Uit de kast komen.
Gewoonlijk vinden we dit een ervaring
die alleen bij de lgbt-gemeenschap hoort.
Maar we verstoppen allemaal
dingen in de kast.
Iets over ons leven of ons familieleven
of onze mentale of fysieke gezondheid.
Misschien ben je niet allergisch,
maar vind je katten gewoon stom.
Ik leef met je mee.
Wat je ook in je kast verstopt,
het geeft vorm aan hoe jij
door de wereld navigeert,
inclusief op je werk.
Hoe pakken we het aan
om zulke belangrijke maar ook lastig
te bespreken kanten van onszelf te tonen?
Als een ander uit de kast komt,
hoe kunnen we dan het beste
luisteren en hen steunen?
[TED: Hoe we werken]
Hoi, mijn naam is Micah,
maar dat was het niet altijd zo.
Na een jaar bij mijn huidige werkgever
begon ik als transgender
uit de kast te komen.
Toen ik met personeelszaken
in gesprek ging
over hoe ik mezelf opnieuw
aan iedereen moest voorstellen,
hadden we hier geen antwoord op.
Nog nooit was iemand bij dit bedrijf
als trans uit de kast gekomen.
Daarom bied ik jullie dit nu aan.
Drie tips om te praten
over dingen die zo lastig
te bespreken zijn.
Voor jullie aan de andere kant
van het gesprek heb ik ook wat tips
over hoe je het beste
kan luisteren, reageren
en een actieve bondgenoot
van je collega kan zijn.
Ik kan je de juiste woorden
niet voorzeggen,
want die moeten vanuit jezelf komen.
Ik weet tenslotte niet
wat je in je kast verstopt.
Maar wat het ook is,
ik hoop dat deze tips
je houvast kunnen geven
om je te helpen kiezen
wat je precies wil zeggen
en hoe je het wil zeggen.
Weet wat je wel en niet
met het gesprek wil bereiken.
Om dit te bepalen,
stel jezelf vragen zoals:
Heb ik iets nodig van de persoon
aan wie ik dit vertel?
Waar wil ik dat het gesprek heengaat,
als het al ergens heen moet?
Hoe wil dat deze persoon aankijkt
tegen mijn eigen relatie
met deze kant van mezelf?
In mijn geval wist ik
dat ik wilde dat mensen me met Micah
en met hij en hem aan zouden spreken.
Maar ik wilde niet dat ze mij ontweken
uit angst om een fout te maken.
Dit had tijd nodig.
Ik wilde ook dat dit zou aanvoelen
als ieder ander feit
over wie ik ben.
Nu weten we wat we willen zeggen.
Laten we bespreken hoe we het zeggen,
door een toon te zetten.
Je wil de informatie presenteren
op de manier waarop je wil
dat anderen reageren.
Zij zullen zoeken en luisteren naar hints
over wat de juiste reactie is.
Wil je dat het gevierd wordt?
Ik ben transgender!
Of wil je het gewoon zeggen
en doorgaan met je leven?
Oh, trouwens, ik ben transgender.
Er is niet één juiste manier
voor iedereen.
Het belangrijkste is
wat juist is voor jou.
Let wel,
we zullen geen controle hebben
over hoe iedereen hierop reageert.
Maar we hebben wel controle
over hoe ze tegen onze relatie aankijken
met dit deel van wie we zijn.
Nu we weten wat we willen zeggen
en hoe we het willen zeggen:
waar willen we dat het gesprek heengaat?
Mijn advies is om een actiepunt te geven.
Dit helpt om controle
over het gesprek te houden,
door mensen een indicatie te geven
van wat ze vervolgens
moeten doen of zeggen.
Ik wist dat ik wilde dat dit zou voelen
als ieder ander feit over wie ik ben,
daarom besloot ik
om mijn coming-out te gebruiken
om een doorsnee probleem op te lossen.
Ik stuurde de volgende e-mail:
"Hoi allemaal, ik heb jullie hulp nodig.
Ik ben op zoek naar crème
die helpt tegen mijn droge huid.
Ook wil ik uit de kast komen
als transgender.
Ik verander mijn naam in Micah
en mijn voornaamwoorden
in hij, hem en zijn.
Als je vragen hebt over
mijn nieuwe voornaamwoorden
of mijn huidverzorging,
stuur gerust een e-mail
naar mijn vernieuwde contactgegevens.
Ik wil ook opmerken
dat mijn huid wel droog is,
maar niet zo gevoelig.
We gaan ons vergissen
in mijn naam en voornaamwoorden,
ikzelf ook.
Als dit gebeurt,
geen paniek, schaam je niet.
Wees aardig voor jezelf,
we komen hier samen
met vallen en opstaan doorheen.
Ik heb het geluk en ben dankbaar
dat ik ergens kan werken
waar ik me hoe dan ook welkom voel,
of het nu als een transgender man
of iemand met droge huid is,
of zoals in mijn geval, allebei."
Ik zal eerlijk zijn,
ik heb niet veel veranderd
aan mijn huidverzorging
sinds deze e-mail.
Maar ik kan zeggen
dat ik veel beter in mijn vel zit.
Dat heb ik te danken
aan reacties zoals deze.
[Je hebt alle liefde en steun, Micah!
En ik raad je vooral producten
van Clinique aan.]
[Je bent en zal altijd een van
mijn favoriete personen (op werk) zijn.
Ondanks je droge huid.]
[Dank je dat je jezelf bent,
hoe veel of weinig je ook wil praten
over droge huid, gender, lichamen, etc.]
[Dank je dat je ons toestemming geeft
om fouten te maken.
Ik zal proberen ze niet te maken!]
Nu vraag je je misschien af:
als ik de luisteraar in dit gesprek was,
wat kan ik doen
om mijn collega te steunen
behalve ze misschien doorsturen
naar mijn dermatoloog?
Om te beginnen,
luister met een open hart
en een meelevend oor.
Je wil hier vooral luisteren
naar het taalgebruik dat ze gebruiken
om zichzelf en deze ervaring beschrijven,
want dat is het taalgebruik
dat jij ook wil gebruiken.
Je hebt misschien de neiging
om je collega's vragen te stellen
over hun identiteit.
Voordat je hen een vraag stelt,
ga bij jezelf na:
kan ik het antwoord
in een zoekmachine vinden?
Vaak is het antwoord hierop ja.
Als het antwoord nee is, vraag jezelf af:
is deze vraag te persoonlijk
om aan een collega te vragen?
Een vraag die je echter wel kan stellen:
is er iets dat ik kan doen
om je op dit moment te helpen?
Dat is een opmerking voor als je
direct en persoonlijk reageert.
Voor een actieve bondgenoot
eindigt het gesprek niet hier.
Het gaat verder met je collega's
en met personeelszaken
over hoe jullie het op werk
inclusiever kunnen maken
voor zijn of haar identiteit.
Grote kans dat het niet alleen hen helpt,
maar later ook iemand anders.
In mijn geval
is dat voornaamwoorden toevoegen
aan de e-mailhandtekening
en je collega's vragen dat ook te doen
om dat in het hele bedrijf
te normaliseren.
Misschien is het praten met HR
over trans-inclusievere gezondheidsregels.
Mijn laatste advies is
voor zowel de luisteraar
als de leider van het gesprek.
Onthoud dat ze nog steeds
dezelfde persoon zijn
die je al die tijd gekend hebt.
Het is de last van stereotypes en stigmas
die onze kastdeuren vaak dicht houdt.
We zijn bang dat mensen ons nu
als dit idee gaan zien
in plaats van dit idee te zien
als een deel van wie we zijn
en altijd al waren.
Ik weet dat dit ook voor mij gold,
maar het werd makkelijker om te zeggen
'Mijn naam is Micah',
omdat ik zag dat het
niet alleen geaccepteerd werd,
maar zelfs enthousiast ontvangen werd
door al mijn collega's.
Wat je ook verstopt in je kast,
ik hoop dat deze tips je de kracht geven
om je authentieke zelf
mee naar je werk te nemen
en je hopelijk beter te voelen
in je eigen lichaam.