรยายในหนังสือการ์ตูนนี้

119
00:05:54,680 --> 00:05:59,776
ที่ผมตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นโครงการ
ต้นแบบสุดท้ายของผมในหนังสือการ์ตูน

120
00:05:59,800 --> 00:06:02,776
ผมต้องการทราบว่า เหตุใด
นักการศึกษาชาวอเมริกัน

121
00:06:02,800 --> 00:06:08,016
ในอดีตจึงลังเลที่จะใช้หนังสือ
การ์ตูนในห้องเรียนของพวกตน

122
00:06:08,040 --> 00:06:10,136
นี่คือสิ่งที่ผมค้นพบ

123
00:06:10,160 --> 00:06:12,816
หนังสือการ์ตูนกลายเป็นสื่อมวลชน
ในยุคทศวรรษ 1940 เป็นครั้งแรก

124
00:06:12,840 --> 00:06:15,256
ขายล้านฉบับทุกเดือน

125
00:06:15,280 --> 00:06:17,416
และนักการศึกษากลับมาสังเกตเห็น

126
00:06:17,440 --> 00:06:21,416
ครูที่มีนวัตกรรมใหม่จำนวนมาก
ได้เริ่มนำการ์ตูนเข้าสู่ชั้นเรียน

127
00:06:21,440 --> 00:06:22,776
เพื่อทดลอง

128
00:06:22,800 --> 00:06:26,656
ในปี 1944 "วารสารสังคมวิทยาการศึกษา 
(Journal of Educational Sociology)"

129
00:06:26,680 --> 00:06:30,256
ยังทุ่มเททั้งประเด็นในหัวข้อนี้อีกด้วย

130
00:06:30,280 --> 00:06:32,656
สิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะก้าวหน้า

131
00:06:32,680 --> 00:06:35,056
ครูเริ่มที่จะคิดสิ่งต่าง ๆ ออกไป

132
00:06:35,080 --> 00:06:37,376
แต่แล้ว บุคคลนี้ก็ปรากฏ

133
00:06:37,400 --> 00:06:41,376
นี่คือนักจิตวิทยาเด็ก
ดร เฟรดริก เวอร์ธแฮม

134
00:06:41,400 --> 00:06:45,336
ในปี พ. ศ. 2497 เขาเขียนหนังสือชื่อ 
"Seduction of the Innocent"

135
00:06:45,360 --> 00:06:49,896
ที่ระบุว่า หนังสือการ์ตูนทำให้เกิด
การกระทำผิดต่อเด็กและเยาวชน

136
00:06:49,920 --> 00:06:50,976
(เสียงหัวเราะ)

137
00:06:51,000 --> 00:06:52,616
เขาคิดผิด

138
00:06:52,640 --> 00:06:55,016
ที่จริง ดร. เวอร์ธแฮมเป็นคนดี

139
00:06:55,040 --> 00:06:58,096
เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในอาชีพการงาน
ของตนกับเด็กและเยาวชนที่เกเร

140
00:06:58,120 --> 00:07:03,336
และในงานของเขา เขาสังเกตเห็นว่า
ลูกค้าส่วนใหญ่ของเขาอ่านหนังสือการ์ตูน

141
00:07:03,360 --> 00:07:07,096
สิ่งที่ ดร. เวอร์ธแฮม ไม่ได้คิดถึง
คือ ในทศวรรษที่ 1940 และ 50

142
00:07:07,120 --> 00:07:11,256
เกือบทุกเด็กในอเมริกาอ่านหนังสือการ์ตูน

143
00:07:11,280 --> 00:07:14,616
ดร. เวอร์ธแฮมทำงานที่น่าสงสัยมาก
ในการพิสูจน์คดีของเขา

144
00:07:14,640 --> 00:07:17,976
แต่หนังสือของเขาสร้างแรงบันดาลใจ
ให้วุฒิสภาสหรัฐอเมริกา

145
00:07:18,000 --> 00:07:20,096
มีการพิจารณาคดีหลายครั้ง

146
00:07:20,120 --> 00:07:24,120
เพื่อดูว่า ในความเป็นจริงนั้น การ์ตูน
ทำให้เกิดเด็กและเยาวชนกระทำผิดไหม

147
00:07:24,720 --> 00:07:27,456
การพิจารณาคดีเหล่านี้ใช้เวลาเกือบสองเดือน

148
00:07:27,480 --> 00:07:31,976
ไม่มีการสรุป แต่ก่อความเสียหายอย่างมาก

149
00:07:32,000 --> 00:07:36,176
ต่อชื่อเสียงของการ์ตูน
ในสายตาของชาวอเมริกัน

150
00:07:36,200 --> 00:07:40,536
หลังจากนี้ นักการศึกษาชาวอเมริกัน
ผู้มีเกียรติทุกคนได้ถอยห่างออกไป

151
00:07:40,560 --> 00:07:42,376
และพวกนั้นก็อยู่ห่างออกไปหลายสิบปี

152
00:07:42,400 --> 00:07:43,856
ไม่ใช่จนกระทั่งยุค 1970

153
00:07:43,880 --> 00:07:47,336
จิตวิญญาณกล้าหาญ
เริ่มพาตัวเองกลับไป

154
00:07:47,360 --> 00:07:49,416
และก็ไม่ได้ทำจนกว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้

155
00:07:49,440 --> 00:07:51,136
บางทีในทศวรรษที่ผ่านมาอะไรนั่น

156
00:07:51,160 --> 00:07:54,056
การ์ตูนได้รับการยอมรับ
อย่างกว้างขวางมากขึ้น

157
00:07:54,080 --> 00:07:55,856
ในหมู่นักการศึกษาชาวอเมริกัน

158
00:07:55,880 --> 00:08:00,016
หนังสือการ์ตูนและนวนิยายกราฟฟิค
ได้พาตัวเอง

159
00:08:00,040 --> 00:08:01,896
กลับเข้าไปในห้องเรียนอเมริกันเรียบร้อย

160
00:08:01,920 --> 00:08:05,736
และนี่คือสิ่งที่เกิดขึ้นที่ 
Bishop O'Dowd ที่ผมเคยสอน

161
00:08:05,760 --> 00:08:07,656
คุณสมิธอดีตเพื่อนร่วมงานของผมคนหนึ่ง

162
00:08:07,680 --> 00:08:10,616
ใช้ชื่อเรื่อง "Understanding 
Comics" ของ Scott McCloud

163
00:08:10,640 --> 00:08:14,616
ในวรรณกรรมและภาพยนตร์ชั้นเรียน 
เพราะหนังสือเล่มนั้นทำให้นักเรียนของเขา

164
00:08:14,640 --> 00:08:19,736
ได้ภาษาที่ใช้ในการอภิปรายเกี่ยวกับ
ความสัมพันธ์ระหว่างคำและภาพ

165
00:08:19,760 --> 00:08:23,656
คุณเบิร์นส์สั่งเรียงความการ์ตูน
ให้นักเรียนทำทุกปี

166
00:08:23,680 --> 00:08:27,616
โดยขอให้นักเรียนของเขาเรียบเรียง
นวนิยายร้อยแก้วโดยใช้ภาพ

167
00:08:27,640 --> 00:08:30,176
คุณเบิร์นส์ขอให้พวกเด็กคิดอย่างลึกซึ้ง

168
00:08:30,200 --> 00:08:32,135
ไม่ใช่แค่เรื่องราวเท่านั้น

169
00:08:32,159 --> 00:08:35,176
แต่ยังเกี่ยวกับวิธีการที่เรื่องราวจะบอก

170
00:08:35,200 --> 00:08:38,296
และคุณเมอร์รอคใช้ 
"อเมริกันจากคนจีน"

171
00:08:38,320 --> 00:08:40,096
กับนักเรียนภาษาอังกฤษ 1 คนของเธอ

172
00:08:40,120 --> 00:08:41,736
สำหรับเธอ นิยายภาพ

173
00:08:41,760 --> 00:08:45,536
เป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมในการปฏิบัติ
ตามมาตรฐาน Common Core

174
00:08:45,560 --> 00:08:48,456
มาตรฐานระบุว่า นักเรียนควร
สามารถวิเคราะห์ได้

175
00:08:48,480 --> 00:08:54,200
ว่าองค์ประกอบภาพไปสู่ความหมาย 
เสียง ความงามของข้อความอย่างไร

176
00:08:54,760 --> 00:08:57,976
ในห้องสมุดคุณเคาท์นส์ได้สร้าง
ความประทับใจที่ยอดเยี่ยมมาก

177
00:08:58,000 --> 00:09:00,336
กราฟิกคอลเลกชันใหม่สำหรับ Bishop O'Dowd

178
00:09:00,360 --> 00:09:03,536
ตอนนี้คุณเคาท์นส์และเพื่อนร่วมงาน
บรรณารักษ์ทั้งหมดของเธอ

179
00:09:03,560 --> 00:09:06,576
อยู่ในระดับแนวหน้าของ
การสนับสนุนการ์ตูนจริง ๆ

180
00:09:06,600 --> 00:09:10,096
จริง ๆ แล้ว ตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1980 
เมื่อบทความวารสารของห้องสมุด

181
00:09:10,120 --> 00:09:14,456
โรงเรียนกล่าวว่า การปรากฏตัวของนวนิยาย
กราฟิกในห้องสมุดเพียงอย่างเดียว

182
00:09:14,480 --> 00:09:17,256
เพิ่มการใช้ห้องสมุดประมาณ 80 เปอร์เซ็นต์

183
00:09:17,280 --> 00:09:21,336
และเพิ่มการไหลเวียนของสื่อที่ไม่ใช่การ์ตูน

184
00:09:21,360 --> 00:09:22,600
ประมาณ 30 เปอร์เซ็นต์

185
00:09:23,240 --> 00:09:26,656
แรงบันดาลใจจากความสนใจใหม่นี้
มาจากนักการศึกษาชาวอเมริกัน

186
00:09:26,680 --> 00:09:31,616
นักเขียนการ์ตูนชาวอเมริกันกำลัง
สร้างเนื้อหาการศึกษาที่ชัดเจนขึ้น

187
00:09:31,640 --> 00:09:34,336
สำหรับชั้นอนุบาล-มัธยมปลาย 
(K-12) มากกว่าที่เคยเป็นมา

188
00:09:34,360 --> 00:09:37,536
ส่วนใหญ่ไปที่ศิลปะของภาษา

189
00:09:37,560 --> 00:09:39,616
แต่การ์ตูนและนิยายภาพมากขึ้น

190
00:09:39,640 --> 00:09:43,136
เริ่มต้นเพื่อรับมือกับหัวข้อทาง
คณิตศาสตร์และวิทยาศาสตร์

191
00:09:43,160 --> 00:09:47,656
การ์ตูนทางวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี 
วิศวกรรม คณิตศาสตร์ไม่เคยมีคนสนใจ

192
00:09:47,680 --> 00:09:49,120
พร้อมที่จะถูกสำรวจ

193
00:09:49,920 --> 00:09:52,416
อเมริกาตื่นมาพบความจริง

194
00:09:52,440 --> 00:09:56,616
ว่า หนังสือการ์ตูนไม่ก่อให้เกิด
การกระทำผิดเด็กและเยาวชน

195
00:09:56,640 --> 00:09:57,656
(เสียงหัวเราะ)

196
00:09:57,680 --> 00:10:01,856
การ์ตูนทำอยู่ในชุดเครื่องมือของครูทุกคน

197
00:10:01,880 --> 00:10:05,216
ไม่มีเหตุผลที่ดีที่จะเก็บหนังสือ
การ์ตูนและนิยายภาพ

198
00:10:05,240 --> 00:10:07,296
ออกจากการศึกษา K-12

199
00:10:07,320 --> 00:10:08,976
ครูสอนผ่านสายตา

200
00:10:09,000 --> 00:10:11,760
ครูให้นักเรียนของเรามี
การควบคุมระยะไกล

201
00:10:12,520 --> 00:10:15,216
ศักยภาพด้านการศึกษาอยู่ที่นั่น

202
00:10:15,240 --> 00:10:16,976
แค่รอที่จะเคาะ

203
00:10:17,000 --> 00:10:18,680
โดยคนที่มีความคิดสร้างสรรค์เช่นคุณ

204
00:10:19,440 --> 00:10:20,656
ขอขอบคุณ

205
00:10:20,680 --> 00:10:23,760
(เสียงปรบมือ)