ក្បួន១០យ៉ាង ដើម្បីអោយកិច្ចសន្ទនាកាន់តែប្រសើរ

នៅពេលអាជីពរបស់អ្នកពឹងផ្អែកទាំងស្រុងលើការសន្ទនាល្អជាមួយអ្នកដទៃ អ្នករៀនចេះយ៉ាងច្រើនអំពីកិច្ចសន្ទនា ហើយដែលភាគច្រើនពួកយើងធ្វើពុំបានល្អនៅឡើយ។ អ្នកនាង Celeste Headlee មានអាជីពជាពិធីករវិទ្យុរាប់សិបឆ្នាំហើយគាត់បានដឹងពីគន្លឹះសំខាន់ៗដើម្បីមានកិច្ចសន្ទនាដ៏អស្ចារ្យបែបស្មោះត្រង់ ដែលចំៗចំណុច ច្បាស់លាស់ ព្រមនិងការស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់។ ក្នុងបទបង្ហាញដ៏មានអត្ថន័យរបស់អ្នកនាង គាត់នឹងចែករំលែកក្បួន១០យ៉ាងដើម្បីអោយកិច្ចសន្ទនាកាន់តែប្រសើរ។ គឺថា៖ ចេញក្រៅជួបសន្ទនានិងមនុស្សម្នា​ហើយស្តាប់ពួកគាត់អោយបានច្រើន។ គាត់មានប្រសាសន៍ថា៖ ចំណុចសំខាន់បំផុតគឺ ចូរអ្នកត្រៀមនឹងទទួលបានភាពភ្ញាក់ផ្អើល។

តោះ សូមលើកដៃប្រសិនបើ

អ្នកធ្លាប់ បញ្ចប់ទំនាក់ទំនងជាមិត្តភ័ក្ក្រនិងនរណាម្នាក់លើហ្វេសប៊ុក

ដោយសារគាត់បញ្ចេញមតិមិនសមរម្យខាងនយោបាយឬសាសនា

អំពីការចិញ្ចឹមបីបាច់កុមារ ឬអំពីរបបអាហារ?

(សំណើច)

ហើយមានប៉ុន្មាននាក់នៅទីនេះធ្លាប់គេចមុខអ្នកស្គាល់យ៉ាងហោចម្នាក់

ដោយសារមិនចង់និយាយរកពួកគេ?

(សំណើច)

អ្នកដឹងទេ៖ កាលពីមុន ដើម្បីជៀសវាងការតំឡើងសរសៃកដាក់គ្នា

យើងគ្រាន់តែធ្វើតាមដំបូន្មានលោកសាស្ត្រាចារ្យ Henry Higgins នៅក្នុងភាពយន្តរឿង "My Fair Lady" ជាការស្រេច

ពោលគឺ និយាយតែពីឧតុនិយម និងសុខភាព

ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ន សូម្បីប្រធានបទទាក់ទងនិងបញ្ហាបំរែបំរួលអាកាសធាតុ និង ចរន្តប្រឆាំងការចាក់ថ្នាំបង្ការ

(សំណើច)

ក៏ជាប្រធានបទដ៏រសើបដែរ

ដូច្នេះពិភពលោករបស់យើងបច្ចុប្បន្ន

គឺពិភពលោកដែលកិច្ចសន្ទនានីមួយៗ

អាចបង្កជាជម្លោះគ្រប់ពេល

ដែលសូម្បីតែអ្នកនយោបាយរបស់យើងមួយចំនួនក៏មើលមុខគ្នាមិនចំដោយសារតែបែបនេះ

ឬសូម្បីតែបញ្ហាតូចមួយ

ក៏អាចបង្កជំលោះរវាងក្រុមអ្នកគាំទ្រនិងក្រុមប្រឆាំងដែរ។ ពិតជាមិនធម្មតាទេ!

មជ្ឈមណ្ឌល Pew Research បានសិក្សាស្រាវជ្រាវលើមនុស្សធំពេញវ័យជាតិអាមេរិកកាំងមួយមុឺននាក់

រកឃើញថាបច្ចុប្បន្ននេះយើងច្រើន ប្រកាន់គោលជំហរផ្ទុយគ្នា

និងប្រកាន់បក្សពួក

ជាងកាលពីមុន

យើងទំនងជាលែងសូវយោគយល់គ្នា

មានន័យថាមិនចេះស្តាប់គ្នាទៅវិញទៅមក

ហើយយើងធ្វើការសំរេចចិត្តជ្រើសរើសលំនៅដ្ឋាន

រើសគូរស្រករ និងសេពគប់មិត្តភ័ក្ក្រ

ផ្អែកលើបុរេវិនិច្ឆ័យរបស់ខ្លួន

វាមានន័យថាយើងមិនស្ដាប់យោបល់គ្នាទៅវិញទៅមកទេ

ការសន្ទនាត្រូវការសមតុល្យរវាងការនិយាយនិងការស្តាប់

ប៉ុន្តែ យើងបានបាត់បង់វាមិនដឹងតាំងពីពេលណាទេ

ហើយបច្ចុប្បន្ននេះបច្ចេកវិទ្យាជាហេតុមួយបណ្តាលអោយមានការបាត់បង់នោះ

ទូរស័ព្ទទំនើបៗដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាមាននៅនឹងដៃ

ឬនៅក្បែរខ្លួនជាឧទាហរណ៍ស្រាប់

យោងតាមការស្រាវជ្រាវ Pew Research

មានប្រហែលមួយភាគបីនៃក្មេងជំទង់ ជាតិអាមេរិកកាំងបានផ្ញើរសារច្រើនជាង១០០សារក្នុងមួយថ្ងៃ

ហើយភាគច្រើនសឹងតែទាំងអស់ទំនងជាផ្ញើសារ

ច្រើនជាងនិយាយដោយផ្ទាល់ទៅកាន់មិត្តភ័ក្ក្ររបស់ខ្លួន

លើទំព័រសារពត៌មានអាត្លង់ទិច (The Atalantic)​មានអត្ថបទល្អមួយ

ដែលនិពន្ធដោយគ្រូវិទ្យាល័យម្នាក់ឈ្មោះ Paul Barnwell

គាត់ដាក់កិច្ចការសាលាមួយអោយសិស្សរបស់គាត់ធ្វើស្តីពីការទំនាក់ទំនង

គាត់ចង់បង្រៀនពួកគេអោយចេះបរិយាយពីប្រធានបទសំខាន់របស់ខ្លួនដោយមិនចាំបាច់មើលព្រុយយ៉ុង

ហើយគាត់និយាយដូច្នេះ៖ ខ្ញុំទើបដឹងថា...

(សំណើច)

ទើបដឹងថា ជំនាញសន្ទនាគឺជាជំនាញមួយ

ដែលយើងមើលរំលងនិងខកខានមិនបានបង្រៀនកូនសិស្សរបស់យើង

សិស្សចំណាយពេលច្រើនម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃប្រាស្រ័យទាក់ទងប្តូរយោបល់គ្នា តាមរយៈឧបករណ៍ទំនាក់ទំនង

ប៉ុន្តែស្ទើរតែគ្មានឧិកាស

ពង្រីកជំនាញខាងទំនាក់ទំនងរបស់ពួកគេ

វាប្រហែលជាគួរអោយអស់សំណើចមែន ប៉ុន្តែពួកយើងត្រូវតែសួរខ្លួនឯងថា

តើមានជំនាញណានៅសតវត្សទី២១ នេះ

ដែលសំខាន់ជាងជំនាញទំនាក់ទំនងប្រកបដោយហេតុផលនិងពោរពេញដោយភាពជឿជាក់?

បច្ចុប្បន្នមុខរបរខ្ញុំជាអ្នកសម្ភាសន៍ ខ្ញុំជួបមនុស្សជាច្រើន៖

ម្ចាស់ពានរង្វាន់ណូបែល អ្នកបើកឡានដឹកទំនិញ

មហាសេដ្ឋី គ្រូមត្តេយ្យ

ប្រមុខរដ្ឋ ជាងជុសជុលប្រព័ន្ធទឹក

ខ្ញុំនិយាយជាមួយមនុស្សគ្រប់គ្នារួមទាំងអ្នកខ្ញុំចូលចិត្ត និងអ្នកខ្ញុំមិនចូលចិត្ត

អ្នកខ្ញុំមិនយល់ស្របនឹងទស្សនៈរបស់ពួកគាត់សោះក៏មាន

តែខ្ញុំនៅតែមានកិច្ចសន្ទនាដ៏ល្អជាមួយពួកគាត់

ដូចច្នេះខ្ញុំចង់ចំណាយពេល ១០នាទីនេះដើម្បី បង្រៀនអ្នកទាំងអស់គ្នាពីរបៀបនិយាយ

និងរបៀបស្ដាប់

អ្នកទាំងអស់គ្នាភាគច្រើនបានលឺការណែនាំជាច្រើនអំពីការសន្ទនា

ដូចជាសូមមើលភ្នែកដៃគូរសន្ទនារបស់អ្នក

រើសប្រធានបទគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មកពិភាក្សា

មើលមុខគ្នា, ងក់ក្បាល និងញញឹមដាក់គ្នាដើម្បីបង្ហាញថាអ្នកកំពុងយកចិត្តទុកដាក់ស្តាប់

សូមនិយាយឡើងវិញ ឬសង្ខេបឡើងវិញនូវអ្វីដែលអ្នកបានលឺ

ខ្ញុំសូមអោយអ្នកបំភ្លេចចោលអោយអស់

ព្រោះវាសុទ្ធតែគ្មានបានការអ្វីទាំងអស់

(សំណើច)

យើងមិនចាំបាច់ខំប្រឹងបង្ហាញគេថាយើងកំពុងស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់ទេ

បើយើងពិតជាកំពុងស្តាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់មែន

(សំណើច)

(សំលេងទះដៃ)

ឥឡូវនេះ,ខ្ញុំកំពុងតែប្រើជំនាញ របស់អ្នកសម្ភាសន៍អាជីព

ដែលខ្ញុំប្រើជាប្រចាំ

ហើយខ្ញុំនិងបង្រៀនអ្នក ពីរបៀបសម្ភាសន៍

ដែលវានឹងជួយអ្នកឲ្យ ក្លាយជាកំពូលអ្នកសន្ទនាដ៏អស្ចារ្យ

រៀនសន្ទនា

ដោយពុំខ្ជេះខ្ជាយពេលវេលា មិនគួរអោយធុញ

និងជាពិសេសសុំចិត្តទៅកុំអោយប៉ះពាល់ដល់អ្នកដទៃ

កន្លងមកយើងសុទ្ធតែធ្លាប់មានកិច្ចសន្ទនាដ៏ល្អរួចមកហើយ

យើងធ្លាប់មានវាមែន ហើយយើងដឹងថាវាមានលក្ខណៈបែបណា

គឺប្រភេទដែលក្រោយពីសន្ទនារួច យើងបែកគ្នាដោយអារម្មណ៍ថាបានប្រលូកក្នុងកិច្ចសន្ទនាអស់ពីចិត្ត និងទទួលបានការបំផុសគំនិតថ្មីៗ

ឬមានអារម្មណ៍ថាស៊ីចង្វាក់គ្នា

ឫមានអារម្មណ៍ថាដៃគូរសន្ទនាយល់ចិត្តយើងយ៉ាងខ្លាំង

គ្មានហេតុផលណា

ដែលថាកិច្ចសន្ទនាយើងភាគច្រើនមិនល្អបែបនោះទេ

ដូចច្នេះខ្ញុំមានក្បួនមូលដ្ឋានចំនួន ១០ ខ្ញុំនឹងប្រាប់អ្នកដោយគ្មានលាក់លៀម

តែបើនិយាយអោយស្មោះទៅ ប្រសិនបើអ្នកចេះតែមួយអោយប្រាកដ

នោះ អ្នកនឹងពេញចិត្តជាមួយនឹងការសន្ទនាដ៏ល្អរបស់ខ្លួនជាមិនខាន

ប្រការ១៖ កុំធ្វើកិច្ចការច្រើនក្នុងពេលតែមួយ

តែខ្ញុំពុំមានន័យថាបើកំពុងកាន់អ្វីក្នុងដៃដូចជាទូរស័ព្ទ

tablet ឬសោរឡាន ត្រូវទំលាក់ចោលអោយអស់នោះទេ

ខ្ញុំមានន័យថា សូមអោយមានព្រលឹងវិញ្ញាណក្នុងខ្លួន

ខណៈពេលកំពុងសន្ទនា

កុំនឹកដល់ជម្លោះកន្លងមកជាមួយថៅកែរបស់ខ្លួន

កុំគិតពីរឿងផ្សេងដូចជាល្ងាចហ្នឹងមានអីញុំា

បើអ្នកចង់ឈប់សន្ទនា

ក៏ឈប់ទៅតាមចិត្ត

តែកុំបែកអារម្មណ៍

ប្រការ២៖ កុំនិយាយតែឯង

ប្រសិនបើអ្នកចង់បញ្ចេញមតិយោបល់របស់ខ្លួន

ដោយពុំទុកឧិកាសអោយដៃគូរម្ខាងទៀតឆ្លើយតប ឬសួរបកវិញឬជំទាស់ ឬបន្ថែមយោបល់ទេ

ចាំទៅសរសេរ blog មួយទៅ

(សំណើច)

មានហេតុផលមួយដែលខ្ញុំមិនអញ្ចើញ អ្នកវិភាគមកជាវាគ្មិនកម្មវិធីរបស់ខ្ញុំ

ពីព្រោះពួកគេពិតជាគួរអោយធុញណាស់

។ ប្រសិនបើពួកគេមកពីបក្សសាធារណៈរដ្ឋគេនឹងបង្ហាញពីការមិនពេញចិត្តរបស់ខ្លួនចំពោះប្រធាននាធិបតេយ្យ Obama កម្មវិធីឧបត្ថម្ភស្បៀងអាហាររបស់រដ្ឋាភិបាល និងបញ្ហារំលូតកូនជាដើម។

ប្រសិនបើពួកគេមកពីបក្សប្រជាធិបតេយ្យគេនឹងបង្ហាញពីការស្អប់ស្ពើម

ចំពោះធនាគារធំៗ សាជីវកម្មប្រេង និងលោក Dick Chenney សមាជិកបក្សសាធារណៈរដ្ឋ

ច្បាស់ណាស់យើងអាចទាយមុនបានថាពួកគាត់នឹងនិយាយអ្វី

តែអ្នកមិនចង់បានបែបហ្នឹងទេមែនទេ!

អ្នកត្រូវការមានកិច្ចសន្ទនាមួយដែលអ្នកអាចទទួលបានអ្វីថ្មីៗដើម្បីរៀនសូត្រ

គ្រូពេទ្យចិត្តសាស្ត្រដ៏ល្បីឈ្មោះលោក M. Scott Peck បានមានប្រសាសន៍ថា

ការស្ដាប់ពិតប្រាកដទាមទារអោយទុកខ្លួនឯងមួយឡែក

ហើយពេលខ្លះវាមានន័យថាត្រូវទុកគំនិតផ្ទាល់ខ្លួនមួយឡែកក្នុងពេលសន្ទនា

គាត់បន្តទៀតថា៖ពេលដៃគូរសន្ទនារបស់យើងទទួលបានអារម្មណ៍សុវត្ថិភាពច្រើនឡើង

គាត់ទំនងជាហ៊ានបើកចិត្ត

និងប្រាប់ដោយមិនលាក់លៀម

ពីរឿងរ៉ាវក្នុងចិត្តរបស់គាត់ទៅកាន់អ្នកស្តាប់

សន្មត់ថាអ្នកមានអ្វីជាច្រើនត្រូវរៀនសូត្រ

អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តឈ្មោះលោក Bill Nye មានប្រសាសន៍ថា៖ មនុស្សម្នាក់ៗដែលអ្នកនឹងជួបប្រាកដជាចេះដឹងពីអ្វីមួយដែលអ្នកមិនចេះឬមិនដឹង

និយាយម្យាងទៀតថា៖

បុគ្គលម្នាក់ៗ មានជំនាញរៀងៗខ្លួន

ប្រការ៣៖ ប្រើសំណួរបើក

ក្នុងករណីនេះសូមយកដំរាបតាមអ្នកកាសែត

ផ្តើមសំណួររបស់អ្នកជាមួយនឹងពាក្យថា៖ តើនរណាគេ តើអ្វីខ្លះ តើនៅពេលណា តើនៅកន្លែងណា ហេតុអ្វីទៅ តើវាកើតឡើងដោយរបៀបណាដែរ ។ល។

ប្រសិនបើអ្នកប្រើសំណួរដែលពិបាកពេកនោះអ្នកនឹងទទួលបានចម្លើយងាយៗមកវិញ

ប្រសិនបើខ្ញុំសួរអ្នកថា៖ តើអ្នកភ័យទេ?

អ្នកនិងឆ្លើយតបសំដៅទៅកាន់ពាក្យភ័យដែលមានក្នុងសំណួរ

ហើយឆ្លើយថា៖ ចាស! ខ្ញុំភ័យមែន ឬទេខ្ញុំអត់ភ័យទេ។

តើអ្នកខឹងមែនទេ? ចាស! ខ្ញុំខឹងមែន។

សូមទុកឲ្យពួកគាត់ពិណ៌នាវិញ ព្រោះពួកគាត់ដឹងច្បាស់

ព្យាយាមប្រើសំណួរបើកដូចជា “តើនោះជាអ្វីទៅ?”

“តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងដូចម្តេចដែរ?”

ពីព្រោះបើសួរដូច្នេះពួកគាត់ប្រហែលត្រូវគិតមួយភ្លែត សិនមុននឹងឆ្លើយ

ហើយអ្នកនិងទទួលបានចំលើយដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងបំផុត

ប្រការ៤៖ ខំស្តាប់អោយទាន់កុំរវើរវាយ

មានន័យថាគំនិតផ្សេងៗនឹងផុសឡើងក្នុងពេលសន្ទនា

សូមអ្នកកុំរវល់និងពួកវាអោយវារសាត់អណ្តែតទៅ

យើងបានស្តាប់កិច្ចសម្ភាសន៍ជាច្រើន

ជាញឹកញយវាគ្មិនបានបរិយាយមួយស្របក់ហើយ

ស្រាប់តែពិធីករសួរកាត់

ហើយសំណួរគាត់មិនស៊ីនិងអ្វីដែលវាគ្មិនកំពុងបកស្រាយ ឫវាគ្មិនបានបកស្រាយសំណួរហ្នឹងរួចហើយ

មានន័យថា៖ពិធីករប្រហែលអត់ស្តាប់អស់២នាទីមុនហ្នឹង

ក្រោយមកគាត់យល់ថាខ្លួនមានសំណួរល្អឈ្លាសវៃ

ត្រូវតែសួរវាគ្មិនអោយខាងតែបាន

ហើយយើងវិញក៏ធ្លាប់ធ្វើដូចគ្នាអញ្ចឹងដែរ

កំពុកអង្គុយសន្ទនាជាមួយមនុស្សម្នាក់

ស្រាប់តែចិត្តនឹកដល់រឿងផ្សេងដូចជាការបានជួបតារាល្បីលោក Hugh Jackman នៅហាងកាហ្វេជាដើម

(សំណើច)

ហើយយើងឈប់ស្តាប់អស់មួយស្របក់។

រឿងរ៉ាវចាស់ៗនិងគំនិតជាច្រើននឹងផុសឡើងក្នុងចិត្តរបស់យើងក្នុងពេលសន្ទនា។

អ្នកមិនត្រូវរវល់នឹងវាទេសូមអោយវារសាត់អណ្តែត ជាធម្មតាទៅ។

ប្រការ៥៖ ប្រសិនបើមិនដឹង, ក៏និយាយថាមិនដឹងទៅ

បច្ចុប្បន្នចំពោះអ្នកចេញតាមកម្មវិធីវិទ្យុ ពិសេសវិទ្យុ NPR

ពួកគាត់ដឹងច្បាស់ថាគេកំពុងថតសំលេងគាត់ទុក

ដូច្នេះពួកគាត់ប្រយ័ត្នមិនហ៊ានអះអាងថាខ្លួនជាអ្នកជំនាញ

និងប្រយត្ន័ចំពោះអ្វីដែលខ្លួនអះអាងថាចេះច្បាស់។

ធ្វើអញ្ចេះទៅ ដើម្បីប្រការទុកជាមុននោះ

ការនិយាយស្តីត្រូវគិតគូរអោយបានច្បាស់ (មិនត្រូវនិយាយទាំងប្រថុយ)

ប្រការ៦៖ កុំប្រដូចបទពិសោធន៍របស់អ្នកជាមួយបទពិសោធន៍របស់ដៃគូរសន្ទនា

ប្រសិនបើដៃគូរសន្ទនានិយាយពីការបាត់បង់ជីវិតរបស់សាច់ញាតិគាត់

សូមអ្នកកុំផ្តើមនិយាយដែរពីការបាត់បង់ជីវិតសាច់ញាតិរបស់ខ្លួន។

ប្រសិនបើដៃគូរសន្ទនារបស់យើងនិយាយពីបញ្ហាដែលគាត់ជួបប្រទះនៅកន្លែងធ្វើការ

សូមកុំតបទៅវិញថាខ្ញុំក៏អញ្ចឹងដែរស្អប់ការងាររបស់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់។

ព្រោះវាមិនដូចគ្នាទេ។ វាមិនដែលដូចគ្នាដាច់ខាត។

ព្រោះវាជាបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់មនុស្សម្នាក់ៗ។

ហើយដែលសំខាន់គេពុំបាននិយាយអំពីរឿងអ្នកទេ។

អ្នកមិនចាំបាច់ឆ្លៀតឳកាសនោះអួតពីវីរភាពរបស់ខ្លួន

ឫខំរៀបរាប់ពីទុក្ខវេទនារបស់ខ្លួនឡើយ។

ថ្ងៃមួយមានមនុស្សម្នាក់សួរទៅកាន់លោក Stephen Hawking ថា៖ តើពិន្ទុអាយខ្យូ (IQ) របស់លោកបានចំនួនប៉ុន្មានដែរ? គាត់ឆ្លើយថា៖

ខ្ញុំគ្មានយោបល់ទេ។ អ្នកដែលខ្វល់ពីពិន្ទុកអាយខ្យូ(IQ)របស់ខ្លួនគឺជាមនុស្សបរាជ័យ។

(សំណើច)

កិច្ចសន្ទនាមិនមែនជាវេទិការទាមទារចំណាប់អារម្មណ៍នោះទេ។

ប្រការទី៧៖

ព្យាយាមកុំនិយាយច្រំដែល

វាធ្វើអោយយើងមើលទៅអន់ណាស់ គួរអោយធុញទៀតផង

ផ្ទុយទៅវិញយើងចូលចិត្តធ្វើបែបហ្នឹងណាស់។

ពិសេសនៅកន្លែងធ្វើការ និងនៅផ្ទះជាមួយកូនរបស់យើង

យើងយល់ថាវាសំខាន់

ដូច្នេះត្រូវនិយាយដដែលៗម្តងហើយម្តងទៀត។

កុំធ្វើអញ្ចឹងអី។

ប្រការទី៨៖ កុំលំអិតពេក

និយាយដោយស្មោះទៅ អ្នកស្តាប់គេពុំចាប់អារម្មណ៍ពីពត៌មានលំអិត

ដូចជា ឆ្នាំនានា ឈ្មោះផ្សេងៗ

កាលបរិច្ឆេទ ។ល។

ដែលអ្នកខំប្រឹងរកនឹកស្មុគស្មាញក្នុងចិត្តនោះទេ

គេមិនខ្វល់ពីពត៌មានទាំងនោះទេ អ្វីដែលគេចាប់អារម្មណ៍បំផុតគឺអ្នកហ្នឹងឯង។

គេចង់ដឹងថាអ្នកជាមនុស្សយ៉ាងណា

អ្នកមានលក្ខណៈអ្វីខ្លះដែលដូចគ្នានិងរូបគេដែរ។

ដូច្នេះកុំខ្វល់ពីពត័មានលំអិតទាំងហ្នឹង ទុកវាមួយឡែកទៅ

ប្រការទី៩៖

ប្រការនេះមិនមែនជាប្រការចុងក្រោយទេ តែវាសំខាន់ខ្លាំងបំផុត

ស្តាប់ណា

ខ្ញុំមិនអាចប្រាប់អ្នកបានទេ ថាតើមានបុគ្គលសំខាន់ៗប៉ុន្មាននាក់ហើយដែលនិយាយដូចគ្នាថា៖

ការស្តាប់គឺជាជំនាញសំខាន់លេខមួយ

ដែលអ្នកអាចអភិវឌ្ឍន៍វាបាន។

ព្រះពុទ្ធមានសង្ឈដីកាថា៖ខ្ញុំសូមបកស្រាយដូច្នេះថា

កាលបើមាត់របស់អ្នកបើកជានិច្ច នោះអ្នកពុំបានរៀនសូត្រអ្វីទាល់តែសោះ។

ចំណែកឯលោក Calvin Coolidge វិញក៏មានប្រសាសន៍ដែរថា៖ បុគ្គលដែលស្តាប់ច្រើនរមែងជាបុគ្គលជោគជ័យ។

(សំណើច)

ដឹងថាការស្តាប់សំខាន់ហើយតើហេតុអ្វីបានជាយើងមិនស្តាប់គ្នាទៅវិញទៅមក?

ទី១,ព្រោះ យើងចូលចិត្តនិយាយច្រើនជាងស្តាប់

ពេលខ្ញុំកំពុងនិយាយហាក់ដូចជា ខ្ញុំកំពុងគ្រប់គ្រងការសន្ទនាទាំងស្រុង។

និងមិនទុកឳកាសអោយភាគីម្ខាងទៀតនិយាយរឿងអ្វីផ្សេងដែលខ្ញុំមិនចាប់អារម្មណ៍បានទេ។

ខ្ញុំក្លាយជាទីចាប់អារម្មណ៍របស់អ្នកផងទាំងពួង។

ខ្ញុំក៏អាចបង្កើនប្រជាប្រិយភាពរបស់ខ្លួនបានផងដែរ។

ប៉ុន្តែមានរឿងមួយទៀត

ដែលជាការរំខានក្នុងការសន្ទនារបស់យើង។

ជាមធ្យមមនុស្សយើងនិយាយប្រហែល ២២៥ពាក្យក្នុងមួយនាទី

ប៉ុន្តែពួកយើងអាចស្ដាប់បានច្រើនដល់ទៅ ៥០០ពាក្យ ក្នុងមួយនាទី

ដូច្នេះចិត្តរបស់យើងទទួលបាន ២៧៥ពាក្យបន្ថែម។

ខ្ញុំដឹងថាវាចំណាយថាមពលរបស់យើងច្រើនណាស់

ក្នុងការស្តាប់នរណាម្នាក់ដោយយកចិត្តទុកដាក់

ប៉ុន្តែប្រសិនបើអ្នកមិនអាចធ្វើដូច្នោះបានទេ វាហាក់ដូចជាអ្នកទាំងពីរមិនបានសន្ទនាគ្នាដូច្នេះដែរ។

អ្នកទាំងពីរគ្រាន់តែជាមនុស្សពីរនាក់ដែលបានស្រែកដាក់គ្នាទៅវិញទៅមកពីរឿងនេះរឿងនោះ

នៅកន្លែងតែមួយប៉ុណ្ណោះ។

(សំណើច)

អ្នកទាំងពីរត្រូវស្តាប់គ្នាទៅវិញទៅមក។

Stephen Covey មានប្រសាសន៍ថាធ្វើដូច្នោះយើងនឹងមានការសន្ទនាដ៏អស្ចារ្យមួយ។

គាត់និយាយទៀតថា៖ ពួកយើងភាគច្រើនមិនស្តាប់ដើម្បីយល់ទេ

ផ្ទុយទៅវិញយើងស្តាប់ដើម្បីត្រៀមឆ្លើយតបប៉ុណ្ណោះ។

ក្បួនមួយទៀតគឺប្រការទី១០, គឺមួយនេះដែលគេថា ខ្លីតែខ្លឹម

ការសន្ទនាល្អគឺដូចជាសំពត់ខ្លីរបស់នារីៗអញ្ចឹង គឺខ្លីល្មមទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍បុរសៗបាន

ប៉ុន្តែវែងគ្រប់គ្រាន់នឹងបិទបាំងកេរ្តិ៍ខ្មាស់របស់ខ្លួន។

(សំណើច)

(សំលេងទះដៃ)

សង្ខេបជារួមមកនៅត្រឹមគន្លិះសំខាន់តែមួយគត់គឺ

សូមអោយអ្នកចាប់អារម្មណ៍ស្វែងយល់ពីអ្នកដទៃ។

អ្នកដឹងទេ ខ្ញុំធំឡើងជាមួយជីតាដែលជាបុគ្គលល្បីឈ្មោះម្នាក់

ដូច្នេះវាក្លាយជាទំនៀមទំលាប់ប្រចាំផ្ទះទៅហើយ

មនុស្សម្នាបានមកជជែកលេងនិងលោកតាលោកយាយរបស់ខ្ញុំ

ហើយពេលភ្ញៀវលាត្រឡប់ទៅវិញអស់ ម្តាយរបស់ខ្ញុំមកខ្សឹបប្រាប់ពួកយើងថា

កូនដឹងអត់ភ្ញៀវម្នាក់នេះគាត់ជានរណា?

នាងគឺជាបវរកញ្ញាចំណាត់ថ្នាក់លេខ២របស់សហរដ្ឋអាមេរិក

គាត់វិញជាអភិបាលក្លឹបកីឡាបាល់បោះ Sacramento ដ៏ល្បី

នាងបានឈ្នះពានរង្វាន់ Pulitzer។ គាត់គឺជាអ្នករាំរបាំបាឡេរបស់រ៉ុស្ស៊ីដ៏ល្បី។”

យូរទៅខ្ញុំចាប់ផ្តើមគិតថា

ម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានអ្វីមួយអស្ចារ្យគួរអោយស្ងើចសរសើរ។

និយាយដោយស្មោះទៅ ខ្ញុំគិតថាដោយសារតែអញ្ចឹងទើបខ្ញុំបានក្លាយជាពិធីករប្រសើរម្នាក់

ខ្ញុំតែងសំងំចាំស្តាប់ជានិច្ច

ហើយខ្ញុំបើកចិត្ត

ដើម្បីទទួលបានភាពភ្ញាក់ផ្អើល

ហើយពិតជាមិនខកបំណងមែន

សូមអ្នកធ្វើដូចហ្នឹងទៅ

គឺចេញទៅក្រៅជួបនិងអ្នកដទៃ

ស្តាប់ពួកគាត់

ហើយដែលសំខាន់ក្នុងបំណងទទួលបានភាពភ្ញាក់ផ្អើលពីរឿងរបស់ពួកគាត់។

សូមអរគុណ។

(សំណើច)