Όταν ήμουν στην πέμπτη τάξη,

αγόρασα ένα τεύχος
του «DC Comics παρουσιάζει # 57»

από περιστρεφόμενο ράφι
στο τοπικό βιβλιοπωλείο,

και μου άλλαξε τη ζωή.

Ο συνδυασμός των λέξεων και εικόνων 
κάτι έκανε στο μυαλό μου

που ποτέ δεν είχε γίνει πριν,

και αμέσως ερωτεύτηκα
τα εικονογραφημένα ως μέσον.

Έγινα ένας αχόρταγος αναγνώστης 
εικονογραφημένων βιβλίων,

αλλά ποτέ δεν τα έφερα στο σχολείο.

Ενστικτωδώς, ήξερα ότι τα εικονογραφημένα
δεν είχαν θέση στην αίθουσα.

Οι γονείς μου σίγουρα δεν τα συμπαθούσαν

και ήμουν σίγουρος ότι 
ούτε στον δάσκαλό μου θα άρεσαν.

Δεν τα χρησιμοποίησαν ποτέ
για να διδάξουν,

τα εικονογραφημένα δεν επιτρέπονταν 
κατά την σιωπηλή παρατεταμένη ανάγνωση

και ποτέ δεν πωλούνταν 
στην ετήσια Έκθεση Βιβλίου μας.

Παρόλα αυτά, συνέχισα την ανάγνωσή τους

κι ακόμη άρχισα να φτιάχνω κι εγώ.

Τελικά έγινα σκιτσογράφος 
με δημοσιευμένα έργα,

γράφοντας και ζωγραφίζοντας κόμικς
για τα προς το ζην.

Επίσης έγινα καθηγητής γυμνασίου.

Ορίστε πού δίδαξα:

στο Γυμνάσιο Μπίσοπ Ο' Ντάουντ 
στο Όκλαντ της Καλιφόρνια.

Δίδαξα λίγο μαθηματικά
και λίγο τέχνη,

αλλά κυρίως πληροφορική,

και ήμουν εκεί για 17 χρόνια.

Όταν ήμουν εντελώς νέος δάσκαλος,

προσπάθησα να φέρω εικονογραφημένα
στην αίθουσά μου.

Θυμάμαι που είπα στους μαθητές μου 
την πρώτη μέρα κάθε τάξης

πως κι εγώ ήμουν σκιτσογράφος.

Δεν σχεδιάζα τόσο
να διδάξω με εικονογραφημένα,

όσο ήλπιζα ότι έτσι
θα νόμιζαν πως ήμουν άνετος.

(Γέλιο)

Έκανα λάθος.

Αυτά ήταν στην δεκαετία του 90,

όταν τα εικονογραφημένα δεν είχαν
το πολιτιστικό κύρος που έχουν σήμερα.

Οι μαθητές μου δεν πίστευαν πως ήμουν 
άνετος. Πίστευαν πως ήμουν σπασίκλας.

Και το χειρότερο,
όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν στην τάξη μου,

χρησιμοποιούσαν εικονογραφημένα 
για να μου αποσπάσουν την προσοχή.

Σήκωναν το χέρι και
μου έκαναν ερωτήσεις όπως:

«Κύριε Γιάνγκ, ποιος νομίζετε
ότι θα κέρδιζε,

ο Σούπερμαν ή ο Χαλκ;»

(Γέλιο)

Γρήγορα διαπίστωσα πως έπρεπε να διαχωρήσω
την διδασκαλία από την εικονογράφηση.

Φαινόταν πως το ένστικτό μου
στην πέμπτη τάξη ήταν σωστό.

Τα εικονογραφημένα δεν ανήκαν στην τάξη.

Αλλά και πάλι, έκανα λάθος.

Στην αρχή της διδακτικής μου καριέρας,

έμαθα από πρώτο χέρι
το εκπαιδευτικό δυναμικό των κόμικς.

Ένα εξάμηνο, ήμουν αναπληρωτής
στην Άλγεβρα στη Β' τάξη.

Μου ζητήθηκε μακροπρόθεσμη αναπλήρωση 
και είπα ναι, αλλά υπήρχε ένα πρόβλημα.

Εκείνη την εποχή, ήμουν επίσης
ο εκπαιδευτικός τεχνολόγος στο σχολείο,

κι έτσι κάθε δυο εβδομάδες

έπρεπε να χάσω μια ή δύο διδακτικές ώρες
αυτής της Β' τάξης Άλγεβρας

επειδή ήμουν σε άλλη τάξη
και βοηθούσα έναν άλλο δάσκαλο

με μια δραστηριότητα πάνω σε υπολογιστές.

Για αυτούς τους μαθητές,
κάτι τέτοιο ήταν φρικτό.

Η μακροπρόθεσμη αναπλήρωση 
είναι αρκετά άσχημη

αλλά η αναπλήρωση για τον αναπληρωτή σου;
Αυτό είναι το χειρότερο.

Προσπαθώντας να παρέχω
κάποια συνοχή για τους μαθητές μου,

άρχισα να βιντεοσκοπώ τον εαυτό μου
στην παράδοση του μαθήματος.

Συχνά έδινα στον αναπληρωτή μου τα βίντεο
για να τα δείξει στους μαθητές μου.

Προσπάθησα να κάνω τα βίντεο
όσο συναρπαστικά γινόταν.

Ακόμη πρόσθεσα και κάποια ειδικά εφέ.

Για παράδειγμα, αφού τελείωσα
ένα πρόβλημα στον πίνακα,

χτυπούσα παλαμάκια

και ο πίνακας ως δια μαγείας σβηνόταν.

(Γέλιο)

Νόμιζα πως αυτό ήταν φοβερό.

Ήμουν σίγουρος
ότι οι μαθητές μου θα το λάτρευαν,

αλλά έκανα λάθος.

(Γέλιο)

Αυτές οι βιντεοσκοπημένες παραδόσεις
ήταν σκέτη καταστροφή.

Μαθητές έρχονταν και μου έλεγαν
για παράδειγμα:

«Κε Γιανγκ, νομίζαμε
πως είστε βαρετός διά ζώσης

αλλά στο βίντεο, απλά είστε αφόρητος».

(Γέλιο)

Ως μια απεγνωσμένη δεύτερη προσπάθεια,
άρχισα να εικονογραφώ τις παραδόσεις.

Το έκανα γρήγορα με ελάχιστο σχεδιασμό.

Με έναν μαρκαδόρο,
ζωγράφιζα το ένα πλαίσιο μετά το άλλο,

υπολογίζοντας τι ήθελα να πω
καθώς προχωρούσα.

Αυτές οι εικονογραφημένες διαλέξεις

ήταν περίπου τέσσερις με έξι σελίδες,

τις φωτοτυπούσα, τις έδινα στον αναπληρωτή
να τις μοιράσει στους μαθητές.

Και προς μεγάλη μου έκπληξη,

αυτές οι εικονογραφημένες διαλέξεις 
ήταν μεγάλη επιτυχία.

Οι μαθητές μου μου ζητούσαν
να τους φτιάξω παρόμοια

ακόμη κι όταν μπορούσα
να είμαι εκεί αυτοπροσώπως.

Τους άρεσα εικονογραφημένος
περισσότερο από ό,τι αυτοπροσώπως.

(Γέλιο)

Αυτό με εξέπληξε γιατί οι μαθητές μου
είναι μέρος μιας γενιάς

που ανατράφηκε με οθόνες,

οπότε σκέφτηκα σίγουρα ότι θα τους άρεσε
να μαθαίνουν από μια οθόνη

περισσότερο από ό,τι από μια σελίδα.

Αλλά όταν μίλησα με μαθητές μου

γιατί τους άρεσαν 
οι εικονογραφημένες διαλέξεις τόσο πολύ,

άρχισα να κατανοώ τις εκπαιδευτικές
δυνατότητες των εικονογραφημένων.

Πρώτον, σε αντίθεση
με τα σχολικά βιβλία Μαθηματικών,

αυτές οι εικονογραφημένες διαλέξεις
δίδασκαν οπτικά.

Οι μαθητές μας μεγαλώνουν 
σε έναν οπτικό πολιτισμό

άρα έχουν συνηθίσει να προσλαμβάνουν
πληροφορίες έτσι.

Αλλά αντίθετα από άλλες οπτικές αφηγήσεις,

όπως η ταινία, η τηλεόραση,
τα κινούμενα σχέδια ή το βίντεο,

τα εικονογραφημένα είναι «μόνιμα»,
όπως μου αρέσει να τα αποκαλώ.

Στα εικονογραφημένα, παρελθόν, παρόν
και μέλλον κάθονται μαζί στην ίδια σελίδα.

Δηλαδή ο ρυθμός ροής της πληροφορίας

είναι σταθερά στα χέρια του αναγνώστη.

Όταν οι μαθητές μου δεν κατανοούσαν
κάτι στην εικονογραφημένη διάλεξή μου,

απλώς ξαναδιάβαζαν αυτό το απόσπασμα 
όσο γρήγορα ή αργά χρειάζονταν.

Ήταν σαν να τους έδινα απομακρυσμένον
έλεγχο για τις πληροφορίες.

Δεν ίσχυε το ίδιο
για τις δικές μου βίντεο διαλέξεις

και ούτε για τις δια βίου διαλέξεις μου.

Όταν μιλάω, παρέχω τις πληροφορίες
όσο γρήγορα ή αργά θέλω εγώ.

Έτσι για ορισμένους φοιτητές
και ορισμένα είδη πληροφοριών,

αυτές οι δύο όψεις των εικονογραφημένων,
η οπτική φύση και η μονιμότητά τους,

τα καθιστούν ένα απίστευτα
ισχυρό εκπαιδευτικό εργαλείο.

Όταν δίδασκα το μάθημα Άλγεβρα 2,

έκανα το μεταπτυχιακό στην Εκπαίδευση
στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.

Εξεπλάγην από αυτή την εμπειρία
που είχα με τις εικονογραφημένες διαλέξεις

ώστε αποφάσισα να επικεντρώσω 
την εργασία μου στα εικονογραφημένα.

Ήθελα να καταλάβω 
γιατί οι Αμερικανοί εκπαιδευτές

είναι τόσο απρόθυμοι στη χρήση
εικονογραφημένων στις τάξεις τους.

Ορίστε τι ανακάλυψα.

Τα εικονογραφημένα έγιναν
μαζικά στην δεκαετία του 1940

με εκατομμύρια αντίτυπα
πωλήσεων κάθε μήνα,

και τότε οι εκπαιδευτές το πρόσεξαν.

Πολλοί καινοτόμοι δάσκαλοι άρχισαν
να φέρνουν εικονογραφημένα στην τάξη τους

για πειραματισμό.

Το 1944, η «Εφημερίδα
Εκπαιδευτικής Κοινωνιολογίας»

αφιέρωσε ένο ολόκληρο τεύχος
σε αυτό το θέμα.

Τα πράγματα φαινόταν πως προόδευαν.

Οι δάσκαλοι άρχισαν να καταλαβαίνουν.

Αλλά τότε εμφανίζεται ένας τύπος.

Ο παιδοψυχολόγος Δρ Φρέντρικ Ουέρθαμ

το 1954 έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο
«Αποπλάνηση των Αθώων»,

όπου υποστήριξε ότι τα εικονογραφημένα
προκαλούν νεανική παραβατικότητα.

(Γέλιο)

Έκανε λάθος.

Ο Δρ Φρέντρικ Ουέθαμ ήταν 
πραγματικά αξιοπρεπής.

Στη σταδιοδρομία του δούλεψε περισσότερο
με ανηλίκους παραβάτες

και παρατήρησε ότι οι περισσότεροι πελάτες
του διάβαζαν εικονογραφημένα.

Ο Δρ Ουέρθαμ δεν αντιλήφθηκε
πως στις δεκαετίες του 1940 και του '50,

σχεδόν κάθε παιδί στην Αμερική
διάβαζε εικονογραφημένα.

Ο Δρ Ουέρθαμ δεν αποδεικνύει πλήρως
τα επιχειρήματά του

αλλά το βιβλίο του εμπνέει
τη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών

να διεξάγει μια σειρά ακροάσεων

για να εξακριβωθεί αν τα εικονογραφημένα
προκαλούσαν νεανική παραβατικότητα.

Αυτές οι ακροάσεις
διήρκεσαν σχεδόν δύο μήνες.

Δεν κατέληξαν σε συμπέρασμα,
αλλά προκάλεσαν τεράστια ζημιά

στη φήμη των εικονογραφημένων
στα μάτια του αμερικανικού κοινού.

Μετά από αυτό, όλοι οι αξιοσέβαστοι
Αμερικανοί εκπαιδευτές υποχώρησαν

κι απομακρύνθηκαν για δεκαετίες.

Την δεκαετία του 1970,

μερικές γενναίες ψυχές άρχισαν
να παίρνουν το δρόμο της επιστροφής.

Και μόνο αρκετά πρόσφατα,

ίσως την τελευταία δεκαετία,

τα εικονογραφημένα είδαν ευρύτερη αποδοχή

από τους Αμερικανούς εκπαιδευτικούς.

Τα εικονογραφημένα βιβλία 
και μυθιστορήματα

αρχίζουν να επιστρέφουν ξανά
στις Αμερικανικές τάξεις

και αυτό συμβαίνει ακόμη και
στο Μπίσοπ Ο' Ντάουντ όπου δίδασκα.

Ο κ. Σμιθ, ένας πρώην συνάδελφός μου,

χρησιμοποιεί το «Κατανοώντας τα Κόμικς»
του Σκοτ Μακ Κλάουντ

στις τάξεις Λογοτεχνίας και ταινιών
επειδή το βιβλίο δίνει στους μαθητές του

την γλώσσα με την οποία συζητείται η σχέση
ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες.

Ο κ. Μπερνς αναθέτει ένα δοκίμιο κόμικ
στους μαθητές του κάθε χρόνο.

Ζητώντας από τους μαθητές να επεξεργαστούν
ένα πεζό χρησιμοποιώντας εικόνες

ο κ. Μπερνς τους ζητά να σκεφτούν σοβαρά,

όχι μόνο για την ιστορία,

αλλά και για τον τρόπο
που αυτή εξιστορείται.

Η κα Μάροκ χρησιμοποιεί το δικό μου
«Κινέζος γεννημένος στην Αμερική»

με τους μαθητές της στα Αγγλικά 1.

Για εκείνη, η εικονογραφημένη αφήγηση

είναι ένας υπέροχος τρόπος να διαμορφωθεί
ένα Κοινό Εκπαιδευτικό Πρότυπο.

που ορίζει ότι οι μαθητές
θα πρέπει να μπορούν να αναλύουν

πώς οπτικά στοιχεία συμβάλλουν στο νόημα,
τον τόνο και την ομορφιά ενός κειμένου.

Στη βιβλιοθήκη, η κα Κάουντς
έχει χτίσει μια εντυπωσιακή συλλογή

εικονογραφημένων αφηγημάτων
για το Μπίσοπ Ο' Ντάουντ.

Η κα Κάουντς και όλοι
οι συνάδελφοί της στη βιβλιοθήκη

βρίσκονται στην κορυφή
για την προάσπιση των εικονογραφημένων

από τις αρχές της δεκαετίας του '80,
όταν ένα άρθρο για σχολικές βιβλιοθήκες

δήλωνε ότι η απλή παρουσία
εικονογραφημένων αφηγημάτων στη βιβλιοθήκη

αύξανε την χρήση της κατά περίπου 80%

και αύξανε την κυκλοφορία
μη εικονογραφημένου υλικού

κατά περίπου 30%.

Εμπνευσμένοι από το ανανεωμένο ενδιαφέρον
των Αμερικανών εκπαιδευτικών,

οι Αμερικανοί εικονογράφοι τώρα παράγουν
πιο αποκλειστικά εκπαιδευτικό περιεχόμενο

για την αγορά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση
όπως ποτέ πριν.

Πολύ από το υλικό απευθύνεται
στην εκμάθηση γλώσσας

αλλά όλο και περισσότερα
κόμικς κι αφηγήματα

αρχίζουν να πραγματεύονται
θέματα Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών.

Τα εικονογραφημένα για ΕΤΜΜ πραγματικά
είναι σαν αυτήν την αχαρτογράφητη περιοχή,

έτοιμα να διερευνηθούν.

Η Αμερική επιτέλους
συνειδητοποιεί το γεγονός

ότι τα εικονογραφημένα βιβλία
δεν προκαλούν νεανική παραβατικότητα.

(Γέλιο)

Πράγματι ανήκουν στην εργαλειοθήκη
του κάθε εκπαιδευτικού.

Δεν υπάρχει καλός λόγος
να μείνουν τα εικονογραφημένα

εκτός της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Διδάσκουν οπτικά,

δίνουν στους μαθητές μας αυτόν τον έλεγχο.

Το εκπαιδευτικό δυναμικό που υπάρχει

απλά περιμένει να αξιοποιηθεί

από δημιουργικούς ανθρώπους σαν εσάς.

Ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)