1
00:00:00,000 --> 00:00:02,000
من با این شروع می کنم:

2
00:00:02,000 --> 00:00:04,000
چند سال پیش، یک طراح مراسم با من تماس گرفت،

3
00:00:04,000 --> 00:00:06,000
چون قرار بود در یک مراسم سخنرانی کنم.

4
00:00:06,000 --> 00:00:08,000
و او زنگ زد، و گفت،

5
00:00:08,000 --> 00:00:10,000
"من واقعا با اینکه بر روی اعلامیه

6
00:00:10,000 --> 00:00:12,000
در مورد شما چی بنویسم، مشکل دارم"

7
00:00:12,000 --> 00:00:14,000
و من فکر کردم، "خب، مشکل چیست؟"

8
00:00:14,000 --> 00:00:16,000
و او گفت، "خب، من سخنرانی شما را دیده ام،

9
00:00:16,000 --> 00:00:19,000
و فکر کنم شما را یک محقق معرفی کنم،

10
00:00:19,000 --> 00:00:21,000
ولی می ترسم اگر شما را محقق معرفی کنم، کسی نیاید.

11
00:00:21,000 --> 00:00:23,000
چون فکر می کنند سخنرانی شما کسل کننده و بی ربط است."

12
00:00:23,000 --> 00:00:25,000
(خنده)

13
00:00:25,000 --> 00:00:27,000
خوب.

14
00:00:27,000 --> 00:00:29,000
و گفت، "ولی من از سخنرانی شما

15
00:00:29,000 --> 00:00:31,000
داستان گویی شما را دوست داشتم.

16
00:00:31,000 --> 00:00:34,000
پس فکر کنم شما را یک "داستان گو" معرفی کنم."

17
00:00:34,000 --> 00:00:37,000
و البته آن بخشِ دانشگاهی و فاقد اعتماد به نفسِ من

18
00:00:37,000 --> 00:00:39,000
اینجور شد، "می خوای من را چی صدا کنی؟"

19
00:00:39,000 --> 00:00:42,000
او گفت، "شما را یک داستان گو معرفی می کنم."

20
00:00:42,000 --> 00:00:45,000
و من فکر کردم، "پری سحرآمیز چطوره؟"

21
00:00:45,000 --> 00:00:48,000
(خنده)

22
00:00:48,000 --> 00:00:51,000
گفتم، "بگذار یک ثانیه فکر کنم."

23
00:00:51,000 --> 00:00:54,000
سعی کردم از خودم شجاعت نشان دهم.

24
00:00:54,000 --> 00:00:57,000
و فکر کردم، من واقعا یک داستان گو هستم.

25
00:00:57,000 --> 00:00:59,000
من یک محقق کیفی هستم.

26
00:00:59,000 --> 00:01:01,000
جمع کردن داستان ها، کاری است که می کنم.

27
00:01:01,000 --> 00:01:04,000
و شاید داستان ها نوعی داده به همراه روح باشند.

28
00:01:04,000 --> 00:01:06,000
و شاید من فقط یک داستان گو باشم.

29
00:01:06,000 --> 00:01:08,000
پس گفتم، "می دانی چیه؟"

30
00:01:08,000 --> 00:01:11,000
چرا نمی گویی من یک "محقق-داستان گو" هستم."

31
00:01:11,000 --> 00:01:14,000
و او خندید، "هه. همچین چیزی نداریم."

32
00:01:14,000 --> 00:01:16,000
(خنده)

33
00:01:16,000 --> 00:01:18,000
پس من یک "محقق-داستان گو" هستم،

34
00:01:18,000 --> 00:01:20,000
و امروز می خواهم با شما صحبت کنم --

35
00:01:20,000 --> 00:01:22,000
ما داریم دربارۀ گسترش بینش صحبت می کنیم --

36
00:01:22,000 --> 00:01:24,000
بنابراین می خواهم با شما دربارۀ بخشی از تحقیق ام

37
00:01:24,000 --> 00:01:27,000
صحبت کنم و داستان هایی بگویم که

38
00:01:27,000 --> 00:01:30,000
بینش من را به طور اساسی گسترش دادند.

39
00:01:30,000 --> 00:01:33,000
و در واقع روش زندگی و عشق ورزیدن

40
00:01:33,000 --> 00:01:35,000
و کار و مادر بودن را در من تغییر دادند.

41
00:01:35,000 --> 00:01:37,000
و از اینجا داستان من شروع می شود.

42
00:01:37,000 --> 00:01:40,000
زمانی که محققی جوان بودم، دانشجوی دکترا،

43
00:01:40,000 --> 00:01:42,000
سال اول، استادی برای درس تحقیق داشتم

44
00:01:42,000 --> 00:01:44,000
که به ما گفت،

45
00:01:44,000 --> 00:01:46,000
"از این قراره که،

46
00:01:46,000 --> 00:01:49,000
اگر نمی توانید چیزی رو اندازه بگیرید، آن چیز وجود ندارد."

47
00:01:49,000 --> 00:01:52,000
و من فکر کردم که او شیرین زبانی می کند.

48
00:01:52,000 --> 00:01:55,000
گفتم "واقعا؟" و او گفت "قطعا."

49
00:01:55,000 --> 00:01:57,000
باید من را درک کنید

50
00:01:57,000 --> 00:01:59,000
من لیسانس و فوق لیسانس مددکاری اجتماعی داشتم،

51
00:01:59,000 --> 00:02:01,000
و داشتم دکترای مددکاری اجتماعی می گرفتم،

52
00:02:01,000 --> 00:02:03,000
در نتیجه تمام دورۀ دانشجویی

53
00:02:03,000 --> 00:02:05,000
افرادی اطرافم بودند

54
00:02:05,000 --> 00:02:07,000
که باور داشتند

55
00:02:07,000 --> 00:02:10,000
زندگی به هم ریخته است، عاشق اش باش.

56
00:02:10,000 --> 00:02:12,000
و من این نوع آدم هستم که : زندگی به هم ریخته است

57
00:02:12,000 --> 00:02:15,000
جمع و جورش کن، منظم اش کن

58
00:02:15,000 --> 00:02:17,000
و بگذارش در جعبۀ بنتو(غذای ژاپنی)

59
00:02:17,000 --> 00:02:19,000
( خنده)

60
00:02:19,000 --> 00:02:22,000
من راهم را برای پیدا کردن

61
00:02:22,000 --> 00:02:25,000
حرفه ای که توانایی اش را دارم، پیدا کرده بودم.--

62
00:02:25,000 --> 00:02:28,000
یک گفتۀ معروف در ممدکاری این است که

63
00:02:28,000 --> 00:02:31,000
باید سختی ها را به جان خرید.

64
00:02:31,000 --> 00:02:34,000
و من می گویم، بزن پسِ کله ی سختی ها

65
00:02:34,000 --> 00:02:36,000
و کنار بزنش و بهترین امتیازها را بگیر.

66
00:02:36,000 --> 00:02:39,000
این تکیه کلام من بود.

67
00:02:39,000 --> 00:02:41,000
پس من خیلی هیجان زده بودم.

68
00:02:41,000 --> 00:02:44,000
فکر کردم، می دانی، این حرفۀ مناسب من است،

69
00:02:44,000 --> 00:02:47,000
چون من به موضوع های آشفته علاقه دارم.

70
00:02:47,000 --> 00:02:49,000
ولی می خواهم قادر باشم، آنها را از آشفتگی در بیاورم.

71
00:02:49,000 --> 00:02:51,000
می خواهم آنها را درک کنم.

72
00:02:51,000 --> 00:02:53,000
می خواهم این چیزهایی که

73
00:02:53,000 --> 00:02:55,000
می دانم مهم هستند، هک کنم

74
00:02:55,000 --> 00:02:57,000
و رمز را در جلوی دید همه بگذارم.

75
00:02:57,000 --> 00:03:00,000
پس از "ارتباط" شروع کردم.

76
00:03:00,000 --> 00:03:03,000
چون بعد از 10 سال کار در مددکاری

77
00:03:03,000 --> 00:03:05,000
متوجه می شوید

78
00:03:05,000 --> 00:03:08,000
ارتباط دلیل بودن ما است.

79
00:03:08,000 --> 00:03:11,000
چیزی است که به زندگی هایمان معنی و هدف می دهد.

80
00:03:11,000 --> 00:03:13,000
معنای اصل همین است.

81
00:03:13,000 --> 00:03:15,000
فرقی نمی کند با کسانی صحبت کنید که

82
00:03:15,000 --> 00:03:18,000
در عدالت اجتماعی فعال هستند یا مددکارانی که در سلامت روان یا سوء استفاده یا بی توجهی فعالیت می کنند،

83
00:03:18,000 --> 00:03:20,000
می دانیم که ارتباط،

84
00:03:20,000 --> 00:03:23,000
یا توانایی احساس متصل بودن،

85
00:03:23,000 --> 00:03:26,000
که ما از نظر عصب شناختی اینگونه هستیم --

86
00:03:26,000 --> 00:03:28,000
همان دلیل بودن ما است.

87
00:03:28,000 --> 00:03:31,000
پس من فکر کردم از ارتباط شروع خواهم کرد.

88
00:03:31,000 --> 00:03:34,000
خب شما با این موقعیت آشنا هستید

89
00:03:34,000 --> 00:03:36,000
وقتی رئیس تان عملکرد شما را ارزیابی می کند،

90
00:03:36,000 --> 00:03:39,000
و او به شما 37 موردی که خیلی عالی انجام می دهید، می گوید

91
00:03:39,000 --> 00:03:41,000
و یک مورد که -- جا برای بهتر شدن دارد؟

92
00:03:41,000 --> 00:03:43,000
(خنده)

93
00:03:43,000 --> 00:03:46,000
و تمام فکر شما همان موردِ جا برای رشد است، درسته؟

94
00:03:47,000 --> 00:03:50,000
خب ظاهراً کار من هم همینطور پیش رفت،

95
00:03:50,000 --> 00:03:53,000
چون، وقتی از مردم دربارۀ عشق می پرسی

96
00:03:53,000 --> 00:03:55,000
دربارۀ دل شکستگی می گویند.

97
00:03:55,000 --> 00:03:57,000
وقتی از مردم دربارۀ حس تعلق می پرسی،

98
00:03:57,000 --> 00:04:00,000
دربارۀ زجرآورترین تجربه های

99
00:04:00,000 --> 00:04:02,000
طرد شدن می گویند.

100
00:04:02,000 --> 00:04:04,000
و وقتی دربارۀ ارتباط می پرسی،

101
00:04:04,000 --> 00:04:07,000
داستانهایی که به من گفتند دربارۀ قطع ارتباط بود.

102
00:04:07,000 --> 00:04:10,000
خیلی سریع -- در حدود شش هفته بعد از شروع این تحقیق --

103
00:04:10,000 --> 00:04:13,000
من با این چیز بدون اسم مواجه شدم

104
00:04:13,000 --> 00:04:16,000
که کاملا ارتباط را به طریقی که

105
00:04:16,000 --> 00:04:19,000
نفهمیدم یا ندیده بودم، از هم می گسست.

106
00:04:19,000 --> 00:04:21,000
و بنابراین من از تحقیق کنار کشیدم

107
00:04:21,000 --> 00:04:24,000
و فکر کردم، من باید بفهمم این چیست.

108
00:04:24,000 --> 00:04:27,000
و معلوم شد شرم است.

109
00:04:27,000 --> 00:04:29,000
و شرم به عنوان ترس از قطع ارتباط

110
00:04:29,000 --> 00:04:31,000
واقعا قابل فهم است.

111
00:04:31,000 --> 00:04:33,000
آیا چیزی دربارۀ من وجود دارد

112
00:04:33,000 --> 00:04:36,000
که اگر بقیه بدانند یا ببینند

113
00:04:36,000 --> 00:04:39,000
دیگر سزاوار ارتباط نخواهم بود؟

114
00:04:39,000 --> 00:04:41,000
چیزی که می توانم به شما بگویم این است:

115
00:04:41,000 --> 00:04:43,000
این جهانی است، ما همه شرم را تجربه کرده ایم.

116
00:04:43,000 --> 00:04:45,000
مردمی که شرم را تجربه نمی کنند

117
00:04:45,000 --> 00:04:47,000
قابلیت همدلی یا ارتباط انسانی را ندارند.

118
00:04:47,000 --> 00:04:49,000
هیچ کس نمی خواهد در این مورد حرف بزند.

119
00:04:49,000 --> 00:04:52,000
و هرچه کمتر در موردش حرف بزنی، نشان می دهد بیشتر شرمسار هستی.

120
00:04:54,000 --> 00:04:56,000
چیزی که زیربنای این شرم است،

121
00:04:56,000 --> 00:04:58,000
این است که "من به اندازه کافی خوب نیستم" --

122
00:04:58,000 --> 00:05:00,000
که همه ما با این احساس آشنا هستیم:

123
00:05:00,000 --> 00:05:02,000
" من به اندازه کافی بی نقص نیستم. به اندازه کافی لاغر

124
00:05:02,000 --> 00:05:04,000
پولدار، زیبا، باهوش نیستم

125
00:05:04,000 --> 00:05:06,000
به اندازه کافی مرتبه شغلی بالا ندارم."

126
00:05:06,000 --> 00:05:08,000
چیزی که زیربنای این بود

127
00:05:08,000 --> 00:05:11,000
آسیب پذیری عاطفی زجر آور بود،

128
00:05:11,000 --> 00:05:13,000
این ایده که،

129
00:05:13,000 --> 00:05:15,000
برای رخ دادن یک ارتباط

130
00:05:15,000 --> 00:05:18,000
ما باید به خودمان اجازۀ دیده شدن بدهیم

131
00:05:18,000 --> 00:05:20,000
دیده شدن کامل.

132
00:05:20,000 --> 00:05:23,000
و شما احساس من را دربارۀ آسیب پذیری می دانید. من از آسیب پذیری متنفرم.

133
00:05:23,000 --> 00:05:25,000
و بنابراین فکر کردم، این فرصتِ من برای

134
00:05:25,000 --> 00:05:28,000
به عقب زدن آسیب پذیری با ترکۀ اندازه گیری ام است.

135
00:05:28,000 --> 00:05:31,000
من این را خواهم فهمید.

136
00:05:31,000 --> 00:05:34,000
یک سال وقت می گذارم، ساختار شرم را شناسایی خواهم کرد.

137
00:05:34,000 --> 00:05:36,000
خواهم فهمید آسیب پذیری چگونه عمل می کند.

138
00:05:36,000 --> 00:05:39,000
روی دست آسیب پذیری می زنم.

139
00:05:39,000 --> 00:05:42,000
پس آماده و خیلی هیجان زده بودم.

140
00:05:44,000 --> 00:05:46,000
همانطور که می دانید، آخرش خوب نمی شود.

141
00:05:46,000 --> 00:05:49,000
( خنده)

142
00:05:49,000 --> 00:05:51,000
این را می دانید.

143
00:05:51,000 --> 00:05:53,000
می توانستم چیزهای زیادی دربارۀ شرم به شما بگویم.

144
00:05:53,000 --> 00:05:55,000
ولی در این صورت باید زمان بقیه را قرض می گرفتم.

145
00:05:55,000 --> 00:05:58,000
این چیزی است که به طور خلاصه می توانم بگویم

146
00:05:58,000 --> 00:06:01,000
و این ممکن است یکی از مهمترین چیزهایی باشد که

147
00:06:01,000 --> 00:06:04,000
تا به حال در این ده سال تحقیق، آموخته ام.

148
00:06:04,000 --> 00:06:06,000
یک سالی که گفتم

149
00:06:06,000 --> 00:06:08,000
تبدیل به شش سال شد،

150
00:06:08,000 --> 00:06:10,000
هزاران داستان،

151
00:06:10,000 --> 00:06:13,000
صدها مصاحبۀ طولانی، گروه های کانون (مصاحبۀ دسته جمعی.)

152
00:06:13,000 --> 00:06:15,000
در یک مرحله، مردم برای من صفحه های مجلات و

153
00:06:15,000 --> 00:06:18,000
داستان هایشان را می فرستادند.

154
00:06:18,000 --> 00:06:21,000
هزاران داده در 6 سال.

155
00:06:21,000 --> 00:06:23,000
و تقریبا دستم آمده بود.

156
00:06:23,000 --> 00:06:25,000
تقریبا فهمیدم، این شرم است.

157
00:06:25,000 --> 00:06:27,000
شرم اینگونه عمل می کند.

158
00:06:27,000 --> 00:06:29,000
یک کتاب نوشتم،

159
00:06:29,000 --> 00:06:31,000
یک تئوری دادم،

160
00:06:31,000 --> 00:06:34,000
ولی یک چیزی درست نبود --

161
00:06:34,000 --> 00:06:36,000
و آن این بود،

162
00:06:36,000 --> 00:06:38,000
اگر تقریبا افرادی که با آنان مصاحبه کردم

163
00:06:38,000 --> 00:06:41,000
به دو گروه تقسیم می کردم

164
00:06:41,000 --> 00:06:44,000
یک گروه که واقعا حسِ شایستگی داشتند --

165
00:06:44,000 --> 00:06:46,000
این چیزی است که این بحث به آن می رسد

166
00:06:46,000 --> 00:06:48,000
یک حسِ شایستگی --

167
00:06:48,000 --> 00:06:51,000
آنان یک حس قوی عشق و تعلق داشتند --

168
00:06:51,000 --> 00:06:53,000
و گروه دیگر که با حس شایستگی مشکل داشتند،

169
00:06:53,000 --> 00:06:55,000
که همیشه برایشان سوال بود که آیا به اندازه کافی خوب هستند.

170
00:06:55,000 --> 00:06:57,000
فقط یک متغییر بود که

171
00:06:57,000 --> 00:06:59,000
افرادی که حسِ قوی

172
00:06:59,000 --> 00:07:01,000
عشق و تعلق داشتن را از

173
00:07:01,000 --> 00:07:03,000
افرادی که با این احساس درگیر بودن، جدا می کرد.

174
00:07:03,000 --> 00:07:05,000
و آن این بود، افرادی که

175
00:07:05,000 --> 00:07:07,000
حسِ قوی عشق و تعلق داشتند

176
00:07:07,000 --> 00:07:10,000
باور داشتند آنان سزاوار عشق و تعلق هستند.

177
00:07:10,000 --> 00:07:12,000
همین.

178
00:07:12,000 --> 00:07:14,000
آنان باور داشتند که سزاوار هستند.

179
00:07:15,000 --> 00:07:18,000
و برای من، آن قسمت که

180
00:07:18,000 --> 00:07:21,000
<چیزی که مانع ارتباط ما میشود

181
00:07:21,000 --> 00:07:24,000
ترس ما از سزاوار ارتباط نبودن، است>

182
00:07:24,000 --> 00:07:26,000
چیزی بود که شخصا و از نظر حرفه ای

183
00:07:26,000 --> 00:07:29,000
احساس می کردم باید بهتر بفهمم.

184
00:07:29,000 --> 00:07:32,000
پس آنچه کردم این بود

185
00:07:32,000 --> 00:07:34,000
که تمام مصاحبه هایی که در آنها

186
00:07:34,000 --> 00:07:37,000
شایستگی دیدم،.. در آنها مردمی دیدم که آنگونه زندگی می کنند،.. برداشتم

187
00:07:37,000 --> 00:07:40,000
و صرفا به آنها نگاه کردم.

188
00:07:40,000 --> 00:07:42,000
چه چیز در این مردم مشترک است؟

189
00:07:42,000 --> 00:07:44,000
من یک اعتیاد جزئی به لوازم اداری دارم،

190
00:07:44,000 --> 00:07:47,000
ولی آن بحث دیگری است.

191
00:07:47,000 --> 00:07:50,000
پس پوشۀ مانیل(کاغذ قهوه ای محکم) و قلم شارپی داشتم

192
00:07:50,000 --> 00:07:52,000
و فکر کردم اسم این تحقیق را چی بگذارم؟

193
00:07:52,000 --> 00:07:54,000
و اولین کلمه ای که به ذهن ام آمد

194
00:07:54,000 --> 00:07:56,000
"خوش قلب" بود.

195
00:07:56,000 --> 00:07:59,000
آنان مردمی خوش قلب هستند که با این حسِ عمیقِ شایستگی زندگی می کنند.

196
00:07:59,000 --> 00:08:02,000
پس این رو بر روی پوشه نوشتم

197
00:08:02,000 --> 00:08:04,000
و شروع به بررسی اطلاعات کردم.

198
00:08:04,000 --> 00:08:06,000
در واقع، اول در چهار روزی

199
00:08:06,000 --> 00:08:08,000
که به آنالیز داده ها گذشت

200
00:08:08,000 --> 00:08:11,000
این کار را کردم.

201
00:08:11,000 --> 00:08:14,000
به عقب برگشتم، مصاحبه ها و داستان ها و اتفاق ها را بیرون کشیدم.

202
00:08:14,000 --> 00:08:17,000
درونمایه چیست؟ ااگو چیست؟

203
00:08:17,000 --> 00:08:20,000
شوهرم با بچه ها از شهر بیرون رفت.

204
00:08:20,000 --> 00:08:23,000
چون من همیشه به حالت دیوانه وار "جکسون پولاک" (نقاش گوشه نشین) فرو می روم

205
00:08:23,000 --> 00:08:25,000
و صرفا می نویسم و

206
00:08:25,000 --> 00:08:28,000
و حال و هوای محقق گونه می گیرم.

207
00:08:28,000 --> 00:08:30,000
و خب این چیزی است که من پیدا کردم.

208
00:08:32,000 --> 00:08:34,000
چیزی که بین آنان مشترک بود

209
00:08:34,000 --> 00:08:36,000
یک احساس شجاعت بود.

210
00:08:36,000 --> 00:08:39,000
و من می خواهم شجاعت و نترسی را برای یک دقیقه از هم تفکیک کنم.

211
00:08:39,000 --> 00:08:41,000
" کاریج" (شجاعت)، ریشۀ اصلی " کاریج"

212
00:08:41,000 --> 00:08:43,000
از کلمۀ لاتین "کور" به معنای قلب

213
00:08:43,000 --> 00:08:46,000
وارد زبان انگلیسی شده است

214
00:08:46,000 --> 00:08:48,000
و معنی اصلی این کلمه

215
00:08:48,000 --> 00:08:51,000
این بوده که با تمام قلب خودتان رو معرفی کنید.

216
00:08:51,000 --> 00:08:53,000
و آن دسته افراد

217
00:08:53,000 --> 00:08:55,000
خیلی ساده، شجاعت

218
00:08:55,000 --> 00:08:57,000
ناقص و ناکامل بودن را داشتند.

219
00:08:58,000 --> 00:09:00,000
آنان این دلسوزی را داشتند که

220
00:09:00,000 --> 00:09:03,000
ابتدا با خود مهربان باشند سپس با دیگران

221
00:09:03,000 --> 00:09:06,000
چون، اینطور که روشن است، ما نمی توانیم برای دیگران دلسوزی کنیم

222
00:09:06,000 --> 00:09:09,000
اگر نتوانیم با خودمان مهربانانه برخورد کنیم.

223
00:09:09,000 --> 00:09:11,000
و در آخر اینکه آنان ارتباط داشتند

224
00:09:11,000 --> 00:09:13,000
و -- این قسمت سخت بود --

225
00:09:13,000 --> 00:09:16,000
و در نتیجۀ خلوص

226
00:09:16,000 --> 00:09:19,000
آنان تمایل داشتند از آنچه فکر می کردند باید باشند، دست بردارند

227
00:09:19,000 --> 00:09:21,000
تا همان کسی باشند که هستند،

228
00:09:21,000 --> 00:09:24,000
کاری که شما قطعا باید برای

229
00:09:24,000 --> 00:09:26,000
ارتباط انجام دهید.

230
00:09:28,000 --> 00:09:30,000
چیز دیگری که بین آنان مشترک بود

231
00:09:30,000 --> 00:09:32,000
این بود که

232
00:09:35,000 --> 00:09:38,000
آنان به طور کامل پذیرای آسیب پذیری بودند.

233
00:09:40,000 --> 00:09:43,000
باور داشتند

234
00:09:43,000 --> 00:09:46,000
چیزی که آنان را آسیب پذیر می کند

235
00:09:46,000 --> 00:09:48,000
آنان را زیبا می کند.

236
00:09:50,000 --> 00:09:52,000
آنان نه می گفتند آسیب پذیری

237
00:09:52,000 --> 00:09:54,000
خوشایند است،

238
00:09:54,000 --> 00:09:57,000
نه می گفتند زجرآور است--

239
00:09:57,000 --> 00:09:59,000
همانطور که قبلا در مصاحبه های شرم شنیده بودم.

240
00:09:59,000 --> 00:10:02,000
فقط می گفتند لازم است.

241
00:10:03,000 --> 00:10:05,000
آنان از تمایلشان به اینکه

242
00:10:05,000 --> 00:10:08,000
نفر اول باشند که می گویند"من عاشقت ام" می گفتند

243
00:10:08,000 --> 00:10:11,000
تمایل

244
00:10:11,000 --> 00:10:13,000
به انجام کاری که

245
00:10:13,000 --> 00:10:16,000
در آن هیچ تضمینی وجود ندارد.

246
00:10:16,000 --> 00:10:18,000
تمایل به بند نیامدن نفس و

247
00:10:18,000 --> 00:10:20,000
به طور طبیعی گذراندن زمان انتظار برای تماس دکتر

248
00:10:20,000 --> 00:10:22,000
بعد از ماموگرافی (جهت تشخیص سرطان سینه)

249
00:10:23,000 --> 00:10:26,000
آنان تمایل دارند در رابطه ای سرمایه گذاری کنند

250
00:10:26,000 --> 00:10:29,000
که ممکن است ادامه داشته باشد یا نداشته باشد.

251
00:10:29,000 --> 00:10:32,000
فکر می کردند این امر اساسی است.

252
00:10:32,000 --> 00:10:35,000
من شخصا فکر می کردم آسیب زننده و خیانت است.

253
00:10:35,000 --> 00:10:38,000
باور نمی کردم که عهد وفاداری به

254
00:10:38,000 --> 00:10:40,000
تحقیق، بسته ام.

255
00:10:40,000 --> 00:10:42,000
معنای تحقیق

256
00:10:42,000 --> 00:10:45,000
کنترل و پیش بینی است.

257
00:10:45,000 --> 00:10:47,000
مطالعه ی پدیده ها برای فهم صریح

258
00:10:47,000 --> 00:10:49,000
از پدیده ها به منظور کنترل و پیش بینی آن.

259
00:10:49,000 --> 00:10:51,000
و حالا ماموریت من

260
00:10:51,000 --> 00:10:53,000
برای کنترل و پیش بینی

261
00:10:53,000 --> 00:10:56,000
این جواب را داده بود که تنها راه زندگی از طریق کنار آمدن با آسیب پذیری

262
00:10:56,000 --> 00:10:59,000
و عدم کنترل و پیش بینی، است.

263
00:10:59,000 --> 00:11:02,000
این به یک آشفتگی روانی کوچک منجر شد.

264
00:11:02,000 --> 00:11:06,000
(خنده)

265
00:11:06,000 --> 00:11:09,000
-- که بیشتر شبیه این بود.

266
00:11:09,000 --> 00:11:11,000
(خنده)

267
00:11:11,000 --> 00:11:13,000
واقعا بود.

268
00:11:13,000 --> 00:11:16,000
من بهش می گفتم "فروپاشی روانی"، روانشناسم می گوید "هشیاری روانی"

269
00:11:17,000 --> 00:11:19,000
یک "هشیاری روانی" به نظر بهتر از "فروپاشی روانی" است.

270
00:11:19,000 --> 00:11:21,000
ولی به شما اطمینان می دهم "فروپاشی روانی" بود.

271
00:11:21,000 --> 00:11:23,000
باید داده هایم را کنار می گذاشتم و یک روانشناس پیدا می کردم.

272
00:11:23,000 --> 00:11:26,000
بگذارید چیزی به شما بگویم: شما زمانی می فهمید چه کسی هستید

273
00:11:26,000 --> 00:11:29,000
که با دوستانتان تماس می گیرید و می گویید: "فکر کنم باید یکی را ببینم.

274
00:11:29,000 --> 00:11:32,000
کسی را می توانی معرفی کنی؟"

275
00:11:32,000 --> 00:11:34,000
چون حدود پنج دوست من گفتند

276
00:11:34,000 --> 00:11:36,000
"اووه. اگه من بودم نمی خواستم روانشناس تو بشم"

277
00:11:36,000 --> 00:11:39,000
(خنده)

278
00:11:39,000 --> 00:11:41,000
گفتم "این یعنی چی؟"

279
00:11:41,000 --> 00:11:44,000
و آنان گفتند، "فقط دارم می گم،

280
00:11:44,000 --> 00:11:46,000
ترکۀ اندازه گیری ات را نبر."

281
00:11:46,000 --> 00:11:49,000
گفتم " باشه"

282
00:11:51,000 --> 00:11:53,000
پس یک روانشناس پیدا کردم.

283
00:11:53,000 --> 00:11:56,000
در اولین ملاقاتم با او، "دایان"

284
00:11:56,000 --> 00:11:58,000
لیستم را که افراد خوش قلب

285
00:11:58,000 --> 00:12:01,000
چگونه زندگی می کنند، با خود بردم، و نشستم.

286
00:12:01,000 --> 00:12:03,000
او گفت "حالت چطور است؟"

287
00:12:03,000 --> 00:12:06,000
من گفتم "خیلی خوب هستم."

288
00:12:06,000 --> 00:12:08,000
او گفت "موضوع چیست؟"

289
00:12:08,000 --> 00:12:11,000
و این روانشناس کسی است که روانشناس ها دیگر پیش او می روند.

290
00:12:11,000 --> 00:12:13,000
چون ما باید پیش آنان برویم،

291
00:12:13,000 --> 00:12:16,000
چون حرف مفت سنج آنان، خوب است.

292
00:12:16,000 --> 00:12:18,000
(خنده)

293
00:12:18,000 --> 00:12:20,000
و من گفتم،

294
00:12:20,000 --> 00:12:22,000
"مسئله این است، من با چیزی درگیر هستم"

295
00:12:22,000 --> 00:12:24,000
و او گفت "درگیر چی؟"

296
00:12:24,000 --> 00:12:27,000
گفتم "خب من با آسیب پذیری مشکل دارم.

297
00:12:27,000 --> 00:12:30,000
و می دانم که آسیب پذیری هستۀ

298
00:12:30,000 --> 00:12:32,000
شرم و ترس

299
00:12:32,000 --> 00:12:34,000
و درگیری ما با شایستگی است.

300
00:12:34,000 --> 00:12:37,000
ولی به نظر می رسد، محلِ تولدِ

301
00:12:37,000 --> 00:12:40,000
شادی، خلاقیت

302
00:12:40,000 --> 00:12:42,000
تعلق و عشق هم هست.

303
00:12:42,000 --> 00:12:44,000
و فکر کنم من یک مشکل دارم

304
00:12:44,000 --> 00:12:47,000
و به کمک نیاز دارم."

305
00:12:47,000 --> 00:12:49,000
و گفتم "ولی نکته اینجاست،

306
00:12:49,000 --> 00:12:51,000
مسائل خانوادگی و

307
00:12:51,000 --> 00:12:53,000
چرت و پرت درباره دوران بچگی رو مطرح نکنید."

308
00:12:53,000 --> 00:12:55,000
(خنده)

309
00:12:55,000 --> 00:12:58,000
"من فقط به چند استراتژی نیاز دارم"

310
00:12:58,000 --> 00:13:02,000
(خنده)

311
00:13:02,000 --> 00:13:05,000
(تشویق)

312
00:13:05,000 --> 00:13:07,000
ممنون.

313
00:13:09,000 --> 00:13:12,000
او اینطور سر تکان داد.

314
00:13:12,000 --> 00:13:14,000
(خنده)

315
00:13:14,000 --> 00:13:17,000
و من گفتم "وضعم بد است، درسته؟"

316
00:13:17,000 --> 00:13:20,000
و او گفت " این نه خوب است، نه بد"

317
00:13:20,000 --> 00:13:22,000
(خنده)

318
00:13:22,000 --> 00:13:24,000
" فقط همان چیزی است که هست"

319
00:13:24,000 --> 00:13:27,000
و من گفتم "خدای من، خیلی افتضاح می شه"

320
00:13:27,000 --> 00:13:30,000
(خنده)

321
00:13:30,000 --> 00:13:32,000
و شد و نشد.

322
00:13:32,000 --> 00:13:35,000
و یک سال طول کشید

323
00:13:35,000 --> 00:13:37,000
و می دانید که مردمی هستند که

324
00:13:37,000 --> 00:13:40,000
وقتی متوجه می شوند آسیب پذیری و نرمی مهم هستند

325
00:13:40,000 --> 00:13:43,000
تسلیم می شوند و به درون آن قدم می گذارند.

326
00:13:43,000 --> 00:13:45,000
الف: من اینطور نیستم

327
00:13:45,000 --> 00:13:48,000
و ب: من حتی با چنین افرادی نمی گردم.

328
00:13:48,000 --> 00:13:51,000
(خنده)

329
00:13:51,000 --> 00:13:54,000
برای من یک دعوای یکسالۀ خیابانی بود.

330
00:13:54,000 --> 00:13:56,000
یک مشت پرانی بود.

331
00:13:56,000 --> 00:13:58,000
آسیب پذیری هل می داد، من هل می دادم.

332
00:13:58,000 --> 00:14:01,000
من باختم.

333
00:14:01,000 --> 00:14:03,000
ولی شاید زندگی ام را دوباره به دست آوردم.

334
00:14:03,000 --> 00:14:05,000
و بعد دوباره به تحقیق برگشتم

335
00:14:05,000 --> 00:14:07,000
و چند سال بعد را به تلاش برای

336
00:14:07,000 --> 00:14:10,000
درک خوش قلب ها گذراندم.

337
00:14:10,000 --> 00:14:12,000
انتخاب هایی که می کنند،

338
00:14:12,000 --> 00:14:14,000
و کاری که ما با

339
00:14:14,000 --> 00:14:16,000
آسیب پذیری می کنیم.

340
00:14:16,000 --> 00:14:18,000
چرا ما تا این اندازه با آن درگیر هستیم؟

341
00:14:18,000 --> 00:14:21,000
آیا من در درگیری با آسیب پذیری تنها هستم؟

342
00:14:21,000 --> 00:14:23,000
نه

343
00:14:23,000 --> 00:14:25,000
پس این چیزی است که من یاد گرفتم.

344
00:14:26,000 --> 00:14:29,000
ما آسیب پذیری را

345
00:14:29,000 --> 00:14:31,000
وقتی منتظر آن تلفن هستیم، بی حس می کنیم.

346
00:14:31,000 --> 00:14:33,000
خیلی خنده دار بود. وقتی روی فیس بوک و توئیتر فرستادم که

347
00:14:33,000 --> 00:14:35,000
"چطور آسیب پذیری را معنی کنید؟

348
00:14:35,000 --> 00:14:37,000
چه چیزی به شما احساس آسیب پذیری می دهد؟"

349
00:14:37,000 --> 00:14:40,000
و در طی یک ساعت و نیم، 150 جواب گرفتم.

350
00:14:40,000 --> 00:14:42,000
چون می خواستم بدانم

351
00:14:42,000 --> 00:14:44,000
بقیه چی فکر می کنند.

352
00:14:45,000 --> 00:14:47,000
<اجبار به کمک خواستن از شوهرم،

353
00:14:47,000 --> 00:14:50,000
چون من مریض هستم و ما تازه ازدواج کرده ایم؛

354
00:14:50,000 --> 00:14:53,000
آغاز رابطه جنسی با شوهرم؛

355
00:14:53,000 --> 00:14:55,000
آغاز رابطه جنسی با زنم؛

356
00:14:55,000 --> 00:14:58,000
جواب رد شنیدن، پیشنهاد دوستی دادن؛

357
00:14:58,000 --> 00:15:00,000
منتظر تماس دکتر ماندن؛

358
00:15:00,000 --> 00:15:03,000
اخراج شدن، اخراج کردن مردم> --

359
00:15:03,000 --> 00:15:05,000
این دنیایی است که در آن زندگی می کنیم.

360
00:15:05,000 --> 00:15:08,000
ما در دنیای آسیب پذیری عاطفی زندگی می کنیم.

361
00:15:08,000 --> 00:15:10,000
و یکی از راههای ما برای مواجه با آن

362
00:15:10,000 --> 00:15:12,000
بی حس کردن آسیب پذیری است.

363
00:15:12,000 --> 00:15:14,000
و فکر می کنم شواهد آن وجود دارد--

364
00:15:14,000 --> 00:15:16,000
و این تنها دلیل وجود این شواهد نیست،

365
00:15:16,000 --> 00:15:18,000
ولی فکر می کنم یک علت بزرگ است --

366
00:15:18,000 --> 00:15:22,000
ما بدهکارترین

367
00:15:22,000 --> 00:15:25,000
چاق ترین،

368
00:15:25,000 --> 00:15:28,000
معتادترین و دوا درمان شده ترین

369
00:15:28,000 --> 00:15:30,000
جامعۀ بالغ در تاریخ آمریکا هستیم.

370
00:15:33,000 --> 00:15:36,000
مشکل این است -- این را از تحقیق فهمیدم --

371
00:15:36,000 --> 00:15:39,000
شما نمی توانید به طور انتخابی احساسات را بی حس کنید.

372
00:15:40,000 --> 00:15:43,000
نمی توانید بگوید، اینها چیز بدها هستند.

373
00:15:43,000 --> 00:15:45,000
یک طرف آسیب پذیری، سوگ، شرم

374
00:15:45,000 --> 00:15:47,000
ترس، ناامیدی داریم،

375
00:15:47,000 --> 00:15:49,000
من نمی خواهم اینها را احساس کنم.

376
00:15:49,000 --> 00:15:52,000
من چند آبجو و کلوچه موزی می خورم.

377
00:15:52,000 --> 00:15:54,000
(خنده)

378
00:15:54,000 --> 00:15:56,000
نمی خواهم اینها را احساس کنم.

379
00:15:56,000 --> 00:15:58,000
می دانم این خنده ی معنی داری است.

380
00:15:58,000 --> 00:16:01,000
من برای امرار معاش، به زندگی شما نفوذ می کنم.

381
00:16:01,000 --> 00:16:03,000
خدا

382
00:16:03,000 --> 00:16:05,000
(خنده)

383
00:16:05,000 --> 00:16:08,000
شما نمی توانید آن احساسات نا مطلوب را

384
00:16:08,000 --> 00:16:10,000
بدون بی حس کردن اثرات یعنی احساسات مان، بی حس کنید.

385
00:16:10,000 --> 00:16:12,000
نمی توانید به طور انتخابی بی حس کنید.

386
00:16:12,000 --> 00:16:15,000
پس وقتی آنها را بی حس می کنیم،

387
00:16:15,000 --> 00:16:17,000
همراه آن شادی

388
00:16:17,000 --> 00:16:19,000
قدردانی

389
00:16:19,000 --> 00:16:21,000
خوشحالی را نیز بی حس می کنیم.

390
00:16:21,000 --> 00:16:24,000
و بعد ما بدبخت و سیه روز می شویم،

391
00:16:24,000 --> 00:16:26,000
و دنبال هدف و معنا می گردیم.

392
00:16:26,000 --> 00:16:28,000
و بعد احساس آسیب پذیری می کنیم.

393
00:16:28,000 --> 00:16:31,000
و بعد چند لیوان آبجو و کلوچۀ موزی می خوریم.

394
00:16:31,000 --> 00:16:34,000
و این تبدیل به این چرخۀ خطرناک می شود.

395
00:16:36,000 --> 00:16:39,000
یکی از چیزهایی که فکر می کنم باید درباره اش فکر کنیم

396
00:16:39,000 --> 00:16:41,000
این است که چرا و چگونه ما بی حس می کنیم.

397
00:16:41,000 --> 00:16:44,000
و این تنها مربوط به اعتیاد نیست.

398
00:16:44,000 --> 00:16:46,000
کار دیگر ما

399
00:16:46,000 --> 00:16:49,000
قطعی کردن هر چیز نامشخص است.

400
00:16:50,000 --> 00:16:53,000
مذهب از باور به ایمان و حقایق رازگونه غیر قابل فهم،

401
00:16:53,000 --> 00:16:55,000
به قطعیت و یقین رسیده است.

402
00:16:55,000 --> 00:16:58,000
حق با من است، حق با تو نیست. خفه شو.

403
00:16:58,000 --> 00:17:00,000
همین است.

404
00:17:00,000 --> 00:17:02,000
فقط قطعیت.

405
00:17:02,000 --> 00:17:04,000
هرچه بیشتر می ترسیم، بیشتر آسیب پذیر هستیم،

406
00:17:04,000 --> 00:17:06,000
و بیشتر می ترسیم.

407
00:17:06,000 --> 00:17:08,000
سیاست امروز شبیه این است.

408
00:17:08,000 --> 00:17:10,000
دیگر هیچ مباحثه ای وجود ندارد.

409
00:17:10,000 --> 00:17:12,000
هیچ گفتگویی وجود ندارد.

410
00:17:12,000 --> 00:17:14,000
فقط سرزنش هست.

411
00:17:14,000 --> 00:17:17,000
می دانید چگونه سرزنش در این تحقیق تعریف شده؟

412
00:17:17,000 --> 00:17:20,000
یک راه برای تخلیۀ درد و ناراحتی.

413
00:17:21,000 --> 00:17:23,000
ما ایده آل سازی می کنیم.

414
00:17:23,000 --> 00:17:26,000
اگر یک نفر باشد که زندگی اش را اینگونه بخواهد، او من هستم

415
00:17:26,000 --> 00:17:28,000
ولی این جواب نمی دهد.

416
00:17:28,000 --> 00:17:30,000
چون کاری که ما می کنیم بر داشتن چربی از کفل

417
00:17:30,000 --> 00:17:32,000
و گذاشتن آن در گونه هایمان است.

418
00:17:32,000 --> 00:17:35,000
(خنده)

419
00:17:35,000 --> 00:17:37,000
که امیدوارم صد سال بعد

420
00:17:37,000 --> 00:17:39,000
مردم به عقب نگاه کنند و بگویند : وای (از حیرت)

421
00:17:39,000 --> 00:17:41,000
(خنده)

422
00:17:41,000 --> 00:17:43,000
و ما از همه خطرناک تر

423
00:17:43,000 --> 00:17:45,000
بچه هایمان را ایده آل سازی می کنیم.

424
00:17:45,000 --> 00:17:47,000
بگذارید بگویم ما دربارۀ بچه ها چی فکر می کنیم.

425
00:17:47,000 --> 00:17:50,000
وقتی به این دنیا می آیند، درگیری و تقلا در آنان ذاتی است.

426
00:17:50,000 --> 00:17:53,000
وقتی که آن نوزادان بی نقص را در دستتان می گیرید

427
00:17:53,000 --> 00:17:55,000
وظیفۀ ما این نیست که بگوییم "نگاهش کن، بی نقص است

428
00:17:55,000 --> 00:17:57,000
وظیفۀ من است که او را بی نقص نگه دارم --

429
00:17:57,000 --> 00:18:00,000
مطمئن شوم که تا کلاس پنجم عضو تیم تنیس می شود و تا کلاس هفتم به دانشگاه ییل می رود."

430
00:18:00,000 --> 00:18:02,000
این وظیفۀ ما نیست.

431
00:18:02,000 --> 00:18:04,000
وظیفۀ ما این است که نگاه کنیم و بگوییم

432
00:18:04,000 --> 00:18:07,000
"یک چیز را می دانی؟ تو کامل نیستی، و به طور ذاتی باید تقلا کنی،

433
00:18:07,000 --> 00:18:09,000
ولی سزاوار عشق و تعلق داشتن هستی."

434
00:18:09,000 --> 00:18:11,000
این وظیفۀ ما است.

435
00:18:11,000 --> 00:18:13,000
به من نسلی از بچه ها نشان بدهید که اینگونه بزرگ شده اند،

436
00:18:13,000 --> 00:18:16,000
و در آن صورت ما به مشکلاتی که امروز می بینیم، پایان خواهیم داد.

437
00:18:16,000 --> 00:18:20,000
ما وانمود می کنیم آنچه انجام می دهیم

438
00:18:20,000 --> 00:18:23,000
روی مردم اثری ندارد.

439
00:18:23,000 --> 00:18:25,000
ما این را در زندگی های شخصی مان انجام می دهیم.

440
00:18:25,000 --> 00:18:27,000
این را در سازمان ها انجام می دهیم--

441
00:18:27,000 --> 00:18:29,000
چه کمک مالی باشد، چه نشت نفت،

442
00:18:29,000 --> 00:18:31,000
چه یک دستور بازگشت محصولات معیوب --

443
00:18:31,000 --> 00:18:33,000
وانمود می کنیم آنچه انجام می دهیم

444
00:18:33,000 --> 00:18:36,000
بر روی بقیه مردم اثر بزرگی ندارد.

445
00:18:36,000 --> 00:18:39,000
من به شرکت ها این رو میگم که این مردم دیگر گاوچران نیستند.

446
00:18:40,000 --> 00:18:42,000
ما فقط می خواهیم شما معتبر و اصیل باشید

447
00:18:42,000 --> 00:18:44,000
و بگویید "متاسفیم،

448
00:18:44,000 --> 00:18:47,000
درستش می کنیم."

449
00:18:50,000 --> 00:18:52,000
ولی راه دیگری هم هست، و من شما را با این تنها می گذارم.

450
00:18:52,000 --> 00:18:54,000
من این را فهمیده ام:

451
00:18:54,000 --> 00:18:56,000
راه دیگر این است که اجازه دهیم، دیده شویم.

452
00:18:56,000 --> 00:18:58,000
عمیقا دیده شویم،

453
00:18:58,000 --> 00:19:01,000
در معرض آسیب دیده شویم

454
00:19:01,000 --> 00:19:03,000
برای عشق ورزیدن از صمیم قلب

455
00:19:03,000 --> 00:19:05,000
اگر چه هیچ تضمینی وجود نداشته باشد--

456
00:19:05,000 --> 00:19:07,000
و این خیلی مشکل است،

457
00:19:07,000 --> 00:19:10,000
و من به عنوان یک مادر می گویم، به طور زجرآوری سخت است--

458
00:19:12,000 --> 00:19:15,000
برای تمرین سپاسگذاری و شادی کردن

459
00:19:15,000 --> 00:19:17,000
در آن لحظات وحشت

460
00:19:17,000 --> 00:19:19,000
وقتی از خودمان می پرسیم "می توانم تا این اندازه عشق بورزم؟

461
00:19:19,000 --> 00:19:21,000
می توانم با تمام وجود به این باور داشته باشم؟

462
00:19:21,000 --> 00:19:24,000
می توانم در این باره چنین خشمگین باشم؟"

463
00:19:24,000 --> 00:19:26,000
صرفا داشتن توانایی توقف، به جای فاجعه کردنِ آنچه ممکن است اتفاق بیافتد.

464
00:19:26,000 --> 00:19:29,000
و گفتن "من واقعا سپاسگذار هستم،

465
00:19:29,000 --> 00:19:32,000
چون احساس این آسیب پذیری یعنی من زنده هستم."

466
00:19:33,000 --> 00:19:36,000
و آخرین نکته، که فکر می کنم احتمالا مهمترین است،

467
00:19:36,000 --> 00:19:39,000
باور به کافی بودن، است.

468
00:19:39,000 --> 00:19:41,000
چون وقتی با این دید عمل می کنیم

469
00:19:41,000 --> 00:19:44,000
که می گوید " من کافی هستم"

470
00:19:45,000 --> 00:19:48,000
آن وقت از فریاد کشیدن دست می کشیم و شروع به گوش دادن می کنیم.

471
00:19:49,000 --> 00:19:51,000
با اطرافیان مهربان تر و ملایم تر می شویم،

472
00:19:51,000 --> 00:19:54,000
و با خودمان مهربان تر و ملایم تر می شویم.

473
00:19:54,000 --> 00:19:56,000
تمام حرفم همین بود. ممنون.

474
00:19:56,000 --> 00:19:59,000
(تشویق)