Ειλικρινείς Ψεύτες: Η ψυχολογία της αυταπάτης | Κόρτνι Ουόρεν | TEDxUNLV

Αυτή η ομιλία έγινε σε μια τοπική εκδήλωση TEDx, μια παραγωγή ανεξάρτητη από τα συνέδρια TED.
Παρέχοντας πλαίσιο, πόρους και συνδέσεις, ο στόχος της Δρ. Κόρτνεϊ Ουόρεν είναι να υποστηρίξει οποιονδήποτε είναι αρκετά γενναίος να ζήσει μια πιο συνειδητή ζωή. Γιατί όταν είμαστε ειλικρινείς για το ποιοι είμαστε πραγματικά, τότε έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε.

Οι άνθρωποι είναι άρχοντες της αυταπάτης.

Κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας ώστε
να πιστεύουμε πράγματα που δεν ισχύουν

και αρνούμαστε να πιστέψουμε
πράγματα που είναι αλήθεια.

Ήμουν στο Πανεπιστήμιο

όταν άρχισα να εμβαθύνω
στο θέμα της αυταπάτης.

Με τρέλανε.

Το έβλεπα παντού,

σε όλους.

Λέμε ψέματα στους εαυτούς μας
για τις μικρότερες λεπτομέρειες,

όπως πόσο φάγαμε πραγματικά σήμερα,

και γιατί δεν βάλαμε
το πραγματικό μας ύψος και βάρος

στην άδεια οδήγησής μας.

(Γέλια)

Λέμε ψέματα για να αντικατοπτρίσουμε
τους φιλόδοξους στόχους μας:

«Θα πιω μόνο ένα ποτήρι κρασί απόψε» -

όταν ξέρω ότι πίνω τουλάχιστον τρία.
(Γέλια)

Λέμε ψέματα για να τηρήσουμε
κοινωνικά ιδεώδη:

«Δεν έχω σεξουαλικές σκέψεις για κανέναν
άλλον εκτός από τον σύζυγό μου»

επειδή αυτό δεν θα ήταν αποδεκτό.

Λέμε ψέματα για τις πιο σημαντικές
επιλογές στη ζωή μας,

όπως γιατί παντρευτήκαμε αυτόν
ή γιατί επιλέξαμε την καριέρα μας.

Δυστυχώς, για όλους
τους ρομαντικούς εκεί έξω,

η αγάπη σπάνια είναι το πλήρες κίνητρο
γι' αυτές τις επιλογές.

Η αυταπάτη δεν ήταν πουθενά πιο φανερή
απ' ό,τι στις ρομαντικές μου σχέσεις.

Φοβόμουν μήπως με αφήσουν.

Ο φόβος της εγκατάλειψης
με έκανε να συμπεριφερθώ

με τρόπους που ακόμη
δύσκολα θα παραδεχτώ -

να περιμένω αγωνιωδώς ένα τηλεφώνημα,

να οδηγώ για να δω αν ήταν
εκεί που είπε ότι θα ήταν,

να ρωτώ επανειλημμένως αν με αγαπούσε.

Εκείνο τον καιρό,
δεν θα σας έλεγα τίποτα από αυτά,

επειδή δεν μπορούσα
να το παραδεχτώ στον εαυτό μου.

Κατά βάθος, λέμε ψέματα στον εαυτό μας

επειδή δεν έχουμε αρκετή ψυχολογική
δύναμη για να παραδεχτούμε την αλήθεια

και να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες
που θα ακολουθήσουν.

Συνεπώς, η κατανόηση της αυταπάτης μας

είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος
να ζήσουμε μια ικανοποιητική ζωή.

Γιατί όταν παραδεχτούμε
ποιοι είμαστε πραγματικά,

έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε.

Είναι δύσκολο να κοιτώ αυτή τη φωτογραφία
και να σκεφτώ,

«Ψεύτες!»

(Γέλια)

Αλλά οι τάσεις αυταπάτης μας ξεκινούν εδώ.

Από πολύ νεαρή ηλικία
αρχίζουμε να παρατηρούμε

και να βγάζουμε συμπεράσματα
για τον εαυτό μας και το περιβάλλον μας.

Σωστό ή λάθος, τα συμπεράσματά μας
επηρέασαν την ταυτότητά μας.

Ως ενήλικες, θα θέλουμε κυρίως
να πούμε ψέματα

για το πώς οι φυσιολογικά επώδυνες
πραγματικότητες που βιώσαμε ως παιδιά

επηρέασαν αυτό που είμαστε σήμερα.

Ίσως να μεγαλώσατε
σε μονογονεϊκή οικογένεια,

όπου ο πατέρας σας σάς παραμελούσε.

Μάθατε ότι κάπου υστερούσατε -

δεν ήσασταν αρκετά έξυπνοι,
αρκετά ελκυστικοί, αρκετά αθλητικοί.

Συμπεράνατε ότι για να κάνετε
τον κόσμο να σας αγαπά,

έπρεπε να είστε τέλειοι.

Ως ενήλικας,

όταν κάποιος επισημαίνει τις ατέλειές σας,

νιώθετε τεράστιο άγχος,
αλλά αρνείστε την προέλευσή του.

Ίσως νιώθατε άσχημοι ως παιδιά επειδή
σας πείραζαν για το παρουσιαστικό σας.

Μάθατε να τρώτε ως απάντηση
στον συναισθηματικό πόνο.

Ως ενήλικας, αγωνίζεστε
να διατηρήσετε ένα σταθερό βάρος,

επειδή το ότι τρώτε δεν έχει
και τόσο σχέση με την πείνα.

Ίσως βλέπατε τους γονείς σας να μαλώνουν.

Μάθατε να αποφεύγετε τις συγκρούσεις.

Τώρα, αγωνίζεστε ακόμη και να παραδεχτείτε
ότι έχετε ένα αρνητικό συναίσθημα.

Αν και κάθε συγκεκριμένη διδαχή της
παιδικής μας ηλικίας θα είναι μοναδική,

αυτό που μάθαμε θα γίνει
αντιπροσωπευτικό παράδειγμα

στα ψέματα που λέμε
στους εαυτούς μας ως ενήλικες.

Οι ψυχολογικές θεωρίες
της ανθρώπινης φύσης

μπορούν να μας βοηθήσουν
να καταλάβουμε την αυταπάτη μας.

Ο Σίγκμουντ Φρόιντ περιέγραψε
για πρώτη φορά τα ψέματα

μέσω μηχανισμών άμυνας του εγώ.

Οι ψυχολογικές στρατηγικές
που προστατεύουν τον εγωισμό μας

- τη βασική αίσθηση του εαυτού μας -

από πληροφορίες που θα μας πλήγωναν.

Άρνηση:

Η άρνηση να πιστέψουμε
ότι κάτι είναι αλήθεια,

αν και είναι.

«Δεν έχω πρόβλημα με το αλκοόλ» -

αν και πίνω κάθε μέρα.

«Δεν ζηλεύω» -

αν και ψάχνω κρυφά το ηλεκτρονικό
ταχυδρομείο του συντρόφου μου.

Εξορθολογισμός:

Η δημιουργία ενός λόγου
για να συγχωρέσουμε τον εαυτό μας.

«Δεν θα σου φώναζα αν δεν μου είχες
συμπεριφερθεί τόσο άδικα»,

και έτσι δικαιολογώ τις φωνές μου.

«Ξέρω ότι το κάπνισμα
δεν κάνει καλό στην υγεία μου,

αλλά με βοηθάει να χαλαρώσω»,

και έτσι δικαιολογώ το ότι καπνίζω.

Προβολή:

Το να παίρνουμε μια μη επιθυμητή
πλευρά του εαυτού μας

και να την αποδίδουμε σε κάποιον άλλον.

«Δεν είμαι έτσι. Εσύ είσαι έτσι».

Όταν χάσετε το ενδιαφέρον
γι' αυτόν που βγαίνετε,

λέτε πράγματα όπως,

«Δεν είσαι έτοιμος γι' αυτή τη σχέση»,

όταν στην πραγματικότητα,
εσείς δεν είστε έτοιμοι γι' αυτή τη σχέση

και ποτέ δεν θα είστε!

Πρωτοπόροι στα πεδία
της γνωστικής-συμπεριφορικής

περιγράφουν πώς οι σκέψεις μας
μάς εξαπατούν

μέσω γνωστικών στρεβλώσεων -
τους παράλογους τρόπους που σκεφτόμαστε.

Πολωμένη σκέψη:
Σκέψη στα άκρα.

«Ή δεν θα φάω καθόλου μπισκότα,
ή θα φάω ολόκληρο το κουτί,

επειδή αν φάω ένα μπισκότο,

θα έχω ήδη χαλάσει τη δίαιτά μου,
άρα ας συνεχίσω να τρώω».

Συναισθηματικός εξορθολογισμός:

Το να πιστεύουμε ότι τα αισθήματά μας

αντικατοπτρίζουν
με ακρίβεια την πραγματικότητα.

«Νιώθω πληγωμένη, άρα πρέπει
να μου έχεις κάνει κάτι κακό».

«Νιώθω χαζή, άρα είμαι χαζή».

Υπεργενίκευση:

Το να εκλαμβάνεις ένα μοναδικό αρνητικό
γεγονός ως μόνιμη κατάσταση ήττας.

Μετά από έναν άσχημο χωρισμό, σκέφτεστε,

«Θα είμαι για πάντα μόνη».

Αφού σας αρνηθούν μια προαγωγή
στη δουλειά, σκέφτεστε,

«Δεν θα πετύχω ποτέ στην καριέρα μου».

Από μια υπαρξιακή προοπτική,

εξαπατούμε τους εαυτούς μας
για να αποφύγουμε τα Δεδομένα της Ζωής -

τις θεμελιώδεις πραγματικότητες
της ανθρώπινης ύπαρξης

που πρέπει να αντιμετωπίσουμε.

Ο θάνατος - όλοι θα πεθάνουμε.

Απόλυτη μοναξιά -

γεννηθήκαμε ως ένα άτομο
μέσα σε ένα φυσικό σώμα.

Απουσία νοήματος -

οι ζωές μας εκ φύσεως δεν έχουν νόημα,
εκτός κι αν τους δώσουμε εμείς νόημα.

Και η Ελευθερία -

είμαστε υπεύθυνοι για τους εαυτούς μας
επειδή έχουμε την ελευθερία επιλογής.

Για να αποφύγουμε τη σύγκρουση
με αυτές τις πραγματικότητες

συχνά λέμε ψέματα στον εαυτό μας:

«Είμαι έτσι εξαιτίας της ανατροφής μου» -

κι έτσι μεταθέτω την ευθύνη
για τις επιλογές μου.

«Τα κακά πράγματα στις ειδήσεις
δεν θα συνέβαιναν ποτέ σε μένα» -

επειδή είμαι
κατά κάποιον τρόπο ιδιαίτερη,

και προστατεύομαι από το κακό
με μοναδικό τρόπο.

«Δεν θα κάνω διαθήκη. Είμαι νέα.
Δεν θα πεθάνω έτσι κι αλλιώς» -

κι έτσι αρνούμαστε τη θνησιμότητά μας.

Πολυπολιτισμικοί
και φεμινιστικοί ψυχολόγοι

περιγράφουν πώς μας επηρεάζει
η εσωτερίκευση πολιστιστικών προτύπων.

Εδώ, εξαπατούμε τον εαυτό μας
με το να πιστεύουμε

αυτό που λόγω πολιτιστικής εξάρτησης
πιστεύουμε ως αληθινό,

αντί να αποφασίσουμε
τι πραγματικά πιστεύουμε ως αληθινό.

Συμβιβάζεστε για να ανταποκριθείτε
στα πολιτιστικά πρότυπα;

Πιστεύετε ότι πρέπει να φαίνεστε κάπως,

να έχετε συγκεκριμένο βάρος,

να έχετε συγκεκριμένο εισόδημα,

να παντρευτείτε, να κάνετε παιδιά,
να είστε θρησκευόμενοι,

επειδή έτσι πρέπει

ή επειδή πιστεύετε
ότι είναι το σωστό για σας;

Όλες αυτές οι θεωρίες της ανθρώπινης φύσης
μας βοηθούν να καταλάβουμε

πώς εξαπατούμε τον εαυτό μας
σε καθημερινή βάση.

Γιατί να σας νοιάζει;

Η αυταπάτη φέρνει τρομερό πόνο και λύπη.

Για να αποφύγουμε την ειλικρίνεια,

κάνουμε συχνά επιλογές
με επιβλαβείς συνέπειες

στον εαυτό μας και σε άλλους -

ίσως να παίρνουμε ναρκωτικά, να πίνουμε,
να τρώμε, να ψωνίζουμε, να τζογάρουμε,

να κλέβουμε, να λέμε ψέματα,
να αφήνουμε ανθρώπους

ή να ρίχνουμε το συναισθηματικό μας φορτίο
σε αυτούς που αγαπάμε περισσότερο.

Ή, ίσως να επιλέξουμε να μην αλλάξουμε

ακόμη και όταν είμαστε δυστυχισμένοι

ή προκαλούμε σοβαρά προβλήματα
στους γύρω μας.

Είναι εξαιρετικά οδυνηρό να κοιτάτε
τη ζωή σας με λύπη,

επειδή δεν μπορείτε να αλλάξετε
τις επιλογές του παρελθόντος.

Όπως μοιράστηκα νωρίτερα,

είχα πολλά προβλήματα
με τις ρομαντικές μου σχέσεις.

Ήξερα ότι δεν ένιωθα ασφαλής,

αλλά πίστευα ότι έφταιγε ο φίλος μου -

αν απλώς μου τηλεφωνούσε συχνότερα,
μου έλεγε ότι με αγαπούσε πιο πολύ,

τότε θα ένιωθα ασφαλής.

Η αλήθεια ήταν

ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα
για να με κάνει να αισθανθώ ασφαλής,

επειδή τα συναισθήματά μου
δεν είχαν καμία σχέση με αυτόν.

Ο λόγος που δεν αισθανόμουν ασφαλής
είναι ότι ως παιδί έμαθα

ότι οι άνθρωποι πάντα με άφηναν,

και έζησα τη ζωή μου κάνοντας επιλογές
σύμφωνα με αυτή την πεποίθηση.

Όταν δεν παίρνουμε την πλήρη ευθύνη
του ποιοι είμαστε,

πληγώνουμε τον εαυτό μας
και όλους γύρω μας.

Και τώρα τι γίνεται;

Πώς αρχίζουμε να αναγνωρίζουμε
τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας;

Πώς αρχίζουμε να γινόμαστε
πιο ειλικρινείς ψεύτες;

Το πρώτο βήμα είναι η αυτογνωσία -

γινόμαστε παρατηρητές του εαυτού μας.

Όταν έχετε μια δυνατή συναισθηματική
αντίδραση σε κάτι,

κάντε μια παύση.

Όταν αυτό που λέτε
δεν συμβαδίζει με αυτό που κάνετε,

κάντε παύση.

Όταν κάνετε παράλογες σκέψεις,

κάντε παύση.

Αναρωτηθείτε:

Τι λέει αυτό για μένα;

Παρομοίως, οι περισσότεροι από εμάς
ξοδεύουν τεράστια ενέργεια

προσπαθώντας να ξεπεράσουν κάποιον
ή κάτι που τους συνέβη.

Γενικά αποφεύγουμε
να εξετάσουμε τη συνεισφορά μας

στις διαμάχες στη ζωή μας.

Όταν έχετε εκκρεμότητες με κάτι ή κάποιον,

κάντε παύση.

Αναρωτηθείτε:

Τι λέει η αντίδρασή μου
σε αυτή την κατάσταση για μένα;

Καθώς γινόμαστε
πιο ειλικρινείς και αποκτάμε επίγνωση,

γινόμαστε και πιο υπεύθυνοι
για τις επιλογές μας.

Αν παραδεχτούμε ότι είμαστε
ανασφαλείς για κάτι

- που όλοι είμαστε -

θα έρθουμε τώρα αντιμέτωποι
με μια επιλογή:

να αντιμετωπίσουμε
στην ανασφάλειά μας ή όχι.

Ό,τι και να αποφασίσουμε,

τώρα είμαστε πιο υπεύθυνοι
για τις συνέπειες της ανασφάλειάς μας,

επειδή ξέρουμε πια.

Το να μην αλλάξουμε όταν έρθουμε
αντιμέτωποι με την αλήθεια είναι επιλογή.

Αν και δεν μπορούμε να ελέγξουμε πολλές
καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε στη ζωή,

είμαστε υπεύθυνοι
για τις αντιδράσεις μας σε όλες αυτές.

Σε αυτό το πνεύμα,
ένας από τους καλύτερους τρόπους

για να αντιμετωπίσουμε την αυταπάτη μας
είναι η ψυχοθεραπεία.

Ίσως είναι η μοναδική σχέση

που θα έχετε ποτέ σε ολόκληρη τη ζωή σας

που υπάρχει αποκλειστικά
για να σας ωφελήσει.

Και όμως, υπάρχει μεγάλο στίγμα
σχετικά με τη θεραπεία.

Ο κόσμος λέει συχνά πράγματα όπως,

«Δεν χρειάζομαι θεραπεία.

Είναι μόνο για τρελούς ή αδύναμους που
δεν μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους».

Η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται
τεράστιο κουράγιο

για να είστε τελείως ευάλωτοι
σε έναν άλλο άνθρωπο.

Η θεραπεία είναι πραγματικά ένα δώρο
αν έχετε το κουράγιο να το αποδεχτείτε.

Η αντιμετώπιση της αυταπάτης μας
είναι ένα ταξίδι ζωής.

Αλλάζουμε και ο κόσμος
μάς προσφέρει νέες ευκαιρίες

για να κατανοήσουμε τον εαυτό μας.

Πάντα υπάρχουν περισσότερα να μάθουμε.

Ήμουν στο τέλειο μονοπάτι
για να γίνω μια επιτυχημένη ακαδημαϊκός.

Έλαβα μόνιμη θέση εδώ στο UNLV,
πριν από δύο χρόνια.

Και σε περίπου έξι εβδομάδες,
θα είμαι άνεργη,

επειδή παραιτήθηκα.

Το να μονιμοποιείσαι
και μετά να παραιτείσαι

είναι σχεδόν το τελευταίο
που περιμένει κανείς

από μέλος διδακτικού προσωπικού.

Ειδικά από εμένα. Αγαπώ την ψυχολογία!

Αγαπώ τη διδασκαλία. Αγαπώ την έρευνα.
Αγαπώ το τμήμα μου.

Είχα μια φανταστική εμπειρία στο UNLV.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι τα ακαδημαϊκά
δεν είναι πλέον το πάθος μου.

Ήταν πολύ οδυνηρό
να το παραδεχτώ στον εαυτό μου.

Επειδή έπρεπε να αντιμετωπίσω όλες
τις τάσεις αυταπάτης και ανασφάλειές μου.

«Και αν απογοητεύσω τους ανθρώπους;

Τι θα πει η οικογένειά μου;

Τι θα κάνω; Τι θα γίνει αν δεν μπορώ
να συντηρήσω τον εαυτό μου;

Ποια είναι, αν δεν είμαι καθηγήτρια;

Τι θα γίνει αν αλλάξει όλη η ζωή μου;

Τι θα γίνει αν δεν αλλάξει όλη η ζωή μου;»

Αν είχα επιλέξει
να παραμείνω στα ακαδημαϊκά

θα πλήρωνα ένα τεράστιο
ψυχολογικό τίμημα.

Θα έπρεπε να παραδεχτώ
ότι δεν ήμουν αρκετά δυνατή

να κάνω διαφορετικές επιλογές για μένα
όταν ερχόμουν αντιμέτωπη με την αλήθεια.

Γίνετε πιο ειλικρινείς ψεύτες.

Επιλέξτε να είστε πιο ειλικρινής
με τα ψέματα που λέτε στον εαυτό σας.

Χρησιμοποιήστε την αλήθεια για να ζήσετε
την πιο ικανοποιητική ζωή για σας,

επειδή ζούμε μόνο μία φορά.

(Χειροκρότημα)