[Script Info] Title: [Events] Format: Layer, Start, End, Style, Name, MarginL, MarginR, MarginV, Effect, Text Dialogue: 0,0:00:00.00,0:00:02.00,Default,,0000,0000,0000,,เริ่มต้นอย่างนี้ละกันค่ะ Dialogue: 0,0:00:02.00,0:00:04.00,Default,,0000,0000,0000,,2-3 ปีก่อน มีผู้จัดงานคนนึงโทรมาหา Dialogue: 0,0:00:04.00,0:00:06.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะฉันกำลังจะไปพูดบรรยาย Dialogue: 0,0:00:06.00,0:00:08.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอโทรมา แล้วบอกว่า Dialogue: 0,0:00:08.00,0:00:10.00,Default,,0000,0000,0000,,"ฉันกำลังคิดไม่ตก Dialogue: 0,0:00:10.00,0:00:12.00,Default,,0000,0000,0000,,ว่าจะเขียนแนะนำคุณยังไงในใบปลิวโฆษณา" Dialogue: 0,0:00:12.00,0:00:14.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลยถามไปว่า "มีปัญหาตรงไหนเหรอคะ" Dialogue: 0,0:00:14.00,0:00:16.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอตอบว่า "คือ ฉันเคยฟังคุณพูด Dialogue: 0,0:00:16.00,0:00:19.00,Default,,0000,0000,0000,,และคิดว่าฉันน่าจะเรียกคุณว่า'นักวิจัย' Dialogue: 0,0:00:19.00,0:00:21.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ก็กลัวว่า ถ้าเรียกคุณว่า'นักวิจัย' แล้วจะไม่มีใครมาฟัง Dialogue: 0,0:00:21.00,0:00:23.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะคนเขาจะคิดว่าคุณน่าเบื่อและไม่มีประโยชน์ต่อชีวิตเขา" Dialogue: 0,0:00:23.00,0:00:25.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:00:25.00,0:00:27.00,Default,,0000,0000,0000,,โอเค Dialogue: 0,0:00:27.00,0:00:29.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอบอกว่า"แต่ที่ฉันชอบเกี่ยวกับการบรรยายของคุณน่ะ Dialogue: 0,0:00:29.00,0:00:31.00,Default,,0000,0000,0000,,คือความที่คุณเป็นนักเล่าเรื่อง Dialogue: 0,0:00:31.00,0:00:34.00,Default,,0000,0000,0000,,ก็เลยคิดว่าเรียกคุณว่า'นักเล่าเรื่อง'แล้วกัน" Dialogue: 0,0:00:34.00,0:00:37.00,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งแน่นอนว่า ส่วนความเป็นนักวิชาการและความไม่มั่นใจของฉัน Dialogue: 0,0:00:37.00,0:00:39.00,Default,,0000,0000,0000,,ถามว่า "จะเรียกฉันว่าอะไรนะ" Dialogue: 0,0:00:39.00,0:00:42.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอบอกว่า "จะเรียกคุณว่า'นักเล่าเรื่อง'ค่ะ" Dialogue: 0,0:00:42.00,0:00:45.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลย แบบว่า "ไม่เรียกว่า'ภูตน้อยมหัศจรรย์'ไปซะเลยล่ะ" Dialogue: 0,0:00:45.00,0:00:48.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:00:48.00,0:00:51.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันก็บอกว่า "เดี๋ยวขอคิดแป๊บนึง" Dialogue: 0,0:00:51.00,0:00:54.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันพยายามจะควานหาความกล้าในตัวเอง Dialogue: 0,0:00:54.00,0:00:57.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วก็คิดว่า ฉันเป็นนักเล่าเรื่องจริงๆ Dialogue: 0,0:00:57.00,0:00:59.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเป็นนักวิจัยเชิงคุณภาพ Dialogue: 0,0:00:59.00,0:01:01.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรวบรวมเรื่องราว นั่นคือสิ่งที่ฉันทำ Dialogue: 0,0:01:01.00,0:01:04.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วบางที เรื่องราวเหล่านั้นก็คือข้อมูลที่มีจิตวิญญาณ Dialogue: 0,0:01:04.00,0:01:06.00,Default,,0000,0000,0000,,บางที ฉันอาจจะเป็นแค่นักเล่าเรื่องจริงๆ Dialogue: 0,0:01:06.00,0:01:08.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลยบอกเธอไปว่า "เอาอย่างนี้แล้วกันค่ะ Dialogue: 0,0:01:08.00,0:01:11.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณเรียกฉันว่า'นักวิจัย-เล่าเรื่อง'แล้วกัน" Dialogue: 0,0:01:11.00,0:01:14.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอตอบว่า "ฮาฮา คนแบบนั้นไม่มีในโลกหรอกค่ะ" Dialogue: 0,0:01:14.00,0:01:16.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:01:16.00,0:01:18.00,Default,,0000,0000,0000,,ค่ะ ฉันเป็นนักวิจัย-เล่าเรื่อง Dialogue: 0,0:01:18.00,0:01:20.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะมาบรรยายในวันนี้ Dialogue: 0,0:01:20.00,0:01:22.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะเราพูดถึงการเปิดกว้างทางการเรียนรู้กันบ่อยๆ Dialogue: 0,0:01:22.00,0:01:24.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลยอยากจะพูดกับพวกคุณ และเล่าเรื่องบางเรื่อง Dialogue: 0,0:01:24.00,0:01:27.00,Default,,0000,0000,0000,,เกี่ยวกับงานวิจัยของฉันชิ้นหนึ่ง Dialogue: 0,0:01:27.00,0:01:30.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่เปลี่ยนพื้นฐานความเข้าใจของฉัน Dialogue: 0,0:01:30.00,0:01:33.00,Default,,0000,0000,0000,,มันยังได้เปลี่ยนวิธีที่ฉันใช้ชีวิต และรัก Dialogue: 0,0:01:33.00,0:01:35.00,Default,,0000,0000,0000,,และทำงาน และเลี้ยงลูก Dialogue: 0,0:01:35.00,0:01:37.00,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือจุดเริ่มต้นของเรื่องค่ะ Dialogue: 0,0:01:37.00,0:01:40.00,Default,,0000,0000,0000,,ตอนที่ฉันยังเป็นนักวิจัยอายุน้อย เป็นนักศึกษาปริญญาเอก Dialogue: 0,0:01:40.00,0:01:42.00,Default,,0000,0000,0000,,ปีแรก มีศาสตราจารย์วิจัยคนนึง Dialogue: 0,0:01:42.00,0:01:44.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่พูดกับพวกเราว่า Dialogue: 0,0:01:44.00,0:01:46.00,Default,,0000,0000,0000,,"มันเป็นอย่างนี้ Dialogue: 0,0:01:46.00,0:01:49.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าคุณวัดมันไม่ได้ มันไม่มีอยู่จริง" Dialogue: 0,0:01:49.00,0:01:52.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันคิดว่าเขาล้อเล่นกับฉันไปอย่างนั้น Dialogue: 0,0:01:52.00,0:01:55.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันว่า"จริงเหรอ" เขาก็ว่า"แน่นอน" Dialogue: 0,0:01:55.00,0:01:57.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณต้องเข้าใจนะคะ Dialogue: 0,0:01:57.00,0:01:59.00,Default,,0000,0000,0000,,ว่าฉันจบป.ตรีสาขาสังคมสงเคราะห์ ป.โทสาขาสังคมสงเคราะห์ Dialogue: 0,0:01:59.00,0:02:01.00,Default,,0000,0000,0000,,และตอนนั้นกำลังเรียนป.เอกสาขาสังคมสงเคราะห์ Dialogue: 0,0:02:01.00,0:02:03.00,Default,,0000,0000,0000,,ตลอดเส้นทางการศึกษาของฉัน Dialogue: 0,0:02:03.00,0:02:05.00,Default,,0000,0000,0000,,ถูกล้อมรอบไปด้วยผู้คน Dialogue: 0,0:02:05.00,0:02:07.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่เชื่อประมาณว่า Dialogue: 0,0:02:07.00,0:02:10.00,Default,,0000,0000,0000,,"ชีวิตมันยุ่งเหยิง ทำใจรักมันซะ" Dialogue: 0,0:02:10.00,0:02:12.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันออกจะเป็นแบบ "ชีวิตมันยุ่งเหยิง Dialogue: 0,0:02:12.00,0:02:15.00,Default,,0000,0000,0000,,ก็สะสางเสียสิ จัดการให้เรียบร้อย Dialogue: 0,0:02:15.00,0:02:17.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วก็จัดลงไปในกล่องข้าวแบบญี่ปุ่น" Dialogue: 0,0:02:17.00,0:02:19.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:02:19.00,0:02:22.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลยคิดว่าหาพรหมลิขิตของตัวเองเจอแล้ว Dialogue: 0,0:02:22.00,0:02:25.00,Default,,0000,0000,0000,,พบกับอาชีพที่เหมาะกับฉัน Dialogue: 0,0:02:25.00,0:02:28.00,Default,,0000,0000,0000,,จริงๆนะคะ มีประโยคที่พูดกันบ่อยในวงการสังคมสงเคราะห์ Dialogue: 0,0:02:28.00,0:02:31.00,Default,,0000,0000,0000,,"ใช้ความลำบากของงานมาเป็นกำลัง" Dialogue: 0,0:02:31.00,0:02:34.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันเป็นพวก "ต่อยความลำบากให้หน้าหงาย Dialogue: 0,0:02:34.00,0:02:36.00,Default,,0000,0000,0000,,ผลักออกไปให้พ้นทาง แล้วก็ได้เกรดAทุกตัว" Dialogue: 0,0:02:36.00,0:02:39.00,Default,,0000,0000,0000,,นั่นเป็นคาถาของฉันค่ะ Dialogue: 0,0:02:39.00,0:02:41.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันก็เลยตื่นเต้นกับเรื่องนี้มาก Dialogue: 0,0:02:41.00,0:02:44.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันก็คิดว่า รู้อะไรมั้ย เนี่ยแหละอาชีพของฉัน Dialogue: 0,0:02:44.00,0:02:47.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะฉันสนใจในหัวข้อที่ยุ่งเหยิง Dialogue: 0,0:02:47.00,0:02:49.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันอยากทำให้มันไม่ยุ่ง Dialogue: 0,0:02:49.00,0:02:51.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันอยากเข้าใจมัน Dialogue: 0,0:02:51.00,0:02:53.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันอยากจะเจาะลึกลงไปในเรื่องเหล่านั้น Dialogue: 0,0:02:53.00,0:02:55.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ฉันรู้ว่าสำคัญ Dialogue: 0,0:02:55.00,0:02:57.00,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อจะถอดรหัสมาแสดงให้ทุกคนได้เห็น Dialogue: 0,0:02:57.00,0:03:00.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ที่ฉันเริ่มคือเรื่อง'ความสัมพันธ์' Dialogue: 0,0:03:00.00,0:03:03.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะเมื่อคุณเป็นนักสังคมสงเคราะห์มา 10 ปี Dialogue: 0,0:03:03.00,0:03:05.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่คุณตระหนักได้คือ Dialogue: 0,0:03:05.00,0:03:08.00,Default,,0000,0000,0000,,ความสัมพันธ์เป็นเหตุผลที่เรามานั่งอยู่ตรงนี้ Dialogue: 0,0:03:08.00,0:03:11.00,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นสิ่งที่สร้างจุดประสงค์และความหมายให้ชีวิตเรา Dialogue: 0,0:03:11.00,0:03:13.00,Default,,0000,0000,0000,,นี่แหละคือคำตอบ Dialogue: 0,0:03:13.00,0:03:15.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ว่าคุณจะพูดกับใคร Dialogue: 0,0:03:15.00,0:03:18.00,Default,,0000,0000,0000,,คนที่ทำงานเกี่ยวกับสังคมสงเคราะห์ สุขภาพจิต ทารุณกรรม หรือการถูกทอดทิ้ง Dialogue: 0,0:03:18.00,0:03:20.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่พวกเรารู้คือว่า ความสัมพันธ์ Dialogue: 0,0:03:20.00,0:03:23.00,Default,,0000,0000,0000,,ความสามารถที่จะรู้สึกถึงความสัมพันธ์ Dialogue: 0,0:03:23.00,0:03:26.00,Default,,0000,0000,0000,,ตามหลักชีวะและประสาทวิทยา คือปัจจัยของสิ่งมีชีวิต Dialogue: 0,0:03:26.00,0:03:28.00,Default,,0000,0000,0000,,มันคือสิ่งที่ทำให้เรามาอยู่ตรงนี้ Dialogue: 0,0:03:28.00,0:03:31.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลยคิดว่า รู้อะไรมั้ย ฉันจะเริ่มที่ความสัมพันธ์นี่แหละ Dialogue: 0,0:03:31.00,0:03:34.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณรู้จักสถานการณ์นั้นดี Dialogue: 0,0:03:34.00,0:03:36.00,Default,,0000,0000,0000,,เวลาที่คุณได้รับการประเมินจากหัวหน้า Dialogue: 0,0:03:36.00,0:03:39.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วหัวหน้าบอกว่าคุณทำ37อย่างได้เยี่ยมมาก Dialogue: 0,0:03:39.00,0:03:41.00,Default,,0000,0000,0000,,และมีอย่างนึงที่เป็น'สิ่งที่ควรปรับปรุง' Dialogue: 0,0:03:41.00,0:03:43.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:03:43.00,0:03:46.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่คุณก็เอาแต่คิดซ้ำๆถึงไอ้เจ้า'สิ่งที่ควรปรับปรุง'นี่ Dialogue: 0,0:03:47.00,0:03:50.00,Default,,0000,0000,0000,,งานวิจัยของฉันก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน Dialogue: 0,0:03:50.00,0:03:53.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะเวลาที่คุณถามใครๆเกี่ยวกับความรัก Dialogue: 0,0:03:53.00,0:03:55.00,Default,,0000,0000,0000,,เขาจะตอบคุณด้วยเรื่องอกหัก Dialogue: 0,0:03:55.00,0:03:57.00,Default,,0000,0000,0000,,เวลาคุณถามเรื่องความผูกพัน Dialogue: 0,0:03:57.00,0:04:00.00,Default,,0000,0000,0000,,เขาจะเล่าถึงประสบการณ์ที่ปวดร้าวที่สุด Dialogue: 0,0:04:00.00,0:04:02.00,Default,,0000,0000,0000,,ของการถูกแบ่งแยก Dialogue: 0,0:04:02.00,0:04:04.00,Default,,0000,0000,0000,,และเวลาที่คุณถามเรื่องความสัมพันธ์ Dialogue: 0,0:04:04.00,0:04:07.00,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องที่เขาเล่ากลับเป็นเรื่องการตัดขาด Dialogue: 0,0:04:07.00,0:04:10.00,Default,,0000,0000,0000,,แค่เพียงไม่นาน ประมาณ6สัปดาห์หลังจากเริ่มงานวิจัย Dialogue: 0,0:04:10.00,0:04:13.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ฉันได้พบกับสิ่งไร้นิยามสิ่งนี้ Dialogue: 0,0:04:13.00,0:04:16.00,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งช่วยเผยความลับของความสัมพันธ์ Dialogue: 0,0:04:16.00,0:04:19.00,Default,,0000,0000,0000,,ในแบบที่ฉันไม่เข้าใจและไม่เคยเห็นมาก่อน Dialogue: 0,0:04:19.00,0:04:21.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลยถอยออกมาจากงานวิจัย Dialogue: 0,0:04:21.00,0:04:24.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะคิดว่าจะต้องหาคำตอบให้ได้ก่อนว่าสิ่งนี้คืออะไร Dialogue: 0,0:04:24.00,0:04:27.00,Default,,0000,0000,0000,,ปรากฏว่าสิ่งนี้คือความละอาย Dialogue: 0,0:04:27.00,0:04:29.00,Default,,0000,0000,0000,,ความละอายจริงๆแล้วเข้าใจได้ง่ายๆว่า Dialogue: 0,0:04:29.00,0:04:31.00,Default,,0000,0000,0000,,เป็นความกลัวการถูกตัดขาด Dialogue: 0,0:04:31.00,0:04:33.00,Default,,0000,0000,0000,,มีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับฉันหรือเปล่า Dialogue: 0,0:04:33.00,0:04:36.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ถ้าคนอื่นได้รู้หรือได้เห็น Dialogue: 0,0:04:36.00,0:04:39.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันจะไม่มีค่าพอสำหรับความสัมพันธ์อีกต่อไป Dialogue: 0,0:04:39.00,0:04:41.00,Default,,0000,0000,0000,,ความรู้สึกแบบนี้ ฉันบอกคุณได้เลยค่ะ Dialogue: 0,0:04:41.00,0:04:43.00,Default,,0000,0000,0000,,ว่ามันเป็นเรื่องปกติมาก เรามีกันทุกคน Dialogue: 0,0:04:43.00,0:04:45.00,Default,,0000,0000,0000,,คนที่ไม่รู้จักความละอาย Dialogue: 0,0:04:45.00,0:04:47.00,Default,,0000,0000,0000,,จะไม่สามารถรู้สึกเห็นใจเพื่อนมนุษย์หรือว่าเข้าใจความสัมพันธ์ได้ Dialogue: 0,0:04:47.00,0:04:49.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีใครอยากจะพูดถึงเรื่องนี้ Dialogue: 0,0:04:49.00,0:04:52.00,Default,,0000,0000,0000,,และยิ่งพูดถึงมันน้อยลงเท่าไหร่ คุณก็จะมีมันมากขึ้นเท่านั้น Dialogue: 0,0:04:54.00,0:04:56.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่เป็นพื้นฐานของความละอาย Dialogue: 0,0:04:56.00,0:04:58.00,Default,,0000,0000,0000,,หรือความคิดที่ว่า"ฉันไม่ดีพอ" Dialogue: 0,0:04:58.00,0:05:00.00,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งเราทุกคนรู้จักดี Dialogue: 0,0:05:00.00,0:05:02.00,Default,,0000,0000,0000,,"ฉันไม่อะไรพอ ฉันไม่ผอมพอ Dialogue: 0,0:05:02.00,0:05:04.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่รวยพอ ไม่สวยพอ ไม่ฉลาดพอ Dialogue: 0,0:05:04.00,0:05:06.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่สำคัญพอ" Dialogue: 0,0:05:06.00,0:05:08.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่เป็นต้นเหตุสำคัญ Dialogue: 0,0:05:08.00,0:05:11.00,Default,,0000,0000,0000,,คือความรู้สึกอ่อนแออย่างรุนแรง Dialogue: 0,0:05:11.00,0:05:13.00,Default,,0000,0000,0000,,ความคิดที่ว่า Dialogue: 0,0:05:13.00,0:05:15.00,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อที่จะสร้างความสัมพันธ์ Dialogue: 0,0:05:15.00,0:05:18.00,Default,,0000,0000,0000,,เราต้องยอมให้คนอื่นเห็นตัวตนของเรา Dialogue: 0,0:05:18.00,0:05:20.00,Default,,0000,0000,0000,,ตัวตนที่แท้จริง Dialogue: 0,0:05:20.00,0:05:23.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณก็รู้ว่าฉันรู้สึกอย่างไรกับความอ่อนแอ ฉันเกลียดความอ่อนแอ Dialogue: 0,0:05:23.00,0:05:25.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันก็เลยคิดว่า นี่เป็นโอกาส Dialogue: 0,0:05:25.00,0:05:28.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ฉันจะใช้ไม้บรรทัดไล่ตีมันให้กระเจิง Dialogue: 0,0:05:28.00,0:05:31.00,Default,,0000,0000,0000,,เป็นไงเป็นกัน ฉันจะต้องเข้าใจมันให้ได้ Dialogue: 0,0:05:31.00,0:05:34.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจะใช้เวลาหนึ่งปี เพื่อวิเคราะห์ชำแหละความละอาย Dialogue: 0,0:05:34.00,0:05:36.00,Default,,0000,0000,0000,,จะทำความเข้าใจว่าความอ่อนแอทำงานอย่างไร Dialogue: 0,0:05:36.00,0:05:39.00,Default,,0000,0000,0000,,และฉันจะเอาชนะมัน Dialogue: 0,0:05:39.00,0:05:42.00,Default,,0000,0000,0000,,ค่ะ ตอนนั้นฉันรู้สึกพร้อม แล้วก็ตื่นเต้นมากๆ Dialogue: 0,0:05:44.00,0:05:46.00,Default,,0000,0000,0000,,แน่ล่ะ มันไม่จบลงด้วยดีหรอก Dialogue: 0,0:05:46.00,0:05:49.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:05:49.00,0:05:51.00,Default,,0000,0000,0000,,ดูก็รู้แล้ว Dialogue: 0,0:05:51.00,0:05:53.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าให้ฉันพูดถึงเรื่องความละอาย Dialogue: 0,0:05:53.00,0:05:55.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันคงพูดได้ยาวจนกินเวลาของผู้บรรยายคนอื่นๆ Dialogue: 0,0:05:55.00,0:05:58.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่นี่คือใจความสำคัญที่ฉันอยากจะบอกคุณ Dialogue: 0,0:05:58.00,0:06:01.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งนี้อาจจะเป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ฉันได้เรียนรู้ Dialogue: 0,0:06:01.00,0:06:04.00,Default,,0000,0000,0000,,ตลอดทศวรรษที่ฉันทำวิจัยมา Dialogue: 0,0:06:04.00,0:06:06.00,Default,,0000,0000,0000,,เวลาหนึ่งปีของฉัน Dialogue: 0,0:06:06.00,0:06:08.00,Default,,0000,0000,0000,,กลายเป็นหกปี Dialogue: 0,0:06:08.00,0:06:10.00,Default,,0000,0000,0000,,เรื่องราวเป็นพันๆเรื่อง Dialogue: 0,0:06:10.00,0:06:13.00,Default,,0000,0000,0000,,การสัมภาษณ์ การประชุมกลุ่มย่อยเป็นร้อยๆ Dialogue: 0,0:06:13.00,0:06:15.00,Default,,0000,0000,0000,,ช่วงหนึ่ง บางคนถึงกับส่งบันทึกส่วนตัวมาให้ Dialogue: 0,0:06:15.00,0:06:18.00,Default,,0000,0000,0000,,และส่งเรื่องราวของพวกเขาให้ฉัน Dialogue: 0,0:06:18.00,0:06:21.00,Default,,0000,0000,0000,,ข้อมูลเป็นพันๆในเวลาหกปี Dialogue: 0,0:06:21.00,0:06:23.00,Default,,0000,0000,0000,,ทำให้ฉันเข้าใจระดับนึง Dialogue: 0,0:06:23.00,0:06:25.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเหมือนจะเข้าใจว่านี่แหละคือความละอาย Dialogue: 0,0:06:25.00,0:06:27.00,Default,,0000,0000,0000,,นี่แหละคือวิธีที่มันทำงาน Dialogue: 0,0:06:27.00,0:06:29.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเขียนหนังสือ Dialogue: 0,0:06:29.00,0:06:31.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันตีพิมพ์ทฤษฎี Dialogue: 0,0:06:31.00,0:06:34.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ว่ามีบางอย่างที่มันไม่ใช่ Dialogue: 0,0:06:34.00,0:06:36.00,Default,,0000,0000,0000,,และสิ่งที่ว่านั่นคือ Dialogue: 0,0:06:36.00,0:06:38.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าฉันนำคนที่ฉันสัมภาษณ์ Dialogue: 0,0:06:38.00,0:06:41.00,Default,,0000,0000,0000,,มาแบ่งคร่าวๆโดยใช้เกณฑ์ที่ว่า Dialogue: 0,0:06:41.00,0:06:44.00,Default,,0000,0000,0000,,ใครรู้สึกถึงคุณค่าของตัวเอง Dialogue: 0,0:06:44.00,0:06:46.00,Default,,0000,0000,0000,,นั่นคือสิ่งที่สำคัญที่สุดค่ะ Dialogue: 0,0:06:46.00,0:06:48.00,Default,,0000,0000,0000,,ความรู้สึกว่าตัวเองมีค่า Dialogue: 0,0:06:48.00,0:06:51.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขารู้สึกถึงความรักและความผูกพัน Dialogue: 0,0:06:51.00,0:06:53.00,Default,,0000,0000,0000,,และอีกกลุ่มที่ต้องพยายามดิ้นรนหามัน Dialogue: 0,0:06:53.00,0:06:55.00,Default,,0000,0000,0000,,คนที่มักจะสงสัยว่าตัวเองดีพอมั้ย Dialogue: 0,0:06:55.00,0:06:57.00,Default,,0000,0000,0000,,มันมีแค่ตัวแปรเดียว Dialogue: 0,0:06:57.00,0:06:59.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่แยกคนที่มี Dialogue: 0,0:06:59.00,0:07:01.00,Default,,0000,0000,0000,,ความรู้สึกรักและผูกพัน Dialogue: 0,0:07:01.00,0:07:03.00,Default,,0000,0000,0000,,ออกจากคนที่ต้องต่อสู้เพื่อความรู้สึกเหล่านั้น Dialogue: 0,0:07:03.00,0:07:05.00,Default,,0000,0000,0000,,และตัวแปรนั้นคือ คนที่รู้สึกถึง Dialogue: 0,0:07:05.00,0:07:07.00,Default,,0000,0000,0000,,ความรักและความผูกพัน Dialogue: 0,0:07:07.00,0:07:10.00,Default,,0000,0000,0000,,เชื่อว่าตัวเองมีค่าสำหรับความรักและความผูกพัน Dialogue: 0,0:07:10.00,0:07:12.00,Default,,0000,0000,0000,,แค่นั้นเอง Dialogue: 0,0:07:12.00,0:07:14.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาเชื่อว่าเขามีค่าพอ Dialogue: 0,0:07:15.00,0:07:18.00,Default,,0000,0000,0000,,และสำหรับฉัน ส่วนสำคัญที่สุด Dialogue: 0,0:07:18.00,0:07:21.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ทำให้เราขาดความสัมพันธ์ Dialogue: 0,0:07:21.00,0:07:24.00,Default,,0000,0000,0000,,คือความกลัวว่าเราไม่มีค่าพอสำหรับความสัมพันธ์นั้นๆ Dialogue: 0,0:07:24.00,0:07:26.00,Default,,0000,0000,0000,,ทั้งในมุมมองส่วนตัวและทางวิชาการ Dialogue: 0,0:07:26.00,0:07:29.00,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องการเข้าใจมากขึ้น Dialogue: 0,0:07:29.00,0:07:32.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันก็เลย Dialogue: 0,0:07:32.00,0:07:34.00,Default,,0000,0000,0000,,เอาบทสัมภาษณ์ทั้งหมดมา Dialogue: 0,0:07:34.00,0:07:37.00,Default,,0000,0000,0000,,ตรงไหนที่ฉันเห็นความรู้สึกมีค่า ตรงไหนที่ฉันเห็นคนใช้ชีวิตอย่างนั้น Dialogue: 0,0:07:37.00,0:07:40.00,Default,,0000,0000,0000,,และดูเฉพาะตรงนั้น Dialogue: 0,0:07:40.00,0:07:42.00,Default,,0000,0000,0000,,คนเหล่านี้มีอะไรเหมือนกัน Dialogue: 0,0:07:42.00,0:07:44.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเป็นโรคบ้าเครื่องใช้สำนักงานอยู่นิดๆค่ะ Dialogue: 0,0:07:44.00,0:07:47.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ว่านั่นเป็นอีกการบรรยายได้อีกเรื่อง Dialogue: 0,0:07:47.00,0:07:50.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันมีแฟ้มกระดาษมะนิลา แล้วก็มีปากกาสี Dialogue: 0,0:07:50.00,0:07:52.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันก็แบบ จะเรียกงานวิจัยนี้ว่าอะไรดีนะ Dialogue: 0,0:07:52.00,0:07:54.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วคำแรกที่นึกออก Dialogue: 0,0:07:54.00,0:07:56.00,Default,,0000,0000,0000,,คือคำว่า เต็มใจ Dialogue: 0,0:07:56.00,0:07:59.00,Default,,0000,0000,0000,,คนพวกนี้เป็นคนเต็มใจ ใช้ชีวิตอยู่ด้วยความรู้สึกมีค่า Dialogue: 0,0:07:59.00,0:08:02.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลยเขียนที่หัวแฟ้มกระดาษมะนิลา Dialogue: 0,0:08:02.00,0:08:04.00,Default,,0000,0000,0000,,และเริ่มดูข้อมูล Dialogue: 0,0:08:04.00,0:08:06.00,Default,,0000,0000,0000,,จริงๆแล้ว ฉันดูข้อมูลก่อน Dialogue: 0,0:08:06.00,0:08:08.00,Default,,0000,0000,0000,,ใช้เวลาสี่วัน Dialogue: 0,0:08:08.00,0:08:11.00,Default,,0000,0000,0000,,กับการวิเคราะห์ข้อมูลอย่างเข้มข้น Dialogue: 0,0:08:11.00,0:08:14.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ฉันกลับไป หาข้อมูลสัมภาษณ์ หาเรื่องเล่า หาเหตุการณ์ Dialogue: 0,0:08:14.00,0:08:17.00,Default,,0000,0000,0000,,อะไรคือใจความสำคัญ อะไรคือรูปแบบ Dialogue: 0,0:08:17.00,0:08:20.00,Default,,0000,0000,0000,,สามีของฉันออกจากเมืองไปกับลูกๆ Dialogue: 0,0:08:20.00,0:08:23.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะฉันมักจะเข้าสู่สภาวะบ้าคลั่งแบบแจ็กสัน โพลล็อก Dialogue: 0,0:08:23.00,0:08:25.00,Default,,0000,0000,0000,,เวลาที่ฉันเอาแต่เขียน Dialogue: 0,0:08:25.00,0:08:28.00,Default,,0000,0000,0000,,และอยู่ในอารมณ์นักวิจัย Dialogue: 0,0:08:28.00,0:08:30.00,Default,,0000,0000,0000,,และนี่คือสิ่งที่ฉันค้นพบค่ะ Dialogue: 0,0:08:32.00,0:08:34.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่คนเหล่านี้มีเหมือนกัน Dialogue: 0,0:08:34.00,0:08:36.00,Default,,0000,0000,0000,,คือความกล้า(courage) Dialogue: 0,0:08:36.00,0:08:39.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันอยากจะแยกความกล้า(courage)กับความองอาจ(bravery)ก่อน Dialogue: 0,0:08:39.00,0:08:41.00,Default,,0000,0000,0000,,ความกล้า(courage)ในความหมายดั้งเดิม Dialogue: 0,0:08:41.00,0:08:43.00,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อตอนที่คำนี้เข้ามาในภาษาอังกฤษตอนแรกๆ Dialogue: 0,0:08:43.00,0:08:46.00,Default,,0000,0000,0000,,มันมาจากภาษาละติน cor แปลว่า หัวใจ Dialogue: 0,0:08:46.00,0:08:48.00,Default,,0000,0000,0000,,และความหมายดั้งเดิม Dialogue: 0,0:08:48.00,0:08:51.00,Default,,0000,0000,0000,,คือการเล่าเรื่องราวของตัวเราด้วยหัวใจทั้งดวง Dialogue: 0,0:08:51.00,0:08:53.00,Default,,0000,0000,0000,,คนเหล่านี้ Dialogue: 0,0:08:53.00,0:08:55.00,Default,,0000,0000,0000,,สรุปง่ายๆว่า มีความกล้า Dialogue: 0,0:08:55.00,0:08:57.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะบกพร่อง Dialogue: 0,0:08:58.00,0:09:00.00,Default,,0000,0000,0000,,เขาเหล่านี้รู้จักรักตัวเองก่อน Dialogue: 0,0:09:00.00,0:09:03.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วจึงเอาใจใส่คนอื่น Dialogue: 0,0:09:03.00,0:09:06.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะความจริงที่ว่า เราไม่สามารถรักคนอื่นได้ Dialogue: 0,0:09:06.00,0:09:09.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าเราไม่มีความเมตตาต่อตัวเองก่อน Dialogue: 0,0:09:09.00,0:09:11.00,Default,,0000,0000,0000,,และสุดท้ายคือ พวกเขามีความสัมพันธ์ Dialogue: 0,0:09:11.00,0:09:13.00,Default,,0000,0000,0000,,และนี่คือส่วนที่ยาก Dialogue: 0,0:09:13.00,0:09:16.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะความจริงใจ Dialogue: 0,0:09:16.00,0:09:19.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขายอมทิ้งตัวตนที่เขาคิดว่าเขาควรจะเป็น Dialogue: 0,0:09:19.00,0:09:21.00,Default,,0000,0000,0000,,เพื่อจะเป็นตัวเอง Dialogue: 0,0:09:21.00,0:09:24.00,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณจำเป็นต้องทำ Dialogue: 0,0:09:24.00,0:09:26.00,Default,,0000,0000,0000,,ในการสร้างความสัมพันธ์ Dialogue: 0,0:09:28.00,0:09:30.00,Default,,0000,0000,0000,,อีกสิ่งหนึ่งที่พวกเขามีเหมือนกัน Dialogue: 0,0:09:30.00,0:09:32.00,Default,,0000,0000,0000,,คือสิ่งนี้ Dialogue: 0,0:09:35.00,0:09:38.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาเต็มใจยอมรับความอ่อนแอ Dialogue: 0,0:09:40.00,0:09:43.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาเชื่อว่า Dialogue: 0,0:09:43.00,0:09:46.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งที่ทำให้เขาอ่อนแอ Dialogue: 0,0:09:46.00,0:09:48.00,Default,,0000,0000,0000,,ทำให้เขางดงาม Dialogue: 0,0:09:50.00,0:09:52.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาไม่ได้พูดถึงความอ่อนแอ Dialogue: 0,0:09:52.00,0:09:54.00,Default,,0000,0000,0000,,ว่าเป็นสิ่งที่ง่ายดาย Dialogue: 0,0:09:54.00,0:09:57.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่เขาก็ไม่ได้บอกว่ามันเจ็บปวด Dialogue: 0,0:09:57.00,0:09:59.00,Default,,0000,0000,0000,,เหมือนจากในการสัมภาษณ์เรื่องความละอายก่อนหน้านี้ Dialogue: 0,0:09:59.00,0:10:02.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาแค่บอกว่ามันจำเป็น Dialogue: 0,0:10:03.00,0:10:05.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาพูดถึงความสมัครใจ Dialogue: 0,0:10:05.00,0:10:08.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะบอกว่า"ฉันรักคุณ"ก่อน Dialogue: 0,0:10:08.00,0:10:11.00,Default,,0000,0000,0000,,ความสมัครใจ Dialogue: 0,0:10:11.00,0:10:13.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะทำอะไร Dialogue: 0,0:10:13.00,0:10:16.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ไม่มีการประกันผล Dialogue: 0,0:10:16.00,0:10:18.00,Default,,0000,0000,0000,,ความสมัครใจ Dialogue: 0,0:10:18.00,0:10:20.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะรอโทรศัพท์จากคุณหมอ Dialogue: 0,0:10:20.00,0:10:22.00,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากที่ไปตรวจมะเร็งเต้านม Dialogue: 0,0:10:23.00,0:10:26.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาสมัครใจที่จะลงทุนในความสัมพันธ์ Dialogue: 0,0:10:26.00,0:10:29.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่ไม่แน่ว่าจะงอกงาม Dialogue: 0,0:10:29.00,0:10:32.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาคิดว่านี่เป็นเรื่องพื้นฐาน Dialogue: 0,0:10:32.00,0:10:35.00,Default,,0000,0000,0000,,ส่วนตัวแล้ว ฉันคิดว่ามันเป็นการหักหลัง Dialogue: 0,0:10:35.00,0:10:38.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่อยากเชื่อว่าฉันสาบานจะอุทิศตน Dialogue: 0,0:10:38.00,0:10:40.00,Default,,0000,0000,0000,,ให้กับการวิจัยไปแล้ว Dialogue: 0,0:10:40.00,0:10:42.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะคำนิยามของการวิจัย Dialogue: 0,0:10:42.00,0:10:45.00,Default,,0000,0000,0000,,คือการควบคุมและพยากรณ์ เพื่อศึกษาปรากฏการณ์ Dialogue: 0,0:10:45.00,0:10:47.00,Default,,0000,0000,0000,,โดยมีจุดมุ่งหมายเพื่อ Dialogue: 0,0:10:47.00,0:10:49.00,Default,,0000,0000,0000,,ควบคุมและพยากรณ์ต่อไป Dialogue: 0,0:10:49.00,0:10:51.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วตอนนี้ภารกิจของฉัน Dialogue: 0,0:10:51.00,0:10:53.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่จะควบคุมและพยากรณ์ Dialogue: 0,0:10:53.00,0:10:56.00,Default,,0000,0000,0000,,ให้คำตอบมาว่า วิธีใช้ชีวิตคือการยอมรับความอ่อนแอ Dialogue: 0,0:10:56.00,0:10:59.00,Default,,0000,0000,0000,,หยุดควบคุม หยุดพยากรณ์ Dialogue: 0,0:10:59.00,0:11:02.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งนี้นำไปสู่อาการประสาทเสียเล็กๆ Dialogue: 0,0:11:02.00,0:11:06.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:11:06.00,0:11:09.00,Default,,0000,0000,0000,,ซึ่งที่จริงดูเหมือนอย่างนี้มากกว่า Dialogue: 0,0:11:09.00,0:11:11.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:11:11.00,0:11:13.00,Default,,0000,0000,0000,,มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ Dialogue: 0,0:11:13.00,0:11:16.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเรียกมันว่าอาการป่วยทางจิต นักจิตบำบัดของฉันเรียกมันว่าการตื่นรู้ทางจิตวิญญาณ Dialogue: 0,0:11:17.00,0:11:19.00,Default,,0000,0000,0000,,การตื่นรู้ทางจิตวิญญาณฟังดูดีกว่าอาการป่วยทางจิต Dialogue: 0,0:11:19.00,0:11:21.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันยืนยันได้ค่ะ ว่ามันคืออาการป่วยทางจิต Dialogue: 0,0:11:21.00,0:11:23.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันต้องเลิกดูข้อมูล แล้วก็หานักจิตบำบัด Dialogue: 0,0:11:23.00,0:11:26.00,Default,,0000,0000,0000,,จะบอกอะไรให้ค่ะ คุณรู้ว่าตัวเองเป็นคนอย่างไร Dialogue: 0,0:11:26.00,0:11:29.00,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อโทรหาเพื่อนๆ แล้วบอกว่า "ฉันคิดว่าฉันต้องไปหานักจิตบำบัด Dialogue: 0,0:11:29.00,0:11:32.00,Default,,0000,0000,0000,,มีใครแนะนำมั้ย" Dialogue: 0,0:11:32.00,0:11:34.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะว่าเพื่อนของฉันประมาณห้าคนบอกว่า Dialogue: 0,0:11:34.00,0:11:36.00,Default,,0000,0000,0000,,"อู่ย ฉันไม่อยากเป็นนักจิตบำบัดของเธอหรอก" Dialogue: 0,0:11:36.00,0:11:39.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:11:39.00,0:11:41.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันว่า"หมายความว่ายังไง" Dialogue: 0,0:11:41.00,0:11:44.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วพวกเขาก็บอกว่า"เปล่า ก็นะ Dialogue: 0,0:11:44.00,0:11:46.00,Default,,0000,0000,0000,,อย่าพกไม้บรรทัดไปด้วยแล้วกัน" Dialogue: 0,0:11:46.00,0:11:49.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันก็เลย"โอเค" Dialogue: 0,0:11:51.00,0:11:53.00,Default,,0000,0000,0000,,หลังจากฉันก็หานักจิตบำบัดเจอ Dialogue: 0,0:11:53.00,0:11:56.00,Default,,0000,0000,0000,,ตอนที่ฉันเจอเธอครั้งแรก ไดอะน่า Dialogue: 0,0:11:56.00,0:11:58.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเอารายการ Dialogue: 0,0:11:58.00,0:12:01.00,Default,,0000,0000,0000,,ของวิธีใช้ชีวิตของคนเต็มใจไปด้วย แล้วฉันก็นั่งลง Dialogue: 0,0:12:01.00,0:12:03.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอถามว่า"เป็นยังไงบ้างคะ" Dialogue: 0,0:12:03.00,0:12:06.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันบอกว่า"สบายดีค่ะ โอเคค่ะ" Dialogue: 0,0:12:06.00,0:12:08.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอถาม"มีเรื่องอะไรเหรอคะ" Dialogue: 0,0:12:08.00,0:12:11.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอเป็นนักจิตบำบัดสำหรับนักจิตบำบัด Dialogue: 0,0:12:11.00,0:12:13.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะพวกเราก็ต้องไปหาผู้เชี่ยวชาญ Dialogue: 0,0:12:13.00,0:12:16.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะเขาจับความตอแหลได้เก่ง Dialogue: 0,0:12:16.00,0:12:18.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:12:18.00,0:12:20.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลยบอกว่า Dialogue: 0,0:12:20.00,0:12:22.00,Default,,0000,0000,0000,,"คืออย่างนี้ค่ะ ฉันมีปัญหาใหญ่" Dialogue: 0,0:12:22.00,0:12:24.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอพูดว่า"ปัญหาอะไรคะ" Dialogue: 0,0:12:24.00,0:12:27.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันตอบว่า "คือ ปัญหากับความอ่อนแอค่ะ Dialogue: 0,0:12:27.00,0:12:30.00,Default,,0000,0000,0000,,และฉันรู้ว่าความอ่อนแอเป็นแก่น Dialogue: 0,0:12:30.00,0:12:32.00,Default,,0000,0000,0000,,ของความละอายและความกลัว Dialogue: 0,0:12:32.00,0:12:34.00,Default,,0000,0000,0000,,และของการดิ้นรนเพื่อความมีค่า Dialogue: 0,0:12:34.00,0:12:37.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ปรากฏว่ามันก็เป็นจุดกำเนิด Dialogue: 0,0:12:37.00,0:12:40.00,Default,,0000,0000,0000,,ของความสุข และความสร้างสรรค์ Dialogue: 0,0:12:40.00,0:12:42.00,Default,,0000,0000,0000,,ของความผูกพัน ของความรัก Dialogue: 0,0:12:42.00,0:12:44.00,Default,,0000,0000,0000,,และฉันคิดว่า ฉันมีปัญหา Dialogue: 0,0:12:44.00,0:12:47.00,Default,,0000,0000,0000,,และฉันต้องการความช่วยเหลือค่ะ" Dialogue: 0,0:12:47.00,0:12:49.00,Default,,0000,0000,0000,,และฉันบอกว่า "แต่ขออย่างนึง Dialogue: 0,0:12:49.00,0:12:51.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่เอาเรื่องครอบครัว Dialogue: 0,0:12:51.00,0:12:53.00,Default,,0000,0000,0000,,หรือเรื่องน้ำเน่าวัยเด็ก" Dialogue: 0,0:12:53.00,0:12:55.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:12:55.00,0:12:58.00,Default,,0000,0000,0000,,"ฉันแค่ต้องการแผน" Dialogue: 0,0:12:58.00,0:13:02.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:13:02.00,0:13:05.00,Default,,0000,0000,0000,,(ปรบมือ) Dialogue: 0,0:13:05.00,0:13:07.00,Default,,0000,0000,0000,,ขอบคุณค่ะ Dialogue: 0,0:13:09.00,0:13:12.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอก็ทำท่านี้ Dialogue: 0,0:13:12.00,0:13:14.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:13:14.00,0:13:17.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลยบอกว่า"แย่มาก ใช่มั้ยคะ" Dialogue: 0,0:13:17.00,0:13:20.00,Default,,0000,0000,0000,,เธอบอกว่า"ไม่ดีหรือไม่ร้ายหรอกค่ะ" Dialogue: 0,0:13:20.00,0:13:22.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:13:22.00,0:13:24.00,Default,,0000,0000,0000,,"มันก็เป็นอย่างที่มันเป็นค่ะ" Dialogue: 0,0:13:24.00,0:13:27.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลยว่า"โอ้พระเจ้า ซวยแน่คราวนี้" Dialogue: 0,0:13:27.00,0:13:30.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:13:30.00,0:13:32.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วมันก็แย่ และก็ไม่แย่ Dialogue: 0,0:13:32.00,0:13:35.00,Default,,0000,0000,0000,,ใช้เวลาประมาณหนึ่งปี Dialogue: 0,0:13:35.00,0:13:37.00,Default,,0000,0000,0000,,มีคนบางคน Dialogue: 0,0:13:37.00,0:13:40.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่เมื่อเข้าใจว่าความอ่อนแอและความอะเอียดอ่อนเป็นสิ่งสำคัญ Dialogue: 0,0:13:40.00,0:13:43.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขายอมรับมันด้วยความเต็มใจ Dialogue: 0,0:13:43.00,0:13:45.00,Default,,0000,0000,0000,,หนึ่ง นั่นไม่ใช่ฉันค่ะ Dialogue: 0,0:13:45.00,0:13:48.00,Default,,0000,0000,0000,,และ สอง ฉันไม่สุงสิงกับคนแบบนั้น Dialogue: 0,0:13:48.00,0:13:51.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:13:51.00,0:13:54.00,Default,,0000,0000,0000,,สำหรับฉัน มันเป็นหนึ่งปีของการต่อสู้อย่างนักเลงข้างถนน Dialogue: 0,0:13:54.00,0:13:56.00,Default,,0000,0000,0000,,ชกกันจนน่วม Dialogue: 0,0:13:56.00,0:13:58.00,Default,,0000,0000,0000,,ความอ่อนแอผลักมา ฉันก็ผลักตอบ Dialogue: 0,0:13:58.00,0:14:01.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันแพ้การต่อสู้นั้น Dialogue: 0,0:14:01.00,0:14:03.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ก็ได้ชีวิตกลับคืนมา Dialogue: 0,0:14:03.00,0:14:05.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วฉันถึงได้กลับไปทำงานวิจัยอีก Dialogue: 0,0:14:05.00,0:14:07.00,Default,,0000,0000,0000,,และใช้เวลาปีสองสามปีถัดมา Dialogue: 0,0:14:07.00,0:14:10.00,Default,,0000,0000,0000,,พยายามที่ทำความเข้าใจจริงๆว่า พวกคนเต็มใจนั้น Dialogue: 0,0:14:10.00,0:14:12.00,Default,,0000,0000,0000,,เขาตัดสินใจอย่างไร Dialogue: 0,0:14:12.00,0:14:14.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเรากำลังทำอะไร Dialogue: 0,0:14:14.00,0:14:16.00,Default,,0000,0000,0000,,กับความอ่อนแอ Dialogue: 0,0:14:16.00,0:14:18.00,Default,,0000,0000,0000,,ทำไมการต่อสู้กับมันถึงได้ยากลำบากนัก Dialogue: 0,0:14:18.00,0:14:21.00,Default,,0000,0000,0000,,มีฉันคนเดียวหรือเปล่าที่ต้องต่อสู้กับความอ่อนแอ Dialogue: 0,0:14:21.00,0:14:23.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ Dialogue: 0,0:14:23.00,0:14:25.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วนี่ก็คือสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ Dialogue: 0,0:14:26.00,0:14:29.00,Default,,0000,0000,0000,,เราเมินเฉยต่อความอ่อนแอ Dialogue: 0,0:14:29.00,0:14:31.00,Default,,0000,0000,0000,,เวลาที่เรารอโทรศัพท์แจ้งผล Dialogue: 0,0:14:31.00,0:14:33.00,Default,,0000,0000,0000,,ตลกดีค่ะ ฉันโพสบนTwitterกับFacebook Dialogue: 0,0:14:33.00,0:14:35.00,Default,,0000,0000,0000,,ถามว่า"คุณนิยามคำว่า'ความอ่อนแอ'อย่างไร Dialogue: 0,0:14:35.00,0:14:37.00,Default,,0000,0000,0000,,อะไรทำให้คุณรู้สึกอ่อนแอ" Dialogue: 0,0:14:37.00,0:14:40.00,Default,,0000,0000,0000,,และภายในเวลาชั่วโมงครึ่ง มีคนตอบกลับมา150คำตอบ Dialogue: 0,0:14:40.00,0:14:42.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะฉันอยากรู้ว่า Dialogue: 0,0:14:42.00,0:14:44.00,Default,,0000,0000,0000,,คนเขาคิดอะไรกัน Dialogue: 0,0:14:45.00,0:14:47.00,Default,,0000,0000,0000,,การขอให้สามีช่วย Dialogue: 0,0:14:47.00,0:14:50.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะฉันป่วย และเราเพิ่งแต่งงานกันใหม่ๆ Dialogue: 0,0:14:50.00,0:14:53.00,Default,,0000,0000,0000,,การชวนสามีให้มีเซ็กส์ Dialogue: 0,0:14:53.00,0:14:55.00,Default,,0000,0000,0000,,การชวนภรรยาให้มีเซ็กส์ Dialogue: 0,0:14:55.00,0:14:58.00,Default,,0000,0000,0000,,การถูกปฏิเสธ เมื่อขอเป็นแฟน Dialogue: 0,0:14:58.00,0:15:00.00,Default,,0000,0000,0000,,การรอโทรศัพท์จากโรงพยาบาล Dialogue: 0,0:15:00.00,0:15:03.00,Default,,0000,0000,0000,,การโดนไล่ออก การไล่คนออก Dialogue: 0,0:15:03.00,0:15:05.00,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือโลกที่เราอาศัยอยู่ค่ะ Dialogue: 0,0:15:05.00,0:15:08.00,Default,,0000,0000,0000,,เราอยู่ในโลกที่เต็มไปด้วยความอ่อนแอ Dialogue: 0,0:15:08.00,0:15:10.00,Default,,0000,0000,0000,,และวิธีหนึ่งที่เราใช้จัดการกับมัน Dialogue: 0,0:15:10.00,0:15:12.00,Default,,0000,0000,0000,,คือเมินเฉยต่อความอ่อนแอ Dialogue: 0,0:15:12.00,0:15:14.00,Default,,0000,0000,0000,,และฉันคิดว่ามีหลักฐานค่ะ Dialogue: 0,0:15:14.00,0:15:16.00,Default,,0000,0000,0000,,แม้ว่ามันจะไม่ใช่เหตุผลเดียว Dialogue: 0,0:15:16.00,0:15:18.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ฉันเชื่อว่ามันเป็นสาเหตุหลัก Dialogue: 0,0:15:18.00,0:15:22.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่พวกเราเป็นหนี้ Dialogue: 0,0:15:22.00,0:15:25.00,Default,,0000,0000,0000,,น้ำหนักเกิน Dialogue: 0,0:15:25.00,0:15:28.00,Default,,0000,0000,0000,,เสพสารและใช้ยา Dialogue: 0,0:15:28.00,0:15:30.00,Default,,0000,0000,0000,,มากที่สุดในประวัติศาสตร์อเมริกา Dialogue: 0,0:15:33.00,0:15:36.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันได้เรียนรู้จากงานวิจัยว่าปัญหาคือ Dialogue: 0,0:15:36.00,0:15:39.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณไม่สามารถเลือกเมินเฉยต่ออารมณ์เป็นอย่างๆได้ Dialogue: 0,0:15:40.00,0:15:43.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณไม่สามารถบอกว่า นี่เป็นสิ่งไม่ดี Dialogue: 0,0:15:43.00,0:15:45.00,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือความอ่อนแอ นี่คือความเศร้า นี่คือความละอาย Dialogue: 0,0:15:45.00,0:15:47.00,Default,,0000,0000,0000,,นี่คือความกลัว นี่คือความผิดหวัง Dialogue: 0,0:15:47.00,0:15:49.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่อยากรู้สึกสิ่งพวกนี้ Dialogue: 0,0:15:49.00,0:15:52.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจะกินเบียร์สักสองสามแก้วกับมัฟฟินกล้วยหอมกับถั่ว Dialogue: 0,0:15:52.00,0:15:54.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:15:54.00,0:15:56.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันไม่อยากรู้สึกถึงสิ่งเหล่านี้ Dialogue: 0,0:15:56.00,0:15:58.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันรู้นะคะว่านั่นเป็นเสียงหัวเราะอย่างเข้าใจ Dialogue: 0,0:15:58.00,0:16:01.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเลี้ยงชีพด้วยการวิเคราะห์ชีวิตพวกคุณ Dialogue: 0,0:16:01.00,0:16:03.00,Default,,0000,0000,0000,,พระเจ้า Dialogue: 0,0:16:03.00,0:16:05.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:16:05.00,0:16:08.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณไม่สามารถเมินเฉยต่อความรู้สึกแย่ๆเหล่านั้นได้ Dialogue: 0,0:16:08.00,0:16:10.00,Default,,0000,0000,0000,,โดยไม่เฉยชาต่ออารมณ์อื่นๆของเราไปด้วย Dialogue: 0,0:16:10.00,0:16:12.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณไม่สามารถเลือกเฉยชาเป็นอย่างๆได้ Dialogue: 0,0:16:12.00,0:16:15.00,Default,,0000,0000,0000,,ดังนั้น เวลาที่เราเฉยชาต่อสิ่งเหล่านั้น Dialogue: 0,0:16:15.00,0:16:17.00,Default,,0000,0000,0000,,เราเฉยชาต่อความปิติ Dialogue: 0,0:16:17.00,0:16:19.00,Default,,0000,0000,0000,,เราเฉยชาต่อความตื้นตันใจ Dialogue: 0,0:16:19.00,0:16:21.00,Default,,0000,0000,0000,,เราเฉยชาต่อความสุข Dialogue: 0,0:16:21.00,0:16:24.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเราก็เลยทุกข์ Dialogue: 0,0:16:24.00,0:16:26.00,Default,,0000,0000,0000,,เมื่อเรามองหาจุดมุ่งหมายและความหมายของชีวิต Dialogue: 0,0:16:26.00,0:16:28.00,Default,,0000,0000,0000,,เราจึงรู้สึกอ่อนแอ Dialogue: 0,0:16:28.00,0:16:31.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเราก็ดื่มเบียร์ กินมัฟฟินกล้วยกับถั่ว Dialogue: 0,0:16:31.00,0:16:34.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วมันก็กลายเป็นวัฏจักรอันตราย Dialogue: 0,0:16:36.00,0:16:39.00,Default,,0000,0000,0000,,สิ่งหนึ่งที่เราต้องคิดถึง Dialogue: 0,0:16:39.00,0:16:41.00,Default,,0000,0000,0000,,คือเราเฉยชาทำไมและอย่างไร Dialogue: 0,0:16:41.00,0:16:44.00,Default,,0000,0000,0000,,และมันไม่จำเป็นต้องเป็นการเสพติด Dialogue: 0,0:16:44.00,0:16:46.00,Default,,0000,0000,0000,,อีกอย่างหนึ่งที่เราทำ Dialogue: 0,0:16:46.00,0:16:49.00,Default,,0000,0000,0000,,คือเราทำให้สิ่งที่ไม่แน่นอน เป็นสิ่งแน่นอน Dialogue: 0,0:16:50.00,0:16:53.00,Default,,0000,0000,0000,,ศาสนาเปลี่ยนจากความเชื่อเกี่ยวกับความศรัทธาและความลึกลับ Dialogue: 0,0:16:53.00,0:16:55.00,Default,,0000,0000,0000,,เป็นความแน่นอน Dialogue: 0,0:16:55.00,0:16:58.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันถูก คุณผิด หุบปาก Dialogue: 0,0:16:58.00,0:17:00.00,Default,,0000,0000,0000,,แค่นั้น Dialogue: 0,0:17:00.00,0:17:02.00,Default,,0000,0000,0000,,แค่ความแน่นอน Dialogue: 0,0:17:02.00,0:17:04.00,Default,,0000,0000,0000,,ยิ่งกลัวมาก เรายิ่งรู้สึกอ่อนแอมาก Dialogue: 0,0:17:04.00,0:17:06.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วเราก็จะยิ่งกลัวมากขึ้น Dialogue: 0,0:17:06.00,0:17:08.00,Default,,0000,0000,0000,,การเมืองทุกวันนี้ก็เป็นอย่างนั้น Dialogue: 0,0:17:08.00,0:17:10.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีการอภิปราย Dialogue: 0,0:17:10.00,0:17:12.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่มีการคุยกัน Dialogue: 0,0:17:12.00,0:17:14.00,Default,,0000,0000,0000,,มีแต่การกล่าวโทษ Dialogue: 0,0:17:14.00,0:17:17.00,Default,,0000,0000,0000,,คุณรู้ไหมคะว่าการกล่าวโทษถูกอธิบายว่าอย่างไรในงานวิจัย Dialogue: 0,0:17:17.00,0:17:20.00,Default,,0000,0000,0000,,วิธีปลดปล่อยความเจ็บปวดและความลำบาก Dialogue: 0,0:17:21.00,0:17:23.00,Default,,0000,0000,0000,,เราอยากให้ทุกอย่างสมบูรณ์แบบ Dialogue: 0,0:17:23.00,0:17:26.00,Default,,0000,0000,0000,,ตัวอย่างคนที่อยากมีชีวิตแบบนี้ ก็คือฉันเนี่ยแหละ Dialogue: 0,0:17:26.00,0:17:28.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่มันเป็นไปไม่ได้ค่ะ Dialogue: 0,0:17:28.00,0:17:30.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะสิ่งที่เราทำคือ เราตัดเอาไขมันจากก้น Dialogue: 0,0:17:30.00,0:17:32.00,Default,,0000,0000,0000,,ไปแปะไว้ที่แก้ม Dialogue: 0,0:17:32.00,0:17:35.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:17:35.00,0:17:37.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันหวังว่าอีกร้อยปีในอนาคต Dialogue: 0,0:17:37.00,0:17:39.00,Default,,0000,0000,0000,,คนจะหันกลับมามองแล้วคิดว่า"โห" Dialogue: 0,0:17:39.00,0:17:41.00,Default,,0000,0000,0000,,(หัวเราะ) Dialogue: 0,0:17:41.00,0:17:43.00,Default,,0000,0000,0000,,และเราสร้างความสมบูรณ์แบบ อย่างอันตรายที่สุด Dialogue: 0,0:17:43.00,0:17:45.00,Default,,0000,0000,0000,,กับเด็กๆ Dialogue: 0,0:17:45.00,0:17:47.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันจะบอกให้ค่ะ ว่าเราคิดถึงเด็กๆยังไง Dialogue: 0,0:17:47.00,0:17:50.00,Default,,0000,0000,0000,,พวกเขาถูกสร้างให้พร้อมที่จะดิ้นรนตั้งแต่เกิด Dialogue: 0,0:17:50.00,0:17:53.00,Default,,0000,0000,0000,,และเมื่อเราอุ้มลูกที่ดูสมบูรณ์แบบไว้ในอ้อมแขน Dialogue: 0,0:17:53.00,0:17:55.00,Default,,0000,0000,0000,,หน้าที่ของเราไม่ใช่การพูดว่า "ดูสิ เธอช่างสมบูรณ์แบบ Dialogue: 0,0:17:55.00,0:17:57.00,Default,,0000,0000,0000,,หน้าที่ของฉันคือต้องรักษาความสมบูรณ์แบบเอาไว้ Dialogue: 0,0:17:57.00,0:18:00.00,Default,,0000,0000,0000,,ต้องให้เธอเข้าทีมเทนนิสได้ภายในป.5 แล้วก็เข้าม.Yaleได้ภายในม.1" Dialogue: 0,0:18:00.00,0:18:02.00,Default,,0000,0000,0000,,นั่นไม่ใช่งานของเราค่ะ Dialogue: 0,0:18:02.00,0:18:04.00,Default,,0000,0000,0000,,หน้าที่ของเราคือมองดูแล้วก็พูดว่า Dialogue: 0,0:18:04.00,0:18:07.00,Default,,0000,0000,0000,,"รู้มั้ย เธอไม่ได้สมบูรณ์แบบ และเธอถูกสร้างมาเพื่อสู้ Dialogue: 0,0:18:07.00,0:18:09.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ว่าเธอมีค่าพอสำหรับความรัก และความผูกพัน" Dialogue: 0,0:18:09.00,0:18:11.00,Default,,0000,0000,0000,,นั่นคืองานของเรา Dialogue: 0,0:18:11.00,0:18:13.00,Default,,0000,0000,0000,,ถ้าเรามีเด็กๆทั้งรุ่นที่ถูกเลี้ยงแบบนั้น Dialogue: 0,0:18:13.00,0:18:16.00,Default,,0000,0000,0000,,เราจะกำจัดปัญหาที่เราเผชิญอยู่ทุกวันนี้ได้หมด Dialogue: 0,0:18:16.00,0:18:20.00,Default,,0000,0000,0000,,เราแสร้งคิดว่าสิ่งที่เราทำ Dialogue: 0,0:18:20.00,0:18:23.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ได้ส่งผลต่อคนอื่น Dialogue: 0,0:18:23.00,0:18:25.00,Default,,0000,0000,0000,,เราทำอย่างนั้นในชีวิตส่วนตัว Dialogue: 0,0:18:25.00,0:18:27.00,Default,,0000,0000,0000,,เราทำอย่างนั้นในธุรกิจ Dialogue: 0,0:18:27.00,0:18:29.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ว่าจะเป็นการอุดหนุนธุรกิจล้มละลาย หรือกรณีน้ำมันรั่ว Dialogue: 0,0:18:29.00,0:18:31.00,Default,,0000,0000,0000,,การเรียกคืนสินค้า Dialogue: 0,0:18:31.00,0:18:33.00,Default,,0000,0000,0000,,เราแสร้งทำเป็นว่าสิ่งที่เรากำลังทำอยู่ Dialogue: 0,0:18:33.00,0:18:36.00,Default,,0000,0000,0000,,ไม่ได้มีผลกระทบใหญ่หลวงต่อคนอื่น Dialogue: 0,0:18:36.00,0:18:39.00,Default,,0000,0000,0000,,อยากจะบอกพวกบริษัทใหญ่ว่า เราไม่ใช่เด็กอมมือแล้ว เรารู้ Dialogue: 0,0:18:40.00,0:18:42.00,Default,,0000,0000,0000,,เราแค่อยากให้คุณจริงใจ Dialogue: 0,0:18:42.00,0:18:44.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วบอกว่า"เราขอโทษ Dialogue: 0,0:18:44.00,0:18:47.00,Default,,0000,0000,0000,,เราจะแก้ไขมัน" Dialogue: 0,0:18:50.00,0:18:52.00,Default,,0000,0000,0000,,แต่ว่ามันมีอีกวิธีหนึ่ง สิ่งสุดท้ายที่ฉันอยากจะฝากไว้ Dialogue: 0,0:18:52.00,0:18:54.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันค้นพบว่า Dialogue: 0,0:18:54.00,0:18:56.00,Default,,0000,0000,0000,,การเปิดเผยตัวตนของเรา Dialogue: 0,0:18:56.00,0:18:58.00,Default,,0000,0000,0000,,ให้ถูกมองเห็นอย่างลึกซึ้ง Dialogue: 0,0:18:58.00,0:19:01.00,Default,,0000,0000,0000,,ยอมเปราะบางให้ได้มองเห็น Dialogue: 0,0:19:01.00,0:19:03.00,Default,,0000,0000,0000,,การรักทั้งสุดจิตสุดใจ Dialogue: 0,0:19:03.00,0:19:05.00,Default,,0000,0000,0000,,ถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรมารับประกัน Dialogue: 0,0:19:05.00,0:19:07.00,Default,,0000,0000,0000,,มันยากมาก Dialogue: 0,0:19:07.00,0:19:10.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันบอกคุณได้เลยในฐานะพ่อแม่ ว่ามันยากเจ็บปวดและมากๆ Dialogue: 0,0:19:12.00,0:19:15.00,Default,,0000,0000,0000,,ในการรู้สึกถึงความตื้นตันและความปิติ Dialogue: 0,0:19:15.00,0:19:17.00,Default,,0000,0000,0000,,ในเวลาที่น่าหวาดกลัว Dialogue: 0,0:19:17.00,0:19:19.00,Default,,0000,0000,0000,,ที่เราสงสัยว่า"ฉันรักเธอได้มากขนาดนี้จริงเหรอ Dialogue: 0,0:19:19.00,0:19:21.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันเชื่อในสิ่งนี้ทั้งใจจริงๆรึเปล่า Dialogue: 0,0:19:21.00,0:19:24.00,Default,,0000,0000,0000,,ฉันดุได้ขนาดนี้เลยเหรอ" Dialogue: 0,0:19:24.00,0:19:26.00,Default,,0000,0000,0000,,ในการหยุดยั้งตัวเอง แทนการกังวลว่าอะไรจะเกิดขึ้น Dialogue: 0,0:19:26.00,0:19:29.00,Default,,0000,0000,0000,,แล้วพูดว่า "ฉันน่ะโชคดีมาก Dialogue: 0,0:19:29.00,0:19:32.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะการที่ฉันรู้สึกอ่อนแอ แปลว่าฉันยังมีชีวิต" Dialogue: 0,0:19:33.00,0:19:36.00,Default,,0000,0000,0000,,และสุดท้าย ที่อาจจะสำคัญที่สุด Dialogue: 0,0:19:36.00,0:19:39.00,Default,,0000,0000,0000,,คือการเชื่อว่าเราเพียงพอ Dialogue: 0,0:19:39.00,0:19:41.00,Default,,0000,0000,0000,,เพราะเมื่อเราเริ่มต้นจาก Dialogue: 0,0:19:41.00,0:19:44.00,Default,,0000,0000,0000,,ความเชื่อที่ว่า"เราเพียงพอแล้ว" Dialogue: 0,0:19:45.00,0:19:48.00,Default,,0000,0000,0000,,เราจะหยุดร้องตะโกน และเริ่มรับฟัง Dialogue: 0,0:19:49.00,0:19:51.00,Default,,0000,0000,0000,,เราจะอ่อนโยนและมีเมตตาต่อคนรอบข้างมากขึ้น Dialogue: 0,0:19:51.00,0:19:54.00,Default,,0000,0000,0000,,และเราก็จะอ่อนโยนและมีเมตตาต่อตัวเองด้วย Dialogue: 0,0:19:54.00,0:19:56.00,Default,,0000,0000,0000,,นั่นคือทั้งหมดที่ฉันมี ขอบคุณค่ะ Dialogue: 0,0:19:56.00,0:19:59.00,Default,,0000,0000,0000,,(เสียงปรบมือ)