Mit o Lokim i budowniczym - Alex Gendler

Zobacz pełną lekcję: https://ed.ted.com/lessons/the-myth-of-loki-and-the-master-builder-alex-gendler

Asgard, cudowna kraina i dom nordyckich bogów. Nad górami wznosił się ogromny pałac Odyna, Walhalla, a tęczowy most Bifröst stał bez unosił się w powietrzu. Choć piękny, świat był bezbronny w razie ataku olbrzymów i trolli, którzy pragnęli zniszczyć bogów. Pewnego dnia nieznajomy złożył bogom ofertę. Alex Gendler opowiada mit o mistrzu budowniczym.

Lekcja: Alex Gendler, reżyseria: Hype CG.

Asgard, cudowna kraina
i dom nordyckich bogów.

Nad górami wznosił się
ogromny pałac Odyna, Walhalla,

a tęczowy most Bifröst
unosił się w powietrzu.

Chociaż piękny,

świat był bezbronny w razie ataku
olbrzymów i trolli z Jotunheim,

którzy gardzili bogami
i chcieli ich zniszczyć.

Pewnego dnia, kiedy najsilniejszy bóg,
Thor, walczył poza Asgardem z wrogami,

na potężnym szarym koniu
nadjechał nieznajomy.

Gość złożył bogom niesamowitą ofertę.

Zbuduje im najwspanialszy mur,
jaki kiedykolwiek widzieli,

za wysoki dla olbrzymów
i zbyt mocny dla trolli.

W zamian ożeni się z piękną boginią Freją,

a z nieba otrzyma słońce i księżyc.

Oburzeni bogowie chcieli go przepędzić,

ale sprytny Loki wpadł na podstępny plan.

Poradził przyjąć ofertę nieznajomego,

ale ustanowić tak surowe warunki,
żeby nie mógł ukończyć muru na czas.

W ten sposób nic nie stracą,
a mur zostanie ukończony prawie za darmo.

Frei nie podobał się ten pomysł,

ale Odyn i inni bogowie dali się przekonać

i zawarli umowę z budowniczym.

Na wzniesienie muru dali tylko jedną zimę.

Jeśli mur nie zostanie ukończony
przed pierwszym dniem lata,

budowniczy nie otrzyma zapłaty.

Nie może mu pomagać żaden człowiek.

Bogowie przypieczętowali
umowę uroczystymi przysięgami

i przyrzekli murarzowi, że będzie
całkowicie bezpieczny w Asgardzie.

Rankiem nieznajomy zaczął kopać
fundamenty w zadziwiającym tempie,

a o zmroku wyruszył
w góry po głazy do budowy.

Następnego ranka
nieznajomy był już z powrotem.

To zmartwiło bogów.

Zgodnie z umową nikt
nie pomagał budowniczemu

tylko rumak Swadelfari,
który ciągnął ładunek tak ciężki,

że zostawiał za sobą rowy w ziemi.

Minęła zima.

Nieznajomy budował bez przerwy,
a Swadelfari pomagał w transporcie

i ani śnieg, ani deszcz
nie mogły ich zatrzymać.

Kiedy do lata pozostały tylko trzy dni,
mur był wysoki i nie do przebicia.

Brakowało tylko bramy.

Przerażeni bogowie zrozumieli,
że na zawsze stracą

nie tylko boginię płodności,

ale też słońce i księżyc, a ich świat
pogrąży się w wiecznych ciemnościach.

Zastanawiali się, dlaczego
zgodzili się na tak głupi zakład.

Wtedy przypomnieli sobie, że to Loki
podsunął im ten okropny pomysł.

Nagle Loki nie był już tak pewny siebie.

Inni bogowie zagrozili mu
niewyobrażalnie bolesną śmiercią,

jeśli nie wymyśli sposobu
na uniknięcie wypłaty nagrody.

Loki obiecał zająć się sytuacją i zniknął.

Zapadła noc

i budowniczy przygotowywał się
do wyruszenia po ostatni ładunek.

Ale kiedy zawołał Swadelfariego,
na polu pojawiła się klacz.

Była tak piękna,
że rumak zignorował pana,

i zerwał lejce.

Murarz próbował go złapać,

ale klacz uciekła do lasu,
a Swadelfari podążył za nią.

Nieznajomy wściekł się.

Wiedział, że to sprawka bogów,
i postanowił stawić im czoło

już nie jako zwykły murarz,

a pod prawdziwą formą
strasznego górskiego olbrzyma.

To był duży błąd.

Thor właśnie wrócił do Asgardu,

a kiedy bogowie dowiedzieli się,
że to olbrzym próbował ich oszukać,

zerwali przysięgę.

Jedyną zapłatą, którą olbrzym otrzymał,

i ostatnią, jaką zobaczył,

był Thor zamachujący się
potężnym młotem Mjølnerem.

Po położeniu ostatniego kamienia
bogowie uczcili zwycięstwo.

Tylko Lokiego brakowało.

Minęło kilka miesięcy,
zanim w końcu wrócił

z pięknym szarym źrebakiem o ośmiu nogach.

Źrebak wyrósł na wspaniałego
rumaka o imieniu Sleipnir.

Został rumakiem Odyna
i był szybszy niż wiatr.

Prawdę o jego pochodzeniu
Loki wolał przemilczeć.