I'm Art Blaser in Orange, California
South of Los Angeles.
And the first question had to do with
my background and how I became aware
of the ADA, a disability association.
In my case,
although I had some knowledge before,
not a lot less than most people,
til I became disabled,
which was in 1983,
I had a brain stem stroke
and became disabled and a full time
wheelchair user today.
And I would say that
the issues of disability accommodations
I confronted.
A big one was access to my home
and a simple one was access to my job.
That although curb cuts were in theory
supposed to be in place
by 1995, in practice, they weren't.
They are today, which I think is
emblematic of the impact of the ADA.
As of now we've got things
to the time, but,
the spirit of the ADA
was the confrontation of
people being public about their needs.
And eventually, Orange, where I live,
had curb cuts at the corners, which meant
it was possible for me to live
about five blocks from campus.
I had improvements also and accommodations
which included a computerized voice
that makes it possible to teach.
The kinds of things that
wouldn't have existed decades ago.
Fortunately, in California as a professor,
I was able to take advantage of
good state laws.
But I think they're being forced by
the spirit of the ADA.
We see the ADA's effect for good
point of the spirit
and some things that don't work
just about every day that they
try to get access to different buildings.
And quite often, the experience
of other people say
this shouldn't be happening,
but in fact it is.
But the big difference is
is that were people motivated,
eventually things change and adapt.
I've noticed it most
in education
that I teach
at Chapman University, since 1981,
so before the ADA.
And, when I was not disabled,
I teach today
I noticed a lot of the effects through
teaching disabilities at least.
And, I've had students
who actually grew up knowing
that the ADA existed
and they're the so-called "ADA generation"
which makes a big difference.
People are claiming disability and trying
to make the world a better place.
And, in many cases, they're successful,
and in some cases, not.
But there are reasons for it
and I think there's a desire
to understand the reasons.
I think they want us to
prioritize and recognize separated people,
the association of where
and how people live,
and the contrast between nursing homes
and lacks of the community
or congregate settings.
And we're experiencing through COVID-19,
the current crisis,
a lot of death in nursing homes worldwide.
And, we also have the coordinance of the
Unites States fills decades, which Friday
the interpretations of it, but
it will threat of the right of people
to live in the community
guaranteed by the
Americans with Disabilities Act.
I think one of the
unfortunate things we are seeing
is the lack of forward movement
toward nursing home reforms
or eStatements.
We can't continue to live in congregate
settings and a number of people are
active big of what that thing is,
the independent living centers
and independent living movement,
some things that I feel privileged
in a lot of ways to be involved in
with a center for independent living
for Orange county and LA.
And a major issue has been
transitions from nursing homes.
And, that will continue to be a major
issue including interpretations of cores,
which I think is very important
not only in the United States,
but also elsewhere as well.
England has noticed roughly
the same thing happening
that about half of the deaths
are people in nursing homes.
They can tell that a bit of the issue
is that now we're seeing a lot
of people who've had COVID-19
tested positive and recovered,
but a lot of indications that they
haven't recovered perfectly.
That many of them like me have stroke,
some things that are similar to
multiple sclerosis,
and a lot of people haven't thought
of themselves as disabled, but in fact
have many of the conditions of disability.
And an important factor
in the coming years
I think will be that people
claim disability
and discover that it's actually a part
of the way a lot of us live.
And that's something that's
going to go away because
to people like me
is we can make the world a lot better
by acknowledging the rights
that should come along with disability.
The most important step that
we as community members can take
is education while they can see that
all of us are involved
in through their lifespan
because they can see inside there.
And considering people to both
dimensions of disability
some with pride and positive atitudes
towards human differences continue
through their lifespans and
know religious organizations
at first, might find it difficult to
deal with disabilities through politics
like the Americans with Disability Act
and Vocabularies Right,
but that's very necessary.
And at the colleges and universities
I know we have to graduate disabilities
to this program.
But as a community,
I think everything affects the media.
Sometimes we see things differently,
but an increase in disability
of disability is important.
Fortunately, we have projects like
the disability and visibility project,
a number of instances
of involvement of the media,
foundations like the Rotherham Foundation.
But a number of indications that
in the future disability will be something
that people are likely to talk about
and deal with in a positive way.
أنا "آرت بليزر"
من أورانج، كاليفورنيا
في لوس أنجلوس
والسؤال الأول عن
خبرتي السابقة وكيفية معرفتي
بمؤسسة "إيه دي أيه"
لذوي الاحتياجات الخاصة.
بالنسبة لي،
كانت لدي القليل من المعلومات
مثل جميع الناس
حتى أصبحت من ذوي الاحتياجات.
في عام 1983،
أصبت بسكتة دماغية
وأصبحت بحاجة للكرسي المتحرك
طوال الوقت.
من المشكلات
التي واجهتني
كمتحدي للإعاقة
أولًا، وصولي إلى منزلي
وثانيًا، وصولي إلى عملي.
وبالرغم أنه من المفترض وجود
أرصفة ممهدة لذوي الاحتياجات
لم يكن هناك أي تمهيدات
على أرض الواقع في عام 1995
الأرصفة ممهدة الآن
وذلك بفضل منظمة "إيه دي إيه"
لقد تدبرنا أمورنا
حتى الآن
ولكن دعم المنظمة
هو ما ساعد الجميع على
المطالبة باحتياجاتهم بصوت مسموع.
يوجد في مكان إقامتي الآن
أرصفة ممهدة للكراسي المتحركة
مما ساعدني على العيش على مقربة
من عملي في الجامعة.
وحصلت أيضًا على بعض التقنيات الجديدة
مثل الصوت الإلكتروني
الذي أستخدمه في التدريس
أثناء المحاضرات.
لم تكن مثل تلك الأشياء موجودة
منذ عشرات السنوات.
ومن حسن حظي
كوني معلمًا في كاليفورنيا
ساعدني على الاستفادة
من تلك القوانين الجيدة.
ولكني أعتقد أن المنظمة
هي المحفز والدافع لتلك القوانين.
نرى التأثير العظيم
لمنظمة "إيه دي إيه"
ونرى أشياء غير صالحة
تقريبًا كل يوم
عندما نحاول الدخول إلى البنايات.
غالبًا ما يقول الناس
أن الأمور لا يجب
أن تسير على ذلك النحو،
ولكن في الحقيقة هذا مفيد.
يحدث الفرق الضخم
حينما يتحمس الناس
وفي النهاية تتغير الأشياء.
لقد لاحظت ذلك
أثناء عملي
في جامعة "تشابمان"
منذ عام 1981
من قبل إنشاء المنظمة
ومن قبل أن أكون من ذوي الاحتياجات
أعمل اليوم بالتدريس
وألاحظ الكثير من التغييرات
خاصة أثناء تدريس ذوي الاحتياجات
لدى الكثير من الطلاب
ممن عرفوا المنظمة
أثناء نشأتهم
نطلق على هؤلاء "جيل الإيه دي إيه"
وهذا في ذاته فرق كبير.
يدعي الناس الإعاقة
ويحاولون جعل العالم مكانًا أفضل.
وينجحون في ذلك أحيانًا كثيرة
وأحيانًا أخرى لا.
ولكن هناك أسباب لذلك
وهناك رغبة حقيقية
لفهم تلك الأسباب.
يريدون منا
تحديد الأولويات وتنظيم الناس
والربط بين أماكن المعيشة
وكيفية المعيشة،
والفرق بين دور الرعاية
والاحتياجات المفقودة في المجتمع
أو تجميع كل الإعدادات.
ولقد شهدنا في كوفيد-19
أثناء الأزمة الحالية
الكثير من الوفيات في دور الرعاية
في أنحاء العالم
Soy Art Blaser.
Vivo en Orange, California,
al sur de Los Ángeles.
La primera pregunta es sobre mi historia
y sobre cómo me enteré de la ADA,
una asociación
de personas con discapacidad.
En mi caso,
ya sabía algo desde antes,
no menos que la mayoría,
hasta que tuve una discapacidad.
Esto ocurrió en 1983,
tuve un derrame en el tronco encefálico
y me convertí en alguien
con una discapacidad
que necesita silla de ruedas todo
el tiempo.
Y les podría contar
los problemas de adaptación
a la discapacidad
a los que me enfrenté.
Uno muy grande fue acceder a mi casa,
y uno sencillo fue poder entrar
a mi lugar de trabajo.
Aunque las rampas de las aceras
deberían haberse construido
desde 1995, realmente, no las había.
Ahora están ahí, lo cual creo que
se debe a la influencia de la ADA.
Ahora ya tenemos
este tipo de cosas,
pero el espíritu de la ADA
fue la lucha de aquellos
que reclamaban públicamente
lo que necesitaban.
Y, por fin, en Orange, donde vivo,
se pusieron rampas en la acera.
Eso significaba que podía vivir
a cinco manzanas del campus.
También conseguí mejoras
y adaptaciones,
como por ejemplo, usar una voz
reproducida por un ordenador
para poder dar clase.
Son el tipo de cosas
que no hubieran existido hace décadas.
Por suerte, en California,
como profesor universitario,
pude aprovecharme
de las leyes estatales.
Pero creo que están siendo impuestas
gracias al ímpetu de la ADA.
Por tanto, se pueden apreciar
los efectos positivos
de la ADA, así como
cosas que no terminan de conseguir.
Como sus intentos por facilitar la entrada
a ciertos lugares.
Y, a menudo, algunas personas
dicen que esto
no debería ocurrir.
Pero así son las cosas.
Sin embargo, la diferencia
es que si la gente está decidida,
con el tiempo,
las cosas cambian y se adaptan.
Lo he notado sobre todo
en el ámbito de la educación.
Doy clases
en la Chapman University desde 1981,
es decir, desde antes de la ADA,
y en ese entonces no tenía
ninguna discapacidad.
Ahora, dando clases,
me doy cuenta de los resultados de
educar sobre las discapacidades.
Y he tenido alumnos
que han crecido sabiendo
que la ADA existía
y por eso se les llama
la "generación ADA",
lo cuál marca una gran diferencia.
La gente reivindica los derechos
de las personas con discapacidad
para hacer del mundo un lugar mejor.
En muchos casos, lo consiguen.
Y en otros, no.
Pero existen razones para ello,
y creo que existe un deseo
de entender dichas razones.
Considero que quieren que prioricemos
y tomemos conciencia de aquellos
que están aislados,
de dónde y cómo viven,
y del contraste entre los centros de cuidados
con las carencias de las comunidades
o focos sociales.
Y debido al COVID-19 y a esta crisis
alrededor del mundo,
hay muchas muertes en hogares de ancianos.
Y también hemos tenido la coordinación
de los Estados Unidos durante décadas,
cuyas interpretaciones, francamente,
amenazarán el derecho de la gente
de vivir en una comunidad
como garantiza
la Ley para Estadounidenses
con Discapacidades.
Creo que uno
de los infortunios que vemos
es la falta de acción
para mejorar los hogares de ancianos
o los eStatements.
No podemos seguir viviendo
en hogares compartidos, y mucha gente
entiende lo que eso significa,
los centros de vida independiente
y el movimiento de vida independiente,
Me siento privilegiado
de haber formado parte
de un centro de vida independiente
en el contado de Orange y Los Ángeles.
Un gran problema
han sido las transiciones
desde los hogares de ancianos.
Y seguirá siendo un problema importante,
incluyendo interpretaciones centrales,
lo que creo que es muy importante
no solo en los Estados Unidos,
sino también en otros lugares.
En Inglaterra se han dado cuenta
de más o menos lo mismo,
que alrededor de la mitad
de las muertes
ocurren en hogares de ancianos.
Ellos se dan cuenta
de que el problema ahora
es que se ve a muchas personas
que resultaron positivas
para el COVID-19 y se recuperaron,
pero hay muchos indicios
de que no se recuperaron
por completo.
De que muchos de ellos,
como yo, tienen apoplejías,
algo similar
a la esclerosis múltiple.
Y muchas personas
no se consideran discapacitadas,
pero en realidad
tienen muchas de las condiciones
de una discapacidad.
Y creo que un factor importante
en los años venideros
será que las personas
reclamen su discapacidad
y descubran que en realidad
es una parte
del modo de vivir
de muchos de nosotros.
Y eso es algo
que se irá, porque
para la gente como yo,
podemos hacer que el mundo
sea mucho mejor
si reconocemos los derechos
que deberían acompañar
a la discapacidad.
El paso más importante
que podemos tomar
nosotros como comunidad
es la educación. Pueden ver que
todos nosotros
estamos involucrados
durante nuestras vidas
porque podemos ver el interior.
Y considerar a las personas
en ambas dimensiones
de la discapacidad,
algunas con orgullo
y actitud positiva
hacia las diferencias humanas continúan
durante sus vidas
y conocen organizaciones religiosas
Al principio, puede ser difícil
tratar a la discapacidad en la política,
como en la Ley para
los Estadounidenses con Discapacidades
y los vocabularios, ¿cierto?
Pero es muy necesario.
Y sé que en las universidades
y en las facultades
tenemos graduados
con discapacidades
en este programa.
Pero, como comunidad,
creo que todo afecta a los medios.
A veces vemos las cosas
de modo diferente,
pero que aumente la visibilidad
de la discapacidad es importante.
Afortunadamente, tenemos proyectos
como el Disability Visibility Project,
algunas instancias
de intervención de los medios
y fundaciones
como la Rotherham Foundation.
Pero hay algunos indicios
de que, en el futuro,
la discapacidad será algo
de lo que la gente
hable con frecuencia
y aborde de modo positivo.
Je suis Art Blaser
J'habite à Orange, Californie
Au sud de Los Angeles
La première question concernait
mon parcours, et comment j'ai connu
l'ADA, une association pour personnes handicapées
Dans mon cas, bien qu'ayant
quelques connaissances avant,
pas moins que la plupart des gens,
jusqu'à ce que je devienne handicapé
c'est à dire en 1983, quand j'ai eu
un accident vasculaire cérébral
Aujourd'hui, je suis donc handicapé et
en chaise roulante 24h/24
Et je dirai que j'ai fait face
à de nombreuses difficultés
liées à l'hébergement.
La plus grosse étant l'accès à ma maison
tandis que l'accès à mon
lieu de travail était plus facile
Alors que les voies d'accès spécifiques
devaient en théorie
être en place à l'horizon 1995
en réalité, rien n'a été fait.
Elles sont enfin là aujourd'hui,
et je pense
que cela démontre l'impact significatif
de l'ADA.
Depuis, nous obtenons des réponses
en temps et en heure, cependant,
l'esprit de l'ADA
était de supporter les personnes concernées
à inscrire ces sujets dans le débat public
Finalement, Orange, où je vis
a fini par obtenir des voies d'accès spécifiques,
autrement dit
il est tout à fait possible pour moi
de vivre aux alentours du campus.
J'ai vu des améliorations
de même que des maisons connectées
avec des configurations personnalisées.
Le genre de choses qui n'existaient pas
il y a une dizaine d'années.
Heureusement, en Californie, en tant que
professeur, j'ai pu profiter de l'excellente
politique publique de cet état.
Je crois tout de même que tout cela
est grandement dû à l'ADA.
On peut donc constater les effets positifs
de l'ADA, mais aussi
ce qui a moins bien marché
comme par exemple faciliter l'accès
à certains lieux.
Souvent, certaines personnes,
du fait de leurs
mauvaises expériences, ne croient pas aux
changements annoncés,
alors qu'en fait il y a bien
une évolution.
Ce qui fait la différence, c'est que
les personnes doivent être déterminées,
c'est ça qui amènera changement
et adaptation
C'est que j'ai remarqué
Notamment, en matière d'éducation
c'est ce que j'enseigne
depuis 1981 à l'université de Chapman,
avant la mise en place de l'ADA.
Puis, quand j'étais une personne valide,
ce que j'enseigne aujourd'hui
j'ai remarqué tout un tas de choses
à travers l'enseignement des handicaps.
J'ai eu des étudiants
qui connaissaient
déjà l'ADA
D'ailleurs,
on les appelle la génération ADA
et cela fait une grande différence.
Les gens demandent l'invalidité
et essayent
de faire du monde un endroit meilleur.
et dans certains cas, non.
Mais il y a des raisons à cela
et je pense qu'il y a un désir
pour en comprendre les raisons.
Je pense qu'ils veulent que nous
donner la priorité aux personnes séparées
et les reconnaître,
l'association de où
et comment les gens vivent,
le contraste entre les
maisons de retraite
私はアート・ブラスターです
カリフォルニア州オレンジに住んでいます
私に関する第1の質問は私の素性や
障がいを持つアメリカ人法や障がい者協会に
なぜ問題意識を持つようになったかでしょう
私は以前いくらか知識を持っていましたが
大抵の人よりはいくらか少ないぐらいでした
私が障がい者になるまでは
1983年
私は脳幹脳卒中になりました
そして障がい者になり
今日では常に車椅子を使用しています
言わせてもらえば
私が直面した
障がい者の便宜の問題は
大きな問題では我が家までの往来
単純な問題は仕事へのアクセスでした
車道と歩道の間にあるスロープは
1995年までに設置されるはずでしたが
実現されませんでした
今日 それらは私が思うに
障がいを持つアメリカ人法の効果を象徴しています
今までに私たちはいろいろ手に入れてきました
しかし
障がいを持つアメリカ人法の精神は
障がい者の要求を
一般の人々にはっきり知らせることでした
そしてついに 私の住むオレンジに
車道と歩道間のスロープが曲がり角にできました
お陰で私はキャンパスから5ブロック離れた所に
住むことができるようになりました
私には改善された物や住宅があります
その中には教えるのに役立つ
コンピューター化された音声もあります
そのような物は
何十年も前にはなかったでしょう
幸いにもカリフォルニアで教授として
よい州法の恩恵を
受けることができました
しかし それらは障がいを持つアメリカ人法の精神の
お陰だと思います
障がいを持つアメリカ人法のその精神は
良い点ですが
毎日 様々な建物に出入りしようとすると
うまくいかないことも
あります
そして他の人たちが
こんなことがあるべきではないと
言うのをかなりよく耳にします
しかし実際そうなのです
けれども大きな違いは
人々は動機づけられ
最終的に物事は変わり順応します
チャップマン大学で私が行った教育で
私はそのことに気づきました
私は
1981年から教えています
障がいを持つアメリカ人法よりも前です
そして私が障がい者になる前でした
私は今日も教えています
障がい者について教えることを通じて
多くの効果に気づきました
そして 障がいを持つアメリカ人法の存在を知り
育った学生達がいます
彼らはいわゆる
「障がいを持つアメリカ人法世代」です
大きな違いを生み出します
人々は障がいを主張し
世界を良くしようとしています
うまくいくこともあれば
うまくいかないこともあります
しかしそれには理由があります
理由を理解したいという欲求も
あると思います
私たちが優先順位をつけ
分断された人々や
人々が住み生活する協会や
介護施設と
地域社会のない
集団的な環境との対比に
気づいてほしがっています
そして私たちはCOVID-19という
現代の危機を経験し
世界中の介護施設で多くの人を失いました
そして 何十年にわたる
国との共条例があり
金曜日はその解釈ですが
それは
障がいを持つアメリカ人法で保証されている
地域社会で暮らす権利を
脅かすでしょう
私が思うに
1つ残念なことは
介護施設の改善や
e-ステートメントへの
前向きな動きがないことです
私たちは施設で集団生活を
し続けることはできません
多くの人は活動的でありたいです
自立生活センターや
自立生活運動には
私がオレンジ郡やロサンゼルスの
自立センターに関わる中で
多くの
恩恵を感じています
大事な問題は
介護施設からの移行です
そして それは今後も
障がい者の問題の根本を考える上で
重要であり続けるでしょう
アメリカだけでなく
他の国でも同様でしょう
イギリスでも同様のことが起こっていること
つまり死者の半数が
介護施設にいた人だったことを
人々はおおよそ気づいています
今 私たちが見ている
COVID-19にかかった多くの人が
陽性と判定され 回復し
しかし完全には回復していない徴候が
たくさんあることを
たいした問題ではないと言います
私のように脳卒中を患った多くの人や
多発性硬化症のような病気を
患った多くの人や
自身を障がい者だと
考えたことがなく
実際に多くの障がいを抱えている人々のことも
そして将来において
重要なことは
人々は障がいを主張し
実際 それは多くの人にとって
生き方の一部であることに
気がつくことです
そして そのようなことは
なくなるでしょう なぜなら
私のような障がいのある人々は
障がい者が持つべき権利を
獲得することによって
世界をずっと良くすることができるからです
地域社会の一員として
私たちが取るべき最も重要な手段は
生涯を通じて
すべての人が含まれる社会での
教育です
なぜなら そこで内情を見ることができるからです
障がいの
両面を考えて
生涯を通して
人間の様々な違いに対して
誇りに思い好意的な態度の人もいます
彼らは宗教的な組織を最初に知り
障がいを持つアメリカ人法や
語彙の権利などのように
政治を通して障がいに対処することを
難しく感じるかもしれません
しかし それは非常に必要なことです
そして専門学校や大学で
私たちは障がい者を卒業させ
このプログラムへと送り出さなければなりません
しかし地域社会のように
すべてのことはメディアに影響を与えます
時々 私たちは違った視点で物事を見ます
しかし障がいの増加は
重要です
幸いにも
障がい者への関心を高めるプロジェクトや
メディアやロザラム財団のような財団が
関わる事例も
多くあります
しかし将来 障がいについて
人々が気軽に話し
前向きに扱う
多くの兆しがあります
저는 로스앤젤레스 남부 캘리포니아 오렌지 카운티에 사는
아트 블레이져 입니다.
제가 어떤 경로로
장애인 법인 ada에 대해서 알게 되었는지
말씀드리겠습니다.
저는 이전에 장애에 대한 지식이 조금은
있었고, 다른 사람들 만큼은 있었습니다.
제가 장애인이 된게
1983년인데, 그 때 저는 뇌졸증으로
장애인이 되었고 현재는 항상 휠체어를 타고
다닙니다.
그리고
그 이후로 장애 때문에 일상생활에 적응하는데
어려움도 있었습니다.
큰 문제는 집과 직장을
오가야 했기 때문에 발생했습니다.
현재 미국에서는 법에 따라 휠체어용 방지턱이
곳곳에 있어야 하지만
1995년 이전에는 그렇지 않았습니다.
제 생각에 오늘날 그 일은
ada의 영향력을 잘 보여주는 예시라고 생각합니다.
오늘날 우리가 장애인을 위한 여러
편의시설을 보고 있으며
ada의 정신 덕분에
이런 일들이 대중에게
알려질 수 있었습니다.
제가 사는 이 오렌지 카운티는
계단이 있는 경우 휠체어용 경사가 있고
그 덕분에 저는 학교에서 다섯 블록 정도 떨어진 곳에서
살고 있습니다. 일을 하고 일상생활을 영위하기 위해서
여러 가지를 개선하고 환경에 적응하기 위한 노력을 해야 했으며
학생들을 가르치기 위해서
제가 하는 말을 컴퓨터가 대신 읽어주는 장치도 사용했습니다.
이런 장치는 10년 전만 해도
없었습니다.
운 좋게도 캘리포니아에서 대학교수로서
저는 주 법의 이점을
많이 활용할 수 있었습니다.
ada 덕분에
저는 이런 이점을 활용할 수 있었습니다.
우리는 ada가 하는
일들을 목격할 수 있으며
ada는 그들이 정한 법이
실제로 여러 장소에서 지켜지고 있는지
확인하는 일도 합니다.
그리고 사람들이 법이 잘 켜지지
않는다고 자주 주장을
하는데 저는 그런 일이
일어나서는 안 된다고 생각합니다.
ada는 사람들로 하여금
장애인들을 위해서 법을 만들었고 그들의 삶에
변화를 가져다주고 적응을 할 수 있도록 돕기 동기부여도 해주었습니다.
저는 교육 분야에서
이런 변화를 목격했습니다.
저는 1981년 이후로 채프만 대학교에서
학생들을 가르쳤습니다.
1981년 당시에는 ada가 제정되지 않았었고
저 또한 장애인이 아니었습니다.
저는 오늘날 학생을 가르치며
장애에 대해서 강의를 합니다.
그리고 그동안 발생했던 변화들을 일부 감지해낼 수 있었습니다.
저는 ada에 대해 잘 알고
ada에 가담하며 성장과정을
보냈던 학생들도 가르쳐 본 적이 있었습니다.
그들을 두고 "ada 세대"라고 부릅니다.
이 세대는 많은 일을 했습니다.
사람들은 장애에 대해서 말을 하며
세상을 더 나은 장소로 만들기 위해서 노력합니다.
그리고 많은 사례에서 그들은 정말 잘 해왔습니다.
그리고 어떤 경우에는 그렇지 못했습니다.
잘 하지 못한 데는 이유가 있으며
그 이유의 원인을 찾는 일도
필요합니다.
ada는 우리가 장애인을 먼저 생각하기를
바라고 소외된 사람들을 생각해주기를 바립니다.
사람들이 어디에서
어떻게 살고 있는지 확인하고
보호 기관들이 잘 운영되는지
지역사회나 사람들이
관심을 가지고 있는지 여부 또한 확인합니다.
우리는 코로나 사태를 겪고 있으며,
현재 위기 때문에
전세계의 보호기관에서 많은 사람들이 죽고 있습니다.
미국에서 ada가 시행된지 몇십년이 지났으며
사람들이 여러가지
해석이나 의견, 이론 등을 내놓기도 합니다.
코로나 사태로 많은 사람들이 권리를 잃고
미국 장애인법에 도움을 받던
지역사회가
위기에 처했습니다.
우리가 목격하는
불운한 일 중 하나는
장애인 보호기관의 개혁이 잘 이루어지지 않으며
온라인상의 성명서 같은 것도
잘 알려지지 않고 있다는 점입니다.
사람들은 논의를 위해서 잘 모이기가 어렵고
많은 사람들이
해야 할 일이 많이 있습니다.
독립적으로 존재하는 기관들과
독립적으로 시행되는 운동들이 있으며
오렌지 카운티와 la에서 장애인들이
독립적으로 살아갈 수 있는 기관이 있어서 여러 가지 방법으로
참여를 할 수 있고 거기에서 이점을
누릴 수도 있습니다.
그리고 장애인 보호기관에서
여러가지 변화가 나타나고 있습니다.
저는 장애인들에 대한 우리의
관점과 해석 같은 문제들을 포함한
주요한 변화가 계속 될 것이라고 전망합니다.
이런 일은 미국 뿐 아니라
그 밖의 다른 지역에서도 일어날 것입니다.
영국에서의 상황은 미국과
그리 다르지 않으며
사망자 가운데 절반 정도가
장애인 보호기관의 도움을 받고 있는 사람들입니다.
우리는 많은 사람들이
코로나 19 바이러스에서
양성 판정을 받고 회복되는
일들을 목격합니다.
그러나 그들이 완전히 다시 회복되는
일이 많지 않다는 사실도 알 수 있습니다.
저같은 뇌졸증을 앓고 있는 사람들은
몸의 여러 부위가
경직되기도 하며
많은 사람들은 그렇다고 해서
자신이 장애인이라고 생각하지는 않습니다.
그러나 사실 장애인들 가운데 다수가 신체 경직을 경험합니다.
앞으로 몇 해 동안
사람들이 장애인의 권리에
대해서 더 많은 주장을
할 수 있어야 합니다. 그리고
이 주장이 많은 사람들이 사는 방식의 일부를
변화시킬 수도 있다는 사실을 인식해야 합니다.
그리고 사람들의 어려움이
사라져야 합니다. 왜냐하면
저같은 사람들이
장애인들이 마땅히 누려야 할
권리를 인정하여서 세상을
훨씬 더 좋은 곳으로 만들 수 있기 때문입니다.
지역사회 구성원으로서 우리가 할 수 있는
가장 중요한 일은
교육입니다.
우리 모두가 살면서
교육을 받으며
그렇게 함으로써 세상을 제대로 바라볼 수 있습니다.
그리고 장애인들을
두 가지 시선으로 바라볼 수 있어야 합니다.
그들이 삶을 살면서 겪는
다른 점에 대해서 자존감과 긍정적인 태도로
그들을 바라볼 수 있어야 합니다.
그리고 장애인 문제를 다루는 종교 기관에 대해서도
잘 알고 계시는 것이 좋습니다.
ada와 Volcabularies Rights의 경우에서처럼
정치적인 관점에서 장애를
바라보는 건 쉬운 일이 아니지만
그런 관점을 유지하는게 아주 필요하기도 합니다.
그리고 대학교에서
장애인들이
프로그램을 수강하고 졸업을 할 수 있게 해야 합니다.
지역사회 구성원으로서
우리 모두가 미디어에 영향을 받습니다.
우리는 때때로 상황을 다른 관점에서 보아야 합니다.
미디어에서 장애인 문제를 다루는 빈도가
점점 늘어나고 있는데 이는 중요한 지표가 될 수 있습니다.
운 좋게도 우리는 장애인 가시성 프로젝트(disability and visibility project)
같은 프로젝트에 참여할 수 있습니다.
미디어와 관련된 프로젝트나
로더함 재단(Rotherham Foundation) 같은 재단에서 주최하는
프로젝트에도 참여할 수 있습니다.
미래 장애인들을 위한
연구지표를 볼 때
사람들은 장애인에 대해서 말하는 것을 좋아하며
일은 긍정적인 방향으로 풀려 갈 것이라고 예상합니다.
Sou Art Blaser
De Orange, California
Sul de Los Angeles
E a primeira questão tinha a ver com
minha história e como eu conheci
ADA, uma associação para deficientes.
No meu caso, embora eu já
conhecesse um pouco deles,
não bem menos que a maioria das pessoas,
até que fiquei deficiente.
Isto foi em 1983, quando tive
um acidente vascular cerebral
e hoje estou deficiente
e cadeirante.
E diria que
as questões de adaptação
à deficiência
eu superei.
A maior delas foi o acesso
a minha casa
e a menor ao meu trabalho.
Embora, em teoria, as
guias rebaixadas
eram para estar no lugar
desde 1995,
na prática, não estavam.
Hoje elas estão e eu penso que
é devido ao impacto da ADA.
Agora conseguimos coisas
em tempo, mas
o espírito da ADA
era a confrontação das
pessoas indo ao público
sobre suas necessidades.
E eventualmente, em Orange, onde eu vivo,
tinha guias rebaixadas,
o que permitiu que eu morasse
a cerca de cinco quadras do campus.
Eu tive melhorias também e
acomodações
que incluía uma voz computadorizada,
que me permitia dar aulas.
O tipo de coisas que
não existiam décadas atrás.
Felizmente, como professor
na California,
Tive a vantagem de
usufruir de boas leis estaduais.
Mas acredito que elas foram forçadas
pelo espírito da ADA.
Nós vemos o efeito da ADA com um bom espírito
e para coisas que não funcionam,
apenas como cada dia eles
tentam obter acesso a diferentes prédios.
e com frequência, na experiência
de outras pessoas dizerem
que isto não deveria estar acontecendo
mas, de fato está.
Mas a grande diferença é
que devido a pessoas motivadas,
eventualmente as coisas mudam e adaptam-se.
Eu notei isto principalmente
na educação
que eu ensino
na Universidade de Chapman desde 1981,
bem antes da ADA.
E quando eu não era deficiente, eu ensino
Hoje, notei muito dos efeitos por meio do
ensino de deficiência, pelo menos.
e eu tive alunos
que realmente cresceram conhecendo
a existência da ADA
e eles são chamados "Geração ADA"
o que faz uma grande diferença
As pessoas estão discutindo sobre deficiências e
tentando tornar o mundo um lugar melhor.
E, em muitos casos, tem tido sucesso
e em alguns casos, não.
Mas há razões para isso
e eu acho que há um desejo
de entender as razões.
Acredito que eles querem que
entendam A associação como
lugar e como as pessoas vivem
e o contraste entre casas de idosos
e as faltas da comunidade
Ou definir parâmetros
E estamos vivenciando pelo COVID-19,
a crise atual de
muitas mortes em casas de idosos no mundo.
E nós também temos a coordenação
nos Estados Unidos
A interpretação disso,
que vai cuidar do direito das pessoas
de viver na comunidade
garantida pela Lei dos Americanos
com Deficiências. Eu acho que um dos
infortúnios que temos visto
são pela falta de movimentos a favor
de reformas na casa de idosos
ou propriedades
não podemos continuar vivendo em ambientes
congregados e um número ativo de
pessoas de que a grande coisa são
os centros de vivência independentes
e o movimento de vida independentes
algo que eu me sinto privilegiado
de estar envolvido de várias maneiras
com um centro de vivência independente
para o distrito de Orange e LA
e a maior questão está sendo
a transição de casas para idosos
e que vai continuar sendo uma grande
questão incluindo a interpretação de princípios.
que acho bem importante
não apenas nos Estados Unidos
como também acontece
na Inglaterra que notou a mesma coisa acontecendo
que a metade das mortes
são de pessoas em casas de repouso
eles conseguiram perceber que havia algo
e agora estamos vendo muitas
pessoas que tiveram COVID 19
testaram positivo e se recuperaram
mas há muitas indicações que eles
não se recuperaram perfeitamente
que muitas delas, como eu, tiveram um infarto
algumas similares à esclerose múltipla
e muitas pessoas nunca pensaram nelas
como deficientes, mas de fato
muitas possuem as condições de deficiência.
e um importante fator para os próximos anos
acredito que as pessoas aceitaram a deficiência
e descobriram que, na verdade, parte
de uma maneira que muitos de nós vivemos
e é algo que está
indo embora, por conta de
pessoas como eu
que podemos tornar o mundo bem melhor
reconhecendo os direitos
que deveriam vir junto com a deficiência
o passo mais importante que
nós, como membros da comunidade, devemos tomar
é a educação para podermos ver que
todos nós estamos envolvidos através do
ciclo da vida para podermos enxergar por dentro
e considerando pessoas de ambas
dimensões de deficiência
algumas com orgulho e atitudes positivas
perante as diferenças humanas continua
durante suas vidas e
conhecer organizações religiosas
primeiro, pode achar dificuldade em
lidar com deficiência através de políticas
como a Lei dos Americanos com Deficiências
e "Vocabularies Right"
mas é bem necessário
nas faculdades e universidades
sei que temos que graduar deficiências
para este programa
mas, como comunidade, acredito que tudo afeta a mídia.
As vezes, vemos as coisas de uma forma diferente
mas um aumento na deficiência
é importante
Felizmente, temos projetos como
projetos de deficiência e visibilidade,
um série de exemplos
de envolvimento com a mídia
Fundações como a "Fundação
Rotherham".
Mas há várias indicações de que
no futuro, a deficiência será algo
sobre o que as pessoas conversarão
e lidarão de forma positiva.
Adım Art Blaser,
Los Angeles'ın güneyi
Orange, Kaliforniya'da
yaşıyorum.
Ve ilk soru benim
geçmişimle ve bir
engellilik derneği
olan ADA'nın nasıl
farkına vardığımla
ilgiliydi.
Benim durumum,1983'te
engelli olana kadar
çoğu insandan daha az
değil
ancak bazı bilgileri
bilmeme rağmen,
omurilik felci geçirdim
ve bugün engelliyim
ve tamamen tekerlekli
sandalye ile yaşıyorum.
Ve engellilik
problemleri
ile karşılaştığımı
söyleyebilirim.
Büyük bir tanesi
evime ulaşmak
ve daha basit bir
tanesi ise işime ulaşmaktı.
Teoride kaldırım
kesitlerinin 1995'te
olması gerekiyordu,
ancak pratikte
öyle değillerdi.
Bugün onların,
ADA'nın etkisinin
bir sembolü
olduğunu düşünüyorum.
Şuan itibariyle ,bir
çok şeye sahibiz
ancak, ADA'nın ruhu,
ihtiyaçları
hakkında halka açık
olan insanların
mücadelesiydi.
Ve özellikle, yaşadığım yer Orange'ta
köşelerde kaldırım
kesitleri vardı ve bu da
kampüsten yaklaşık
beş blok ötede
yaşayabilmemin mümkün
olduğu anlamına geliyordu.
Ayrıca, öğretmeyi
mümkün kılan
bilgisayarlı bir ses de
dahil olmak üzere
iyileşmeler ve uyumlarım
vardı.
On yıllar önce
var olmayan
türden şeylerdi.
Neyse ki, Kaliforniya'da
bir profesör olarak,
iyi eyalet
yasalarından
yararlanabildim.
Ancak bence onlar
ADA'nın ruhu
tarafından
zorlanıyorlardı.
ADA'nın iyi bir ruh
noktası ve farklı
yapılara erişmeye
çalıştıkları her gün
işe yaramaz bazı
şeyler
için etkisini
görüyoruz.
Ve çoğu zaman,
diğer insanların
deneyimi
bunun olmaması
gerektiğini söylüyor,
ama aslında öyle.
Ancak büyük
farklılık
insanların motive
olması ve sonunda
her şeyin değişmesi
ve uyum sağlamasıdır.
Bunu en çok,
1981'den beri,
eğitim verdiğim
Champman
Üniversitesi'nde
fark ettim.
Ve, engelli değilken,
bugün öğretiyorum,
en azından engelli
öğretimin bir çok
etkisini fark ettim.
Ve, ADA'nın var
olduğunu bilerek
büyüyen bir çok
öğrencim var
ve onlar büyük bir
fark yaratan
ADA'nin
nesli olarak
biliniyorlar.
İnsanlar engelliliği
sahipleniyorlar ve
dünyayı daha iyi bir
yer yapmak için çabalıyorlar.
Ve bir çok durumda
başarılılar,
ancak bazılarında
değiller.
Ancak bunun için
sebepler var ve
bence sebepleri
anlamak için
bir istek var.
Bence onlar, ayrıştırılmış
insanları
önceliklendirmemizi
ve tanımamızı,
insanların nerede
ve nasıl yaşadıklarını
ve bakımevleri
veya topluluk
ya da cemaat
ortamlarının
eksiklikleri arasındaki
kontrastı
tanımamızı
istiyorlar.
Ve şuanki kriz
olan Covid-19
ile yaşıyoruz ve
dünyada bakımevlerinde
ölen bir çok insan var.
Buna ek olarak,
Amerika Birleşik Devletleri'nin
koordinasyonun, Cuma
günü bahsettiği,
on yıllardır devam ediyor.
ancak bu, insanların
Engelli Amerikalılar Yasası
(ADA) tarafından
garanti edilen
bir toplulukta yaşama
hakkını tehdit edecek.
Bence gördüğümüz
talihsiz şeylerden biri,
bakımevleri reformuna
veya mülklerine
doğru
ileri bir hareketin
olmamasıdır.
Cemaat merkezlerinde
yaşamaya devam edemeyiz
ve bir dizi insan,
bu şeyin ne olduğu,
bağımsız yaşam merkezleri,
bağımsız yaşam hareketi,
Orange bölgesi ve
Los Angeles için
bağımsız yaşam merkezi ile
dahil olmak için
bir çok yönden
ayrıcalıklı hissettiğim
bazı şeyler.
Ve önemli bir sorun
bakımevlerinden
geçişler olmuştur.
Ve bu, bence sadece Birleşik
Devletler için değil
ayrıca herhangi başka
bir yer için de
çok önemli olan
çekirdeklerin yorumlanması
dahil
büyük bir sorun
olmaya devam edecek.
İngiltere, aşağı yukarı
ölümler hakkında
yarısının bakımevlerindeki
insanlar olduğunun
farkına vardı.
Sorunun bir kısmının
şu anda Covid-19
testi pozitif olan
ve iyileşen bir çok
insan görebiliriz.
Ancak mükemmel
bir şekilde
iyileşmediklerine dair
bir çok işaret var.
Benim gibi bir çoğunun
felç geçirmesi,
multipl skleroza benzer
bazı şeyler,
ve bir çok insan
kendilerini
engelli olarak düşünmedi,
ama aslında
engellilik koşullarının
çoğuna sahip.
Ve önümüzdeki yıllarda
önemli bir faktör,
insanların engellilik
iddia etmeleri ve
bunun aslında çoğumuzun
yaşam tarzının bir parçası
olduğunu keşfetmeleri
olacak.
Ve bu ortadan
kalkabilecek bir şey
çünkü benim gibi
insanlar için
hakları kabul ederek
dünyayı daha iyi
hale getirebiliriz,
bu, engellilikle
birlikte gelmelidir.
Topluluk olarak
atabileceğimiz
en büyük adım
eğitimdir.
Çünkü yaşamları
boyunca
hepimizin dahil olduğunu
görebilirler.
Ve insan farklılıklarına
karşı gururlu ve olumlu
tutumları olan insanları
her iki boyutta da düşünürsek,
ilk başta dini kurumları
tanıyorlarsa,
Engelli Amerikalılar Yasası (ADA)
ve Kelime Dağarcığı gibi
siyaset yoluyla engellerle
başa çıkmakta
zorlanabilirsiniz,
ancak, bu çok gereklidir
Kolejlerde ve üniversitelerde
bu programa, engelli
mezunları vermemiz
gerektiğini biliyorum.
Fakat bir topluluk olarak
bence her şeyin medyayı
etkilediğini düşünüyorum.
Bazen biz farklı şeyler
görüyoruz,
fakat engelliliğin
engelliliğinde önemli bir artış var.
Neyse ki, engellilik ve
görünürlük projesi,
medyanın bir dizi
katılımı,
Rotherham Vakfı
gibi vakıf
projelerimiz var.
Fakat, gelecekte engelliliğin,
insanların olumlu
bir şekilde konuşacakları
ve başa çıkacaklarına
dair bir dizi işaret var.
.
Tôi là Art Blaser Orange,sống ở Califonia
Phía nam của Los Angeles
Và tôi sẽ bắt đầu từ câu hỏi đầu tiên về
tình cảnh của tôi cũng như việc biết đến
ADA, Hiệp hội người tàn tật ở Mỹ thế nào
Trước đây,dù tôi cũng có chút kiến thức
Và không quá tệ so với người khác,
cho tới khi tôi trở nên tật nguyền
Chính là vào năm 1983,tôi bị đột quỵ não
và khi đó tôi trở nên tật nguyền
cùng việc luôn phải dùng xe lăn.
Và thực sự tôi phải nói rằng
Có các vấn đề về chỗ ở cho người tàn tật
Mà tôi đã đối mặt
Vấn đề lớn nhất là về nhà của tôi
và vấn đề đơn giản là công việc của tôi
Dù trên lý thuyết những đường cho xe lăn
được hỗ trợ sẵn
trước 1995, nhưng thực tế họ không làm vậy
Tôi nghĩ rằng ngày hôm nay là
điển hình cho sự tác động của ADA
Như bây giờ, chúng tôi đã có những thứ
phù hợp theo thời gian,nhưng,
tinh thần của ADA
là sự đương đầu
với những nhu cầu công khai của con người.
Và ngay cả Orange, nơi tôi đang sống
cũng có những đường cắt dốc, có nghĩa là
tôi có thể sống cách khuôn viên trường
khoảng năm dãy nhà.
Tôi cũng có nhiều cải thiện về chỗ ở
bao gồm vi tính hoá giọng nói
để có thể giảng dạy
Đó là những điều
sẽ không thể xảy ra vài thập niên trước
May mắn thay, làm một giáo sư ở California
tôi được hưởng
những luật lệ tốt ở tiểu bang này
Nhưng tôi nghĩ họ bị buộc bởi
tinh thần của ADA
Chúng ta thấy được sự nỗ lực của ADA
cho một thái độ tốt
và điều không hoạt động
chỉ là việc mỗi ngày họ đều
cố gắng tiếp cận những toà nhà khác nhau
Khá thường xuyên, kinh nghiệm
mà những người khác nói rằng
chúng không nên xảy ra
nhưng thực tế thì có.
Dù vậy, điểm khác biệt lớn nhất
nằm ở việc con người được cổ vũ
cuối cùng mọi thứ cũng thay đổi.
Tôi chú ý rằng nhiều nhất là ở
trong lĩnh vực giáo dục
mà tôi giảng dạy
tại đại học Chapman, từ năm 1981
trước cả ADA
Và, khi tôi chưa bị khuyết tật
I dạy
và tôi chú ý rằng đã có những ảnh hưởng
ít nhất là trong việc dạy người khuyết tật
Và tôi có những người học trò
lớn lên và biết tới
sự tồn tại của ADA
và họ gọi đó là "Thế hệ ADA"
thế hệ làm nên những điều khác biệt lớn
Mọi người đang thừa nhận người khuyết tật
và khiến thế giới trở nên tốt đẹp hơn.
Và trong nhiều trường hợp, họ thành công
trong vài trường hợp khác thì không.
Nhưng có nhiều lý do cho việc đó
và tôi nghĩ chúng ta rất muốn
hiểu về những lý do đó.
Tôi nghĩ họ muốn chúng ta
ưu tiên và nhận biết riêng lẽ con người,
chỗ họ ở
và cách họ sống
sự khác nhau ở các viện dưỡng lão
và sự thiếu hụt
sự tập hợp
từ cộng đồng.
Trải qua dịch COVID
sự khủng hoảng hiện nay
nhiều viện dưỡng lão thế giới không còn.