O kryzysie opioidowym - co zrobić, żeby uratować komuś życie
-
0:01 - 0:05Od 24 lat jestem strażakiem
-
0:05 - 0:07w Huntington w Wirginii Zachodniej.
-
0:08 - 0:13Razem z pozostałymi strażakami
zajmuję się ratowaniem życia -
0:14 - 0:15i mienia
-
0:15 - 0:21w takich katastrofach jak wypadki
samochodowe czy pożary domów, -
0:21 - 0:24a także podczas nagłych
interwencji medycznych. -
0:26 - 0:30Jestem kobietą zarządzającą
jednostką zdominowaną przez mężczyzn. -
0:30 - 0:3510 lat temu postanowiłam podnieść
swoje kwalifikacje medyczne -
0:35 - 0:37i uzyskałam dyplom pielęgniarki.
-
0:38 - 0:40Zrobiłam to, bo było oczywiste,
-
0:40 - 0:44że następnym zagrożeniem,
nie tylko dla mojego miasta, -
0:44 - 0:46ale także dla innych miast w kraju,
-
0:46 - 0:48nie była jednorazowa katastrofa,
-
0:48 - 0:52kiedy strażacy przyjeżdżają jak kawaleria,
-
0:53 - 0:57gaszą pożar i odjeżdżają,
czując, że coś naprawili -
0:57 - 0:58i wszystko jest w porządku.
-
0:59 - 1:05Następna katastrofa w moim mieście
to długa, wyniszczająca -
1:05 - 1:09i śmiertelna katastrofa,
jaką jest uzależnienie od opioidów. -
1:10 - 1:12Nazywamy ją epidemią zdrowotną.
-
1:12 - 1:17Nie określa się jej jako uzależnienie,
ale zaburzenia ponarkotykowe. -
1:18 - 1:19Żeby pokazać,
-
1:19 - 1:23jak poważna jest ta epidemia, dodam,
-
1:23 - 1:29że w 2017 roku w moim hrabstwie,
w którym mieszka 95 tysięcy ludzi, -
1:29 - 1:33mieliśmy 1831 przypadków przedawkowania
-
1:34 - 1:38i 183 przypadki śmierci z tego powodu.
-
1:39 - 1:45Zarówno moi strażacy jak i inne służby
muszą odpowiednio na to zareagować. -
1:46 - 1:47(Kaszel)
-
1:47 - 1:48Przepraszam.
-
1:50 - 1:56Widząc, jak ta epidemia
zatacza coraz szersze kręgi, -
1:56 - 1:57wiele zrozumiałam.
-
1:58 - 2:03Musimy przedefiniować naszą pracę,
bo pierwsi udzielamy pomocy. -
2:04 - 2:06Musimy być czymś więcej niż kawalerią.
-
2:06 - 2:09Musimy zrobić coś więcej,
niż tylko ratować życie. -
2:09 - 2:13Musimy znaleźć sposób
na odbudowanie tego życia. -
2:14 - 2:16Potrzeba do tego wielu osób.
-
2:17 - 2:19Właśnie to próbujemy zrobić
-
2:19 - 2:21w Huntington w Wirginii Zachodniej.
-
2:22 - 2:26Pozwólcie, że zapoznam was
z naszą działalnością. -
2:27 - 2:31Po pierwsze, co się dzieje z osobą,
która przedawkuje? -
2:32 - 2:38Wyobraźcie sobie, że cierpicie
na zaburzenia mózgu z powodu uzależnienia. -
2:39 - 2:40Jesteście słabi,
-
2:40 - 2:42skrępowani i zawstydzeni.
-
2:44 - 2:46Przedawkowaliście.
-
2:47 - 2:50Przyjaciel lub ktoś z rodziny
zadzwonił pod 911. -
2:51 - 2:53Nagle budzicie się
-
2:53 - 2:59i widzicie wokół siebie pięć lub sześć
obcych osób w mundurach. -
2:59 - 3:01Pocierają was w okolicy mostka
-
3:01 - 3:03i mówią: "Obudź się!
-
3:03 - 3:05Przedawkowałeś. Mogłeś umrzeć".
-
3:06 - 3:08Czy nie wzbudziłoby to
waszej agresji i chęci obrony? -
3:09 - 3:10Wiem, że ze mną tak by było.
-
3:11 - 3:12Na dodatek
-
3:12 - 3:15ci obcy ludzie podają wam nalokson,
-
3:15 - 3:17który powoduje u was objawy
głodu narkotycznego, -
3:18 - 3:20czyli reakcję na odstawienie opioidów.
-
3:22 - 3:25Czujecie się okropnie.
-
3:25 - 3:28Niektórzy mówią, że to jak grypa,
tylko dziesięć razy gorzej. -
3:29 - 3:33Mdłości, wymioty, biegunka, ból ciała.
-
3:33 - 3:39Nie tylko, jako obcy ludzie,
wybudziliśmy was, -
3:39 - 3:42ale też sprawiliśmy,
że czujecie się okropnie. -
3:42 - 3:47W zamian za to nie jesteście
zbyt mili dla nas. -
3:47 - 3:51Nie wyrażacie zgody na dalsze leczenie.
-
3:52 - 3:56To wywołuje u nas
jeszcze większą frustrację. -
3:56 - 3:57Wściekamy się,
-
3:57 - 4:01bo jesteście niewdzięczni,
że uratowaliśmy wam życie. -
4:02 - 4:05Niewiele tak zdziałamy.
-
4:10 - 4:13Mamy do czynienia
z zaburzeniem pracy mózgu, -
4:14 - 4:16które powoduje zmianę myślenia.
-
4:16 - 4:19Jesteście przekonani,
że nie macie problemu. -
4:19 - 4:25Może nie pierwszy raz przedawkowaliście.
-
4:25 - 4:28Może to trzeci, czwarty czy piąty raz,
-
4:29 - 4:31kiedy my, osobiście, uratowaliśmy was.
-
4:34 - 4:36To nie jest dobra sytuacja.
-
4:37 - 4:38Po drugie,
-
4:39 - 4:43osoby udzielające pierwszej pomocy
nie mają odpowiedniej wiedzy -
4:43 - 4:45na temat zaburzeń ponarkotykowych.
-
4:46 - 4:48Nie ma jej też środowisko medyczne.
-
4:48 - 4:54Nie uczy się nas, jak postępować
z osobami z tymi zaburzeniami. -
4:55 - 4:59Jestem wyszkolona w gaszeniu
różnych rodzajów pożarów -
4:59 - 5:02czy w ratowaniu życia na miejscu wypadku,
-
5:02 - 5:05ale nie nauczono mnie, jak radzić sobie
ze skomplikowaną współpracą -
5:05 - 5:08między udzielającymi pierwszej pomocy,
środowiskiem medycznym, -
5:08 - 5:09opieką społeczną
-
5:10 - 5:14a szerszym środowiskiem,
żeby długoterminowo ratować życie. -
5:16 - 5:17Po trzecie,
-
5:18 - 5:20i najważniejsze,
-
5:21 - 5:25jako osoba udzielająca pierwszej pomocy
czuję się jak kawaleria. -
5:25 - 5:28Jesteśmy jak rycerze w błyszczącej zbroi.
-
5:28 - 5:32Chcemy wpaść, zrobić, co trzeba,
i odjechać z poczuciem satysfakcji, -
5:33 - 5:35bo odmieniliśmy czyjeś życie.
-
5:35 - 5:37Jednak tak się nie dzieje,
-
5:37 - 5:41kiedy mamy do czynienia z osobą
z zaburzeniami ponarkotykowymi. -
5:42 - 5:45Odjeżdżamy, czując
frustrację i bezużyteczność. -
5:46 - 5:48Ciągle mamy do czynienia
z tymi samymi osobami, -
5:48 - 5:50żadnej poprawy.
-
5:51 - 5:53Coś wam powiem.
-
5:53 - 5:57W pewnym momencie poczułam,
że jako osoby udzielające pierwszej pomocy -
5:57 - 5:59i jako społeczność
-
5:59 - 6:00musimy rozwiązać ten problem
-
6:01 - 6:04i znaleźć sposób, żeby pomóc
osobom z takim zaburzeniem. -
6:05 - 6:12Zaczęłam bardziej interesować się
problemem przedawkowań. -
6:12 - 6:15Zaczęłam rozmawiać
i słuchać moich pacjentów. -
6:16 - 6:20Chciałam wiedzieć,
co ich doprowadziło do takiego stanu, -
6:20 - 6:23czego doświadczają,
-
6:23 - 6:26co pogarsza ich sytuację,
-
6:26 - 6:28a co polepsza.
-
6:28 - 6:31Zaczęłam eksperymentować ze słowami,
-
6:31 - 6:34zwracać uwagę na swoje działania
-
6:34 - 6:37i na wpływ, jaki mają na tych pacjentów.
-
6:38 - 6:41Wiedza, jaką zdobyłam,
-
6:41 - 6:46i jaką nadal zdobywam
na ulicach Huntington, -
6:46 - 6:49otworzyła mi oczy i zmieniła życie.
-
6:51 - 6:56Jako społeczność miasta Huntington
w Wirginii Zachodniej -
6:56 - 6:59razem zmieniamy sposób traktowania tych,
-
6:59 - 7:02którzy cierpią na tę straszną chorobę.
-
7:04 - 7:08Wprowadzamy różne programy,
które prowadzą do zmian. -
7:09 - 7:12Opowiem o kilku z nich.
-
7:12 - 7:16W zeszłym roku powstał
Zespół Szybkiego Reagowania, -
7:17 - 7:19w skrócie QRT.
-
7:20 - 7:22Składa się z personelu paramedycznego,
-
7:23 - 7:24policjanta,
-
7:24 - 7:29kogoś z opieki środowiskowej
i ze wspólnoty wyznaniowej. -
7:30 - 7:33Zespół odwiedza osobę,
która przedawkowała, -
7:33 - 7:36w ciągu 72 godzin od reanimacji.
-
7:36 - 7:38Rozmawiają.
-
7:38 - 7:39Słuchają.
-
7:39 - 7:41Nawiązują kontakt z pacjentem
-
7:41 - 7:43i proponują formy leczenia.
-
7:48 - 7:53Obecnie prawie 30 procent osób,
-
7:53 - 7:57do których trafił zespół QRT,
-
7:57 - 7:59przyjęło zaproponowaną formę pomocy.
-
8:00 - 8:03To cudownie,
-
8:03 - 8:06że osoby udzielające pierwszej pomocy
zaangażowane w QRT, -
8:06 - 8:10czują, że mają na coś wpływ.
-
8:10 - 8:13Nastąpiła pozytywna zmiana,
której wcześniej nie było. -
8:15 - 8:16W tym roku...
-
8:16 - 8:19(Brawa)
-
8:21 - 8:27W tym roku otworzyliśmy niezależną
klinikę specjalistyczną, PROACT, -
8:27 - 8:31dla osób cierpiących
na zaburzenia ponarkotykowe. -
8:31 - 8:33To jak sklep wielobranżowy.
-
8:34 - 8:35Przychodzi pacjent,
-
8:35 - 8:40a specjalista od uzależnień
natychmiast ocenia jego stan, -
8:41 - 8:43przedstawia mu różne możliwości leczenia
-
8:43 - 8:47uwzględniające jego indywidualne potrzeby.
-
8:48 - 8:50To rozwiązuje kilka problemów.
-
8:50 - 8:55Daje nam miejsce, gdzie możemy
zabrać lub przekazać pacjentów, -
8:55 - 8:57którzy nie są już w sytuacji
bezpośredniego zagrożenia życia -
8:57 - 9:00i którzy odmawiają hospitalizacji.
-
9:00 - 9:04To odciąża również
-
9:04 - 9:08izby przyjęć w szpitalach,
które zawsze są pełne ludzi. -
9:09 - 9:11Trzecia sprawa, którą chcę poruszyć,
-
9:11 - 9:15jest mi bardzo droga
i ważna dla mojego zespołu. -
9:16 - 9:20Niedawno ruszyliśmy z programem
opieki dla ratowników. -
9:22 - 9:24Coraz częściej
-
9:25 - 9:31takie osoby cierpią na wtórny zespół
stresu pourazowego i na PTSD. -
9:33 - 9:38Często przeciętny strażak w Huntington
-
9:39 - 9:44ma do czynienia nawet z pięcioma
zgonami młodych osób na miesiąc. -
9:46 - 9:49To są przyjaciele, koledzy ze szkoły.
-
9:50 - 9:55Ten tak bardzo potrzebny program
pozwoli docenić ich ciężką pracę, -
9:55 - 9:57ale też da im możliwość wypowiedzenia się.
-
9:57 - 10:00Zapewni im przeszkolenie,
-
10:00 - 10:03które pomoże pokonać stres,
na jaki są narażeni. -
10:04 - 10:06Pokaże, jak radzić sobie
z problemami zdrowia psychicznego, -
10:06 - 10:08czego bardzo potrzebują.
-
10:11 - 10:13Obecnie mamy zajęcia jogi w remizach.
-
10:13 - 10:15(Śmiech)
-
10:15 - 10:19(Brawa)
-
10:19 - 10:22Mamy też masaże podczas służby,
co jest wspaniałe. -
10:22 - 10:24(Śmiech)
-
10:24 - 10:27Mamy też zajęcia poza pracą,
-
10:27 - 10:30jak lekcje gotowania
dla strażaków i ich partnerów -
10:30 - 10:32albo zajęcia z garncarstwa.
-
10:33 - 10:36Kilka miesięcy temu
-
10:36 - 10:40weszłam do hali remizy,
gdzie było kilku strażaków. -
10:41 - 10:43Połowie robiono masaż,
-
10:43 - 10:46a druga połowa się na niego szykowała.
-
10:47 - 10:51Zobaczyłam, jak 10 strażaków żartuje sobie
-
10:51 - 10:54w pozytywnej i rozluźnionej atmosferze.
-
10:55 - 10:57Nie widziałam takiego zachowania od lat.
-
10:58 - 11:04Taki stan przenosi się
na otoczenie, na mieszkańców. -
11:05 - 11:09Kilka tygodni temu
mój sąsiad przedawkował. -
11:09 - 11:11Ma 22 lata.
-
11:11 - 11:15Zbiegłam na dół, żeby pomóc
strażakom i sąsiadowi. -
11:16 - 11:20Zobaczyłam, jak moi strażacy
wspierają pacjenta. -
11:20 - 11:22Rozmawiają z nim bez osądzania go.
-
11:23 - 11:25Widziałam, jak jeden ze strażaków
-
11:25 - 11:28pokazał ojcu i komuś z rodziny,
-
11:28 - 11:31jak przeprowadzić sztuczne oddychanie
w razie ponownego przedawkowania. -
11:31 - 11:34Strażacy zostawili też resuscytator.
-
11:34 - 11:36To jest dobra zmiana.
-
11:36 - 11:38Dobra zmiana.
-
11:39 - 11:41Czy już mówiłam,
-
11:41 - 11:44jakich dwóch rzeczy
strażacy nie lubią najbardziej? -
11:45 - 11:48Stanu obecnego i zmian.
-
11:48 - 11:51(Śmiech)
-
11:54 - 11:58Dawniej też były epidemie narkomanii.
-
11:58 - 12:01Widziałam, co kokaina
może zrobić ze społecznością. -
12:02 - 12:04Wiele naszych krytyków sądzi,
-
12:04 - 12:10że nowa forma pomocy
dla ludzi z Huntington -
12:10 - 12:13ma podłoże rasowe,
-
12:13 - 12:18bo większość przypadków
przedawkowania dotyczy białych osób. -
12:18 - 12:21Rozumiem tę krytykę,
-
12:21 - 12:23bo nasz kraj do tego doprowadził.
-
12:24 - 12:28Nie zareagowaliśmy odpowiednio
na epidemię kokainy wśród czarnoskórych. -
12:29 - 12:31Nie możemy o tym zapominać.
-
12:31 - 12:32Musimy zachować się lepiej.
-
12:34 - 12:37Ale teraz wiem, że ludzie umierają.
-
12:38 - 12:44W Huntington każdego dnia zajmujemy się
cierpiącymi na zaburzenie ponarkotykowe, -
12:44 - 12:49niezależnie od koloru skóry
czy pochodzenia. -
12:51 - 12:55Osoby udzielające pierwszej pomocy
muszą zapobiegać niepotrzebnym zgonom. -
12:56 - 12:57Koniec i kropka.
-
13:02 - 13:05Oczywiście jestem
upartym strażakiem i pielęgniarką. -
13:06 - 13:10Wierzę, że można pokonać każdą barierę.
-
13:11 - 13:13Jedną z nich,
-
13:13 - 13:16przy epidemii opioidowej,
jest napiętnowanie. -
13:21 - 13:25Ludzie z Huntington w Wirginii Zachodniej
pokazują reszcie świata, -
13:26 - 13:28że zmiana jest możliwa.
-
13:29 - 13:32Jest nadzieja w walce z tą epidemią.
-
13:33 - 13:37Liczba przedawkowań zmalała o 40 procent.
-
13:38 - 13:41(Brawa)
-
13:46 - 13:49Obecnie notujemy 50-procentowy
spadek liczby zgonów. -
13:50 - 13:53(Brawa)
-
13:54 - 13:57Jest jeszcze dużo do zrobienia.
-
13:57 - 14:02Każdy z nas ma jakąś rolę
w walce z tą epidemią. -
14:02 - 14:06Wystarczy słuchać innych i być miłym,
-
14:06 - 14:10żeby móc odmienić czyjeś życie.
-
14:10 - 14:12Dziękuję i wszystkiego dobrego.
-
14:12 - 14:15(Brawa)
- Title:
- O kryzysie opioidowym - co zrobić, żeby uratować komuś życie
- Speaker:
- Jan Rader
- Description:
-
Jan Rader, jako dowódca straży oraz osoba udzielająca pierwszej pomocy, zajmuje się ratowaniem ludzkiego życia. Jednak kiedy epidemia opioidowa wtargnęła do jej miasta, zdała sobie sprawę, że należy wprowadzić nowy sposób ratowania życia. W przejmującej i dającej nadzieję prelekcji Rader pokazuje, jak wygląda życie na linii frontu tego kryzysu. Mówi o tym, że jej społeczność wprowadza nowe metody walki z zaburzeniami ponarkotykowymi, zaczynając od zwykłego słuchania.
- Video Language:
- English
- Team:
- closed TED
- Project:
- TEDTalks
- Duration:
- 14:31
Rysia Wand approved Polish subtitles for In the opioid crisis, here's what it takes to save a life | ||
Rysia Wand edited Polish subtitles for In the opioid crisis, here's what it takes to save a life | ||
Sylwia Gliniewicz accepted Polish subtitles for In the opioid crisis, here's what it takes to save a life | ||
Sylwia Gliniewicz edited Polish subtitles for In the opioid crisis, here's what it takes to save a life | ||
Sylwia Gliniewicz edited Polish subtitles for In the opioid crisis, here's what it takes to save a life | ||
Sylwia Gliniewicz edited Polish subtitles for In the opioid crisis, here's what it takes to save a life | ||
Sylwia Gliniewicz edited Polish subtitles for In the opioid crisis, here's what it takes to save a life | ||
Sylwia Gliniewicz edited Polish subtitles for In the opioid crisis, here's what it takes to save a life |