W naszym Układzie Słonecznym może kryć się pozaziemskie życie - Augusto Carballido

Zobacz całą lekcję: https://ed.ted.com/lessons/there-may-be-extraterrestrial-life-in-our-solar-system-augusto-carballido

Głęboko w naszym Układzie Słonecznym rozpoczyna się nowa era eksploracji kosmosu. Pod grubym lodem Europy, w pióropuszach pary Enceladusa i w metanowych jeziorach Tytanu, naukowcy poszukują pozaziemskiego życia. Te księżyce to tak zwane „oceaniczne światy” - posiadają płynne oceany, które mogą sprzyjać powstaniu życia. Czy w tych światach istnieje życie? Augusto Carballido sprawdza różne możliwości.

Lekcja: Augusto Carballido, reżyseria: Artrake Studio.

Głęboko w naszym Układzie Słonecznym

rozpoczyna się nowa era
eksploracji kosmosu.

Pod grubą pokrywą lodową Europy,

w pióropuszach pary wodnej na Enceladusie

i w metanowych jeziorach Tytana

astrobiolodzy poszukują śladów
pozaziemskiego życia.

Skupiliśmy się na tych trzech księżycach,
ponieważ każdy jest "oceanicznym światem",

czyli środowiskiem z płynnym oceanem,

a ciecz może sprzyjać powstaniu życia.

Żywe organizmy muszą rosnąć,
rozmnażać się i odżywiać,

między innymi.

Wszystkie te funkcje wymagają
powstania złożonych cząsteczek

z prostszych elementów.

Ciecze takie jak woda pozwalają pozostać
składnikom chemicznym w zawieszeniu,

zamiast tonąć pod wpływem grawitacji.

To pozwala im wchodzić w częste interakcje
w trójwymiarowej przestrzeni,

a we właściwych warunkach

wchodzić w reakcje chemiczne
tworzące żywą materię.

Ale to nie wystarczy.

Znane nam małe, złożone
cząsteczki biologiczne

są wrażliwe na temperaturę.

Jeśli będzie za gorąco
lub zimno, nie połączą się.

Ciekła woda ma dodatkową zaletę,

ma stosunkowo stałą temperaturę,

co oznacza, że może odizolować
cząsteczki od dużych wahań temperatury.

Na ziemi, dzięki temu i innym warunkom,
środowiska wodne mogły sprzyjać

powstaniu życia miliardy lat temu.

To kuszące pomyśleć, że to samo stało się
w innych miejscach Układu Słonecznego,

na przykład na trzech lodowych księżycach.

Europa, księżyc Jowisza,

jest chyba najbardziej intrygującym
oceanicznym światem.

Pod wierzchnią warstwą lodu
grubszego niż Mount Everest

znajduje się płynny ocean
głęboki na 100 kilometrów.

Astrobiolodzy wierzą,
w tym ukrytym oceanie może być życie.

Dzięki sondzie Galileo

możemy wywnioskować,
że zawartość soli w tym oceanie

jest podobna do niektórych
jezior na Ziemi.

Ale to, jak na prawdę wygląda,
postanie tajemnicą, dopóki go nie zbadamy.

Saturn też ma księżyce,
które mogą nadawać się do życia.

Na przykład Enceladus to mała kulka lodu,

która zmieściłaby się
w Zatoce Meksykańskiej.

Podobnie jak u Europy,
głęboko pod lodem może kryć się ocean.

Ale Enceladus ma też gejzery,

które często wystrzeliwują parę wodną
i maleńkie cząstki lodu w kosmos.

Astrobiolodzy są ciekawi, czy te gejzery

są połączone z oceanem pod powierzchnią.

Chcieliby wysłać sondę, która zbada,
czy pióropusze pary wodnej

zawierają materiał umożliwiający
powstanie życia w ukrytym oceanie.

Choć to najlepsza znana nam substancja
sprzyjająca powstaniu życia,

woda nie jest jedynym środkiem,
który może je podtrzymywać.

Spójrzmy na Tytana,
największy księżyc Saturna.

Jego atmosfera składa się
z grubej warstwy azotu

zawierającego metan i wiele innych
cząsteczek organicznych.

Tamtejsze chmury kondensują się
i na jego powierzchni pada deszcz

tworzący jeziora i morza
wypełnione ciekłym metanem.

Właściwości chemiczne tego związku
nie są tak sprzyjającym medium jak woda.

Ale w połączeniu z dużą ilością
materii organicznej,

która też pada z nieba,

zbiorniki ciekłego metanu
mogłyby być miejscem powstania życia.

Co by to oznaczało,
gdyby życie istniało w tych światach?

Jeśli tak jest, astrobiolodzy zakładają,
że jest na poziomie mikroorganizmów,

tak jak bakterie na Ziemi.

Ciężko byłoby je
zaobserwować z tak daleka,

dlatego astrobiolodzy szukają wskazówek
zwanych biosygnaturami,

jak komórki, skamieniałości lub ślady
mineralne pozostawione przez organizmy.

Znalezienie ich jest trudne
pod wieloma względami.

Największym problemem

jest dokładna sterylizacja naszych sond.

Moglibyśmy przypadkowo zanieczyścić
te oceaniczne światy

ziemskimi bakteriami,

które mogłyby zniszczyć obce życie.

Tytan, Enceladus i Europa

to tylko trzy z wielu oceanicznych
światów, które moglibyśmy zbadać.

Mamy już kilka innych kandydatów
w Układzie Słonecznym, a są to:

księżyce Jowisza, Kalisto i Ganimedes,

Tryton, księżyc Neptuna,
a nawet sam Pluton.

Skoro jest tak wiele możliwych
miejsc życia w naszym układzie,

jakie niewyobrażalne tajemnice
może jeszcze skrywać wszechświat?