Μια ιστορία αγάπης για την κρίση των κοραλλιογενών υφάλων

Κατά τη διάρκεια εκατοντάδων καταδύσεων, η θαλάσσια βιολόγος Αγιάνα Ελίζαμπεθ Τζόνσον ερωτεύτηκε -- ένα ψάρι. Σε αυτή την ωδή προς τα παπαγαλόψαρα, μοιράζεται πέντε λόγους γιατί αυτά τα πλάσματα είναι απλώς απίστευτα (από την ικανότητα τους να αφοδεύουν λευκή άμμο μέχρι τις πολύχρωμες «αλλαγές γκαρνταρόμπας») και μας δείχνει τι να προσέξουμε -- για εμάς και για αυτά -- καθώς η κλιματική αλλαγή απειλεί το μέλλον των κοραλλιογενών υφάλων.

Θα ήθελα να σας πω μια ιστορία αγάπης.

Αλλά δεν έχει αίσιο τέλος.

Μια φορά και έναν καιρό,
ήμουν ένα πεισματάρικο πεντάχρονο,

που αποφάσισε να γίνει θαλάσσια βιολόγος.

Τριάντα τέσσερα χρόνια, 400 υποβρύχιες
καταδύσεις και ένα διδακτορικό αργότερα,

εξακολουθώ να είμαι ολοκληρωτικά
ερωτευμένη με τον ωκεανό.

Πέρασα μια δεκαετία δουλεύοντας
με αλιευτικές κοινότητες

στην Καραϊβική,

μετρώντας ψάρια,
παίρνοντας συνεντεύξεις ψαράδων,

επανασχεδιάζοντας εξοπλισμούς αλιείας
και αναπτύσσοντας πολιτικές.

Βοηθούσα στο να βρούμε τρόπους για το πώς
μπορεί να μοιάζει η αειφόρος διαχείριση

σε μέρη στα οποία η επισιτιστική ασφάλεια,
οι δουλειές και οι πολιτισμοί

όλα εξαρτώνται από τη θάλασσα.

Εν μέσω όλων αυτών, ερωτεύτηκα.

Με ένα ψάρι.

Υπάρχουν πάνω από 500 είδη ψαριών
στους υφάλους της Καραϊβικής,

όμως αυτά που δεν μπορώ
να βγάλω από το μυαλό μου

είναι τα παπαγαλόψαρα.

Τα παπαγαλόψαρα ζουν
σε κοραλλιογιενείς υφάλους ανά τον κόσμο,

υπάρχουν 100 είδη,

μπορούν να ξεπεράσουν το ένα μέτρο

και ζυγίζουν πάνω απο 20 κιλά,

όμως, αυτό είναι το βαρετό κομμάτι.

Θέλω να σας πω πέντε απίθανα
πράγματα γι' αυτά τα ψάρια.

Πρώτον, έχουν ένα στόμα
σαν ράμφος παπαγάλου,

που είναι δυνατό για να μασάει κοράλλια

αν και, κυρίως, αναζητούν φύκια.

Είναι οι μηχανές γκαζόν του υφάλου.

Αυτό είναι σημαντικό, αφού
πολλοί ύφαλοι καλύπτονται από φύκια

λόγω της ρύπανσης από λύματα και λιπάσματα

που ρέουν από τη γη.

Δεν υπάρχουν αρκετά φυτοφάγα
σαν τα παπαγαλόψαρα

που να απομένουν στους υφάλους
ώστε να «κουρέψουν» όλο το τοπίο.

Δεύτερο απίθανο γεγονός.

Μετά το φαγητό, αφοδεύουν λευκή ψιλή άμμο,

Ένα παπαγαλόψαρο παράγει πάνω από 380 κιλά

κονιορτοποιημένων κοραλλιών κάθε χρόνο.

Κάποιες φορές, όταν καταδυόμουν,

κοιτούσα προς τα πάνω και έβλεπα

να πέφτουν σαν βροχή ίχνη
από περιττώματα παπαγαλόψαρων.

Έτσι, την επόμενη φορά που θα βρεθείτε
σε μια τροπική παραλία λευκής άμμου

σκεφτείτε, ίσως, τα παπαγαλόψαρα.

(Γέλια)

Τρίτον, έχουν πάρα πολύ στιλ.

Πιτσιλωτά, ριγέ, γαλαζοπράσινα, φούξια,

κίτρινα, πορτοκαλί, πουά,

τα ψάρια αυτά παίζουν μεγάλο ρόλο
στο ότι οι ύφαλοι είναι τόσο χρωματιστοί.

Επιπλέον, όπως μια αληθινή ντίβα,

έχουν πολλές διαφορετικές γκαρνταρόμπες
κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Μια νεανική ενδυμασία,

ένα ενδιάμεσο ντύσιμο,

και ένα τελικό στιλ.

Τέταρτον, με το τελικό ένδυμα έρχεται
και η αλλαγή φύλου από θηλυκό σε αρσενικό,

που ονομάζεται διαδοχική ερμαφροδίτιδα.

Έπειτα, αυτά τα μεγάλα αρσενικά μαζεύουν
χαρέμια θηλυκών για να ωοτοκήσουν.

H ετερόφυλη μονογαμία δεν είναι
σίγουρα το κατεστημένο της φύσης.

Και τα παπαγαλόψαρα αποτελούν
παράδειγμα της ομορφιάς

των ποικίλων αναπαραγωγικών στρατηγικών.

Πέμπτο και πιο απίθανο,

κάποιες φορές τα βράδια,
όταν βολεύονται στις εσοχές των υφάλων,

εκκρίνουν μια βλεννώδη φούσκα
από κάποιον αδένα στο κεφάλι τους

που περικλείει όλο τους το σώμα.

Αυτό κρύβει τη μυρωδιά τους
από τους θηρευτές

και τα προστατεύει από παράσιτα,

ώστε να κοιμούνται βαθειά.

Πόσο τέλειο είναι αυτό;

(Γέλια)

Λοιπόν, αυτή είναι η ερωτική μου
εξομολόγηση για τα παπαγαλόψαρα

με την ένδοξη λαμπρότητα τους,

τα φύκια που τρώνε, τα κακά άμμου
και την αλλαγή φύλλου.

(Γέλια)

Αλλά, με αυτή την αγάπη
έρχεται και ο πόνος.

Τώρα που οι ροφοί και οι σφυρίδες,
δυστυχώς, υπεραλιεύονται,

οι ψαράδες στοχεύουν στα παπαγαλόψαρα.

Το ψαροντούφεκο αφάνισε τα μεγάλα είδη,

τα μπλε και τα πολύχρωμα παπαγαλόψαρα
πλέον σπανίζουν,

και δίχτυα και παγίδες μαζεύουν
τα μικρότερα είδη.

Ως θαλάσσια βιολόγος και ως ελεύθερη,

μπορώ να σας πω,

πως δεν υπάρχουν αρκετά
ψάρια στη θάλασσα.

(Γέλια)

Έπειτα, είναι και η αγάπη μου
για τα σπίτια τους,

τους κοραλλιογενείς υφάλους,

που ήταν κάποτε το ίδιο ζωντανοί
με τους πολιτισμούς της Καραϊβικής,

τόσο πολύχρωμοι όσο η αρχιτεκτονική,

και πολυσύχναστοι όπως το καρναβάλι.

Λόγω της κλιματικής αλλαγής,

πέραν της υπεραλιείας και της μόλυνσης,

οι ύφαλοι, πιθανόν, να εξαφανιστούν
στα επόμενα 30 χρόνια.

Ένα ολόκληρο οικοσύστημα αφανισμένο.

Αυτό είναι συγκλονιστικό

διότι εκατοντάδες εκατομμύρια
άνθρωποι στον κόσμο

βασίζονται στους υφάλους
για τη διατροφή και τα έσοδα τους.

Σκεφτείτε το.

Κάποια καλά νέα είναι ότι

κάποια μέρη όπως το Μπελίζ, η Μπαρμπούντα
και το Μποναίρ προστατεύουν τα ΠΣΠ --

Πολύ Σημαντικά Παπαγαλόψαρα.

Επιπλέον, όλο και περισσότερα μέρη
ιδρύουν προστατευόμενες περιοχές

που προστατεύουν ολόκληρο το οικοσύστημα.

Αυτές είναι σημαντικές προσπάθειες,
αλλά δεν είναι αρκετές.

Καθώς βρίσκομαι σήμερα εδώ,

μόλις το 2,2% του ωκεανού προστατεύεται.

Στο μεταξύ, 90% των μεγάλων ψαριών

και 80% των κοραλλιών
στους υφάλους της Καραϊβικής,

έχουν ήδη εξαφανιστεί.

Βρισκόμαστε στα μισά
της έκτης μαζικής εξαφάνισης.

Και είμαστε εμείς, οι άνθρωποι,
που το προκαλούμε.

Επίσης, έχουμε και τις λύσεις.

Να αντιστρέψουμε την κλιματική αλλαγή
και την υπεραλιεία,

να προστατέψουμε τον μισό ωκεανό

και να σταματήσουμε τη μόλυνση από τη γη.

Όμως, αυτά είναι σημαντικά εγχειρήματα

τα οποία απαιτούν συστημικές αλλαγές

και ασχολούμαστε με αυτά με το πάσο μας.

Παρόλ' αυτά ο καθένας μας
μπορεί να συνεισφέρει.

Με τις ψήφους, τις φωνές μας,
τις διατροφικές μας επιλογές,

τις ικανότητές μας και τα χρήματά μας.

Πρέπει να αναμορφώσουμε
και τις εταιρικές τακτικές

και τις κυβερνητικές πολιτικές.

Πρέπει να αλλάξουμε τον πολιτισμό.

Το να χτίσουμε μια κοινότητα
γύρω απο τις λύσεις

είναι το πιο σημαντικό πράγμα.

Ποτέ δεν θα σταματήσω

να δουλεύω για να προστατεύσω και
να αποκαταστήσω αυτόν τον υπέροχο πλανήτη.

Κάθε κομμάτι του οικοσυστήματος
που διατηρούμε,

κάθε δέκατο του βαθμού
της υπερθέρμανσης που αποτρέπουμε,

στ' αλήθεια παίζει ρόλο.

Ευτυχώς, δεν λειτουργώ
με κίνητρο την ελπίδα

αλλά την επιθυμία να είμαι χρήσιμη.

Διότι δεν ξέρω πώς να δώσω
μια ειλικρινή ομιλία

για τα αγαπημένα μου παπαγαλόψαρα
και τους κοραλλιογενείς υφάλους

η οποία να έχει χαρούμενο τέλος.

Σας ευχαριστώ.

(Χειροκρότημα)