Po trzech tygodniach pobytu w Afganistanie,

dołączamy do tłumów na lotnisku w Kabulu.

Teraz jest to jedyna droga poza kraj.

Jest tu ogromny blok.
Mnóstwo samochodów.

Setki ludzi czekają
w piekącym upale,

w nadziei na odlot.

Właśnie udało nam się
dostać się do kompleksu lotniska,

i uh, muszę powiedzieć,

to było dość intensywne.

To było po prostu, jak,
ten natłok zdesperowanych ludzi,

i wrzeszczących dzieci,

kobiet i niemowląt,

i um, yeah.

To nie jest częsty widok
desperacja jak ta.

Ci nieliczni ludzie, którym się to udaje

są wyczerpani i przerażeni.

Ale to oni są szczęściarzami.

Udało im się przejść przez
punkty kontrolne Talibów,

Afgańskich strażników,

i w końcu bramę lotniska.

Ale nie mogą zapomnieć o tych.
których zostawili za sobą.

Wydostajemy się.
Jesteśmy z tego powodu szczęśliwi.

Ale mamy złamane serca
z powodu naszego kraju

Szczególnie względem tych, którzy nie mogą się wydostać,

tych, którzy tu utknęli.

Mamy naprawdę złamane serca.

Nasze serca krwawią dla nich.

Co czujecie względem wszystkich matek,

z młodymi córkami, które będą teraz

dorastać pod rządami Talibów?

Ból. Dużo bólu.

[Ryk silnika samolotu.]

Tył dość długiej kolejki.

Uh, transport jest pod napięciem,
powiedzieli.

Oczywiście, priorytetem jest

wydostanie dzieci i niemowląt
tak szybko jak to możliwe.

Ale myślę że pewnie
będziemy tu dość długo.

Czy pracuje pan dla wojska amerykańskiego?

Nie dla wojska, ale

pracujemy z Ministerstwem Obrony
w Afganistanie.

Ale pracujemy również z
ludźmi z zagranicy.

Więc masz wizę?

Tak. Mamy dokumenty,
i wizę też.

W czasie przeprowadzania wywiadu z tą parą,

nagle są za nami krzyki.

Przejeżdża samochód.

[Silnik samochodu przejeżdża obok].

To jest noworodek,

które właśnie przejechało obok,
w tym pojeździe.

To był noworodek.
Widziałeś to dziecko?

Było takie duże.

Dziecko, jak się dowiedzieliśmy,
ma udar cieplny,

i potrzebuje leczenia.

Przypomnienie, dla tych rodzin,
że są blisko bezpieczeństwa,

ale jeszcze go nie znaleźli.

Stoimy w palącym, gorącym słońcu
przez wiele godzin,

każdy szuka schronienia, jak może.

[Krzyk dziecka, płacz].

Cierpliwość się wyczerpuje.

Nie ma żadnego koca.

Łazienki tutaj są
w bardzo złym stanie

I nie ma nikt pojęcia 
jak długo ci ludzie

tutaj będą.

Przez osiem godzin dzisiaj,
żaden amerykański samolot nie odleciał.