Αυτή τη στιγμή, η πλειοψηφία
των προσφύγων μένουν σε πόλεις
και όχι σε κατασκηνώσεις προσφύγων.
Αντιπροσωπεύουμε πάνω από το 60 τοις εκατό
του αριθμού προσφύγων παγκοσμίως.
Καθώς η πλειοψηφία των προσφύγων
μένει σε αστικές περιοχές,
υπάρχει μεγάλη ανάγκη
για αλλαγή ιδεολογίας και νέας σκέψης.
Αντί να ξοδεύουμε λεφτά
για να χτίζουμε τοίχους,
θα ήταν καλύτερο
να τα δίναμε σε προγράμματα
για να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες
να βοηθηθούν μόνοι τους.
(Χειροκρότημα)
Πάντοτε αναγκαζόμαστε να εγκαταλείψουμε
όλα τα υπάρχοντά μας.
Αλλά όχι τις ικανότητες
και τις γνώσεις μας.
Εάν τους επιτρέψουν
να έχουν μια παραγωγική ζωή,
οι πρόσφυγες μπορούν
να βοηθηθούν μόνοι τους
και να συμβάλλουν στην ανάπτυξη
της χώρας υποδοχής.
Γεννήθηκα στην πόλη Μπουκάβου,
στη Νότια Κίβου,
στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό.
Ήμουν το πέμπτο παιδί
στην οικογένεια με 12 παιδιά.
Ο πατέρας μου,
μηχανικός κατά το επάγγελμα,
δούλευε πολύ σκληρά
για να με στείλει στο σχολείο.
Όπως και οι άλλοι συνομήλικοί μου
είχα πολλά σχέδια και όνειρα.
Ήθελα να τελειώσω τις σπουδές μου,
να βρω μια καλή δουλειά,
να παντρευτώ και να κάνω δικά μου παιδιά
και να συντηρώ την οικογένειά μου.
Αλλά αυτό δεν έγινε.
Ο πόλεμος στην πατρίδα μου με ανάγκασε
να φύγω στην Ουγκάντα το 2008,
εννέα χρόνια πριν.
Η οικογένειά μου συμμετείχε
στη μαζική αναχώρηση προσφύγων,
που εγκαταστάθηκαν στην Καμπάλα,
πρωτεύουσα της Ουγκάντας.
Στη χώρα μου,
ζούσα ήδη σε πόλη,
οπότε είδαμε, ότι η Καμπάλα ήταν καλύτερη
από μια κατασκήνωση προσφύγων.
Στους πρόσφυγες που μένουν
σε αστικές περιοχές
ποτέ δεν προσφέρεται η διεθνή βοήθεια,
ακόμη και μετά την αναγνώρισή τους
από την YΑΟΗΕ για τους Πρόσφυγες το 1997.
Μαζί με το πρόβλημα της φτώχειας
μας αντιμετώπιζαν
ως τοπικούς φτωχούς της πόλης,
περνούσαμε διάφορες δοκιμασίες,
λόγω του καθεστώτος του πρόσφυγα,
όπως το εμπόδιο της γλώσσας.
Στο Κόνγκο η επίσημη γλώσσα
είναι τα Γαλλικά.
Αλλά στην Ουγκάντα είναι τα Αγγλικά.
Δεν είχαμε πρόσβαση
σε παιδεία και περίθαλψη.
Ήμασταν εκτεθειμένοι στην παρενόχληση,
εκμετάλλευση, εκφοβισμό και διάκριση.
Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις
επικεντρώνονταν κυρίως
στον επίσημο διακανονισμό
στις αγροτικές περιοχές
και δεν γινόταν κανένας λόγος για εμάς.
Όμως δεν ζητήσαμε ελεημοσύνη.
Θέλαμε να δουλεύουμε
και να συντηρούμε τους εαυτούς μας .
Μαζευτήκαμε με άλλους
δυο συναδέλφους στην εξορία
και ιδρύσαμε μια οργάνωση
για την υποστήριξη των προσφύγων.
Η ΝΑΠΟΑ -- Νέοι Αφρικανοί Πρόσφυγες
για την Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη --
ξεκίνησε με μια συνομιλία
στην κοινότητα του Κόνγκο.
Τους ρωτήσαμε,
πώς θα μπορούσαν να οργανωθούν
για να λύσουν αυτά τα προβλήματα.
Τα προγράμματα υποστήριξης της ΝΑΠΟΑ
εξελίσσονται σταδιακά,
ξεκινώντας από την κοινότητα ποδοσφαίρου
φτάνοντας στην εκμάθηση Αγγλικών
και στο ράψιμο μέσων διαβίωσης.
Το ποδόσφαιρο άλλαξε την ενέργεια
της άνεργης νεολαίας
και ένωσε ανθρώπους
από διαφορετικές κοινότητες.
Δωρεάν μαθήματα αγγλικής γλώσσας
εμψυχώνουν τους πρόσφυγες να συνεργάζονται
με τους κατοίκους της Ουγκάντας,
δίνοντάς τους την ευκαιρία να γνωρίσουν
τους γείτονες και να πουλούν εμπορεύματα.
Το πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης
προσφέρει δεξιότητες διαβίωσης
και μαζί μ' αυτές σημαντικές ευκαιρίες
για οικονομική ανεξαρτησία.
Είδαμε αρκετές οικογένειες
να γίνονται αυτοσυντήρητες.
Είδαμε εκείνους που δεν χρειάζονται
πλέον τη βοήθειά μας.
Καθώς τα προγράμματα της ΝΑΠΟΑ
έχουν επεκταθεί,
πλέον συμπεριλαμβάνει μεγάλο αριθμό
κατοίκων από διάφορες χώρες, όπως:
το Κόνγκο, η Ρουάντα, το Μπουρούντι,
η Σομαλία, η Αιθιοπία, το Νότιο Σουδάν.
Σήμερα, η ΝΑΠΟΑ έχει υποστηρίξει πάνω
από 3.000 πρόσφυγες σ' όλη την Καμπάλα
και συνεχίζει να το κάνει.
(Χειροκρότημα)
Οι πρόσφυγες χρειάζονται ενδυνάμωση
και όχι ελεημοσύνη.
Ξέρουμε την κοινότητά μας
καλύτερα απ' όλους.
Καταλαβαίνουμε τα προβλήματα
και τις ευκαιρίες που αντιμετωπίζουμε
για να γίνουμε αυτόνομοι.
Ξέρω καλύτερα απ' όλους,
ότι οι πρωτοβουλίες
των προσφύγων δουλεύουν.
Χρειάζονται τη διεθνή
αναγνώριση και υποστήριξη.
Δώστε μας τη στήριξη που αξίζουμε,
και θα σας πληρώσουμε πίσω με τόκους.
Σας ευχαριστώ θερμά.
(Χειροκρότημα)